-Περί Aρβανιτών
Οι Αρβανίτες είναι μια από τις βασικές ομάδες του νέου ελληνισμού. Ο ρόλος τους και η δράση τους υπήρξε καθοριστική για τη δημιουργία του νεότερου ελληνικού έθνους-κράτους. Παράλληλα, οι ίδιοι συνέβαλαν στην πολιτιστική ομογενοποίηση των πολύμορφων ελλαδικών πληθυσμών, που είτε μιλούσαν διάφορες ελληνικές διαλέκτους και ιδιώματα με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, είτε ήταν αλλόγλωσσοι.
Οι Αρβανίτες υπήρξαν αναπόσπαστο μέρος του ρωμαίικου Γένους, που στην εποχή των εθνικών κρατών μετατράπηκε σε ελληνικό Έθνος.
Αφορμή γι αυτό το αφιέρωμα έδωσε ένα κείμενο που αναρτήθηκε στου Δημήτρη του Δόκτορος με τίτλο : «Οι Αρβανίτες 1. Αρβανίτικα, Η γλώσσα της ντροπής. » Σας προτείνουμε να δείτε μια άλλη πλευρά του νεότερου ελληνισμού. Όμως πριν απ’ αυτό διαβάστε τη δική μας τοποθέτηση (δια χειρός Ομέρ) :
«Noμίζω ότι αν δε συμφωνήσουμε ότι ο σύγχρονος ελληνισμός αποτελεί τη μετάλλαξη της παλιάς πολύμορφης ρωμιοσύνης στην εποχή του έθνους-κράτους, θα έχουμε χαθεί μεταξύ αυθαιρεσιών και ιδεοληψιών.
Το δεδομένο είναι ότι οι Αρβανίτες συνήργησαν απολύτως να δημιουργηθεί ο νέος ελληνισμός και το έθνος-κράτος. Και ακόμα περισσότερο οι Βλάχοι… Και αυτά πολύ πριν δημιουργηθεί το κράτος, οπότε μπαίνουμε σε μια άλλη εποχή.
Και ως γνωστόν κάθε έθνος-κράτος χρειάζεται μύθους και ενιαίο πολιτισμό. Έτσι επέλεξαν μια μορφή του ισχυρότερου πολιτισμού που υπήρξε εντός της Ρωμιοσύνης.
Μου φαίνεται ότι όλα αυτά έγιναν πολύ ομαλά… εκτός από την περίπτωση των Βουλγάρων της Μακεδονίας (που αργότερα έγιναν Σλαβομακεδόνες), όπου ένα μεγάλο μέρος πιέστηκε να υιοθετήσει τις πολιτισμικές μορφές του κράτους.
Πάντως η πολιτική της ομογενοποίησης δεν αφορούσε μόνο τους αλλόγλωσσους Ρωμιούς αλλά και τους ελληνόφωνους, όσους μιλούσαν διαλέκτους και ιδιώματα.»
Δείτε επίσης: Αλβανοί-Αρβανίτες-Έλληνες
![[800px-Arvanitic.png]](https://i0.wp.com/3.bp.blogspot.com/_2O_xZjDbP-Y/SM4NfzADNoI/AAAAAAAAA7s/AZ5BlekF-VE/s1600/800px-Arvanitic.png)
87 Σχόλια »
Σχολιάστε
[Μια αριστεροποντιακή διαδικτυακή κολεχτίβα]
“Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;”
-”ΠΟΝΤΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ”: Ποιοί και Γιατί……….
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο:
«ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Η Διεθνής στα ποντιακά
(από την ΕΣΣΔ του Μεσοπολέμου)
Η Διεθνής (κ.ά) στα ποντιακά ,
όπως τραγουδήθηκε στην Ελλάδα,
σε απαγγελία μπάρμπα Γιάννη Ταμτάκου με συνοδεία didgeridoo
«Σαράντα Μήλα Κόκκινα» από τον Μάνο Κατράκη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
-H Λούξεμπουργκ, ο Πόντος και το εθνικό ζήτημα
Τα μνημεία των προσφύγων του ’22
Για τις διαφημίσεις της WordPress
ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ (Πόντος-Μικρά Ασία-ΕΣΣΔ)
Δρόμος της Αριστεράς
Ενα blog για τον Εμφύλιο
Σχόλια
Trisnastivaliotromot… στη 100 χρόνια από τη Μικρασιατική… Agtzidis Vlassis στη -Ο ανορθολογισμός του Νίτσε κα… παντελης ορφφανιδης στη -Φέσι το ελληνικόν… Βλάσης Αγτζίδης στη Οι περιπέτειες της ουκρανικής… Αφώτιστος Φιλέλλην στη -Πολυτεχνείο ’73: (όσο κ… Agtzidis Vlassis στη -Ο Φαλμεράιερ και η συνέχεια τ… Ανδρέας στη -Oι Έλληνες στο μαχνοβίτικο… Ανδρέας στη -Καλό ταξίδι παππού Γιώργ… Ανδρέας στη -Στο Σαλάτς του Κιλκίς και άλλ… Ανδρέας στη -Οι Ουϊγούροι, η Κίνα, ο παντο…
Toυ Taner Akçam
Mόλις κυκλοφόρησε
Για τη Μνήμη και το Τραύμα
Σοβιετικός Μεσοπόλεμος
Οι δικοί μας Καυκάσιοι
Πόντος και Αριστερά 
Η προγιαγιά μου, ο Κολοκοτρώνης και οι Αρβανίτες…….
– Μελένια, τι σου συμβαίνει???? Τι κρατάς εκεί?
– Τη φωτογραφία της γιαγιάς μου, αφού δεν έχω φωτογραφία της προγιαγιάς μου, απάντησε η Μελένια με μάτια βουρκωμένα…..
–Πας καλά? Τη ρωτώ εγώ….Σήμερα είναι η 25η Μαρτίου, εθνική γιορτή, όλοι κρατούν εικόνες των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης, τραγουδούν, το ρίχνουν στο χορό και εσύ τριγυρνάς αγκαλιά με την φωτογραφία της γιαγιάς σου και μάλιστα βουρκωμένη ??? Πάρε μια καρέκλα και κάτσε να μου εξηγήσεις γιατί θα με τρελλάνεις, δεν καταλαβαίνω τι σε έπιασε σήμερα, μέρα Εθνικής γιορτής!!!
Πήρε λοιπόν η Μελένια μια καρεκλίτσα, κάθησε, και κοιτάζοντας με αγάπη και στοργή την φωτογραφία που δεν άφηνε δευτερόλεπτο από τα χέρια της, αποφάσισε να μου πει τον πόνο της :
-Δυοσμαράκι απλά δεν ανέχομαι να διαστρεβλώνεται η ιστορία της προγιαγιάς μου και των Αρβανιτών. Σε λίγο θα μου πουν πως είμαι Αλβανίδα, πως πρέπει να μάθω Αλβανικά (που ιδέα δεν έχω) προκειμένου να επιβεβαιωθούν αυτές οι θεωρίες, και πως ανήκω σε κάποια φανταστική μειονότητα.
Τελευταία ξεκίνησε μια παραφιλολογία σχετικά με τους ήρωες του ’21 (όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Ανδρούτσος κλπ) πως τάχα μου ήταν όλοι Αλβανοί. Μάλιστα αν ψάξει κανείς στο youtube θα δει πως έχουν ανέβει πολλά βίντεο με φωτογραφίες τους και κάποιοι διεκδικούν την εθνικότητα αλλά και την δόξα αυτών των ανθρώπων που σε τελική ανάλυση πολέμησαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Τουρκικό ζυγό.
Αυτό κατ’ αρχήν το θεωρώ βεβήλωση της μνήμης αυτών των ανθρώπων, μα εκείνο που με θυμώνει ακόμη περισσότερο είναι πως αρκετοί Ελληνες μπερδεύονται και εξομοιώνουν την έννοια Αρβανίτης με την έννοια Αλβανός. Ε λοιπόν ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα. Οι Αρβανίτες ΔΕΝ ήταν/είναι συνώνυμο του Αλβανοί. Επικρατεί μια σύγχυση η οποία όχι μόνο διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα μα πιστεύω ακράδαντα πως εξυπηρετεί είτε ιδεολογικές είτε εθνικιστικές σκοπιμότητες.
Μα εγώ ιστορικός δεν είμαι,για την προγιαγιά μου ξεκίνησα να σου πω…..
Η γιαγιά της Μελένιας, ο παπούς, η θεία και ο θείος της
(την κορνίζα δεν μπορούσαμε να την βγάλουμε, ζητούμε συγγνώμη)
Η προγιαγιά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αγιο Δημήτρη της Καρύστου,στην Εύβοια. Στην περιοχή όλοι μιλούσαν Αρβανίτικα. Μοναχά όταν τα παιδιά της παντρεύτηκαν ήρθαν όλα στην Αθήνα. Η γιαγιά μου ήρθε στην Αθήνα σε ηλικία 18-20 χρονών, η μαμά μου και εγώ γεννηθήκαμε στην Αθήνα. Η προγιαγιά μου όταν μας μάλωνε για τις σκανταλιές που κάναμε σαν παιδάκια, μας μίλαγε σε μια «παράξενη» γλώσσα που ανάθεμα και αν καταλαβαίναμε. Ακόμη όταν ήθελε να πει μυστικά με την γιαγιά μου τότε πάλι μιλάγανε σε αυτήν την «παράξενη» γλώσσα που εμείς τα παιδιά καθόλου δεν καταλαβαίναμε. Πολύ αργότερα έμαθα πως αυτή η περίεργη γλώσσα που μίλαγε η προγιαγιά ονομαζόταν Αρβανίτικα, και πως αποτελούσε μια ιδιόρρυθμη διάλεκτο. Η προγιαγιά μπορεί να μην ήξερε να γράφει και να διαβάζει μα ήξερε να τραγουδά σαν αηδόνι. Τα ίδια τραγούδια που τραγουδούσε εκείνη τραγουδιούνται μέχρι τις μέρες μας σε ολόκληρη την Ελλάδα στην γλώσσα που μιλάμε σήμερα.
Η προγιαγιά κάθε Κυριακή θα πήγαινε στην εκκλησία, μιλούσε Ελληνικά με τις γειτόνισες μα ποτέ δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως «Αλβανίδα». Τα τραγούδια μοναχά τα αποκαλούσε Αρβανίτικα επειδή τα τραγουδούσε στην Αρβανίτικη διάλεκτο, μα όπως είπα παραπάνω αυτά τα ίδια τραγούδια τραγουδιούνται σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η γιαγιά μου μιλούσε Αρβανίτικα μα στην μαμά μου δεν τα έμαθε ποτέ αφού κάποια εποχή οι διάλεκτοι συσχετίστηκαν με την «αμορφωσιά», και ιδιαίτερα τα Αρβανίτικα τα οποία από τη γένεσή τους αποτέλεσαν μια αποκλειστικά προφορική διάλεκτο η οποία μεταδιδόταν όπως όλες οι προφορικές παραδόσεις από στόμα σε στόμα. Μοναχά τα τελευταία χρόνια έγινε απόπειρα να καταγραφεί (με «τεχνητό» τρόπο) προκειμένου να μελετηθεί.
Η προγιαγιά λοιπόν, σαν ήμουν παιδάκι μου εξιστορούσε θαυμαστές ιστορίες για τους οπλαρχηγούς/ήρωες του 1821. Μάλιστα μου έλεγε πως όπως ισχυρίζονταν οι παπούδες της, πολλοί από τους οπλαρχηγούς ήταν Αρβανίτες (ήταν δίγλωσσοι, μιλούσαν δηλαδή τα Αρβανίτικα εκτός από τα ελληνικά). Τον Κολοκοτρώνη, γνώριζα από την προγιαγιά μου πως τον αποκαλούσαν Μπιθεγκούρα. Ομως οι Αρβανίτες αποτέλεσαν κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, και πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους όπως όλοι οι υπόλοιποι Ελληνες. Οι Αλβανοί αντίθετα πολέμησαν στο πλευρό των Τούρκων. Για του λόγου το αληθές σου παραθέτω την μαρτυρία της προγιαγιάς (η απορία μου ήταν πάντα από που είχε μάθει αυτές τις ιστορίες αφού η προγιαγιά δεν ήξερε ούτε να γράφει ούτε να διαβάζει). Αν και ποτέ δεν έμαθα Αρβανίτικα, μου έμειναν στη μνήμη κάποιες αφηγήσεις της προγιαγιάς στα Αρβανίτικα,τις οποίες μετά μου εξηγούσε στα Ελληνικά. Μία αφήγηση λοιπόν αφορούσε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο που κατά τη διάρκεια της πολιορκίας στο Χάνι της Γραβιάς ένας Τουρκαλβανός του φώναζε απ’ έξω :
«Ντελ γιαστ τ’ προσκυνήσε Πασάνε» (=Εβγα έξω ρε να προσκυνήσεις τον Πασά)
«Εα γκράπε» (=Ελα να μας … πιάσεις)
Απάντησε ο Ανδρούτσος (για την ακρίβεια η απάντηση ήταν λιγότερο κόσμια, μια και η προγιαγιά ήταν λίγο αθυρόστομη….)
Πως μπορεί λοιπόν σήμερα να ισχυρίζονται πως οι Αρβανίτες οπλαρχηγοί ήταν Αλβανοί αφού πολεμούσαν ενάντια στους Τούρκους????
Είναι σαν να λένε πως και η προγιαγιά μου ήταν Αλβανίδα!!!! Μα αφού η προγιαγιά μου ποτέ δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Αλλωστε Σεβαστή ήταν το όνομά της , δεν την λέγανε Albana!!!!
– Αν και έχω πολλά ερωτηματικά Μελένια αφού δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με αυτό το ζήτημα σε καταλαβαίνω. Και εγώ στη θέση σου ίσως να ένοιωθα όπως εσύ.
– Κοίτα Δυοσμαράκι, το θέμα των Αρβανιτών είναι πολύπλοκο. Για να σου τα εξηγήσω όλα θα μας πάρει πολύς χρόνος. Ισως να μην ξέρω να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματά σου πέρα από ότι γνωρίζω από τις αφηγήσεις της προγιαγιάς, αφού όπως είπα δεν είμαι ιστορικός. Υπάρχουν όμως κάποιοι ειδικοί που ασχολήθηκαν με το θέμα και έγραψαν βιβλία. Βέβαια ακόμη και σε αυτά διαπιστώνει κανείς πολλές ανακρίβειες. Πολλά στοιχεία είναι υποθετικά αφού οι Αρβανίτες δεν άφησαν γραπτές πηγές. Κριτικός βιβλίων δεν είμαι, μα αν θέλεις να μάθεις περισσότερα, καλές κατά τη γνώμη μου μελέτες που η μία συμπληρώνει την άλλη αποτελούν τα παρακάτω βιβλία
Κώστα Μπίρη «Αρβανίτες-Οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού» Εκδ. Μέλισσα
και
Σαράντου Καργάκου «Αλβανοί,Αρβανίτες,Ελληνες», Εκδ. Ι.Σιδέρης.
http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/03/blog-post_25.html
Τα Aρβανίτικα είναι Aλβανική διάλεκτος;
Eίναι ίδια;
Mοιάζει;
Έχει κάποια σχέση;
# Η γιαγιά μου, από την πλευρά της μητέρας μου ήταν αρβανίτισα.Η οικογένειά της ειχε εγκατασταθεί στις αρχές του 19ου αιώνα στην Αττική και το πατρικό της σπίτι ήταν στο Μπραχάμι μεχρι το 1910 που μετακινήθηκε στο Καλαμάκι και στον Πειραιά…. Δεν μιλούσε αρβανίτικα η γιαγιά και φυσικά καυχιόταν για το ότι ηταν και αισθανόταν ελληνίδα…Παραθέτω ένα κομματι για τους αρβανίτες που βρήκα στο αρχείο :
—————
Με τον όρο Αρβανίτες ονομάζονται οι πρώην κάτοικοι της Αλβανίας, οι οποίοι, λόγω των αναστατώσεων στη Βαλκανική, τον 13ο αι. μετακινούνται εκούσια ή ακούσια σε διάφορες άλλες χώρες της περιοχής ενώ πολλοί από αυτούς καταλήγουν σε περιοχές της Ελλάδας. Εδώ γίνονται γνωστοί με το όνομα Αρβανίτες, αφομοιώνονται από τους ντόπιους, και ακόμη πολεμούν μαζί τους εναντίον των Τούρκων.
Διατήρησαν μόνο το γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο σταδιακά εξαλείφεται, ενώ πολιτιστικά, κοινωνικά και εθνικά αφομοιώθηκαν πλήρως αποκτώντας όπως και οι Βλάχοι, ελληνική εθνική συνείδηση και αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες.
Η ιστορία των αρβανιτών ή αλβανιτών ξεκινά από την Αλβανία του 13ου αιώνα, όπου ο λαός της περιοχής στον οποίο ανάμεσα βρίσκουμε και κάποιους Έλληνες, βιώνει μεγάλες αλλαγές στο παλαιό σύστημα των φατριών και των ισχυρών δεσμών που αυτές ανέπτυσσαν τους προηγούμενους αιώνες. Είναι πολλές οι πληροφορίες που αντλούνται από τα τραγούδια τους όπου εξαίρεται η φατρία (φάρα) και η ένορκη υπόσχεση (μπέσα) που χαρακτηρίζει αυτές τις κατά βάση γεωργοκτηνοτροφικές κοινότητες.
Όταν δημιουργήθηκε το κράτος της Ηπείρου, ο παλαιός δεσμός που είχαν οι Αλβανοί με την ελληνική αυτοκρατορία επιβεβαιώθηκε, και έτσι, στις στις αρχές του 13ου αιώνα τάχθηκαν με το μέρος της Ηπείρου εναντίον των Σλάβων και των Βενετών. Για τις υπηρεσίες που προσέφεραν οι Αλβανοί κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων τα οφέλη δεν επέστρεψαν στο λαό αλλά στην αλβανική αριστοκρατία των αρχηγών των φατριών οι οποίοι και έπαιρναν σημαντικούς αυλικούς τίτλους.
Αυτοί οι αριστοκράτες, τοποθετούνταν επικεφαλής πολλών περιοχών, διαβρώνοντας έτσι σταδιακά το παλιό διοικητικό σύστημα. Από παραδοσιακοί πατριαρχικοί αρχηγοί, μεταλλάσσονταν σε άρχοντες, οι οποίοι στις σχέσεις τους με τα μέλη των φατριών δεν είχαν πλέον καμία ισονομία και οι απαιτήσεις τους αψηφούσαν το παλιό εθιμικό δίκαιο.
Το καινούργιο καθεστώς που επέβαλλαν οι άρχοντες αυτοί στη γη, αποστερούσε την περιουσία από τους κατοίκους που συχνά έχαναν και την ελευθερία τους πωλούμενοι ως σκλάβοι.
Προσπαθώντας να ξεφύγουν από την νέα αυτή κατάσταση, υποχρεώθηκαν να αποκτήσουν νομαδικές συνήθειες, βλέποντας ως μοναδική λύση στα προβλήματα που δημιουργούσε η μονοπώληση των αλβανικών εδαφών από τους άρχοντες που γίνονταν όλο και πιο βίαιοι, τη μετανάστευση. Πέρα όμως από τις μεταβολές αυτές που τάραξαν σε βάθος την κοινωνία τους, μία ακόμη αιτία εκπατρισμού αποτελούσε πλέον η οθωμανική εισβολή.
Έτσι, οι Αλβανοί ξεκίνησαν την πορεία τους συντασσόμενοι εκ νέου γύρω από αρχηγούς φατριών που για διαφόρους λόγους δεν είχαν κατορθώσει να μιμηθούν τους νέους γαιοκτήμονες.
Οι πηγές αναφέρουν ότι η διά θαλάσσης μετανάστευση άρχισε δειλά γύρω στο 1280, ενώ οι χερσαίες μεταναστεύσεις πρέπει να τοποθετηθούν στα τέλη του 13ου αι. αφού υπάρχουν αναφορές για παρουσία Αλβανών στη Θεσσαλία γύρω στα 1315.
Από τότε, όλοι οι Αλβανοί που απαντώνται εκτός Αλβανίας παρουσιάζονται ως γνήσιοι νομάδες, και τους συναντούμε από τη Θεσσαλία ως την Αττική και από την Ακαρνανία ως τα νότια της Πελοποννήσου. Ατομικά ή συλλογικά, η αλβανική αυτή μετανάστευση εμφανίζεται ως αντίδραση φυγής σε μία κοινωνική καταπίεση που είχε γίνει αφόρητη, και στην καταστροφή των πλαισίων διαβίωσης έξω από τα οποία ο λαός αισθανόταν αποπροσανατολισμένος.
Οι φατρίες, μαζί με τους αρχηγούς έμειναν πιστές στην Ορθοδοξία, και περιχαρακώθηκαν έτσι μέσα σε παραδόσεις που οι άρχοντες των ακτών αντάλλαξαν με το λατινικό δόγμα.
Η Θεσσαλία υπήρξε η πρώτη ελληνική επαρχία που δέχτηκε τις αλβανικές μεταναστεύσεις και σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ιστορικός Χαλκοκονδύλης, μετά τη Θεσσαλία πήγαν στο εσωτερικό της Μακεδονίας και έφθασαν ως την Καστοριά. Μαζί τους έφεραν και τα προτερήματά τους ως γεωργοί.
Καθώς τα κύματα των μεταναστών δεν έρχονταν πάντα με ειρηνικές διαθέσεις, αρχικά πολλές περιοχές τους δέχτηκαν με δυσπιστία. Κάποιες όμως φάνηκαν να ενθουσιάζονται με την παρουσία τους καθώς ήταν μια σημαντική ευκαιρία να αποκαταστήσουν τις καταπονημένες γαίες με νέο εργατικό δυναμικό.
Από το σύνολο των μεταναστών, όσοι έφτασαν στην Πελοπόννησο και είχαν εγκατασταθεί σε δυσπρόσιτες ορεινές ζώνες, σχημάτιζαν συμπαγείς ομάδες. Καθώς συχνά δεν είχαν ενδοιασμό να τεθούν υπό τις διαταγές ενός έλληνα άρχοντα, που ήταν απευθείας απόγονος της παλαιάς αυτοκρατορικής δυναστείας, μαζί με τους Έλληνες αποτέλεσαν βασική εστία αντίστασης στους Οθωμανούς. Με την υιοθέτηση κοινής στάσης, οι ελληνο-αλβανικές ενώσεις, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στον ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα του 1821, καθώς οι Αρβανίτες είχαν πλήρως αποδεχθεί τη διπλή καταγωγή τους.
Συμπερασματικά, οι Αρβανίτες υπήρξαν για την Ελλάδα ιδανικός προμηθευτής εργατικού δυναμικού, ενδυνάμωσαν τις τάξεις του τοπικού πληθυσμού και συνέβαλλαν σημαντικά στον αγώνα του εναντίον του μουσουλμάνου αντιπάλου. Έλληνες και Αρβανίτες, κατάφεραν μέσα από αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς, να καταλήξουν σε μια κοινή ζωή, χωρίς να αλλοιωθεί ο κυρίαρχος ελληνικός χαρακτήρας, η αφομοιωτική δύναμη του οποίου μπόρεσε να ενσωματώσει τα μεταναστευτικά αυτά κύματα.
Θα έλεγα ότι η παρακάτω πρόταση χρησιμοποιεί λάθος τους όρους : «Έλληνες και Αρβανίτες, κατάφεραν μέσα από αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς…»
Δηλαδή χρησιμοποιεί τους όρους «Έλληνας» και «Αρβανίτης» ως να έχουν συγκεκριμένο εθνικό περιεχόμενο. Εξισώνει τον νεωτερικό όρο «Έλληνας» που σημαίνεται πλέον εθνικά, με τον προνεωτερικό «Αρβανίτης» που έχει μόνο τοπικό και πολιτισμικό περιεχόμενο. Φυσικά αυτό συμβαίνει γιατί με τα μάτια και τις συμβάσεις της εποχής μας προσπαθούμε να περιγράψουμε παλιότερες και πολύ διαφορετικές καταστάσεις…
Θα έπρεπε να γράψει : «ελληνόφωνοι και αλβανόφωνοι χριστιανοί κατάφεραν μέσα από αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς…» ή «ελληνόφωνοι και Αρβανίτες χριστιανοί κατάφεραν μέσα από αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς…»
Και οι ελληνόφωνοι χριστιανοί και οι Αρβανίτες χριστιανοί θα είναι το ίδιο Έλληνες στην εποχή της δημιουργίας της σύγχρονης εθνικής ταυτότητας. Και αυτό που φαίνεται παράδοξο για τα σημερινά μας πρότυπα, τότε ήταν κοινός τόπος, όπως ότι οι Αρβανίτες χριστιανοί, ως Ρωμιοί, ήταν «Έλληνες» ενώ οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι βαλαάδες της Μακεδονίας ή οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι στην Κρήτη έγιναν «Τούρκοι».
Αλλά ο πλέον αρμόδιος είναι ο ντόκτορας.
Ας μας γράψει την άποψή του!
Μ-π
Δηλαδή από τους ελληνόφωνους, μόνο οι χριστιανοί έγιναν Έλληνες !
ΣΩΣΤΟ…
Ομέρ
Ομέρ, θα μου επιτρέψεις να κάνω και σε σένα μια διόρθωση στην παρακάτω φράση:
«Μου φαίνεται ότι όλα αυτά έγιναν πολύ ομαλά… εκτός από την περίπτωση των Βουλγάρων της Μακεδονίας (που αργότερα έγιναν Σλαβομακεδόνες), όπου ένα μεγάλο μέρος πιέστηκε να υιοθετήσει τις πολιτισμικές μορφές του κράτους….»
Εγώ θα τόγραφα έτσι:
«Μου φαίνεται ότι όλα αυτά έγιναν πολύ ομαλά… εκτός από την περίπτωση των σλαβόφωνων Ρωμιών της Μακεδονίας (που αργότερα ένα μέρος τους μετατράπηκε σε εθνικά Βούλγαρους μέσω της Εξαρχείας, των οποίων επίσης ένα μέρος αργότερα υιοθέτησε τη Σλαβομακεδονική εκδοχή), όπου ένα μεγάλο μέρος πιέστηκε να υιοθετήσει τις πολιτισμικές μορφές του κράτους….»
Μ-π
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Οι ειδικοί όπως ο Νοσφεράτος, γιατί απέχουν από τη συζήτηση;
Ἀχὸς βαρὺς ἀκούεται, πολλὰ τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σὲ γάμο ρίχνονται, μήνα σὲ χαροκόπι;
– Οὐδὲ σὲ γάμο ρίχνονται οὐδὲ σὲ χαροκόπι.
Ἡ Δέσπω κάνει πόλεμο μὲ νύφες καὶ μ᾿ ἀγγόνια.
Ἀρβανιτιὰ τὴν πλάκωσε στοῦ Δημουλᾶ τὸν πύργο:
«Γιώργαινα, ρίξε τ᾿ ἅρματα, δὲν εἶναι ἐδῶ τὸ Σούλι.
Ἐδῶ εἶσαι σκλάβα τοῦ πασᾶ, σκλάβα τῶν Ἀρβανίτων.»
«Τὸ Σούλι κι ἂν προσκύνησε, κι ἂν τούρκεψεν ἡ Κιάφα,
ἡ Δέσπω ἀφέντες Λιάπηδες δὲν ἔκαμε, δὲν κάνει».
Δαυλὶ στὸ χέρι ἅρπαξε, κόρες καὶ νύφες κράζει:
«Σκλάβες Τούρκων μὴ ζήσωμε, παιδιά μ᾿, μαζί μου ἐλᾶτε».
Καὶ τὰ φυσέκια ἀνάψανε, κι ὅλοι φωτιὰ γενήκαν.
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/tradition/folk_songs_revolution_1821.htm
Είναι το γνωστό ποίημα για τη Δέσπω γυναίκα του Σουλιώτη Γιώργου Μπότση που κλεισμένη σε ένα πύργο πολεμάει με νύφες και με εγγόνια.
Εδώ παρατηρούμαι ότι
«Ἀρβανιτιὰ τὴν πλάκωσε»
και
«Ἐδῶ εἶσαι σκλάβα τοῦ πασᾶ, σκλάβα τῶν Ἀρβανίτων.»
και
«ἡ Δέσπω ἀφέντες Λιάπηδες δὲν ἔκαμε, δὲν κάνει»
Ο Γιώργος Μπότσης (και η Δέσπω) είναι Αρβανίτες.
Παρ’ όλα αυτά διαβάζοντας το ποίημα σου δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί να το κρύψει.
Προφανώς έχει να κάνει με τις φατρίες (φάρες) και την μη ύπαρξη εθνικής συνείδησης.
Η Δέσπω χριστιανή.
Οι εχθροί μουσουλμάνοι (ή αλλιώς «Τουρκαλβανοί»), όπως (αντιστρόφως ανάλογα) και οι σημερινοί οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δηλώνουν χριστιανοί και να ζητούν να τους φωνάζεις με χριστιανικό όνομα. Στις αρχές της μετανάστευσης μάλιστα δήλωναν όλοι Βορειοηπειρώτες.
Γι’ αυτό στην Οδό Ελλήνων πηγαινοέρχεται συνεχώς το Ρωμαίικο και η Ρωμιοσύνη όπου οι λαμπρότεροι πρωταγωνιστές της Εθνικής Παλιγγενεσίας, στη στεριά και στη θάλασσα, στις εθνικές ευεργεσίες και στις θυσίες, είναι κυρίως Αλλόφωνοι Αρβανίτες και Βλάχοι για να προστεθούν διαδοχικά στους αμέσως επομένους σταθμούς της Ιστορίας οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες, οι τουρκόφωνοι Μικρασιάτες πρόσφυγες, η αγγλόφωνη τρίτη γενεά της Ομογενείας και, τέλος, οι τωρινοί «παλινοστήσαντες» από τις τέως σοβιετικές χώρες που κατά περίπτωση μιλούν ρωσικά, γεωργιανά και τουρκικά. Συνεπώς, η Ρωμιοσύνη αφ’ εαυτής υπήρξε ιδανικό πρότυπο πολυπολιτισμικής, πολυγλωσσικής κοινωνίας, η οποία, ωστόσο, παραμένει βαθύτατα και αφιερωματικά ελληνική.
Νίκος Μέρτζος στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Οδός Ελλήνων, δοκίμια εθνικής αυτογνωσίας»
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2008/09/blog-post_18.html
βεβαια στην περιπτωση των Βλαχων υπήρξαν και αυτοι που ιδρυσαν το »πριγκιπατο της Πινδου » κλπ .
Τι λεει περι αυτών ο κυριος Μερτζος;
ωχ μου φαινεται θα εισπραξω παλι τα γνωστα ..τι χωνεσαι κλπ ..
Και ο μεγας αντιμιντρατορας δε θα με…προστατεψει (περικοπτωντας οπως παλια )..χμμ! τι να κανω; Τι να κανουμε;
Νοσφεράτε, εδώ
-και ξέρεις τι γίνεται
-και έχεις συμμάχους
-και, ακόμα, έχεις και φίλους και…. οπαδούς
Ομέρ
(έτσι απλά)
Omer Ειναι πάντα ωραιο να ξερεις οτι εχεις φιλους και συμμαχους , ειδικά οταν τους χρειαζεσαι ..
αλλά εν πασει περιπτωσει ο alter ego mου εθεσε ενα ερωτημα περι του τι λεει ο κ Μερτζος περι Πριγκιπάτου κλπ
και θετω επιπλεον κιεγώ ενα . Ποιος ειναι ο κ Μερτζος ;
Πριν 8 χρόνια ήμαν στο Βελιγράδι για μαθήματα. Ημαν η μόνη ελληνίδα και τα άλλα παιδιά ήταν από ολες τις χώρες της Ευρώπης.
Ανάμεσά τους και ένας Αυστριακός ο οποίος έιχε τρελλή αγάπη στους Αλβανούς. μου είπε μια μερα, εκεί που τρώγαμε ότι στην Ελλάδα εχουμε αλβανική μειονότητα. του εξήγησα ότι δεν έχουμε αλβανική μειονότητα, παραμόνο μουσουλμάνική και πως οι Αλβανοί μας είναι μεταναστες και ρώτησα αν εννοεί τους αρβανίτες, οι οποιοι δεν είναι μειονότητα αλλά από τους πιο φανατικούς «ελληναράδες!».
Οχι, επέμενε, έχετε αλβανική μειονότητα 1 εκατομμύριο και την καταπιέζετε, τους είδα με τα μάτια μου! Και εκεί που κρατούσα το μαχαίρι για να κόψω τη μπριζόλα μου, του είπα «αν σε πετύχω πουθενά στη χώρα μου να λες τέτοιες μαλακίες, να ξέρεις πως με αυτό το μαχαίρι θα σου βγάλω τα μάτια!».Δεν είναι πολύ δημοκρατικό αυτό που είπες ,απάντησε…Σόρρυ, που προσβάλω τη δημοκρατική σου ασυδοσία του είπα, αλλά χέστηκα πατόκορφα!τα είχα πάρει εντελώς με αυτόν τον «Ευρωπαίο πολυπολιτισμικό μπιμπίκο«!
Ντε και καλά να σου δημιουργήσουν πρόβλημα μερικοί μερικοί!
Ο Μέρτζος είναι ένας με μουστακι.
Καλώς την παρτιζανούλα!
Που ήσουν βρε;
Μας έλειψες!
Ομέρ
άρε παρτιζάνα.
Μ-π, ΠΑ (σχ. 6)
νομίζω πάλι στο άτιμο το ρωμιός θα καταλήξουμε. αν εννοείται η αντίληψη των οσμανών, τότε πράγματι οι άνθρωποι αυτοί ήταν ρωμηοί (σλαβόφωνοι). αν ρωτάγαμε τους ίδιους, δε νομίζω να το αποδέχονταν, όπως και οι σέρβοι, οι βούλγαροι, οι ρουμάνοι. είναι άλλο πράγμα ότι για λόγους συνομάδωσης και ελέγχου όλα τα χριστιανικά έθνη ονομάστηκαν με το όνομα του κράτους το οποίο κατέκτησαν το 1453 οι οσμανοί. η πραγματικότητα δεν δείχνει ότι αισθάνονταν όμοιοι (ανεξάρτητα από το αν είχαν ή δεν είχαν αντιληψη εθνικής συνείδησης), εκτός από ομόθρησκα αδέλφια…
Partizana το διαβασες ; και επιπλεον ενας ειναι ο Μερτζος βεβαια και εχει και μουστακι αλλά εν πασει περιπτωσει εκτος απο αυτά τα περι της αδιαμφισβητης ελληνικοτητας της Πινδου …εχει τιποτις να μας πει και δια το Πριγκιπάτο;
Και επισης αυτό το »να ξέρεις πως με αυτό το μαχαίρι θα σου βγάλω τα μάτια!”. μηπως ισχυει και για τον Νοσφεράτο;
αν ναι ερχεσαι δευτερη ..Αλλοι σε προλαβαν .
Καταρχήν ευχαριστώ για την παραπομπή στο blog μου, με κάνετε και κοκκινίζω.
Χάρηκα πάρα πολύ που το θέμα που άνοιξα στο blog μου στάθηκε αφορμή για μια τόσο ωραία συζήτηση εδώ.
Πολύ αξιόλογες οι προσπάθειες των Μ-π και Ομέρ να διατυπώσουν τους ορθούς όρους με αποτύπωσή τους συμφώνως με τα συμφραζόμενα της εποχής και όχι με βάση τα σημερινά αποκρυσταλλωμένα δεδομένα. Ίσως σήμερα να ηχεί περίεργο το ότι η θρησκεία διέτρεχε όλη την τότε κοινωνία και ήταν το υπ’ αριθμόν 1 (και με διαφορά) δηλωτικό εθνικότητας, όμως έτσι ακριβώς είναι.
Αξιώθηκα επιτέλους να αρχίσω το καταπληκτικό βιβλίο του μεγάλου Eric Hobsbawm «Έθνη και εθνικισμός από το 1780 μέχρι σήμερα». Είναι νομίζω ένα must βιβλίο για όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης. Είναι άλλωστε ένα βιβλίο σταθμός και το χρησιμοποιούν ως εργαλείο όλοι:
http://e-vivlia.blogspot.com/2007/12/1780.html
Τέλος, και αφού ευχαριστήσω και πάλι τους οικοδεσπότες για την τιμή που μου έκαναν, θα κοντράρω λίγο τον ποντιοαρβανίτη Ομέρ (εγώ είμαι αρβανιτοπόντιος – το πρώτο συνθετικό είναι η πατρική καταγωγή γι’αυτό και ο Ομέρ είναι …ποντιοαρβανίτης): η προσφορά των αρβανιτών στην επανάσταση των χριστιανών ρωμιών [καλός ο όρος Μ-π?] είναι ασυγκρίτως ανώτερη από αυτήν των βλάχων. Να θυμίσω ότι κάποιες χιλιάδες βλάχοι «τσίμπησαν» από την ρουμανική προπαγάνδα και έφυγαν για ρουμανία ως γνήσιοι Ρουμάνοι ενώ ΚΑΝΕΝΑΣ Αρβανίτης δεν έγινε αλβανός. Φυσικά σημειώνω και την αργή έως πολύ καθυστερημένη εθνογέννεση/εθναφύπνιση/εθνοκατασκευή (διαλjέχτε!) των αλβανών, που αν δεν ήταν οι ιταλοί να τους ξυπνήσουν μπορεί σήμερα να ήταν κι αυτοί έλληνες.
doctor
Y.Γ. Νοσφεράτε που είσαι;;;
Στη Σπηλια του πηγε..
όχι το μαχαίρι πήγε για τον αυστριακό μπιμπίκο, γιατί με τσάτισε και δε με άφηνε να φάω τη μπριζόλα μου με τις αηδίες του..Ήταν λίγο μετά τους βομβαρδισμούς στη Σερβία και δεν μπορούσα να μείνω ψύχραιμη, τρώγοντας χοιρινό ταισμένο με ουράνιο, δίπλα σε κάτι βομβαρδιμένα ακούγοντας το βλάκα!
Για το πριγκηπάτο δεν ξέρω πολλά, μόνο ότι υπήρξαν κάτι Βλάχοι εκεί πέρα που το παίζαν ρουμάνοι, με τη στήριξη των φασιστών και θέλαν ανεξαρτησία αλλά δεν τους βγήκε.και ο Μέρτζος , από μικρή, μου φαινόταν ιδανικός για ιστορίες παιδιών για να τρώνε τη σούπα τους..
Noμίζω ότι η «αρβανίτικη γκρίνια» που φαίνεται σε κάποια σχόλια, είναι μάλλον εσοδεία της τελευταίας περιόδου, όπου είναι in να δηλώνεις «καταπιεσμένη μειονότητα» και ας ήσουν ο κυρίαρχος τούτου δω του περίεργου έθνους-κράτους…
Η λογοτεχνία, ίσως, απαντά με τον καλύτερο τρόπο στο ερώτημα για τη θέση που κατείχαν στην κοινωνική ιεραρχία οι διάφορες ομάδες.
Έτσι λοιπόν, την εποχή του Μεγάλου Διχασμού, αποτέλεσμα των κρητικών Επαναστάσεων των «αλύτρωτων» και της αμφισβήτησης της «παλαιοελλαδικής» κυριαρχίας επί του ελληνισμού, η «Παλαιά Ελλάδα» αντιμετωπίζεται ως μια αρβανίτικη περιοχή, κυριαρχούμενη από τους Αρβανίτες, γι αυτό και συντηρητική μπρος στα κινήματα των εξωελλαδικών Ελλήνων, των αλύτρωτων όπως τους έλεγαν τότε.
Σ’ ένα μυθιστόρημα του Παντελή Μυλογιάννη με τίιτλο «Γενιά του Πολέμου» που δημοσιεύτηκε το 1962 στο περιοδικό «Κρητική Πρωτοχρονιά. Επιστήμη, γράμματα και τέχνες» που εκδιδόταν στην Αθήνα διαβάζουμε»
«…Ας στήσεις θριαμβευτικές αψίδες σ’ αυτά τα «παράξενα» σαν τρυφεροί μύθοι παιδιά της εποχής σου, που κατέβασαν τ’ αστέρια, για να τα φορέσουν περιδέραιο στο λαιμό της Ελλάδας! Που σκόρπισαν τους σπόρους των πόθων στους κάμπους -πέρα από τ’ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ ΣΑΒΑΝΑ- να θερίσουν ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης του αγράτη που αργοπεθαίνει με μια χούφτα νταρί κι ένα τσούρμο παιδιά ‘κληρονομιά τ’ ουρανού’! Πήγαν να φέρουν την ασίγαστη λύτρωση στις τέφρες ψυχές μας, να χορτάσουμε όνειρο απ’ αυτόν τον άδολο λαό-Μακρυγιάννη, να γεμίσουμε τηνς ιερή λήκυθο ξανά με την τέφρα του Γέρου του Μωρηά, της Ρούμελης τηνκλεφτουριά να ξαναστήσουμε, με φάδι χρυσό από τις στρούγκες του Παρνασσού, πέπλο να φάνουμε παντοαιώνιο στα χαμόσπιτα της Αθήνας….»
—————————————-
αναρτήθηκε στου doctor-ος
Σε συνέχεια των όσων ανέφερε ο Ομέρ, παραθέτω σχετικά με τα αρβανίτικα μία πολύ μεστή δήλωση του κ.Χριστόπουλου, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτειολογίας του ΑΠΘ:
«[…] στο βαθμό που δεν υπάρχει κανενός είδους διεκδίκηση από τον πληθυσμό (σ.σ. αναφέρεται στους αρβανίτες) να διατηρήσει την γλωσσική του ταυτότητα, δεν μπαίνει θέμα από πλευράς αρχών να επέμβουν θετικά σε ό,τι αφορά τη διατήρηση, ανεξάρτητα από το ότι έως τώρα οι αρχές αντιμετώπιζαν με αρνητισμό, εχθρότητα και απαξία το ζήτημα της γλώσσας. Έτσι λοιπόν πιστοποιήσαμε πως σε ό,τι αφορά τους Αρβανίτες, το μόνο αντικείμενο εξέτασης είναι η γλώσσα, σαν ένα εμπειρικά εντοπίσιμο κοινωνικό μέγεθος. Δεν είναι τα υποκείμενα, δεν είναι οι φορείς της γλώσσας, διότι αυτοί ποτέ δεν έδειξαν την θέληση να ασχοληθούν με τη διάδοσή της ή την προστασία της».
Το παραπάνω από το δεύτερο μέρος του θέματος που ανάρτησα σήμερα:
http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2008/09/blog-post_26.html
Όπως πάμε φίλε Ομέρ θα ιδρύσουμε μαζί το Τμήμα Αρβανιτοποντιακών Ερευνών !!!
doctor
Μπα δε μου αρέσει το ακρωνύμιο! Άκου Τ.Α.Ε.; Τα ΤΕΑ μου θυμίζει.
doctor-α
Έχω μια απορία:
Οι δικοί σου Αρβανίτες ήταν πρόσφυγες του ’22 από την Ανατολική Θράκη.
-Είχαν αρβανίτικη ταυτότητα ή θρακιώτικη;
-Με τους ελληνόφωνους πρόσφυγες ανατολικοθρακιώτες είχαν εθνοτική διαφοροποίηση ή απλώς τοπική; (δηλαδή σα να ήταν από διαφορετικά χωριά)
-Με τους παλαιοελλαδίτες Αρβανίτες ένοιωθαν ότι τους ενώνει κάτι ξεχωριστό;
Οι δικοί μου (οι γονείς της μητέρας μου) ήταν μωραϊτες Αρβανίτες. Πλήρως καλο-ενσωματωμένοι χωρίς καμιά αγάπη ή νοσταλγία για τον ιδιαίτερο πολιτισμό των προγόνων τους.
Κοινωνικό πρόβλημα απόρριψης και καταστολής από την πλευρά του κράτους υπήρχε με τους Πόντιους προγόνους.
Η διαφορά, συγκρίνοντας τις δύο οικογένειες και τις αντίστοιχες παραδόσεις τους, ήταν εντυπωσιακή.
Οι Αρβανίτες ήταν δεξιοί, άνθρωποι του κράτους και παλιότερα εμπαθείς και ρατσιστές. Η αγάπη γαι την «αρβανιτιά» έμοιαζε μόνο σαν την αγάπη προς το χωριό που βρισκόταν, φυσικά, κάτω απ’ τ’ αυλάκι. Άργησαν να αποβάλουν την περιφράονηση προς τους πρόσφυγες Πόντιους συγγενείς.
Αντίθετα οι Πόντιοι (απ’ το Καρς) ήταν αριστεροί με πολύ προοδευτικές για την εποχή τους απόψεις, παρότι πολύ βασανισμένοι τόσο απ’ την προσφυγιά όσο κι απ’ τη Δεξιά. Αγαπούσαν τον ιδιαίτερο πολιτισμό τους και τη γλώσσα τους χωρίς να εκφράζουν καμιά απαξίωση για τους άλλους.
Αυτά έζησα εγώ.
Ομέρ ο ποντιο-αρβανίτης
Ομέρ, αρκετές από τις ερωτήσεις σου με τσίτωσαν και ιδού!
http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2008/10/blog-post.html
Ελπίζω να σε κάλυψα ο φτωχός…!
[…] https://pontosandaristera.wordpress.com/2008/09/19/19-9-2008/ […]
κριτήριο για την δημιουργία εθνικής συνειδησης τοτε ήταν το θρήσκευμα.Οι αρβανίτες ήταν ορθόδωξοι,αλβανικής καταγωγής οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους ελληνες εναντια στους τούρκους.Σιγά σιγά απέκτησαν ελληνική συνειδηση και αφομοιώθηκαν πλήρως.Βέβαια ομιλούσαν την αρβανίτικη=αλβανική διάλεκτο.Από την αλλη οι βλάχοι είναι ένα πιο πολύπλοκο ζήτημα.Η βλαχικη διάλεκτος δεν είναι τίποτε αλλο παρα ρουμάνικα που ομιλουσαν στην περιοχη της Βλαχίας-μολδαβιας-τρανσυλβανίας.Βλάχοι υπάρχουν και σε άλλες χώρες(σκόπια σερβία αλβανία) και ολοι τους λένε οτι είναι βλαχοι.Άν λοιπόν οι βλάχοι ειναι ελληνες τότε γιατι ομιλουν τα ρουμανικα?Η απάντηση ειναι ότι οσοι βλάχοι αισθανονται και ειναι έλληνες έπαψαν να ομιλουν τα ρουμάνικα.Αντίθετα οσοι αισθάνονταν ρουμάνοι ειχαν σαν μητρική τους γλώσσα τα ρουμάνικα και αυτα ομιλούσαν.Είναι λογικο λοιπόν οτι η κυβέρνηση της ρουμανίας είχε θέσει θέμα ρουμάνικων μειονοτητων καθως πολλοι βλάχοι εν ελλάδι ειχαν προσφυγει στην χάγη θέτοντας θεμα μειονοτητων.¨Αρα μήπως δεν ειναι όλοι οι βλάχοι Ελληνες αλλα ήρθαν και πολλοι ρουμάνοι πέρα απο έλληνες?Για μια ακομη φορα αποδεικνύεται ότι από την περίοδο του βυζαντίου εισχωρήσαν και αλλοι λαοι οι οποιοι με το πρόσχημα ότι ηταν χριστιανοι αναμιχθηκαν με τον υπόλοιπο λαο,πολεμισαν σαν μισθοφόροι γιατι στρατος δεν υπήρχε αμιγος ελληνικος καθως οι περισσότεροι ειχαν γινει καλόγεροι και ηταν σε μοναστήρια.Με την ίδια λογικη πολλοί ελληνες οι οποιοι γίναν μουσουλμάνοι εκτουρκιστίκαν και υπάρχουν σήμερα στην τουρκια χωρις να γνωρίζουν οτι είναι ελληνες.!!!αυτά εκανε ο χριστιανισμος και γενικοτερα οι θρησκείες…..και μετα καποιοι φωστήρες κατηγορούν τους εβραιους τη στιγμη που οι ιδιοι εχουν εβραικη παιδεια πιστευοντας στον θεο τους.
nick, η άκριτη αποδοχή των ιδεοληψιών του νεοπαγανισμού να ξέρεις ότι θολώνει το νου. Λάθος έχεις επίσης και για την περίπτωση των Βλάχων.
Η άποψή σου για τους Βλάχους σχετίζεται περισσότερο με την μεταγενέστερη εθνικιστική χρήση παρά με τα πραγματικά ιστορικά δεδομένα. Απόδειξη τούτων είναι ότι πρωτεργάτες της εθνικής αναγέννησης των Ελλήνων υπήρξαν οι Βλάχοι. Το πρώτο μεγάλο σημαντικό τυπογραφείο, απ’ όπου τα πρώιμα κείμενα του ελληνικού δαφωτισμού διαχέονταν στο χώρο της ρωμιοσύνης ήταν στη Μοσχόπολη.
Κι ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους του νέου ελληνισμού, πολύ πριν δημιουργηθεί εθνικό κράτος, ήταν ο Βλάχος Ιώσηπος Μοισιόδαξ. Για τον οποίο στη βικιπαιδεία αναφέρεται:
«Ο Ιώσηπος Μοισιόδακας (ή Μοισιόδαξ, 1730-1800) ήταν Έλληνας δάσκαλος του γένους και συγγραφέας. Ήταν πιστός υποστηρικτής του νεοελληνικού Διαφωτισμού· δημιούργησε σχολεία και ενίσχυσε το κίνημα και οικονομικά. Ο ίδιος αναφέρεται στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό με την εξής φράση: «Η φυσική θα καταπολεμήσει την απάτη και ο (δια)φωτισμός θα διαλύσει την αμάθεια, τις ερινύες των προκαταλήψεων που έχουν εκβαρβαρώσει το περίλαμπρον άλλοτε γένος των Ελλήνων.»
Ο Ιώσηπος Μοισιόδακας είχε επηρεαστεί από τις φιλοσοφικές ιδέες του Τζων Λοκ και ήταν θερμός υποστηρικτής του Βολταίρου και πολέμιος του σχολαστικισμού, όπως και των παλαιών παιδαγωγικών ιδεών. Πίστευε ότι τα παιδιά έπρεπε να διδάσκονται φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική.
Το 1765 διορίστηκε διευθυντής της σχολής του Ιασίου, όπου θέλησε να εφαρμόσει τους πρωτοποριακούς του τρόπους διδασκαλίας. Οι πρωτοποριακές μέθοδοί του τον έφεραν σε σύγκρουση με τους συντηρητικούς και τον ανάγκασαν, το 1777, να παραιτηθεί από την θέση του. Πήγε στο Βουκουρέστι, στη Βενετία, στην Τεργέστη και στην Βιέννη. Το 1778 σταμάτησε να διδάσκει και άρχισε να συγγράφει.»
Ο Μοισιόδαξ υπήρξε δάσκαλος του Ρήγα Φερραίου. Ο Ρήγας, έβαλε στη Χάρτα του (1797) μια ένδειξη: στη θέση που βρίσκεται η Τσερναβόδαξ προσέθεσε: «Πατρίς Ιωσήπου Μοισιόδακος» κάτι που δεν είχε κάνει για κανέναν άλλον.
Για το έργο του «Απολογία» που εκδόθηκε το 1780 στη Βιέννη, μπορεί όποιος ψάχνει πίσω από το επιφανειακό και εθνικιστικούς φανατισμούς να δει [ΕΔΩ].
Μ-π
Re min lete oti na´nai. KANENAS ma KANENAS ALITHINOS Arvanitis den tha elege oute gia PLAKA oti einai «Albanos».
Ta Arvanitika diaferoun apo ta albanika kata 80% kai oi monoi pou boroun na sinenoithoun me emas tous Arvanites kata 50% einai mono oi albanoi-toskoi (pou oi toskoi einai kanonika Boreio-Hpeirotes Ellhnes eksalbanismenoi). Ta Arvanitika einai mia protoellhniki-pelasgiki arxaia doriki dialektos h opoia irthe se epafi me tin bastardemeni glossa ton albanon pou isxorisan me tin bia ston topo ton diko mas kai etsi anagastikame na mathoume KAI ta albanika. Ta albanika einai mia mix glossa apo : Tourkika, Ellhnika-Arvanitika, Italika, Galika, Vlaxika kai Slavika. Bgazoume simberasma oti oi Arvanites milousan mia arxaia doriki dialektos h legomeni meta Ellhno-Arvanitiki glossa xoris alles glosses opos h bastardemeni albanikia.
Oi Arvanites einai apogonoi ton Dorion (Thesprotoi), pou engatastathikan ston Elladiko xoro pou tote itan pantelos adeios o Elladikos xoros pou simainei oi ntopioi Elladites kai opos prepei na kserete oi Doriois eftanan os kai tin Notia simerini Albania opou argotera emfanistikan oi Illyrioi kai tous katebasan pros tin Boreia Hpeiro.
Oi Illyrioi kanan polles fores epidromes pros ta boreioditika tmimata tis Hpeirou opou tous polemousan oi Doriois (diladi oi Hpeirotes) kai tous dioxnan kathe toso. Sklirous agones enantion ton Illyrion ekane o Basileias Pyrros kai o Megas Alexandros.
Oi albanoi (eidika oi gegides) einai laos me polles epimiksies mazi, koitakste pos fainonte oi albanoi kai koitakste pos fainomaste emeis oi Arvanites tha deite oti den moiazoume oute 1%.
Kai oriste ena videaki gia na sas kopi ligo h oreksi epideis eiste ANISTORITOI oi poio polloi kai propagandistes :
ΑΛΒΑΝΟΙ-ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ-ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ
http://video.google.com/videoplay?docid=7633373259766805864
Διάλεξη στα πλαίσια παρουσίασης των βιβλίων «Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων», «Αλαλία», «Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες», «Μεσόγειος», «Η ιστορία από την σκοπιά των Τούρκων» και «Μαθήματα νεότερης ιστορίας» από τον ιστορικό και συγγραφέα κ. Σαράντο Ι. Καργάκο.
http://video.google.com/videoplay?docid=-1492408218267445151
ΑΛΒΑΝΟΙ-ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ-ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ…ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΒΑΣΙΛΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑ ΛΑΖΑΡΟΥ!
http://video.google.com/videoplay?docid=7633373259766805864 Αντιπαραθέσεις 26.11
Ο καθηγητής κοινωνιολογίας και πρώην πρύτανης του Παντείου
Πανεπιστημίου κ. Βασίλης Φίλιας αντιπαρατίθεται στην
προσπάθεια που γίνεται από πολλές πλευρές να εμφανιστεί ο ελληνικός
λαός ως ένα ψηφιδωτό εθνοτικών μειονοτήτων και
εξετάζει το θέμα των Αρβανιτών, με καλεσμένο τον Ρομανιστή –
Βαλκανολόγο και Πρόεδρο της Επιτροπής Ενημέρωσης για
τα Εθνικά Θέματα Δρ. Αχιλλέα Λαζάρου.
——————————————————–
http://vlahofonoi.blogspot.gr/2013/05/blog-post_30.html
Γράφει ο Αχ. Γ. Λαζάρου
Ρωμανιστής-Βαλκανολόγος
Με την σημασία και την ετυμολογία της λέξεως Βλάχος ασχολήθηκαν πάμπολλοι. Συνήθως μνημονεύονται μόνον τρεις: α) Ο Ελβετός Walther von Wartburg, τον οποίο επικαλείται και ο Ιταλός Giuliano Bonfante [1], β) Ο ακαδημαϊκός Αντώνιος Δ. Κεραμόπουλλος [2] και γ) ο ετυμολόγος καθηγητής Μ.Ε. Ιωάννης Μωραλίδης [3].
Οι δύο πρώτοι ανάγουν την λέξη Βλάχος στο εθνώνυμο μιας γαλατικής φυλής, γνωστής από τον Καίσαρα [4] με το όνομα Volcae και από τον Στράβωνα [5] με την μορφή Ουόλκαι. Ο Κεραμόπουλλος έχει προβάλει προγενέστερη ετυμολογία του Σπ. Παπαγεωργίου [6], ο οποίος την απαρχή ορίζει στην αιγυπτιακή λέξη fellah- φελλάχος, ο δε Μωραλίδης στην αμάρτυρη ελληνική φυλάγος.
Ωστόσο η πατρότητα της πρώτης ετυμολογίας, παραδεκτής από την πλειονότητα των ειδικών επιστημόνων, των ρωμανιστών, ανήκει στον Γερμανό Hans Löwenklau- I. Leunclavius [7], γνωστή και από τον σύγχρονό του Σλοβένο βαλκανολόγο Jernej Kopitar [8], φίλο του Αδαμαντίου Κοραή. Κατά τον Κωνσταντίνο Μ. Κούμα (1777-1836), φίλο επίσης του Κοραή, μέγα διδάσκαλο του Γένους, πρώτο Νεοέλληνα ιστορικό, διδάκτορα του Πανεπιστημίου Βιέννης και αντεπιστέλλον μέλος των Ακαδημιών Βερολίνου και Μονάχου, συνάγεται τόσο ο εκρωμαϊσμός στο σύνολο των χωρών της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όσο και ο εκλατινισμός Ελλήνων, τους οποίους αποκαλεί Βλάχους, Έλληνες το γένος. Προσθέτει δε και τα εξής: «Συμπεριφέρονται αδελφικώς με τους Γραικούς ως Γραικοί και δεν δείχνουν ουτ’ εκείνοι ούτε ούτοι καμμίαν εθνικήν διαφοράν προς αλλήλους, καθώς τω όντι είναι αμφότεροι οι λαοί μιας πατρίδος τέκνα, και των αυτών προγόνων απόγονοι» [9]. Μαρτυρία ελληνικότητας χρήστων λατινικής γλώσσας προηγείται αιώνες πολλούς. Φιλοτεχνώντας δημογραφική και γλωσσική απεικόνιση της σύνολης χερσονήσου του Αίμου, των Βαλκανίων, που ήταν ιδιαίτερη διοικητική περιφέρεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, επί Ιουστινιανού, με το όνομα Ευρώπη, ο διοικητής της και καθηγητής του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως [10] Ιωάννης Λυδός σε σύγγραμμά του, επιγραφόμενο Περί των αρχών της Ρωμαίων πολιτείας (261,68), δίνει την πληροφορία, κατά την οποία τότε, 6ο αιώνα μ.Χ., οι Έλληνες υπερείχαν δημογραφικά των άλλων λαών, αλλά κατά την διάρκεια της ρωμαιοκρατίας για πρακτικούς λόγους είχαν γίνει χρήστες της λατινικής γλώσσας, δηλαδή λατινόφωνοι-Βλάχοι! Ιδού και το πρωτότυπο: «Νόμος αρχαίος ην πάντα μεν τα οπωσούν πραττόμενα παρά τοις επάρχοις, τάχα δε και ταις άλλαις των αρχών, τοις Ιταλών εκφωνείσθαι ρήμασιν… τα δε περί την Ευρώπην πραττόμενα πάντα την αρχαιότητα διεφύλαξεν εξ ανάγκης, δια το τους αυτής οικήτορας, καίπερ Έλληνας εκ του πλείονος όντας, τη των Ιταλών φθέγγεσθαι φωνή και μάλιστα τους δημοσιεύοντας».
Εν τούτοις χρήση της πολύτιμης αυτής πηγής δεν γίνεται από όσους ασχολούνται με την έρευνα της λατινοφωνίας Ελλήνων, ακόμη και του στενού ελλαδικού χώρου των χρόνων μας. Ήδη το 1892 ο Γάλλος Leon Lafoscade δημοσιεύει ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις. Ανεπιφύλακτα αναφέρει ότι στην Ελλάδα από τον 2ο αιώνα π.Χ. έως τον 4ο μ.Χ., πέρα γενικών επιδράσεων, βρίσκει κανείς και πραγματικές προόδους της λατινικής γλώσσας, γεγονότα μερικά και τοπικά, αλλά απτά και αποδεδειγμένα [11]. Μετέπειτα με σειρά δημοσιευμάτων εγκρίτων επιστημόνων, ακαδημαϊκών και καθηγητών πανεπιστημίων, π.χ. Phlippide [12], Skok [13], Densusianu [14], Brătianu [15], Lozovan [16], Marrou [17] κ.α., προτείνονται διευρύνσεις της λατινικής ζώνης βορειότερα σ’ όλο το μήκος της ελληνικής χερσονήσου, χωρίς να εξαιρείται και η Πελοπόννησος, όπου βέβαια η επείσακτη γλώσσα δεν αντέχει [18]. Ακριβέστερα γένεση Βλάχων στην Πίνδο και στις λοιπές εστίες τους της χερσονήσου από τους χρόνους της ρωμαϊκής κατακτήσεως, δηλαδή την εντοπιότητα, δέχθηκαν και οι διασημότεροι Ρουμάνοι επιστήμονες Xenopol [19], Pârvan [20], Vulpe [21], Puscariu [22], Procopovici [23], Maniu [24], μάλιστα και ο θεωρητικός της διεκδικήσεως των βαλκανίων Βλάχων από την Ρουμανία καθηγητής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και τακτικό μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας Th. Capidan στο κύκνειο άσμα του, σύγγραμμα, του οποίου μόνον ο τίτλος θυμίζει την επί μισό αιώνα επιστημονικοφανή προπαγάνδα του Οι Μακεδονορουμάνοι [25]! Εφεξής επισημαίνει στο ιδίωμα [26], όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει, των Βλάχων την ύπαρξη αρχαίων ελληνικών δομικών στοιχείων, π.χ. του απλού και τετελεσμένου μέλλοντος και των δυνητικών εγκλίσεων της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, τα οποία, κατά τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Σόφιας και ακαδημαϊκό Vl. Georgiev [27] δεν δανείζονται, οπότε οι χρήστες είναι ελληνικής καταγωγής.
Εξ άλλου την αυτοχθονία των Βλάχων της Ελλάδος είχε καταστήσει γνωστή ο Αρμένιος διοικητής του θέματος Ελλάδος (Θεσσαλίας) Κεκαυμένος, του οποίου το χρονικό πολλοί επικαλέσθηκαν για δήθεν κάθοδο των Βλάχων από Δακία. Αλλά χάρη στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Σορβόννης Paul Lemerle [28] αποδείχθηκε ότι ο Κεκαυμένος βεβαιώνει την αυτοχθονία των Βλάχων, τους οποίους διακρίνει σε αστούς, γαιοκτήμονες, κτηνοτρόφους.
Μετέπειτα Βυζαντινοί χρονογράφοι, οι Ιωάννης Σκυλίτσης – Γεώργιος Κεδρηνός [29] το 976 μνημονεύουν τους Βλάχους επί της Εγνατίας οδού, στην οποία ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Nancy Fréderic Taillez [30] ορίζει την παρουσία τους από τα χρόνια της επισκέψεως του Αποστόλου Παύλου στην Μακεδονία! Ο Γεώργιος Παχυμέρης (1240-1310) δέχεται την ελληνικότητα και την εντοπιότητα των Βλάχων Θεσσαλίας γράφοντας «…τους γαρ το παλαιόν Έλληνας, ους Αχιλλεύς ήγε, Μεγαλοβλαχίτας καλών επεφέρετο» [31]. Ειδικά ο Νικήτας Χωνιάτης στα περί Ισαακίου Αγγέλου ιστορούμενα (Ι, 237) αποσαφηνίζει τον όρο Βλάχοι ως δηλωτικό της γλωσσικής ιδιαιτερότητας εξηγώντας ότι «πάντας τους οπωσδήποτε… λαλούντας μίαν των Ρωμανικών διαλέκτων καλούσι Βλάχους». Η δε Άννα Κομνηνή [32] μας πληροφορεί για σημασία πρόσθετη του όρου Βλάχος, ήτοι βοσκός.
Κατά τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και Bochum Γερμανίας, γενικό γραμματέα του Ινστιτούτου Ρουμανικών Σπουδών στο Παρίσι «Κάρολος ο Α΄», Cicerone Poghirc αρκούν τα λατινογενή τοπωνύμια του Ελλαδικού χώρου ως απόδειξη ότι οι Βλάχοι είναι παρόντες στην σημερινή περιοχή τους κατά τρόπο μόνιμο και αδιάκοπο από την Αρχαιότητα έως τις ημέρες μας [33]. Προγενέστερα ο Poghirc είχε εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ και επαλήθευσε την ελληνικότητα της αρχαίας μακεδονικής διαλέκτου [34], πείθοντας και τον Georgiev, ο οποίος άλλοτε συσχέτιζε την γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων με την ιλλυρική [35], ενώ έχει διακηρύξει ότι «στην Ήπειρο τα τοπωνύμια είναι αρχαιότατα και μόνο ελληνικά» [36]. Μία άλλωστε διετία ενωρίτερα ο P. Cabanes θεωρεί την ανθρωπωνυμία των Ηπειρωτών αναμφισβήτητα ελληνική, καθώς και την ηπειρωτική διάλεκτό τους [37].
Πάντως απλούστερα και ασφαλέστερα η ελληνική καταγωγή των Βλάχων του ελλαδικού χώρου και της αποδημίας τους συνάγεται πρωτίστως με βάση τα ρωμαϊκά θέσμια, τα οποία απαρέγκλιτα εφαρμόσθηκαν μετά την ήττα του βασιλιά των Μακεδόνων Περσέα στο συνέδριο της Αμφιπόλεως [38]. Εκεί πρώτος έχει ομιλήσει ο νικητής, ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, ο οποίος, μολονότι ήταν ελληνομαθής, φέρεται δε και καταγωγής ελληνικής [39], χρησιμοποιεί την λατινική γλώσσα, πράξη δηλωτική της επιβολής της ρωμαϊκής κυριαρχίας. Δεύτερος ομιλητής ήταν ο υπαρχηγός του ρωμαϊκού εκστρατευτικού σώματος, ο ύπατος Οκτάβιος, ο οποίος μεταφράζοντας στην ελληνική γλώσσα την ομιλία του αρχηγού καθιστά φανερή την ελληνικότητα των ακροατών, νέων υπηκόων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας [40]. Αν το ακροατήριο ήταν άλλης εθνότητας ο ύπατος θα μετέφραζε στην αντίστοιχη γλώσσα, π.χ. ιλλυρική, δαρδανική, δακική.
Η μη ελληνικότητα των Βλάχων επινοήθηκε από την αψβουργική αυτοκρατορία της Βιέννης το 1848 με δεδομένη χρονική διάρκεια, «επί του παρόντος», όπως έχει βεβαιώσει ο M. Kogălniceanu [41]. Όμως διαιωνίζεται. Διότι κατά την Συνδιάσκεψη του Βουκουρεστίου η Ελλάδα παρουσιάσθηκε απροετοίμαστη επί του θέματος και ανυποψίαστη. Δεν έθεσε το θέμα και προ πάντων άφησε αναξιοποίητη και την άσβηστη φιλοπατρία του πλέον αρμοδίου προσώπου των κρισίμων στιγμών Ν. Μισσίου [42], με βαρύτατες εθνικά συνέπειες, τις οποίες έχουν καταγγείλει οι τότε πανεπιστημιακοί καθηγητές Ν.Σαρίπολος [43], Παύλος Καρολίδης [44], προ πάντων δε ο τέλειος γνώστης του ζητήματος Αντ. Θ. Σπηλιωτόπουλος [45]. Τα μετέπειτα ιστορεί ο Ευάγγελος Αβέρωφ στο πρώτο βιβλίο του, επιγραφόμενο Η πολιτική πλευρά του Κουτσοβλαχικού ζητήματος, το οποίο προλογίζει ο Σοφοκλής Ελ. Βενιζέλος, αναγνωρίζοντας ότι οι Βλάχοι «απεδύθησαν μόνοι, ακαθοδήγητοι και παλαίοντες συχνά εναντίον πανίσχυρου ξένου δυνάστου».
Η βλαχολογική συγγραφή προφανέστατα επηρέασε και το αρμόδιο υπουργείο, των Εξωτερικών, που αναζητούσε επιστημονική μελέτη επί του θέματος προς αντίκρουση αποστομωτική της αναζωπυρημένης προπαγάνδας αφελληνισμού των Βλάχων. Έσπευσε δε στην κάλυψη της δαπάνης για μετάφραση σε ξένη γλώσσα και έκδοσή της από το Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), του οποίου οι επιστημονικοί συνεργάτες είχαν γνωρίσει και επιδοκιμάσει το ελληνικό πρωτότυπο [46] συνιστώντας έντονα την επενέκδοση σε ξένη γλώσσα, όπως από τους πρώτους έπραξε ο Αθανάσιος Καραθανάσης: «Σας ευχαριστώ θερμότατα για την αποστολή του βιβλίου σας «Η Αρωμουνική». Το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον (κυρίως το ιστορικό μέρος) και νομίζω ότι όλοι μας, όσοι ασχολούμαστε με την εποχή και τα θέματα αυτά και ιδιαίτερα με τους Βλάχους μας, πρέπει να σας ευχαριστήσουμε από καρδιάς για τον μόχθο σας, που οπωσδήποτε είχε τόσο λαμπρά αποτελέσματα. Με τον ίδιο ενθουσιασμό είδαν την «Αρωμουνική» και άλλοι συνάδελφοι που τους το παρουσίασα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε για μία μετάφρασή του (στα αγγλικά ας πούμε), που θα την ανελάμβανε ένα επιστημονικό ίδρυμα της χώρας μας» [47].
Ο Διευθυντής του ΙΜΧΑ και καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κάρολος Μητσάκης γράφει: «Όσο πιο πολύ διαβάζω «την Αρωμουνική» σας τόσο πιο πολύ αισθάνομαι την ανάγκη να σας σφίξω θερμά το χέρι και να σας βεβαιώσω ότι έχετε προσφέρει με την διατριβή σας αυτή σπουδαία υπηρεσία στην επιστήμη και στο έθνος» [48].
Ο καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Χαράλαμπος Παπαστάθης συγχαίρει για το λαμπρό βιβλίο ομολογώντας: «Βέβαια, το γλωσσολογικό του τμήμα δεν είμαι αρμόδιος να το κρίνω. Αλλά το ιστορικό του μέρος με ενθουσίασε. Επί τέλους, έχουμε ένα υπεύθυνο επιστημονικό βιβλίο για το θέμα αυτό» [49]. Κατά τον Μιχ. Πολέμη, «…είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά που εγώ τουλάχιστον έχω διαβάσει γι’αυτό το θέμα, τόσο από πλευράς βιβλιογραφίας, όσο και σαν τεκμηριωμένη ανάπτυξη θεωρίας και πιστεύω ότι τα δεδομένα σας και ο τρόπος που τα αναπτύσσετε θα πρέπει πραγματικά να αποτελέσουν την οριστική απάντηση της ελληνικής επιστήμης στο πρόβλημα των Αρωμούνων», των Βλάχων Ελλάδος [50].
Ο επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών Σταύρος Μάνεσης συγχαίρει και επισημαίνει: «Τα εγκάρδια συγχαρητήριά μου για την πληρότητα της (Διατριβής) στην εξονυχιστική έρευνα, στην τέλεια γνώση του θέματος και στην κριτική εξέταση κάθε σχετικής πληροφορίας και ερμηνείας που δίνετε. Ακόμα για την γεωμετρική αρτιότητα της γραφής, την σαφήνεια και την γάργαρη ροή της γλωσσικής έκφρασης.
Ύστερα από σας νομίζω πως κάθε αντίθετη γνώμη πρέπει να βουβαθή!» [51].
Εξ ίσου επιδοκιμάζουν την μεταφρασμένη στην γαλλική γλώσσα διατριβή και ξένοι ειδικοί επιστήμονες: ο καθηγητής του Πανεπιστήμιου Βιέννης Max Demeter Peyfuss γράφει: «Από την πρώτην αίσθησιν μου φαίνεται ότι έχετε γράψει το πρώτο επιστημονικό έργο για αυτήν την γλώσσαν στην Ελλάδα. Η βιβλιογραφία είναι αληθώς διεθνής και η μέθοδος καίριη» [52] (τα ελληνικά δικά του). Η ακαδημαϊκός και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου F. Papazoglou-Ostrogorsky, προβαίνει στις επόμενες εκτιμήσεις: «Η διατριβή σας μου έκανε εντύπωση εξαιρετικά σοβαρής, θεμελιώδους και αληθινά επιστημονικής μελέτης… Τα γλωσσολογικά επιχειρήματα με τα οποία υποστηρίζετε την γνώμην σας για την ελληνική καταγωγή των Βλάχων μου φαίνονται πειστικά» [53]. Όταν δε διάβασε και την έκδοση του ΙΜΧΑ στην γαλλική γλώσσα, έδωσε και την πληροφορία, ότι μόλις είχε τελειώσει την συγγραφή της για τους Βλάχους υποστηρίζοντας την ελληνικότητά τους.
Ο Πρόεδρος του 4ου Πανεπιστημίου Σορβόννης Cl. Margueron κρίνει ως εξής: «Μου φαίνεται ότι δεν αφήσατε τίποτε αναποκάλυπτο, στην σκια των προβλημάτων, που θέτει η αρωμουνική καθώς και ότι η συγγραφή σας, συνδυάζοντας την ανάλυση και την σύνθεση, συνιστά ένα σύνολο εξαντλητικό» [54]. Ο δε πρύτανις του Πανεπιστημίου Λωζάννης Francois Lassere αξιολογεί ως εξής: «Η διατριβή σας της αυτοχθονίας και της διγλωσσίας μου προξένησε τεράστιο ενδιάφερον και εξ ίσου με έπεισε, προ πάντων επειδή η αυστηρότητα της μεθόδου της δίνουν πολλή δύναμη, τόσο κατά την εξέταση των ιστορικών δεδομένων όσο και κατά την ανάλυση των στοιχείων της γλώσσας… Γι’αυτό το σύγγραμμά σας θα είναι απαραίτητο σε ένα ευρύ κοινό…» [55].
Στην τελευταία συγγραφή της η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ελευθερία Ι. Νικολαϊδου, Η Ρουμανική Προπαγάνδα στο βιλαέτι των Ιωαννίνων και στα βλαχόφωνα χωριά της Πίνδου, (μέσα 19ου αιώνα-1900), τ.Α΄, εκδ. Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, Ιωάννινα 1995, σ.22 σημειώνει: «Την θέση αυτή, που διατύπωσε πρώτος ο Κων. Κούμας, Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων, τ.12, Βιέννη 1832, σσ. 520-521, υποστηρίζει σθεναρά κι ο Απ. Ε. Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τ.1, Θεσσαλονίκη 1974, β΄ εκδ., σ.35 και επαναβεβαιώνει με σοβαρά επιχειρήματα ο Λαζάρου, Η Αρωμουνική, ο.π., σσ.91-114, και η Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, Συμβολή στην έρευνα για την εθνολογική κατάσταση της Μακεδονίας πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους, Δωδώνη, τευχ. Α΄, τ.20 (1991), σ.351» [56].
Ο πρώτος για την Αρωμουνική του δευτέρου έχει γράψει: «Νομίζω πως είναι η καλύτερη εργασία που έχει δώσει ως σήμερα η ελληνική γλωσσική επιστήμη επάνω στο θέμα αυτό. Γι’αυτό και θα γίνη και θα μείνη η βασική εργασία, που θα πρέπει πάντα να την έχει κανείς υπ’ όψιν» [57]. Επιπρόσθετα ο Βακαλόπουλος ως επόπτης – συντονιστής συμμετέχει σε συλλογική επίτομη συγγραφή με μελέτημά του επιγραφόμενο «Ο γλωσσικός εκλατινισμός των κατοίκων της ηπειρωτικής Ελλάδας». Διερευνώντας δε τους χώρους, στους οποίους ασκήθηκε ρωμαϊκή επίδραση τονίζει: «Έτσι από τα χρόνια της πρώτης εισβολής των Ρωμαίων στη Μακεδονία ως την εποχή του Ιουστινιανού διέρρευσαν 700 περίπου χρόνια ρωμαϊκής πολιτιστικής ακτινιβολίας, που μαζί με τις επιδράσεις των εγκατεστημένων στην Ελλάδα εποικισμών και διοικητικών αρχών δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεάσει τους κατοίκους της. Την απόδειξη μας την δίνει ο σύγχρονος του Ιουστινιανού Ιωάννης Λυδός…Την άποψη εκλατινισμού των εντόπιων ελληνικών πληθυσμών την διατύπωσε πριν από 150 χρόνια κιόλας ο πρώτος Νεοέλληνας ιστορικός, ο Κωνσταντίνος Κούμας (1777-1836) με πολύ απλούς και πειστικούς συλλογισμούς, αλλά το έργο του δεν μελετήθηκε έκτοτε συστηματικά και οι παρατηρήσεις του πέρασαν απαρατήρητες και ανεκμετάλλευτες» [58]. Εξ ίσου πειστικά διαπιστώθηκε η ελληνικότητα των Βλάχων Θεσσαλίας–Μακεδονιας-Ηπείρου και εν λίθοις φθεγγομένοις! Μετά μακρόχρονη και επισταμένη συλλογική έρευνα και μελέτη του επιγραφικού υλικού Θεσσαλίας, ακριβέστερα των περιοχών Περραιβίας και αρχαίων Φερών (Βελεστίνου), ο καθηγητής του 2ου Πανεπιστημίου Λυών Bruno Helly έχει τεκμηριώσει λατινομάθεια Θεσσαλών [59]. Ο δε διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Μιλτιάδης Χατζόπουλος [60] με βάση επιγραφές της ηπειρωτικής πόλεως Φωτική και του Αρχαιολογικού Μουσείου Βέροιας Μακεδονίας επαλήθευσε και τα πορίσματα της Αρωμουνικής μου, για την οποία ο καθηγητής της Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Μπαμπινιώτης έχει γράψει και τα επόμενα: «πρόκειται περί σοβαρού επιστημονικού έργου, το οποίον δύναται να αποτελή εφεξής εις τας γενικάς του γραμμάς την επίσημον επιστημονικήν θέσιν της Ελλάδος επί του ζητήματος της καταγωγής και της ιστορικής προελεύσεως των Βλαχοφώνων Ελλήνων». Αναφερόμενος δε στον συγγραφέα τονίζει: «…είναι ο πρώτος, όσον γνωρίζω, μελετητής, ο οποίος θεμελιώνει επιστημονικώς την απευθείας εκ της Λατινικής και ουχί εκ της Ρουμανικής καταγωγήν της γλώσσης των Βλαχοφώνων Ελλήνων και την στενήν δομικήν συγγένειαν αυτής προς την Ελληνικήν, επίσης είναι ο πρώτος μελετητής, ο οποίος και από ιστορικής πλευράς συστηματοποιεί τα μέχρι τούδε λεχθέντα, συμπληρώνει και αποδεικνύει βάσει ισχυράς επιχειρηματολογίας την και άλλοθεν υποστηριχθείσαν ελληνικότητα της καταγωγής των Αρωμούνων [Ελλαδικών Βλάχων] [61]».
Εύλογα δεν αδιαφόρησε διόλου για το ζήτημα των Βλάχων και η Ακαδημία Αθηνών. Έχει βραβεύσει τον συγγραφέα της «Αρωμανικής» επισημαίνοντας ότι το συγγραφικό έργο του «έχει ως επίκεντρο τους Βλάχους, ιδίως στην Ελλάδα, τους οποίους βάσει συστηματικής έρευνας, τεκμηριωμένης επιχειρηματολογίας και με χρήση εκτενούς ξένης και ελληνικής βιβλιογραφίας, χαρακτηρίζει ως Ελληνοβλάχους, αντικρούοντας την εκδοχή ότι αποτελούν ιδιαίτερη εθνότητα και εντεύθεν βλαχική μειονότητα». Προσθέτει δε και τα εξής: «Η συναφής ενασχόλησή του έχει παραμέτρους ιστορικές, λαογραφικές, γλωσσολογικές, φιλολογικές, εθνολογικές» [62]. Δεν απουσιάζουν και ανθρωπολογικές. Ακριβώς επικαλείται και τον Βούλγαρο ανθρωπολόγο Peter Boev, του οποίου τα πορίσματα ειδικής έρευνας επί ελληνικού εδάφους παραδέχεται και αναδημοσιεύει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρείας και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεόδωρος Κ. Πίτσιος: «Ιδιαίτερα για τους Έλληνες Βλάχους, έχει παρατηρήσει ότι δεν διαφέρουν ανθρωπολογικά από τους γειτονικούς τους μη βλάχικους πληθυσμούς του ελλαδικού χώρου. Επίσης, σύμφωνα, με τα συμπεράσματα του Βούλγαρου ανθρωπολόγου Peter Boev, με τα οποία συμφωνούν και οι προσωπικές παρατηρήσεις του συγγραφέα στην περιοχή του Κεφαλόβρυσου Πωγωνίου, οι διαφορετικές εθνογραφικές ομάδες της Ηπείρου-Βλάχοι, Σαρακατσάνοι και Ηπειρώτες χαρακτηρίζονται από κοινούς ανθρωπολογικούς τύπους και την ίδια ανθρωπολογική σύνθεση» [63].
Ενώ έφθανε στο τέλος η συγγραφή του παρόντος άρθρου, κατέφθασε από τον υπερατλαντικό Ακρίτα του Ελληνισμού Γεώργιο Τσάπανο και με μικρή διαφορά χρόνου από την συνάδελφο Ευαγγελία Αναστασίου, τ.πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ορεινής Περιοχής Καλαμπάκας, διαδικτυακό κείμενο [64], κατά το οποίο οι αμφισβητίες της ελληνικότητας των Βλάχων, ο Γερμανός σπουδαρχίδης Thede Kahl, διερμηνέας και καθηγητής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μύνστερ Γερμανίας και ο δικηγόρος-στέλεχος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) [65] Λάμπρος Μπαλτσιώτης επανεμφανίσθηκαν αδιόρθωτοι!
Τον πρώτο αποστομώνει ο γνωστός στους Έλληνες Γερμανός καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Mannheim Heinz Riehter: «Δεν είναι αποδεκτή η ύπαρξη αρωμουνικής (αρμανικής, βλαχικής) μειονότητας. Υπάρχουν Έλληνες αρωμουνικής η καλύτερα Βλαχικής καταγωγής. Σε καμμιά περίπτωση δεν πρόκειται για μειονότητα…Οι Βλάχοι είναι από κάθε άποψη Έλληνες…» [66]. Τον δεύτερο συγυρίζει ο Αντώνης Καρκαγιάνης, εκδότης τότε της εφημερίδας Η Καθημερινή: «Οι Βλάχοι δεν είναι μειονότητα ούτε μειονοτική ομάδα. Είναι δίγλωσσοι και δυστυχώς (και με τις δικές σας προσπάθειες) θα είναι συνεχώς και λιγότερο. Είναι διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα και συμμετέχουν ισοτίμως στην ελληνική ζωή και παιδεία, χωρίς να έχουν σκεφτεί ποτέ ότι συμμετέχουν κατά παραχώρηση μειονοτικών δικαιωμάτων…» [67]. Ενημερώνει δε και τους αναγνώστες αποκαλύπτοντας: «Ερήμην, λοιπόν, των Βλάχων, το ΚΕΜΟ οργανώνει στην Λάρισα ένα παράδοξο συνέδριο μελέτης της βλάχικης γλώσσας. Το συνέδριο ήταν σχεδόν μυστικό και οπωσδήποτε συνωμοτικό…» [68].
Εν τέλει συνιστούμε στους αναγνώστες και για τους δύο (Kahl-Μπαλτσιώτη) να τους αναζητήσουν βλέποντας τα Ευρετήρια ονομάτων της τετράτομης συγγραφής Αχ. Γ. Λαζάρου, Ελληνισμός και λαοί νοτιανατολικής Ευρώπης, Αθήνα 2009-2010.
1. Revue des Etudes Roumaines, 7-8, 1961, 251·
2. Αντ. Δ. Κεραμόπουλλος, Τι είναι οι Κουτσόβλαχοι. Εν Αθήναις 1939, 20
3. Ι. Γ. Μωραλίδης, Βλάχος. (Το έτυμο και η σημασία του ονόματος), οι Καιροί (Βεροίας), 21.10.1994.
4. Caes. B.G. 6, 24, 1-3, 7, 64, 7, 4.
5. Strabonis Geografica, tom. II, Roma 1970, Δ1, 12, 116-7.
6. Sp. Papageorges, Les Koutzovalaques, Athènes, 1908, 9.
7. Ioannes Leunclavius Nobilis, Annales Sultanorum Othomanidarum…, Francofurdi MDXCVI, edition altera, 146-147.
8. Antonia Bernard, Jernej Kopitar et les langues balkaniques, Bulletin de liaison. Nο 12, Centre d’ Etudes Balkaniques. INALCO, Paris 1994, 28. Βλ. και M. D. Peyfuss, Aromunen um Kopitar, Österreichische Osthefte 36, 1994, 439-453.
9. Κ. Μ. Κούμας, Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων, 12, Βιέννη 1832, 530-531. Αιώνες άλλως τε ενωρίτερα του Κούμα Έλληνες είναι οι Βλάχοι και κατά τον Μαρτίνο Κρούσιο, Τουρκογραικία, 210.
10. M.Dubuisson,Ya-t-il une politique linguistique romaine?, Ktema, 7, 1982, 195 σημ. 41. Βλ. και E. Flintoff, Varro in the Works of John of Lydia, Atti Congresso Internazionale Studi Verroniani, Rieti 1976, 365-372.
11. L.Lafoscade, Influence du latin sur le grec, εν J. Psichari, Etudes de Philologie néo-grecque. Paris 1892, 100-101.
12. Al. Philippide, Originea românilor, I. Iasi 1925,70-72.
13. P. Skok, Byzance comme centre d’ irradiation pour les mots latins des langues balkaniques, Byzantion, 6, 1931, 371.
14. O. Densusianu, Histoire de la langue roumaine, I. Les origines, Paris 1901, 6.
15. G. I. Bratianu, Une énigme et un miracle historique: le peuple roumain. Bucarest 1942, 67.
16. E. Lozovan, Romains et barbares sur le Moyen Danube, εν F. Altheim, Geschichte dem Hunnen. II. Berlin 1960, 229.
17. H. I. Marrou, Histoire de l’éducation dans l’antiquité. Paris 1965, 347, και Ελλ. μτφρ. 358, όπου και Χάρτης.
18. Α. Lazarou, Peut-on parler d’une survivance romaine en Péleponnèse? Ανάτυπο από τα Πρακτικά του Α Διεθνοῦς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών, 3, 1976, 114-123.
19. A. D. Xenopol, Istoria Românilor din Dacia Traină.II, Bucuresti 1914, 133.
20. V. Parvan, Sulle origini della civiltà romena, Roma 1922, 4.
21. R. Vulpe, Gli Illiri dell’Italia imperiale romana, Ephemeris Dacoromana, 3, 1925, 166-167.
22. S. Puscariu, Ancienneté des établissement macédo-roumains, Balcania, 1, 1938, 22-24, και Limba română, I, Bucuresti 1940, 270.
23. A. Procopovici, La romanité balkanique, Balcania, 1, 1938, 59-69.
24. Cahiers Sextil Puscariu, 1, 1952, 213.
25. Th. Capidan, Les Macédoroumains, Bucarest 1943, 159. Βλ. επίσης Langue et Littérature, 2, 1943, 243 κ.ε., αυτόθι, 3, 1946, 5 κ. ε., και Limba si Cultura, Bucuresti 1944, 290.
26. Balcania, 1, 1938, 49.
27. Studia Albanica, 1, 1969, 146.
28. P. Lemerle, Prolégomènes à une édition critique et commentée des «Conseils et Récits» de Kékauménos, Bruxelles 1960, 75
29. Πβ. Κεδρ.2, 435. Βλ. και M.Gyοni, Skylitzès et les Valaques, Revue d’ Histore Comparée, 25, 1947, 164.
30. Fr. Taillez, Rusaliile, les Rosalies et la rose, Cahiers Sextil Puscariu, 1, 1952, 317.
31. I, 30, 2. Βλ. Σπ. Λάμπρος, Η υπό των Φράγκων κατάκτησις της Ελλάδος, Νέος Ελληνομνήμων, 20, 1925, 76.
32. Leib III, 135 και ΙΙ, 193-194. Βλ.και Μ. Gyοni, Le nom de Βλάχοι dans l’ Alexiade d’ Anne Comnène, Byzantinische Zeitschhrift, 44, 1951, 241-252. Για τον χρόνο προσκτήσεως της νέας σημασίας βλ. Revue Roumaine d’ Histoire, 4, 1965, 996, όπου o V. Bulgaru ορίζει με πιθανότητα τους 7ο -9ο αιώνες, και C. Poghirc, Romanisation linguistique et culturelle dans les Balkans, Les Aroumains, INALCO, 1989, 21, 35, όπου υποστηρίζει ότι είναι ταυτόχρονη με την γένεση των Βλάχων, φρουρών συνόρων η οδικών διαβάσεων, στους οποίους παραχωρείται και εδαφική έκταση για γεωργοκτηνοτροφική εκμετάλλευση. Παρόμοια άποψη είχε διατυπώσει και ο Κεραμόπουλλος, ε. α, 13.
33. Πβ. Poghirc, Romanisation…, 36: «Les faits cités plus haut suffisent à notre avis à démontrer la présence d’ Aroumains (Βλάχων Ελλάδος) dans leur région actuelle de manière constante et ininterrompue depuis l’ Antiquité jusqu’ à nos jours».
34. Βλ. Μακεδονική Ζωή, 45, 1970, 15, με τίτλο: « Η ελληνικότης της γλώσσης των αρχαίων Μακεδόνων. Επιστημονική μαρτυρία διαπρεπούς Ρουμάνου καθηγητού». Επίσης βλ. εφημ. Αθηνών Εστία, 15.1.1970, με τίτλο: «Ελληνική διάλεκτος η αρχαία μακεδονική. Αδιάσειστοι αποδείξεις».
35. Βλ. Ν. Π. Ανδριώτη, Οι Προέλληνες, Θεσσαλονίκη, 1957, 17 κ. ε.
36. Πβ. Actes du premier Symposium International de Thracologie (Rome, 14-16 novembre 1977), Milano 1978, 157: «…dans l’ Epire les toponymes sont très anciens et uniquement d’ origine grecque».
37. P. Cabanes, L’ Epire et la mort de Pyrrhos à la conquĕte romaine (272- 16 av. J.C.), Paris, 1976, 530.
38. Αχ. Γ. Λαζάρου, Το Συνέδριο της Αμφιπόλεως (άνοιξη του 167 π.Χ.), Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (Εκδοτικής Αθηνών), Αθήνα, 1974, 126.
39. Πβ. Π. Γυιόκα, «Αι δύο επιστολαί προς Θεσσαλονικείς του Αποστόλου Παύλου», Χρονικά (Μακεδονικής Αδερφότητος) 2, 1980, σσ. «…ο Ρωμαίος νικητής του Περσέως εις την Πύδναν Αιμίλιος Παύλος, Έλλην την καταγωγήν».
40. Αγόρω-Ελισάβετ Λαζάρου, Η απομονή Ρωμαϊκής Πολιτείας στους Έλληνες Μακεδονίας-Ηπείρου κατά την προχριστιανική περίοδο, Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2000, και Νομική Θεώρηση απαρχών του αρμανικού ζητήματος η της λατινοφωνίας στην Ήπειρο-Μακεδονία, Ανακοίνωση στο Διεθνές Επιστημονικό Συμπόσιο: «Οι Βλάχοι στην ιστορία του Ελληνισμού: παρελθόν-προοπτικές», Βέροια, 25-26 Ιουνίου 1994. Ανάτυπο από την συλλογική έκδοση της Ενώσεως Βλάχων Επιστημόνων και της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων Οι Ελληνογενείς Βλάχοι, Αθήνα 2005, 239-270.
41. Βλ. Enciclopedia istoriografiei românesti. Bucuresti, 1978, 191-193. Αχ. Γ. Λαζάρου, Συμβολή της ρουμανικής επιστήμης στην ορθή λύση του ζητήματος των Βλάχων Ελλάδος. Εκδόσεις Επιτροπής Εθνικής Ενημερώσεως, Αθήνα 2007, 23-24 και Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης, Αθήνα, 2009, τ. Α΄, 47-48, 495-496.
42. Βλ. Γ. Ρούσσος, Ο Βενιζέλος και η εποχή του, Το Βήμα, 18.6.1961. Τηλ. Μ. Κατσουγιάννης, Περί των Βλάχων των ελληνικών χωρών (Δημοσιεύματα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, 22), Θεσσαλονίκη, Β΄, 1966, 49, 80.
43. Συνταγματικόν Δίκαιον, Β΄, 276 σημ. Βλ. και Ηλ. Γ. Κυριακοπούλου, Βουκουρεστίου Συνθήκαι, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια – «Πυρσός», 7, 615γ.
44. Πβ. Κ. Παπαρρηγοπούλου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (συμπλήρωμα Καρολίδου), ΣΤ΄, β΄, 153-154 και σημ.153: «Ο Έλλην πρωθυπουργός ουδεμίαν είχεν εξουσίαν του λύσαι τοιούτον ζήτημα, αλλ’ ευρεθείς προ απροόπτου ηναγκάσθη να δώση εις την Ρουμανίαν την ευθυνήν ταύτην νίκην, βασισμένην επί αορίστων και εφημέρων προνομίων, όπως επιτύχη, ει δυνατόν, περισσοτέρας ωφελείας εκ της συνθήκης του Βουκουρεστίου». Προσθέτει δε και τα εξής: «Το Κουτσοβλαχικόν ζήτημα, το οποίον επί ήμισυ αιώνα απησχόλησε την όλην Εκκλησίαν και προεκάλεσε συνόδους και όρους συνόδων, ελύετο δι’ ανταλλαγής επιστολών μεταξύ δύο πρωθυπουργών χωρίς να υπάρχη προς τούτο και άδεια εκκλησιαστική, ουδέ γνώσις της Μεγάλης Εκκλησίας… Ούτω ελύθη οριστικώς το από μακρού χρόνου οχληρόν κουτσοβλαχικόν εκκλησιαστικόν ζήτημα, όλως τεχνητώς δημιουργηθέν και τοσαύτας προκαλέσαν εκατέρωθεν (μεταξύ Ελλάδος και Ρουμανίας) προστριβάς».
45. Αντ. Θ. Σπηλιωτόπουλος, Τα κακοποιά πνεύματα της ελληνικής ιστορίας από των αρχαίων χρόνων μέχρι της σήμερον, εν Αθήναις, 1925, 185, με σκληρή γλώσσα. Βλ. Λαζάρου, Ελληνισμός και λαοί…, Β΄, 321 σημ. 110. Κατά δε τον Almaz (Μαζαράκη-Αινιάνα), Αι ιστορικαί περιπέτειαι της Μακεδονίας, Αθήνησι 1912, 160-161: «Δυστυχώς …δεν υπήρξε και απέναντι του νέου τούτου εχθρού (της ρουμανικής προπαγάνδας) προσήκουσα πάντοτε η πολιτεία των ιθυνόντων το έθνος και την εκκλησίαν και των εν Μακεδονία αντιπροσώπων αυτών…».
46. Αχ. Γ. Λαζάρου, Η Αρωμουνική και αι μετά της ελληνικής σχέσεις αυτής. Διατριβή επί διδακτορία. Εν Αθήναις 1976. Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία των Θεσσαλών. Θεσσαλική Βιβλιοθήκη-Σειρά διατριβών και μελετημάτων 1.
47. Βλ. Επιτροπή Εθνικής Ενημερώσεως (ΕΕΕ), Αθήνα 2004, 34.
48. ΕΕΕ, 34.
49. ΕΕΕ, 34-35.
50. ΕΕΕ, 36.
51. ΕΕΕ, 37.
52. ΕΕΕ, 35.
53. ΕΕΕ, 34.
54. Λαζάρου, Ελληνισμός…, Α΄, 73-74.
55. Λαζάρου, ε.α., 74
56. Η Νικολαΐδου στην σελίδα 21 σημειώνει: «Στις εργασίες του Λαζάρου δημοσιεύεται πλήρης ελληνική και ξένη βιβλιογραφία γύρω από κάθε πτυχή του Κουτσοβλαχικού ζητήματος. Συντριπτικά επιχειρήματα για «αντίπαλες» θέσεις περιέχει η πρόσφατη μελέτη του Καταγωγή και επίτομη ιστορία των Βλάχων της Αλβανίας, Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, 15, 1993-1994, 427 κ.ε. Τα επιχειρήματά του αναφέρονται τόσο στην καταγωγή των Κουτσοβλάχων όσο και στην πληθυσμιακή κατανομή τους, ιδιαίτερα στον χώρο της Αλβανίας». Όμως το ΕΛΙΑΜΕΠ επί προεδρίας Βερέμη διέπραξε το έγκλημα διαχωρισμού των Βλάχων από τον Ελληνισμό, όταν μάλιστα από το πλέον αρμόδιο Ίδρυμα υπευνθυμίζονται: «Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία από την μία μεριά και τα περίφημα σχολεία του Αργυροκάστρου, της Κορυτσάς, της Μοσχοπόλεως, της Χειμάρρας, της Πρεμετής, του Λαμπόβου, της Πολύτσανης, της Σωπικής, της Δρόβιανης, του Δελβίνου κτλ. συνολικά 360, ανδρωμένα με τις γενναίες επιχορηγήσεις των μεγάλων ευεργετών Αδελφών Ζάππα, Αρσάκη, Σίνα, Ζωγράφου, Μπάγκα, Δούκα και άλλων, με τους 25.000 μαθητές τους, φέρανε μία πραγματική άνθηση της παιδείας και των γραμμάτων στην περιοχή, δημιούργησαν μία ακτινοβολία έξω και πέρα απ’ αυτή, και άφησαν μία λαμπρή παράδοση παιδείας, μοναδική για ένα τόσο μικρό τόπο σε τέτοια εποχή». (Κων. Ι. Κίτσος, Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία… Εκδόσεις ΙΒΕ Ιωάννινα 1985, 8). Ποιός ευεργέτης δεν είναι Βλάχος; Σε αντίθεση με το ΕΛΙΑΜΕΠ ο ακραιφνέστατος Αλβανός, Σκυπιτάρος, μεγαλοτιτλούχος, εθνικιστής και αγωνιστής για την πατρίδα του Αλβανία Basri-bey διαλαλεί την αλήθεια: «Αναγνωρίζομε τον ελληνικό χαρακτήρα της Νότιας Αλβανίας, όπου το υπεραιωνόβιο πολιτισμικό έργο των σχολών της κυριαρχεί ηθικά και εθνικά». (Basri-bey, Ancien Député au Parlement ottoman. Président du second Gouvernement national albanais et Chef du Pouvoir Exécutif ad interim (1915-1916). Interné dans les garnisons austrohongroises (1916-1918), L’ Orient débalkanisé et l’ Albanie. Origine des dernières Guerres et Paix future, 5.
57. EEE, 35.
58. Ιστορία της Μακεδονίας από τα προϊστορικά χρόνια ως το 1912. Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Μακεδονική Βιβλιοθήκη, αρ. 63, Θεσσαλονίκη 1983, 49-50.
59. Br. Helly, Θεσσαλία , Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., 6, 1976, 183, Βλ. και Αχ. Γ. Λαζάρου, Ελληνισμός και λαοί…, Α΄ 607 σημ. 72.
60. Μ. Hatzopoulos, Photicè colonie romaine en Thesprotie et les destinées de la latinité épirote, Balkan Studies, 21, 1980, 90 και σημ. 7, 102-103.
61. Λαζάρου, ε.α, 73.
62. Λαζάρου, ε.α., 47.
63. Θ. Κ. Πίτσιος, Εξελικτική Ανθρωπολογία και βασικές έννοιες της σύγχρονης ανθρωπολογικής έρευνας, Αθήνα, 2003, 526.
64. Επιγραφόμενο Βλάχοι: οι διαδρομές ενός βαλκανικού λαού, στον χώρο και τον χρόνο με ημερομηνία αρχικής δημοσιεύσεως 31/5/2009 και ξαναζεσταμένο 15/4/2013.
65. Βλ. Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Το Ζήτημα του Πατριωτισμού. Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2010, 44, όπου κεφάλαιο «Κατασκευή μειονοτήτων», πρωτιά ευρωπαϊκή! Λαζάρου, ε.α., Α΄ 67.
66. Athener Zeitung, 1.11.1994.
67. Αγόρω (Ρίτα) – Ελισάβετ Λαζάρου – Αχ. Γ. Λαζάρου, Εθνικά και μειονοτικά θέματα. Εκδοτικός οίκος Κυρομάνος. Θεσσαλονίκη 2004, 280 σημ. 249. Βλ. και Ελευθεροτυπία, 1.4.1994, 56, και Οικονομικός Ταχυδρόμος, 7.4.1994, 30. Αχ. Λαζάρου, Ελληνισμός και λαοί…, Γ΄ 563.
68. Μελετόπουλος, ε.α., 45-46.
Αρβανίτη, δίκιο έχεις. Απλώς οι μεταμοντέρνοι αγνοούν την πραγματικότητα και προσπαθούν να κάνουν τις δικές τους κατασκευές. Προσπαθούν να εξαφανίσουν την υπαρκτότατη πια εθνική διασύροντας, ψευδόμενοι και αγνοώντας τις ιστορικές νομοτέλειες. Και στη θέση τους να ξαναζωντανέψουν παλιές ξεχασμένες εθνοτικές εκφράσεις και να τις μετατρέψουν σε ζωντανές πραγματικότητες.
Νομίζω ότι οι μεταμοντέρνοι είναι ότι πιο κυνικό και εφιαλτικό ζούμε σήμερα. Και στο στόχαστρό τους βρίσκονται δυστυχώς και οι Αρβανίτες. Και όχι μόνο στο δικό τους, αλλά και στο στόχαστρο των Αλβανών εθνικιστών που πολύ θα ήθελαν να εντάξουν στο δικό τους ηρωολόγιο τον Μπότσαρη, τον Κολοκοτρώνη και την Μπουμπουλίνα…. και τον Εγγονόπουλο μαζί τους.
Μπράβο Ματσουκάτη
Ενημερωμένο και εκπαιδευμένο σε βρίσκω!
Φαντάζομαι όμως ότι η κριτική σου αναφέρεται στο χώρο της ιστοριογραφίας. Γιατί εκτός αυτού έχουμε πολύ βίαιες, κυνικότερες και εφιαλτικότερες εκφράσεις.
Μ-π
[…] -Περί Aρβανιτών […]
ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΤΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ.ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΤΕ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ Η ΑΘΕΛΑΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ,ΤΟ ΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΙΓΟ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΙΛΗΣΤΕ.ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΛΑΒΟΦΩΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΥΣ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΣΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΓΛΩΣΟΙ Η ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΑΝ ΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΛΛΑ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ.ΑΣΧΕΤΟΙ,ΑΓΡΑΜΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΜΗΝ ΕΚΦΕΡΕΡΕΤΕ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΣΧΕΤΟΣ,Η ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΝΤΟ ΤΟΥ.ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ,ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΑ.ΜΗΝ ΑΝΑΚΙΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ,ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.ΜΗΝ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΟΤΕΙΜΩ ΕΝΑΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ(ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΩΣΤΕ,ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΥΣ?),ΠΑΡΑ ΕΝΑΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ ΠΡΑΣΙΝΟΚΟΚΚΙΝΟΜΠΛΕ ΠΡΟΔΟΤΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.ΒΑΛΤΕ ΜΥΑΛΟ ΕΣΕΙΣ ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΤΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΘΕΛΑ ΣΑΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ…..ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ,ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ,ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ….ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ-ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ-ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΕΝΩΣΙΣ….ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΤΩΡΑ…ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΙΜΒΡΟ-ΤΕΝΕΔΟ-ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΩΡΑ…ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΑΒΗ…ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ….ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
«Άν λοιπόν οι βλάχοι ειναι ελληνες τότε γιατι ομιλουν τα ρουμανικα?»
Αγαπητέ nick, μάλλον δέν έχεις εμπειρίες ανθρώπων πού μιλούν μία γλώσσα διαφορετική από την κυρίαρχη ενός έθνους καί όμως αισθάνονται ότι ανήκουν σ΄αυτό.
Ισως δέν έχεις ακούσει για τούς Τουρκόφωνους Πάφραλίδες. Κατάγονται από τόν δυτικό Πόντο. Ηταν Τουρκόφωνοι Χριστιανοί πού τράβηξαν τά πανδεινα από τούς Νεότουρκους καί τόν Κεμάλ.
Αυτοί επάνδρωσαν τό περίφημο μεγελειώδες αντάρτικο τού Πόντου.(εκτός από την περιοχή της Σάντας Τραπεζούντας).
Ναί, τό ένδοξο Ποντιακό αντάρτικο ήταν στην πλειοψηφία του Τουρκόφωνο.
Τώρα, αν πάς να πείς σέ Πάφραλη ότι είναι Τούρκος επειδή μιλάει Τουρκικά φρόντισε να μήν φοράς καινούργιο κουστούμι γιατί θα στό χαλάσει τό μαχαίρι…
«Με την ίδια λογικη πολλοί ελληνες οι οποιοι γίναν μουσουλμάνοι εκτουρκιστίκαν και υπάρχουν σήμερα στην τουρκια χωρις να γνωρίζουν οτι είναι ελληνες.!!!» nick.
«ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΙΓΟ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ» arvanites
Επειδή το θέμα της Εθνικής ταυτότητας δέν είναι γονιδιακό αλλά είναι πολιτισμικό, δέν υπάρχουν Έλληνες πού δέν γνωρίζουν ότι είναι Ελληνες, όπως δέν υπάρχουν Παοκτσήδες πού δέν γνωρίζουν ότι είναι Παοκσήδες. Υπάρχουν Παοκτσήδες πού οι πρόγονοί τους ή καί οι ίδιοι υπήρξαν Αριανοί, είτε τό θυμούνται είτε όχι.Πάντως, τώρα πού πιστεύουν ότι είναι Παοκτσήδες, είναι ΜΟΝΟΝ Παοκτσήδες καί όχι Αριανοί πού δέν τό ξέρουν..
Η πλειοψηφία τών λαών τής Μικράς Ασίας είναι εκμουσουλμανισμένοι Χριστιανοί υπήκοοι τής Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τώρα πού θεωρούν τόν εαυτό τους Τούρκο, είναι Τούρκοι. Οσοι από αυτούς ανακάλυψαν ότι οι Πρόγονοί τους υπήρξαν Βυζαντινοί Ρωμαίοι, καί τώρα αισθάνονται Ελληνες, είναι Ελληνες.
Αν όντας Τούρκος στην υπηκοότητα καί στην συνείδηση, μαθαίνοντας ότι οι παππούδες σου ήταν Ελληνες, συγκλονίζεσαι καί νοιώθεις ότι εσύ ανήκεις στόν Ελληνικό Πολιτισμό, τότε είσαι Ελληνας.
Αν συγκλονιστείς καί τρομάξεις ότι γίνεσαι ανεπιθύμητος από τήν Τουρκική Κοίνωνία, μπορεί να αντιδράσεις καί να γίνεις Υπέρτούρκος. Τότε είσαι Τούρκος Φανατικός..
Μέ λίγα λόγια είσαι ότι θέλεις να είσαι, ή ότι σέ πείσουν ότι είσαι, ακόμα κι αν τα επιχειρήματα πού χρησιμοποιούν για να σέ πείσουν είναι ψευδή.
Τό ίδιο ισχύει καί γιά τούς Αρβανίτες.Μετράει η ιστορική καί πολιτισμική τους μνήμη καί όχι η απώτερη καταγωγή τους ή η γλώσσα τους.
Διότι όλοι οι σημερινοί ανθρωποι κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο πού έζησε πρίν 60000 χρόνια κάπου στην Αιθιοπία..
Εκείνο πού δεν σηκώνει αμφισβήτηση είναι η Ιστορία. Είναι ψέμα ότι οι Σημερινοί Τούρκοι ήρθαν από τήν κόκκινη μηλιά.Τό μόνο κόκκινο ήταν οι κώλοι των μαϊμούδων τους..
Αυτό αφορά μόνο ένα 10% τών σημερινών Τούρκων. Οι υπόλοιποι είναι οι ντόπιοι λαοί (Χετταίοι, φρύγες, κολχοί, Ελληνες, Κουρδοι, Αρμένιοι, Τσερκέζοι, Αραβες κλπ), πού πολλοί απ αυτούς πρώτα εξελληνίστηκαν καί μετα εκτουρκίσθηκαν.
Αλλο είναι όμως αυτό, καί άλλο πράγμα είναι αν όντας Τούρκος καί συνειδητοποιήσεις ότι ζούσες με ενα ψέμμα, αποφασίσεις να αλλάξεις ή να μείνεις Τούρκος..Μετράει τό τί αποφασίζεις καί τό τί επιθυμείς..
Δεν μπορο να φανταζο εναν ελινα που να λει μι εκφερετε γνομι
Γατι? η γνομι για τον αδριανο βαλι τιν κινονια μπροστα.Οσο πιο διαφορετικο τοσο καλο.Να μι βριζουμε τον αντιπαλο οπος με εχουν κανι και εμενα αλλα να προσπαθουμε να καταλλαβουμε εαν εχει δικιο.Διοτι αμα βριζουμε που ειναι πολι εφκολα δεν σιμενι οτι ΛΙΣΑΜΕ ΤΟ ΖΙΤΙΜΑ….Το ΖΟ ΠΟΥ ΛΕΙ ΖΙΤΟ ΤΟ Μ.Α.Β.Ι
δεν πρεπι να δοσουμε σιμασια.Αφτι η οργανοσι σκοτοσε στρατιοτες και ακσιοματικους στα ελινο-αλβανικα σινορα….με λιγα λογια ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ
Από τα όσα έγραψε ο Adriano κατάλαβα μονο το τελευταίο: Θάνατος στους Αλβανούς. Ουάο, Κόναν μου εσύ!!!
Βριπολίδη, χαρά στο κουράγιο σου, τι να πω…!
Σχετικά με το θέμα: http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
Κρατική επιτροπή για την έγκριση βιβλίων ιστορίας και γεωγραφίας για τα δημοτικά σχολεία αποφάνθηκε το 1901, με αφορμή κρίση σχετικού βιβλίου στο οποίο αναφερόταν ότι «Οι Αλβανοί συγγενεύουσι πολύ με τους Έλληνας», ως εξής: «Είναι ανεπαρκή ταύτα και διά τας εθνικάς βλέψεις και διά την ιστορικήν ακρίβειαν. Έπρεπε να λεχθή ότι έχουσι την αυτήν καταγωγήν με τους Έλληνας (Πελασγοί), ότι ομιλούσι γλώσσαν συγγενή προς την γλώσσαν τούτων και ότι έλαβον μέρος εις πάντας τους υπέρ Εθνικής αποκαταστάσεως αγώνας της κοινής πατρίδας».
Αλλού η επιτροπή σχολίασε ως εξής την άποψη του ίδιου βιβλίου ότι η τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτελούνταν από διάφορα έθνη, μεταξύ των οποίων ήταν και «το Ελληνικόν έθνος, το Αλβανικόν κτλ.: «Οι Αλβανοί είναι συγγενείς και της αυτής εθνικότητος με τους Έλληνας». Επιτίμησε δε τον συγγραφέα επειδή ανέφερε πως «εκ των κατοίκων της Ελλάδος διακόσιαι χιλιάδες είναι Αλβανικής καταγωγής» ως εξής: «Οι εν Ελλάδι Αλβανοί ουδαμώς πρέπει να διακρίνωνται των Ελλήνων».
Σε φυλλάδιο, τέλος, του 1907 αναφέρεται ότι οι Αλβανοί «ην λαός αναντιρρήτως ομογενής, εκ της αυτής προελθών εθνολογικής ρίζης, των παναρχαίων Πελασγών», και ότι «επινεύσει της Θείας Προνοίας εκ της εθνολογικής ταύτης των Ελλήνων και των Αλβανών συγκράσεως προήλθεν η Νεωτέρα Ελληνική γενεά» [15].
Πλέον είχε καθιερωθεί η «καταγωγή» ως κριτήριο εθνικής ταυτότητας. Η γλώσσα, το θρήσκευμα, τα ήθη και τα έθιμα ήταν όλα στοιχεία της ταυτότητας απαραίτητα, αλλά όχι απολύτως αναγκαία-αναγκαία ήταν η καταγωγή. Αναγκαίο και αναντίρρητο στοιχείο ήταν και το φρόνημα, η συνείδηση[16].
Θα πώ μόνο οτι οι κάτοικοι της σημερινής Ελλάδας που δεν έχουν καταγωγή εκτός του κράτους του 21 είναι πλέον μειονότητα. Και ποιοί είναι αυτοί. Είναι οι παλιοελλαδίτες αρβανίτες του μοριά και της στερεάς. της παλιάς Ελλάδας ή καλύτερα της καθαρής κανονικής Ελλάδας. Μετά η αγαπξμένη μας πατρίδα για την οποία πολέμησαν οι παππούδες μας εξελίχθηκε στο σημερινό πολυφυλετικό βαλκανικό κράτος. Ούτε που ξέρουμε πόσες ράτσες έχει. Πρόδφυγες τουρκομερίτες, ασιάτες πόντιοι,γύφτοι και ό,τι άλλο θέλεις. Η αγαπημένη μας πατρίδα είναι πλέον μιά ανάμνηση.
Μία σειρά επιστημόνων -ορισμένοι από τους οποίους είναι Αλβανοί αλλά οι περισσότεροι τους ξένοι- που υποστηρίζουν την Ιλλυρική καταγωγή της αλβανικής γλώσσας, μαζί με τα έργα τους και τη χρονολογία εκδόσεως των είναι οι εξείς:
• 1705: Leibniz, Gottfried Wilhelm. Albaner – Brife. Hanover.
• 1774: Thunmann, Johann. Untersuchungen über die Geschichte der östlichen europäischen Völker. Laipzig.
• 1829: Kopitar, B. J. Albanische, walachische und bulgarische Sprache. Wien.
• 1853: Hahn, Georg von. Albanesische Studien. Wien.
• 1855: Bopp, Franz. Über das Albanesische in seinen verwandtschaftlichen Beziehungen. Berlin.
• 1864: Camarda, Demetrio. Saggio di grammatologia comparata sulla lingua albanese. Livorno.
• 1866: Camarda, Demetrio. Appendice al Saggio di grammatologia sulla lingua albanese. Prato.
• 1870: Miklosich, Franz. Albanische Forschungen. I: Die slavischen Elemente im Albanischen; Albanische Forschugen, II: Die romanischen Elemente im Albanischen. Wien.
• 1883-1892: Meyer, Gustav. Albanesische Studien. Wien.
• 1894: Pedersen, Holger. Bidrag til den albanesiske sproghistorie. (Festskrift til Vilhelm Thomsen). Kobenhavn.
• 1896: Kretschmer, Paul. Einleitung in die Geschichte der griechischen Sprache (Hyrje në historinë e gjuhës greke). Göttingen.
• 1905: Pedersen, Holger. «Albanesisch», Rom. Jb., 9.
• 1926: Thumb, Albert. «Altgriechische Elemente des Albanesischen». Indogerm. Forschungen, 26.
• 1930: Sandfeld, Kristian. Linguistique balkanique, problemes et resultats. Paris.
• 1935: Kretschmer, Paul. Sprachliche Vorgeschichte des Balkans (Parahistoria gjuhësore e Ballkanit). Revue Internationale des e’tudes balkaniquee, Volume II.
• 1950: Cimochowski, Waclaw. «Recherches sur l’histoire du sandhi dans la langue albanaise». Lingua Posnaniensis, 2, pp. 220-255.
• 1950: Pisani, Vittore. «L’albanais et les autres langues indoeuropéennes»,Annuaire de l’Institut de philologie et d’histoire orientales et slaves, 10.
• 1954: Çabej, Eqrem. «Rreth disa Çështjeve të historisë së gjuhës shqipe».BUSHT, SSHSH, 3.
• 1954: Lambertz, Maximilian. Lehrgang des Albanischen – Teil I: Albanisch-Deutsches Wörterbuch. Berlin.
• 1955: Lambertz, Maximilian. Lehrgang des Albanischen – Teil II: Albanische Chrestomathie. Berlin.
• 1956: Lambertz, Maximilian. Lehrgang des Albanischen – Teil III: Grammatik der albanischen Sprache. Saale.
• 1959: Mayer, Antun. Die Sprache der alten Illyrier. Wien.
• 1960: Cimochowski, Waclaw. «Des recherches sur la toponomastique de l’Albanie». Lingua Posnaniensis, 8, pp. 133-145.
• 1962: Çabej, Eqrem. «Disa probleme themelore të historisë së vjetër të gjuhës shqipe». BUSHT, SSHSH, 4.
• 1964: Pisani, Vittore. «Les origines de la langue albanaise». Stud. alban., 1.
• 1965: Tagliavini, Carlo. La stratificazione del lessico albanese. Elementi indoeuropei. Bologna.
• 1966: Mihaescu, Haralambie. «Les elements latins de la langue albanaise».Revue des études sud-est européennes, 4.
• 1968: Desnickaja, A. V. Albanskij jazyk i ego dialekty. Leningrad.
• 1968: Ajeti, Idriz. «La presence de l’albanais dans les parlers des populations slaves de la Peninsule Balkanique а la lumiere de la langue et de la toponymie». Stud. alban., 2.
• 1968: Gjinari, Jorgji. «Për historinë e dialekteve të gjuhës shqipe». Studime filologjike, 4.
• 1969: Gjinari, Jorgji. «Mbi vazhdimësinë e ilirishtes në gjuhën shqipe». Studime filologjike, 3.
• 1970: Çabej, Eqrem. «Mbi disa rregulla të fonetikës historike të shqipes».Studime filologjike, 1970, 2.
• 1972: Ajeti, Idriz. «Për historinë e marrëdhënieve të hershme gjuhësore shqiptare-sllave». Studime filologjike, 4.
• 1972: Çabej, Eqrem. «L’ancien nom national des albanais». Stud. alban., 9(1), pp. 31-40.
• 1972: Çabej, Eqrem. «Problemi i vendit të formimit të gjuhës shqipe». Studime filologjike, 4, pp. 5-23.
• 1972: Ölberg, Hermann. «Einige Uberlegungen zur Autochtonie der Albaner auf der Balkanhalbinsel». Akten Innsbruck.
• 1972: Pisani, Vittore. «Sulla genesi dell’albanese». Akten Innsbruck.
• 1973: Cimochowski, Waclaw. «Pozicioni gjuhësor i ilirishtes ballkanike në rrethin e gjuhëve indoevropiane». Studime filologjike, 2.
• 1973: Desnickaja, A. V. «Language Interferences and Historical Dialectology Linguistics», Linguistics, 113, pp. 41-52.
• 1974: Çabej, Eqrem. «Karakteristikat e huazimeve latine të gjuhës shqipe».Studime filologjike, 2.
• 1976: Çabej, Eqrem. Studime etimologjike në fushë të shqipes. Tiranë.
• 1974: Domi, Mahir. «Prapashtesa ilire dhe shqipe, përkime dhe paralelizma».Studime filologjike, 4.
• 1975: Domi, Mahir. «Considerations sur les traits communs ou paralleles de l’albanais avec les autres langues balkaniques et sur leur etude». Stud. alban.,1.
• 1976: Gjinari, Jorgji. «Struktura dialektore e shqipes e parë në lidhje me historinë e popullit». Studime filologjike, 3.
• 1976: Katičić, Radoslav. Ancient Languages of the Balkans (Trends in Linguistics). The Hague and Paris: Mouton.
• 1977: Mann, Stuart E. An Albanian Historical Grammar. Hamburg: Helmut Buske Verlag.
• 1978: Mihaescu, Haralambie. La langue latine dans le sud-est de l’Europe. Bucuresti-Paris: Editura Academiei-Les Belles Lettres.
• 1979: Riza, Selman. Studime albanistike. Pristina.
• 1980: Pellegrini, Giovan Battista. «Rapporti linguistici interadriatici e l’elemento latino dell’albanese», Abruzzo, 19.
• 1980: Reiter, M. «Leibnizen’s Albanel – Briefe». Zeitschrift fur Balkanologie, 16.
• 1981: Hamp, Eric P. «On Leibniz’s Third Albanian Letter». Zeitschrift fur Balkanologie, 16.
• 1982: Çabej, Eqrem. Studime etimologjike në fushë të shqipes. Tiranë.
• 1982: Gjinari, Jorgji. «Dëshmi të historisë së gjuhës shqipe për kohën dhe vendin e formimit të popullit shqiptar». Studime filologjike, 3.
• 1982: Ölberg, Hermann. «Kontributi i gjuhësisë për çështjen e atdheut ballkanik të shqiptarëve». Studime filologjike, 3.
• 1982: Pellegrini, Giovan Battista. «Disa vëzhgime mbi elementin latin të shqipes», Studime filologjike, 3.
• 1984: Huld, Martin E. Basic Albanian Etymologies. Columbus, OH: Slavica Publishers.
• 1985: Banfi, Emanuele. Linguistica Balcanica. Bologna.
• 1986: De Simone, Carlo. «Gli illiri del Sud. Tentativo di una definizione». Iliria(Tiranë), 1.
• 1987: Buchholz, Oda; Fiedler, Wilfried. Albanische Grammatik, Leipzig: VEB Verlag Enzyklopädie.
• 1990: Desnickaja, A. V. Osnovy balkanskogo jazykoznanija, Cast 1. Leningrad: Nauka Press.
• 1991: Banfi, Emanuele. Storia linguistica del sud-est europeo. Milano.
• 1996: Demiraj, Shaban. Fonologjia historike e gjuhës shqipe. Akademia e Shkencave e Shqiperise. Instituti i Gjuhesise dhe i Letersise. Tirane: TOENA.
• 1997: Pellegrini, Giovan Battista. Avviamento alla linguistica albanese.
• 1998: Demiraj, Shaban. Gjuha shqipe dhe historia e saj. Tirane: Shtëpia botuese e librit universitar.
• 1999: Demiraj, Shaban. Prejardhja e shqiptarëve në dritën e dëshmive të gjuhës shqipe. Tirane: Shkenca.
• 2002: Demiraj, Shaban. Gramatikë historike e gjuhës shqipe. Akademia e Shkencave e Shqiperise. Instituti i Gjuhesise dhe i Letersise.
• 2004: Demiraj, Shaban. Gjuhësi Ballkanike. Akademia e Shkencave e Shqiperise. Instituti i Gjuhesise dhe i Letersise.
Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα (και ενδεχομένως όχι συγκεκριμένη φυλή). Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα. Άλλοι αναφέρουν ότι οι Άλβανες ήταν ρωμαίοι λεγεωνάριοι οι οποίοι μετοίκησαν στην περιοχή της Αλβανόπολης. Άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι ή όπως αποκαλούνταν από τους Έλληνες Χελιδόνιοι, οι Βιλιόνοι, οι Δασσαρέτες, οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).
Ο Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».
Ορισμένοι συσχετίζουν το όνομα «Άλβα» ή «Άρβα» με την πόλη «Άρβα» (σημερινό ‘Ραμπ’ της Κροατίας) που κατοικήθηκε από τους ημι-Ιλλιριούς Λιβούρνιους (πρωτοαναφέρονται από το 360 μ.Χ.). Ενδέχεται όμως το «αλβ» («Αλβανία») να έχει κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα με το «αλπ» (Άλπεις κ.τ.λ)’ δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα (στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ.
Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την περιοχή Άρβανο [χωριό με το όνομα Arbanë υπάρχει σήμερα κοντά στα Τίρανα], δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α.
Η Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν’ π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α. Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».
Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1). Άρα οι Αλβανίτες της Πελοποννήσου ταυτίζονταν κατά τις μεσαιωνικές πηγές με τους Ιλλυριούς.
Ο Martin-Leake είχε πει: «Aλβανίτης-Αρβανίτης-Αλβανός-Σκιπετάρ» (William Martin-Leake, 1814).
Ένα ενδιαφέρον κείμενο του Φαν Νόλι (Θεοφάνης Μαυρωμάτης 1882 – 1965) που δημοσιεύτηκε στην «Ορθόδοξη Κορυτσά» στο οποίο περιγράφεται η αλβανική κοινωνία-νοοτροπία που φαίνεται να έχει αρκετά κοινά και με την ελληνική και θα άξιζε της προσοχής:
Στην χώρα μας βασιλεύει η σύγχυση των πέντε αναρχιών.
Πρώτη, η θρησκευτική αναρχία: Τέσσερεις διαφορετικές θρησκείες που δεν έχουν ριζώσει σε ένα λαό ειδωλολατρικό (εννοεί δεισιδαιμονίες, προλήψεις, κλπ).
Δεύτερη, η κοινωνική αναρχία: εδώ δεν υπάρχει τάξη ούτε φεουδαρχών, ούτε αγροτών ούτε τάξη μπουρζουαζίας. Εδώ ο αγρότης είναι πιο μπέης από τον αγρότη, και ο μπέης πιο αγρότης από τον αγρότη. Έχετε εδώ ένα παράδειγμα στο Λαϊκό Κόμμα, το οποίο διατηρείτε σήμερα στην εξουσία από τους μπέηδες.
Τρίτη, η ηθική αναρχία: εδώ ο σκύλος δεν αναγνωρίσει το κύριο του! Εδώ οι χαρακτήρες αποδυναμώνονται , γίνονται μαλθακοί και αλλάζουν μορφές μέρα με την μέρα όπως στον καλειδοσκόπιο. Εδώ οι φιλοδοξίες είναι ανεξέλεγκτες και χωρίς όρια. Εδώ ο ανόητος ξέρει τα πάντα και ο ανίκανος είναι ικανός για τα πάντα.
Τέταρτη η πατριωτική αναρχία: εδώ μέσα σε μία μέρα, μαγικά, ο προδότης γίνετε πατριώτης και ο πατριώτης προδότης. Εδώ βλέπουμε μπροστά μας να περηφανεύονται ως μεγάλοι πατριώτες , αυτοί που πολέμησαν για τα πράγματα και την σημαία του πατέρα, που έχουν κάψει την Μέση Αλβανία, η εκείνη που έχουν φιληθεί με τους αντάρτες και έχουν βοηθήσει για να ερημωθεί από την μία άκρη στην άλλη την Τοσκαρία (Νότια Αλβανία που κατοικείται κυρίως από έλληνες και αλβανούς ορδόδοξους)? Εδώ μου έλεγε ένας φίλος είναι καλύτερα να είναι ο άνθρωπος προδότης και να δει το συμφέρον του και να είναι σίγουρος ότι την επόμενη θα προωθηθεί ως μεγάλος πατριώτης.
Το πέμπτο, η αναρχία των ιδανικών: εδώ οι σκοτεινές ιδέες , μεταμορφωμένα και μουμιοποιημένα του Φαναριού και της Μπουχαρά καταπνίγονται και μαλώνουν σε ένα πόλεμο θανάτου με τα ζωντανά, κομψά και φωτεινά ιδανικά της δύσης? Μας λείπουν μόνο τα ιδανικά των ανθρωποφάγων. Αλλά για να πάρουμε την θέση αυτών των πολυθρονοφάγων, κίτρινα σκουλήκια με μαύρο κεφάλι, που μεγαλώνουν στις μολυσμένες πληγές της Αλβανίας στον αναστεναγμό, τσιμπούρια που μπορεί να τα κομματιάσεις, αλλά όχι να τα ξεκολλήσεις από το σώμα που δαγκώνουν και ρουφούν. Ο Ηρόδοτος μας αφηγείται ότι κατά την ναυμαχία της Σαλαμίνας, ένα αθηναίος έπιασε ένα περσικό πλοίο με το δεξί του χέρι και δεν το άφηνε ώσπου του το έκοψαν! Τότε το έπιασε με το αριστερό! Του το έκοψαν και αυτό! Τότε το έπιασε με τα δόντια και δεν το άφηνε μέχρι που του έκοψαν το κεφάλι. Αν Ζωντάνευε ο Ηρόδοτος πάλι θα έβλεπε ότι η πολυθρονοφάγοι μας θα είναι πιο δυνατοί από αυτόν τον θρυλικό παλικάρι της αρχαίας Ελλάδος. Για να τους απομακρύνεις τους δικούς μας από τις πολυθρόνες πρέπει να τους κόψεις όχι μόνο τα χέρια και τα πόδια, αλλά και το σώμα και τα πόδια»
Fan Noli: «Οι Αλβανοί με τους Έλληνες έχουν τους ίδιους προπάππους, τα προβλήματα είναι για τα σύνορα»
Αλβανικό δημοσίευμα για τον επίσκοπο με ελληνική παιδεία που έγινε πρωθυπουργός της Αλβανίας
«Κατά τη διάρκεια των έξι μηνών που ο Fan Noli (Θεοφάνης Στυλιανού Νόλης ή Θεοφάνης Μαυρωμάτης) τέθηκε επικεφαλής της δημοκρατικής κυβέρνησης κατά την επανάσταση του Ιουνίου του 1924, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στις σχέσεις με το νότιο γείτονα, την Ελλάδα», γράφει το αλβανικό αφιέρωμα και συνεχίζει:
Εξαιτίας των εμποδίων και των συνθηκών της εποχής, σταμάτησε να εργάζεται για να εδραιώσει ένα κλίμα κατανόησης, το οποίο θα χρησίμευε στην ενίσχυση της φιλίας μεταξύ των Αλβανών και των Ελλήνων.
Μια σαφής εικόνα από τη δραστηριότητα του Fan Noli είναι μια σειρά από συνεντεύξεις και άρθρων που δημοσιεύθηκαν στις ελληνικές εφημερίδες «Πολιτεία», «Νέα Ημέρα», «Δημοκρατία», «Ελεύθερον Βήμα», «Σκρίπ» κλπ.
Μια αναγνωστική επίσκεψη στα κείμενα αυτά εντυπωσιάζουν τον αναγνώστη, από όλες τις απόψεις και τις ιδέες που εκφράζονται και που όλα έχουν έναν κοινό παρανομαστή:
Ο Fan Noli σημειώνει με επιχειρήματα και με πλήρη διαφάνεια τους πνευματικούς και ιστορικούς δεσμούς των Αλβανών και των Ελλήνων, τις ομοιότητες και τις συγγένειες, για τις αμοιβαίες φιλοδοξίες τους να ζήσουν με αδελφοσύνη και ειρήνη, συνυπάρχοντες δια βίου ως γείτονες.
Είναι γνωστό, ότι η Ελλάδα και η ελληνική παιδεία είχαν καταλάβει μια ιδιαίτερη θέση στη ζωή και στο δημιουργικό πνεύμα του Fan Noli.
Έλαβε την ελληνική παιδεία από το δημοτικό σχολείο, τελείωσε το ελληνικό γυμνάσιο, πήγε στην Αθήνα προκειμένου να γραφεί στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά δεν συνέχισε. Έγραψε τα πρώτα λογοτεχνικά του έργα στα ελληνικά, όπως το δράμα «Το ξύπνημα», συνεργάσθηκε με πολλά περιοδικά της ελληνικής πρωτεύουσας, κυρίως στο πολιτικό-κοινωνικό περιοδικό «Νουμάς»- (1903) και έπαιξε στα ελληνικά τα μεταφρασμένα έργα του Σαίξπηρ και του Ίψεν. Φίλοι του ήταν ηθοποιοί και δημοσιογράφοι.
Αργότερα, είχε εμπλακεί σε έναν άγριο πολιτικό αγώνα στη δημιουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας και πάλεψε με τους ελληνικούς σοβινιστικούς κύκλους.
Αυτό, όμως το γεγονός, δεν αποδυνάμωσε τα αισθήματά του για τον φιλικό ελληνικό λαό και δεν έπαυσε να εκφράζει την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη του προς τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και για τον σύγχρονο.
Οι απόψεις αυτές δεν είναι μόνον των Αλβανών αλλά και των Ελλήνων δημοσιογράφων, που παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό της Αλβανίας μέσα από τις συνεντεύξεις και τα κείμενα τους ως ένα κεντρικό και φιλικό πρόσωπο που εκπροσωπούσε τον πολιτισμό της χώρας μας, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα της Bota Sot.
http://borioipirotis.blogspot.gr/2013/07/fan-noli.html
Ο πατριωτικός σύνδεσμος των Αρβανιτών,το 1883
Στις 4.6.1883 επιφανείς Αρβανίτες από διάφορα μέρη της ως τότε ελευθερωμένης Ελλάδας συνέ- στησαν τον σύνδεσμο «Οι Αλβανοί Βλάμηδες» [πρώτος πρόεδρός του ο πρωτοξάδερφος του Μάρ- κου Μπότσαρη],με στόχο την ομαλή ενσωμάτωση των εκτός (των τότε) συνόρων «αλβανών».
Αναπτύσσεται στο ιδρυτικό κείμενο οξυδερκής και βαθιά πολιτική σκέψη.Έχει γίνει αντιληπτός ο ρόλος ευρωπαϊκών δυνάμεων που οργανώνουν τη διανομή των εδαφών που θα αφήσει πίσω της η οπισθοχωρούσα φθίνουσα Οθωμανία.Αναφέρεται ευθέως ο πρακτορικός ρόλος του Hann για τα Αυστριακά συμφέροντα.Θυμίζω ότι Αυστρία και Ιταλία ίδρυσαν ετσιθελικά το Αλβανικό υβρίδιο,το 1913.
Ο σκοπός αυτών των Αρβανιτών ήταν απόλυτα πατριωτικός: να συντελέσουν στην ένταξη αυτού του πανάρχαιου Ηπειρώτικου μέρους στα Ελληνικά σύνορα,όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Προτάσσουν,πανέξυπνα,την παιδεία ως βασικό μοχλό αυτής της οργανωμένης ενσωμάτωσης.
Αποκαλούν,σε κάποια σημεία,αδελφούς και ομόφυλους τους πληθυσμούς που παρέμεναν ως τότε στην κοιτίδα των Αρβανιτών.Πέρα απ΄ τον δικαιολογημένο συναισθηματικό τόνο,υπήρχε και ουσιαστική αφορμή: για τα επόμενα τριάντα τουλάχιστον χρόνια,ξένοι περιηγητές και λοιπές μαρτυρίες αποτυπώνουν την πάλλουσα Ελληνικότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού που κατοικούσε τότε στη σημερινή ν. αλβανία.
Σχετικά με τους Σκιπετάρ,ο σύνδεσμος αποδείχθηκε αρκετά ρομαντικός και στην ουσία διαψεύστηκε.Οι γνήσιοι Τουρκαλβανοί,οι Σκιπτάρ δεν έδειξαν ούτε τότε,ούτε κατοπινά την ελάχιστη διάθεση να ανταποκριθούν σε σύγκλιση,απέρριψαν το ελληνικό αλφάβητο απ΄ τη γραφή τους κι όπως το 1821 τάχθηκαν ενάντιοί μας στην υπηρεσία των Τούρκων,έτσι και αργότερα συντάχτηκαν με Ιταλούς και Ναζί.
Μονίμως ανθέλληνες…
Το βιβλίο,εδώ
Γ. Β. Πέππας
http://arvanitika.blogspot.gr/2015/03/1883.html
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ.
II2. Γένος δὲ τὸ {τῶν} Ἀλβανῶν μικτὸν ἦν ἔκ τε Πελασγῶν καὶ Ἀρκάδων καὶ Ἐπειῶν τῶν ἐξ Ἤλιδος ἐλθόντων, τελευταίων δὲ τῶν μετὰ {τὴν} Ἰλίου ἅλωσιν ἀφικομένων εἰς Ἰταλίαν Τρώων, οὓς ἦγεν Αἰνείας ὁ Ἀγχίσου καὶ Ἀφροδίτης. εἰκὸς δέ τι καὶ βαρβαρικὸν ἐκ τῶν προσοίκων ἢ παλαιῶν οἰκητόρων ὑπολιπὲς τῷ Ἑλληνικῷ συγκαταμιγῆναι. Ὄνομα δὲ κοινὸν οἱ σύμπαντες οὗτοι Λατῖνοι ἐκλήθησαν ἐπ´ ἀνδρὸς δυναστεύσαντος τῶν τόπων Λατίνου τὰς κατὰ {τὸ} ἔθνος ὀνομασίας ἀφαιρεθέντες.
————————————–
Ο Σφραντζὴς (15ος αἰώνας) (γνήσιο – Chronicon Minus) ἀναφέρεται στὸ κάκιστον καὶ ἀφελέστατον τῶν Ἀλβανιτῶν Γένος.
Ὁ ψευδο-Σφραντζὴς (Μελισσηνὸς-Μελισσουργὸς – Chronicon Maius, 16ος αἰώνας) ἀντικαθιστὰ τὴν λέξη τοῦ Σφραντζῆ “ἀφελέστατον΄΄ σὲ “ἀνωφελέστατον΄΄.
Παρακάτω παραθέτω ὅλες τὶς ἀναφορὲς τοῦ (γνησίου) Σφραντζὴ σὲ Ἀλβανίτες:
[12.1] Καὶ τὸν Μάϊον τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἐχάλασε καὶ ὁ Τουραχάνης
τὸ Ἑξαμίλιον εἰς τὸν Μορέαν καὶ πολλοὺς τῶν Ἀλβανιτῶν ἐσκότωσεν.
[37.1] Τῷ αὐτῷ δὴ φθινοπώρῳ τοῦ ξβ-ου ἔτους δηλονότι τε-
λείως ἐπανέστησαν οἱ τοῦ Μορέως Ἀλβανῖται κατὰ τῶν δεσποτῶν καὶ
αὐθεντῶν αὐτῶν καὶ τόν, οὐκ οἶδα τί εἰπεῖν, Καντακουζηνὸν Μανουὴλ
δεσπότην τάχα πεποιήκασι.
[37.2] Τὸν δὲ Δεκέμβριον τοῦ αὐτοῦ χρόνου ἐλθόντος πάλιν τοῦ υἱοῦ
τοῦ Τουραχάνη μετὰ φωσάτου ὑπὲρ βοηθείας τῶν δεσποτῶν καὶ κακώσαν-
τος μικρὸν τοὺς Ἀλβανίτας καὶ τὸν αἰχμάλωτον αὐτοῦ ἀδελφὸν χάριτα
λαβὼν ἐπανέστρεψεν.
[39.1] Τὸν δὲ Ἰαννουάριον μῆνα τοῦ αὐτοῦ ἔτους καὶ ὁ καλὸς
κἀγαθὸς Λουκάνης Νικηφόρος, ἢ μᾶλλον Μορεοφθόρος, καὶ τῶν πρώ-
των καὶ πιστῶν ἀρχόντων τοῦ δεσπότου κὺρ Δημητρίου λογιζόμενος, καί
τινες ἄλλοι Ἀλβανιτῶν καὶ Μοραϊτῶν, οὓς καὶ αὐτὸς πλέον τὸ εἰς κακίαν
ἐκείνων πρόχειρον ᾠκονόμησεν, ἔπεισαν τὸν δεσπότην κὺρ Θωμᾶν, ἵνα
καὶ κατὰ τοῦ ἀμηρᾶ καὶ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ ἐπανάστασιν ποιήσῃ
καὶ φάγῃ τοὺς ὅρκους ὡς λάχανα, οὓς πρὸ ὀλίγου μετ’ αὐτοὺς ἐποίησεν·
καὶ ταύτα, τοῦ ἄλλου ἀγαθοῦ ἀνδρὸς Ἀσάνη Ματθαίου πρὸ ὀλίγου ἀπελ-
θόντος καὶ ὄντος εἰς τὸν ἀμηρᾶν ἀποκρισιαρίου διὰ τὴν δουλείαν δῆθεν
τοῦ συνοικεσίου τῆς ἀνεψιᾶς αὐτοῦ.
[39.8] Ἔτι δὲ καὶ τὸ κάκιστον καὶ ἀφελέστατον γένος τῶν Ἀλβανιτῶν,
καιροῦ λαβόμενον τῆς ὑπολήψεως καὶ ἁρπακτικῆς αὐτῶν γνώμης ἁρμο-
δίου, τί οὐκ ἔπραξαν ᾒ τί οὐκ εἰργάσαντο κακόν; Ἀπιστοῦντες γὰρ δὶς
τοῦ σαββάτου, ἀπὸ τὸν ἕνα τῶν αὐθεντῶν εἰς τὸν ἄλλον ἀπήρχοντο· καὶ
κάστρα, ὡς ἡ ἐκείνων γλῶσσα, εἰς κεφαλατίκια ἀπῄτουν, εἰ δ’ οὖν, εἰς
τὸν ἄλλον ἀπήρχοντο καὶ οἱ ἄλλοι πρὸς τὸν ἕτερον τῶν δεσποτῶν ὁμοίως.
Διὰ μέσου οὖν, εἴ τι ἆρα καὶ εὕρισκον τῶν ἀθλίων τάχα Ῥωμαίων, ἀλλὰ
δὴ καὶ τῶν Ἀλβανιτῶν καὶ συγγενῶν πολλάκις καὶ οἰκείων αὐτῶν, πάντα
διηρπάζοντο καὶ ἠφάνιζον. Ἐγένοντο δὲ τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα, ὅτι τὶς
ἀξίως αὐτὰ θρηνήσειεν;
[43.3] Καθ’ ὃν δὴ καιρὸν ἡμεῖς εἰς τὰ περὶ τὴν Ῥώμην καὶ αὐτὴν τὴν
Ῥώμην διετρίβομεν, καὶ ὁ τῶν ἀσεβῶν ἐξάρχων ἀμηρᾶς ἐλθὼν κατὰ τῆς
Ἀλβανιτίας καὶ διώξας τὸν αὐθέντην αὐτῆς τὸν Σκαντάρην καὶ αἰχμαλω-
τεύσας καὶ ἀφανίσας τὸν τόπον καὶ κτίσας κάστρον πλησίον τοῦ καθο-
λικοῦ κάστρου αὐτῆς Κρούας ὀνομαζομένου, πρὸς τὸ ἀντιμάχεσθαι αὐ-
τῷ, ἐπανέστρεψεν εἰς τὰ περὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν.
[45.2] Καὶ τὸν Ἰαννουάριον τοῦ αὐτοῦ ἔτους καὶ ὁ τῆς Ἀλβανιτίας
αὐθέντης Σκαντάρης τέθνηκε φυσικῷ θανάτῳ· καὶ τὸ μὲν τοῦ τόπου καὶ
τῆς αὐθεντίας αὐτοῦ ἔλαβεν ἡ αὐθεντία τῶν Βενετιῶν, τὸ δὲ ὁ τῆς ἀδελ-
φῆς αὐτοῦ υἱός, Τοῦρκος ὢν καὶ εἰς τὸν ἀμηρᾶν καὶ σταλεὶς παρ’ ἐκεί-
νου.
Αρβανίτες και 1821
Αρβανίτες
“ Οι μισοί Έλληνες είναι Αρβανίτες”…”Οι Αρβανίτες απελευθέρωσαν την Ελλάδα το ‘21”
Αυτές οι φράσεις που κυκλοφορούν σε μερικούς τόπους του διαδικτύου με “ανάγκασαν” να ψάξω λίγο για να δω αν ισχύουν ή όχι. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στους λόγους που κάνουν κάποιους να γράφουν αυτές τις φράσεις και άλλες παρόμοιες, αλλά νομίζω ότι τις περισσότερες φορές γράφονται κακόβουλα με την προοπτική να θίξουν το εθνικό αίσθημα των Ελλήνων λες και οι Αρβανίτες δεν είναι κομμάτι των Ελλήνων…
Αυτοί που θίγονται περισσότερο πιστεύω ότι είναι οι συμπολίτες μας Αρβανίτες που τέτοιου είδους φράσεις τους κάνουν να φαίνονται σαν ένα ξένο προς τον Ελληνισμό, ή Ρωμιοσύνη αν θές, στοιχείο, συγγενεύον περισσότερο με κάποιους καλοπροαίρετους γείτονες μας παρά με “εμάς”(χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό ως μη Αρβανίτης στην καταγωγή, εννοώντας αυτούς που οι πρόγονοι τους μιλούσαν ελληνικά και μόνο ελληνικά).
Προσπαθώ να συγκεντρώσω μερικά στοιχεία για τη γεωγραφική κατανομή και πληθυσμό των Αρβανιτών στη νότια Ελλάδα απαντώντας στην πρώτη φράση(“Οι μισοί Έλληνες είναι Αρβανίτες”) και ακολούθως την συμμετοχή τους στην Επανάσταση του 21 απαντώντας στη δεύτερη φράση(“Οι Αρβανίτες απελευθέρωσαν την Ελλάδα το ‘21”).
Ταυτόχρονα πιστεύω ότι χρειάζεται να διευκρινίσουμε ποιοι από τους αγωνιστές του 21(από τους “διάσημους”…) είχαν αρβανίτικη καταγωγή, γιατί πολλές ανιστόρητες αξιώσεις γράφονται στο διαδίκτυο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το ερώτημα του πληθυσμού των Αρβανιτών κυρίως τον 19ο αιώνα όταν η γλώσσα μιλιόταν σχεδόν καθολικά από τους αρβανίτικης καταγωγής Έλληνες και ήταν πιο εύκολη η “διάκριση” τους,αρχίζοντας απο το σοβαρό,και όσο είναι δυνατό απαλλαγμένο απο διαδεδομένα παραϊστορικά στοιχεία, βιβλίο του Κ. Μπίρη “Αρβανίτες, οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού, η ιστορία των Ελλήνων Αρβανιτών”.
Ο Μπίρης (Αρβανίτης ο ίδιος,αν και όχι ιστορικός) στο κεφάλαιο του δημογραφικού απολογισμού τονίζει το μεγάλο λάθος των όσων ξένων(προξένων, περιηγητών) ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα οι οποίοι αντιεπιστημονικά εύκολα χαρακτήρισαν το κράμα των γηγενών με τους πάροικους Αρβανίτες που ήταν πια δίγλωσσο ως Αλβανούς. (1)
Ας δούμε τι έγραφε ο Johann Georg von Hahn(Albaneische Studien,1854) o οποίος θεωρείται ο πατέρας της αλβανολογίας και έζησε στην Ελλάδα πάνω από 20 χρόνια αφού από το 1843 ως το 1869 διετέλεσε διαδοχικά ως πρόξενος της Αυστρίας στα Γιάννενα, τη Σύρο και τέλος στην Αθήνα ως Γενικός Πρόξενος. Στον πίνακα που παραθέτει στο προαναφερόμενο βιβλίο αναφέρει κατά τόπο τον πληθυσμό των Αρβανιτών στην Ελλάδα και καταλήγει στο σύνολο των 173.000 Αρβανιτών όταν η Ελλάδα είχε πληθυσμό σύμφωνα με την απογραφή του 1856 1.096.810.
Ο Hahn όμως στο πρόλογό του, τον οποίο έγραψε αργότερα, αναφέρει το λάθος που έκανε να αναφέρει στον πίνακα 10.000 Αρβανίτες στο Σπερχειό και άλλους 5.000 στη Φωκίδα όπου, όπως αναφέρει και ο Μπίρης (2), δεν υπήρχαν καθόλου!!
Αναφέρει μάλιστα στον πρόλογο του ότι πολλοί αμφισβήτησαν τους υπολογισμούς του όπως και αυτός ο Finlay(γνωστός για τα βιβλία του για την Ελλάδα και κυρίως για την Επανάσταση) ο οποίος υπολόγισε τους κατοίκους των περιοχών που μιλιέται η αρβανίτικη σε 100.000(3) και ο οποίος περιέργως στο βιβλίο του (4) ανεβάζει τον αριθμό σε 200.000 χωρίς να δίνει τις κατανομές.
Δεχόμενοι τα γραφόμενα του Hahn ως πιο σημαντικά από κάθε άλλον της εποχής του λόγω των γνώσεων του περί αλβανολογίας και της διαμονής τόσων χρόνων στην Ελλάδα βλέπουμε ότι ο αριθμός των Αρβανιτών περιορίζεται μετά από τις διορθώσεις που έκανε ο ίδιος(ο Hahn) σε 158.000 το οποίο αντιστοιχεί ποσοστό περίπου 14 τοις εκατό του συνόλου του πληθυσμού της τότε ελεύθερης Ελλάδος.
Αναλυτικότερα ο Hahn αναφέρει 55.000 Αρβανίτες στην Αττικοβοιωτία (συν τη Σαλαμίνα) σε σύνολο 116.021 κατοίκων.
Στη νότια Εύβοια αναφέρει 25.000 σε συνολικό πληθυσμό 72.368(όλης της Ευβοίας).
Στην βόρεια Άνδρο(5) αναφέρει 6.000 σε σύνολο κατοίκων του νησιού 19.376.
Στην Αργολίδα με τα νησιά του Αργοσαρωνικού (Ύδρα, Σπέτσες, Πόρος) αναφέρει 47.000 σε σύνολο 75.501 κατοίκων εκ των οποίων οι μονόγλωσσοι ελληνόφωνοι βρίσκονται κυρίως δυτικά και βόρεια του Άργους αλλά και στα δύο κέντρα Άργος και Ναύπλιο.
Επίσης αναφέρει στην Αχαΐα και Κορινθία 15.000 Αρβανίτες σε σύνολο 129.000 κατοίκων. Εκ των όποιων οι της Αχαΐας κατοικούν στα Αρβανιτοχώρια ή Ζουμπατοχώρια στις δυτικές υπώρειες του Παναχαϊκού(καλοκαίρι) και σε μερικά χωρία της πεδιάδος του δήμου Δύμης και Φαρών(χειμώνα). Στην Κορινθία η αρβανίτικη γλώσσα επικρατεί στα ανατολικά αλλά και στην περιοχή του σημερινού δήμου Σικυωνίων(βλέπε αναλυτικότερα παρακάτω).
Για την υπόλοιπη Πελοπόννησο αναφέρει με ερωτηματικό 10.000 Αρβανίτες, οι οποίοι εντοπίζονται σε μικρές συστάδες χωριών όπως των Σουλιμοχωρίων Μεσσηνίας(οι Ντρέδες όπως αποκαλούνται) ,στην περιοχή Ζάρακα, κυρίως, της Λακωνίας και σε κάποια χωριά στον σημερινό δήμο Ηραίας στην Αρκαδία(Παλούμπα κ.α.).
Ο Μπίρης ασχολείται και με τον γεωγράφο Alfred Philippson ο οποίος περιηγήθηκε στην Πελοπόννησο το 1889 γράφοντας το «Zur Ethnographie des Peloponnes ,Pettersmans Mitteilungen»,1890. Αυτός ο συγγραφέας αναφέρει ότι κατάφερε…να υπολογίσει τους Αρβανίτες της Πελοποννήσου και των νησιών της Ερμιονίδος με τον αριθμό των 90.253 Αρβανιτών σε συνολικό πληθυσμό της ίδιας περιοχής 730.000 κατοίκων ήτοι 12% επί του συνολικού πληθυσμού και 9.5% όσον αφορά την Πελοπόννησο. Επίσης υπολογίζει τους Αρβανίτες όλων των περιοχών της Ελλάδας της εποχής του σε 224.000 όταν ο πληθυσμός της Ελλάδας την ίδια χρονιά σύμφωνα με την απογραφή ήταν 2.187.208, που σημαίνει 10% Αρβανιτών επί του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού(της ελεύθερης Ελλάδας). Τον ίδιο χρόνο ο δραστήριος γιατρός από την Πάτρα Χ.Π. Κορύλλος έγραψε την «Εθνογραφία της Πελοποννήσου»(Πάτρα,1890) αφού περιηγήθηκε στην Πελοπόννησο και συνέλεξε στοιχεία για τους τόπους που αναφέρει ο Philippson στο βιβλίο του, λαμβάνοντας υπόψη και γνώμες δημάρχων και βουλευτών των εκεί επαρχιών κατέληξε στον αριθμό 71.037(50.352 για την Πελοπόννησο και 20.685 για τα νησιά) που σημαίνει σε σύνολο 730.000 κατοίκων της ίδιας περιοχής ποσοστό 9,5% και 7% για την Πελοπόννησο.
Επίσης το κρατικό Βρετανικό «Handbook of Greece,1918,Naval Staff-Intelligence Division»σελ.72, αναφέρει αναλύοντας την εθνογραφία της Ελλάδος οτι οι Αρβανίτες δεν ξεπερνούν το 1/12 του πληθυσμού(περ.8,5%, την εποχή πριν τις ανταλλαγές πληθυσμού,και χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στο Ελληνικό κράτος η Δ.Θράκη και τα Δωδεκάνησα).
Μεγαλύτερο μέγεθος
Ο χάρτης του Philippson, αντιπροσωπεύοντας τις παρατηρήσεις του,τις οποίες γενικά μπορούμε να δεχτούμε ως πραγματικές και μπορούμε να τις διασταυρώσουμε
με τις άλλες πηγές που παραθέτω.
Ο Μπίρης όμως θεωρεί ότι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι ξένοι ερευνητές είναι να θεωρούν αυτό το περίπου 10% του Ελληνικού πληθυσμού ως απόλυτα αρβανίτικο μη υπολογίζοντας το συγκερασμό που προηγήθηκε, δηλαδή, των γηγενών ελληνόφωνων με τους αρβανιτόφωνους έποικους. Ο Μπίρης αναφέρει την άποψη του Philippson ότι πολλοί από αυτούς, που θεωρεί Αρβανίτες, έχουν ονόματα και ιδίως επίθετα αποκλειστικά σχεδόν ελληνικά. Μελετάει λοιπόν τον αριθμητικό καθορισμό της αναλογίας επωνύμων στους κοινοτικούς καταλόγους των κατοίκων των αρβανιτόφωνων περιοχών και παραθέτει κάποιες από τις παρατηρήσεις του: επώνυμα
α)από αρβανίτικους χαρακτηρισμούς, Μπάρδης(άσπρος),Σκλέπας(κουτσός),Κούκης(κόκκινος),Πρίφτης(παπάς)Τρίμης(παλληκάρι) κλπ. β)από αρβανίτικα ονόματα,Κόλιας(Νικόλας), Γκίκας(Ακίνδυνος), Γκίνης(Αργύρης), Γκιώνης(Κοσμάς), Νάστας(Αναστάσης) και
γ) καθαρά ελληνικά όπως, Τριανταφύλλου, Οικονόμου, Παπαιωάννου, Αποστόλου, Σωτηρίου,Μοραΐτης,Μανιάτης κλπ.. Τέλος υποστηρίζει ότι η αναλογία ανάμεσα στα επίθετα των Αρβανιτών είναι 40% ελληνικά,35% διφορούμενα και 25% αρβανίτικα.
Ελληνικά επώνυμα βρίσκουμε ακόμα και στους σημερινούς Arberesh της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας δηλώνοντας έτσι το μέγεθος της επιμιξίας των Αρβανιτών με των ντόπιων όταν ήρθαν στον Μοριά. Αυτή η επιμιξία έγινε μόλις σε διάστημα δύο γενεών(!). Ο Τίτος Γιοχαλάς στην συνεδρία της 6ης Ιουνίου του 1974 στην Ακαδημία Αθηνών και στην ομιλία του με τίτλο « Επόψεις του Ελληνισμού των αλβανικών κοινοτήτων της Σικελίας» αναφέρει αρκετά ελληνικά επώνυμα Αρβανιτών(Arberesh) της Σικελίας. Αναφέρει λοιπόν τα πλέον συνήθη ελληνικά επώνυμα που βρήκε στα βιβλία του αρχείου ελληνόρυθμου ναού της Martorana και είναι τα εξής: Βαπτισμένος, Διαμάντης, Λογοθέτης, Μυστράς, Κυπαρήσιος, Τηνιακός, Λάσκαρις, Παντελεήμονος, Αρκολαίων, Καντιώτης, Φωκάς, Χρυσόπουλος, Παλαμάρης, Παπαδόπουλος, Κυπριώτης,Ραβδάς. Αλλά και σε άλλες αρβανίτικες κοινότητες της Σικελίας συναντάμε τα επώνυμα: Αγιοβλασίτης,Αργυρόπουλος,Χαλκιόπουλος,Καλύβας,Καλογιάννης,Καλογεράς, Καβαδής, Κεφαλάς, Κοντολέων, Δροσερός, Χρυσόπουλος, Γερογιάννης, Μακρής, Πανταλαίων, Παπαδάς, Παλαιολόγος, Παριώτης, Προβατάς, Ροδιώτης, Σκορδίλης, Σκυλίτζης, Σοφιανός, Θεοδωρόπουλος κ.α.
Ακόμα και η γλώσσα των Αρβανιτών και δη αυτή των Σουλιωτών ήταν γεμάτη από ελληνικές λέξεις, όπως σωστά παρατηρεί και ο Τίτος Γιοχαλάς στο λεξικό του Μάρκου Μπότσαρη(Το αστείο είναι ότι ο άνθρωπος αυτός ο οποίος έγραψε ένα ελληνοαρβανίτικο λεξικό από κάποιους λέγεται ότι δεν ήξερε καν ελληνικά!!!!),εκδοθέν το 1980 και σελ.76-80, ότι σε σύνολο 1494 αρβανίτικων λημμάτων του λεξικού,τα 361 αποτελούν γλωσσικά δάνεια από τη ελληνική, από την τουρκική τα 187, από την ιταλική τα 21 και 2 από άλλες γλώσσες.
Ας αναφέρουμε τα στάδια εποίκισης Αρβανιτών στις ελληνικές περιοχές σύμφωνα με τον Μπίρη (7). Σημειώνει ο συγγραφέας ότι λόγω έλλειψης πηγών για μερικές φάσεις εποικισμού αρκείται, βασιζόμενος σε προηγούμενες περιπτώσεις, στην εκτίμηση του αριθμού των εποίκων κατά την αναλογία της εκτάσεως της χώρας για τη οποία πρόκειται και του πλήθους των χωριών που έγιναν γνωστά ως αρβανιτοχώρια:
Το 1330 ο Μανουήλ Καντακουζηνός έφερε στο δεσποτάτο του Μορέως. . .8000 Αρβανίτες
Το 1383 οι Καταλανοί έφεραν στην Λοκρίδα, στην Βοιωτία και στα βόρεια και τα δυτικά κράσπεδα της Αττικής άγνωστο αριθμό Αρβανιτών. Κατά τεκμήριο εκτάσεως της χώρας αυτής και του πλήθους των χωριών: . . . . . . . . . 20.000 «
Το 1384 ο Νέριος Ατζαιόλης έφερε στην Κορινθία 800 καβαλλαρέους Αρβανίτες ,οι οποίοι με τις οικογένειες τους υπολογίζονται σε: . . . . . .3.200 «
To 1405 ο Θεόδωρος Παλαιολόγος έφερε στο δεσποτάτο του Μορέως. . .10.000 «
Το 1405 ο Κεντυρίων Ζαχαρίας έφερε στην δυτική πλευρά της Πελοποννήσου άγνωστο αριθμό Αρβανιτών. Κατά τεκμήριο έκτασης της χώρας και πλήθος χωριών . .15.000 «
Το 1402 και το 1425 οι Βενετοί έφεραν στην Εύβοια άγνωστο αριθμό Αρβανιτών.
Κατά τεκμήριο εκτάσεως της χώρας και πλήθους χωριών. . . . . .10.000 «
Το 1418 ο Αντώνιος Ατζαιόλης έφερε στα Μεσόγεια της Αττικής άγνωστο αριθμό Αρβανιτών. Κατά τεκμήριο έκτασης και πλήθους χωριών. . . . .15.000 «
Σύνολο 81.200
Η εκτίμηση αυτή του Μπίρη αν και αντιεπιστημονική δεν πρέπει να απέχει πολύ απο την πραγματικότητα αφού ο Βενετός Γενικός Προβλεπτής Stefano Magno στο «Annali Veneti»(7β) αναφέρει οτι ο πληθυσμός των Αρβανιτών στην Πελοπόννησο το 1453 ήταν περίπου 30,000.
Αυτό που σημειώνει ο Μπίρης είναι ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από αυτούς τους Αρβανίτες που κατέβηκαν στην Ελλάδα μετανάστευσε αργότερα στην Κάτω Ιταλία και είναι αυτών οι απόγονοι Arberesh που τραγουδάνε και σήμερα για τον όμορφο Μοριά(Bukura More) όπου έθαψαν τους πατεράδες τους.
Οι Αρβανίτες αυτοί που συναντάμε στην νότια Ελλάδα αντιπροσωπευόμενοι από τους παραπάνω αριθμούς είναι οι ίδιοι που συναντάμε στην Αιτωλοακαρνανία-Άρτα-Θεσσαλία οι οποίοι μετά από την επικράτηση του Κάρολου Τόκκου εδιώχθησαν και για διάφορους άλλους λόγους για τους «προσωρινά Θεσσαλιώτες», (8) , (9),(10),(10α) ώστε σήμερα να έχουν αφήσει μόνο ορισμένα τοπωνύμια όπως Ζαπάντι ,Κομποθέκρα ,Κριεκούκι κ.α.
Παραθέτω επίσης κάποιες πληροφορίες γύρω από τους Αρβανίτες που είναι πολύ σημαντικές(10 β).
Ο Άγγελος Έμμος,Βενετός κυβερνήτης της Πελοποννήσου κατά τα έτη 1703-1706, χαρακτηρίζει τους Αρβανίτες: « γένος άθλιον, περιορισθέν μετά των οικογενειών αυτών εις τα κρησφύγετα των όρεων, εν πενιχραίς καλύβαις, αποζών εκ των προιόντων των ποιμνίων, ων αυτοί σχεδόν αποκλειστικώς εισίν οι επιμεληταί» . Ο δε διάδοχος του Φραγκίσκος Γριμάνης(1706-1709), επιεικέστερος, αυτά λέει για την Πελοπόννησο γενικά αλλά και για τους Αρβανίτες ειδικότερα προς τη Γερουσία του : « Η Πελοπόννησος κατοικείται υπό Ελλήνων και Αλβανών, τούτων οι Έλληνες, πολυπληθέστεροι,οικούσι τας πόλεις και καταγίνονται εις το εμπόριον και τη ναυτιλίαν,οι δε Αλβανοί οίτινες τοσούτον έχουσι συγχωνευθή μετά των Ελλήνων, ώστε δεν θεωρούνται αποτελούντες ίδιαν φυλήν αλλ’απλώς διάφοροι τάξιν, είσιν ολιγώτερον εύποροι και πεπολιτισμένοι, διάγοντες βίον πλάνητα και νομαδικόν και διαιτώμενοι το μεν θέρος εις τα όρη της Αρκαδίας, τον δε χειμώνα εις την Ηλίδα και την Αργολίδα και τα παράλια του Φαναρίου(Ερμιονίδα,Τροιζήνα και Επιδαυρίαν).»
…………………..
………………
Οι Αρβανίτες και η Επανάσταση του ‘21
Αργοσαρωνικός
Ας ξεκινήσουμε με την συμμετοχή των Αρβανιτών του Αργοσαρωνικού κυρίως της Ύδρας και των Σπετσών που τόσο και τόσο έχει υπερεκτιμηθεί η προσφορά τους στον Αγώνα το 21’.
Πρώτα όμως λίγα λόγια για την καταγωγή των κατοίκων της Ύδρας βασιζόμενος στη βραβευμένη από την Ακαδημία «Ιστορία του εποικισμού της Ύδρας / Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου».Η καταγωγή των κατοίκων των δύο νησιών (Ύδρας, Σπετσών) είναι παρόμοια οπότε η ιστορία εποικισμού της Ύδρας καλύπτει και αυτή των Σπετσών. Ο συγγραφέας λοιπόν αναφέρει ότι οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Αρβανίτες από τις απέναντι ακτές της Πελοποννήσου που έφθασαν στα τέλη του 15ου αιώνα και ότι αργότερα(1540-1574) ήλθαν άποικοι Αλβανόφωνοι(από την Τροιζηνία και το Θερμίσιο) ,κυρίως, αλλά και Ελληνόφωνοι από την Μονεμβασιά. Κατά τους ιστοριογράφους της Ύδρας Γ.Δ.Κριεζή και Α. Μιαούλη(σελ 35-48) από το 1580 ως το 1628 ποιμενικές κυρίως οικογένειες κατέφθασαν από την Πελοπόννησο, το 1635 ήλθαν κάποιες οικογένειες από την Αυλώνα της Αλβανίας, στα μέσα του 17ου αιώνα από την Κύθνο, το 1668 κατέφθασαν ελληνόφωνες οικογένειες από τα Βούρλα της Μικράς Ασίας (11) (όπως αυτή του Γιακουμάκη(σημείωση: ελληνική απόδοση του ονόματος Ιάκωβος και όχι αρβανίτικη που είναι Γκούμας}) , το 1668 ήλθε η οικογένεια των Βώκων(Μιαούληδων) από τα Φύλλα Ευβοίας(χωριό ελληνόφωνο, αρκετά βορειότερα από το όριο αρβανιτοφωνίας που φτάνει μέχρι την Αχλαδερή). Το 1750 και 1762 κατέφθασαν Αρβανίτες από το Κρανίδι και την Ερμιόνη αλλά το κυρίως κύμα ήταν αυτό της εποχής που οι Τουρκαλβανοί , στους οποίους οι Τούρκοι είχαν αναθέσει να “συνετίσουν” τους Πελοποννήσιους μετά τα Ορλωφικά, λυμαίνονταν όλο το Μοριά.
Και άλλες σημαντικές οικογένειες από ελληνόφωνες περιοχές μετοίκησαν στις Σπέτσες , «αρβανιτοποιώντας» και τα ονόματά τους όπως προφανώς και την γλώσσα που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους. Ο Διομήδης-Κυριάκος Αναστάσιος μας πληροφορεί ότι οι πιο σημαντικοί οικογένεια των Σπετσών οι Μεξαίοι κατάγονταν από το Λεωνίδιο, την «πρωτεύουσα» των Τσακώνων. Οι Ορλοφαίοι(δεν ήταν βέβαια Ρώσοι, αλλά παρατσούκλι που έγινε επίθετο) και οι Λαζαραίοι ήταν Μανιάτες και στα χρόνια του Διομήδη-Κυριάκου τους αποκαλούσαν ακόμα «Μανιάτες». ( 11 α)
Και ο πρωτοπόρος επαναστάτης της Ύδρας που κατάφερε και ξεσήκωσε το νησί ,Αντώνης Οικονόμου ήλκε την καταγωγή του απο την ελληνόφωνη (βλ.Αρβ.και1821 συν.3)} Επίδαυρο Αργολίδας απο την οικογένεια των
Τριχάδων η οποία κατά το έτος 1668 μετανάστευσε στην Ύδρα σύμφωνα με τον Γ.Κριεζή (11β) .
Το 1679 ο περιηγητής De Fleury αναφέρει ότι η Ύδρα είχε 1000 κατοίκους.
Στην περίοδο της Επανάστασης η Ύδρα είχε 16,000 κάτοικους και 10,000 πάροικους απ’όλη την Ελλάδα. (12)
Οι κάτοικοι λοιπόν της Ύδρας λόγω του άγονου του εδάφους της νήσου τους στράφηκαν προς την αλιεία και κατέληξαν στη ναυτιλία καταφέρνοντας έτσι μερικές οικογένειες να πλουτίσουν ειδικά μετά των αποκλεισμό της Γαλλίας του Ναπολέοντα από τους Άγγλους όταν οι Υδραίοι αλλά και άλλοι Έλληνες ναυτικοί κατάφερναν να σπάσουν τον αποκλεισμό και να πουλήσουν σιτάρι από την Ουκρανία σε υψηλότατες τιμές όπως είναι φυσικό.
Έτσι δημιουργήθηκαν πλούσιες και ισχυρές οικογένειες σαν αυτές των Κουντουριώτιδων, Βουλγάρηδων, Μπουμπούληδων(Σπέτσες) κ.α.
Η αξίωση ότι κάποιοι από τους αγωνιστές της Επανάστασης δεν ήξεραν ελληνικά(!!) εκτός από ανιστόρητη είναι και αστεία. Να τι μας πληροφορεί ο Howe (12α):
«Οι απόγονοι των Αρβανιτών όλοι μιλούν αρβανίτικα, όμως στην Ύδρα και στις Σπέτσες δεν υπάρχει άνδρας που να μη μιλάει τέλεια τα ελληνικά, τα οποία έμαθε από την παιδική του ηλικία, παρόλα αυτά μιλούν αρβανίτικα μεταξύ τους.»
Το ίδιο φαίνεται και εδώ:(13) – (14)
Ας φτάσουμε λοιπόν στην συμμετοχή των Υδραιοσπετσιωτών στον Αγώνα που είναι σαφώς υπερεκτιμημένη, μέσα από τα γραφόμενα ιστορικών και απομνημονευματογράφων της εποχής. Το γενικό συμπέρασμα που πιστεύω ότι βγαίνει είναι ότι οι νησιώτες του Αργολικού (με μερικές φωτεινές εξαιρέσεις όπως αυτή του Αντώνη Οικονόμου που ανάγκασε τους “Νοικοκύρηδες” να σηκώσουν επαναστατικά πανιά και ως ανταμοιβή είχε την δολοφονία του στις 16 Δεκεμβρίου του 1821 από ανθρώπους των Νοικοκύρηδων της Ύδρας) είναι ότι κινήθηκαν με ιδιοτέλεια και απαράμιλλο τοπικισμό.
Όπως προανέφερα ο Αντώνης Οικονόμου(Υδραίος) μαζί με τον έτερο Υδραίο Γκίκα(Ακίνδυνο) Θεόδωρου Γκίκα και την βοήθεια Μωραιτών Φιλικών που είχαν καταφύγει στην Ύδρα ώστε να πείσουν τους ντόπιους να ξεσηκωθούν κατάφεραν να αναγκάσουν τους Νοικοκυραίους σηκώσουν την σημαία της Επανάστασης. Αυτοί οι Μωραΐτες ήταν οι Πέτρος Μάρκεζης(Τσάκωνας), Γεώργιος Αγαλόπουλος(Μυστρά), Ν. Σπηλιοτόπουλος(Δημητσάνα), Ι. Στρατηγόπουλος (Λαγκάδια), Παν. Μπεγλής(Ζυγοβίστι) και Γιώργης Μαυρομιχάλης(φυσικά Μανιάτης). (14α)
Φυσικά η…μεγαλύτερη μορφή των Υδραίων ήταν ο Γιώργης Κουντουριώτης… που στάθηκε εμπόδιο εμπρός της ενότητας των Ελλήνων. Τι εννοώ;
Χρυσανθόπουλος Φώτιος – Φωτάκος
Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως τ.Α’
σελ.111
«Η Διοίκησις, ως κοινή μητήρ ,δεν θέλει αδιαφορήσει και εις τας πολεμικάς χρείας, και φθάσαντος του δανείου θέλει σας οικονομήσει αναλόγως. Τα πολεμικά πλοία εξ Ύδρας και Σπετσών δεν εκπλέουσιν ακόμη εξ αιτίας όπου το ταμείον δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους ναύτας, άμα όμως φθάσουν τα χρήματα και πληρωθούν οι ναύται θέλουν έβγει ευθύς επειδή είναι έτοιμα […]
Εν Μύλοις Ναυπλίου τη 27 Μαίου 1824
Ο Πρόεδρος
Γ.Κουντουριώτης»
Τί είναι αυτή η επιστολή; Είναι η πατριωτική απάντηση του Κουντουριώτη προς τους άμοιρους Κασιώτες που έβλεπαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο να περιτριγυρίζει το νησί τους. Να η αγωνιώδης έκκληση τους:
«Σεβαστή Διοίκησις
Με μέγιστην βίαν, γράφομεν όλοι οι ομογενείς κάτοικοι της νήσου Κάσου, κλαιόμενοι εις την Σεβαστήν Διοίκησιν, ειδοποιούντες την υμετέραν κορυφήν,ότι τρεις ημέρας έχει σήμερον ο αιγυπτιακός στόλος όπου έχει πλόκον την νήσον ημών,καθ’όλα τα μέρη,μάλιστα την ημέραν της Αναλήψεως μας έκαμε και έναν φοβερό πόλεμο,πλήν χάριτι,δεν εβλάφθη ουδείς των χριστιανών,λοιπόν παρακαλούμεν την Σεβαστήν ημών Διοίκησιν και μητέρα να μας προφθάση βοήθειαν θαλάσσιον και λοιπά,διόνομα και αγάπην του Θεού,κάμετε έλεος δια ημάς τους κατοίκους της νήσου Κάσου,επειδή και η γενναιότης και μεγαλοψυχία ημών είναι μεν πρόθυμοι ,όμως κατά την θαλάσσιον δύναμιν πολύ σας παρακαλούμεν να μας προφθάσετε[…].Ταύτα ιδεάζοντες την Υπέρτατην ημών Διοίκησιν την παρακαλούμεν μετά δακρύων αμέσως και χωρίς αναβολήν καιρού να μας προφθάσετε εις την άνωθεν θαλάσσιον δύναμιν[…]
Εκ Κάσου 1824 τη 17 Μαίου
Όλοι οι κάτοικοι της νήσου Κάσου.»
Φυσικά οι Κουντουριωταίοι είχαν πιο σημαντικά θέματα να τους απασχολούν όπως η καταδίωξη των ληστών(!) που θα πρόδιδαν το έθνος, δηλαδή των Κολοκοτρωναίων, Νικηταράδων και άλλων. (15)
Πιστεύω πως όλοι ξέρουμε τι συνέβη μετά στην απροστάτευτη Κάσο…σφαγές και εξευτελισμοί. Οι Υδραίοι “θρηνολογούντες” στέλνουν αυτό εδώ το γράμμα(16):
«Ενώ θρηνολογούμεν την ανέλπιστον καταστροφήν της Κάσου, πρέπει να ομολογήσωμεν, ότι η προσβολή του εχθρού εκεί διέσωσε τας νήσους μας, τας οποίας ημπορούμε να καταλάβη αιφνιδίως ως εκείνην» (16)
Ανέλπιστον;;; Φυσικά,τα ταμεία δεν ήταν αρκετά για να σωθεί η Κάσος…
Δεν απελπίστηκαν όμως…είδαν και τα θετικά στοιχεία της καταστροφής της Κάσου…:
“… η προσβολή του εχθρού εκεί διέσωσε τας νήσους μας(Υδραίοι προς Σπετσιώτες) ,τας οποίας ημπορούσε να καταλάβη αιφνιδίως ως εκείνην.Εις μάτην όμως και η ειδοποίησις αυτή μας δίδεται δια της θείας πρόνοιας,εάν εισέτι κωφεύσωμεν και φράξωμεν τας αισθήσεις μας.”(17)
Δεν είχαν λεφτά τα ταμεία της Κυβέρνησης; Που πήγαν τα δάνεια;
(17α) «Οι πληρωμές που έγιναν δεν είχαν σχέση με τις αναγκαιότητες του δημόσιου καλού, αλλά εξαρτιόνταν από την επιρροή ατόμων μέλη της Κυβέρνησης. Το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου δανείου δόθηκε στους πλοιοκτήτες και ναύτες αυτού που αποκαλούσαν Ναυτικό, και η μερίδα του λέοντος πήγε στους Αρβανίτες της Ύδρας και των Σπετσών. Ο εμφύλιος πόλεμος κατάπιε πολλές δόσεις.»
Το κακό έγινε δηλαδή στην Κάσο αν και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν όχι να μετριασθεί η κακοτυχία των Κασιωτών. Ο στόλος όμως αυτός που λεηλάτησε και έσφαξε στην Κάσο δεν θα μπορούσε να μείνει “άπραγος”. Το λογικό ήταν να ξεκινήσει για άλλο μέρος του Αιγαίου και να “συνετίσει” και άλλους νησιώτες.
Οι κεφαλές της Ύδρας είχαν κάποιες πολύ σοβαρές ενδείξεις για τον στόχο του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και αυτός ήταν τα Ψαρά. Να οι προειδοποιήσεις:
α.) Ο Γραμματέας του Επάρχου Μυκόνου είχε γράψει στην Ύδρα ότι η αρμάδα του Χοσρέφ πέρασε την 1 του Ιούνη έξω από τα Ψαρά και φουντάρισε στη Μυτιλήνη.(18)
β) Οι γραμματείς της καγκελαρίας του Πόρου οι οποίοι γράφανε στην Ύδρα ότι «Η απόφασις του Χοσρέφ είναι πρώτον δια τα Ψαρά να κτυπήση και έστω εις είδησήν σας»,(19)
γ)Ακόμα και ο στεριανός Ανδρούτσος το είχε προβλέψει απ’τις 20 Απρίλη και είχε ειδοποιήσει το Εκτελεστικό γράφοντας πως “ αυτή η νήσος(Ψαρά) επαπειλείται ιδιαιτέρως φέτος». (20)
Και αυτός ο Λάζαρος ,ο αδερφός του Γιώργη, Κουντουριώτης είχε ειδοποιήσει στις 19 του Μάη τον αδερφό του πως ο Χοσρέφ «ή στην Σάμο θα πάει ή στα Ψαρά».
Ο Νικόδημος(Ψαριανός μπουρλοτιέρης και απομνημονευματογράφος) ανιστοράει ότι ενώ βρίσκονταν κοντά στο Εκτελεστικό κάμποσοι Ψαριανοί παραστάτες προσπάθησαν να μεταπείσουν τους Κυβερνητικούς να μην στείλουν το στόλο στην Κάσο που ήταν ήδη κατεστραμμένη αλλά στα Ψαρά που απειλούνταν «αλλά δεν εισηκούσθησαν» (21).
Για να καταλάβετε πως πολιτέυονταν οι Υδραίοι και ειδικά οι αδελφοί Κουντουριώτες δείτε τι έγραφε σ’αυτό εδώ το γράμμα ο Γιώργης προς τον αδελφό του Λάζαρο για τον Λουμάκη (Ψαριανός παραστάτης που από τον Μορια οδεύοντας προς τα Ψαρά θα πέρναγε από την Ύδρα) :
“Ο Λουμάκης ο ψαριανός διέρχεται αύτοθεν με μίαν γολέταν δια τα Ψαρά. Προς τούτον δείξον μιαν φιλίαν επίπλαστον και υποκριτικήν” (22)
Στις 16 Ιούνη λοιπόν σαλπάρουν από τις Σπέτσες δεκαπέντε καράβια και δύο μπουρλότα και την άλλη μέρα δώδεκα υδραίικα με άλλα δύο μπουρλότα. Που θα πήγαιναν όμως 15 μέρες μετά την καταστροφή της Κάσου; Στην Κάσο; Δεν είναι λογικό θα πεις…και όμως εκεί πήγαν… Να πως το σχολιάζει ο Κόκκινος στην ιστορία του(τ.ζ’,σ.310):
“…η κατά θάλασσα εκστρατεία…γενόμενη δια την Κάσον και δεκαπέντε ολοκλήρους ημέρας μετά την καταστροφήν της υπήρξε μάταια, και προκύπτουν εξ’αυτής πολλά παράδοξα εις βάρος της τότε κυβέρνητικής ηγεσίας” και σε άλλο σημείο(σελ.310) γράφει:
«Το παραδοξότερον ήτο ότι πριν αποπλεύσουν τα πλοία δια την Κάσον ήτο γνωστόν εις την Ύδραν ότι είχεν επισημανθή ο κίνδυνος που διέτρεχον τότε τα Ψαρά.»
Ο Νικόδημος (23) αναφέρει οτι Ψαριανοί παρουσιάζονται στο Εκτελεστικό και λένε «…αφού κατεστράφη η Κάσος η αποστολή των πλοίων εκεί είναι ανωφελής κι έπρεπε να επλέυσει κατά του Τουρκικού στόλου δια να ματαιώσει τους σκοπούς του.[…] Επέμενον εις την έκδοσιν της διαταγής, αλλά θεωρούντες αμετάτρεπτον την απόφασιν του προέδρου ανεχώρησαν άπρακτοι»
Τελικά οι Ψαριανοί δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους και η μετέπειτα σφαγή είναι γνωστή.
Οι Υδράιοσπετσιώτες δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι έκαναν σφάλμα….
Ο George Finlay(24) γράφει:
«Είχαμε συχνά περιπτώσεις που ο στόλος έφτανε πολύ αργά για να προλάβει καταστροφές. Εάν η Κυβέρνηση είχε έλλειψη χρημάτων ή αφθονία, εάν η σκηνή της καταστροφής ήταν κοντά ή μακριά η ίδια απάθεια και εγωισμός χαρακτήριζε πάντα τους Αρβανίτες νησιώτες. Στη Χίο, στην Κάσο, στα Ψαρά, στη Σφακτηρία και στο Μεσολόγγι η αμέλεια της Κυβέρνησης και το ιδιοτελές πνεύμα των Υδραίων ήταν εξίσου καταφανή.»
Λίγο πριν τη Σφαγή της Χίου ο Σαμιώτης Λογοθέτης που βρισκόταν στη Χίο μαζί με άλλους Σαμιώτες για να ξεσηκώσει του κατοίκους της βλέποντας τον κίνδυνο σύστησε μια εφορία εφτά προσώπων που παρακάλεσε την κυβέρνηση και τα τρία ναυτικά νησιά να τρέξουν να τους βοηθήσουν. Ενώ τα Ψαρά αποκρίθηκαν αμέσως στην πρόσκληση « βάζοντας πανιά» σε έξι μπρίκια και δεκαέξι μίστικα να περιπολούν το μπογάζι της Χίου εμποδίζοντας τα ασκέρια που μαζεύονταν στο Τσεσμέ να περάσουν απέναντι. Οι…ηρωικές Σπέτσες και Ύδρα μήνυσαν στην κυβέρνηση πως τα καράβια τους δεν ξεκίναγαν εάν δεν τους έδιναν πριν τα έξοδα. «Αν δεν προβλεφθή αυτού ποσότης μετρητών» έγραφε ο Λάζαρος Κουντουριώτης στις 29 Μαρτίου στην κυβέρνηση(25) ότι «είναι αδύνατον να γένη απ’εδώ τίποτε». Η κυβέρνηση(και αυτή Κουντουριώτικη) αποφάσισε να στείλει δύο μορτάρια(ολμοφόρα) με 250 βόμβες και μερικούς ξένους αξιωματικούς « να διευθύνωσι επωφελώς τα της πυροβολικής». Όμως όπως γράφει ο Raybaud(26) «Δυστυχώς όμως χρειάστηκαν δεκατρείς μέρες για να γίνουν οι ετοιμασίες ενώ θα’φταναν τρεις ως τέσσερις το πολύ» και έτσι όταν έφτασαν η Χίος είχε χαθεί. Το αποτέλεσμα της αναλγησίας αυτής σε συνδυασμό με την Τουρκική μανία οδήγησαν όπως όλοι ξέρουμε στις σφαγές που στοίχησαν την ζωη σε 30.000 Χιώτες και την ‘’πώληση’’ 40.000.
Το Μάη του 22’ ο ελληνικός στόλος βρισκόταν κοντά στις ακτές του Καραμπουρνού έχοντας κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες των πυρπολικών επικράτησε απογοήτευση. Όταν λοιπόν η αρμάδα του Καραλή ήταν ετοιμή και πανίσχυρη για να διαπλέυσει το Αιγαίο και να τροφοδοτήσει τα τούρκικα ασκέρια του Μοριά οι Σπετσιώτες,που προς τιμήν τους πρώτοι αυτοί σηκώσανε τη σημαία της επανάστασης, εγκατέλειψαν το πόστο τους και επέστρεψαν στο λιμάνι τους… Να τι λένε οι Υδραίοι καπεταναίοι στους «φιλογενέστατους άρχοντες της νήσου Ύδρας» γι’αυτό :
«Με τους Σπετσιώτες δεν εισακουώμεθα παντάπασιν και δεν είναι μόνον αυτό, αλλά μας χαλούν και ημάς αυτοί,συμπεραίνομεν ότι δεν θέλει τους έχομεν συμμάχους την αιτίαν απορούμεν,τι φρονούν αυτοί οι άνθρωποι,δεν ηξεύρωμεν, και εις 5-6 ημέρας θέλει μας απαρατήσουν,ως φαίνεται,επειδή λέγουν ότι ήτον επάνω εις το μήνα να αλλαχθούν,και τα εκουιπάγια(πληρώματα) τους δεν θέλουν να επιμείνουσι. Στοχασθήτε πλέον εις τι ακαταστασίαν είμεθα.
Ανδρέας Βώκου(Μιαούλης)
Γιάννης Βούλγαρης
Λάζαρος Λαλέχος»
Σίγουρα όμως οι Σπετσιώτες φεύγοντας έχασαν ένα φαντασμαγορικό θέαμα που προσέφερε ο Κανάρης και οι υπόλοιποι συντροφοναύτες του πυρπολώντας την τουρκική καπιτάνα με τον καπουτάν πασά Καραλή μέσα. Τον ίδιο σκοπό με τους Σπετσιώτες είχαν και οι Υδραίοι αλλά τους…πρόλαβε ο Κωνσταντής…που τόσο ανιδιοτελής στάθηκε στην διιάρκεια της επανάστασης.
Να τι γράφανε οι ναύαρχοι της Ύδρας προς το νησί τους στις 30 του Μάη :
«Σας είπομεν να χαζιρευθούν τα καράβια αυτού, επειδή και απεράσοντας ο μήνας δεν επιμένουσι πλέον, ότι ετούτα είναι απαλάμιστα και θέλει έλθουμε αυτού να αλλαχθούν,αγκάλα ούτε οι ναύται δεν επιμένουσι.»
Όταν διαβάσει κανείς τι συνέβη εκείνη τη μέρα θα δει ότι μαζι με το μπουρλότο του Κανάρη ξεκίνησε και ο Υδραίος Πιπίνος με το δικό του και παρά τις ηρωικές προσπάθειες του δεν κατάφερε να κάνει ζημιά σε διπλανό καράβι από την ναυαρχίδα αφού οι Τούρκοι κατάφεραν δυστυχώς εγκαίρως να το απομακρύνουν. Ο λόγος που το αναφέρω αυτό είναι ότι αυτό στάθηκε για άλλη μια υδραιοκυβερνητική αδικία εις βάρος των Ψαριανών.
Οι ναύαρχοι σε συνεννόηση με την κυβέρνηση είχαν υποσχεθεί σε όποιο μπουρλότο πετύχει το σκοπό του ότι θα αμοιφθεί με 30.000 γρόσια. Σκεφτόμενοι ποιος πέτυχε το σκοπό του υποθέτουμε ότι η αμοιβή αυτή, που ήταν αναγκαία για την επιβίωση των οικογενειών των ναυτών, δόθηκε στους μπουρλοτιέρηδες του Κανάρη και όμως…Με έγκριση του Εκτελεστικού δόθηκε στους Υδραίους αυτή η αμοιβή (Φωτιάδης,Κανάρης,σ.257) ενώ οι Ψαριανοί πήραν μόνο αυτό ως απάντηση από το Μινιστέριο των Ναυτικών με το υπ’αριθμό 29 και ημερομηνία 28 Ιούνη 1822 έγγραφο απευθυνόμενο προς την φιλογενεστάτην βουλήν των Ψαρών:
«Ας μην παραπονεθή τώρα ουδείς,διότι το κοινόν ταμείον έχει έλλειψιν χρημάτων άμα όπου λάβει θέλει τους τα μετρήσει κατά την δοθείσαν υπόσχεσιν των ναυάρχων, και ας μείνωσιν αμέριμνοι»
Και έμειναν αμέριμνοι…
Ένα άλλο περιστατικό(Φωτιάδης,Κανάρης,σ.317) είναι αυτό που έγινε στις 10 του Αυγούστου όταν οι Ψαριανοί μαθαίνοντας τις προσπάθειες του Τούρκικου στόλου να προσκυνήσουν τα μικρά νησιά του Αιγαίου σπεύδουν στην Ύδρα για να συναντηθούν με τον εκεί στόλο και να κανονίσουν τις μετέπειτα ενέργειές τους. Οι Ψαριανοί καπεταναίοι μιλώντας με τους πρόκριτους τους το μόνο που δέχτηκαν ήταν ειρωνεία για την ψαριανή καταδρομή στο μικρασιατικό Τσανταρλί (όπου οι Ψαριανοί λαφυραγώγησαν την τούρκικη μικρή κωμόπολη). Οι Ψαριανοί αντιπρόσωποι τσαντισμένοι όδευσαν προς το λιμάνι όπου τους περίμεναν Υδραίοι με μαχαίρια και τους πέταξαν στη θάλασσα. Τελικά οι Ψαριανοί κατάφεραν να φτάσουν τα καράβια τους. Μα γιατί έγινε αυτό; Ας αφήσουμε τον Φωτιάδη να πει την εκτίμηση του:
“Μα γιατί φέρθηκαν με τέτοιον τρόπο οι Υδραίοι στους Ψαριανούς; Για την «κακιά αρχή» που κάνανε βγάζοντας τα καράβια τους τον πόλεμο προτού το γκουβέρνο τους μετρήσει τα γρόσια που γύρευαν.”
Να τι λέει και αυτό ακόμα το Εκτελεστικό με έγγραφο του στο Μινιστέριον των Εσωτερικών
Με ημερομηνία 17 Αυγούστου 1823:
“Η Διοίκησις έστειλεν αμέσως εις τας νήσους έγγραφον, προτρεπομένη την ταχίστην έκπλευσιν του στόλου, αλλά οι νησιώται απεκρίθησαν, κατά το σύνηθες, ότι άμα λάβουν τα χρήματα λύουν πανιά τα πλοία των, μόνον οι Ψαριανοί εδείχθησαν και αυθίς γενναίοι πατριώται, και έφθασαν με την αναλογία των πλοίων των εις τον Πόρον»
Κι άλλοι Υδραίοι συνεισέφεραν στην ενότητα των Ελλήνων…
Ένας είναι ο Ι. Ορλάνδος. Σταλμένος από τον Κουντουριώτη να κανονίσει τα των δανείων στο Λονδίνο έστελνε κάτι …ωραία γράμματα που μας έχουν μείνει μέσω του Αρχείου Γιώργη και Λάζαρου Κουντουριώτη.
– «Όλοι εχάρησαν εδώ στην Αγγλία ακούσαντες τον θάνατον του υιού Κολοκοτρώνη, και είπαν, η Έλλας έχει τώρα Διοίκησιν,το ίδιο εφώναξαν και οι εφημερίδες, οι αποστάται πρέπει να θανατώνονται”» (27)
– «Όθεν αν κατά την ευχήν ημών και των φίλων της Ελλάδος(των Άγγλων εννοεί…) η σεβαστή Διοίκησις έκρινεν αυτούς τους φατριαστάς (Κολοκοτρώνηδες) δι’ενός πολεμικού κριτηρίου εις διάστημα 24 ωρών και τους κατεδίκασεν εις θάνατον, και χωρίς να τους πιάση, ο Πρόεδρος θέλει αθανατίσει το ονομά του» (28)
Άξιο αντιπρόσωπο στείλαμε στην Αγγλία…
Παρατηρώντας κάποιος τις αναλογίες αρβανιτόφωνων και ελληνόφωνων Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, αλλά και αργότερα, θα διαπιστώσει μία δυσανάλογη συμμετοχή Αρβανιτών στη Διοίκηση αλλά και στα αξιώματα. Να τι θέλω να πω:
Στις 18 Μαρτίου 1825 αφού ο Κουντουριώτης καθάρισε… την Ελλάδα από τον Θοδωράκη διόρισε Αρχιστράτηγο τον καπετάνιο Σκούρτη που ούτε είχε δει μάχη από κοντά.
Αλλά που βάζεις έναν Υδραίο ναυτικό μέσα στους στεριανούς; Έλεγε στους Στεριανούς τα δικά του τα υδραιοναυτικά «όρτζα πότζα» και αυτοί έλεγαν «Τι λέγει αυτός γαμώ το καυλί του» (Μακρυγ.τΑ,σ.234)….Το αποτέλεσμα ήταν ότι στη μάχη του Κρεμμυδιού οι δύο πλευρές ήταν παρομοίου μεγέθους απο αχρηστία του Σκούρτη έσπασε η γραμμή και χάθηκε η μάχη…πού εύκολα θα μπορούσε να κερδιθεί κάτω απο έναν ικανό στρατήγο.
Οι Ρουμελιώτες φεύγουν και επιστρέφοντας απέναντι βρίσκουν τον Κουντουριώτη στα Νεζερά…ανάμεσα τους ο Καραισκάκης δεν κρατάει τη γλώσσα του και του λέει:
«Ωρέ Κουντουριώτη,άκουγα και νόμιζα πως θα είναι όλο μυαλό το κεφάλι σου. Εσύ όμως έχεις τόσο μυαλό, όσο έχω εγώ σπόρο στ’αρχίδια μου» (28α)
Άλλο ένα περιστατικό που μας περιγράφει ο Δ. Φωτιάδης στο εξαίσιο έργο του:
Στέλνει ο Γιώργης Κουντουριώτης στον αδερφό του Λάζαρο: «Οι Υψηλαντο-Κολοκοτρωνισταί έσβησαν διόλου βλέποντες την ένωσιν του έθνους(!),αι αρχιστρατηγίαι έλειψαν εις το παντελές και μένει όλη η ισχύς εις την Διοίκησην»
Επιτέλους για τους Κουντουριωταίους οι αντάρτες άφησαν ήσυχη την Διοίκηση να κάνει …την δουλεία της.
Το νέο Εκτελεστικό βγάζει με ψήφισμα ότι το Ναύπλιο θα είναι η έδρα του. Μα το Ναύπλιο το κράταγε ο Πάνος ο Κολοκοτρώνης. Στις 6 του Μάρτη το υδραίικο καράβι «Κίμων» με κυβερνήτη τον Μιαούλη(!) μεταφέρει αυτή εδώ τη διαταγή της Διοίκησης στον Πάνο από τους Μύλους του Αργολικού.:
«Η Διοίκησις δια την ευκολωτέραν διάδοσιν των διαταγών της,αίτινες αποβλέπουσιν εις την ευταξίαν και ασφάλειαν της Πατρίδος,μεταβαίνει εις Ναύπλιον.
Όθεν διατάττει:
α)Να ετοιμάσουν ο Φρούραρχος και ο Έπαρχος Ναυπλίου ικανάς οικίας δια κατάλυμα της Διοικήσεως,των υπουργών και της φρουράς της εξακοσιών στρατιωτών.
β)Εντός μίας ώρας να πληροφορησώσι τον της Διοικήσεως αποστελλόμενον άνθρωπον.
γ)Αν παρέλθη η διορία αύτη, η Διοίκησις θέλει λάβει περί αυτών μέτρα διάφορα.
δ)Τα υπουργεία των Εσωτερικών και Πολεμικών να ενεργήσωσι την διαταγήν ταύτην.
Εκ Κρανιδίου τη 6η Μαρτίου 1824
Ο Πρόεδρος
Γ.Κουντουριώτης» (28β)
Στο τελεσίγραφο αυτό ο Πάνος απαντά αρνητικά και ο Κουντουριώτης με προκήρυξη κηρύττει τον Πάνο «αποστάτη και εχθρό του Ελληνικού Έθνους» .Και τότε αρχίζει η πολιορκία με δύο χιλιάδες Κρανιδιώτες και Υδραίους με αρχηγό τον καπετάνιο Σκούρτη…
…………………………………..
……………………….
Να και δύο κρίσεις, του Leake και του Μακρυγιάννη, για τους Υδραίους πριν φτάσουμε στην εξαιρετικής σημασίας κρίση του Φωτάκου:
«Οι υψηλότερες τάξεις των Μοραιτών ισχυρίζονται να έχουν τους Υδραίους σε περιφρόνηση, ως αμαθείς, ανίδεους, αρβανίτικης ράτσας, καλούς ναύτες και έμπορους, αλλά που ξοδεύουν όλα τους τα λεφτά να χτίζουν και να πίνουν στην Ύδρα, όπου συνεχώς φιλονικούν μεταξύ τους.»
«Travels in the Morea: With a Map and Plans, William Martin Leake,σελ.346»
«῾Ο Κουντουργιώτης πῆγε εἰς τὴ Νύδρα κι᾿ ἄφησε εἰς τὸ ποδάρι του τὸν ᾿Αναγνώστη
Οἰκονόμου Νυδραῖο . Τοῦ εἰπα νὰ μοῦ δώσῃ αὐτοὺς τοὺς μιστοὺς νὰ
πλερώσω τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ λάβω κι᾿ ὅ,τι ἔδωσα. Λέγει τοῦ Παπαφλέσια,
μοῦ δίνει τοὺς παράδες, ὅ,τι μὄκανε· ὅμως νὰ τοῦ χαρίσω τὴς πιστιόλες
μου, ὅτι τὴς λιμπίστη . Τοῦ παράγγειλα κ᾿ ἐγὼ νὰ τοῦ γαμήσω τὸ
κέρατο, ὄχι θὰ τοῦ δώσω τ᾿ ἄρματά μου(!!), ὁποῦ τἄχω ἀπὸ δεκαοχτὼ χρονῶν
παιδί. Τὸν μούτζωσα καὶ δὲν τοῦ ξαναμίλησα. Πῆγε κι᾿ ὁ Κωσταντὴς Λευκάδιος
καὶ τοῦ ζήτησε τοὺς μιστούς, καὶ τοῦ πήρε τὴς πιστιόλες του. Κ᾿ εἶχε
ξύλινες ᾿σ τὸ ζουνάρι του· τὸν ρώτησα καὶ μοῦ τό εἰπε. ῾Ορίστε κι᾿ ᾿Αρβανίτικη
ἀρετή. ῾Ως τώρα εἴχαμε Βλάχικη, Κεφαλλωνίτικη, Φαναργιώτικη· ὁρίστε
κι᾿ ᾿Αρβανίτικη. Νά δικαιοσύνη, νά κυβερνῆται τῶν νέων ῾Ελλήνων!»
«Απομνημονεύματα ,Μακρυγιάννης Ιωάννης,σελ.143»
Η πιο σημαντική μαρτυρία γύρω από τους Αρβανίτες και την συμμετοχή τους στον Αγώνα είναι αυτή του Χρυσανθόπουλου Φώτιου-Φωτάκου που στάθηκε πάντα στο πλευρό του Γέρου και έγραψε εξαιρετικά απομνημονεύματα που θεωρούνται “προέκταση” αυτών του Κολοκοτρώνη αφού ήταν πάντα δίπλα του και σαν φίλος και σαν υπασπιστής του. Εκπροσωπεί τον Μωραΐτικο λαό και τις απόψεις του γενικώς.
Τι γράφει; (29)
{…Τοιαύτα έλεγαν εις τους ξένους, οίτινες ευκόλως επείθοντο, και ένας, ένας ήρχετο και επροσκολλάτο εις τον ένα και εις τον άλλον εξ αυτών, ο μεν δηλ. εις τον Μαυροκορδάτον, ο δε εις τον Νέγρην, και ο άλλος εις άλλον, εις τον Δημήτριον Υψηλάντην όμως δεν επλησίαζαν, διότι αυτός ήτο ενωμένος με το στοιχείον τού τόπου, και διά τούτο δεν τον εμπιστεύοντο ούτε ο Νέγρης, ούτε ο Καρατσάς, ούτε ο Μαυροκορδάτος. Κατά δυστυχία όμως με τούς τελευταίους τούτους εσυμφώνησαν όλη η φυλή των Αλβανών- Ελλήνων-Σουλιωτών(σημ.-Αρβανιτών δηλαδή-), και πρώτη όλων τούτων η νήσος Ύδρα έδωκεν εις αυτούς την ηθικήν και υλικήν δύναμιν. Όσον και αν θέλη τις να εξυμνήση τον ηρωϊσμόν και τον πατριωτισμόν της φυλής αυτής, θα την εύρη πάντοτε να αγαπά μάλλον τα υλικα συμφέροντα, παρά την αθάνατον δόξαν. Εντεύθεν και από αυτούς όλους έλαβαν την αρχήν των και εγένοντο εις τον τόπον όλα τα γνωστά δυστυχήματα τών εμφυλίων πολέμων,και των άλλων ταραχών. Οι γνήσιοι Έλληνες θέλοντες να φανούν ανώτεροι και ανεκτικώτεροι δια τον γενικον σκοπόν, και να μη κατηγορηθουν ως αποκλειστικοί, ηθέλησαν να δεχθούν, και εδέχθησαν και απο όλα τα τμήματα πληρεξουσίους επί ψιλώ ονόματι και χωρίς να έχουν και πραγματικόν πληθυσμόν . Ούτοι ούτε φόρους επλήρωναν, ούτε αγγαρείαν καμμίαν έκαμναν, ούτε στρατιώτας έδιδαν, ούτε βάρη υπέφεραν, ούτε την παραμικραν δούλευσιν έκαμναν χωρίς να πληρωθούν. Όλα τα βάρη και τας βασανους του αγώνος οι εντόπιοι τας υπέφεραν μόνοι. Ούτοι ενεργούσαν γενναίως απαθώς και αδόλως, εκείνοι δολίως, υπούλως και πονηρώς εβουλεύοντο, ώστε κατώρθωσαν και απέκτησαν δικαιώματα, εδυνάμωσαν, έλαβαν την πλειοψηφίαν εις την διοίκησιν, και έσπρωξαν τούς έντοπίους έξω τών πολιτικών πραγμάτων. Το πνεύμα αυτό εξακολούθει τότε, το αυτό πνεύμα και η αυτή ενέργεια εξακολουθεί όλον ένα και έως της σήμερον(30). Ένεκα δε τούτου γεννάται η δυσπιστία μεταξύ τών Έλληνικών τμημάτων, και προέρχονται όλα τα κακά εις το Έθνος.
Ενταύθα η πολιτική ραδιουργία ευρίσκει άφθονον τροφήν, η δε εθνική πρόοδος οπισθοδρομεί. Τέλος πάντων άρχισαν να συνέρχωνται οί πληρεξούσιοι και των δύο μερών, καί οι μεν ώρισαν ως τόπον συναθροίσεως το Κρανίδι και το Καστρί τής Έρμιόνης, το δε άλλο μέρος του Ύψηλάντη και Κολοκοτρώνη το Ναύπλιον….}
Περιεκτικά ο Φωτάκος μας δίνει την κατάσταση που επικρατούσε και δίνει οριστική απάντηση σε όσους, λίγους βέβαια, μιλούν για αρβανίτικη καταγωγή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη._
Αυτοί λοιπόν ήταν οι Υδραιοσπετσαίοι ,δείτε την συνεισφορά τους, κρίνετέ την και κάντε μία σύγκριση όσο αδόκιμη και αν είναι με την συνεισφορά των Ψαριανών, των μπουρλοτιέρηδων τους που αυτοί κυρίως έκριναν τον Αγώνα στη θάλασσα, και πρωτίστως του Κωνσταντή του Κανάρη που στάθηκε από τους λίγο τόσο ανιδιοτελείς αγωνιστές εκείνη την εποχή.
συνεχίζεται…
(1) «March 17—I am informed that Poros contains 1300 houses, and 10,000 inhabitants; but this is probably an exaggeration. It will always be a place of some importance, on account of its excellent harbour. The inhabitants are almost all employed in maritime pursuits.
Albanian is the language of domestic life, but Modern Greek is universally understood.». Researches in Greece and the Levant, John Hartley,σελ 53.
«Lygurio must be placed somewhere near Lessa, the fort which served as the frontier of Argolis and Epidauria: this place has been described as opposite to Mount Arachne. We thought that its remains could be traced among some ruins which are passed on the
left, just before arriving at Lygurio. This last village contains about a hundred houses, and is inhabited by Albanian and Greek peasants: the Cogia-bashee, or head man of the village, gave us a good lodging, and treated us with hospitality; his name was Conctantine Caloudi.»
Recollections of a Classical Tour Through Various Parts of Greece, Turkey …Peter Edmund Laurent,σελ 131
«On our departure from the fountain the road ran through vineyards and olive groves, and proceeding through some fields of cotton, tobacco, and Indian corn, brought us to Keratea; a large village, two hours from Port Raphte, and eight from Athens. It is situated near the eastern foot of Hymettos. The inhabitants are Greeks, Albanians, and Turks ; and the surrounding country is fertile, and well cultivated.» Classical and Topographical Tour Through Greece, During the…Dodwell,σελ 533
(2) Κ. Μπίρη “Αρβανίτες, οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού, η ιστορία των Ελλήνων Αρβανιτών”σελ.333
(3)Johann Georg Von Hahn, Albanesische Studien, Jena 1854,σελVI,14.31.32
(4)A history of Greece, G.Finlay, Β’ εκδ., τομ VI σελ 28
(5)«Ολόκληρα χωριά μέχρι σήμερον ανήκουσιν εις τους Αρβανίτες κατοίκους: Αμόλοχος,Απροβάτον,Βουρκωτή,Γαύρειον,ΕπάνωΓαύρειον, Καλυβάρι, Κατακαλαίοι, Κατάκοιλοι,Κουμάρι,Παλαιστού,Φελλός κ.α. οι δε εν αυτοίς πρότερον οικούντες Έλληνες(Ρωμαίοι) εξηλαβανίσθησαν μένει όμως το όνομα των παλαιών κατοίκων : Ελληνικάδες και Ρωμαίικα,σωζόμενων μόνον των Βυζαντινών ονομάτων, επικρατούντων όμως των Αρβανιτών ανδρών και γυναικών και τοπονυμίων εις ίζα ή έζα ληγόντων.»
Α.Μηλιαράκη,Άνδρος,Κέως σ.40,41,81,133./ «Ιστορία του εποικισμού της Ύδρας – Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου»,σελ.22
(6) Κ. Μπίρη “Αρβανίτες, οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού, η ιστορία των Ελλήνων Αρβανιτών”σελ.336
(7) Μπίρη…σελ 337
(7α) Ερα Βρανούση,DEUX DOCUMENTS BYZANTINS INÉDITS SUR LA PRÉSENCE DES
ALBANAIS DANS LE PÉLOPONNÈSE AU XVe SIÈCLE,ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ,σελ.273.
(8) Ανωνύμου, Πανηγυρικός εις Μανουήλ και Ιωάννην Η’ Παλαιολόγους, στο Σπ.Λάμπρου, «Παλαιολόγεια και Πελοποννησιακά»,τομ.Γ’, Αθήνα 1926,σελ 194.
(9) «The eleven districts* of Etolia and Acarnania, contained perhaps 70,000 Christians, speaking uniformly the Romaic tongue, and produced a race of men handsome and active, full of fire and spirit, exercised from childhood in running and shooting at a mark, and confident in their strength and skill; while the Ottoman garrisons and burghers of the towns were not, before the revolution, reckoned at above 5000-. With regard to territorial possessions, the whole laud in Agrafa and Kravari, and nearly the whole of Acarnania, belonged to Greek proprietors; and every where else, except around Messolonghi and Vrakhori, the proportion of estates appertaining to Mussulmans was extremely small. Agrafa, a lofty, but a pleasant and fruitful country, was the most flourishing canton, since it counted a population of 30,000 souls ; it had, moreover, been at all times the very citadel of the Klefts.
Not with standing this, it did not make a conspicuous figure in the actual struggle, owing to the jealousy of three parties, which balanced each other, and prevented an union against the Turks : however, at the commencement of this year, the Agrafiotes acted with some
degree of vigor, and they and the Aspropotamites, under the Captains Stournaris and Karaiskaki, pushing their incursions into Thessaly, as far as the gates of Trikkala, obliged the governor of that province to conclude an armistice with them.
*In Etolia, Veuetiko, Apokouro, Karpenisi, Agrafa, Kravari,
Vlokhos, and Zygo8 ; in Acarnania, Xeromeros, Valtos, Aspropota-
mos, (or Parachelois,) and Vonizza ; the Greeks now pretend that the
Christian population amounted to 86,000, which seems incredible.
History of the Greek Revolution: And of the Wars and Campaigns, Gordon. σελ.29
(10)When the sultans became the lords and protectors of Agrapha, it had long been engaged
in hostilities with the Frank dukes of Athens and with the despots of Epirus. Its relations with the Ottoman government were friendly, and its armatoli guarded the passes of Mount Pindus between Thessaly and Epirus, as they had done for ages under the Byzantine emperors. The population of Agrapha is of the Greek race, without the admixture of Bulgarian, Albanian, and Vallachian blood which pervades the neighboring districts. It appears, indeed, to have successfully resisted the great Sclavonian colonization
of Greece during the transformation of the Roman into the Byzantine empire, which implanted new geographical names on the rest of Greece.
History of the Greek Revolution V1, George Finlay,V1,27
(10α)Και ο Λάμπρος Κουτσονίκας,ο γνωστός Σουλιώτης αγωνιστής, γνώστης των ηπειρωτικών πραγμάτων,αναφέρει στη Γενική Ιστορία του οτι ολόκληρη η επαρχία Άρτας κατοικείται απο Έλληνες( λαλούντες την Ελληνικήν),Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως ,Λάμπρου Κουτσονίκα Ταγματάρχου, τ.1,σελ,101. Εξαίρεση αποτελούν οι 200 οικογένειες Οθωμανών και Εβραίων που κατοικούν στην περιοχή. Η επαρχία Άρτας περιελάμβανε περίπου 30 με 40.000 κατοίκους, σύμφωνα με τον Κουτσονίκα.
(10 β) Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον : Ύδρα -Σπέτσαι / Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδου , Η χερσόνησος του Αίμου και οι κάτοικοι αυτής (Επίμετρον). Σελ.30
10
(11)
ΟΙ ΤΟΥΜΠΑΖΑΙ Ἤ ΤΟΥΜΠΑΖΙΔΕΣ [353]
« Ἡ μὲν οἰκογένεια τῶν Τουμπάζιδων εἶναι μία ἐκ τῶν ἀρχαίων ἐν Ὕδρᾳ. Μετῴκησε δ’ ἐκεῖ τῷ 1668 ἐκ τῆς κωμοπόλεως Βουρλᾶ τῆς Σμύρνης, κατὰ Κριεζῆν καὶ
ἐκαλεῖτο πρότερον οἰκογένεια Γιακουμάκιδων. Ὁ μὲν πατὴρ τῶν ἀδελφῶν Γιακουμάκη (Ἰακώβου καὶ Ἐμμανουὴλ Τουμπάζη) ἐκαλεῖτο Νικόλαος καὶ μέχρι τοῦ 1816,
ὑπεγράφετο Νικόλαος Γιακουμάκης· οἱ δὲ υἱοὶ ἔλαβον τὸ ὄνομα Τουμπάζιδες ἔκ τινος πατρικοῦ πλοίου, ἀνήκοντος εἰς τὸ εἶδος τῶν καλουμένων τότε Τουμπάζια·
ἡ δὲ μήτηρ αὐτῶν ἐκαλεῖτο Ἄννα, καὶ κατήγετο ἐκ μιᾶς τῶν ἀρχαίων οἰκογενειῶν τῆς, τῶν Σεῤῥῶν ἢ Μαραϊτῶν, μεταναστευσάσης εἰς Ὕδραν τὸ 1641 ἐκ κώμης τινος τῆς Τροιζῆνος.»
(Τομπάζηδες) 357
« Τὴν ἔλλειψιν τῆς ἐκπαιδεύσεώς των ἀμφότεροι οἱ ἀδελφοὶ προσεπάθουν ν’ἀντισταθμίσωσι, παιδαγωγοῦντες καλῶς τὰ τέκνα των, οὐδέποτε ὁμιλοῦντες αὐτοῖς τὴν
ἀλβανικὴν γλῶσσαν, καὶ ἀποστείλλαντες αὐτὰ πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως καὶ διαρκούσης αὐτῆς εἰς Λιβόρνον, Ἀγγλίαν καὶ Ἐλβετίαν, ἵνα σπουδάσωσιν· ἔλαβον δὲ μέρος
μετ’ ἄλλων συμπολιτῶν των εἰς τὸ νὰ προσκαλέσωσιν εἰς Ὕδραν διδασκάλους καὶ νὰ συστήσωσιν ἐν αὐτῇ σχολεῖον ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ Δημ. Κούλλα.»
Βίοι Παράλληλοι των επί της Αναγεννήσεως της Ελλάδος Διαπρεψάντων Ανδρών, τ.Δ’
Γούδας Αναστάσιος
( 11 α)Περί της αρχαίας ονομασίας της νήσου Πέτσας.Διομήδης-Κυριάκος Αναστάσιος
Σελ.5
«Οι Μεξαί κατάγονται εκ Λεωνιδίου, συγγενεύοντες μετά του ζώντος Κώστα Χατζή Παναγιώτου.
Οι Ορλόφαι και Λάζαροι εκ Μάνης, διατηρούντες την επωνυμίαν Μανιάται.»
(11β) Ιστορία της νήσου Ύδρας προ της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821,σελ.14, Γ.Δ.Κριεζής
(12) «Ιστορία του εποικισμού της Ύδρας – Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου», σελ. 36
(12α)An Historical Sketch of the Greek Revolution,Samuel Gridley Howe,σελ.220
(13) «The Albanian language is used to a considerable extent in common discourse, and they
say this is true of 15 or 20 villages on the plain.» In the southern towns of Argolis, and on the neighboring islands of Spetses, Hydra and Poros, this language is still more extensively employed, but with too little purity to make the Albanian version of the New Testament
very intelligible to the people. The modern Greek language,however, is understood by nearly all the inhabitants whatever be their descent.»
Observations Upon the Peloponnesus and Greek Islands, Made in 1829 Rufus Anderson – Σελίδα 74
(14) «Albanian is the language of domestic life, but Modern Greek is universally understood.». Researches in Greece and the Levant, John Hartley,σελ 53.
(14α) Φωτιάδης Δ.,Επανάσταση 21’,τομ 2,σελ.46
(15) “Δια τον Θεόν Πελοποννήσιοι!…Έως πότε θα είσθε αμφιρρεπείς μεταξύ της νομίμου διοικήσεως σας και των ληστών, οι οποίοι, αν τους αφήσετε να καταπίνωσι τα εθνικά άπαντα,είναι έτοιμοι να πωλήσωσιν και το αίμα σας και το αίμα των παιδιών σας εις τον αίμα διψώντα Σουλτάνον.”
«Φίλος του Νόμου»(αριθ.21-1824),εφημερίδα της Ύδρας
(16) Αρχείον Ύδρας,τ.Γ,σ.206
(17) Αρχείο Ύδρας,τ.Γ,σ.206
(17α) History of the Greek Revolution V2,George Finlay,σελ.38
(18) Αρχείον Ύδρας,τ. ι’,σελ.200
(19)Αρχείον Ύδρας,τ. ι’,σ. 169
(20) Φωτιάδης, Επανάσταση 21,τΒ,σελ420
(21) Νικόδημος, Υπόμνημα Νήσου Ψαρών ,τ. α’, σελ. 429
(22) Φωτιάδης,Κανάρης,σελ.378
(23) Νικόδημος, Υπόμνημα της νήσου Ψαρών.τΑ,σ429
(24) History of Greek Revolution.σελ71-72
(25) (Φωτιάδης,Κανάρης,σ.173)
(26) Raybaud, Memoirs sur la Grece,τ.β’,σ.210)
(27) Αρχείο Λάζαρου και Γιώργη Κουντουριώτη, τ. δ’, σ. 146
(28) id. τ.δ’,σελ.149
(28α)Φωτιάδης,Καραισκάκης,έκδ Α,σελ 229
(28β) Φωτιάδης,Επαν.21,τΒ,σελ397-8
(29) Χρυσανθόπουλος Φώτιος-Φωτάκος, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως τ.Α’, 470
(30) «The Bavarian troops received higher pay than the Greek.Bavarian captains, and we believe lieutenants, were advanced to the rank of colonels, while Greek officers and Philhellenes,were reduced from colonels to captains. The Bavarian officers received also larger allowances than the Greek. This was the first cause of the complaints of the Greeks and Philhellenes, against what was called the Bavarian system in the army. A complete
re-action, as in most cases of flagrant injustice, has now taken, place; the irregular Albanians enjoy now as much favour, as the Bavarians did three years ago. Is either system just, reasonable, or rational, or likely to be permanent ?»
The Helenic kingdom and the Greek nation,George Finlay,σελ 7
http://kleftouria.blogspot.gr/2008/04/1821_19.html
[…] https://pontosandaristera.wordpress.com/2008/09/19/19-9-2008/ […]
————————————————————————————-
Μα είναι δυνατόν να έχουν αναλάβει εργολαβία ΚΑΙ τους Αρβανίτες οι τουρκομουσουλμάνοι πρακτορες;;;
————————————————————————————-
«Λίκνον της Ελλάδος», «κοιτίς του ελληνισμού», «εύανδρος» και άλλοι τιμητικοί χαρακτηρισμοί κοσμούν την Ήπειρο. Θα μπορούσαμε και «καρδιά της Ελλάδας» να τη χαρακτηρίσουμε, αφού αυτή μέσα στους τελευταίους τριάντα αιώνες αιμοδοτεί συνεχώς την ελληνική χερσόνησο με αίμα πάντοτε ελληνικό, που άλλοτε ονομάζεται πελασγικό, άλλοτε αιολικό, άλλοτε δωρικό και την τελευταία φορά, κατά τους 14ο και 15ο αιώνες μ.Χ., ηπειρωτικό!
Οι κάτοικοι της Αλβανίας από το τέλος του 13ου αιώνα ηδη προσδιορίζονταν από τους άλλους λαούς ως Αλβανοί, δηλαδή με ένα εθνωνυμικό, το οποίο και οι ίδιοι, έστω και ανεπίσημα, είχαν αποδεχθεί.
Εάν λοιπόν οι εποικοι, που έφθασαν στην Ελλάδα περί τα μέσα του 14ου αιώνα κατόπιν προσκλήσεων διαφόρων ηγεμόνων, ήσαν Αλβανοί, φυσικότατο θα ήταν να δηλώνουν Αλβανοί και ο ελληνικός λαός να τους αποκαλεί Αλβανούς. Ωστόσο, αυτό δεν έγινε ποτέ!
Ο ελληνικός λαός, αγνοώντας τους βυζαντινούς ιστορικούς του, αποκαλούσε από τότε και αποκαλεί μέχρι σήμερα Αρβανίτες τους εποίκους αυτούς, όπως και οι ίδιοι θεωρούσαν τον εαυτό τους, ως Έλληνες δηλαδή από το Άρβανο. Η εθνική μνήμη του ελληνικού λαού αποδεικνύεται εγκυρότερη και ισχυρότερη του ιστορικού λόγου. Οι Αρβανίτες της Ελλάδας, έχοντας τις ρίζες τους στο πανάρχαιο ελληνικό Άρβανο, ουδέποτε αποδέχτηκαν ως δικό τους εθνωνυμικό τον όρο Αλβανοί, όπως πράττουν μέχρι σήμερα και οι Σουλιῶτες καί οἱ Χιμαραίοι καί οι Σπαθιώτες καί όλοι οι Βορειοηπειρώτες. Πάντοτε διακήρυσσαν ότι είναι Έλληνες Αρβανίτες. Αυτά σημαίνουν ότι πίσω από το εθνωνυμικό Αλβανός καί τό πατριδωνυμικό Αρβανίτης υφίστανται δύο διαφορετικοί λαοί, οι Αλβανοί καί οι Ἕλληνες.
Ο Βρετανός καθηγητής P. Trudgill ύστερα από επιτόπιες έρευνες διαπιστώνει ότι: «Οι άνθρωποι για τους εαυτούς τους αναφέρονται όχι ως Αλβανοί, αλλά ως Αρβανίτες, λαλούν: Ἀρβανίτης» ( «The people themselves are refferred, not as Albanians, but as Arvanites, sing: Arvanitis».)
Γιατί, πράγματι, όπως μαρτυρούν και πολλές σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες, που καταγράφονται στο βιβλίο Έλληνες από το Άρβανον, τη συντριπτική πλειοψηφία των εποίκων της νότιας Ελλάδας και ορισμένων νησιών απετέλεσαν δίγλωσσοι, ελληνόφωνοι και αρβανιτόφωνοι, Ηπειρώτες Έλληνες και λιγοστοί μόνον από τους γείτονές τους, Αλβανούς.
Και τούτο ακόμη για την αρβανιτοφωνία: ο συγχρωτισμός στον τόπο μας κατά την τελευταία εικοσαετία γηραιών, γηγενών, αρβανιτόφωνων Ελλήνων και Αλβανών οικονομικών μεταναστών, παρέσχε ευκαιρίες στους πρώτους για απόπειρες επικοινωνίας στο αρβανίτικο ιδίωμα με τους δεύτερους, πλην όμως οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Το ίδιο είχε συμβεί και με τους αρβανιτόφωνους στρατιώτες μας, πριν από 73 χρόνια που βρέθηκαν στην Αλβανία κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, καθώς μας βεβαιώνει ο ιστορικός Κ. Μπίρης. Το αρβανίτικο ιδίωμα ελάχιστα κοινά στοιχεία έχει με την αλβανική γλώσσα, με συνέπεια ο γνώστης του πρώτου να αδυνατεί να επικοινωνήσει με τον γνώστη της δεύτερης. Οι Αλβανοί δικαιολογούν το γεγονός, ισχυριζόμενοι ότι τα Αρβανίτικα είναι αρχαία Αλβανικά. Είναι όμως και γεμάτη από αρχαία ελληνικά όπως μας διαβεβαιώνουν ειδικοί ερευνητές. Κατόπιν αυτών, δέον είναι να διευκρινιστεί ότι ο γνώστης του αρβανίτικου ιδιώματος δεν είναι και δεν πρέπει να ονομάζεται αλβανόφωνος αλλά αρβανιτόφωνος.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Καραστάθη, Έλληνες από το Άρβανον, των Εκδόσεων Άθως.
http://www.stamoulis.gr/Έλληνες-από-το-Άρβανον-Η-Αλήθεια-για-την-Ταυτότητα-των-Αρβανιτών-Εποίκων-μας_p-403582.aspx
Λιγα στοιχεια για τους Αρβανιτες.
Για παραδειγμα την ιστορια μεγαλου μερους των Μπουιων Αρβανιτων που τελικα μεταναστευσαν απο το Μωρια στην Ιταλια.
Ας δουμε μερικα στοιχεια και ενα βιντεο .
Απο την αρχη ως το 4 και 28 λεπτο ειναι ολη η ουσια στο παρακατω βιντεο
Πιο αναλυτικα για τους Μπουιους Αρβανιτες της Βενετιας …..
Βενετία εχει πολλά μνημεία τα οποία έχουν μεγάλη ιστορική αξία για πολλά έθνη. Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) έχουν πολύ μεγάλη αξία . Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.
Οι Μπούιοι/Αρβανίτες ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον. Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.
Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας, την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει .
Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, ιδρύθηκε το 1447.
Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.
Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες, χωρίς κανέναν καταναγκασμό, επέλεξαν, τελείως ανεπηρέαστοι και πολυ πριν την ιδρυση του οποιουδηποτε ελληνικου κρατους , να “συνταχθούν” με τους υπόλοιπους Ελληνες ηδη από τον 15ο αιωνα ,και όχι με τους ηδη κατοικουντες Αλβανούς της Βενετιας.
Συνεπως ,
Αρβανιτες ,
πολυ πριν την ιδρυση του ελληνικου κρατους [ που υποτιθετε εξελληνισε τους αλλοεθνεις Αλβανους ]
και πολυ πριν τον νεοελληνικο διαφωτισμο [ που υποτιθετε μας »’εκανε Ελληνες»’ολους μαζι ,Αρβανιτες και μη ]
αυτοπροσδιοριζοντε και δρουν ως Ελληνες και μαλιστα σε ξενο εδαφος και μαλιστα ενω ηδη υπηρχε κοινοτητα Αλβανων στη πολη .
Αυτη η απο παλια ελληνικη εθνικη συνειδηση βαθια ριζωμενη στους περισσοτερους Αρβανιτες που βρεθηκαν στον ελλαδικο χωρο φαινεται και απο αλλα στοιχεια των Αρβανιτων που βρεθηκαν στην Ιταλια απο το Μωρια .
Ενας εξ αυτων ο γνωστος Μπλεσης ……
»»Η αληθεια βέβαια είναι πως ο Μανώλης Μπλέσσης στα κείμενα του αποκαλεί τον εαυτό του και τους ομοίους του Αρβανίτες κι Ελληνες (nostri Greci). Κι αυτό χρειάζεται μια εξήγηση.
Μπορεί στα μετάγενέστερα χρόνια οι όροι Αλβανός κι Αρβανίτης να έφτασαν να σημαίνουν το ίδιο πράγμα [τον ερχομενο περα απο τα Ακροκεραυνεια ορη κι χρηστη της αρβανιτικης]
, στην εποχή όμως που έζησε ο Μανώλης Μπλέσσης κι ο Νικόλαος Μάζης αλλά και σε προηγούμενες απ’ αυτούς εποχές οι όροι αυτοί σήμαιναν σίγουρα διαφορετικά πράγματα.
Οι Νικόλαoς Μάζης και Μανώλης Μπλέσσης θα επέμεναν πως ήταν σίγουρα Αρβανίτες, μάλλον όμως δεν θα δεχόταν όμως ποτέ πως ήταν Αλβανοί.
Ο Μανώλης Μπλέσσης βέβαια, έγραψε επίσης πως θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και γι’ αυτό οι Σκυπετάροι ιστορικοί δεν θα ασχοληθούν μάλλον ποτέ μαζί του. Ο Νικόλαος Μάζης όμως τι ήταν;
Αυτό μας φέρνει στον Καίσαρα Μάζη, τον πατέρα του Νικόλαου. Ο Καίσαρας Μάζης, όταν εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα, ίδρυσε στην Σικελία, μαζί με τους συντρόφους του, ένα χωριό. Θα μπορούσε να το είχε ονομάσει Μάζι (=του Μάζη) όπως έκαναν πολλοί Αρβανίτες αρχηγοί την εποχή εκείνη. Όμως προτίμησε να το ονομάσει Casale dei Greci (=χωριό των Ελλήνων). Απ’ τους κατοίκους αυτού κι άλλων παρόμοιων χωριών στρατολόγησε ο Νικόλαος Μάζης τους εφιππους στρατιώτες του Μακεδονικού Τάγματος.
Η αναφορά των Αλβανών εθνικιστών στις «περιπέτειες» του λεγόμενου «Βασιλικού Μακεδονικού Τάγματος» έχει σοβαρές αδυναμίες γι’ αυτούς και γι’ αυτό σπάνια κάποιος απ’ αυτούς αναφέρεται σ’ αυτό. Κι αυτό γιατί στα τέλη του 18ου αιώνα, ένας ανώνυμος συγγραφέας, ο οποίος μάλλον είχε πολεμήσει στις παρατάξεις αυτού του τάγματος, έγραψε και δημοσίευσε ένα βιβλίο με τον τίτλο “Dissertazione istorico-cronologica del Regimento Real Macedone, nel quale si tratta della sua origine, formazione e progressi e delle sue vicissitudini che gli sono accadute fino all’anno 1767” (=Πραγματεία ιστορική και χρονολογική του Βασιλικού Μακεδονικού Τάγματος, στην οποία περιέχονται η προέλευση, ο σχηματισμός, η πρόοδος και η παρακμή του, όπως έχουν συμβεί μέχρι το έτος 1767), το οποίο, όπως φαίνεται κι από τον τίτλο αναφέρεται στην ιστορία εκείνου του «Μακεδονικού Τάγματος», μέχρι το 1767.
Ποιό είναι όμως το ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό; Το πιο ενδιαφέρον ίσως κομμάτι στο βιβλίο αυτό, που αναφέρεται όπως είπαμε στην ιστορία του Μακεδονικού Τάγματος, είναι το πρώτο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο αυτό αναφέρεται κι εγκωμιάζει τα διαχρονικά επιτεύγματα του Ελληνικού έθνους στα Ιταλικά εδάφη, θεωρώντας πως τα «κατορθώματα» του Μακεδονικού Τάγματος είναι η συνέχεια των κατορθωμάτων των Ελλήνων που προηγήθηκαν σ’ εκείνα τα Ιταλικά εδάφη. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας εκείνου του βιβλίου θεωρεί πως αυτοί που συμμετείχαν σ’ εκείνο το Μακεδονικό Τάγμα ήταν Ελληνες κι επιπλέον τους κατονομάζει ως τέτοιους.
Η ύπαρξη εγκωμιαστικών αναφορών στους Έλληνες σ’ ένα τέτοιο βιβλίο δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει ποτέ αποδεκτή απ’ τους Αλβανούς εθνικιστές»»»
Βλεπουμε ως τωρα την ελληνικη εθικη συνειδηση των Μπουιων Αρβανιτων.
Αυτο συνεβη και στη Θεσπρωτια εναντιων των μετεπειτα γνωστων ως Αλβανοτσαμηδων .
Γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως στην περιοχή της Θεσπρωτιας πριν το 1550 κατοικούσαν οι Μαζαρακαίοι Αρβανίτες οι οποίοι, περίπου 200 χρόνια νωρίτερα, είχαν συμμαχήσει με τον Τζίνο Μπούα Σπάτα, τον δεσπότη της Αρτας και του Αγγελοκάστρου. Αυτοί, οι Μαζαρακαίοι, είναι λοιπόν που “αναχωρούν” απ’ την περιοχή. Αυτοί που “έρχονται” εκεί είναι αυτοί που θα γίνουν αργότερα οι Τουρκοτσάμηδες, οι δυνάστες της περιοχής στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας.
Ας τα δουμε
Οι Αλβανοτσάμηδες, με την υποστήριξη των Οθωμανών, ήρθαν σε σύγκρουση με τους Μαζαρακαίους (Αρβανίτες) που ήταν ήδη εγκατεστημένοι εκεί (αυτοί είναι κι ο λόγος που στα παλιά Οθωμανικά κατάστιχα η περιοχή της Θεσπρωτίας αναφέροτανε αρχικα ως Μαζαρακιά).
Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των Μπούιων (Αρβανιτών) της Κέρκυρας, οι οποίοι, με την βοήθεια των Βενετών, αποβιβάσθηκαν στην Θεσπρωτία και κατέστρεψαν ολοσχερώς το Μαργαρίτι το 1572.
Το ποίημα του (Αρβανίτη) Μανώλη Μπλέση “Sopra la presa de Margaritin” αναφέρεται κι εξυμνεί αυτό το γεγονός. Ωστόσο, παρά την προσωρινή ήττα τους η περιοχή εκείνη δεν γλύτωσε τελικά απ’ αυτούς.
Γρήγορα κατάφεραν να επανέλθουν και λίγο αργότερα κατόρθωσαν να εκδιώξουν απ’ την περιοχή τους Μαζαρακαίους και να γίνουν οι απόλυτοι κυρίαρχοι του τόπου.
Μπουιοι αρβανιτες και η δραση τους πριν πανε στη Βενετια .
Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι απο το κείμενο “Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi. Per Giovanni Musachi, despoto d’Epiro” όπως δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο “Chroniques gréco-romanes inédites ou peu connues publiées avec notes et tables généalogiques” του Charles Hopf, Βερολίνο 1873, σελίδες 270 έως 340.
Στο πρώτο απόσπασμα ο Μουζάκης αναφέρεται στην εκστρατεία του Ιωάννη Καντακουζηνού στην Αλβανία και τον αφανισμό των Αλβανών το 1336 (σελίδα 304).
«…et il prefato Giovanni Catacusino fa alcuni anni Imperadore, che fè la guerra in Albania et la roino».
Η μετάφραση έχει ως εξής.
«…κι ο προαναφερθείς Ιωάννης Καντακουζηνός ήταν σε παλαιότερους χρόνους Αυτοκράτορας, κι αυτός έφερε τον πόλεμο στην Αλβανία και την κατέστρεψε (την μετέτρεψε σε ερείπια)».
Στο δεύτερο απόσπασμα αναφέρεται πιο αναλυτικά στον αφανισμό των Αλβανών και το σταμάτημα της προέλασης τους (σελίδα 321), απο τον Ιωάννη Καντακουζηνό. Αναφέρεται επίσης και στον τοπικό ηγέτη της Ηπείρου που βρίσκεται πίσω απ’ την καταστροφή των Αλβανών.
Η μετάφραση έχει ως εξής.
“…και σ’ αυτούς τους πολέμους ο προαναφερθείς Ανδρέας Μουζάκης ο Δεσπότης έχασε [επίσης] και την πόλη των Ιωαννίνων, την πρωτεύουσα της Ηπείρου κι άλλα μέρη όταν ο προαναφερθείς Αυτοκράτορας Καντακουζηνός ήλθε εκεί από μακριά και διόρισε ως κυβερνήτη αυτής της πόλης έναν “ιδιώτη” (δηλαδή χωρίς προηγούμενα αξιώματα) ευγενή άνδρα που ονομαζόταν ΤΖΙΝΟΣ (η Γκίνος) ΣΠΑΤΑΣ, ο οποίος (δηλαδή ο Τζίνος Σπάτας) ήταν η μεγάλη αιτία για τον “ξεπεσμό” του οίκου του προαναφερθέντα Δεσπότη Μουζάκη αλλά κι [η αιτία για τον “ξεπεσμό”] κι άλλων Αρχόντων (της Αλβανίας). Κι αμέσως μετά ήλθε ο Τούρκος στην προαναφερθείσα Αλβανία και προκάλεσε την καταστροφή της, όπως θ’ ακούσετε, αλλά κι άλλων επαρχιών της Ελλάδας. Αλλά αυτό δεν ήταν καταστροφή μόνο για την Αλβανία αλλά για όλη την Χριστιανοσύνη”.
Αν κανείς διαβάσει προσεκτικά τα παραπάνω κείμενα, θα καταλάβει πως ο άνθρωπος τον οποίο οι ίδιοι οι πραγματικοί (εθνικά) Αλβανοί (όπως ο συγγραφέας των κειμένων) θεωρούν υπεύθυνο για την καταστροφή τους δεν ήταν άλλος από τον [Αρβανιτη ] Τζίνο Μπούα Σπάτα. Οι Αλβανοί μέχρι να “συναντήσουν” τους Μπούιους/Αρβανίτες των Σπαταίων προέλαυναν ασταμάτητοι, εκμεταλλευόμενοι το χάος που επικρατούσε στην Ηπειρο τα χρόνια εκείνα. Οταν τελικά οι Αλβανοί “συνάντησαν” τους Σπαταίους/Μπούιους/Αρβανίτες συνάντησαν και την “καταστροφή” τους, όπως έγραψε κι ο Μουζάκης, ο οποίος ήταν ένας απ’ αυτούς.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΡΑ ΟΤΙ ΩΣ ΤΩΡΑ ΟΙ ΜΠΟΥΙΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΔΡΑΣΑΝΕ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΖΗΤΗΜΑ.
ΤΗΝ ΑΦΟΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΥΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ Η ΟΠΙΑ ΑΦΟΜΕΙΩΣΗ ΑΠΕΔΩΣΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑΑΡΒΑΝΙΤΟΦΩΝΟΥΣ -ΔΙΓΛΩΣΣΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ .
Ελληνικά επώνυμα βρίσκουμε ακόμα και στους σημερινούς Arberesh της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας δηλώνοντας έτσι το μέγεθος της επιμιξίας των Αρβανιτών με των ντόπιων όταν ήρθαν στον Μοριά. Αυτή η επιμιξία έγινε μόλις σε διάστημα δύο γενεών(!). Ο Τίτος Γιοχαλάς στην συνεδρία της 6ης Ιουνίου του 1974 στην Ακαδημία Αθηνών και στην ομιλία του με τίτλο « Επόψεις του Ελληνισμού των αλβανικών κοινοτήτων της Σικελίας» αναφέρει αρκετά ελληνικά επώνυμα Αρβανιτών(Arberesh) της Σικελίας. Αναφέρει λοιπόν τα πλέον συνήθη ελληνικά επώνυμα που βρήκε στα βιβλία του αρχείου ελληνόρυθμου ναού της Martorana και είναι τα εξής: Βαπτισμένος, Διαμάντης, Λογοθέτης, Μυστράς, Κυπαρήσιος, Τηνιακός, Λάσκαρις, Παντελεήμονος, Αρκολαίων, Καντιώτης, Φωκάς, Χρυσόπουλος, Παλαμάρης, Παπαδόπουλος, Κυπριώτης,Ραβδάς. Αλλά και σε άλλες αρβανίτικες κοινότητες της Σικελίας συναντάμε τα επώνυμα: Αγιοβλασίτης,Αργυρόπουλος,Χαλκιόπουλος,Καλύβας,Καλογιάννης,Καλογεράς, Καβαδής, Κεφαλάς, Κοντολέων, Δροσερός, Χρυσόπουλος, Γερογιάννης, Μακρής, Πανταλαίων, Παπαδάς, Παλαιολόγος, Παριώτης, Προβατάς, Ροδιώτης, Σκορδίλης, Σκυλίτζης, Σοφιανός, Θεοδωρόπουλος κ.α.
AYTH H ΜΙΞΗ
ΜΕΤΑΞΥ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΛΥΔΩΝ ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΑΡΤΗΡΕΙΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΕΣ ….
Στις ανθρωπολογικές έρευνες του Θεόδωρου Κ. Πίτσιου, οι Αρβανίτες αποτελούν αιγιακό πληθυσμό με διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με τους Αλβανούς. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Η εξέταση αυτών των ομάδων (Αρβανιτοφώνων), μία στη Μεσσηνία, μία στην Αργολίδα και δύο στην Κορινθία, έδειξε ότι σε καμία περίπτωση δεν ξεχωρίζουν από το συνολικό πληθυσμό της Πελοποννήσου ή από τις γειτονικές ομάδες. Σε κανέναν από τους ενενήκοντα χάρτες γνωρισμάτων που σχεδιάστηκαν, δεν μοιάζουν μεταξύ τους περισσότερο από όσο με τις γειτονικές τους γεωγραφικές ομάδες. Επίσης, στα στατιστικά δενδρογράμματα ,ταυτόχρονης σύγκρισης περισσοτέρων γνωρισμάτων, δεν διαχωρίζονται οι αρβανιτόφωνες ομάδες από τις υπόλοιπες της Πελοποννήσου».
Αναφερει επισης οτι »’Διαφερουν αρκετα απο τους Γκεκηδες Αλβανους σεμια σειρα μορφολογικων και μετρικων χαρακτηρων»’]
Συνεπως οχι μονο δεν διαφερουν απο τα γειτονικα μαιγως ελληνοφωνα αλλα διαφερουν κατα πολυ απο τους Γκεκηδες Αλβανους που αποτελουν την πλειοψηφεια της Αλβανικης φυλης , ως προς την εκτασιακη εξαπλωση [ ολοι οι απο το Ελμπασαν και πανω αλβανοφωνοι ειναι Γκεκ ].
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΞΗ .
Ο δε διάδοχος του Φραγκίσκος Γριμάνης(1706-1709), αυτά λέει για την Πελοπόννησο γενικά αλλά και για τους Αρβανίτες ειδικότερα προς τη Γερουσία του : « Η Πελοπόννησος κατοικείται υπό Ελλήνων και Αλβανών,
τούτων οι Έλληνες, πολυπληθέστεροι,οικούσι τας πόλεις και καταγίνονται εις το εμπόριον και τη ναυτιλίαν,οι δε Αλβανοί οίτινες τοσούτον έχουσι συγχωνευθή μετά των Ελλήνων, ώστε δεν θεωρούνται αποτελούντες ίδιαν φυλήν αλλ’απλώς διάφοροι τάξιν,
είσιν ολιγώτερον εύποροι και πεπολιτισμένοι…..»»’
ΑΡΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΑΝΕ ΣΥΜΒΕΙ 3 ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ .
ΠΡΩΤΟΝ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ ΣΤΟ ΜΩΡΙΑ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΟΙ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΟΦΩΝΩΝ – ΔΙΓΛΩΣΣΩΝ ΠΡΑΓΜΑ ΓΝΩΣΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ .
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΟΤΙ ΟΙ »ΑΛΒΑΝΟΙ»’ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΟΦΩΝΟΙ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΕΙΧΑΝ ,
ΟΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ,
»’ΣΥΓΧΩΝΕΥΘΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ »» ΩΣΤΕ »’ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΞΕΧΡΙΣΤΗ ΦΥΛΗ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ,
ΠΑΡΑ ΤΗ ΠΡΟΦΑΝΗ ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΤΟΥΣ.
ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΥΤΗ Η »’ΜΙΞΗ»’;;;;
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΗ ΠΗΓΗ
ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΛΥΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΗ Η ΜΙΞΗ ,
ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ.
Ο βενετσιανος Μπαρμπαριγο ηδη το 1479 αναφερει μεταξυ αλλων για τα γεγονοτα στο Μωρια
οτι »»Η εκβαση του πολεμου θα βλαψει τη Βεννετια γιατι »»’Αρβανιτες και Ρωμιοι [ Αlbanais et Gkrecs ] δεν ειναι παρα ενας λαος , που μισει καθε ξενο»’
MΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΝΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ , Ο ΜΠΑΡΜΠΑΡΙΓΟ ,
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΛΥΔΕΣ »»» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ»»’ ,
ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΞΕΝΟ.
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ .
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ,ΦΥΛΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΑ ,
ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΔΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΝΟΤΙΟ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ.
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΑΠΛΑ ΕΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΠΧ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΒΕΝΕΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ ΤΟ 1481
»’Τιο μεγαλυτερο μερος των μισθοφορων ειναι »’Γρετσι και Αλβανιεν Γκρετσι» δηλαδη
ντοπιοι αμιγως ελληνοφωνοι [Γρετσι] και επιλυδες διγλωσσοι Αρβανιτες [Αλβανιεν Γρετσι ] .
Αυτο ευκολα εξηγηται να δουμε ποιες περιοχες της σημερινης Αλβανιας »’αδειασανε απο πλυθησμο» τον καιρο εκεινο και ετσι θα καταλαβουμε απο που ξεκινησε το μεγαλυτερο μερος των Αρβανιτων εποικων …..
Η γνωση της ιστοριας για τα παραλια εκεινα μερη [και μερικως της ενδοχωρα ]
της κεντρικης και νοτιας σημερινης Αλβανιας ,
οι αναφορες ιστορικων προβυζαντινων αλλα και Βυζαντινων για την παρουσια Ελληνων ,
στα μερη εκεινα
μας οδηγουν στο συμπερασμα οτι τα μερη εκεινα ηδη απο τα αλεξανδρινα χρονια ηταν Ελληνοιλλυρικα [ πραγμα λογικο αφου ελληνοσυριακα ηταν μερικως τα παραλια της Συριας τα χρονια εκεινα ποσο μαλλον τα γειτονικα ιλλυρικα παραλια .
Συνεπως οι περισσοτεροι Αρβανιτες της νοτιας Ελλαδος κατα τη καθοδο του πριν 600 ετη ηταν ηδη Ελληνοιλλυριοι.
Σε μερη οπως αυτα που αφησαν και που δειχνει ο παραπανω χαρτης
[πεδινα-παραλιακα αλλα και ημιορεινα ] εγκατασταθηκαν και εδω οι Αρβανιτες ,
ενω συνεχισαν την μακραιωνη ναυτικη ελληνικη παραδοση.
Στον ελλαδικο χωρο οπως εχει αποδειξει και η επιστημη αλλα και η ιστορικη ερευνα
προσμιχτηκανε αλλου σε μεγαλο βαθμο [ Νησια Σαρωνικου,Ανδρος , περιχωρα Αττικης ,νοτια της Λειβαδειας , Μωριας]
αλλου σε μικροτερο [περιχωρα Θηβων ]
με τους ντοπιους .
Ετσι εξηγειται τοσο η διγλωσσια τους οσο και η φυλετικη και συνειδησιακη ελληνικοτητα τους πολυ πριν την ιδρυση του ελληνικου κρατους και τον νεοελληνικο διαφωτισμο .
Περαν αυτου τα μερη αυτα [ιδιως τα παραλια ειχαν σε τετοιο βαθμο εξελληνιστει ωστε οι Ρωμαιοι τους δωσανε την ονομασια »’Νεα Ηπειρος» [σε αντιθεση με την παλαια Ηπειρο που ξεκινουσε απο τον Αμβρακικο ως τα Ακροκεραυνεια ορη στο βορα ] η αλλιως τα ειπανε »Ελληνικη Ιλλυρια»’ σε αντιθεση με την »Βαρβαρη Ιλλυρια» που αρχιζε βορειοτερα αυτης [πανω απο το Δυρραχιο ] και η οποια ειχε κρατησει τον ιλλυρικο – μη ελληνικο χαρακτηρα της .
O Προκοπιος αναφερει υστερα για τους κατοικους των παραλιων και μερικως της ενδοχωρας
»’Ελληνες εισι ,Ηπειρωτες καλουμενοι ,αχρι Επιδαμνου πολεως» πραγμα που σημαινει οτι ο ελληνικο χαρακτηρας της περιοχης ειχε διατηρηθει ως τον 6μΧ αιωνα .
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΗΓΗ .
Ο Βρετανός καθηγητής P. Trudgill ύστερα από επιτόπιες έρευνες διαπιστώνει ότι: «Οι άνθρωποι για τους εαυτούς τους αναφέρονται όχι ως Αλβανοί, αλλά ως Αρβανίτες, λαλούν: Ἀρβανίτης» ( «The people themselves are refferred, not as Albanians, but as Arvanites, sing: Arvanitis».
Ενω ειναι γνωστο οτι εκτος του Αλβανος που οπως λεει η πηγη δεν δεχονταν ως εθνοτικο προσδιορισμο τους ,ακομα και ο αυτοπροσδιορισμος »Σκιπεταρ» ηταν αγνωστος σε αυτους οταν ηδη πριν 250 χρονια Γκεκηδες και Τοσκηδες μαζικα τον χρησιμοποιουσαν ως εθνονυμιο [Βλεπε Κουτσονικας ] .
Αυτο οπως ειδαμε ισχυει απο την εποχη του Μπουα και του Μπλεση οπου αυτοπροσδιοριζνταν εξισου ως Αρβανιτες και Ελληνες αλλα ποτε ως Σκιπεταροι .
Αρα εν ολιγοις.
Οι Αρβανιτες του 1821 δεν ηταν »’αλβανοι ορθοδοξοι» [μιλωντας με σημερινους ορους]
Οι Αρβανιτες ηταν [οι περισσοτεροι] Ελληνες στη καταγωγη και διγλωσσοι ηδη απο τη πρωτη στιγη της καθοδου τους,
και [ οι λιγοτεροι εξ αυτων ] ελληνοτοσκηδες στη καταγωγη διγλωσσοι η σκετα αρβανιτοφωνοι με σημερινους ορους μιλοντας .
Επεζησε [και επεκταθηκε στον ελλαδικο χωρο αφου υοθετηθηκε απο πολλους ντοπιους ] το αρβανιτικο ιδιωμα [ με μπολικες νεοελληνικες αλλα και αρχαιοελληνικες λεξεις που απουσιαζουν απο τη τοσκικη , συγγενη της αρβανιτικης πραγμα που λεει πολλα ]
και μερικα επωνυμα που θυμιζουν την ιστορικη πορεια του πλυθησμου αυτου.
Αυτα οχι γιατι κανεις »’ντρεπεται»’ για τη καταγωγη του [ αν ειναι δυνατον]
αλλα γιατι ετσι εξηγηται η ιστορικη τους πορεια και οχι φυσικα με το σχημα »αλβανοι ορθοδοξοι που εξελληνιστηκανε απο τον κρατικο εθνικιστικο μηχανισμο»».
Η ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΛΕΕΙ
»»’ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΛΑ »ΜΑΛΩΝΑΝΕ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΩ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΑΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΤΟΥ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΛΠ ΚΛΠ»’
.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ 1821 , ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΑΝΤΙΠΑΛΑ »’ΤΟΥΡΚΙΚΑ» ΣΤΑΡΤΕΥΜΑΤΑ»’;;;;
«Ο Μουσταφά πασσάς βεζύρης τής Σκόδρας υποσχεθείς εις τόν σουλτάνον ότι θέλει εκστρατεύσει κατά τής Ελλάδος, ήρχισε νά στρατολογή εις τάς επαρχίας τής Ιλλυρίας καί Αλβανίας καί συσσωματωθείς έλαβε τόν δρόμον τής κάτω Μακεδονίας πρός τήν Θεσσαλίαν. …..
Περί τά μέσα τού Ιουλίου 1823 ο Μουσταφά πασσάς έφθασεν εις Τρίκαλα τής Θεσσαλίας ένθα επεθεώρησε καί συνεκέντρωσε τόν στρατόν του συγκείμενον ως επί τό πλείστον από πολίτας Σκοδριανούς καί από τούς ορεινούς Λατίνους (καθολικούς) τής Λέσνιας
ΑΡΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΗΣ ΣΚΟΔΡΑΣ
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΓΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ
[ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ]
ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΑΓΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ Η ΑΡΒΑΝΙΤΟΦΩΝΩΝ .
ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ
ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΜΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΝ ΣΑΝ ΟΜΟΦΥΛΟΙ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ ΣΑΝ ΟΜΟΦΥΛΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ.
καθώς καί από τά μικρά πασαλίκια τής Γκεκαριάς, Ιπέκα, Πίσδενα, Ιάκωβα, Βράννα, Τρίμπρα, Όχριδα, Αλμπάσανη καί λοιπά καί από Αλβανούς, όλος δέ ο αριθμός ούτος ήτο περί τάς είκοσι χιλιάδας.
ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΛΗ Η ΓΚΕΚΑΡΙΑ – ΒΟΡΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΜΠΑΣΑΝΙ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ,
ΜΟΥΣΟΥΛΑΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ,
ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ .
ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ .
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΡΑ ΟΤΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΤΑΝΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΟΠΩΣ ΔΙΑΤΕΙΝΟΝΤΕ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ
ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΛΥΘΗΣΜΙΑΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
ΑΣ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΤΟ 1913-19 , ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΧΑΝΕ ΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΓΑΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ .
Η Σκοδρα κατεληφθει απο τους Μαυροβουνιους την οποια υπερασπιζαν Αλβανοι Γκεκηδες ,μουσουλμανοι και καθολικοι.
Επίσης, στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα εδάφη της Αλβανίας μοιράστηκαν μεταξύ των γειτονικών χωρών, μια αντιπροσωπεία με επικεφαλή τον καθολικό αρχιεπίσκοπο της Lezhë, Luigj Bumçi, πήγε στις Βερσαλλίες το 1919 για να εξηγήσει στις νικήτριες τότε χώρες,
ότι οι ρωμαιο-καθολικοί Αλβανοί δεν ήθελαν να ζήσουν χωριστά από τους μουσουλμάνους συμπατριώτες τους.
Ο Μπούμτσι δήλωσε ενόπιων των ξένων αρχών ότι: «…με τους μουσουλμάνους είμαστε αδέρφια», ζήτησε την ανεξαρτησία της Αλβανίας μέσα στα εθνικά της σύνορα και τον σεβασμό των δικαιωμάτων του αλβανικού έθνους.
ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΛΑΓΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΓΙΑ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ,ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΛΠ ,
ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΟΘΡΗΣΚΕΣ ΙΤΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΡΟΑΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝΕ ΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ ΟΥΤΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ.
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ .
ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΑΛΒΑΝΟΙ
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΑΝ ΤΗ ΣΚΟΔΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ.
ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΟΜΟΦΥΛΟΙ .
ΑΡΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ
ΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ
ΜΠΟΣΤΑ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ
ΠΟΛΕΜΑΓΑΝΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ
ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΝ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΛΠ
ΕΝΩ ΚΑΙ ΤΟ 1913-18 ΟΤΑΝ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΝ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΖΗΤΑΓΑΝΕ ΝΑ ΕΝΝΟΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ,ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΓΙΑ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ,ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΛΠ ΚΛΠ .
ΣΥΝΕΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΗΜΑ
»»’ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΟΥ »’ΜΑΛΩΝΑΝΕ»’ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ»»
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΝ ΣΤΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ
ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΛΥΘΗΣΜΙΑΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
ΓΝΩΣΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ
ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ .
ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΗΜΑ
ΝΑ ΕΙΧΑΝΕ »»’ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»»’
ΝΑ ΕΙΧΑΝΕ ΑΦΟΜΕΙΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ »»ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ»’ ΚΛΠ ΚΛΠ
ΚΑΙ ΟΜΩΣ
ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ »»ΟΜΟΙΑ»» ΜΕ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
ΕΧΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ Η ΟΠΟΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ
»»»Το ότι πολέμησαν εναντίον των Τούρκων δεβ αποδεικνύει την καταγωγή τους. Τη συνείδηση τους ίσως, την καταγωγή/προέλευση όχι.»»’
ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝΕ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ .
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΟΠΩΣ ΕΙΔΑΜΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
Αρβανιτες εναντιον Αλβανων και τουμπαλιν .
Ορλωφικα 1770.
Το 1771 -72 ο Αρβανιτης Μητρομαρας οργανωνει στολισκο αποβιβαζεται στη Σαλαμινα , την ελευθερωνει και απο κει κανει πειρατικες επιδρομες εναντιων των Οθωμανων ,
Τουρκων και Αλβανων .
Σε μια μαχη τελικα την οποια ηττηθηκε το σωμα του και σκοτωθηκε ο λεονταροψυχος αυτος Αρβανιτης πιαστηκανε απο τους Οθωμανους και πολλα απο τα παληκαρια του και ειχαν οικτρο τελος.
Στα 1775 κατοικοι Κουντουρων και Καταδεματος , Αρβανιτοφωνοι ,
πληροφορουμενοι οτι συμμορια Τουρκαλβανων επιστρεφει απο το Μωρια καταφορτη με λαφυρα ,
τους εστησαν ανεδρα στο Δερβενι Κουντουρας και τους αφανισαν.
Ενα χρονο μετα ο Τουραλβανος Γιαχο Λιορι με το σωμα του,
πηγαινει στην Αττικη με σκοπο να εκδικηθει τον θανατο των συμπατριωτων του .
Νικηθηκαν κατα κρατος απο του χωρικους της Αττικης [ στην πλειοψηφεια τους Αρβανιτοφωνοι ]
και επεστρεψαν πισω με βαριες απωλειες .
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΚΛΕΦΤΩΝ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΔΙΩΞΑΝ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΩΡΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΑΡΚΑΔΙΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ
ΚΑΙ Ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΝΤΑΡΑΣ ,ΑΠΟ ΤΑ ΣΟΥΛΙΜΟΧΩΡΙΑ ΤΡΥΦΙΛΛΙΑΣ .
ΑΣ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΟΛΟΘΡΕΜΟ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΣΤΟ ΜΩΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΟΦΩΝΟΙ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ .
””Ἐσυνάχθηκαν ὅλοι καὶ πᾶνε εἰς τὸν πατέρα μου, καὶ αὐτὸς τοὺς ἐστάθηκε μὲ ὁρμήν, καὶ τοὺς ἐγύρισε κατὰ τὸν κάμπον. Ἑνώθηκαν καὶ ἄλλοι καπεταναῖοι. Ἐμβῆκαν εἰς τὰ χωράφια, εἰς τὸν κάμπον τοὺς ἐσκότωσαν ἡ καβάλα (1) ὡς οἱ θεριστάδες· ἔπεσεν ἡ καβαλαριὰ μέσα καὶ τοὺς ἐθέρισαν. Ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ἡ καβαλαριά, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ὁ πατέρας μου. Ἀπὸ 12.000 ἑπτακόσιοι ἀπέρασαν εἰς τὸ Δαδί. Ὅταν τοὺς ἐπολέμησε ὁ πατέρας μου, τοῦ ἔλεγαν: «Κολοκοτρώνη, δὲν κάμεις ἰσάφι.(2) – Τί νισάφι νὰ σᾶς κάμω, ὁποὺ ἤλθετε κι ἐχαλάσατε τὴν πατρίδα μου, μᾶς πήρατε σκλάβους καὶ μᾶς ἐκάματε τόσα κακά». Τοῦ ἀποκρίθηκαν: – «Ἐφέτο, δικό μας, τοῦ χρόνου δικό σου».
Τὰ κεφάλια τῶν Ἀλβανῶν ἔφτιασαν πύργο εἰς τὴν Τριπολιτσά.””’
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΝ ΤΟΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ”ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ”’ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ »’ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΕΘΝΟΣ»’ .
KAI EINAI ΛΟΓΙΚΟ.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΩΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΧΩΡΑ
ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΥΠΗΡΞΑΝΕ ΕΛΛΗΝΟΙΛΛΥΡΙΚΑ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ .
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ , ΚΑΤΑ ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ] ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΥΡΑΧΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ,
»ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΣΙ»’ ΟΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ
ΕΠΕΙΤΑ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΜΙΧΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ .
Aρβανιτοφωνια στο Μωρια …..
Στα νοτιοδυτικα στην ορεινη Τριφυλια εχουμε τα λεγομενα Σουλιμοχωρια
πατριδα των Νταρεων , των Πλαπουταιων και αλλων πολλων ηρωων. [Βιδισοβα ,Αγριλια,Ψαρι ,Κλεσουρα,Γουβαλαρια , Λιοπεσι ,Διμαντρα,Σουλιμα …]
Στα βορειοδυτικα , στην δυτικη Αχαια ,
στο καμπο κυριως ,
τα λεγομενα Ζουμπατοχωρια [Σουλι,Λαλικωστα ,Καζνεσι ,Μπεντρονι,Κουκουρα,Μερτιζα ,Καραβοστασι ,Λακοπετρα
Μπουκουρα , Μπαρδικωστα ,Περιστερα , Τζαιλο κλπ]
Στη Λακωνια μια συσταδα χωριων στα βορειοανατολικα του νομου [Αγγελωνα,Φρεγκα ,Γουβες,Απιδια ,Γερακι,Κρεμαστη, κλπ]
Ενω σε μεγαλυτερο ποσοστο παρατηρουνταν στην Αργολιδοκορινθια…
Στη Κορινθια τοσο στο ανατολικο τμημα του νομου [Σοφικο,Αγγελοκαστρο , Αι Γιαννης ,Ξυλοκεριζα κλπ ]
οσο και στα δυτικα [Στιμαγκα ,Παραδειδι ,Μποζικα,Λαυκα ,Καστανια ,Περιγιαλι Βραχατι,Λεριζα , Ματζανι ,Ντουσια κλπ ,]
Παρακατω ο Νταρας [πιανει Αρκαδια ] και η Λυκουρια.
Ενω στην Αργολιδα κυριως στον Καμπο του Αργους που ητα ουσιαστικα οικισμοι τα περισσοτερα [ Μπερμπατι,Λιμνες ,Λαλουκα,Δαλαμαναρα , Μερμπακας , Χωνικας κλπ ]
αλλα και στη μερια των Μεθανων [ Κρανιδι , Διδυμο κλπ ] κλπ
Χωρια τα οποια ηταν πλεον κυριως ελληνοφωνα , αλλα υπηρχε η γνωση της αρβανιτικης [ως δευτερης γλωσσας πλεον ] ηταν μια συσταδα λιγων χωριων στη δυτικη Αρκαδια συγκεκριμενα στα χωρια της Λιοδωρας [Παλουμπα,Ψαρι ….]
και λιγα ακομα στο νομο Ηλειας στην ορεινη Φολοη [Νεμουτα , Μηλιες,Δαρδιζα….]
Το ποσοστο των αρβανιτοφωνων στο Μωρια ηταν στο περιπου ……
Δεχόμενοι τα γραφόμενα του Hahn , βλέπουμε ότι ο αριθμός των Αρβανιτών αντιστοιχει σε 158.000 το οποίο αντιστοιχεί ποσοστό περίπου 14 τοις εκατό του συνόλου του πληθυσμού της τότε ελεύθερης Ελλάδος.
Αναλυτικότερα ο Hahn αναφέρει 55.000 Αρβανίτες στην Αττικοβοιωτία (συν τη Σαλαμίνα) σε σύνολο 116.021 κατοίκων.
Στη νότια Εύβοια αναφέρει 25.000 σε συνολικό πληθυσμό 72.368(όλης της Ευβοίας).
Στην Αργολίδα με τα νησιά του Αργοσαρωνικού (Ύδρα, Σπέτσες, Πόρος) αναφέρει 47.000 σε σύνολο 75.501 κατοίκων εκ των οποίων οι μονόγλωσσοι ελληνόφωνοι βρίσκονται κυρίως δυτικά και βόρεια του Άργους αλλά και στα δύο κέντρα Άργος και Ναύπλιο…….
Για την υπόλοιπη Πελοπόννησο [Λακωνια ,Μεσσηνια ,Αρκαδια ] αναφέρει με ερωτηματικό 10.000 Αρβανίτες, οι οποίοι εντοπίζονται σε μικρές συστάδες χωριών όπως των Σουλιμοχωρίων Μεσσηνίας(οι Ντρέδες όπως αποκαλούνται) ,
στην περιοχή Ζάρακα, της Λακωνίας
και σε κάποια χωριά στα Λιοδωρα (Παλούμπα ).
ενω αρκετα χρονια αργοτερα ο Phillipson αναφέρει ότι στην Κορινθία ζούσαν το 1890 21.159 Αρβανίτες, αριθμός σχεδόν ταυτόσημος με αυτόν που βγήκε ύστερα από την μελέτη του Μηλιαράκη.
ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΗΣΑΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΟΦΩΝΩΝ ΔΕΝ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΟ 16-17 ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
[ΜΩΡΙΑΣ,ΡΟΥΜΕΛΗ ,ΕΥΒΟΙΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΑΔΕΣ]
Ο Μπίρης ασχολείται και με τον γεωγράφο Alfred Philippson ο οποίος περιηγήθηκε στην Πελοπόννησο το 1889 γράφοντας το «Zur Ethnographie des Peloponnes ,Pettersmans Mitteilungen»,1890. Αυτός ο συγγραφέας αναφέρει ότι κατάφερε…να υπολογίσει τους Αρβανίτες της Πελοποννήσου και των νησιών της Ερμιονίδος
με τον αριθμό των 90.253 Αρβανιτών
σε συνολικό πληθυσμό της ίδιας περιοχής 730.000 κατοίκων ήτοι 12% επί του συνολικού πληθυσμού και 9.5% όσον αφορά την Πελοπόννησο.
ΑΡΑ ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ.
Επίσης υπολογίζει τους Αρβανίτες όλων των περιοχών της Ελλάδας της εποχής του σε 224.000 όταν ο πληθυσμός της Ελλάδας την ίδια χρονιά σύμφωνα με την απογραφή ήταν 2.187.208,
που σημαίνει 10% Αρβανιτών επί του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού(της ελεύθερης Ελλάδας).»’
ΑΡΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΤΟΤΕ ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ,
Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ
ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 10 ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ 3 ΓΕΝΙΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 .
ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
»’ΤΟ 40 ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΗΤΑΝ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ»’ .
ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Καταρχην να ξεκαθαριστει ποια περιοχη ονομαζοτανε ως »Τσαμουριά»’
[αλλα και ονομαζεται ως σημερα απο τους κατοικους της Ηπειρου αλλα και της ιδιας της Τσαμουριας ]
γιατι ηδη γυρω απο αυτη την ιδια την ονομασια
γινετε μεγαλη προπαγανδα στην Αλβανια .
Μπορει στα σχολικα βιβλια της Αλβανιας να αναφερεται
οτι ως Τσαμουρια ονομαζοτανε »’ολη η Ηπειρος»
για να δειξουν-υπονοησουν
οτι »οι Τσαμ κατοικουσανε σε ολη την Ηπειρο »
η τουλαχιστονκαι πιο μετριοπαθως οτι
»’ολη η Ηπειρος κατοικουνταν απο Αλβανους »’
και αρα
»’ολη η Ηπειρος ηταν εδαφος Αλβανικο»’
αλλα η αληθεια ειναι πολυ διαφορετικη.
Οι Τσαμηδες δεν κατοικουσανε »»διασκορμισμενοι σε ολη την Ηπειρο »»
αλλα αντιθετα κατοικουσανε εντος ενος συγκεκριμενου γεωγραφικου θυλακα της δυτικης Ηπειρου.
Ας δουμε καταρχην εντος ποιανου θυλακα κατοικουσανε οι Τσαμηδες.
Ο θυλακας αυτος
συμφωνα
με τις τουρκικες , ελληνικες απογραφες κλπ
τη μνημη των κατοικων
τις ιστορικες μαρτυριες
τα οσα συνεβησαν το 1940-44 κλπ
την περιοχη που ως σημερα ονομαζεται »’Τσαμουρια»’ ,
αρχιζε βορεια απο , τα μετα τα συνορα , περιχωρα της Κονισπολης [9 χωρια αλβανικα ]
Κατεβαινε νοτιοανατολικα , εντος Ελλαδος , στους μεικτους Φιλιατες ,
Κατεβαινε νοτιοανατολικα μεσω Αχλαδιας ,προς τη μεικτη Πετροβιτσα
Νοτιοτερα στην μεικτη Παραμυθια
Πιο νοτια στο Γαρδικι
Δυτικοτερα στο Καρβουναρι
Κατεληγε δυτικοτερα στο Μαργαριτι ,
και σταματαγε στην ακτη της Παργας .
Η Τσαμουρια ηταν ουσιαστικα η περιοχη
η οποια ταυτιζεται με το 55-60 τα 100 του σημερινου νομου Θεσπρωτιας ,
κυριως τα πεδινα και ημιορεινα τμηματα του νομου ,
τα κεντρικα και νοτια της περιοχης και στο βορρα τις περιοχες δυτικα της γραμμης Αχλαδι-Φιλιατες
Αυτη μες τις ακρες η περιοχη ονομαζοτανε και ονομαζεται ως »Τσαμουριά»—-»Τσαμερία» κατα το αλβανικοτερο.
Ας πουμε λιγα λογια για τα περιχωρα της »’Τσαμουριας»’.
Βορεια της Κονισπολης βρισκονταν τα χωρια του Βουρκου-των Αγιων Σαραντα χριστιανικη περιοχη με χωριά ελληνοφωνα και μερικα διγλωσσα.
Βορειοανατολικα απο τη γραμμη Φιλιατες-Αχλαδι Πετροβιτσα βρισκετε η ορεινη Μουργκανα και ο Παρακαλαμος
η οποια ηταν χριστιανικη και ελληνοφωνη περιοχη
Ανατολικα της Παραμυθιας βρισκοταν η περιοχη της »Πανω Σκαλας» χριστιανικη και ελληνοφωνη και αυτη .
Ανατολικα του Γαρδικιου βρισκοτανε το ορεινο Σουλι , χριστιανικη και διγλωσση περιοχη.
Νοτια του Μαργαριτιου και του Καρβουναριου,
βρισκοτανε η κοιλαδα του Φαναριου ,
που κατοικοιται απο χριστιανικα διγλωσσα χωρια
και ειναι το νοτιοτερο σημειο της Ηπειρου οπου ακουγοντε τα αρβανιτικα εστω και σε μορφη διγλωσσιας ,
σημερα ελληνοφωνιας
.
ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟ .
Εντος αυτης της περιοχης ,
της λεγομενης »Τσαμουριας»’
η πλειοψηφεια των κατοικων ηταν μουσουλμανοι [ περιπου το 65 τα 100 ]
και οι υπολοιποι χριστιανοι .
Οι μεν μουσουλμανοι αυτοπροσδιοριζονταν ως
Τσαμ , Τουρκ , Αλβανοι ,Σκιπεταρ.
Οι χριστιανοι αυτοπροσδιοριζονταν ως
Τσαμης,Ρωμιος , Ελληνας ,Ηπειρωτης.
Οι χριστιανοι ετεροπροσδιοριζαν τους μουσουλμανους ως
Τουρκους
Τουρκοτσαμηδες [οπως οι Κρητικοι αποκαλουσανε τους εξισλαμισμενους , Ελληνοτουρκους στη καταγωγη, ως Τουρκοκρητικους ]
Αλβανοτσαμηδες [ δηλαδη Τσαμηδες που ταυτιστηκανε με τον Αλβανισμο , σε αντιθεση με τον εαυτο τους ]
Οι αμιγως διγλωσσοι του Φαναριου επειδη ακριβως δεν ηταν Τσαμηδες
Δεν αυτοπροσδιοριστηκαν ποτε ως Τσαμ [ ουτε παλια ουτε σημερα ]
Ενω τους μουσουλμανους της Τσαμουριας τους αποκαλουσανε
Τουρκοτσαμηδες για να τους διαχωρισουν απο τους Χριστιανους
η συνηθεστερα σκετα Τσαμηδες [ γιατι απλα δεν ηταν οι ιδιοι Τσαμηδες και αρα , δεν χρειαζοτανε να διαχωριστου τον εαυτο τους απο αυτους δηλαδη
δεν χρειαζοτανε να τους πουνε »Αλβανοτσαμηδες» οπως κανανε οι χριστιανοι της Τσαμουριας ]
Ο Κουτσονικας , ο Κοσμας ο Θεσπρωτος , ο Αραβαντινος κλπ
αναλυουν διεξοδικα [ και με πολυ μεγαλη ακριβεια τις περισσοτερες φορες ] ποιες γλωσσες μιλιοτανε σε καθε περιοχη της Ηπειρου.
Τα γραπτα και των τριων συμφωνουν στα εξεις , οτι
Στα περιχωαρα
Ιωαννινων
Πρεβεζης
Αρτης
Κονιτσης
Πωγωνιου
στη Μουργκανα
μιλιοτανε ΜΟΝΟ η ελληνικη γλωσσα .
Αντιθετα στο Σουλι , στη Λακκα Σουλι και το Φαναρι μιλιοτανε εξισου ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ .
Ενω για τη Τσαμουρια αναφερουν οτι και εκει μιλιοτανε και οι δυο γλωσσες [ ειδικα στη Παραμυθια και τα χωρια της που ηταν αμιγως διγλωσση περιοχη ]
αλλα
μεταξυ τους
μιλαγανε κυριως αλβανικα πραγμα που σημαινει οτι ηταν και η μονη περιοχη που μπορει να χαρακτηριστει ως αλβανοφωνη ,
δηλαδη ο μισος νομος Θεσπρωτιας απο τους Φιλιατες βορεια ως το Μαργαριτι νοτια οπως εχει αναλυθει παραπανω .
Βεβαια οι Αλβανοι εθνικιστες οταν ψαχνουν να βρουν τα »’χαμενα τους αδερφια της Ηπειρου »»’ ,
πεφτουν συχνα σε αντιφασεις.
Για παραδειγμα…
Ονομαζουν τους διγλωσσους των παραπανω περιοχων ως »αδερφια τους»
αποσιοπωντας οτι
κατα τη κατοχη αλλα και παλιοτερα πχ επι τουρκοκρατιας ,
εγκληματησανε ενατιων αυτων εξισου οσο και εναντιων των αμιγως ελληνοφωνων [π χτης Μουργκανας] και ειδικα το διγλωσσο Φαναρι στο οποιο πραγματοποιησανε εθνοκαθαρση γο καλοκαιρι του 1943 , ομοια με αυτη που παθανε το 1944 απο τον ΕΔΕΣ.
Επισης κατα τις πειργραφες του διωγμου τους στο καλοκαιρι του 1944 ,
αναφεροντε σε »’Γρεκ μοναρχοφασιστ»’ αποσιωποντας και παλι οτι ενα πολυ μεγαλο μερος των στρατευματων του Ζερβα αποτελουνταν απο αυτους τους »διγλωσσους»’ Αρβανιτες οσο φυσικα και ο ιδος ο Ζερβας ειχε τετοια κατααγωγη .
Δηλαδη ολους αυτους τους Αρβανιτες Ηπειρωτες
οι ΣκιπεταροΤσαμηδες τους αποκαλουν ως σημερα
αλλα και τους αντιμετωπιζαν ως τη κατοχη
ως Γκρεκ .
Γενικα οι Αρβανιτες με τους Σκιπεταρους ακομα και στη δυτικη Ηπειρο ειχανε παρε δωσα ομοια με αυτα που ειχανε και οι Αρβανιτες της νοτιας Ελλαδας.
Τσαμηδες και γλωσσα .
Στη Θεσπρωτια [στα πεδινα και ημιορεινα του νομου ,στο τριγνωνο Φιλιατες-Παραμυθια-Μαργαριτι ] κατοικουσανε οι λεγομενοι Τσαμηδες ,
πολλοι μουσουλμανοι και λιγοι χριστιανοι.
Λιγα λογια και μερικες μαρτυριες προ 2 αιωνων για τους μουσουλμανους Τσαμηδες που αποτελουσανε και την πλειοψηφεια των Τσαμηδων.
Ο Περαιβος αναφερει για τους αυτους μεταξυ αλλων .
»»….. μολονότι ομιλούσι την αλβανικήν διάλεκτον, ως φυσικήν αλλά και μετά την απλοελληνικήν, εκφράζονται όμως ορθώς άνδρες τε και γυναίκες και μάλιστα όσοι κατοικούν τα πέριξ της Παραμυθίας. »»
Βλεπουμε δηλαδη οτι αναφερει οτι ειδικα οι μουσουλμανοι της Παραμυθιας και των κοντινων σε αυτη χωριων
μιλανε »’ορθως» ,ανδρες και γυναικες, την απλοελληνικη.
Ο Βολντκαμφ αναφερει και αυτος
»’Οι Τσαμηδες ,ανδρες και γυναικες , εκτος απο τα αλβανικα εκφραζοντε με ανεση και στα απλοελληνικα».
Εδω ο Βολντκαμφ αναφερει και αυτος οτι ανδρες και γυναικες στη Τσαμουρια μιλανε και τα απλοελληνικα.
Ο Γουιλλιαμ Εατον αναφερει μεταξυ αλλων….
»» Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι
της Παραμυθιάς και της επαρχίας της είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική …..»»’
Αρα και αυτος αναφερει οτι οι μουσουλμανοι της επαρχιας Παραμυθιας ,δηγλαδη του ανατολικου τμηματος της λεγομενης Τσαμουριας , ηταν διγλωσσοι.
Ο Κουτσονικας με καταγωγη απο το Σουλι αναφερει για τις περιοχες Λιαπουριας ,Μαλλακαστρας κλπ
οτι »»λαλειτε η αλβανικη γλωσσα» ενω για τη Τσαμουρια αναφερει οτι »’λαλειτε κυριως η αλβανικη γλωσσα» πραγμα που σημαινει οτι λαλουντανε [λιγοτερο] και η ελληνικη
Συνεπως και αυτος μας δινει την εικονα μιας εν πολλοις αλβανοφωνης μεν αλλα και διγλωσσης σε πολλα χωρια περιοχης .
Ο Αραβαντινος στον πινακα που συνεταξε με τις γλωσσες που μιλιοτανε σε καθε περιοχη της Ηπειρου και Αλβανιας , αναφερει για ολα τα χωρια της Τσαμουριας οτι μιλαγανε αλβανικα και ελληνικα δηλαδη κυριως αλβανικα και δευτερευοντως ελληνικα σε αντιθεση με βορειοτερες αλβανικες περιοχες πχ της Λαμπεριας οπου αναφερει οτι εκει μιλιοτανε μονο τα αλβανκα.
Ενω ο Μπαλτσιωτης παρα τις οποιες υπερβολες του για την επεκταση της αρβανιτοφωνιας αναφερει μεταξυ αλλων για τη Τσαμουρια.
»’Although the langue-vehiculaire of the area was Albanian, a much higher status was attributed to the Greek language, even among the Muslims themselves»
Δηλαδη οτι ακομα και οι μουσουλανοι της περιοχης της Τσαμουριας μιλαγανε και τα ελληνικα .
Ο Αγγλος Γουντζαουζ της συμμαχικης αποστολης που εζησε στη δυτικη Ηπειρο κατα τη κατοχη αναφερει μεταξυ αλλων για τους αλβανοτσαμηδες στο βιβλιο του »Μηλον της εριδος»’
»Οι Τσαμηδες ειναι φυλετικα , εν μερει Αλβανοι εν μερει Ελληνε και εν μερει Τουρκοι.»’
Συνεπως υπαρχει σε ενα μερος των Αλβανοτσαμηδων η γνωση και ομιλια [και ] της ελληνικης γλωσσας.
Γιατι ειχαμε αυτο το φαινομενο;;;;;
Αποκλειεται να »μαθανε τα ελληνικα απο τις ελληνορθοδοξες εκκλησιες»’ [ ετσι λενε στην Αλβανια για τους βορειοηπειρωτες ], αφου εκκλησιες στη Τσαμουρια υπηρχανε μονο σε λιγα μεικτα χωρια , και με τις οποιες εκκλησιες οι αλβανοτσαμηδες δεν ειχανε καμια σχεση αρκετες γενεες πριν , αφου ειχανε πλεον τα Τζαμια ως θρησκευτικους χορους .
Αποκλειεται να μαθανε τα ελληνικα »»απο τα ελληνικα σχολεια του Πατριαρχειου»’ αφου αυτα ιδρυθηκανε μονο σε μεικτα χωρια στη Τσαμουρια και οχι στα μουσουλμανοχωρια και μονο κατα τα τελη του 19ου αιωνα,
αρα πολυ πριν τις παραπανω μαρτυριες που αναφερουν διγλωσσια αρκετων αλβανοτσαμηδων.
Αποκλειεται να μαθανε τα ελληνικα λογο τριβης και γειτονιας με τα ελληνοφωνα χωρια
πρωτον γιατι εντος του αλβανοτσαμικου θυλακα [Μαργαριτι-Παραμυθι-Φιλιατες] υπηρχανε λιγα χριστιανικα και σχεδον ολα ηταν διγλωσσα ] ,
και δευτερον αποκλειεται να τα μαθανε απο τις γειτονικες στη Τσαμουρια ελληνοφωνες περιοχες αφου τοσο η ελληνοφωνη ορεινη Μουργκανα στα βορεια οσο και η ελληνοφωνη Πανω Σκαλα της Παραμυθιας δυσκολα επικοινωνουν με τη Τσαμουρια λογω διαφορετικης γεωγραφιας .
Συνεπως , γνωση της ελληνικης γλωσσας ,
ειτε ορθως ειτε τσατρα πατρα,
οχι μονο απο τους ανδρες, αλλα αρκετες φορες ακομα και απο τις γυναικες της Τσαμουριας
[ιδιως στα ανατολικα της περιοχης αυτης και λιγοτερο στους Φιλιατες ]
οφειλεται στη μεικτη καταγωγη αρκετων εκ των Αλβανοτσαμηδων .
Αυτα καλο ειναι να λεγοντε ,
γιατι στην Αλβανια παρουσιαζουν σε εκπομπες παναλβανικης εμβελειας μαρτυριες γεροντων αλβανοτσαμηδων που λενε για τη Τσαμουρια….
»’Οι γυναικες των χριστιανικων χωριων δεν μιλαγανε ελληνικα»’
»Ειχα ενα φιλο χριστιανο στο χωριο μου που η μαμα του του δεν ηξερε ελληνικα»’
και διαφορα αλλα , αφηνοντας ετσι να εννοηθει οτι »’τα ελληνικα μιλαγανε μονο οι ανδρες [που βγαινανε εξω απο το σπιτι ] , αρα οι γυναικες που ηταν μεσα στο σπιτι μιλαγανε μονο αλβανικα , και αρα »’οι χριστιανοι Τσαμηδες ειναι »’καθαροι Σκιπεταροι»’ και αρα ποσο μαλλον οι αλβανοτσαμηδες δηλαδη οι ταυτισμενοι με τον αλβανισμο μουσουλμανοι κατοικοι της Τσαμουριας»’
Αυτο προσπαθει να περασει η προπαγανδα τους.
Για αυτο θα ακουσεις και εντος Ελλαδας ακομα να λεγεται »’Δεν υπαρχουν αλβανοτσαμηδες και ελληνοτσαμηδες αλλα σκετο Τσαμηδες» στρονωντας το χαλι στον αλβανικο εθνικισμο και μεγαλοεπεκτατισμο»’
Βεβαια και ανιστορητο ειναι αυτο και δεν σεβεται τον αυτοπροσδιορισμο των κατοικων της περιοχης .
Οπως αποδειχθηκε παραπανω ακομα και πριν 200 χρονια οταν δεν υπηρχανε
»’ελληνικα σχολεια»’ στη περιοχη ‘
οι περισσοτερες μουσουλμανες γυναικες της περιοχης ξερανε [ αλλα και μιλαγανε πολλες απο αυτες σε αρκετες περιοχες της Τσαμουριας ] τα ελληνικα .
Ειναι δυνατον να μην τα ξερανε οι χριστιανες της περιοχης το 1939 , δηλαδη 2 αιωνες μετα και με 30 ετη ελληνικης κρατικης διοικησης στη περιοχη και ελληνικων σχολιων ;;;;
Ρε τι προπαγανδα ειναι αυτη;;;;
Σε οτι αφορα τη γεωγραφια της Τσαμουριας.
Στην εθνικιστικη Αλβανια ταυτιζουν ανιστορητα και προπαγανδιστικα τη Τσαμουρια με ΟΛΗ την Ηπειρο .
Οι λιγακι πιο »μαζεμενοι» παρουσιαζουν ως Τσαμουρια ΟΛΗ τη ΔΥΤΙΚΗ Ηπειρο.
Ενω η αληθεια που φαινεται αλλωστε και στο παραπανω χαρτη ειναι οτι οι Αλβανοτσαμηδες κατοικουσανε μεταξυ των πολεων που σημειονωντε με κοκκινο χρωμα [Παργα ,Φιλιατες Παραμυθια,Μαργαριτι ,Ηγουμενιτσα ] οπου αλλωστε φαινοντε και σημειωμενα τα χωρια τους στο χαρτη .
Και ακριβως αυτη η περιοχη ονομαζοτανε ως »’Τσαμουρια»’.
Ενας ακομα χαρτης που εχει μεγαλη περαση στους πιο μετριοπαθεις Αλβανους εθνικιστες και μπορει ευκολα να ξεγελασει τον καλοπιστο αναγνωστη ειναι ο παρακατω.
Ο παραπανω χαρτης ειναι πιο κοντα στη πραγματικοτητα απο τους δυο ανωτερο ομως παραμενει εθνικιστικος και επεκτατικος.
Ειναι δηλαδη αρκετα»πονηρα΄» φτιαγμενος προς την αλβανικη πλευρα .
Ας δουμε μερικες πολυ σημεντικες παραποιησεις που υπαρχουν σε αυτον.
Για παραδειγμα.
Σημειονεται οτι στην Αλβανια κατοικουν μονο Αλβανοι πραγμα ψευδες ενω αντιθετα στην Ηπειρο κανει διακριση μεταξυ Αλβανοφωνων ,ελληνοφωνων και βλαχοφωνων οι οποιοι ομως υπηρχανε και στη νοτια Αλβανια για τους οποιους ομως δεν κανει καμια αναφορα [περα απο μερικες πρασιεςν κουκιδες σε ελαχιστα χωρια ] και ετσι παρουσιαζει τη νοτια Αλβανια με ενα μονο χρωμα.
Δευτερον κανει το εξης .
Χρωματιζει με αλβανικο – χρωμα ολες τις αμεσως μετα τα συνορα περιοχες ωστε να δειξει οτι οι Αλβανοι αδικηθηκαν σε ολο το μηκος των συνορων [ πραγμα που αποτελει μιση αληθεια ] ενω η αληθεια ειναι οτι οι Αλβανοι αδικηθηκαν μονο στο δυτικο τμημα της Ηπειρου οπου το μεγαλυτερο μερος της Τσαμουριας παραχωρηθηκε στην Ελλαδα.
ομως εκει αδικηθηκε και η Ελλαδα αφου τα 99 αναγνωρισμενα ακομα και σημερα απο το Αλβανικ κρατος ως »μειονοτικα βρισκοντε ακριβως εκει μαζεμενα.
Βεβαια στο χαρτη και αυτα φαινοντε ως αλβανικα.
Επισης επεκτεινει – σχεδον διπλασιαζει την επεκταση της αλβανοφωνιας στη δυτικη Ηπειρο.
Πχ περιλαμβανει ως αλβανοφωνες περιοχες οχι μονο τη Τσαμουρια[ το τριγωνο Μαργαριτι Παραμυθια,Φιλιατες]
αλλα ακομα και τη περιοχη πανω απο τους Φιλιατες – ορεινη Μουργκανα-Τσαμαντας περιοχες που ηταν σχεδον απολυτα ελληνοφωνες αν οχι και αποκλειστικα .
Πραγμα που ψευδως κανει και ανατολικοτερα για τη περιοχη του Πωγωνιου ενω σε 2 χωρια κατοικουσανε Αλβανοφωνοι αναμεικτοι με Ελληνες και σε ολα τα υπολοιπα Ελληνοφωνοι.
Ενω ως »αλβανικο» παρουσιαζει οχι μονο το αμιγως διγλωσσο Φαναρι αλλα και νοτιοτερες σε αυτο περιοχες.
Επισης αμιγως μονογλωσσες-ελληνοφωνες περιοχες οπως η πανω Σκαλα Παραμυθιας τις παρουσιαζει ως αμιγως αλβανοφωνες.
Γενικα επεκτεινει τα ορια της Τσαμουριας , και παρουσιαζει ολη αυτη τη περιοχη οπως και ολες τις μετα τα συνορα περιοχες ως αμιγως αλβανοφωνες πραγμα που δεν ισχυει αφου περιοχες οπως το Φαναρι και τα χωρια της Παραμυθια-δυτικα αυτης ηταν αμιγως διγλωσσες .
Επισης ελληνοφωνες περιοχες εντος της Τσαμουριας [Παργα,Σαγιαδα,Γηρομερι,Πλησεβιστα] της εντασει στο »’αλβανικο συνεχες» της περιοχης προκειμενου να φανει οτι ηταν »καθαρα αλβανικη»» περιοχη .
Παραξενο γεγονος παραμενει και η πληρης μη αναφορα στην κατα πλειοψηφεια ελληνοφωνια των χωριων της Δροπολης και του Βουρκου στη νοτιοδυτικη Αλβανια,αμεσως βορεια της Τσαμουριας οπου και αυτες καταγραφοντε ως καθαρα αλβανοφωνες περιοχες.
Τα καλα που εχει αυτος ο χαρτης παροτι εθνικιστικος
ειναι οτι παραδεχεται ορισμενες απο τις αληθειες που ισχυαν τα χρονια εκεινα.
Πχ οτι οι περιοχες-επαρχιες Πρεβεζης , Αρτας και Ιωαννων ηταν αμιγως Ελληνοφωνες .
Δευτερον οτι Τσαμερια ονομαζοτανε μονο ενα τμημα της δυτικης Ηπειρου [ το βορειοδυτικο ] και οχι ολη η Ηπειρος
αν και στο χαρτη ονομαζει σχεδον ολη τη δυτικη Ηπειρο ως »Τσαμερια [τουλαχιστον δεν περιλαμβανει τη Πρεβεζα ,παλι καλα ]
Παραπανω αναφερθηκε ο τοπος προελευσης των περισσοτερων Αρβανιτων οπου ηταν το δυτικο-παραλιο τμημα της κεντρικης και νοτιας Αλβανιας και εν μερη η ενδοχωρα της περιοχης αυτης .
Να και ενας αρκετα διαφωτιστικος χαρτης που δινει τα ορια των εκαστοτε περιοχων κατα τα ρωμαικα χρονια οπως οι ιδιοι οι Ρωμαιοι διαχωρισαν τις πειροχες εκεινες.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d8/Ancient_Epirus_%26_Modern_Borders_%28Colored%29.svg
Εκει φαινεται και η εθνολογικη αλλα και πολιτισμικη συνθεση της περιοχης τους ρωμαικους αιωνες δηλαδη τα μετα τον Μεγα Αλεξανδρο – ελληνιστικα χρονια.
Αξιζει να αναφερεθει οτι οι Ρωμαιοι περιορισαν τα ορια της Νεας Ηπειρου στο πρωτο μισο της κιτρινισμενης περιοχης δηλαδη απο το νοτο ως το κεντρικο τμημα – στο Γενουσο ποταμο .
Ειναι προφανες και γνωστο απο τις ιστορικες πηγες οτι το πανω και δυτικο μερος της κιτρινισμενης περιοχης
ηταν Ιλλυριοι
ενω οσο νοτιοτερα και δυτικοτερα – προς τα παραλια και τα ορια με τη Παλαια Ηπειρο ,
οι κατοικοι και ο χαρακτηρας της περιοχης ηταν κυριως ελληνικος και ελληνοιλλυρικος .
Αντιθετα στη Βαρβαρη Ιλλυρια ο χαρακτηρας ηταν τελειως Ιλλυρικος οπως αντιστοιχα στη Παλαια Ηπειρο ο χαρακτηρας ηταν τελειως Ηπειρωτικος.
Αφου ειδαμε τα μες τις ακρες ορια Παλαιας και Νεας Ηπειρου δηλαδη ουσιαστικα Ηπειρου και νοτιας Ιλλυριας απο το παραπανω χαρτη παρατηρουμε οτι
Τα Ακροκεραυνεια ορη [ τα βουνα πανω απο τη Χεμαρα ] και τα νοτια της λιμνης Αχριδας κατοικουνταν απο ελληνοφωνες φυλες .
Η ελληνοφωνια [ ειτε αμιγης ειτε σε μορφη διγλωσσιας] επεκταθηκε εντος της νοτιας Ιλλυριας ιδιως στα παρλια αυτης και στο νοτιο τμηνμα αυτης-νοτια του Γενουσου τοσο ωστε να ονομαστει αυτη περιοχη ως »’Νεα Ηπειρος»’.
Γενικα παρατηρουμε οτι νοτια της γραμμης Αυλωνα,Τεπελενι ,Αχριδα τα μερη θεωρουνταν Ελληνικα,ανηκοντα στη Παλαια Ηπειρο κατα τα αρχαια χρονια .
Ουσιαστικα συμφωνα με το παραπανω χαρτη η σημερινη Νοτια Αλβανια- το μεγαλυτερο μερος της για να αμαστε ακριβεις αποτελουσε μερος του Ηπειρωτικου και οχι του ιλλυρικου κοσμου .
Ο εξξελληνισμος απο την αλλη της Νοτιας Ηπειρου συνεβη λογω »ΑΝΟΔΟΥ»’ ελληνικων φυλων στη σημερινη κεντρικη και νοτια Αλβανια – Νεα Ηπειρο και οχι λογω διοικησης.
Ενας ακομα χαρτης που δειχνει τα ορια Ηπειρου και Ιλλυριας συμφωνα με τις μαρτυριες των αρχαιων .
Κι εδω φαινεται οτι το μεγαλυτερο μερος της σημερινης νοτια Αλβανιας ανηκε στην Ηπειρο.
Παμε τωρα πολλα χρονια αργοτερα
Ειναι γνωστο οτι κατα τα Μεσαιωνικα χρονια ειχαμε »ΚΑΘΟΔΟ» αλβανικων φυλων οπως τα ελληνιστικα ειχαμε
»’ΑΝΟΔΟ» ελληνικων φυλων στη νοτια Ιλλυρια .
Ενας αλβανολογος , ο Κροατης Σουφλαυ υστερα απο μελετες κατεληξε στα ορια της »’Μεσαιωνικης Αλβανιας»’ δηλαδη περιοχες που οριζουν κατα πλειοψηφεια η απολυτα ενα αλβανικο συνεχες .
Σε αυτο το χαρτη βλεπουμε οτι η περιοχη νοτια της γραμμης Αυλωνας-Τεπελενιου – Αχριδας εντασεντε απο τον μελετητη ΕΚΤΟΣ Μεσαιωνικης Αλβανιας .
Βεβαια αυτο εχει να κανει με τη συγκεντρωση αλβανοφωνιας κατα πλειοψηφεια,
Δηλαδη δεν αποκλειεται νοτια αυτης της γραμμης, δηλαδη στη σημερινη νοτια Αλβανια , να υπηρχανε αλβανοφωνοι απλα θα ηταν ΜΙΚΡΗ μειοψηφεια σε σχεση με τΟυς ελληνοφωνους και βλαχοφωνους αλλα και σλαβοφωνους στα δυτικα .
Οπως και βορειοτερα υπηρχανε αλβανικες φυλες οπως οι Χοτι που σημερα κατοικουν στη βορεια Αλβανια αλλα η παραδοση τους λεει οτι ηρθαν απο τα μερη της σημερινης Βοσνιας οπου σημερα δεν υπαρχουν καθολου Αλβανοι.
Αλλα και αυτοι θα ηταν μειοψηφεια σε σχεση με τους Σλαβους και για αυτο δεν εντασοντε εντος του ΜεσαιΩνικου Αλβανικου συνεχες.
Φυσικα και Τσαμουρια -Θεσπρωτια ειναι εκτος της τοτε Αλβανιας.
Αυτο δεν πρεπει να μας παραξενευει .
Ειναι γνωστο τοι οι Αλβανοτσαμηδες βρεθηκανε εκει κατα τον υστεορ Μεσαιωνα.
Ειναι επισης γνωστο οτι μερικες φυλες της νοτιας Αλβανιας διασωζουν παραδοση καθοδου τους στη σημερινη περιοχη που κατοικουν οπως πχ στο Κουρβελεσι της Λαμπεριας κλπ ,κατι που οχι μονο δεν συμβαινει με του Ελληνες της περιοχης αλλα αντιθετα στη παραδοση αυτων επιβεβαιωνουν μυθοι και θρυλοι οπως εκεινο της »Μονοβυζας»’ που δειχνουν μια πολυ παλια και συνεχη κατοικηση της περιοχης
Βεβαια σημερα μετα τη κεθοδο αλβανικων φυλων στα μερη εκεινα
αρκετες περιοχες νοτια αυτης της γραμμης οπως
το Κουρβελεσι -βορειοδυτικα του Αργυροκαστρου
Η Κολωνια πανω απο τα βουνα του Γραμμου
ΟΙ περιοχες βορεια της Πρεμετης και της Φρασερης
Οι περιοχες γυρω απο τη Μοσχοποπλη κλπ κλπ
ειναι ειτε απολυτα ειτε κατα πλειοψηφεια αλβανικες.
Παντως αξιοσημειωτο ειναι οτι οι ορθοδοξοι χριστιανοι της Αλβαναις στην τεραστια πλειοψηφεια τους
κατοικουν νοτια αυτης της Γραμμης.
Αλβανοτσαμηδες και αριθμοι ….
Ας δουμε και αλβανικες μαρτυριες , αντικειμενικες……
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1920 οι επικαφαλείς του συλλόγου Çamëria στη Μασσαχουσέτη των Η.Π.Α. έστειλαν μία επιστολή στον George Clemenceau …………
«Η άτυχη μας περιοχή της Τσαμουριάς, αναπόσπαστο τμήμα της Αλβανίας, δόθηκε άδικα στην Ελλάδα από τη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου το 1913. Η περιοχή της Τσαμουριάς έχει πληθυσμό 51.122 ψυχών, από τις οποίες οι 37.842 είναι Αλβανοί, από αυτούς 30.587 είναι μουσουλμάνοι Αλβανοί…..
Αρα και εδω κανουν λογω για 30.000 Αλβανοτσαμηδες μερικοι εκ των οποιων εφυγαν τελικα για Τουρκια και Αλβαινα νομιζοντας οτι θα ενταχθουν στο καθεστως των ανταλλαξιμων κατα το 1923 .
Ετσι μειωθηκε ο αριθμος τους κατα 5000 περιπου .
Ας δουμε αλλη μια πηγη αλβανικη και αυτη αλλα αντικειμενικη και μεταγενεστερη .
»’Οι πίνακες που καταρτίστηκαν από την προξενική αρχή της Αλβανίας στα Ιωάννινα το 1936, ανεβάζουν τους Αλβανούς κατοίκους της Θεσπρωτίας στους 23.084. (Kaliopi Naska (ed.), Dokumente për Çamërinë (1912-1939), Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave, Tirana, 1999, p. 682-685.)»»
Αρα και εδω κανουν λογο για 23.000 Α΄βανοτσαμηδες.
Ας δουμε μερικες πηγες ξενων για τον πλυθησμο τους κατα τ η κατοχη.
»»’Κατά τον Μαζάουερ ο πληθυσμός τους ανερχόταν σε περίπου 20000 (βλ. Mark Mazower (επιμ.), Μετά τον Πόλεμο, Η ανασυγκρότηση της οικογένειας, του έθνους και του κράτους στην Ελλάδα, 1943 – 1960, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2004, σ. 34) ενώ τον ίδιο αριθμό δίνει και ο Μάγερ (Μάγερ, Β’, σ. 9). Αν υπολογιστούν οι φυγόδικοι και αυτοεξόριστοι που επανήλθαν στο ελληνικό έδαφος από την Αλβανία όπου είχαν καταφύγει τα προηγούμενα χρόνια, τότε ο αριθμός της τσάμικης κοινότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής ενδέχεται να ανήλθε κοντά στις 25 χιλιάδες, αριθμό που δίνουν ως maximum και βρετανικές αναφορές γραμμένες εκείνη την εποχή.»»
Αρα και εδω κανουν λογω για 20-25.000 το πολυ ……
Ας δουμε και τη κατανομη τους
»»Πριν από το ξέσπασμα του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου , 28 χωριά στην περιοχή κατοικούνταν αποκλειστικά από μουσουλμάνους Τσάμηδες, και επιπλέον 20 χωριά είχαν μεικτο πλυθησμο Ελλήνων-Cham. [Μαγερς ,Αιματοβαμμενη Εντελβαις ]»».
Πρεπει να εχουμε μια σφαιρικη αποψη για τους αριθμους της μειονοτητας .
Μια ακοκα προπαγανδιστικη προταση ειναι αυτη που λεει οτι ….
»’Η Τσαμουρια αποτελει τη συνεχεια του αλβανικου εθνους- , με παρεμβολη του ελληνοφωνου Βουρκου των Αγιων Σαραντα»’
Δηλαδη οτι υποτιθετε οτι υπαρχει ενα »»αλβανικο συνεχες»’ απο την Αλβανια ως το κατωτερο οριο της Τσαμουριας δηλαδη τη γραμμη Μαργαριτι Καρβουναρι Γαρδικι στα νοτια ορια της Θεσπρωτιας.
Ετσι αφηνεται να υπονοηθει οτι ο ελληνοφωνος Βουρκος παρεβληθει εντος του υποτιθεμενου »αλβανικου συνεχους» δηλαδη αφηνεται να εννοηθει οτι αν καποιος δεν ειναι ντοπιος αυτοι ειναι οι φερτοι »Βουρκιωτες» που διεκοψαν το αλβανοφωνο συνεχες της περιοχης της ‘παναρχαιας αυτης αλβανικης περιοχης»’ .
Ενω συμβαινει το ακριβως αντιθετο.
Υπαρχει δηλαδη ενα ελληνοφωνο συνεχες
στο οποιο παρεμβαλεται η αλβανοφωνη [ οχι απολυτα αλλα σε αρκετα μεγαλο βαθμο διγλωσση οπως εχει καταδειχθει ] Τσαμουρια.
Καποιος που θα βρισκοτανε εντος Τσαμουριας οποια διαδρομη και οποια κατευθυνση και να ακολουθουσε θα κατεληγε αργα η γρηγορα σε ελληνοφωνους.
Αν περναγε δυτικα τησ Ηγουμενιτσας θα επεφτε στην ελληνοφωνη Κερκυρα.
Αν πηγαινε απο τη Κονισπολη-βορειο ακρο της Τσαμουριας προς βορεια θα επεφτε στα ελληνοφωνα χωρια του Βουρκου των Αγιων Σαραντα.
Αν απο τους Φιλιατες πηγαινε βορειοτερα-βορειοανατολικα ,θα επεφτε στην ελληνοφωνη Μουρκανα και τον ελληνοφωνο Παρακαλαμο.
Αν πηγαινε ανατολικοτερα της Παραμυθιας θα επεφτε στην ελληνοφωνη Σκαλα
Αν πηγαινε νοτιοτερα στο Δραγκομι και πηγαινε ανατολικοτερα θα επεφτε σε ελληνοφωνα χωρια οπως Κουκουλιοι κλπ
Αν πηγαινε νοτιοανατολικα θα επεφτε στο διγλωσσο Σουλι και απο και αν πηγαινε ανατολικοτερα θα κατεληγε σε ελληνοφωνες περιοχες.
Αν πηγαινε απο το Μαργαριτι ακομα πιο νοτια θα εφτανε στο αμιγως διγλωσσο Φαναρι και απο κει νοτιοτερα στα αμιγως ελληνοφωνα περιχωρα Πρεβεζης.
Αρα η αλβανοφωνη και δευτερευοντως διγλωσση Τσαμουρια περιβαλοτανε απο ελληνοφωνους πλυθησμους.
Για να πας δηλαδη απο τη Τσαμουρια στην Αλβανια θα επρεπε αναγκαστηκα να περασεις απο μερη ελληνοφωνα οποιον δρομο και να ακολουθουσες.
Συνεπως περα απο τις ιστορικες μαρτυριες
και η ιδια η λογικη καταδεικνυει το ποιος θυλακας παρεμβαλεται εντος ποιανου συνεχους κλπ.
Πολυ λογος γινετε στην Αλβανια για »»’αδικη μοιρασια των συνορων το 1913-1914 , οπου δωθηκανε αδικα στην Ελλαδα περοχες αλβανικες της Ηπειρου»’.
Ας δουμε τις περιοχες.
Ας αρχισουμε απο την περιοχη μεταξυ Πρεμετης και Κορυτσας ,
τη λεγομενη Κολωνεια .
Ανατολικα του Λεσκοβικιου βρισκοντε τα επιβλητικα βουνα του Γραμμου ,
ακριβως πανω στα σημερινα ελληνοαλβανικα συνορα .
Ειναι ισως το μοναδικο σημειο οπου ο καθορισμος συνορων ικανοποιησε και τις 2 μεριες ,
οσους δηλαδη κατοικουσαν πανω και οσους κατοικουσαν κατω απο το Γραμμο.
Πανω απο αυτον ηταν τα αλβανικα μερη ονομαζομενα ως Κολονεια,
κατω απο αυτο τα βουνα της Πινδου.
Αναφερει ο Τομσον στο βιβλιο του »Οι νομαδες των Βαλκανιων»’ το 1914,
»»Εδω στην βορεια ακρη της Πινδου ,στις πλαγιες του Γραμμου ,στα εθνογραφικα ορια Ελληνων και Αλβανων…..
Ενω ο Κοσμας ο Θεσπρωτος αναφερει οτι
»Ελληνες στα ηθη και τη γλωσσα κατοικουν ως τα βουνα της Κολονειας»’
ουσιαστικα εννοωντας την οροσειρα του Γραμμου.
Ενω ο Χρηστοβασιλης στα 1891 στο φυλο της »’Εβδομαδος» αναφερει
»»Οι Κωλωνιάται, ήτοι οι κάτοικοι της επαρχίας Κωλώνιας, είναι Αλβανοί, αλβανικώτατοι ….. και ομιλούσι την αλβανικήν γλώσσαν ως μητρικήν.
Βλεπουμε οτι τα δυσπροσιτα ορη του Γραμμου
αποτελεσαν το γεωγραφικο ορια ελληνικης και αλβανικης φυλης,
πραγμα που δικαιολογηται απο τη μορφολογια του εδαφους
οπου ουσιαστικα δεν επετρεψε την καθοδο αλβανοφωνων νοτιως του βουνου εκεινου
οπως εγινε με τους αλβανοφωνους της Θεσπρωτιας και παλι λογω γεωγραφιας
ηταν πιο ευκολο να κατεβουν ομαδικα και να εγκατασταθουν εκει.
Και εδω εχουμε οτι πανω απο το Γραμμο στη λεγομενη Κολωνεια με πρωτευουσα την Ερσεκα η πλειοψηφεια των κατοικων ειναι Αλβανοφωνοι και Μωαμεθανοι και οπως αναφερει ο Κρυσταλης
»»’Η μεν Κωλώνια προς δυσμάς παρά τα Μακεδονικά σύνορα κειμένη ως ορεινή και άγρια παράγει κατοίκους πελωρίους το ανάστημα, βροντοφώνους και αγριωτάτους»’.
Οι οποιοι βλαχικης καταγωης [αλβανοφωνοι κυριως σημερα ιδως μετα το καθεστως Χοτζα ] της περιοχης Κολωνειας ηταν λιγοστοι και δεν αναιρουν τον αλβανικο χαρακτηρα της περιοχης.
Αλλωστε οι περισστεροι εξ αυτων ογω των Κολονιατων κατεφυγαν στην Ελλαδα .
Συνεπως το σημειο εκεινο εγινε πολυ δικαια η διαμοιρασια των συνορων .
Προπαγανδα με σκοπο την υοθετηση ηρωων του 1821.
Παραμυθια των εθνικιστων Της Σκιπεριας.
Βαφτιζουν τον Κολοκοτρωνη Αλβανο αλλα και τον Καραισκακη .
Καταρχην ενα κυριο και »»»σοβαρο»»»’ επιχειρημα ειναι η εμφανιση τους ,
δηλαδη το οτι ηταν … φουστανελοφοροι με μουστακι….
Βεβαια ατυχως για αυτους , ολοι οι Ελληνες πολεμιστες της επαρχιας τα χρονια εκεινα ειχανε αυτη την εμφανιση και ενδυμασια οποτε ειναι λιγο ακυρο συμπερασμα.
Ας δουμε πρωτα για τον Καραισκακη
Για τον Καραισκακη η αποδειξη κατ αυτους οτι ηταν Αλβανος ειναι οτι με τον Κιουταχη οταν συναντηθηκανε στο Πειραια μιλησανε στα αλβανικα και αρα αυτο τον κανει αυτοματα Αλβανο.
Καλο θα ειναι να πληροφορηθουν οτι
α] Η πιθανη καταγωγη του Καραισκακη [ της μανας και του πιθανου πατερα του Καραισκου] ηταν απο μερη ελληνοφωνα .
β]Τα αλβανικα τα εμαθε γιατι απο παιδικη σχεδον ηλικια βρισκοτανε στην Αυλη του Αλη Πασα και ολοι οσοι υπηρετησανε εκει αργα η γρηγορα μαθανε αλβανικα .
γ]Τα αλβανικα τα μιλησε με τον Κιουταχη γιατι ηταν η μονη κοινη γλωσσα που μπορουσανε να συνεννοηθουν.
Ο Κιουταχης αλλωστε ειναι γνωστο οτι ηταν »ανατολιτης» στη καταγωγη και οχι Αλβανος αλλα αυτο δεν τον εμποδισε να μιλησει στα αλβανικα.
Συνεπως μιλησανε τη γλωσσα που τσατρα πατρα και οι δυο γνωριζανε απο την στρατιωτικη τους πορεια εντος του Οθωμανικου [ και εν πολλοις Αλβανικου απο τον 18 ο αιωνα και επειτα] στρατου.
Ας μη ξεχναμε οτι οι Αλβανοι ηταν η σχεδον απολυτη πλειοψηφεια των Οθωμανικων στρατευματων….
α] Στη Μαχη της Αλαμανας [οπου σουβληστηκε ο Αθανασιος Διακος]
β]Στη Μαχη της Γραβιας [Ανδρουτσος ]
γ]Στη μαχη στο Κεφαλοβρυσο [ θανατος του Μποτσαρη ]
δ] Στη Μαχη της Αραχωβας [Καραισκακης Αρχηγος ]
Αλλα και αποτελουσανε σημαντικο [ αλλα οχι πλειοψηφικο ] μερος των στρατευματων
α] Του Δραμαλη [ Δερβενακια -Νικηταρας τουρκοφαγος]
β]Του Ιμπραημ [ πολλες μαχες στο Μωρια ]
Συνεπως τα αλβανικα ειχανε καταντησει η »κοινη γλωσσα» του Οθωμανικου στρατου τουλαχιστον απο την εποχη των Ορλωφικων .
Σε οτι αφορα το Κολοκοτρωνη.
Λενε οτι »λεγοτανε Μπιθεκουρας» και ηταν Αλβανος και για να πεισουν περισσοτερο τους εθνικιστες λενε οτι »’μπηκε φυλακη γιατι ονειρευοτανε δημιουργια ελληνοαλβανικου διγλωσσου κρατους στο Μωρια»’.
Θα τα δουμε ενα ενα.
Αυτοι που αναπαραγουν αυτα τα παραμυθια δεν κανανε ποτε τον κοπο να διαβασουν τα απομνημονευματα του,
η εστω τα απομνημονευματα του Χρυσανθακοπουλου που ηταν δεξι του χερι σε ολη τη διαρκεια των πολεμων και τον ηξερε καλυτερα απο ολους .
Αλλωστε η μονη πρωτογενη πηγη που κανει λογο για το επωνυμο του ειναι τα ιδια του τα απομνημονευματα.
Καταρχην οταν αναφερεται στους προγονους του δεν κανει λογω καθολου για »Αλβανους» .
Για Αλβανους κανει λογο σε αλλα σημεια των απομνημονευματων του οπως πχ στα Ορλωφικα [1770 ] οπου αναφερει μεταξυ αλλων …
«Όταν τους επολέμησεν ο πατέρας μου, οι Αλβανοί του έλεγαν: – Κολοκοτρώνη, δεν κάμεις νισάφι; Και τους λέγει ο πατέρας μου; Τι νισάφι να σας κάμω, όπου ήλθετε και εχαλάσατε την Πατρίδα μου, μας επήρατε σκλάβους και μας εκάμετε τόσα κακά; Τα κεφάλια των Αλβανών έφτιασαν πύργο εις Τριπολιτσά»
Αυτα βεβαια δεν προκειται να αναφερθουν ποτε στην Αλβανια.
Παμε τωρα στο επωνυμο του .
Εκει ο Κολοκοτρωνης αναφερει αναλυτικα πως πηραν οι προγονοι του το επωνυμο »Κολοκοτρωνης»’.
»»’Αὐτὸς εἶχε ἕνα παιδί, Γιάννη, καὶ ἕνας Ἀρβανίτης εἶπε: «Βρέ, τί Μπιθεκούρας εἶναι αὐτός». Δηλαδὴ πόσον ὁ κῶλος του εἶναι σὰν κοτρώνι, καὶ ἔτσι τοῦ ἔμεινε τὸ ὄνομα Κολοκοτρώνης»»
Αρα βλεπουμε οτι ενα παρατσουκλι ενος αρβανιτη μεταφραστηκε στα ελληνικα και εγινε επωνυμο απο τους Κολοκοτρωναιους.
Αν ηταν πραγματι »Αλβανος» δεν θα ειχε κανενα λογω να »μεταφρασει» το παραπανω παρατσουκλι .
Δευτερον το οτι το »Κολοκοτρωνης» ηταν το πραγματικο του ονομα απο παλια , και με αυτο ηταν γνωστος σε ολους τους κατοικους του Μωρια ακομα και στους αλβανοφωνους μουσουλμανους Λαλιωτες με τους οποιους ειχε συμμαχησει ο κΚολοκοτρωνης οταν κατεβηκε ο γιος του Αλη πασα στο Μωρια φαινεται απο το παρακατω .
Ο δήθεν «Αλβανός Μπιθγκούρι» αναφέρεται ξεκάθαρα Κολοκοτρών(ης) σε αλβανικό [λαλεικο] τραγούδι του 1808!
Γκίθ(ε) μπότα λε τα θον,
ου(ν) σε γιαπ Κολοκοτρών.
Γιαμ Αλή Φαρμάκη, ου
κι εσπιέ γκιάκν(ε) γκερ(ν)τε γλιου
Δηλαδή:
Όλος ο κόσμος να το πει, εγώ δεν δίνω τον Κολοκοτρώνη.
Είμαι ο Αλή Φαρμάκης και όπου πηγαίνω, φτάνει το αίμα ως το γόνατο.
[O Γέρων Κολοκοτρώνης, τ.Β’, Εν Αθήναις, Βιβλιοθήκη της Εστίας, 1889]
Ενας ακομα μυθος είναι ότι ο Κολοκοτρώνης μπηκε στη φυλακη επειδή υποτιθετε ηθελε τη δημιουργια ελληνοαλβανικου κρατους διγλωσσου.
Η αληθεια είναι ενετελως διαφορετικη.
Κυρια πηγη για το κινημα εκεινο αποτελουν και παλι τα απομνημομονευματα του.
Εκει αναφερει τα εξης.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗ
»»»Εἰς τὰ 1808, τὴν ἄνοιξη, ὁ Βελήπασας ἐφοβέριζε τὸν Ἀλὴ Φαρμάκη, ἢ τὸν πύργο νὰ τοῦ δώσει ἢ ὁ ἴδιος νὰ ὑπάγει, ἢ τὸ παιδί του ἐνέχυρο νὰ δώσει. Ἐρεθίζετο ὁ Βελήπασας ἀπὸ τὸν Δεληγιάννη. Ὁ Δεληγιάννης, μὴ θέλων νὰ ὑπάρχει ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης, ἔλεγε εἰς τὸν Βελήπασα, ὅτι πρέπει νὰ κρεμισθεῖ ὁ πύργος διὰ νὰ τοῦ γκρεμίσει τὴν δύναμιν, καὶ τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη: «Μὴν πηγαίνεις, διότι ὁ Βελήπασας ἔχει σκοπὸν νὰ σὲ σκοτώσει». Ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης λοιπὸν ἑτοιμάζετο νὰ ἀντιπαραταχθεῖ εἰς τὸν Βελήπασα. Ὁ πάππος τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη καὶ ὁ πάππος ὁ ἐδικός μου, Γιάννης Κολοκοτρώνης, ἦσαν φίλοι καὶ ἀδελφοποιτοί. Ἐσκοτώθηκε ὁ παππούλης μου, ἐπέθανε καὶ ὁ παππούλης τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη καὶ ἔμεινε ἡ φιλία ἡ ἴδια εἰς τὸν πατέρα μου καὶ εἰς τὸν πατέρα τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη. Ὡς φίλοι πατρικοὶ ἐλάβαμεν καὶ ἡμεῖς ἀνταπόκριση (2), δὲν τὸν εἶχα ἰδεῖ προσωπικῶς. Ἐπιστηριζόμενος λοιπὸν εἰς τὴν φιλίαν μὲ ἔγραψε ἕνα γράμμα, μοῦ ἔλεγε: «Φίλε πατρικέ, ὁ Βελὴ Πασὰς ἑτοιμάζεται νὰ μὲ βαρέσει, καὶ ἂν εἶσαι φίλος νὰ ἔλθεις νὰ μὲ βοηθήσεις». Καὶ ἐγὼ τοῦ ἀποκρίθηκα, ὅτι: «Δὲν ἔρχομαι τώρα, διότι θὰ σὲ βλάψω, καὶ ἂν δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἔλθει ὁ Βελὴ Πασὰς, τόμου μάθει ὅτι ἦλθα ἐγώ, θὰ ἔλθει τότε, ἀλλὰ νὰ κοιτάξεις μὲ κανένα μέσον νὰ μὴν κηρύξεις τὸν πόλεμο· ἂν ὅμως καὶ κινήσει τὸ στράτευμα ἐναντίον σου, τότε ἔρχομαι». Ὁ Βελὴ Πασὰς, ἰσχυρογνώμων, ἐκίνησε μὲ τὸ στράτευμα. Τότε μὲ ἔγραψε, ὅτι τὰ στρατεύματα ἐκίνησαν, καὶ ἂν εἶσαι φίλος, τώρα φαίνεσαι. Λαμβάνοντας τὸ δεύτερό του γράμμα, ἑτοιμάσθηκα μὲ 100. Οἱ ἀξιωματικοὶ μὲ ἐμπόδιζαν, ἐγὼ ὅμως τοὺς εἶπα, ὅτι δὲν ἠμπορῶ νὰ κάμω ἀλλέως, διότι ἔδωσα τὸν λόγον μου, καὶ ἔτζι μοῦ ἐμπόδισαν οἱ Φραντζέζοι τοὺς στρατιώτας, καὶ ἐπῆρα μόνον 16 καὶ ἐγὼ 17. Ἐβγῆκα κοντὰ εἰς τὴν Γλαρέντζα εἰς τὸ Κοτίχι καὶ διευθύνθηκα διὰ τὸ Μοναστηράκι. Τὴν ἴδια ἡμέρα ὁποὺ ἔφθασα ἐγὼ εἰς τὸ Μοναστηράκι, ἔφθασαν καὶ 8.000 τούρκικα ἐναντίον, καὶ ἐστάθηκα ὑποχρεωμένος νὰ περάσω ἀπὸ τὴν μέσην τὴν νύκτα. Ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης εἶχε 400 καὶ ἀπὸ τὸν φόβον τους ἔφυγαν, καὶ ἔμειναν 90. Τὴν αὐγὴν ἀνοίχθη ὁ πόλεμος, ἄρχισαν νὰ κάμουν λαγούμι, καὶ εἰς 30 ἡμέρας ἐγίνετο νύκτα ἡμέρα πόλεμος. Εἶχαν καὶ 4 κανόνια. Εἰς τὰς 30 ἡμέρας ἐπρότεινε συμβιβασμὸ καὶ ἐπρόβαλε εἰς τὸν Ἀλὴ Φαρμάκη νὰ παραδώσει τὸν Κολοκοτρώνη καὶ νὰ τοῦ χαρίσει τὰ πταισίματά του, τὸν πύργον του, ὅλα. Τοῦ ἀπεκρίθη ὅτι: «Ἂν εἶναι τῆς τιμῆς καὶ τῆς παλληκαριᾶς νὰ δώσω ἕνα φίλο μου, ὁποὺ ἦλθε νὰ μὲ βοηθήσει ἀπὸ τὰ νησιά, καὶ ἐγὼ ἠμπορῶ νὰ τὸ κάμω». Ἀπεκρίθησαν ὅτι: «Ἀληθινὰ εἶναι αὐτό, πλὴν νε τελί, μέγα πράγμα μὲ ἕνα ρωμαῖο, νὰ χαθεῖ τόση Τουρκιὰ διὰ ἕναν ἄνθρωπο». Ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης ἀπεκρίθη, ὅτι: «Ἂν ἤμουν πασὰς ἐγινόμην καὶ ἐγὼ ἄπιστος, πλὴν δὲν τὸ κάμνω, κάμετε λαγούμι, καὶ ἂν ἠμπορέσετε ἀναποδογυρίστε μας, καὶ ὁ Θεὸς ἔχει». Καὶ πάλιν ἐπιάσθη ὁ πόλεμος. Τὸ βράδυ ἔκαμε συμβούλιο, συνθεμένο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀγάδες, μπουλουμπασῆδες καὶ τοὺς εἶπε τί τοῦ προβάλλουν οἱ Τοῦρκοι, νὰ παραδώσει τὸν Κολοκοτρώνη. Ὅλοι ἀπεκρίθηκαν μ᾿ ἕνα στόμα: «Χάσια, ὅλοι νὰ χαθοῦμε, μὰ αὐτὸ δὲν ἠμποροῦμε νὰ τὸ κάμομε». Ἐγὼ τοὺς εἶπα, ὅτι: «Ἔρχεσθε νὰ μὲ δώσετε νὰ ξεμπερδεύσομε; Ἐγὼ τὸ ψωμί μου τὸ ἔφαγα». Ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης μοῦ εἶπε: «Δὲν εἶναι ἐδική σου δουλειά, εἶναι ἐδική μας». Ἀπεφάσισαν ὅλοι λοιπὸν νὰ ἀποθάνουν. Εἰς 64 ἡμέρες ἔβαλαν φωτιὰ εἰς τὸ λαγούμι, καὶ τὸ λαγούμι εἶχε 1.000 ὀκάδες μπαρούτι μέσα. Ἐμεῖς ἐσκάφταμε 12 βήματα ἐκτὸς τοῦ πύργου καὶ 3 1/2 πῆχες τοῦ βάθους καὶ ἐσκάφταμε μὲ σκοπὸ νὰ πιάσουμε τοὺς λαγουμτζῆδες. Τὸ λαγούμι εὑρέθηκε ξεθυμασμένο ἀπὸ τὸ κόψιμο τῆς γῆς, ὁποὺ εἴχαμε κάμει, καὶ ἔτζι ἀφοῦ ἔτρεμε ἡ γῆ ἕνα τέταρτο, ἔπεσε τὸ χῶμα ἐπάνου του, καὶ ὁ πύργος δὲν ἔπαθε τίποτε. Οἱ Τοῦρκοι ἐλπίζοντες ὅτι θέλει ἀπογυρισθεῖ ὁ πύργος καὶ διὰ νὰ μὴν τοὺς πλακώσουν οἱ πέτρες, ἀλάργεψαν. Ἡμεῖς, ἀφοῦ ἐτελείωσε τὸ λαγούμι, ἐρρίξαμε μία μπαταριὰ εἰς (1) εἶδος χαρᾶς, ὅτι δὲν μᾶς ἔκαμαν τίποτε. Τότε ἔπεσαν εἰς συμβιβασμό· 3.734 κανονιὲς μᾶς ἔρριξαν εἰς τὸ διάστημα 65 ἡμερῶν· ἀφοῦ, εἶδαν ὅτι οὔτε τὰ κανόνια τους δὲν μᾶς ἔκαμναν τίποτε, οὔτε λαγούμι, μᾶς ἐζήτησαν συμβιβασμόν· τοῦ ἐπρόβαλαν: τί ζητεῖ διὰ νὰ παύσει ὁ πόλεμος; Καὶ αὐτὸς τοὺς ἐζήτησε νὰ μὴ χαλάσουν τὸν πύργο, ὁ Κολοκοτρώνης νὰ ὑπάγει ἀπείραγος μὲ ἐνέχυρα, καὶ νὰ ὑπάγει εἰς τὴν Ζάκυνθον, ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης νὰ μείνει εἰς τὸν πύργο, ἕως ὅτου νὰ λάβει γράμμα ἀπὸ τὸν Κολοκοτρώνη, ὅτι ἐμβαρκαρίσθη, καὶ τότε ἐβγαίνω ἀπὸ τὸν πύργο, καὶ πηγαίνω εἰς τὸν Βελὴ πασὰ διὰ νὰ τὸν προσκυνήσω. Αὐτὸς ὁ συμβιβασμὸς ἐγίνετο μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς καὶ μὲ τὸ στράτευμα, καὶ ὄχι μὲ τὴν γνώμη τοῦ Βελῆ πασᾶ καὶ ἐπάνω εἰς αὐτὸ ἔστρεξαν. Ἔκαμαν ἔγγραφον καὶ ὑπογράφθησαν ὁ Πασόμπεης, ἀγάδες, μπουλουμπασῆδες, καὶ ἔκαμαν καὶ ὅρκον. Τὴν αὔριον ἀνεχώρησα μὲ ὅλους τοὺς ἐδικούς μου μὲ τοὺς Λαλαίους, καὶ ἐπήραμε ἐνέχυρο τρεῖς ἀπὸ τοὺς καλύτερους, μὲ συμφωνία ὅτι, ἂν μᾶς κτυπήσουν, νὰ τοὺς σκοτώνωμεν ἡμεῖς αὐτούς. Ἔτζι ἐβγήκαμε, ἐπήγαμε εἰς τοῦ Λάλα, ἄφησα τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη εἰς τὰ σπίτια καὶ ἐπῆγα ἐγὼ εἰς τὸν Πύργο τῆς Γαστούνης. Ἡ συνθήκη ἐπῆγε εἰς τὸν Βελὴ πασὰ, αὐτὸς ἐθύμωσε καὶ ἔδωσε διαταγὴ νὰ πιάσουν ὅλες τὲς σκάλες καὶ νὰ μὲ πιάσουν. Τὸ μπουγιουρτὶ ἦλθεν εἰς τὸν Ἰμβραῒμ ἀγὰ, τὸν ἐξάδελφον τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη, ὁ ὁποῖος ἦτον βόϊβοδας. Διαβάζοντας τὸ μπουγιουρτί, ὁποὺ ἔλεγε, ὅτι νὰ πιάσουν τὸν Κολοκοτρώνη, τὸν ἐγέλασε τὸν Τάταρη καὶ τοῦ εἶπε, ὅτι: «Ἡμεῖς δὲν γνωρίζομε τούρκικα, παρὰ νὰ πᾶς εἰς τὴν Γαστούνη, ὅπου εἶναι κατὴς καὶ βόϊβοδας νὰ τὸ διαβάσουν, καὶ ὅ,τι προστάζει μὲ τὸ μπουγιουρτί του ὁ Βεζύρης, εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ τὸ κάμομε». Ἔτζι τὸν ἐγέλασε τὸν Τάταρη, καὶ εὐθὺς ἐσηκώθηκα μαζὶ μὲ τὰ ἐνέχυρα καὶ συντροφευμένος ἀπὸ τὸν Ἰμβραῒμ ἀγὰ ἐπῆγα εἰς τὸ Πυργὶ καὶ ἐμβαρκαρισθήκαμε, καὶ ἀπόλυσα τὰ ἐνέχυρα, καὶ ἔστειλα γράμμα τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη, ὅτι ἐμβαρκαρίσθηκα ὑγιής. Τὸ Πυργὶ ἀπὸ τὸν Πύργο εἶναι 2 ὥρας καὶ ἕως τὴν Γαστούνη ἕξι. Μόλις εἴχαμεν μακρυνθεῖ δύο μίλια, καὶ τὰ τούρκικα στρατεύματα ἀπὸ τὴν Γαστούνη εἶχαν ἔλθει νὰ πιάσουν τὸ Πυργί, ἀλλ᾿ εἴμεθα μακρυσμένοι. Ἀφοῦ ἐπῆγε εἴδησις τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη ὅτι ἐμβαρκαρίσθηκα, ἐβγῆκε καὶ αὐτὸς καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Τριπολιτζὰ καὶ ἐπροσκύνησε τὸν Βελὴ πασά. Ἐγὼ ἐπῆγα εἰς τὴν Ζάκυνθο, ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης εὕρηκε τρόπον καὶ ἔφυγε καὶ ἦλθε καὶ αὐτὸς εἰς τὴν Ζάκυνθο. Ὁ Βελὴ πασὰς μοῦ ἔγραψε νὰ ὑπάγω, ἀλλὰ δὲν ἠθέλησα. Ὁ Βελὴ πασὰς δὲν ἐσκότωσε τὸν Ἀλὴ Φαρμάκη, διότι ἐπροσπαθοῦσε νὰ μὲ γελάσει καὶ ἐμὲ νὰ ὑπάγω εἰς τὴν Τριπολιτζὰ καὶ ἔτζι δὲν τὸν ἐπείραξε. Ἔκαμε τὸν συμβιβασμὸ ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης, βιασμένος ἀπὸ τοὺς ἴδιους Τούρκους τοὺς ἐδικούς του, φοβούμενοι τὴν ζωὴν καὶ τὸ βιό τους. Μόλις ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν πύργο, καὶ ἔβαλαν καὶ τὸν ἐχάλασαν. Ὅλοι οἱ ἀγάδες, ὁ Πασόμπεης, ὁ Βελὴ πασὰς, μὲ ἔγραψαν διὰ νὰ ἔβγω εἰς τὸν Μορέα, μὲ ἔγραψε καὶ ἐκεῖνος, πλὴν μὲ ἔβαλε τὴν βούλα ἀποπάνω ἀπὸ τὴν ὑπογραφή του, σημεῖον νὰ μὴν ἔλθω. Ἦλθαν λοιπὸν εἰς τὴν Ζάκυνθο ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Βελῆ πασᾶ, ὁ ὁποῖος μὲ ἐδάγκωσε εἰς τὸ αὐτί, καὶ ἐκατάλαβα. Τοὺς εἶπα «Πηγαίνετε κι ἔρχομαι».
Αρα ως τωρα φαινεται να υπηρξε αρχικα μια κοινη Μωραιτικη -Αλβανκη συμπραξη εναντιων των νεων »’αφεντικων» της περιοχης ,
των Αλβανων του Βελη πασα γιου του Αλη πασα .
Επισης από πουθενα δεν συναγεται ο άλλος μυθος περι »’αδελφοποιητων» Κολοκοτρωνη και Αλη Φαρμακη.
Το αντιθετο μαλιστα.
Αναφερει οτι »δεν τον ειχα ιδει προσωπικως»»»’ απλα κρατησε την μπεσα λογω του ότι οι παππούδες τους ηταν αδελφοποιητοι.
ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΡΙΠΤΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ »ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗ»’
Ο ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΣ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΧΕ »»ΕΛΛΗΝΙΚΟ»’ ΕΠΩΝΥΜΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ Ο ΓΕΡΟΣ »»Ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης εἶχε 40 χρόνους, μαυρουδερὸς καὶ κίτρινος καὶ δι᾿ αὐτὸ τὸν ἔλεγαν φαρμάκη, »»»
ΣΥΝΕΠΩΣ ΚΑΙ »ΜΠΙΘΕΚΟΥΡΑΣ ΝΑ ΛΕΓΟΤΑΝΕ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ »’ΑΛΒΑΝΟ»»
ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ….
Τὸ σχέδιον ποὺ ἐκάμαμε μὲ τὸν Δονζελὸτ ἦτον τὸ ἀκόλουθο: Νὰ μᾶς δώσει 500 κανονιέρους μὲ φουστανέλες ἐνδυμένους, 5.000 Ἕλληνες ὁποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν γαλλικὴν δούλευση. Καὶ μᾶς ἔδωσε γρόσια διὰ νὰ στρατολογήσομε εἰς τὴν Τζαμουριά, ὅπου ἦσαν ἐχθροὶ τοῦ Ἀλῆ πασᾶ. Ἐπεράσαμεν εἰς τὴν Τζαμουριά, καὶ ἐκάμαμε 3.000 μισθωτοὺς Τζάμηδες καὶ ἤλθαμε εἰς τὴν Πάργα, καὶ τοὺς ἐμβαρκάραμε διὰ τὴν Ἁγία Μαύρα……………………………
ΔΗΛΑΔΗ ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΡΧΙΚΑ ΜΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΗ ΣΥΜΠΡΑΞΗ [ ΑΛΒΑΝΟΙ ΛΑΛΑ ΚΑΙ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΩΡΑΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΥΣ ] ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΗ ΠΑΣΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΝΕΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ
…………………… Ἡμεῖς, ἀφοῦ εἴδαμεν ὅτι ἦλθαν Ἄγγλοι εἰς τὰ νησιά, ἐγράψαμε στὴν Πάργα νὰ μὴν ἔλθουν πλέον στρατεύματα, διατὶ τὸ σχέδιο ἐχάλασε μὲ τὴν παρρησίαν τῶν Ἄγγλων. Τὸ σχέδιον ἦτον ὅτι ὅλα τὰ κάστρα τῆς Μεσσηνίας, τῆς Πάτρας, τῆς Μονεμβασίας, ἅμα ἐβγοῦμε, νὰ κηρυχθοῦν ὑπὲρ ἡμῶν. Καὶ ἦλθαν ὅλοι οἱ Τοῦρκοι καὶ Ρωμαῖοι οἱ σημαντικοὶ καὶ ὁμίλησαν εἰς τὴν Ζάκυνθο, νὰ κάμομε μιὰ κυβέρνηση, συνθεμένη ἀπὸ 12 Τούρκους καὶ 12 Ἕλληνας νὰ κυβερνοῦν τὸν λαόν. Οἱ Τοῦρκοι ἐπίσης νὰ καταδικάζονται καθὼς οἱ Ἕλληνες.
ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ »ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΥΠΟΝΟΕΙΤΑΙ
ΑΦΟΥ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΙ »ΤΟΥΡΚΟΙ»’ ΤΗΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ , ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΟΠΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥ ΛΑΛΑ.
»»»»Ἡ σημαία μας, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τὸ φεγγάρι καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸ Σταυρό, καὶ τὸ σχέδιό μας ἦτον, ἅμα ἐπατούσαμε τὸν Μορέα νὰ κάμομε ἀναφορὲς εἰς τὸν Σουλτάνο καὶ νὰ τοῦ λέγομεν, ὅτι: ἡμεῖς δὲν ἀποστατήσαμεν ἐναντίον σου, πλὴν ἐναντίον τοῦ τυράννου τοῦ Βελῆ πασᾶ,»’
ΑΡΑ ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ [ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ] ΘΑ ΣΤΡΕΦΟΤΑΝΕ ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΛΗ ΠΑΣΑ.
ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ο ΘΩΔΩΡΑΚΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ
»» Ὁ μυστικὸς μου σκοπός, ἀφοῦ ἐμβαίναμε καὶ ἐπιάναμε ὅλα τὰ φρούρια, τότε τὸ ἐκάμναμε ἐθνικότερο καὶ ἐχαλούσαμε τοὺς Τούρκους. »»Αἱ περιστάσεις ἤθελαν μὲ ὁδηγήσει τί ἔμελλα νὰ κάμω.
ΑΡΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ »ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΕΠΕΙΔΗ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»».
ΑΥΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΕ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΚΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΩΝ .
ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΥΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΥΣ»’
ΑΤΟΜΑ ΟΠΩΣ Ο ΔΙΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ.
Ο ΜΕΝ ΕΓΡΑΨΕ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΑ[ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ] ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
[ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΕΥΛΑΒΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ , ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΑΝΕ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ]
ΕΝΩ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ.
ΕΤΣΙ ΧΑΛΑΕΙ Η ΣΟΥΠΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ »’ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ»’ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΛΒΑΝΟΙ.»»
ΕΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΟΙ ΑΛΛΑ »’ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥΣ»’.
ΜΗΝ ΓΕΛΑΤΕ ΑΥΤΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ.
Πολλα ακουγοντε και για την προσφορα των Αλβανων στην ελληνικη επανασταση .
Ας δουμε λιγα χρησιμα στοιχεια….
Μουστάμπεης, στρατηγός του Κιουταχή (Μεχμέτ Ρεσίτ πασά, Ρούμελη Βάλεσι) είχε στήσει ενέδρα κατά την έξοδο των Μεσολογγιτών σκοτώνοντας 500, σκοτώθηκε από τον Καραϊσκάκη στην Αράχωβα το 1826 και το κεφάλι του καρφώθηκε σε παλούκι μαζί με του Κεχαγιάμπεη του Κιουταχή.
Χαρακτηριστικά λέγαν γι’ αυτόν ότι ήταν τότε: «το μεγαλύτερο οτζάκι της Αλβανίας και η ψυχή του Κιουταχή και των Αλβανών». Μαζί του στην Αράχωβα σκοτώθηκαν και πολλοι επίλεκτοι Αλβανοί «ο ανθός της Αλβανίας». Οι τότε Αλβανοί θρήνησαν το θάνατό του με τραγούδι που σώθηκε:
«Τσσε ντ’ Αθίνe ντ’ Αλαμάνe σούμε καπετάνeρ γιάνε
σσούμε καπετάνeρ γιάνe πο, Μουσταμπεΐ ε βράνe
Κουσσ ε βράου Μουσταμπεΐν τσσ’ ισσ νιε ιλλ γκα γκιάκου ίνε;
Πο εβράου Καραϊσκάκη φακιεζίου, μουστάκ ιγκλιάτε.
«…μπερτeκόσα Λιβαδίσe βράου, ασσλάν é σσκιπeρίσe».
Στα ελληνικά:
«Απ’ την Αθήνα ως την Αλαμάνα πολλοί είναι καπεταναίοι
Πολλοί είναι καπεταναίοι μα, σκοτώσαν τον Μουσταμπέη!
Ποιος σκότωσε το Μουσταμπέη που απ’ το αίμα μας ήταν ένα αστέρι;
Μα τον σκότωσε ο Καραϊσκάκης ο μαυροπρόσωπος, ο μακρυμουστάκης.
«..ο βάτραχος της Λειβαδιάς σκότωσε το λιοντάρι της Σκιπεριάς!…»
Βλεπουμε εδω πως οι Σκιπεταροι θρηνησανε την ηττα τους στη μαχη της Αραχωβας, και τον θανατο του αρχηγου τους.
Τωρα τι γυρευανε τοσο μακρυα απο τη πατριδα τους να πολαμανε ενατιων των Ελληνων ειναι αποριας αξιον.
Ας δουμε και την προσφορα των Αλβανοτσαμηδων της Τσαμουριας στον αγωνα των Οθωμανων εναντιων των Ελληνων κατα το 1821 .
Ισλάμ Πρόνιος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Παραμυθιά,
Μπάλιο Χούσος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι,
Χασάν Χούσος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι,
Αχμέτ μπέης Δέμος, από τους Φιλιάτες.
Μωχάμετ Νταλιάνης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Κονίσπολη, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ζενές Τσάπαρης, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε στην Πάργα το 1821
Χασάν Τσάπαρης, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός από το Φανάρι της Ηπείρου έδρασε το 1821.
Χότο Πρόνιος, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε το 1821.
Μουσταφά μπέης Καφεζέζης, αρχηγός Αλβανοσάμηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.
Aυτοι ηταν μερικα ονοματα αρχηγων των ενοπλων σωματων των ομοθρησκων τους απο τη Τσαμουρια.
Παρατηρουμε οτι ολες οι μεγαλες κωμοπολεις της Τσαμουριας [Παραμυθια,Μαργαριτι,Κονισπολη,Φιλιατες ] προσφερανε πολλα στον αγωνα διατηρησης της εξουσιας των Οθωμανων στη νοτο Βαλκανικη.
H Aλβανια το 1941-44.
Μηπως η ιστορια επαναλαμβανεται;;;;
1940 , πολεμος , Ιταλια και Αλβανια ….
To τι ρολο επαιξε η κοινοτητα των Αλβανοτσαμηδων [στην μεγαλη της πλειοψηφεια] φαινεται απο τα παρακατω στοιχεια.
Ειναι γνωστο οτι υπηρξανε Ταγματα Ασφαλειας κυριως στη νοτια Ελλαδα
οπως πχ τα Ευζωνικα ταγματα ασφαλειας
αλλα και ανεπισημα ταγματα η αλλιως ενοπλες ομαδες στο πλευρο των Γερμανων
οπως οι Πουλικοι στη Μακεδονια , οΙ Εασαδιτες στη Θεσσαλια κλπ
Παρ’ ολα αυτα η Ηπειρος ειναι απο τις ελαχιστες περιοχες της Ελλαδας που δεν υπηρξε καμια τετοια ενοπλη ομαδα στο πλευρο των Γερμανων ουτε επισημη ουτε ανεπισημη
πραγμα παραξενο αφου στη περιοχη εκεινη στα τελη του ηδη του 1943 υπηρχε ισχυρο το κινημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ιδιως στις ορεινες περιοχες την ανατολικης Ηπειρου και στους ορεινους ογκους των ελληνοαλβανικων συνορων .
Το οτι στη περιοχη της Ηπειρου
δεν υπηρξε καμια τετοια ενοπλη ελληνικη γερμανοφιλη ομαδα
ειναι κατι λογικοτατο αφου το ρολο αυτον στη περιοχη ,κυριως στη δυτικη Ηπειρο ειχανε αναλαβει αποκλειστικα
οι Αλβανοτσαμηδες.
Η κακιας μορφη ταγματασφαλιτικη συμπεριφορα τους περιγραφεται μεσα απο τα γερμανικα αρχεια…
Απο το βιβλιο του Γκοτοβου που ερευνησε τα Γερμανικα αρχεια εχει βρεθει μεταξυ αλλων η εξης μαρτυρια ..
α]Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, από τους αξιωματικούς που προώθησε ενεργά το «αλβανικό ζήτημα» γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»: «Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι, Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα. Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
Αρα βλεπουμε οτι οι ενοπλοι αλβανοτσαμηδες συμφωνα με τους ιδιους τους Γερμανους , οχι απλα ηταν γερμανοφιλοι [και μαλιστα »»εξαιρετικα»» ] αλλα και συμμετειχανε στην επιχειρηση Αugust
oπου στην ουσια εγινα εθνοκαθαρση της αρβανιτικης περιοχης του Φαναριου
απο τους Αλβανοτσαμηδες ενοπλους και τους Γερμανους.
Οταν λεει η αναφορα οτι »ειναι οργανωμενοι για την αυτοαμυνα» εννοει οτι ηταν ενοπλοι με την αδεια του Αξονα
ενω οτα λεει »συμετειχανε στην επιχειρηση ως οδοδεικτες κλπ»’ με το κλπ εννοει ολα τα εγκληματα που κανανε και τα οποια που θα δουμε παρακατω μεσα απο ενα σωρο αλλες μαρτυριες…….
Σε οτι αφορα την προαναφερθεισα εθνοκαθαρση του Φαναριου εχουμε μαρτυριες οχι μονο απο τα γερμανικα αρχεια αλλα και
απο τον Ερυθρο Σταυρο ,
τις Ελληνικες αρχες της Ηπειρου
αλλα και απο το ΕΑΜ ΕΛΑΣ Ηπειρου…..
Ας τις δουμε μια μια…..
Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση «Η κατάσταση των ελλήνων (…) στο Φανάρι, στη μεγάλη πεδιάδα κάτω από την Παραμυθιά (…), όπου κάθε χρόνο συλλέγονται 15.000 τόνοι ρύζι, ήταν πολύ σοβαρή. Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί που ζούσαν εκεί ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών. Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά. Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών (…) Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. Οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει πλήρως την Ηγουμενίτσα και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Αλβανοί πήραν μαζί τους όλα τα ζώα από τα ελληνικά χωριά. Τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα».»»»
Εδω περα απο τη εθνοκαθαρση του Φαναριου αναφερεται και ο διωγμος των Ελληνων της Ηγουμενιτσας απο τυς Αλβανοτσαμηδες ….
Παμε παρακατω σε μια αλλη μαρτυρια…….
Μετα την εθνοκαθαρση του Φαναριου η ελληνικη διοικηση Ηπειρου στελνει επιστολη διαμαρτυριας στον στρατηγο Λαντς στην οποια αναφερει μεταξυ αλλων για τη δραση των Αλβανων της Τσαμουριας ….
»»Επεδραμον προ τινων ημερω στα χωρια του Φαναριου εις μεγαλας ομαδας και επεδοθησαν εις την τελεια λεηλασια οικιων και περουσιων των κατοικων ,…., ομαδικως δε εβιασθησαν παρθενοι και εγγαμες γυναικες υπο των Μουσουλμανων …… ο πλυθησμος εγκατελειψε τας οικιας του και οσοι διεφυγαν το θανατο , κατεφυγαν στην υπαιθρο»»
Ας δουΜε τωρα την μαρτυρια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ …..
Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….
…..
ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Όλες οι προσπάθειες μας αν και βασίζονταν στη γραμμή της Κ.Ε. του Ε.Α.Μ. για την ενοποίηση όλων των δυνάμεων ενάντια στον κατακτητή δεν είχαν θετικά αποτελέσματα γιατί η παμψηφία σχεδόν των Τσάμηδων της περιοχής είχε ταχθεί ανεπιφύλαχτα με το μέρος του καταχτητή και οργάνωνε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα Ελληνικά χωριά, αρπαγές και σφετερισμούς περιουσιών.
Παρ’ όλα αυτά από τις 19 του Μάρτη έγινε η πρώτη προσέγγιση που επαναλήφθηκε στις αρχές του Ιούλη 1943. Κατά κανόνα οι υποσχέσεις που μας δώσανε οι εκπρόσωποι των Τσάμηδων δεν τηρηθηκαν. Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή……………
ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΗΣ ΚΡΑΨΙΤΗΣ ΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ .
»’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».
14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών
15 Αυγούστου 1943: Εμείς που έχουμε τα σπίτια μας στο κέντρο της πόλεως της Παραμυθιάς, είμαστε από τα χαράματα, με κομμένη την αναπνοή, πίσω από τα πατζούρια (ή) ανάλογα τις γρίλιες, παρακολουθώντας την επιστροφή των χιτλερικών Γερμανών και των μουσουλμάνων από την εικοσαήμερη «επιχείρησής» τους κατά του «Φαναριού».»»
Σε οτι αφορα τους ομηρους που συνελαβαν οι Αλβανοτσαμηδες με διαταγη των Γερμανων αξιζει να δουμε τη παρακατω μαρτυρια …..
Η στενη συνεργασια Αλβανων και Γερμανων στην εθνοκαθαρση του Φαναριου φαινεται απο τα παρακατω….
»»’Η διαταγή του Στέτνερ ήταν σαφής: «Βασικά όλοι οι ένοπλοι θα εκτελούνται επί τόπου. Χωριά από τα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί (…) θα καταστρέφονται και ο ανδρικός πληθυσμός τους θα εκτελείται. Κατά τ’ άλλα όλοι οι μάχιμοι άνδρες ηλικίας 16 έως 60 ετών θα συλλαμβάνονται και θα στέλνονται αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα. Ως όμηροι θα συλλαμβάνονται όλοι οι προύχοντες (ιερείς, δάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων).»»»’
Ενω το οτι η εθνοκαθαρση εγινε απο Αλβανοτσαμηδες ενοπλους και απο τους Γερμανους φαινεται απο τα παρακατω……
Σε έγγραφο του ο Ρέμολντ προς τον Στέτνερ διαβεβαιώνει πως ο Νουρί Ντίνο «θα πετύχει με γερμανική υποστήριξη το στόχο του και θα επιβάλει ησυχία και τάξη, όπως τη θέλουμε».
Δηλαδη η Γερμανοι »υποστηριζαν»’
τις επιχειρησεις που οι ιδιοι σχεδιασαν
και οι Αλβανοτσαμηδες του Νουρι Ντινο τελικα εκτελεσαν
ωστε να »’επιβαλουν την ησυχια και τη ταξη»’ …..
Αν αυτα δεν αποτελουν εθνοκαθαρση τοτε τι ακριβως ειναι;;;;;;
Ποτε θα απαιτησει καποιος , την συγνωμη απο μερους των απογονων αυτων που κανανε αυτα τα εγκληματα
και που σημερα γυρευουν »Μεγαλες Αλβανιες»’ οπως ακριβως κανανε οι προγονοι τους.
Στην γειτονικη Σκιπερια οχι απλα δεν ειναι γνωστη η φιλοαξονικη-ανθελληνικη δραση των Αλβανοτσαμηδων της Θεσπρωτιας αλλα αντιθετα ειναι διαδεδομενο ενα πολυ γνωστο παραμυθι
δηλαδη το οτι διωχτηκανε απο τον »’μοναρχοφασιστα Ζερβα»’ οχι φυσικα γιατι ηταν υπερ των Ιταλων και των Γερμανων αλλα λογω του οτι ηταν με το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την αντισταση ,δηλαδη οτι και καλα ηταν εναντιων του αξονα .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΑΡΧΑΣ
ΤΟ ΠΟΤΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝΕ
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ…
[Μιχάλης Μυριδάκης, Αγώνες της Φυλής, Α΄, σ. 165 – 166, Tsoutsoumpis, 2015, σ. 131 – 132.] Εκείνη την εποχή, όπως αναφέρει και το υψηλόβαθμο στέλεχος του ΕΔΕΣ, Μιχάλης Μυριδάκης, δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη οργανωμένοι αντάρτες στη Δυτική Ήπειρο. Αντάρτικες ομάδες πρώτα του ΕΛΑΣ και έπειτα του ΕΔΕΣ εμφανίστηκαν στην περιοχή στις αρχές του 1943.
ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1943
ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Ο ΕΛΑΣ ΒΟΡΕΙΑ- ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΑ-ΟΡΕΙΝΑ ΦΙΛΙΑΤΟΧΩΡΙΑ
ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ Ο ΕΔΕΣ ΝΟΤΙΑ-ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ – ΣΟΥΛΙ , ΠΑΝΩ ΣΚΑΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΛΠ
Ας δουμε λιγα στοιχεια που ανατρεπουν το παραμυθι αυτο
δηλαδη περι της αντιστασης των Αλβανοτσαμηδων εναντιων του Αξονα…..
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΟΣΟΙ AΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΤΕΤΑΓΗΣΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟ ΕΑΜ [ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ]
ΠΟΤΕ ΚΑΤΕΤΑΓΗΣΑΝ ΕΚΕΙ [ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥ ΛΙΓΟΥΣ , ΟΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΧΩΡΟΥΣΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ]
ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΠΗΓΑΝΕ ΕΚΕΙ [ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ] …..
Ήδη από το 1942, απεσταλμένος του αλβανικόυ ΕΑΜ) ονόματι Τζελάλ Κάσιο είχε μεταβεί στην Θεσπρωτία προσπαθώντας να πείσει τη σημαντική μερίδα των Τσάμηδων που συνεργαζόταν με τις κατοχικές δυνάμεις να σταματήσει τη δράση της, χωρίς όμως αποτέλεσμα2.
ΑΡΑ ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 1942 ΗΔΗ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕΡΙΔΑ ΑΛΒΑΝΟΤΣΙΑΜΗΔΩΝ
ΕΙΧΕ ΣΤΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ .
ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΔΕΣ [ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΤΙ ΠΗΓΑΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΩΚΕ Ο ΕΔΕΣ , ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ ,
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝ ΕΔΕΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟ 1942 ]
Τον Μάρτιο του 1943, το τοπικό ΕΑΜ σχημάτισε ειδική επιτροπή επιφορτισμένη με το ζήτημα των Τσάμηδων ενώ τμήματα του ΕΛΑΣ πραγματοποίησαν μια σειρά από περιοδείες στα χωριά της μειονότητας με σκοπό τη στρατολόγηση ανταρτών. Και σε αυτή την περίπτωση τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά3.
ΔΗΛΑΔΗ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ,
ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1943 , Ο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ΕΔΩΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ .
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΕ ΤΙΠΟΤΑ , ΑΦΟΥ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ .
Ο ΕΔΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ .
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΜ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑΣ ΤΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΙΑΜΗΔΩΝ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΕΓΓΡΑΦΟ TOY EAM ΕΛΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ
Του συναγωνιστού Υπολοχαγού ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΠΡΙΦΤΗ (Καστρινού) μέλους του Αρχηγείου ΣΟΥΛΙΟΥ και της Διοίκησης του 24ου Συντάγματος και ύστερα υπασπιστή στο ίδιο Σύνταγμα. «Για τη συγκρότηση και δράση των αρχηγείων ΣΟΥΛΙΟΥ και ΖΑΛΟΓΓΟΥ και του 24ου Συντάγματος Πεζικού». Προς Το Κλιμάκιον Ηπείρου – Δυτικής Στερεάς VIII Μεραρχίαν και Η.Γ.
Ι. ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΟΚΙΝΗΜΑ μέχρι ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 1943
ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Όλες οι προσπάθειες μας αν και βασίζονταν στη γραμμή της Κ.Ε. του Ε.Α.Μ. για την ενοποίηση όλων των δυνάμεων ενάντια στον κατακτητή δεν είχαν θετικά αποτελέσματα γιατί η παμψηφία σχεδόν των Τσάμηδων της περιοχής είχε ταχθεί ανεπιφύλαχτα με το μέρος του καταχτητή και οργάνωνε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα Ελληνικά χωριά, αρπαγές και σφετερισμούς περιουσιών.
ΔΗΛΑΔΗ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΟΥΣ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΡΙΑ
, ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ,
ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ-ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ,ΤΙΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟ 1943 Η ΤΑ ΦΙΛΙΑΤΟΧΩΡΙΑ ΤΟ 1944.
ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΑΦΡΕΤΑΙ ΩΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ,ΕΛΑΣ Η ΕΔΕΣ
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Η ΑΝΑΦΟΡΑ …….
Παρ’ όλα αυτά από τις 19 του Μάρτη έγινε η πρώτη προσέγγιση που επαναλήφθηκε στις αρχές του Ιούλη 1943. Κατά κανόνα οι υποσχέσεις που μας δώσανε οι εκπρόσωποι των Τσάμηδων δεν τηρηθηκαν. Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή.
ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΕΝΒΗ ΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1943 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΡΒΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ .
ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 1943 ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ ΕΞΗΣ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ…..
Λίγους μήνες αργότερα, ΕΑΜ και LNC ήρθαν σε συμφωνία για συνεργασία, η οποία μεταξύ άλλων περιλάμβανε και τη δημιουργία, υπό κοινή διοίκηση, μικτών αντάρτικων ομάδων στην περιοχή της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Και σε αυτή την περίπτωση τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά καθώς ο ΕΛΑΣ κατάφερε να στρατολογήσει από τη δεξαμενή της τσάμικης μειονότητας μόλις είκοσι5 ή τριάντα άνδρες, οι περισσότεροι από τους οποίους λιποτάκτησαν6 κατά τον δύσκολο χειμώνα του 1943.
ΑΥΤΟΙ -ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΗΤΑΝ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΜΗΔΕΣ [ ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΦΙΛΙΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ] .
ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥ 10-20 ΑΤΟΜΑ ΓΙΑΤΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ ΜΕΤΑ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΑΝΕ ΑΛΛΑ ΔΕΙΞΑΝΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Τσάμη οπλαρχηγού Ισμαήλ Χακί από την Κώτσικα, ο οποίος κατά τα τέλη του 1943 προσήλθε μαζί με τους άνδρες του στον ΕΛΑΣ. Η αντιστασιακή του δράση του εντός του οργάνωσης περιορίστηκε αποκλειστικά στην ενεργή συμμετοχή του στις μάχες με τον ΕΔΕΣ ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1944, τον συναντούμε βόρεια των Φιλιατών να λαμβάνει μέρος σε επιδρομές εναντίον ελληνικών χωριών ως συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων7.
ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΔΡΑΣΗ ΑΡΚΕΤΩΝ ΕΚ ΤΩΝ [ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΟΛΥ 30 ΑΤΟΜΑ ] ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΤΟΥ ΕΑΜ ΗΤΑΝ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΛΛΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΕΡΝΑΓΑΝΕ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΗΘΟΝΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΑ »ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΑ» ΦΙΛΙΑΤΟΧΩΡΙΑ.
Ανάλογες προσπάθειες προσέγγισης της μειονότητας έγιναν κατά τον Μάιο του 1943 από τον ΕΔΕΣ , και κατά τον Σεπτέμβριο από τη Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή, χωρίς όμως αποτέλεσμα8.
ΟΥΤΕ Ο ΕΔΕΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΤΙ .
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ Η ΑΞΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΧΟΤΑΝΕ ΤΗΝ ΄»’ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ »»’ ΕΙΧΕ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ .
ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ο ΕΑΜ ΑΦΟΥ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ,
;ΦΟΥ ΣΥΝΕΝΩΣΕ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ,
Τον Μάιο του 1944 κατα το τελος της κατοχης λοιπόν,ενω υπηρχε στους Φιλιατες [ο μοναδικος σε ολη τη Τσαμουρια ] μια φιλοαντιστασιακος – αντιγερμανικος πυρηνας Αλβανοτσάμηδων , δημιούργησε τελικα το ΕΑΜ ΕΛΑΣ το Τάγμα Αλί Ντέμι, στο χωριό Μηλιά \ της Θεσπρωτίας, το οποίο τάγμα συμπεριλήφθη, στο 15ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ.
ΕΝΩ Η ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΗ ΑΥΤΗ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ….
Εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι και τα περαιτέρω στοιχεία που μπορεί να αλιεύσει κανείς σχετικά με το, μικτό, 4ο τάγμα του 15ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ: η ίδρυσή του πραγματοποιείται τον Μάιο του 1944, δηλαδή κατά το τελευταίο διάστημα της Κατοχής και ο τομέας δράσης του εντοπίζεται βόρεια του ποταμού Καλαμά20.
Η πλειοψηφία των μουσουλμάνων παρτιζάνων του ΕΛΑΣ προερχόταν κυρίως από την περιοχή των Φιλιατών29 όπου προϋπήρχε πυρήνας συνδεδεμένος με το αντιστασιακό κίνημα της Αλβανίας30.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΟΙ ΦΙΛΙΑΤΕΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΑΙΣΘΗΤΑ
ΠΑΡΟΤΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΔΡΟΥΣΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ-ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΑΜ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΙΑΜΗΔΩΝ [AΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΤΑ]
ΤΟ 1944 ΕΑΜ Φιλιατών πιστο στην διεθνιστική ιδεολογία [ ΚΑΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΩΣ ΤΟΤΕ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΗΔΩΝ, ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ] επικεντρώθηκε να καταδείξει στους τουρκοτσαμηδες της περιοχής ότι υπήρξαν θύματα της φασιστικής προπαγάνδας και των αρχηγών τους και ότι ο δρόμος που έπρεπε στο εξής να ακολουθήσουν ήταν ο πόλεμος εναντίον του φασισμού κάθε μορφής, των Γερμανών και των συνεργατών τους.
ΑΡΑ ΚΑΙ ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΩΣ ΤΟΤΕ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ.
Αργότερα, στις αρχές Ιουλίου το 1944 , υπογράφτηκε στη Φοινίκη ]συμφωνία μεταξύ του ΕΑΜ και εκπροσώπων των μουσουλμάνων Αλβανών της περιοχής, η οποία προέβλεπε, μεταξύ άλλων……
Α]την αμνήστευση των μουσουλμάνων για όλα τα αδικήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος των Ελλήνων μέχρι τοτε,
Β]την υποχρέωση τους να παραδώσουν στον ΕΛΑΣ τους Φιλιάτες χωρίς συγκρούσεις,
Τότε εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ και 40 επιπλέον μουσουλμάνοι Αλβανοί, ενισχύοντας το μικτό τάγμα που δρούσε ήδη στην περιοχή.
ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΕΑΜ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ »ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» [ ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΗΤΑΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝΕ ΕΝΤΑΧΘΗ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ 200 ΑΤΟΜΑ ] ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΕΥΓΑΝΕ Η ΕΙΧΑΝΕ ΗΔΗ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΜΕ ΤΟ ΕΑΜ.
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ »ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΟΡΟΥΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ …
Α] ΑΜΝΗΣΕΥΣΗ ΤΩΝ ΩΣ ΤΟΤΕ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΕΙΧΑΝΕ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ,
[ΚΑΙ ΑΡΑ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΤΟΥΣ]
Β] ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΣΤΟΝ ΕΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΚΟΝΤΟΖΥΓΩΝΕ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΑΣ.
ΑΡΑ ΤΟ ΤΙ ΡΟΛΟ ΕΠΑΙΞΕ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΙΑΜΗΔΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΚΑΤΟΧΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΙΛΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΦΑΝΕΡΟ.ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΝ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΧΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΑΣΙΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΔΕΣΙΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Η ΜΑΝΤΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ……
Φαίνεται όμως ότι η κοινοποίηση της συμφωνίας αυτής προκάλεσε αγανάκτηση στον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής, πράγμα που ανάγκασε αρκετά από τα πολιτικά στελέχη της τοπικής επιτροπής του ΕΑΜ να περιοδεύσουν στα χωριά προκειμένου να καθησυχάσουν τους κατοίκους και να τους διαβεβαιώσουν για την αναγκαιότητα της συμφωνίας και την ένωση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων για τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή. Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν, το Σεπτέμβριο του 1944, θα δώσουν την τελική και πιο ουσιαστική ώθηση στην προσπάθεια αυτή του ΕΑΜ να προσεταιριστεί μέλη της κοινότητας των Τσάμηδων, μία προσπάθεια που μέχρι τότε έδειχνε ότι είχε πενιχρά αποτελέσματα.[Πηγή:Ελευθερία Μαντά,Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου, ΙΜΧΑ, 2004, σελ 188-191]
ΣΥΝΕΠΩΣ ΠΕΝΙΧΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΟΠΟΥ ΟΙ ΦΙΛΙΑΤΙΩΤΕΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ-ΑΝΑΓΚΗΣ
…….ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ……
Βέβαια, κατά μια άποψη (η οποία επιβεβαιώνεται και από έγγραφα του ΚΚ Αλβανίας) πολλοί από τους Τσάμηδες αντάρτες του ΕΛΑΣ είχαν υπηρετήσει νωρίτερα ως επίστρατοι στα ένοπλα τμήματα της Keshilla (βλ. Γκότοβος, 2016, σ. 71).
ΑΡΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ””ΕΛΑΣΙΤΕΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΙΑΜΗΔΕΣ”’ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΕΝΟΠΛΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ,
ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΣΤΑΤΟΠΕΔΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ .
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ »ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ Η ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥΣ.
ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΟΡΑΝΕ ΠΡΟΒΙΑ ”ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ”’ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΩΣΤΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ .
ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΑΝ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ,
ΘΕΛΟΝΤΑΣ Η ΜΗ
ΣΤΟΝ ΕΛΑΣ ….
ο Κωνσταντινίδης (βετεράνος εδεσίτης) κάνει λόγο για περισσότερους από εκατό24,
ενώ βετεράνοι ελασίτες από την περιοχή των Φιλιατών σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις τους, τους υπολόγισαν σε όχι περισσότερους από εκατό27.
ΑΡΑ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΝΑΣ ΕΛΑΣΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΔΕΣΙΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ,
ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ [ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΦΟΙΝΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΕΑΜ ] ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΤΟ ΕΑΜ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 100 ΑΤΟΜΑ
[ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΙΑΤΕΣ ΚΥΡΙΩΣ] .
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ [ΠΕΡΙΠΟΥ 15-20 ΑΤΟΜΑ ] ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ ΕΚΕΙ ΛΟΓΩ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ,
ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ [ 1943] , ΚΑΙ ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ .
ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΙ ΤΟΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ,
ΥΠΗΡΞΑΝΕ , ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ,
ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΙΑΜΗΔΩΝ…..
ο ΕΛΑΣίτης Π. Παπασταύρου, αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς των Τσάμηδων στην περίοδο της κατοχής: «Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγομένων Τσάμηδων. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα. Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών, λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν, τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη την Θεσπρωτία. Οι πράξεις βίας και τρομοκρατίας σε καθημερινή βάση… Όχι λίγες φορές δεν δίσταζαν, έτσι για πλάκα, να βάζουν στο σημάδι από απόσταση τσοπαναραίους και στρατοκόπους…» («Στο Στόμα του Λύκου» εκδ. Σύγχρονη Εποχή).
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣTΗ ΒΟΡΕΙΑ-ΟΡΕΙΝΗ ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΠΡΑΞΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΕ ΤΣΑΜΑΝΤΑ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ ΣΑΓΙΑΔΑ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒVΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ….
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του 1944 (μέσα Απριλίου), ΑλβανοΤσάμηδες συμμετείχαν στην πυρπόληση του Ασπροκκλησίου ενώ λίγες ημέρες αργότερα έλαβαν μέρος σε ανάλογη δράση στον Τσαμαντά.
ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ…..
Χωριο , Λειά Φιλιατών-
Ήταν στις 20-4-1944 και εσυνόδευαν το γερμανικό τάγμα που επέδραμε στη Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό. Οι Αλβανοτσάμηδες έκαψαν τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Παναγίας, κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα που παρέμεινε, η τυφλή γερόντισσα Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Αλβανοτσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή… Σκότωσαν επίσης τρεις Λειώτες, τον Γρηγόρη Λώλη, ετών 25, τον Γιώργο Μπίλη, ετών 53 και τον Βασίλη Σδούγκα, ετών 23, τους οποίους συνέλαβαν τυχαία έξω από το χωριό.
ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΚΑΨΑΝΕ ΤΗN ΕΠΙΣΗΣ EAMOKΡATOYMENH ΣΑΓΙΑΔΑ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ…..
Παράλληλα στις 23 του ίδιου μήνα ένοπλοι της μειονότητας (κυρίως από τη Λιόψη) συμμετείχαν, ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ , στην πυρπόληση της Σαγιάδας43 την οποία σύμφωνα με γερμανική αναφορά υπεράσπιζαν τριάντα αντάρτες44, προφανώς Ελασίτες.
ΑΛΛΑ ΕΞΙΣΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ
ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΩΓΜΟ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ
ΣΕ ΚΟΙΝΕΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ .
Μια άλλη ενδιαφέρουσα και όχι τόσο διαδεδομένη πτυχή του δοσιλογισμού των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας είναι και η δράση τους εντός αλβανικού εδάφους. Συγκεκριμένα, την 23η Αυγούστου του 1943, αμέσως μετά την καταστροφή της Σαγιάδας, το 1ο τάγμα του 99ου γερμανικού συντάγματος επιτέθηκε στην Κονίσπολη (η σημαντικότερη κωμόπολη της αλβανικής πλευράς της Τσαμουριάς) μαζι με Αλβανοτσαμηδες της Θεσπρωτιας ,
την οποία υπεράσπιζαν γύρω στους 150 αντάρτες Tσαμηδες ,βορειοηπειρωτες και αλλοι Αλβανοι [ Meyer, Hermann Frank (2008). Blutiges Edelweiß:]
. Η όλη επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Κονίσπολης, το θάνατο 50 ή 60 Αλβανών και – σε αντίθεση με τη Σαγιάδα που καταστράφηκε ολοσχερώς – την πυρπόληση κατά κύριο λόγο επιλεγμένων οικιών που υποδείχτηκαν από τους Τσάμηδες51.
ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΤΟΥ ΚΑΨΑΝΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ-ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΣΑΓΙΑΔΑ, ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΨΑΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΙΚΗΣ ΚΟΝΙΣΠΟΛΗΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝΕ ΤΟ ΚΚΑ .
ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ 1944 ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΒΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ »ΚΟΙΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΗΣΑΝΕ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ.
Λίγους μήνες αργότερα σχηματίστηκε, με τη στήριξη των γερμανικών δυνάμεων, τάγμα ασφαλείας 1000 ανδρών που υπό την ηγεσία του Νουρί Ντίνο συμμετείχε τον Ιανουάριο του 1944 στην εκκαθαριστική επιχείρηση Χόρριντο που διεξήχθη κυρίως εντός αλβανικού εδάφους και επέφερε το θάνατο 500 ατόμων. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο Ντίνο και οι άνδρες του έδρασαν στην περιοχή της Κονίσπολης52. Στη συνέχεια, ο Ντίνο έδρασε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1944 στην περιοχή του Αργυρόκαστρου ως επικεφαλής περίπου 700 ανδρών, 300 από τους οποίους προέρχονταν από τη Θεσπρωτία53.
52]Μάγερ, 2009, Β’, σ. 115.
[53]Αθανάσιος Γκότοβος, Τσάμηδες, το τάγμα Νουρί Ντίνο, Άρδην, 8 Ιουνίου
ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΙΔΟΣ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ,
Ο ΝΤΙΝΟ ,
ΗΔΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1943 ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ-ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ , ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ,
ΟΠΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΑΝΕΦΕΡΕ ..
»Αυτά τα άτομα πρέπει να είναι πιστοί και δοκιμασμένοι φίλοι της Ιταλίας, …. . με σκοπό να διεξαγάγουν ένα ανηλεές κυνηγητό στους αντάρτες και τους φίλους των και εν ανάγκη να καταστρέψουν τις εστίες τους και τα χωριά που τους βοηθούν αρχίζοντας από το Curvelesi.
ΜΙΛΑΕΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΧΩΡΙΩΝ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ .
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΡΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΕΥΚΟΛΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΣΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ο ΝΤΙΝΟ ….
»’Εάν δεν θεωρηθεί σκόπιμο να γίνει αυτό από μέρους των Ιταλικών δυνάμεων, δεν θα είναι δύσκολο να πετύχουμε τον σκοπό με τον σχηματισμό των 6.000 εθελοντών Τσαμουριωτών και Κοσοβάρων που είναι πραγματικοί φίλοι της Ιταλίας .»’
ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΕΝΟΠΛΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΘΑ ΔΡΟΥΣΑΝ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΑΛΒΑΒΩΝ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΣΕ ΚΟΝΙΣΠΟΛΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΒΕΛΕΣΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ .
ΕΝ ΤΕΛΕΙ
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΠΕΡΙΑΣ.
Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο, χαρακτηρίστηκαν ως «αντιδραστικοί», «εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», «συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων» από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και επίσης διώκονται σε κάποιο βαθμό. [32] [93] Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΒΑΟΤΣΑΜΗΔΕΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΕ ΜΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΕ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
ΠΟΥ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
[2]Νίκος Ζιάγκος, Αγγλικός ιμπεριαλισμός και Εθνική Αντίσταση, 1978, Α’, σ. 156.
[3]Eleftheria K. Manta, The Cams of Albania and the Greek State (1923-1945), Journal of Muslim Minority Affairs, σ. 8.
[5]Georgia Kretsi, The Secret Past of the Greek-Albanian Borderlands. Cham Muslim Albanians: Perspectives on a Conflict over Historical Accountability and Current Rights. Ethnologia Balkanica, 2002, σ. 181.
[6]Tsoutsoumpis, 2015, σ. 132 – 133.
[6a]Mπαλτσιωτης,Οι μουσουλμανοι Τσαμηδες της βορειοδυτικης Ελλαδας 2011
[7]Robert Elsie, The Cham Albanians of Greece, 2012, σ. 346 – 347, Tsoutsoumpis, 2015, σ. 130.
[8]Tsoutsoumpis, 2015, σ. 133.
[93] Kretsi, Georgia (2002). «Ethnologia Balkanica». Εφημερίδα για τη Νοτιοανατολική Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογία . 6 : 171-195.
ΣΥΝΕΠΩΣ
Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΗΣΕ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΗΝΣΗΣ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΣΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΤΑΝ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ
MΕΓΑΛΟΑΛΒΑΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ
Δηλωτικό της αλβανικής καταγωγής των Βορειοηπειρωτών της Χειμάρρας ήταν και το εξής ιστορικό γεγονός: το 1821 έφθασε στην Πελοπόννησο το τάγμα του Σπυρομήλιου από τη Χειμάρρα και ζητήθηκε από τον Μαυροκορδάτο η ένταξή του στον ελληνικό επαναστατικό στρατό. Οι Χειμαρριώτες αυτοί στρατιώτες δεν μιλούσαν ούτε λέξη ελληνικά.
ΒΕΕΕΕΕΕΒΑΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝΕ ΔΙΕΡΜΗΝΕΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟ .
ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΕΝΟ ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ [ ΒΛΕΠΕ ΑΠΟΜΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΟΧΩΡΙ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ ].
ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ ΣΤΗ ΧΙΜΑΡΑ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ [ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟ 1821 ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ] ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ
ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝΕ .
ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΗΤΑΝ »’ΒΕΡΟΣ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΣ»’.
ΚΟΣΣΟΒΑΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ…
Το φαινόμενο του εξελληνισμού των Αλβανών της Ηπείρου υποβοηθήθηκε από την Εκκλησία και τους τελευταίους δύο αιώνες από την παιδεία.
ΑΜΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΞΕΛΛΗΝΙΖΕ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ
ΤΟΥΣ »»ΑΛΛΟΓΛΩΣΣΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ»’
ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΩΡΙΑΤΙΚΑ ΟΠΩΣ ΜΙΛΑΝΕ ΣΗΜΕΡΑ.
ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ , ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΛΠ-ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΩΣ »’ΒΟΡΕΙΟ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ»’.
ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΑΛΒΑΝΟΣΛΑΒΟΙ ΕΞΕΛΛΗΣΙΝΘΕΝΤΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ….
ΕΠΙΣΗΣ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΗ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ.
ΟΥΤΕ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ ΟΜΩΣ ΜΙΛΑΝΕ ΣΤΝ ΗΠΕΙΡΟ……
Όσον αφορά την επίδραση της Εκκλησίας, μπορούμε να αναφερθούμε στη δράση του Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος γύρω στο 1770
ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ….
ΣΤΑ 1770 ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝΕ [ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ] ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΩΡΙΑ [ [ΒΛΕΠΕ ΟΡΛΩΦΙΚΑ]
ΤΩΡΑ ΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ »’ΑΦΗΝΑΝ»’ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΡΑΓΙΑΔΩΝ ΑΥΤΟ ΑΣ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ. ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΕΚΕΙ ….
κατόρθωσε να πείσει τους Αλβανούς να εγκαταλείψουν τη μητρική τους γλώσσα και να ομιλούν την ελληνική, με το επιχείρημα ότι η ελληνική ήταν η γλώσσα του Ευαγγελίου, γεγονός που αποτελούσε πραγματικότητα για όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες του αλβανικού χώρου
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ
ΣΕ 2 ΧΩΡΙΑ ΔΙΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΔΡΟΠΟΛΗΣ ΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΥΠΟΘΗΚΕ ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΑΚΚΛΗΣΗ
ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑΤΙ »’ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΝΕΤΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ»».
ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ
ΑΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ ΚΑΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ.
ΚΑΙ ΑΡΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ ΔΕΝ »’ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΕ»’ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟΕΘΝΗ ΑΛΒΑΝΟ .
ΑΥΤΑ ΚΙΝΟΥΝΤΕ ΣΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Η πρώτη προσπάθεια εισαγωγής ενός απλοποιημένου αλβανικού αλφαβήτου έγινε μόλις το 1864 από τον Αλβανό διανοούμενο Χριστοφορίδη. Το πρώτο Εθνικό αλβανικό σχολείο ιδρύθηκε στην Κορυτσά το 1887.
ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ 2 ΓΕΝΙΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΤΑ ΤΟ 1724 .
[ ΡΕ ΜΑΝΙΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ »’ΑΛΒΑΝΟΙ»’ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ ]
Με βάση τα προλεχθέντα εθνολογικά στοιχεία, μπορεί να υποστηριχθεί ότι το μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου αποτελείται από εξελληνισμένους Αλβανούς και Βλάχους.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.
ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΠΟΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ
ΕΞΑΛΒΑΝΙΣΜΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝ ΚΑΙ ΒΛΑΧΟΦΩΝΩΝ .
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΑ.
Απόγονοι αρχαίων Ελλήνων, εάν υπάρχουν, πρέπει να απαντώνται αποκλειστικά και μόνο στα παράλια.
ΩΡΑΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟ »ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ»’.
ΔΕΙΧΝΕΙ ΒΑΘΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ .
ΒΕΒΑΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ 99 ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΑ ΩΣ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΧΩΡΙΑΑΠΟ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 4 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΣΥΝΟΛΟ 103.
ΧΩΡΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑ ΤΑ 104 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΙΛΑΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ »’ΤΟΥΣ ΕΠΕΙΣΕ» ΜΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ
ΕΝΩ 103 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ [ΒΑΣΙΛΙΑ ΖΟΓΚΟΥ , ΧΟΤΖΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ,ΡΑΜΑ ΜΠΕΡΙΣΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ] ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΜΕΤΑΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΥΣ [ ΛΟΓΩ ΑΙΤΩΛΟΥ] ΑΛΒΑΝΟΒΛΑΧΟΥΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΙΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΛΑΛΙΑ ΤΟΥΣ .
ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΑΞ ΚΑΙ Ο ΑΛΒΑΝΟΣΛΑΒΟΣ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΤΕΙ ΓΛΩΣΣΙΚΑ [ ΜΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΠΑ ΣΤΟ ΤΣΑΚ ΜΠΑΜ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ] ΤΟΤΕ ΜΕΤΑ ΧΡΕΙΑΖΑΤΑΙ ΚΑΜΙΑ 300 ΧΡΟΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΕΙΣ ΝΑ ΝΑ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΙ ΤΑ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΑ.
ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;;;
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.
Προχωρώντας την εθνολογική μελέτη του πληθυσμού της σημερινής ελληνικής Ηπείρου, διαπιστώνουμε την ύπαρξη αλβανόφωνου στοιχείου, όσον αφορά το νομό Θεσπρωτίας, στην περιοχή του Σουλίου, του Μαργαριτίου, της Παραμυθιάς και τον Φιλιατών, όσον δε αφορά το νομό Ιωαννίνων στην περιοχή της Τσαρκοβίστας. Ο πληθυσμός του νομού Θεσπρωτίας αποτελούνταν σε ποσοστό περίπου 80% από Τσάμηδες Αλβανούς, στους οποίους οφείλει η περιοχή των ομάδων Τσαμουρια.
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ.
ΠΡΩΤΩΝ Η ΤΣΕΡΚΟΒΙΣΤΑ-ΛΑΚΚΑ ΣΟΥΛΙ ΗΤΑΝ ΑΜΙΓΩΣ ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ.
ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΦΙΛΙΑΤΟΧΩΡΙΑ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝΕ ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ .
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΣΤΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ.
ΠΟΤΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΕΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΙΟΡΗΣΤΗΚΑΝ ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΙ ».
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΥΤΟΠΡΟΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΩΣ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ .
ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΣΤΟ »»ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ»’.
Πριν από την τουρκική κατάκτηση, οι Τσάμηδες ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί, πολλοί όμως από αυτούς πέρασαν μετά το 1430 εθελοντικά στο Ισλάμ, για να μπορέσουν να διατηρήσουν τις κτηματικές τους περιουσίες. Ιστορικό παράδειγμα τέτοιου εξισλαμισμού αποτέλεσε η περίπτωση του αλβανού Γρίβα από την οικογένεια Μπούα.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΠΟΥΑ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΦΑΝΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΕΙΑ.
Σχετικά με τη διγλωσσία των Αλβανών της Θεσπρωτίας, και άλλοι συγγραφείς μας πληροφορούν πως οι αλβανικής καταγωγής κάτοικοι του Μαργαριτιού, της Παραμυθιάς, των Φιλιατών και της Ηγουμενίτσας μιλούσαν ελληνικά μόνο στους δημόσιους χώρους, ενώ στα σπίτια μιλιόταν αποκλειστικά η αλβανική γλώσσα.
ΣΑΣ ΚΑΙΕΙ Η ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ.
Ε ΒΕΒΑΙΑ ΑΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΩΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΚΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ
ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ [ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝΕ ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ] ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟ ΚΑΙ ΑΡΑ ΜΙΛΑΓΕ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΟΓΩ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ.
ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ.
ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΕΙΑ ΟΤΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΗΤΑΝ ΑΜΙΓΩΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΕΙΚΕΣ [ΒΛΕΠΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ]
. Ακόμα και πριν από τον πόλεμο, η κυβέρνηση του Μεταξά είχε εξορίσει πολλούς μουσουλμάνους Αλβανούς για εθνικούς λόγους.
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ
ΛΙΓΟΥΣ ΕΙΧΕ ΕΞΟΡΙΣΕΙ .
ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΞΟΡΗΣΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΑΝ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΛΗΦΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΙΑΣΤΗΚΑΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΟΥ ΣΤΡΕΨΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΑ ΟΠΛΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ.
Από τις παραλιακές πόλεις της Θεσπρωτίας η μόνη στην οποία ανέκαθεν μιλιόταν η ελληνική γλώσσα ήταν η Πάργα, η οποία είχε παραμείνει ενετική κτήση από το 1401 μέχρι το 1799, οπότε και πουλήθηκε από την Αγγλία στην οθωμανική αυτοκρατορία.
ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΣΑΓΙΑΔΑ ΤΙ ΜΙΛΙΟΤΑΝΕ;;;
ΤΑ ΚΟΥΡΔΙΚΑ;;;
ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΛΛΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.
ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ ΟΤΙ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΑΛΛΑΖΕ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
από τους χριστιανούς Αλβανούς της Θεσπρωτίας το μεγαλύτερο τμήμα αφομοιώθηκε στην ελληνική κουλτούρα, με κλασικό παράδειγμα τους αλβανικής καταγωγής σουλιώτες, οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ελληνική επανάσταση του 1821.
ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑΣ
ΚΑΤΙ ΘΑ ΞΕΡΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΦΑΝΩΣ .
ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΛΩΦΙΚΑ ΟΠΟΥ ΞΕΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ
ΚΑΙ ΕΙΧΑΝΕ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΕΒΕΖΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΑΧΟΧΩΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ.
η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι οι Σουλιώτες δεν είναι Τσάμηδες αλλά Γέγκηδες Αλβανοί,
ΛΟΛ
προερχόμενοι από την Δίβρη της Κεντρικής Αλβανίας.
ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΣΚΙΚΑ ΔΗΛΑΔΗ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ .
ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΤΙΜΠΡΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
ΘΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΓΚΕΚΙΚΑ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΑ.
ΟΠΟΤΕ ΑΚΥΡΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Οι σουλιώτες ξύριζαν τους κροτάφους τους, που είναι συνήθεια Γκέγκικη κι όχι τσάμικη, και φορούσαν τη γνωστή μας φουστανέλα που είναι το συνηθισμένο φόρεμα στην κεντρική Αλβανία.
ΤΟ ΞΥΡΙΣΜΑ ΚΡΟΤΑΦΩΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ
ΥΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΜΑΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΕΞΑΛΒΑΝΙΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΕΚΕΙ.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ ΦΟΡΙΕΤΕ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΤΙΜΠΡΑ
η φουστανέλα καθιερώθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια σαν ελληνική Εθνική φορεσιά ενώ από λαογραφική σκοπιά δεν πρόκειται παρά για το αλβανικό λαϊκό ένδυμα.
ΚΑΛΑ
ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΝΕ ΚΑΙ ΒΓΑΖΑΝΕ ΝΟΜΟΥΣ
ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΕΝΑ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΝΔΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ;;;
ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΩΡΑ;;;;;
Οι σουλιώτες τόσο με το πέρασμα τους στην ελληνική κουλτούρα όσο και με τη στρατιωτική τους δράση συνέβαλαν σημαντικά στην εδραίωση της σύγχρονης ελληνικής Εθνικής συνείδησης.
ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΖΕΜΕΜΕΝΟΙ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΝΑ »’ΠΕΡΑΣΟΥΝ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ.
ΡΕ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΕΡΑΣ ΤΩΝ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΩΝ ΟΡΕΩΝ.
ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΕΛΛΗΝΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΙΜΙΝΟ.
Η αρχική εγκατάσταση των Σουλιωτών έλαβε χώρα στο λεγόμενο Τετραχώρι το οποίο αποτελούνταν από τα έξης χωριά: Σούλι ή Κακοσούλι, Σαμονίβα, Κιάφα και Αβαρίκο. στο τετραχώρι προστέθηκαν αργότερα και άλλα επτά.
ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΠΟΥ »’ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΡΑΓΜΑ»’ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΑΝΕ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΤΕΤΡΑΧΩΡΙ.
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΤΙΜΠΡΑ.
ΜΠΟ ΜΠΟ ΜΠΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ……
Η δράση των σουλιωτών κατά την προεπαναστατική περίοδο έχει ωραιοποιηθεί από τους σύγχρονους Έλληνες ιστορικούς, παράδειγμα το Ζάλογγο, το οποίου παρουσιάζεται σαν κλασική πράξη ηρωισμού στον αγώνα ενάντια στους Τούρκους.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΕΙΣ.
ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΝ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΜΙΑ ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ….
H πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, διότι η δράση των Σουλιωτών πριν από το 1821 είχε ως μοναδικό κίνητρο την αρπαγή,
ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ 1820 ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ »’ΑΡΠΑΓΕΣ»»
ΕΝΩ ΤΟ 1821 ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ »»ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ»» ΚΑΙ ΓΙΝΑΝΕ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ;;;;
η σχέση τους μάλιστα με τους πεδινούς Αλβανούς Τσάμηδες είχε δουλοκτητικό χαρακτήρα και όχι Απελευθερωτικό, όπως παρουσιάζεται από ορισμένους Έλληνες συγγραφείς.
Ο ΠΕΡΑΙΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ
ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ Ο ΕΝΑΣ
ΜΗ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
Δυστυχώς για τα Βαλκάνια η προσπάθεια αυτή απέτυχε, τυχόν επιτυχία της θα έβαζε τα θεμέλια μιας Βαλκανικής συνομοσπονδίας στα πρότυπα της σημερινής Ευρωπαϊκής αγοράς.
ΦΣΤ….. ΜΠΟΙΝΓΚ.
Για το εάν ο ελληνικός πληθυσμός της Ηπείρου είναι και ελληνικής καταγωγής, μπορούν να εκφραστούν αμφιβολίες.
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή το 176 π.χ. οι Ρωμαίοι εξανδραπόδισαν 150.000 κατοίκους από τους παραπάνω τρείς νομούς και προκαλώντας με τον τρόπο αυτόν την πλήρη εξαφάνιση του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού της αρχαίας Ηπείρου.
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΝΑΝΕ [ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ]
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ=ΑΝ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ. ΑΣΕ ΠΟΥ ΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΑ ΧΡΟΝΟΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ .
Η ανθρώπινη αυτή ερημιά μια διατηρήθηκε για 150 τουλάχιστον χρόνια.
ΚΑΛΑ ΑΦΟΥ ΥΠΗΡΧΕ »»ΕΡΗΜΙΑ»’
ΤΟΤΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΠΗΓΕ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΕ ΣΤΗ ΝΙΚΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ;;;
ΣΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΜΗΠΩΣ;;;;
ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΕ;;;;
ΜΑΛΛΟΝ »ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ» ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ .
Στα μετέπειτα χρόνια και συγκεκριμένα μέχρι το 600 μ.Χ. με εξαίρεση την περιορισμένη εγκατάσταση Βησιγότθων, Αράβων και Βουλγάρων, δεν αναφέρονται στην βιβλιογραφία μαζικές εγκαταστάσεις πληθυσμού στην ρωμαϊκή Ήπειρο.
οι σλαβικές εισβολές πρέπει να ανέτρεψαν ριζικά την εθνολογική σύνθεση της αραιοκατοικημένες Ηπείρου με την εγκατάσταση μεγάλων μαζών Βαγιωνιτών σλάβων.
η μεγαλύτερη μάζα Σλάβων πρέπει να εγκαταστάθηκε στο νομό Ιωαννίνων, όπου ο Vasmer το 1942 διαπίστωσε την ύπαρξη 334 σλαβικών τοπωνυμίων σε σύνολο 412 σλαβικών τοπωνυμίων ολόκληρης της Ηπείρου.
ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΗΕΠΡΙΟΥ.
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ-ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΔΗΛΑΔΗ TO 1942 .
ΚΟΥΦΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ 2000 ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Στηριζόμενοι στα ευρήματα αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι να διαπιστώσουμε ότι κατά πάσα πιθανότητα το μεγαλύτερο τμήμα των σημερινών Ελλήνων της Ηπείρου είναι απόγονοι εξελληνισμένων Σλάβων.
οι Σλάβοι πρέπει να πέρασαν νωρίς στην ελληνική κουλτούρα και κατά πάσα πιθανότητα, την εποχή που ήρθαν στην περιοχή Αλβανοί,
μιλούσαν την ελληνική γλώσσα και είχαν στην κατοχή τους το μεγαλύτερο τμήμα της Ηπείρου
ΟΤΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.
ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΧΑΣΑΝΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΗ ΣΛΑΒΙΚΗ ΛΑΛΙΑ;;;;
Α] ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ [ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ]
Β]ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ [ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΝ ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΓΡΑΜΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΜΟΛΙΚΑ ]
Γ] ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ [ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ]
απόγονοι αρχαίων Ελλήνων, αν υπάρχουν,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΡΕ ΠΑΙΔΕΣ
ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝΕ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΟΜΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ.
»»’ΑΥΤΟΓΕΝΟΚΤΟΝΗΘΗΚΣΑΝΕ»» ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΚΡΙΒΕΙΣ.
ΜΕΤΑ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΝ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ
ΑΤΟΜΙΚΑ ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ.
ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΑ ΑΓΓΙΓΜΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΣΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΛΑΛΕΙΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΓΝΩΣΤΑ ΑΥΤΑ
θα υπάρχουν μόνο στα παράλια και πιο συγκεκριμένα στην Πάργα.
ΕΧΕΙ ΠΛΑΚΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΓΑ ΩΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗ
ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΔΕΧΟΝΤΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ [ΜΟΝΟ] ΣΕ ΑΥΤΗ.
Παρά το γεγονός ότι οι σημερινοί Έλληνες της Ηπείρου είναι κατά πάσα πιθανότητα σχεδόν αποκλειστικά αλβανικής, Βλάχικης και σλαβικής καταγωγής
»’ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ»» ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Η ΣΧΕΔΟΝ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ
Α] Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ [ ΡΩΜΙΟΙ ΓΡΑΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ]
Β]Η ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ [ΒΟΡΕΙΟ ΙΔΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΧΩΡΑ ,ΗΜΙΒΟΡΕΙΟ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ] ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΥΝΕΙΧΕΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΗΤΑΝ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Eπειδη ακριβως δεν ξερουμε ιστορια και δεν μπορουμε να απαντησουμε στην αλβανικη προπαγανδα
χωρις να το χουμε παρει χαμπαρι στην »Ενωμανη Αλβανια» περα απο Ηπειρο, Καστορια, Φλωρινα και Κερκυρα εχει τον τελευταιο καιρο περιληφθει και ο νομος Γρεβενων οπως φαινεται παρακατω
Διεκδικουν περισσοτερα απο οσα ζηταγανε το 1913 οταν ζηταγανε ουσιαστικα τα μεγιστα δυνατα για να πετυχουν τα ελαχιστα
Πριν 103 χρονια δηλαδη δεν τους ειχε ανοιξει ακομα η ορεξη για Φλωρινα Γρεβενα και Κερκυρα.
Ας καταλαβουμε την σοβαροτητα της καταστασης,
γιατι σε λιγο θα δουμε Αιτολοακαρνανιες και Τρικαλα στην »’Μεγαλη Αλβανια»’
η φουστανέλα ….. από λαογραφική σκοπιά δεν πρόκειται παρά για το αλβανικό λαϊκό ένδυμα.
ΗΤΑΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗΣ ΣΙΠΕΡΙΑΣ
ΑΣ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΟΥΜΕ.
Οι γειτονες εθνικιστες παρουσιαζουν μαρτυριες περιηγητων οι περισσοτερες απο τις οποιες κρινοντε εσφαλμενες .
Ας δουμε λιγα λογια ….
Σε οτι αφορα τις αναφορες για τη φουστανελα
Ας μην ξεχναμε οτι καποιοι ανθρωποι προ 2 αιωνων
που απλα υπεθεταν [ και ποτε δεν αποδεικνυαν ]
την »αλβανικη» καταγωγη της φουστανελας ηταν συνηθως οι παρακατω,
α] ανθρωποι-περιηγητες καλοπροαιρετοι που απλα ελεγαν-υπεθεταν οτι ισως η φουστανελα ειναι αλβανικη-τοσκικη [βαζανε το »ισως»και λεγανε τοσκικη και οχι γενικα αλβανικη , γιατι ακριβως ηταν καλοπροαιρετοι]
β] ανθρωποι – περιηγητες που ηταν ισως καλοπροαιρετοι
αλλα ηταν επηρασμενοι απο τον πανιλλυρισμο που επικρατουσε την εποχη εκεινη .
Ετσι και η φουστανελα τι αλλο θα μπορουσε να ταν παρα αλβανικη [δηλαδη , ιλλυρικη κατ αυτους].
Ας μην ξεχναμε δηλαδη και το πανιλλυρικο κλιμα εντος του οποιου γραφτηκανε μερικα πραγματα τα χρονια εκεινα.
γ] ανθρωποι τυπου φαλμεραυερ [ εννοω με προαποφασισμενα αποτελεσματα και προαποφασισμενη αποψη περι του θεματος ] που ουτως η αλλως δεν θελανε τιποτα εν ελλαδι να εχει ελληνικη καταγωγη…
ετσι και η φουστανελα τι αλλο θα μπορουσε να ειναι παρα μη ελληνικη και αρα αλβανικη-τοσκικη για την ακριβεια
δ] περιηγητες [ εντος πολλων εισαγωγικων ] οι οποιοι ειχανε σταλει στην περιοχη, απο τα κρατη τους –
μεγαλες δυναμεις της εποχης ,
και ειχανε προαποφασισει οτι τα συνορα της ελλαδας πρεπει να φτασουν η να παραμεινουν το πολυ ως την ακαρνανια [ να μην επεκταθουν παραπανω με λιγα λογια ] και οι οποιοι παρουσιαζανε την ηπειρο ως κατοικουμενη απο ελαχιστους [και επιλυδες ακομα ακομα ] Ελληνες , τη φουστανελα αλβανικη και γενικα προπαγνδα με λιγα λογια πραγμα γνωστο ως σημερα …
ε] ανθρωποι μεταγενεστεροι των παραπανω που απλα στηριζομενοι στα γραπτα των παραπανω και απλα αντιγραφοντας τις αποψεις τους συνεχιζαν να αναπαραγουν την εικασια περι αλβανικης φουστανελας……
μερικοι εξ αυτων που χρησιμοπουντε κατα κορον απο τουςς αλβανους εθνικιστες σημερα , ειναι οι εξης
vikers leake ,hobhouse , κλπ κλπ ειναι μερικοι εξ αυτων , των οποιων τα παραμυθια ειναι τοσο ολοφανερα ετσι κι αλλιως.
Oλοι αυτοι λοιπον
εντασοντε σε μια εκ των παραπανω κατηγοριων ,
για αυτο και γραφανε που και που
πραγματα εντελως ανυποστατα
παροτι ηταν παροντες και υποτιθετε ειχανε μια πιο ξεκαθαρη εικονα.
Και γενικα ας μην ξεχναμε οτι διαφοροι δυτικοι περιηγητες ειχανε παντα μενος με τους Γραικους
Λογω κυριως της αντιπαλοτητας παπικων με τους Γκραικους.
Ας μην ξεχναμε οτι η ονομασια Γραικος στη δυτικη χριστιανοσυνη
ειχε παρει μειοτικη χρεια ηδη απο τις αρχες της δευτερης χιλιετιας γιατι ειχε ταυτιστει μη την εννοια του ορθοδοξος την οποια τοσο αντιπαθουσανε οι δυτικοι κρατουντες.
Περα δηλαδη απο τον Πανιλλυρισμο
υπηρχανε δηλαδη και αντιθεσεις προς τον ελληνισμο-ρωμιοσυνη
που βασταγανε απο τα πολυ παλια χρονια .
Θα δωσουμε ενα κλασικο παραδειγμα ανυποστατης πηγης
ενος »’μελετητη» της εποχης εκεινης που αναπαραγεται συνεχως απο Αλβανους εθνικιστες και ελληνοφωνους συνοδοιπορους τους .
«Η αλβανική εθνική φορεσιά λέει ο Hobhouse …. έχει χρησιμεύσει ως πρότυπο σε πολλούς από τους πρώην υποτελής του Σουλτάνου, ιδιαίτερα στους Έλληνες του Μωριά και της Μάνης και στους ορεσίβιους του Ηρακλείου, που το έχουν αντιγράψει με περισσότερη ή λιγότερη ακρίβεια, αλλά περιορίστηκαν να το χρησιμοποιούν άντρες που βρίσκονταν σε πολεμικές ασχολίες» (The Penny magazine of the Society for the Diffusion of Useful …, Volume 5 By Charles Knight, p. 181)»»
Καταρχην τελειως ακυρη η παρατηρηση αυτη.
Ως γνωστον ποτε δεν φορεθηκε η φουστανελα στη Μανη
η καλυτερα ποτε δεν εγινε ευραιως διαδεδομενη ουτε ποτε εγινε κυρια ενδυμασια,οποτε κακως και την επισημαινει το παραπανω κειμενο ως »φουστανελοφορος» περιοχη .
Σχεδον παντα φοριοτανε η νησιωτικη βρακα ακριβως λογο της μορφολογιας του εδαφους και της »’περικυκλωσης» της περιοχης απο θαλασσα τοσο ανατολικα και δυτικα οσο και νοτια και την επακολουθη ενασχοληση των κατοικων με την πειρατεια για λογους
Αρα τελειως ακυρο τα παραμυθι.
Ειδικα απο τη στιγμη που κανενας »Σκιπεταρος» δεν πατησε στη Μανη ωστε να την »διαδωσει».
Αλλη ακυρη μεγαλοαλβανικη πηγη.
»’ο Άγγλος συνταγματάρχης William Martin Leake παρατήρησε ότι η αρβανίτικη φορεσιά είχε μεγάλη διάδοση ιδιαίτερα στον Μωριά, στην Ύδρα, στην Αργολίδα αλλά και στην Αττική και στη Βοιωτία (λόγω των Αρβανιτών που κατοικούσαν εκεί). (Travels in Morea, London, 1830, vol. A’, p. 209-210).
Αλλη μια »φοβερη» πηγη αλλα συγχρονως και πολυ ακυρη.
Πρωτον….
Λεει οτι η »αρβανιτκη» φορεσια εχει μεγαλη »διαδοση» ιδιαιτερα στο Μωρια»’..
Δηλαδη στη Ρουμελη ειχε πιο »’μικρη» διαδοση απο οτι στο Μωρια;;;
Τι φοραγανε στη Φωκιδα και την Αιτολοακαρνανια οι κατοικοι;;;
Δευτερον αναφερει αρβανιτοφορια στην Υδρα η οποια υποτιθετε »διεδωσε» τη φορεσια στους υπολοιπους Ελληνες.
Πραγμα και παλι μη αληθες αφου στην Υδρα τα χρονια εκεινα
φοριοτανε και εκει η ιδια ενδυμασια με τον υπολοιπων νησιωτων , η λεγομενη βρακα.
Τωρα που ειδε τη
φουστανελα στην Υδρα ειναι αποριας αξιον.
Τετοιες πηγες χρησιμοποιουντε ως »’αποδειξη»’απο τους γειτονες εθνικιστες.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ …..
»Καταρχην οι Αλβανοι χωριζοντε σε Γκεκηδες και Τοσκηδες.
Οι Γκεκηδες ,οσοι ομιλουν τα γκεκικα αλβανικα δηλαδη
κατοικουν απο το Ελμπασαν και πανω ως το Κοσσοβο και τα δυτικα Σκοπια αλλα και στο νοτιοανατολικο Μαυροβουνιο
και αποτελουν τα δυο τριτα της αλβανικης φυλης των Βαλκανιων .
Οι Τοσκηδες οσοι δηλαδη μιλουν τα τοσκικα αλβανικα
κατοικουν απο το νοτια του Ελμπασανιου ως τη Λαμπερια -δυτικα απο το Αργυροκαστρο και στη Κορυτσα
ενω τοσκικα μιλουσανε και οι Αλβανοτσμηδες της Θεσπρωτιας ,
και οι τοσκοφωνοι αποτελουν περιπου το ενα τριτο της αλβανικης φυλης.
Τωρα που φοριετε η φουστανελα;;;
Η φουστανελα δεν φοριετε απο το Ελμπασανι και πανω δηλαδη απο την πλειοψηφεια της αλβανικης φυλης.
Φοριοτανε μοναχα εν μερει και ως δευτερη στολη μονο σε καποιες πολεις στα παραλια της Γκεκαριας οπως στη Σκοδρα και εκει ως δευτερη ενδυμασια και οχι ως ντοπια .
Αρα δεν φοριοτανε απο τα δυο τρτα των Σκιπεταρων
Στη Τοσκερια αντιθετα
η φουστανελα φοριοτανε απο ενα μεγαλο μερος των Τοσκηδων
κυριως στις επαρχιες Δεβολη και Κορυτσας , Σκραπαριου [νοτια του Μπερατιου]
Στη Σπατια βορεια του Μπερατιου ,στα νοτια του Πογραδετς κλπ
ενω σε αρκετα μερη της Τοσκερια οπως στη Λαμπερια , της Ερσεκα κλπ φοριετε παραλληλα με μια αλλη αλβανικη ενδυμασια την γνωηστη ως »’κοστουμ κομπεταρ» δηλαδη εθνικη ενδυμασια.
Αυτη ειναι η δευτερη ενδειξη
οτι η φουστανελα δεν ειναι εθνικη ενδυμασια των Αλβανων
γιατι απλα ουτε οι ιδιοι την ονομαζουν ως τετοια
αλλα αντιθετα ονομαζουν ως »εθνικο κοστουμι» – κοστουμ κομπεταρ την ενδυμασια με το σκοροχρωμο παντελονι.
Η πρωτη ενδειξη
ειναι οτι τη φοραει-φορουσε δηλαδη
μια αλβανικη μειοψηφεια [ περιπου το 20 τα εκατο των αλβανοφωνων των Βαλκανιων ]
και μαλιστα
οσοι Αλβανοι κατοικουν στη Τοσκερια
και μαλιστα οσοι
ειτε ζουνε σε συνεφεια με τον ελληνισμο [Κορυτσα] ειτε ειχαν ερθει σε επαφη με τον ελληνισμο σε παλιοτερες εποχες .
Ας δουμε πως αναιρουντε τα παραμυθια αυτα.
Μεταξύ όμως των τελευταίων δίγλωσσων χωριων-αρβανιτοχωριων της Λειβαδειά Βοιωτίας [Στείρι και Κυριάκι ]
ως τη περιοχή του Φαναρίου της Πρέβεζας [πρώτη δίγλωσση περιοχή της Ηπείρου οπως ανεβαίνουμε βόρεια] δεν κατοικούσανε καθόλου δίγλωσσοι πλυθησμοί.
Και είναι μία πολύ μεγάλη και κυρίως ορεινή στο μεγαλύτερο μέρος της έκταση και συμπεριλαμβάνει ,Φωκίδα ,Άγραφα ,Νότιο τμήμα της Ηπείρου κλπ .
Και εκεί ομως
η κύρια ενδυμασία ειναι σχεδόν παντα η φουστανέλα.
Συνεπώς είναι δύσκολο να διαδόθηκε στα μέρη εκείνα η φουστανέλα απο τους Αρβανίτες της Βοιωτίας η της Αττικής .
Επίσης οι Αρβανίτες αυτοί
περασανε βεβαια καποτε από τα μέρη της Ρούμελης [πάνω της Λειβαδειάς περιοχές που αναφέραμε παραπάνω] ομως ήταν περαστικοί
δηλαδή μείνανε για λίγο και φύγανε.
Φουστανέλα όμως φοράνε οι κάτοικοι οχι μόνο εκεί αλλά
και ως τη Νάουσα ενώ φουστανέλες και φουστανελοειδή ως τη Φλώρινα ακομα και καποιες περιοχες στα νοτια Σκοπια .
Το σίγουρο εν τέλει είναι ότι η μεγάλη ομοιότα [και στις ενδυμασίες]
των όσων κατοικούσανε την Ηπειρωτικη Ελλάδα
και όσων κατοικούσανε τη νότια αρχαία Ιλλυρία μαρτυρείτε πολύ παλιότερα
ήδη απο τον 15ο αιώνα απο Βενετικές αρχές ..
Να τι γράφει για τους ερχόμενους απο τη νοτια και παραλια αρχαια Ιλλυρια ,Αρβανιτες στο Μωριά .
Αναφέρεται στους αρβανιτόφωνους και διγλώσσους νεοφερμενους
και στους ντόπιους ελληνοφωνους-γραικοφωνους του Μωριά .
Ας δουμε….
Ο Γενικός Προνοητής του Μοριά, Jacomo Barbarrigo, έγραψε τον 1479: «Οι Αλβανοί και οι Γραικοί δεν είναι παρά ένας μόνος λαός που μισεί κάθε ξένο»
Οταν λεει »’ενας λαος» εννοει ασφαλως
τουλάχιστον και πρωταρχικά
την πολιτισμική ομοιότητα
των δυο αυτών ομάδων
επιλύδων αρβανιτοφωνων και διγλώσσων
και ντόπιων ελληνοφώνων.
Δεν μπορεί οι »Αλβανοί» αυτοί
να ήταν μόναχα αρβανιτόφωνοι
ούτε να φοράγανε διαφορετικά ρούχα απο τους ντόπιους
και παρόλα αυτά να τους περιέγαφε ο Βενετός
ως »’έναν λαό».
Αρα είχανε παρα πολλές [πολιτιστικές ] ομοιότητες πέρα φυσικά από την κοινή συνείδηση πασιφανώς
[ »’ένας λαός που μισει καθε ξενο »’ οπως χαρακτηριστικά αναφέρει
πραγμα που σημαινει οτι δεν θεωρουσε ξενο ο ενας τον αλλο γιατι ακριβως και οι δυο ηταν ελληνικης συνειδησης λογω ελληνικης καταγωγης .
Συνπεως μιλαμε για 2 πλυθησμιακες ομαδες με προφανη γλωσσικη ικανοτητα συεννοησης [αρα διγλωσσοι οι Αρβανιτες]
με κοινη εθνικη συνειδηση [ βλεπανε ως ξενους μονο ολους τους αλλους και οχι ο ενας τον αλλο ]
και κοινο σε πολυ μεγαλο βαθμο πολιτισμο.
Ακόμα και πιό παλιά τωρα,
από περιηγητές προ της καθόδου των Αρβανιτών στον ελλαδικό χώρο
έχουμε άλλη μια μαρτυρία που αφορά την πολιτιστική ομοιότητα όσων κατοικουσανε κατα το Μεσαίωνα
στα εδάφη της αρχαίας Ελλάδας και της νότιας αρχαίας Ιλλυρίας .
Γύρω στο 1322, ένα Φραγκισκανός (Καθολικός) μοναχός, ο Simon Fitzsimons, ταξίδεψε απ’ την Ιρλανδία στους Αγιους Τόπους.
Το λατινικό κείμενο που ακολουθεί προέρχεται απ’ το βιβλίο “Itinerarium Symonis Semeonis ab Hybernia ad Terram Sanctam”, σελίδες 36-38, που εκδόθηκε στο Δουβλίνο το 1960. Περιγράφει ορισμένα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά των μεσαιωνικών Αλβανών (1322).
»»’ Η Αλβανία είναι μια επαρχία που βρίσκεται ανάμεσα στην Σκλαβηνία και την Ρωμανία, έχει μια δική της γλώσσα, και πρόσφατα την υπέταξε και την πρόσθεσε στην κυριαρχία του ο προαναφερθείς σχισματικός βασιλιάς της Ρασσίας.
Οι Αλβανοί είναι κι αυτοί σχισματικοί και χρησιμοποιούν την [θρησκευτική] τελετουργία των Ελλήνων και είναι ακριβώς ίδιοι μ’ αυτούς στο ντύσιμο και τους τρόπους»»».
Ο περιηγητής
πέρασε απο μέρη της τοτε Αλβανιας που κατοικούσανε οι μετέπειτα Τόσκηδες και οι μετεπειτα Αρβανιτες
και αυτούς περιγράφει ως »ομοιους των Ελληνων στον πολιτισμικο τομεα και θρησκεια »’
Αυτό τα καταλαβαίνουμε και απο το ότι τους περιγράφει ως »σχισματικούς» δηλαδη ορθοδοξους
πραγμα που δεν ηταν οι πανω του Δυραχιου και της ενδοχωρας Αλβανοι μετεπειτα Γκεκηδες
αφου αυτοι ηταν καθολικοι .
Άρα προφανώς
η ομοιότητα στις ενδυμασίες των Ρωμιών
με τους μετέπειτα των αρχαιων ετων
κατοικουντες την αρχαια
νοτια και παραλια Ιλλυρια ,
Αρβανιτες
αλλα και Αλβανούς Τοσκηδες
βαστάει απο πολύ παλιότερα της επόχης εκείνης,
και πιθανώς από τα τα ελληνιστικά χρόνια όταν όλη η νότια αρχαία Ιλλυρία ιδιως τα παραλια της και το νοτιο τμημα της [ως το Δυρράχιο ] είχε πολιτισμικώς εξελληνιστεί τόσο πολύ
ώστε οι ίδιοι οι Ρωμαίοι κατακτητές
να την ονομάσουν »’Νεα Ήπειρο η αλλιως Ελληνική Ιλλυρία».
Δηλαδη μια Ιλλυρια που ειχε πλεον »χρωμα» ελληνικο
ειχε δηλαδη σε μεγαλο βαθμο εξελληνιστει κυριως πολιτισμικα
και λιγοτερο[κυριως στα παραλια και στο νοτο] φυλετικα .
Και »’πολιτισμικώς»’ εξελληνισμος
σημαίνει πρωτίστως παρομοια
ήθη έθιμα ενδυμασίες τρόπος ζωής,χοροι κλπ.
Καθολου τυχαιο οτι ο Βυζαντινος Προκοπιος
λιγους αιωνες μετα τη ρωμαικη κατακτηση
αναφερει και αυτος για τους οικουντες τα παραλια μερη της νοτιας Ιλλυριας [ ως το Δυρραχιο ]
»’Έλληνες εισίν, Ηπειρώται καλούμενοι, άχρις Επιδάμνου πόλεως, ήπερ επιθαλασσία οικείται»
Μιλαει για τα μερη απο οπου ηρθαν οι περισσοτεροι μετεπειτα Αρβανιτες οι οποιοι και ιδρυσανε την »κοινοτητα των Γραικων στη Βενετια τον 16ο αιωνα.
Και τους ονομαζει ως Ελληνες
γιατι ακριβως πολλοι εξ αυτων ηταν Ελληνες οχι μονο πολιτισμικα και φυλετικα
ενω αλλοι ηταν Ελλληνοιλλυριοι
και αλλοι Ιλλυριοι στην ενδοχωρα κυριως αλλα εξελληνισμενοι πολιτισμικα [ ενδυμασιες, ηθη , εθιμα κλπ] οι μετεπειτα Τοσκηδες .
Καθολου τυχαιο και το παρακατω…..
»»Στα χρόνια της παρακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δημιουργείται στην ενιαία Ήπειρο το «Δεσποτάτο της Ηπείρου» πού έφτανε οπό την Άρτα ως το Δυρράχιο.»
Ακριβως εκει δηλαδη
που απο τα ρωμαικα χρονια
ηταν το οριο μεταξυ
ελληνικου πολιτισμου και ιλλυρικου πολιτισμου.
Απο τοτε αρα βασταει η κοινη ενδυμασια μεγαλου μερους των Τοσκηδων με τους Ελληνες της ηπειρωτικης Ελλαδας
αλλα και αρκετα αλλα κοινα πολιτισμικα στοιχεια που παρα των εξισλαμισμο πολλων νοτιων Αλβανων – Τοσκηδων ηταν εμφανη ως πριν ενα αιωνα αλλα και ως σημερα .
Ακριβως σε κοινες τις περιοχες συνεβησαν τα παρακατω….
Το Ευαγγέλιο του Χριστού φτάνει πολύ νωρίς στον ηπειρωτικό χώρο, με τον Απόστολο Παύλο. Από τους πρώτους αιώνες έχουμε μάρτυρες από τη Β. Ήπειρο: Αγ. Αστείος Επίσκοπός Δυρραχίου (98 μ.Χ.), Αγ. Ελευθέριος Επίσκοπος Αυλώνας (120 μ.Χ.), Αγ. Δονάτος Επίσκοπος Φοινίκης (250 μ.Χ.), Διάκονος Ίσαυρος (3ος αι. μ.Χ.). Η παρουσία Επισκόπων σε Οικουμενικές Συνόδους (ήδη από το 381 μ.Χ.) δείχνει την οργάνωση της Εκκλησίας στην περιοχή.
Τα πολλά βαπτιστήρια της παλαιοχριστιανικής εποχής που έχουν διασωθεί (Βουθρωτό, Φοινίκι, Αχρίδα) φανερώνουν την πρόοδο της Χριστιανικής Εκκλησίας στο χώρο τη Ηπείρου.
Εντυπωσιακή είναι η εξέλιξη της ναοδομίας: παλαιοχριστιανικές Βασιλικές έχουν ανακαλυφθεί στο Βουθρωτό, Βύλλιδα, Αμάντια, Δυρράχιο, Μεσαπλικ Αχρίδα με εντυπωσιακά ψηφιδωτά. Αργότερα η Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή αρχιτεκτονική έχει να παρουσιάσει: Κοίμηση Θεοτόκου Λάμποβο, Άγ. Νικόλαο Μπερατι, Παναγία Ζερβάτι (10ος αι.), Άγ. Ιωάννη Μπομποστίτσας Κορυτσάς, Άγ. Νικόλαο Μεσοποτάμου, Παναγία Μπόρια Κορυτσάς, στο Μπεράτι: Παναγία Βλαχέρνας, Αγ. Μιχαήλ και Αγ. Τριάδα (12ος-14ος αι.), Αγ. Κυριάκος Δούβιανης, Γέννηση Θεοτόκου Επισκοπής (16ος αι.), Αγ. Πρόδρομος Μοσχόπολης Κορυτσάς και Παναγία Κοκαμιάς (17ος αι.), Αγ. Νικόλαος Μοσχόπολης (18ος αι.) κ.λπ.
Ολα αυτα τα μερη που αναφεροντε παραπανω [πλην Δυρραχιου]
αποτελουν ουσιαστικα ενα μεγαλο μερος της Τοσκεριας που σε μεγαλο βαθμο συνεχιζε να
»»ελληνιζει πολιτισμικως»[ηθη εθιμα μουσικη ,ενδυμασιες κλπ ] ως πριν 50 και 100 χρονια .
Τι λεει η αλβανικη προπαγανδα….
»»Οι Σουλιωτες δεν μιλαγανε ελληνικα πριν το 1830 η σε πιο »λαιτ»εκδοχες πριν πανε στη Κερκυρα μετα το διωγμο του απο τον Αλη Πασα »’
»’Οι Σουιωτες ηταν Τσαμηδες »
Ας δουμε για αρχη μερικες ανακριβεις αλβανοεθνικιστικες πηγες περι των Σουλιωτων.
α]Πρωτη πηγη ο αγαπημενος της »’νεας ιστοριογραφιας»’ Φινλευ ο οποιος φυσικα τους ονομαζει και αυτους ως »Αλβανους»«Σουλιότες, η πιο αξιοσημείωτη φυλή Αλβανών Ορθοδόξων» είχε πει ο George Finlay το 1861 (George Finlay, A History of Greece, vol. 6, Cambridge University Press, 2014)
Ο ΟΜΩΣ ΦΙΝΛΕΥ ΕΒΛΕΠΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟ
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΑΛΛΑ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ
ΚΟΡΩΝΗ
ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ
ΟΛΥΜΠΙΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΛΗΘΗ .
ΕΔΩ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ ,
ΚΑΘΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ,
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ , ΚΑΤΑ ΤΑ »ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΥΜΠΟΣΙΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΙΛΛΥΡΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ .
ΒΕΒΑΙΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ
ΑΙΟΛΟΔΩΡΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ .
ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ KAN ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ [ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ] Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΛΛΥΡΙΚΗΣ ΛΑΛΙΑΣ . ΔΗΛΑΔΗ ΣΑΝ ΙΛΛΥΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΛΑΛΙΑ .
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ »’ΑΛΒΑΝΙΚΑ» ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΩΣΣΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΙΚΩΣ ΕΚΛΑΤΙΝΙΣΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ – ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΕΚΛΑΤΙΝΗΣΑΝΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΛΑΛΙΑ .
ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ .
ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΛΛΥΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ
ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΜΑΝΤΑΡΑ .
ΑΛΛΗ ΠΗΓΗ …..
Η Μιράντα Βίκερς γράφει: «Οι Σουλιώτες, που τότε αριθμούσαν 12.000 άτομα, ήταν Αλβανοί χριστιανοί.» (Miranda Vickers, ‘Albania: a Modern History’, London 1994)
Η ΑΛΒΑΝΟΦΙΛΗ [ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΕΝΝΟΙΑ] ΒΙΚΕΡΣ
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ
ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΩΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΟΟΟΟΛΗΗΗ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
ΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ
ΕΙΤΕ ΚΑΝΕΙ ΕΝ ΨΥΧΡΟ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΔΕΝ ΕΒΓΑΖΕ »»ΑΛΒΑΝΟΥΣ»» ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠOY ΑΠΛΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ
ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΙ ΡΩΜΕΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ
ΠΡΑΓΜΑ ΛΟΓΙΚΟ
ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΓΟΝΟΙ
ΜΟΝΟΓΛΩΣΣΩΝ – ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ ΑΠΟ ΠΡΕΒΕΖΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
ΔΙΓΛΩΣΣΩΝ ΑΠΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΚΚΑ ΣΟΥΛΙ
ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΒΛΑΧΩΝ ΔΙΓΛΩΣΣΩΝ
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ
ΔΗΛΑΔΗ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ
ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΑΝΕ ΤΗΝ »ΚΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΡΑΙΚΩΝ»’
ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ 5 ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΙΝ …..
ΑΣ ΤΙΣ ΔΟΥΜΕ…
Ο Λόρδος Byron περιγράφει τους Σουλιότες ως «κακότροπους Ρωμαίους που μιλούν λίγα Ιλλυρικά»»
EΛΛΗΝΕΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΜΕΙΚΑ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΙΛΛΥΡΙΚΑ.
»οι Ορθόδοξοι Σουλιότες, ένα θαυμαστό μείγμα από Έλληνες και εξελληνισμένους Αλβανούς, που κέρδισαν τον θαυμασμό του Byron.» [William Miller, ]»
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Κατά τον Παπαρρηγόπουλο «…οι Σουλιότες ήσαν κράμα Ελλήνων και εξελληνισθέντων Αλβανών και εις των επιφανέστερων γόνων του συνοικεσίου των δύο φυλών…
ΑΡΑ ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.
Ας δούμε τι είπε και ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, συγγραφέας, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και υπασπιστής του Κολοκοτρώνη: «…Αυτά έλεγαν στους ξένους, οι οποίοι ευκόλως πείθονταν, ο δε στον Νέγρη, και ο άλλος σε άλλον, στον Δημήτριο Υψηλάντη, όμως δεν πλησίαζαν, διότι αυτός ήταν ενωμένος με το στοιχείο του τόπου, και γι’ αυτό δεν τον εμπιστεύονταν ούτε ο Νέγρης, ούτε ο Καρατσάς, ούτε ο Μαυροκορδάτος.
Κατά δυστυχία όμως με τούς τελευταίους αυτούς συμφώνησαν όλη η φυλή των Αλβανών-Ελλήνων-Σουλιωτών…» (Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνα 1858: Τύποις και βιβλιοπολείω Π. Δ. Σακελλαρίου)
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΤΟΥ »ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ » ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΚΕΤΟ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΗΤΑΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ .
Ο William Eton αναφέρει και αυτός , στο βιβλιο «A Survey of the Turkish Empire» (1798) ,τα εξης….
Τους στρατιώτες του Αλη Πασα τους οποιους ονομαζει »»’as they were all Albanians»»» ,
ενώ αναφερει τους Σουλιωτες ως »»Greek inhabitants of the mountain of Sulli»»’
Δηλαδη Ελληνες οι μεν Αλβανοι οι δε αρα σιγουρα ηταν διγλωσσοι τουλαχιστον σε αντιθεση με τους σκετα αλβανοφωνους Λιαμπηδες.
»Με τη φράση «Εκείνο το ελληνικό φύλο που κατοικεί στο βουνό Σούλι…» αρχίζει την περιγραφή του για το Σούλι ο Γερμανός διπλωματης Bartholdy («Voyage en Grece fait dans les Anees 1803 et 1804».
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΙΝ ΤΟ 1830 Η ΤΟ 1821 .
ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ…..
»»Ο Pouqueville αποκαλεί τους Σουλιότες ως Έλληνες, επειδή ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το καταλαβαίνουμε αυτό επειδή τους μουσουλμάνους του Αλή Πασά που επιτέθηκαν στους Σουλιότες, τους αποκαλεί Αλβανούς.»’
ΕΝΩ Ο ΠΟΥΚΕΒΙΛ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ .
ΟΙ ΜΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΛΙΑΜΠΗΔΕΣ-ΑΛΒΑΝΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ
ΕΝΩ Ο ΔΕ ΗΤΑΝ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ .
ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΜΕ ΕΘΝΟΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ Ο ΠΟΥΚΕΒΙΛ .
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΦΕΡΕ
ΩΣ ΡΩΜΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ο Ελληνας γραμματεας του Αλη Πασα , Ψαλιδας αναφερει και αυτος…
»’Εις την Τζαμουριαν, ειναι και το περιφημο Σουλι ή Κακοσουλι, αυτη η περιοχη των χωριων τουτων εκατοικειτο απο Γραικους πολεμικους, ….»»
ΑΡΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.
ΑΥΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ .
Να δούμε τι λέει και η ανακριτική έκθεση των Αυστριακών όταν συνέλαβαν τον Ρήγα:
»’Μετά την απελευθέρωσιν δε της Πελοποννήσου ήθελε να εισβάλη εις την Ήπειρον, να ελευθερώσει και ταύτην την χώραν, να συνενώση τους Μανιάτας μετά των άλλων Ελλήνων στασιαστών, των καλουμένων Κακοσουλιωτών»»
ΑΡΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΓΡΑΙΚΟΦΩΝΟΙ.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΙ ΛΕΓΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΓΡΑΨΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ….
Το ημερολογιο του Φώτου Τζαβέλλα, του 1792 που συνεταξε στη Κερκυρα οταν ειχαν καταφυγει εκει λογω του Αλη Πασα και των Τουρκων Σκιπεταρων του …..
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ »»ΑΛΒΑΝΟΥ»»
«Απριλίου 20.
…….
Και κινήσαμαν στις 20 τʹ Απριλίου από το νησί (των Ιωαννίνων) και κοιμηθήκαμαν στο Λευτεροχώρι Απριλίου 20 και στις 21 αλλαχτήκαμαν (=αλλαγή με άλλους ομήρους) και πάγει ο Γηώργος Σέχος και μεις ήρθαμαν στου Σούλι
Απριλίου 22 (1793).
Εγό ο φότος τζαβέλας
κάνο θύμησ
ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ;;;
Το παλαιότερο γνωστό τυπογραφημένο βιβλίο στα Αλβανικά είναι το Μεσάρι (Meshari) ή σύνοψη θείας λειτουργίας, γραμμένο από τον Γκιον Μπουζούκου (Gjon Buzuku), καθολικό ιερέα, το 1555.[4]
ΑΡΑ ΑΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΤΖΑΒΕΛΑΣ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΒΑΝΟΣ ΙΕΡΕΑΣ,
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ
ΓΙΑΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΡΩΜΕΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗΣ ΑΠΛΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΝΕΤΑΞΕ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ
Σημαντικότατη άποψη είναι και η γλωσσολογική παρατήρηση του μεγαλύτερου «αρβανιτολόγου» της εποχής του Τίτου Γιοχάλα(2α):
«…Τέλος, ας προστεθή και η κατά λέξιν μετάφρασις των φράσεων ερημίτου αγάπη-askitiut dashuri αντί dashuri asqitiut, φίλον ασπάζομαι- mik puth αντί puth mik(un), και το σύνθετον καλογεννημένος-mirelere αντί I lere mire.
Η παρουσία αύτη φαινομένων της ελληνικής συντάξεως εις το αλβανικόν ιδίωμα του Λεξικού είναι δυνατόν να ερμηνευθεί κατά δύο τρόπους:
Α) Ότι μητρική γλώσσα του Μπότσαρη και των συνεργατών του(Εκτός από τον Μάρκο, στην συγγραφή συνέβαλαν και ο Νότης και ο πεθερός του Καλογήρου) ήτο η Ελληνική, αφού ως γνωστόν, άνθρωποι πειορισμένης παιδείας, ως οι «λεξικογράφοι» μας, σκέπτονται βασικώς εις την μητρικήν των γλώσσαν. Παρατηρούμεν ότι συντακτικά λάθη δεν εσημειώθησαν εις το ελληνικόν τμήμα του Λεξικού, ούτε επιδράσεις της Αλβανικής εις την ελληνικήν σύνταξιν.
Β) Είναι επίσης δυνατόν η επίδρασις της ελληνικής γλώσσης να ήτο τόσον μεγάλη επι της Αλβανικής της ομιλουμένης πιθανώς εις την περιοχήν του Σουλίου(πράγμα το οποίον είναι εμφανέστατον εις το λεξιλόγιον του Λεξικού), ώστε να κλονίση ακόμη και την σύνταξίν της. Δυστυχώς ο Μπότσαρης δεν μας παρέδωσεν εκτενές πεζόν κείμενον εις την Ελληνικήν με αντίστοιχον απόδοσιν εις την Αλβανικήν, ώστε να δυνηθώμεν να ελέγξωμεν ευχερέστερον παρομοίας φύσεως συντακτικά φαινόμενα.
ΑΡΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΔΙΓΛΩΣΣΟΥΣ .
ΣΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΤΕ Η ΛΕΞΗ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΣ Η ΑΛΒΑΝΟΣ ΕΝΩ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ »ΡΩΜΕΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗΣ ΑΠΛΗ»’
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΗΔΗ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΩΣ »ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ» ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑΣ ΣΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ.
ΑΝ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΗΤΑΝΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΙ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΘΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ.
ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΠΑΛΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟ ΕΦΤΑΞΕ Ο ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΓΙΑ ΝΑ »ΜΑΘΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΑΥΤΑ ΒΕΒΑΑΙ ΤΑ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ……
TΩΡΑ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝΤΑΝ ΣΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΣΟΥΛΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΣΟΥΛΙΩΤΗ ΤΟΝ ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑ .
Ο ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ »»’ η τε Αλβανική και Ελληνική γλώσσα ομιλείτο παρ’ αυτοίς»»
»’εκαυχοντε πρασαγορευομενοι Ελληνες»’,
δηλαδη δηλωνανε με περιφανεια την ελληνικοτητα τους παρα τη διγλωσσια τους ,οπωσ δηλαδη κανανε παντα οι Αρβανιτες .
Ο ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΟΝΙΚΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΟΥΛΙΟΥ , ΛΑΚΑΣ ΣΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
»’΄Λαλείτε η ελληνικη και η αλβανικη διαλεκτος»’
ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΗ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΗΔΗ ΠΡΙΝ ΤΟ 1821 .
ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΝΩΠΙΟ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ
Ο βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, αποκαλεί τους Σουλιότες ως ‘Ρωμαίγους’.
Ο Βελή πασάς ,γιος του Αλη Πασα, στην αλληλογραφία με τον πατέρα του, ονομάζει τους Σουλιώτες Ρωμέους. Ρομέγους .
Επισης και ο μουσουλμάνος Αλβανος αξιωματούχος του Αλή Μπεκίρ Τζογαδούρος τους ονομαζει Ρωμαιους
: «Ακόμη, εφένδη μου, δόστους κι έναν παπάν ότι οι Ρομέγη χωρής παπάν δεν ημπορούν να γκάμουν.»
ΑΡΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΑΝΕ ΡΩΜΙΟΥΣ
.
ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑ ΞΕΡΑΝΕ.
ΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1821 [ Η ΟΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΤΗΡΗΘΗΚΕ ]
ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ .
Συνθήκη της 15ης Ιανουαρίου 1821
Ημείς οι υπογεγραμμένοι Αγαδο-Αλβανοί και Καπετανέοι Σουλιώται ορκωνόμεθα ο καθείς εις την Πίστιν του, να βαστάξωμεν το παρόν γράμμα στερεόν, βέβαιον και αμετάτρεπτον και ότι, επειδή και ο Αφέντης μας Αλή Πάσσας, πολιορκείται στενά από τον Ισμαήλ και λοιπούς Πασσάδες, να ήμαστε αδέλφια, ένα κορμί και μία ψυχή, και να χύσωμεν το αίμα μας δια το σελαμέτι (σωτηρία) αυτού του Αφεντός και, εάν κανένας από ημάς τους Τουρκους γένη άπιστος και αρνηθή τον όρκον, να ήναι όξω από το ντιν-ισλάμ και να αποθάνη Οβριός ειδέ και από ημάς του Ρωμιους κανένας, να ήναι αρνητής του Χριστού. Αυτά στέργομεν όλοι μας, και, ως άνωθεν, μεθ΄όρκους μας υπογράφομεν
Σούλι 15 Ιανουαρίου 1821
Οι Αγάδες Αλβανοί
(Τ.Σ.)
Σιλιχτάρ Πόττας
Άγο Μουχουρδάρης
Ταχήρ Αμπάζης
Τσέγκο Βέγης
Μουρτοτσάλης
Ελμάς Μέτσης
Σουλεϊμάν Μέτος
Λεάζ Λουλέχης
Κοζτάρ Μίτσανης
Χασσάν Πελούσης
Τέμης Σαλίτσας
Οι Καπεταναίοι Σουλιώται
Μάρκος Βότσαρης
Νότης Βότσαρης
Γεώργιος Δράκος
Κίτσος Τζαβέλλας
Γιώτης Δαγγλής
Λάμπρος Βέϊκος
Τούσας Ζέρβας
Νάστος Καραμπίνης
Κίτσος Διαμαντή Τσαβέλλας
Κότσης Λώπης
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ
ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.
ΟΙ ΜΕΝ,
ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΕ ΩΣ ΑΛΒΑΝΟΙ [ ΕΘΝΟΤΙΚΑ] ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ [ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ]
ΕΝΩ ΟΙ ΔΕ,
ΩΣ ΡΩΜΙΟΙ [ ΕΘΝΟΘΡΗΣΚΥΕΤΙΚΑ ] ΚΑΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ [ ΤΟΠΙΚΑ ] .
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΑΝ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ »’ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ »»
ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΕΝΩΠΙΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΩΝ »’ΟΜΟΦΥΛΩΝ»» ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥΣ
ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»’
Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΩΣ »’ΑΛΒΑΝΟΙ ΡΩΜΙΟΙ»’
ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΑΛΗΑΠΑΣΑΛΗΔΕΣ
ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΙ» ΚΑΙ ΩΣ »ΤΟΥΡΚΟΙ» .
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ .
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ .
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΤΩΝ ΜΠΟΤΣΑΡΕΩΝ AΠΟ ΤΟ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ……
«Θανόντος του Σκεντέρμπεη οι Μποτσαραίοι μαχόμενοι προς Τούρκους και Τουρκαλβανούς, κατήλθον προς την Δράγανη. Κατά τας αρχάς δ ε του 17ου αιώνος ίδρυσαν με άλλους αδούλωτους Έλληνες την Σουλιώτικη Συμπολιτεία».
ΑΡΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΝΩ ΔΙΑΣΩΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ
Η ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙ »ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ »’
ΔΕΝ ΔΙΑΣΩΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ »ΑΛΒΑΝΙΚΗ» ΚΑΤΑΓΩΓΗ .
ΤΟΥΝΑΝΤΙΩΝ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ .
Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ
η τελευταία επιστολή τού Μάρκου, πρίν από τόν ηρωϊκό θάνατό του απευθύνονταν ακριβώς στόν Λόρδο Βύρωνα και, μεταξύ άλλων, τόν ενημερώνει γιά τήν πολεμική επιχείρηση πού προετοίμαζε. Η επιστολή του εκείνη, τής 8ης Αυγούστου 1823, έχει ως εξής :
”” Τό γράμμα σας, με ενέπλησε χαράς…..
Κανέν εμπόδιον άς μή σταματήση τόν ερχομόν σας εις τό μέρος τούτο τής Ελλάδος. ……..
Απόψε σκοπεύω κάτι νά επιχειρήσω εναντίον ενός σώματος Αλβανών εξ έξη έως επτά χιλιάδων, στρατοπεδευμένων σιμά εις αυτό τό μέρος . ””’
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΩΣ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΩΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ.
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΤΑΗ ΠΑΣΑ ΤΗΣ ΣΚΟΔΡΑΣ Ο ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ .
Μέλη της οικογένειας Μπότσαρη ως μετανάστες στην Ρουμανία εμφανίζονται ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα να χρηματοδοτούν ελληνικά σχολεία στο Ανήλιο Μετσόβου και σε άλλες περιοχές της Ηπείρου.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΙΝ ΤΟ 1821….
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΑΛΛΑ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Συναθροισθέντες άπαντες οι Σουλιώτες πλησίον του ναού του αγίου Γεωργίου, καί συσκεφθέντες ……, εξ ών οι σημαντικώτεροι ήσαν:
Φώτος Τζαβέλλας, Δήμος Δράκος, Τούσας Ζέρβας, Τζήμας Ζέρβας, Κουτζονίκας, Γκόγκας Δαγκλής, Γιαννάκης Σέχος, Κωλέτζης Φωτομάρας, Πάσχος Λάλας, Βεΐκος Ζάρμπας, Θανάσης Πάνου, Κατζιμπέλης, Γεώργιος Μπούζμπος, Ζηγούρης Διαμαντής, Κωλέτζης Μαλάμου, Πανταζής Δότας, Αναστάσης Κάσκαρης, Κολιοδημήτρης, Αναστάσης Βάγιας, Γεώργιος Καραμπίνης, Κίτσος Πανταζής, Γιάννης Πεπόνης, Θανάσης Τζάκαλης, Μήτος Παπαγιάννης.
ΑΡΑ ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΩΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ
ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ .
ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΗΤΑΝ .
Οι πρώτοι κάτοικοι που εγκαταστάθηκαν στην ορεινή περιοχή του Σουλίου, δημιούργησαν αρχικά τέσσερα χωριά, το Σούλι (ή Κακοσούλι), τη Σαμονίβα, την Κιάφα και το Αβαρίκο, μισή ώρα το ένα από το άλλο, που όλα μαζί αποτελούσαν το λεγόμενο ‘Τετραχώρι’. Αργότερα, δημιούργησαν άλλα επτά χωριά, το Τσεκούρι, το Αλποχώρι, το Παλιοχώρι, την Γκιονάλα, το Περιχάτι, τα Βίλια και τους Κοντάντες, που όλα μαζί αποτελούσαν το λεγόμενο ‘Εφταχώρι’.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ »ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΙ-ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΤΕΤΡΑΧΩΡΙ- ΕΦΤΑΧΩΡΙ ΑΛΠΟΧΩΡΙ,,ΤΣΕΚΟΥΡΙ , ΠΑΛΙΟΧΩΡΙ ΚΛΠ;;;;
ΕΙΠΑΜΕ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΟΧΙ ΛΟΓΩ …»»ΚΕΡΚΥΡΑΣ».
Τώ 1754 ο Μουσταφά πασσάς εξεστράτευσε κατά τού Σουλίου μέ απόφασιν τούτο μέν νά κατερημώση, τούς δέ κατοίκους εξανδραποδίση. Οι δέ Σουλιώται, …. δράξαντες τά όπλα καί καταβάντες από τάς ακρωρείας, αντιπαρετάχθησαν ανδρείως ….., ενίκησαν νίκην λαμπράν, αποδιώξαντες κακήν κακώς καί μετά μεγάλης ζημίας τόν εισελάσαντα εις τά σύνορα των αγέρωχον Μουσταφάν πασσάν, όστις κατησχυμένος διέχυσεν ο βάρβαρος τήν λύσσαν του κατά τών αθλίων Χριστιανών τών Ιωαννίνων…..
ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΠΑΣΑΣ
ΓΙΑΤΙ ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΤΟΥΣ [ΕΛΛΗΝΕΣ ] ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΩΝ
ΔΕΝ »ΕΒΛΕΠΕ»’ΟΤΙ ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ »’ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ»’ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ .
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ;;;
Σ’ ένα γράμμα τους, στις 28 Ιουνίου 1821 οι Έλληνες Αρβανίτες Μάρκος Μπότσαρης και Κίτσος Τζαβέλλας, προς τους κατοίκους της Πάργας, γράφουν: «Είμαστε Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας….Ο όφις επατάχθη από τον Σταυρόν….δράμετε υπό τας σημαίας ημών. Η ιερά σημαία του Σταυρού κυματίζει απανταχού της Ηπειρωτικής ακτής…Αι σημαίαι ημών φέρουσιν ένα Σταυρόν και ένα στέφανο εκ δάφνης. Ελευθερία! Θρησκεία! Πατρίς! Ιδού το έμβλημα ημών».
Ο σημαιοφόρος του Μάρκου Μπότσαρη, ωνομάζετο Κοντογούρης Καλόγερος και κατήγετο από το Μαντούκιο Κερκύρας.
Ο Τούσιας Μπότσαρης, είχε σημαία δώρο της Μεγ. Αικατερίνης, με παράσταση του Αγίου Γεωργίου στην μία πλευρά και του αγίου Δημητρίου στην άλλη και επιγραφή «Απόγονοι του Πύρρου»
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΙΝ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ
Η ΙΔΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.
META ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΛΕΝΕ OI AΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ …..
΄»»ΗΤΑΝ ΜΕΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ
ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗ
ΠΡΙΝ ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΣΜΙΧΤΟΥΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΚΛΠ
ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ»’
ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΠΗΓΕΣ
»’«Ο Πέτρος Φουρίκης γράφει επίσης ότι « . .ακολουθούντες την γραπτήν παράδοσιν και μαρτυρίας ξένων τινών περιηγητών, πιστεύουμε ότι οι πρώτοι καταφυγόντες εις τας κορυφάς των βουνων του Σουλίου ησαν Αλβανοί, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, κατά πάσαν πιθανότητα Τσάμηδες.
Ενω και ο Φινλευ ο Λαμπρυνιδης κλπ υποθετουν οτι ηρθαν οι πρωτοι οικιστες απο τη Τσαμουρια
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Α]ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΗΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑΣ »’ΣΚΕΤΟ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ»
Η ΜΗΠΩΣ
ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ – ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑΣ »ΚΑΘΑΡΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ»’
Β]ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΣΥΝΕΝΝΟΟΥΝΤΝΑΝ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΕΒΑΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΝΤΕ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟ ΣΟΥΛΙ;;;;;
ΑΣ ΔΟΥΜΕ…..
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΑ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΗΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ..
Ο Περαιβος αναφερει…
»»….. μολονότι ομιλούσι την αλβανικήν διάλεκτον, ως φυσικήν αλλά και μετά την απλοελληνικήν, εκφράζονται όμως ορθώς άνδρες τε και γυναίκες και μάλιστα όσοι κατοικούν τα πέριξ της Παραμυθίας. »»
Βλεπουμε δηλαδη οτι αναφερει οτι ειδικα οι μουσουλμανοι της Παραμυθιας και των κοντινων σε αυτη χωριων
μιλανε »’ορθως» ,ανδρες και γυναικες, την απλοελληνικη.
Συνεπως ειναι λογικοτατο να μιλαγανε [και] τα ελληνικα οι κατοικοι των χριστιανικων χωριων της περιοχης ,ποσο μαλλον και οι αρχικοι προγονοι των Σουλιωτων που προερχονταν απο τη ανατολικη καιι νοτιοανατολικη Τσαμουρια.
Ο Βολντκαμφ αναφερει και αυτος
»’Οι Τσαμηδες ,ανδρες και γυναικες , εκτος απο τα αλβανικα εκφραζοντε με ανεση και στα απλοελληνικα».
Εδω ο Βολντκαμφ αναφερει και αυτος οτι ανδρες και γυναικες στη Τσαμουρια μιλανε και τα απλοελληνικα ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΑΝΕΣΗ πραγμα που ηταν εμφανες στη Παραμυθια και στα νοτια αυτης απο τους μουσουλμανους ποσο μαλλον απο τους χριστιανους της περιοχης .
Ο Γουιλλιαμ Εατον αναφερει μεταξυ αλλων….
»» Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι
της Παραμυθιάς και της επαρχίας της είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική …..»»’
Αρα και αυτος αναφερει οτι οι μουσουλμανοι της επαρχιας Παραμυθιας ,δηλαδη του ανατολικου τμηματος της λεγομενης Τσαμουριας , ηταν διγλωσσοι τουλαχιστον . Δηλαδη του τμηματος που συνορευε με το ορεινο Σουλι.Ποσο μαλλον οι χριστοανοι της περιοχης .
Ο Κουτσονικας με καταγωγη απο το Σουλι
αναφερει για τις περιοχες Λιαπουριας ,Μαλλακαστρας,Τοσκεριας κλπ
οτι »»λαλειτε η αλβανικη γλωσσα»
ενω για τη Τσαμουρια αναφερει
οτι »’λαλειτε κυριως η αλβανικη γλωσσα»
πραγμα που σημαινει οτι λαλουντανε [λιγοτερο] και η ελληνικη
Συνεπως και αυτος μας δινει την εικονα μιας εν πολλοις αλβανοφωνης μεν αλλα και διγλωσσης σε αρκετα χωρια περιοχης κυριως αυτα που ηταν στις ακρες της Τσαμουριας οπως η Παραμυθια και τα χωρια της μουσουλμανικα και χριστιανικα .
Για το Σουλι αναφερει ο ιδιος οτι λαλουντε και οι δυο γλωσσες.
Ο Αραβαντινος στον πινακα που συνεταξε με τις γλωσσες που μιλιοτανε σε καθε περιοχη της Ηπειρου και Αλβανιας , αναφερει για ολα τα χωρια της Τσαμουριας οτι μιλαγανε αλβανικα και ελληνικα
[δηλαδη κυριως αλβανικα και δευτερευοντως ελληνικα τα περισσοτερα προς τα δυτικα κυριως
και διγλωσσα τα λιγοτερα κυριως προς τη Παραμυθια]
σε αντιθεση με βορειοτερες αλβανικες περιοχες πχ της Λαμπεριας οπου αναφερει οτι εκει μιλιοτανε μονο τα αλβανκα.
ΑΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΙΓΟΥΡΑ
ΣΤΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΑΚΡΑ ΑΥΤΗΣ ,ΕΠΑΡΧΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ 4ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑ ΧΩΡΙΑ
ΜΙΛΙΟΤΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΞΙΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ
[ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ,ΚΑΜΙΝΙ ,,ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΓΑΡΔΙΚΙ ]
ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ [ΚΑΡΙΩΤΗ ΒΕΛΛΙΑΝΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ , ΒΟΙΝΙΚΟΥ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΚΛΠ]
ΕΙΝΑΙ ΑΡΑ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΙΟΤΑΝΕ ΣΤΟ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΣΟΥΛΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΙ ΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ
ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΣΜΙΧΤΗΚΑΝΕ ΜΕ
ΔΙΓΛΩΣΣΟΥΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΓΛΩΣΣΟΥΣ ΛΑΚΟΣΟΥΛΙΩΤΕΣ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΑΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΥΣ;;;;;
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;;;
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ….
προσέτρεχον προς αποφυγήν βιαιοπραγιών ή και ματαίωσιν αντιποίνων συγγενικών τιμωριών (γκιάκ) εν τη πατρίδι των ου μόνον Χριστιανοί Τσιάμιδες, Αλβανοί δηλ. κατά το πλείστον αλλά και Ελληνες αλλαχόθεν. Μεταξύ δε των διαφόρων πατριών, αίτινες εκεί μετανάστευσαν από της δης” ιδίως δεκαετηρίδος του ΙΖ” αιώνος μέχρι των αρχών του IH” μνημονεύονται η του «Ζέρβα» εξ ομωνύμου της Λάκκας Λελόβου χωρίου Ζερβό• η του Δράκου εκ του παρά την Καμαρίναν χωρίου Μαρτινιών, ένθα μόνη ανέκαθεν η Ελληνική γλώσσα ομιλείται• η του Τζαβέλα εκ Δράγανης• η του Μπούσμπου εκ Κορίστιανης• η των Πασσάτων εκ Βασταβέτζ• η του Δαγκλή εκ Φαναριού κ.λ.π.» (Ι. Λαμπρίδης, 1971, τ. 10, σ. 20;)
ΛΑΚΚΑ ΛΕΛΟΒΟΥ ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΔΙΓΛΩΣΣΗ
ΔΡΑΓΑΝΗ ΔΙΓΛΩΣΣΗ
ΕΝΩ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΜΑΡΙΝΑ
»»ΕΝΘΑ ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΙΛΕΙΤΕ» ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΠΧ ΦΑΝΑΡΙ ,ΝΟΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΜΙΛΙΟΤΑΝΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ.
ΕΝΩ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΤΙΚΑ ,ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΝΙΝΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΟΤΕΡΑ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΛΥΤΑ Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ
ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΒΑΝΙΚΑ
»»»’Ο Leake στο έργο του «Researches in Greece», αναφέρει , πως «στην ακμή τους οι Σουλιότες είχαν στην κατοχή τους ολόκληρο τον κάμπο του Γλυκύ, με ριζότοπους και αραποσιτοχώραφα. Για την καλλιέργεια των κτημάτων χρησιμοποιούσαν τους Έλληνες της περιοχής»».
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΣΤΟ ΚΑΜΠΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΗ
ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΑ ,
ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ .
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ LEAKE .
ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ ΠΟΤΑΜΟΥ-ΦΑΝΑΡΙ , ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ-ΚΑΜΠΟΣ ΓΛΥΚΗΣ ΚΑΙ ΟΡΕΙΝΩΝ ΣΟΥΛΙΟΤΟΧΩΤΙΩΝ ΟΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΑΡΤΑΣ ΠΩΓΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΝΟΓΛΩΣΣΟΙ .
ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ [ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΝΙΝΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΟΤΕΡΑ]
ΠΟΥ ΜΛΑΓΑΝΕ ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΒΑΝΙΚΑ
Μερικες ακομα ανθελληνικες πηγες που παρουσιαζοντε απο τους Αλβανους εθνικιστες και
που παρουσιαζουν την φουστανελα ως »κλεμενη απο τους Αλβανους μετεπαναστατικα»
δηλαδη ως προινο υοθετησης κατα τα ετη 1821 -1831.
Ας δουμε μερικες.
»’Η φουστανέλλα καθιερώθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια σαν ελληνική εθνική φορεσιά, ενώ από λαογραφική σκοπιά δεν πρόκειται παρά για αλβανικό λαϊκό ένδυμα.»»»
»’Ως εθνική στολή, ξέμεινε στην Ελλάδα απ’ την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης»’
»» «…η φορεσιά της νότιας Αλβανίας υιοθετήθηκε ως εθνική φορεσιά της Ελλάδας…» (The Leisure hour, By William Haig Miller, James Macaulay & William Stevens, p. 520)»»’
«Από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας, η αλβανική φορεσιά έγινε η εθνική φορεσιά στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το άσπρο κιλτ (φουστανέλλα) με τις πολλές πτυχώσεις φοριέται τώρα αρκετά κοντό, παρόλο που ακόμα μπορεί να βρεθούν μερικοί παλιομοδίτες με το πιο αέρινο (κομψό) φουστάνι, στις αρχές του αιώνα, το οποίο πέφτει μία ή δύο ίντσες κάτω από το γόνατο.» (The customs and lore of modern Greece, Rennell Rodd, 1892, p.73)
«Μερικοί από τους διάσημους επονομαζόμενους «Έλληνες» ήρωες του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, ήταν, όπως μας έχουν πει, πραγματικοί Αλβανοί. Ακόμα και η «εθνική» ελληνική φορεσιά – η φουστανέλλα – είναι στην πραγματικότητα η φορεσιά μίας από τις μεγάλες αλβανικές φυλές, των Τόσκηδων.» (The pursuit of Greece: an anthology, Philip Sherrard, 1964, p.10)
«Είναι εξαιρετικά πιθανό ότι η αλβανική φουστανέλλα, η οποία υιοθετήθηκε από τους Έλληνες μετά την απελευθέρωση τους το 1821 ως η εθνική τους φορεσιά…» (The nomads of the Balkans: an account of life and customs among the Vlachs of Northern Pindus, Alan John Bayard Wace, Maurice Scott Thompson, 1972, p.60)
»»’Οι Έλληνες πήραν την εθνική ενδυμασία των Αλβανών και την καθιέρωσαν ως επίσημη τότε στρατιωτική στολή, αντιγράφοντας τούς Άγγλους που φορούσαν στον στρατό τους παρόμοια ενδύματα. »»
ΕΝΩ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΗΓΗ
ΠΟΙΟ ΛΑΙΤ , ΠΑΕΙ ΠΙΟ ΠΙΣΩ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ
Ακόμα και οι ίδιοι οι Έλληνες, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας στον Μοριά του Βελί, δευτερότοκου γιου του Αλή Πασά του Τεπελενίου, άρχισαν να φοράνε αυτή τη στολή έτσι προέκυψε η καλαίσθητη στολή των παλικαράδων.» (Jurien de la Graviere, «La station du Levant», Paris – 1876, vol. 1, p. 71;)
Η ΑΠΑΝΗΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ »»’ ΠΕΡΙΕΡΓΑ »»
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ .
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΦΡΑΓΚΩΝ
ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ [ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΣΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ]
Τὸ σχέδιον ποὺ ἐκάμαμε μὲ τὸν Δονζελὸτ ἦτον τὸ ἀκόλουθο: Νὰ μᾶς δώσει 500 κανονιέρους μὲ φουστανέλες ἐνδυμένους, 5.000 Ἕλληνες ὁποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν γαλλικὴν δούλευση.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΩΡΑΙΤΕΣ [ ΠΛΗΝ ΦΥΣΙΚΑ ΤΩΝ ΜΑΝΙΑΤΩΝ ]
ΦΟΡΑΓΑΝΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΗΝ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ ΩΣ ΦΟΡΕΣΙΑ ΚΥΡΙΑ
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΝΤΥΣΑΝΕ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΡΑΓΚΟΥΣ ΤΟΥ ΔΟΝΖΕΛΟΤ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΕ ΩΣ ΜΩΡΑΙΤΕΣ .
ΑΡΑ ΗΔΗ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΒΕΛΗ ΠΑΣΑ ΚΑΙ ΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟ 1821 Η ΤΟ 1830
Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΩΝ ΜΩΡΑΙΤΩΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΕΣ
ΑΡΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΥΟΘΕΣΙΑ ΤΗΣ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑΣ ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ »»ΩΣ ΠΡΟΙΟΝ ΚΛΟΠΗΣ»’ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Η ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΗ ΠΑΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΛΕΙΣ ΑΝΑΚΡΙΒΙΕΣ.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΛΟΙΠΟΝ
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΝΟΤΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ ΦΟΡΟΥΣΕ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ 1821.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΙ ΚΑΤΑ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΟΙΝΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΑ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΚΑΙΙ ΓΙΑ ΤΟ 1821 ΟΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ
»»»Η ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΦΟΡΟΥΣΑΝΕ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ»’
ΕΝΩ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΤΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΟΥΤΕ ΤΟ 25-30 ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ
ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΗ ΦΟΡΟΥΣΕ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
@Αλή αλ-προκτοριλίκι
Καλά, είσαι τόσο ανόητος όσο και το ψευδώνυμο που χρησιμοποιείς.
Και μόνο που αναπαράγεις την μαλακία περί αλβανικής φουστανέλας που την υιοθέτησαν οι Έλληνες!!!
Δηλαδή δεν φορούσαν οι Έλληνες πριν κάτι; Και περίμεναν τους καθυστερημένους Αλβανούς για να τους μάθουν να ντύνονται!
Δυστυχώς όλα αυτά που γράφεις δεν είναι τίποτα πιο πολύ από παλιές παπαριές σε σύγχρονη εθνικιστική χρήση.
Καλά βρε Αλή
οι πηγές που αναφέροντε σε παραπάνω σχόλια και λενε ότι οι ορθοδοξοι Αλβανοί [προγονοι των σημερινων Τόσκηδων] φοράγανε ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΑ ΡΟΥΧΑ με τους ‘Ελληνες δεν την είδες;;;
Μεσαιωνικές πηγές ,όχι μετεπαναστατικές η δεν ξέρω εγώ τι άλλο
Τι κλεμένη φορεσιά μας λες ;;;;;
Μας δουλεύες κανονικά;;;;
Διάβασε μια φορά τα παραπάνω σχόλια και θα δεις ότι όλα έχουν λογική συνάφεια .
Δεν αρνούμαστε ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν είδη φουστανιών ή χιτώνων. Ωστόσο η φουστανέλλα που φορούσαν οι Αρβανίτες, δεν προέρχεται από αυτούς τους αρχαίους χειτόνες. Δεν υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που θα μπορούσαν να συνδέσουν τη φουστανέλλα με τους αρχαίους ελληνικούς χιτώνες. (Paulicelli & Clark, 2009, Chapter 9: Michael Skafidas, «Fabricating Greekness: From Fustanella to the Glossy Page», p. 148)
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΕ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ
Θραύσματα αγγείων που δείχνουν Έλληνες πολεμιστές που φορούν Φουστανέλες, από τον 12ο αιώνα, Κόρινθος, Ελλάδα
ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ
Πεζέταιρος της Μακεδονικής φάλαγγας-Ελληνιστική εποχή
Λιγα λογια απο περιηγητες της εποχης Ελληνες και ξενους για τη φυλη των Αλβανοτσαμηδων ,που εν μερει δικαιολογουν και την ιστορικη τους πορεια στο Θεπσρωτικο χωρο»’
»’Οι Τσάμηδες είναι πολύ φανατικοί μουσουλμάνοι της σουννιτικής ομάδας»’
»»Οι άντρες εδώ είναι άγριοι, υπερβολικά φανατικοί»»
[Ο Αλσατός στρατιώτης και συγγραφέας, Samson Cerfbeer de Médelsheim (1777-1826),]
»’Οι Τσάμηδες …..είναι θρήσκοι, αλαζόνες
και ορμητικότεροι από τους άλλους εις τους πολέμους, όστις όμως ανθέξη την πρώτην ορμήν των, εύκολα τους τρέπει έπειτα εις φυγήν, επειδή είναι καθ΄ υπερβολήν αμφιρρεπείς` δεν φυλάττουσι τόσον τας συμφωνίας και υποσχέσεις,»»[Περαιβος ,αγωνιστης του 1821 ]
»’Οι Οθωμανοι της Τσαμουριας ειναι εις το ακρο θρησκομανεις ,διαφεροντες πολυ των αλλων Οθωμανων»’
[Σουλιωτης Κουτσονικας ]
»’Των Τσαμηδων εν γενει ο φανατισμος προς τον ισλαμισμο υπαρχει βαθυτατος , και ο χαρακτηρ αυτων γλισχρος και ψευδεις»’
»’ευφυεις και μαχιμοι αλλα και λειαν δυσυποληπτοι και πλεονεκται , ωστε ουτε παρα τοις ομοθρησκοις τις χαιρουσι τας πιστα δια το γλισχρον και δολιον χαρακτηρα»»[Αραβαντινος αγωνιστης του 1821]
»Οι Τσαμηδες ειναι πανοπλοι με πολυτιμα οπλα»
[Βολντκαμφ]
Ενω υπηρχανε και παροιμιες
Στον ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΧΩΡΟ
»Τσαμ παμπες με θηκ να μες»’-»Ο Τσαμης ειναι παμπεσης και εχει το μαχαιρι στη μεση»’
Γενικα σε γενικες γραμμες ηταν μια φυλη
α]των οπλων – του πολεμου
β]Φανατικοι μουσουλμανοι
Aλβανοτσάμηδες και πόλεμος του 1940 .
»’Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940, επεκτάθηκε αυτόματα και μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η Αλβανία, συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με καθεστώς «προσωπικής ένωσης» με την Ιταλία, είχε δεχθεί με νόμο του Κοινοβουλίου της με κυβερνητικό διάταγμα (Β.Δ. 194/ΦΕΚ 93/10-6-1940) η Αλβανία δεσμευόταν να κηρύξει τον πόλεμο σε όσα κράτη θα ήταν αντιμέτωπα με την Ιταλία, δέσμευση που επικυρώθηκε κατά την εισβολή στην Ελλάδα. »’
»’Η επίλεκτη Αλβανική προεδρική φρουρά, που εξοπλίστηκε και οργανώθηκε από Ιταλούς αξιωματικούς, παρέλασε στο Κολοσσαίο της Ιταλιας υπό τις ιαχές του πλήθους»»
Πολλοί Aλβανοτσάμηδες της Θεσπρωτιας πέρασαν λαθραία τα σύνορα, ώστε να συμμετέχουν σε ένοπλα στρατιωτικά σώματα, τα οποία θα πολεμούσαν στο πλευρό των Ιταλών.
Ο αριθμός τους υπολογίζεται σε περίπου 2.000.
»»Ο τοποτηρητής Τζακομόνι, σε μυστικό υπόμνημα του προς τον υπουργό Αλβανικών Υποθέσεων, Μπενίνι, στις 19 Οκτωβρίου 1940, μεταξύ των άλλων γράφει: “…Από την άλλη προετοιμάζω αλβανικά στοιχεία, εξακριβωμένα θαρραλέα, ειδικά Τσαμουριώτες, τα οποία θα έχουν ως αποστολή να εισέλθουν κρυφά στο ελληνικό έδαφος και εκεί, την ώρα που θα επιτεθεί ο στρατός μας, θα διαπράξουν με τη βοήθεια των πέρα από τα σύνορα φίλων τους τις παρακάτω πράξεις: καταστροφή τηλεγραφικών και τηλεφωνικών συρμάτων, εξάλειψη των φυλακίων…»»»
Μαζί με αυτούς, τους επόμενους μήνες οι Ιταλοί άρχισαν να οργανώνουν πολλούς εθελοντές, ώστε να συμμετέχουν στην «απελευθέρωση της Τσαμουριάς» – όπως έλεγαν – δημιουργώντας έναν στρατό ισοδύναμο με μία ολόκληρη μονάδα 10 ταγμάτων: 4 παραστρατιωτικά βοηθητικά τάγματα (τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër), 2 τάγματα πεζικού (τα Gramos and Dajti), 2 τάγματα εθελοντών (τα Tomori και Barabosi), μία πυροβολαρχία (την Drin) κ.α.
Οι Ιταλοί οργάνωσαν και ενέταξαν στις μεραρχίες τους δέκα αλβανικά τάγματα, μια «πλωτή» ταξιαρχία και άγνωστο αριθμό χωροφυλάκων.
Συνολικά 338 Αλβανοί αξιωματικοί και 4.220 υπαξιωματικοί και οπλίτες προετοιμάστηκαν για να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό στρατό.
Αξιζει να σημειωθεί ότι ο αριθμος των εθελοντών Αλβανων ηταν αρκετά μεγαλύτερος αλλά μειωθηκε λίγο πριν τις εχθροπραξίες για λόγους στρατηγικούς , από την Ιταλική διοίκηση .
Να και το σχετικό απόσπασμα….
»’Με τη βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης και διαφόρων αρχηγών φυλών εξασφαλίστηκε η δυνατότητα συγκρότησης 10-12 ελαφρών ταγμάτων συνολικής δύναμης 6-7.000 ανδρών, επιλεγέντων από τις πιο πολεμικές φυλές και μάλιστα από αυτούς που υπήρχε ενδεχόμενη σχέση με πληθυσμούς εκτός συνόρων (σ.σ. προφανώς εννοούσε τους Τσάμηδες). Τα ευκίνητα τάγματα, τύπου ανταρτικών ομάδων, προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των μεραρχιών μας (…).
Το Υπουργείο Στρατιωτικών, κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων, τελικά ενέκρινε την αποστολή του οπλισμού για τη συγκρότηση των αλβανικών μονάδων. Όμως αργότερα άλλαξε γνώμη και διέταξε τον περιορισμό της σύστασης των εθελοντικών αλβανικών ταγμάτων μόνο στη νότια Αλβανία .»’
Δηλαδή για λόγους στρατηγικής οι ίδιοι οι Ιταλοί μειώσανε τον αριθμό των Αλβανών στρατιωτών σε περίπου 5.000 όπως είδαμε παραπάνω.
Όλα αυτά τα τάγματα, τελικά πήραν μέρος στην εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, υπό την 25η Ιταλική Στρατιωτική Μεραρχία, η οποία, μετά την ενσωμάτωση των Αλβανών, μετονομάστηκε σε ‘Στρατιωτική Μεραρχία Τσαμουριάς’ υπό τον στρατηγό C. Rossi.
Κατά τη σύντομη προέλαση τους στο έδαφος της Τσαμουριάς είχαμε τα εξης περιστατικά.
»»Αποκαλυπτικά είναι τα όσα γράφει στο ημερολόγιο του ο Φερνάντε Κομπιόνε, έφεδρος υπολοχαγός πεζικού της 51ης Ορεινής Μεραρχίας “Σιέννα”: “…Κατά το χρονικό διάστημα από 28 Οκτωβρίου ως 14 Νοεμβρίου 1940, οπότε ιταλικά τμήματα είχαν εισχωρήσει σε περιοχές της Ελλάδας, οι Τσάμηδες υποδέχονταν σε όλα τα χωριά τους Ιταλούς ως ελευθερωτές, με ζητωκραυγές και ενθουσιασμό…”.
Άρα εξ αρχής είχανε πάρει το μέρος των εισβολέων.
Αλλά ακόμα χειρότερα συνέβησαν αφού πήρανε και όλα απο αυτούς και χτυπήσανε τον ελληνικό στρατό πισώπλατα.
»’Παράλληλα περίπου 300 – 400 Αλβανοτσάμηδες χωρικοί δημιούργησαν ομάδες ατάκτων χτυπώντας τις ελληνικές δυνάμεις που υποχωρούσαν, προξενώντας σε αυτές απρόβλεπτες απώλειες9 ενώ στα τέλη Νοεμβρίου, κατά την ελληνική αντεπίθεση, συμπολέμησαν στο πλευρό των ιταλικών δυνάμεων (βλ. την περίπτωση των κατοίκων της Κώτσικας10).»
[9. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.
10. Ιωάννης Π. Πέγκας, Πλεσίβιτσα, Αθήνα 2006, σ. 161]
Μετά ήρθε η αντεπίθεση των Ελλήνων και η υποχώρηση των Ιταλών
»’Aμέσως μετά την υποχώρηση του Ιταλικού στρατού παρατηρήθηκαν και οι πρώτες λιποταξίες Ιταλων στρατιωτών αλλα κυρίως Αλβανών όπως η παρακατω»’….
»’Μας φέρνουν συνοδεία, στο Τάγμα, δυο Αλβανούς. Είναι, λέει, αυτομόλοι σε μας, λιποτάκτες του ιταλικού στρατού. Θέλουνε να πάνε στα σπίτια τους, που είναι στα δικά μας μετώπισθεν. Τους περιεργαζόμαστε….» (Λουκάτος, σ. 219).»»’
Αυτοί ήταν Αλβανοτσάμηδες αυτόμολοι με΄τα την υποχώρηση των Ιταλών απο τη Τσαμουριά ,
τα χωριά των οποίων βρίσκονταν πλέον στα μετόπισθεν.
Μετά την ανακατάληψη της περιοχής από τον ελληνικό στρατό συνέβησαν τα παρακάτω….
»»Αλβανοτσάμηδες που συνέδραμαν τα ιταλικά στρατεύματα πέρασαν από στρατοδικείο και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ενώ σχεδόν ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός της μειονότητας ηλικίας 18 έως 50 ετών εκτοπίστηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Επιπλέον στην Ηγουμενίτσα, συγγενείς θυμάτων των Τσάμηδων πεμπτοφαλαγγιτών εισέβαλαν στη φυλακή της κωμόπολης και λύντσαραν επί τόπου τέσσερα2 άτομα που είχαν συλληφθεί κατηγορούμενα για αυτούς τους φόνους3. »»
[2]Robert Elsie, The Cham Albanians of Greece, 2012, σ. 390.
[3]Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.]
Στο μέτωπο τώρα είχαμε τις εξής μάχες εντός Αλβανικού εδάφους.
»»Στην επίθεση εναντίον του υψώματος 1289 του Λαπιστέτ, στις 09.30 της 4ης Νοεμβρίου 1940, έλαβε μέρος ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα των Αλβανών, το τάγμα «Τιμόρ», το οποίο και κατόρθωσε να το καταλάβει. Με άμεση αντεπίθεση των Ελλήνων το τάγμα «Τιμόρ» αναδιπλώθηκε και διασκορπίστηκε στην κοιλάδα με άτακτη φυγή. Υποχρεώθηκαν να επέμβουν οι βερσαλιέροι για να σταματήσουν τους Αλβανούς»».
»’Ο στρατηγός Αλ. Εδιπίδης γράφει ότι “Τμήματα αλβανικά, άρτια συγκροτημένα και με ομοιογενή στελέχη (αξιωματικοί και στρατιώτες Αλβανοί) πολέμησαν στις 27 Νοεμβρίου στο Φράσερι προς την Κλεισούρα).»»
»»’Ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, διοικητής της VIII Μεραρχίας η οποία αντιμετώπισε την κύρια προσπάθεια της ιταλικής επίθεσης, γράφει για τη συμμετοχή αλβανικών δυνάμεων στον τομέα της Μεραρχίας: “Συμμετείχαν τρία τάγματα μελανοχιτώνων (Ι, II, III), δύο αλβανικά τάγματα πεζικού (“Γκράμος” και “Ντρίνος”), αλβανική ορειβατική πυροβολαρχία (“Νταϊτι”), τάγμα Αλβανών εθελοντών και σώματα άτακτων Αλβανών”.»»
Συμμετείχανε άρα , όχι μόνο ως βοηθητικά αλλά και ως μάχιμα τμήματα εναντίων του ελληνικού στρατού.
»»’Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εαρινής επίθεσης (Μάρτιος 1941) ο Μουσολίνι επισκεπτόταν διάφορες μονάδες για να τονώσει το ηθικό των ανδρών, στη ζώνη του Δέβολη και στην περιοχή του Βερατίου. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε ομάδες ταγμάτων και εθελοντών Αλβανών Κατά τις συνομιλίες που είχε μαζί τους έμεινε ενθουσιασμένος από το παράστημα και το πολεμικό τους μένος»»»’
Παρακάτω μερικές μαρτυρίες επισήμων για τη στάση ενός μέρους του αλβανικού λαού και ιδίως των Αλβανοτσάμηδων
κατά τον πόλεμο.
»’Ο Ιταλός τοποτηρητής στην Αλβανια Τζακομόνι, σε τηλεγράφημα του προς τον Τσιάνο, στις 24 Αυγούστου 1940, μεταξύ των άλλων ανέφερε τα εξής: “Από παντού καταφθάνουν έγγραφα που αποδεικνύουν τον ορθό προσανατολισμό των Αλβανών, άπειρες είναι οι αιτήσεις για κατάταξη στα εθελοντικά σώματα (…). Σε όλα τα κεντρικά σημεία της Αλβανίας παρατηρείται ζωηρό ενδιαφέρον και προσήλωση στις προσταγές του Ντούτσε. Η κίνηση του στρατού προκάλεσε μεγάλη ζωηρότητα κι’ ανυπομονησία για δράση…”.
Ας δουμε λιγα βιντεο που δειχνουν αυτηη τη συμμαχια Αλβανων και Ιταλων ,στη κεντρικη κυρίως Αλβανια αλλα και το Κοσσοβο
»Ο αντιβασιλιάς της Αλβανίας βεβαίωσε «ότι είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις των Αλβανών να καταταγούν στα σχηματιζόμενα αλβανικά σώματα, προοριζόμενα να κτυπήσουν τους Ελληνες και να συνεργαστούν με τον Ιταλικό Στρατό, και ότι ο πληθυσμός ελπίζει, επίσης, να κληθούν υπό τα όπλα μερικές ηλικίες…».»’
»»Η προκήρυξη που διάβασε ο Αλβανος πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Βερλάτσι, στις 28 Οκτωβρίου 1940, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Οι στρατιώτες του ένδοξου Ιταλικού Στρατού, στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται πολλές μονάδες Αλβανών στρατιωτών…»
» Ο Ελληνας αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41, σημειώνει: «Όλες οι ιταλικές μεραρχίες πεζικού ήταν ενισχυμένες σε πεζικό με τάγματα Αλβανών…».»’
»Ο Ιταλος στρατιωτικος Β. Πράσκα στο τμήμα του βιβλίου του «Εξέλιξη των επιχειρήσεων από 28 έως 31 Οκτωβρίου 1940″, ανακεφαλαιώνοντας γράφει για τη συμμετοχή των αλβανικών μονάδων τα εξής:
«…Φάλαγγα «Σολίνας» II Τάγμα της 1ης Λεγεώνας Αλβανών εθελοντών. (…) Κεντρική Φάλαγγα και Διοίκηση Μεραρχίας «Φερράρα» Ι Τάγμα Αλβανών Εθελοντών. (…) Παραλιακό Συγκρότημα… Τα τμήματα διαπεραιώθηκαν με την κάτωθι σειρά… 6) Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών «Πεσκοσόλιντο» και «Κιαραβάλλε». (…) «Τα αλβανικά τάγματα εθελοντών, προπορευόμενα του 3ου Συντάγματος Γρεναδιέρων και κινούμενα…»…»Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών, επίσης, ήλεγχαν πλήρως την αμαξιτή οδό (Ηγουμενίτσας-Βάρφανης).»’
Οι τελευταίοι ήταν Αλβανοτσάμηδες της Θεσπρωτίας.
»’Ο Γερμανός συγγραφέας Βίλιμπαλντ Κόλεγκερ, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1942, για τη στάση των Αλβανών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 γράφει τα εξής: «…Οι Ελληνες αναγκάζονταν να πολεμούν εναντίον Αλβανών συμμοριτών, κατά τη στιγμή που Αλβανοί εθελοντές προσέρχονταν αθρόα στις ιταλικές φάλαγγες. Δεν αγνοούσαν οι από γόνοι του Σκεντέρμπεη ποίοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι τους. »’
Βέβαια υπήρξανε και αξιοσημείωτες περιπτώσεις όπως η παρακάτω.
Ο Aλβανός Σπίρο Μοϊσίου, στρατιωτικός του βασιλιά Ζόγου αρνήθηκε το 1940 να υπακούσει τους Ιταλούς και να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας. «Δεν έχω τίποτα εναντίον της Ελλάδας», δήλωσε. Με τους Αλβανούς στρατιώτες του – κατ’ άλλους μία διμοιρία, κατ’ άλλους ένα τάγμα – «λιποτάκτησε» και βρήκε καταφύγιο στα βουνά.»»’
Στη Αλβανια αλλωστε υπαρχει παραδοσιακη ανδρικη ενδυμασια
που ονομαζεται απο τους ιδιους τους Αλβανους
ως »»Κοστουμ Κομπεταρ»’,
δηλαδη »’εθνικη φορεσια»
Και αυτη δεν ειναι η φουστανελα.
Αλλα το παρακατω ενδυμα
https://www.google.gr/search?biw=1242&bih=602&tbm=isch&sa=1&q=laberia&oq=laberia&gs_l=psy-ab.3..0j0i30k1l9.1551.2937.0.3231.10.6.0.0.0.0.382.382.3-1.2.0….0…1.1.64.psy-ab..8.1.380.0…856.mdZUP6HqGoA#imgrc=BLAxtc1Tw2s6PM:
Aυτη η κατα τους ιδιους τους Αλβανους »εθνικη φορεσια»
συνυπαρχει στο νοτο με τη Φουστανελα.
Οποτε,
οποιος ονομαζει την φουστανελα ως »’εθνικη φορεσια των Αλβανων» ας ρωτησει τους ιδιους ποια ειναι η »’εθνικη τους φορεσια»
και ας ερθει να μας πει.
Αυτη ηταν η εικονα που ηθελα να στειλω και που την ονομαζουν οι ιδιοι ως εθνικη φορεσια
Παλια και Νεα Ηπειος – Ελληνικης Ιλλυριας [ εξελληνισμενης δηλαδη]
συμφωνα με τους Ρωμαιους
Δηλαδη τα ορια μεταξυ αρχαιας Ηπειρου και αρχαιας Ιλλυριας .
Ενω ο Σουφλαυ οριζοντας μες τις ακρες τα ορια της Μεσαιωνικςη Αλβανιας.
Γενικα στη σημερινη νοτια Αλβανια
οι Αλβανοι κατα τα αρχαια χρονια και τα μεσαιωνικα χρονια
η δεν κατοικουσανε ειτε ηταν μειοψηφεια.
Για αυτο και σημερα η περιοχη εκεινη εχει πολιτισμο πολυ πιο κοντα στον ελληνισμο παρα στους Γκεκηδες Αλβανοι,
οχι μονο αυτες που κατοικουνε Ελληνες αλλα
ακομα και περιοχες που ειναι σημερα ,
σχεδον απολυτα αλβανικες.
Μερικές ημέρες ύστερα από την άφιξή μας στο χωριό αυτό, παρουσιάσθηκε στον Μαυροκορδάτο ο Σπυρομίλιος, με ένα σώμα από 200 Χιμαριότες, πού είχαν την πιό πολεμοχαρή εμφάνιση μέσα σε όλον τον στρατό. ΔΕΝ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ, γιατί το ντυσιμό τους και η γλώσσα τους είναι εντελώς αλβανικά, αλλά παρ’ όλο πού η θρησκεία τους είναι ελληνική (χριστιανική), δεν καταλαβαίνουν ούτε λέξη ελληνική. (Julius Millingen, Memoirs of the affairs of Greece, London 1831, p. 208-209)»’
ΑΥΤΗ Η ΠΗΓΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΚΙΒΕΙΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ
»’ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»
Ειναι δυνατον να ισχυει κατι τετοιο;;;;
Στη Κερκυρα κατοικουσανε αρκετοι εξ αυτων τα προηγουμενα χρονια .
Εκει στη Κερκυρα ουτε »λεξη ελληνικα» δεν μπορεσαν να μαθουν;;;
Ανακριβιες και μαλιστα σοβαρες με λιγα λογια.
Ειναι επισης δυνατον την ιδια περίοδο να μιλαγανε ελληνικα ,ανδρες και γυναικες , στα ανατολικα της Τσαμουριας
και αρκετα λιγοτερο και στην υπολοιπη Τσαμουρια , εστω ως απλοελληνικα, εστω ως δευτερη γλωσσα ,
και οι Χειμαριωτες οι ανδρες ,
που ηρθανε το 1824 στην Ελλαδα να πολεμησουν για αυτη
απο τους οποιους περασε οπως ειναι γνωστο ο Κοσμας ο Αιτωλος
και διδαξε,στη περιοχη τους στην ελληνικη γλωσσα
να μην μιλαγανε γρι ελληνικα 1826;;;;;
Ασφαλως οχι.
Ας δουμε μερικες πηγες της εποχης εκεινης
της μετεπειτα εποχης
και της εποχης της τουρκοκρατιας
που αποδεκνυουν οτι στη περιοχη της Χειμαρας μιλιοτανε [και] τα ελληνικα
και που τελικα πηγες
που κανουν λογο
για μη γνωση »ουτε μιας λεξης ελληνικης»’
οταν μαλιστα ο Αλη Πασας ο ιδιος
οχι απλα καταλαβαινε
αλλα μιλουσε και στα ελληνικα και τα αλβανικα ,
ειναι τελικα αναξιες λογου.
Ας δουμε τη σημερινη κατασταση.
ΠαλιοΓραικους τους λεγανε οι Λιαμπηδες γειτονες τους[αλλοτε περιπεκτικα και αλλοτε με ρατσιστικο τονο]
Ενω και ο Χειμαριωτης Πυρο Δημας ειχε δηλωσει οτι τον αποκαλουσανε Γραικο Μασκαρα στο σχολειο στα Τιρανα που πηγε μικρος πραγμα που σημαινει οτι κατι παραπανω θα ξερανε οι Αλβανοι αυτοι .
Ενω αξιζει να σημειωθει οτι τοσο τη Χειμαρα οσο και σε δυο ακομα γειτονικα χωρια
[ που ως σημερα κυρια γλωσσα ειναι τα ελληνικα]
τα προπολεμικα καθεστωτα της Αλβανιας
τους ειχανε δωσει-αναγνωρισει διακαιωμα »»μειονοτικου»’ [ τα κατηργησε ο Χοτζα το 1945-46 και το συνεχιζουν οι σημερινοι ]
αναγνωριζοτνας ετσι και οι τοτε Αλβανοι κρατουντες την ελληνικη γλωσσα των τριων αυτων χωριων .
Ας δουμε τωρα με πηγη λιγο μετα την επανασταση του 1821 οταν υποτιθετε δεν μιλαγανε »γρι ελληνικα»
Journals of a Landscape Painter in Albania
Από τον/την Edward Lear
Ονομαζει τα χωρια της Xειμαρας ως »’as a body o greek christians»»
Ενω μαρτυραει την ελληνοφωνια και ελληνικη καταγωγη των Χειμαριωτων
»’The people οf Chimara are all of Greek origin and speak Romeic ,though those of the towns i have passed on my way , although Christians are all Albanians»’
Δηλαδη μιλανε ρωμεικα και ειναι Ελληνες στη καταγωγη ,
σε αντιθεση με τους χριστιανους των βορειοτερων πολεων που οπως λεει ,ηταν Αλβανοι.
Αξιζει να σημειωθει οτι ως ρωμεικα ονομαζανε τη γλωσσα τους οι Χειμαριωτες πραγμα που γινοτανε ως εκεινα τα χρονια σε ολα τα μερη του ελληνισμου-Ρωμιοσυνης.
Ρωμεικα τα λεγανε και οι Ποντιοι και οι Θρακιωτες και οι Ηπειρωτες κλπ.
Eνω για τα βορειοτερα της Χειμαρας αλβανομουσουλμανικα Λιαμποχωρια οπως οι Τραγιαδες αναφερει ο ιδιος στο βιβλιο του
»’Albania only is spoken and very little Greek undrestood here»
Αρα εκει μιλιοτανε μονο τα αλβανικα και μονο ελαχιστες λεξεις ελληνικες γνωριζανε προφανως οι ανδρες του χωριου.
Τωρα πως γινετε στις αλβανομουσουλμανικες Τραγιαδες ,
να »καταλαβαινοντανε λιγες ελληνικες λεξεις»’
ενω λιγα χρονια πριν οι Χειμαριωτες του Σπυρομηλιου να μην καταλαβαινανε »ουτε μια λεξη ελληνικα»
οπως λεει η παραπανω πηγη
ειναι πραγματι αποριας αξιον.
Ας δουμε αλλες πηγες
Αναφερει ο διγλωσσος Σουλιωτης Κουτσονικας μετεπαναστατικα στα απομνημονευματα του
»»Στην επαρχια Χειμαρας λαλειτε η αλβανικη και η ελληνικη γλώσσα»’
Ο ελληνοφωνος Ηπειρωτης Κοσμας ο Θεσπρωτος την ιδια περιπου εποχη
αναφερει οτι στη Χειμαρα και 2 γειτονικα χωρια μιλιουντε ως κυρια γλωσσα- μητρικη τα ελληνικα.
Ενω και ο αγωνιστης του 1821 ,Ηπειρωτης – Παργινος , ο Αραβαντινος την ιδια εποχη
αναφερει οτι στα τρια αυτα χωρια μιλουντε τα Γραικικα ως κυρια γλωσσα
ενω στα υπολοιπα χωρια της Χειμαρας [ Πυλιουρι,Κηπαρο ,Κουδεσι,Βουνο κλπ ] οτι μιλιουντε εξισου και οι δυο γλωσσες με κυριοτερη την αλβανικη .
Ας παμε τωρα προεπαναστατικα
και ας δουμε αλλες αναφορες για τη γλωσσα που μιλουσανε πολυ πριν την επανασταση του 1821 και την εξορια τους στη Κερκυρα.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Σίλβεστρος Κωνσταντίνος Σλάδης, , σε επιστολή του στο Βατικανό (1780)[ Αρα πριν εξοριστουν στην Κερκυρα απο τον Αλη Πασα
«… οι απέναντι Βενετοί της Κέρκυρας για να έχουν βέβαιη τη σύμπραξη των Χειμαρριωτών στους πολέμους τους πληρώνουν μισθό σε 250 περίπου επιφανείς οικογένειες της περιοχής. Οι άνθρωποι των παραλίων ομιλούν νέα ελληνικά και αλβανικά,
του εσωτερικού αλβανικά. Οι λειτουργίες τους γίνονται στα αρχαία ελληνικά…».
Προπεπαναστατικη αυτη η πηγη και λεει οτι μιλουσανε και ελληνικα στα απεναντι παραλια – Επαρχια Χειμαρας.
Εχουμε και αναφορες των ιδιων των Χειμαριωτων ….
Ο ιδιος ο Χειμαριωτης Σπυρος Σπυρομηλιος αναφερει …
»Εμεις …χριστιανοι Ορθοδοξοι Ελληνες ,ομιλούντες την ελληνικη και γνωριζοντες και την αλβανικη»’
Aρα και αυτος αναφερει οτι στον τοπο του η κυρια γλωσσα παρεμενε η ελληνικη .
Ας δουμε μια ακομα πηγη που αποδεικνυει οτι ελληνικα μιλιοτανε πολλους αιωνες τωρα στη Χειμαρα.
Στην επιστολή που στειλανε τον 16ο αιωνα [1581] στον Παπα και του ζητάγανε να τους βοηθησει ακομα και με ανταλλαγμα να προσχωρησουν στην καθολικη εκκλησια …….
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
»»’’Μονο η παναγιοτητα σου να μας καμει τη χαρη ,ιερεις αρχιερείς ….. να ιερουργουν και να λειτουργουν κατά τη ταξη ημων ,εστωντας το πληθος ο λαος είναι ρωμαιοι και δεν ηξευρουν τη γλωσσα των φραγκων»»» .
Αρα οι Χειμαριωτες του 16ου αιωνος
α]Αυτοπροσδιοριζοντε ως Ρωμαιοι [ οπως ακριβως κανανε ολοι οι ελληνοφωνοι σε Βαλκανια και Μιακρα Ασια τοτε
β]Αναφερει οτι επειδη »δεν ηξευρουν τη γλωσσα των Φραγκων» θελουν οι λειτουργιες να γινοντε
»’ κατα τη ταξη ημων »δηλαδη στα ρωμαικα γιατι οπω λεει »το πληθος και ο λαος εινα Ρωμαιοι»’.
Οποτε η ελληνικη στη Χειμαρα μιλιοτανε σε ολη τη διαρκεια της τουρκοκρατιας.
Λιγα στοιχεια που επιβεβαιωνουν ολα τα παραπανω.
Η άποψη ότι η ελληνική »’διαδόθηκε» στη Χιμάρα
χάρις στο δίκτυο ελληνικών σχολείων έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι εκεί χρησιμοποιούν ένα αρχαϊκό ιδίωμα, το οποίο, ασφαλώς, δεν μπορεί να διδάχτηκε στο σχολείο, ούτε να μεταφέρθηκε από τα απέναντι νησιά, που έχουν διαφορετική ντοπιολαλιά.»’
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΣΙΒΑΡΗ »’ΒΑΣΗ»’
ΙΔΟΥ ΛΙΓΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΗΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΖΗ ….
Για τα τοπωνύμια ελληνικής αρχής διαπιστώνουμε ότι, αν και απαντάνε καθ’ όλη την παραλιακή γραμμή από την/τον Αυλώνα και μέχρι το Βουθρωτό, πυκνώνουν ωστόσο σε ορισμένα σημεία του Bregu i Detit (Παλάσα, Δρυμάδες, Χιμάρα), ενώ αλλού αραιώνουν (Πικέρας – Piqeras) ή απαντάνε κυρίως ως μακροτοπωνύμια.
ΤΟ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ
ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΜΠΑΛΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΧΕΙΜΑΡΑΣ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΑ
ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΥΛΩΝΑ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΜΠΑΛΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ-ΕΠΑΡΧΙΑ ΧΕΙΜΑΡΑΣ .
ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΡΙΑΖΗ ….
Όπως σημειώσαμε συνοπτικά και παραπάνω, τα τοπωνύμια ελληνικού ετύμου της περιοχής Χιμάρας σχηματίζουν σειρές (παραδείγματα) σαφώς διακριτές, απ’ τις οποίες η πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη με την περιληπτική παραγωγική κατάληξη –έος, που, μαζί με την τροπή σε s του συμπλέγματος -st-, προσδίδει στις ντοπιολαλιές της Χιμάρας-χωριού, των Δρυμάδων και της Παλάσας γνωρίσματα ενός αυτοτελούς υποστρώματος (βλ. λ.χ. το τοπωνύμιο Κασανέος ‘καστανεώνας’ στη Χιμάρα).
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ
Σε πρόσφατη μελέτη μας είχαμε οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι «το ελληνικό ιδίωμα της Χιμάρας δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά ειδικής ή αποκλειστικής συγγένειας με κανένα απó τα υπόλοιπα νεοελληνικά ιδιώματα που να δικαιολογούν την προέλευσή του από μια συγκεκριμένη περιοχή» της ελληνόγλωσσης επικράτειας, και τονίζαμε ότι τα γλωσσικά δεδομένα δείχνουν πως «η ελληνοφωνία στην περιοχή είναι αρκετά παλιά» ……
ΔΗΛΑΔΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΔΕΝ »ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ»’
ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΜΠΑΛΑΙΑ
ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΗΣ Η ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ .
ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΕΠΗΡΕΣΑΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΑΛΒΑΝΙΚΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΣΗΛΘΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΩΡΙΑ »ΚΥΡΙΑ ΓΛΩΣΣΑ»».
Ο Μ.Δένδιας θεωρεί ότι οι Χιμαριότες είναι ντόπιοι και δεν σχετίζονται με αποίκους από τη Μάνη. «Πιθανώτερον όθεν οι μεν Χιμαριώται να είναι αρχαίων ή μεσαιωνικών εκεί πληθυσμών απόγονοι.» (Μ.Δένδιας, «Απουλία και Χιμάρα. Γλωσσικαί και ιστορικαί σχέσεις των ελληνικών αυτών πληθυσμών.», Αθηνά – 1926, σελ. 76.)
Ο Δένδιας στηρίζεται στο γεγονός της μη ύπαρξης ειδικών ισογλώσσων ανάμεσα σε Μάνη και Χιμάρα, αλλά και στο ότι όπως λέει «Πιθανώτερον…η δε παράδοσις να επήγασεν εξ ομοιότητος, ην παρουσίαζεν, ιδίως απέναντι των Τούρκων, η κατάστασις των Χιμαριωτών προς εκείνην της Μάνης.»
ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΡΑΔΟΣ ΕΠΟΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΗ
ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΑΦΟΥ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΠΡΙΝ 5 ΑΙΩΝΕΣ ΓΙΝΕΟΤΑΝΕ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΤΩΝ.
ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ-ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ
ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣΜΙΧΤΗΚΑΝ ΜΕ ΟΜΟΕΘΝΕΙΣ ΜΑΝΙΑΤΕΣ [ ΣΤΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ Η ΛΑΛΙΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΜΑΝΗ ,
ΕΝΩ ΣΕ ΔΡΥΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΣΑ ΜΙΛΕΤΑΙ ΗΜΙΒΟΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΙΛΙΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ]
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΑΠΟ ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΑ [ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ , ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΟΥΔΕΣΙ ]
Αλλωστε ο μεγαλος μελετητης Παναγιωτης Αραβαντινος πριν 2 αιωνες στα βιβλια του
ονομαζει τα τρια χωρια ως Γραικους
και τα υπολοιπα χριστιανικα χωρια της περιοχης ως Γραικοαλβανους.
1821 η ελληνική επανάσταση και ο ρόλος των Αλβανοτσάμηδων σε αυτή
μέσα από το βιβλίο του Περαιβού.
Aναφέρει εκεί ο σύντροφος και συναγωνιστής των Σουλιωτών και για τις προετοιμασίες των Τούρκων για την κατάπνιξη της ελληνικής επανάστασης απο τους Οθωμανούς και για το γράμμα που έστειλαν οι αρχηγοί των Αλβανοτσάμηδων στο Χουρσίτ.
»’Διά τα οποία απεφάσισε την εκστρατεία δια την Πελοπόνησο ο αρχιστράτηγος Χουρσίτ όστις αφού εσύναξε στα Ιωάννινα 36 χιλιάδες στράτευματα εκλεκτά τουρκαλβανικά ,Τσάμηδες ,Λιαμπηδες,Τόσκηδες …..»»
»’Ένώ λοιπόν ό Χουρσίτ πασάς έξέδωκε προσταγήν πρός τούς αρχηγούς τών στρατευμάτων νά είναι έτοιμοι δι’ εκστρατείαν, οί οπλαρχηγοί Τσάμηδες έπαρουσιάσθησαν πρός αυτόν καί τώ έπρόβαλαν τά ακόλουθα:
«Υψηλότατε Βεζίρ ! ημείς κατά τήν προσκυνητήν προσταγήν σου είμεθα έτοιμοι μέ τούς ύπό τήν όδηγίαν μας νά ύπάγωμεν, οπου προστάξετε, καί μέ τήν δύναμιν του μεγάλου Προφήτου μας, και αγίαν εύχήν του κραταιοτάτου βασιλέως μας έλπίζομεν νά έξολοθρεύσωμεν αυτούς τούς άποστάτας Γκιαούρηδες· σέ παρακαλούμεν ομως νά βάλης κανένα προσωρινόν καπάκι μ’ αυτούς τούς κιαφίρηδες Σουλιώτας καί κακούς γείτονάς μας· διότι οπόταν ήμείς μακρυνθώμεν άπ’ έδώ, αυτοί δύνανται έπειτα νά σκλαβώσουν τάς γυναίκας μας καί παιδιά μας καί τότε τί μας ωφελούν πλέον οί σκλάβοι, αί σκλάβαι καί τά λάφυρα, τά οποία θά πάρωμεν, οπόταν χάσωμεν τά ιδικά μας;»
Βαθείαν έντύπωσιν έπροξένησαν ταύτα τά προβλήματα τών Τσάμηδων είς τήν κεφαλήν του Χουρσίτ πασά…..»»’
Λίγες παρατηρήσεις με βάση τα γραφόμενα των ίδιων των Αλβανών της Θεσπρωτίας
α]Προφανώς με βάση τα παραπάνω γίνετε εμφανές ότι
όπως και το 1940-44
έτσι και το 1821
οι Αλβανοτσιάμηδες πηρανε το μέρος των εχθρών των Ελλήνων .
Αυτό καταρίπτει και τα επιχειρήματα της αλβανικής πλευράς
για »συνεργασία με τους Γερμανούς λόγω προγενέστερης καταπίεσης του ελλαδικού κράτους»
πρώτον
γιατί εδω βλέπουμε ότι αρκετοί Αλβανοτσάμηδες πολεμάγανε και πριν 200 χρόνια και πάλι εναντιων των Ελλήνων όταν μάλιστα κανένα ελλαδικό κράτος δεν υπήρχε για τους καταπιέσει.
Αντίθετα οι μόνοι κατεπιεστές τα χρόνια εκείνα ήταν οι Οθωμανοί υπέρ των οποίων πολεμάγανε οι Αλβανοτσάμηδες όπως φαίνεται από τα γραφόμενα των ιδίων.
Επίσης παρατηρούμε οτι τα χρόνια εκείνα αυτά τα κάνανε οχι μόνο την Ήπειρο αλλα και στο Μωριά αφου για εκεί εκστρατεύανε μαζι με τον Χουρσίτ.
Δεύτερον γιατί το ελλαδικό κράτος καταπίεσε προπολεμικά
εξίσου και τους Μουσουλμάνους της Θράκης
Πομάκους και Τούρκους
αλλα αυτοί δεν κάνανε ούτε το ελάχιστο από τα εγκλήματα που κάνανε οι Αλβανοι της Θεσπρωτίας ,
ενώ αντίθετα οι Πομάκοι εντάχθηκαν τόσο στον ΕΑΜ ΕΛΑΣ όσο και στις ομάδες του Τσαούς Αντών και πολέμησαν τους Γερμανούς.
β]Ότι τα όσα κάνανε το 1940-44,με τους Γερμανούς
κάνανε εξίσου και το 1821 ,με τους Τούρκους
πάλι εναντίων των Ελλήνων
αφού όπως λένε στο γράμμα που έστειλαν »’ καί τότε τί μας ωφελούν πλέον οί σκλάβοι, αί σκλάβαι καί τά λάφυρα, τά οποία θά πάρωμεν, …..»’
Κάνουν δηλαδή λόγο για
λάφυρα[πλιάτσικο ] ,σκλάβοι και σκλάβες ,κλπ που θα αποκομούσανε από την εκστρατεία τους
στη Πελοπόνησο .
γ]Ότι όπως και το 1940-44
η συμπεριφορά τους αυτή
είχε μαζικό χαρακτήρα πράγμα που φαίνεται από το παρακάτω γραφόμενά τους
»’· διότι οπόταν ήμείς μακρυνθώμεν άπ’ έδώ, αυτοί δύνανται έπειτα νά σκλαβώσουν τάς γυναίκας μας καί παιδιά μας καί τότε τί μας ωφελούν πλέον οί σκλάβοι, αί σκλάβαι καί τά λάφυρα, τά οποία θά πάρωμεν, οπόταν χάσωμεν τά ιδικά μας;»»’
Με λίγα λόγια ,όχι ένα »μικρο ποσοστό» αλλά αντίθετα
ένα πολύ μεγάλο μέρος του ανδρικού πλυθησμού των Αλβανοτσάμηδων θα εφευγε απο τη Τσαμουριά για να πάει στη Πελοπόνησσο ,
τόσοι πολλοί ,
ώστε όπως αναφέρουν , σε περίπτωση επίθεσης των Σουλιωτών στα χωριά τους ,εύκολα θα τους πέρνανε σκλάβους τους »δικούς τους».
Ουσιαστικά μεγάλο μέρος του ανδρικού πλυθησμού των Μουσουλμάνων της περιοχής της Θεσπρωτίας
θα αφήνανε-και αφήσανε »’ανοχύρωτη»’ τη Τσαμουριά , για να πάνε για πλιάτσικο το Μωριά.
Οπότε είναι προφανές ότι οι Αλβαντσάμηδες είχανε ανοιχτούς λογαριασμούς, τους οποίους οι ίδιοι ανοίξανε , με τον ελληνισμό ,
ήδη απο την εποχή της τουρκοκρατίας
όταν συνεχώς επέδραμανε είτε σε τοπικό επίπεδο στα γειτονικά ελληνικα χωριά της δυτικής Ηπείρου είτε ακόμα και στη στη Πελοπόνησσο για χάρη των Οθωμανών.
Σε ότι τώρα αφορά την υποτιθέμενη αμιγή αλβανοφωνια των περιοχών.
Ούτε καν στην ίδια την Τσαμουριά [ ακόμα και σε πολλά μουσουλμανικά χωριά ]
δεν υπήρχε αμιγη αλβανοφωνία
και θα υπήρχε στο Φανάρι η το Σούλι;;;
Αν οι Σουλιώτες του 1821 [και οι λοιποί χριστιανοι της περιοχής ]
δεν ξέρανε »»γρι ελληνικα»» oπως αναπαραγεται ψευδως προκειμενου απο Αρβανιτες να γινουν Αβανοί
τότε
α]Ο Μαρκο Μπότσαρης δεν θα εγραφε το λεξικό της ρωμείκης και αρβανίτικης απλής γιατίαπλά δε θα ηξερε ρωμεικα.
Ούτε σε αυτό το λεξικό το 1/4 το »αρβανίτικων» λέξεων του λεξικού
θα ήταν ελληνικές η ελληνικής ρίζας
κάτι που στα τόσκικα αλβανικά συμβαινει σε ποσοστό κάτω του 1/10.
Πράγμα που δείχνει το μεγάλο επηρεασμό των αρβανίτικων της περιοχής από τα ρωμέικα,
και που δείχνει ότι φυσικά γνώριζαν και ρωμέικα .
Β]Ο Τζαβέλας[το παλιο ονομα των Τζαβελαίων ηταν Παπαζάχος , καθαρα αλβανικό και αυτό]
δεν θα έγραφε το ιδιόχειρο ημερολόγιο του στα ρωμείκα και μάλιστα με τόσα Ηπειρωτικά στοιχεία σε αυτό.
Και όμως αυτό έκανε.
«Απριλίου 20.
ʺΣύρε πάρε τους άλλους, μου λέγει , να πάτε και αν θελήσης κατόπι έλαʺ.
Και κινήσαμαν στις 20 τʹ Απριλίου από το νησί (των Ιωαννίνων) και κοιμηθήκαμαν στο Λευτεροχώρι Απριλίου 20 και στις 21 αλλαχτήκαμαν (=αλλαγή με άλλους ομήρους) και πάγει ο Γηώργος Σέχος και μεις ήρθαμαν στου Σούλι
Απριλίου 22 (1793).
Εγό ο φότος τζαβέλας
κάνο θύμηση»»»»’
Αυτά ειναι τα γραφομενα απο ενα »αλβανοφωνο»’
που δεν μιλουσε »γρι ελληνικα’
Γ]Οι ενθυμήσεις στις ορθόδοξες εκκλησίες της Τσαμουριάς [ως γνωστόν οι ενθυμήσεις πέρα από τα »’όποια»’ λόγια στοιχεία , γράφονταν κυρίως στη γλώσσα της εκάστοτε περιοχής ]
δεν θα ήταν γραμμένες στα ρωμείκα [ της περιοχής μάλιστα ] ,αλλά , αν όχι στην αλβανική [ που έτσι κι αλλίώς δεν ήταν γραπτή γλώσσα τότε ]
θα γράφονταν τότε »’στη καλύτερη »’ περίπτωση
στην »ελληνιστική κοινή» επίσημη γλώσσα της εκκλησίας πράγμα που δεν συνέβη.
Μια ενθύμηση από τη Κρήτη…
»’1770 εποίγασι υ Τούρκυ σα σφακιά κε κάψασιντα κεκάμασι μεγάλο κακό. »’
Μια ενθύμηση από τη Τσαμουριά ….
»»1822 Μάης μήνας 9
Νότας εσκοτώθηκε ο Δήμος μας επήγαμαν στου
Αργέρ-μπέη και έρθαμαν βράδυ καιρό προ έξη μερών του Χριστόφορου. Την ημέρα
του Χριστοφόρου τον εθάψαμαν το Δήμο, οπ’εσκοτώθηκε στα πρόβατα του»»
[ανορθόγραφη στο πρωτότυπό της όπως η παραπάνω της Κρήτης]
Όπως βλέπουμε στις ενθυμήσεις στις ορθόδοξες εκκλησίες ,στον ελλαδικό χώρο
χρησιμποιείτω κυρίως η ντόπια λαλιά
είτε στη Κρήτη
έιτε στη Τσαμουριά
ανορθόγραφα
αλλά ρωμέικα.
Δ]Το κυριότερο όλων ότι
ο Σουλιώτης Κουτσονίκας
αλλά και ο Παργινός Αραβαντινός και ο Περαιβός ,
αγωνιστές του 1821 όλοι τους ,
Σουλιώτης ο πρώτος και σύντροφοι των Σουλιωτών οι αλλοί δύο
δεν θα έγραφαν στα απομνημονεύματά τους
ότι το Σούλι είναι δίγλωσσο.
Κάτι θα ξέρανε παραπάνω από εμάς σήμερα.
Ε]Ο Κοσμάς ο Αιτωλός πέρασε από μέρη της Τσαμουριάς.
Συγκεκριμένα και αποδεδειγμένα από τα χριστιανικά και μεικτά χωριά
στη περιοχή του Μαργαρίτιου και της Παραμυθιάς
-νότια και δυτική Τσαμουριά .
Είναι γνωστό ότι οι επιστολές του [που έστειλε σε χριστιανικά χωριά της Τσαμουριάς τα οποία υποτίθετε δεν μιλάγανε γρί ελληνικά ] ήταν γραμμένες στα ελληνικά.
Θα πει καποιος καλόπιστος ότι »»ηταν η μόνη γραπτη γλώσσα , τα ελληνικά τα ξέρανε ο παππάς και οι προεστοί ,αυτοί τα διαβάζανε κλπ»’
Αλήθεια όμως σε αυτά τα χωριά δεν έστελνε μόνο επιστολές αλλά δίδασκε κιόλας.
Σε ποιά γλώσσα δίδασκε;;;
Μήπως χρησιμοποιούσε μεταφραστή;;;;;;
Παντως τα περί »’παντελως αλβανόφωνων Σουλιωτισσών»
είναι παραμύθια της χαλιμας.
Λίγα στοιχεία …
Oνόματα και επώνυμα
των Σουλιωτισών
που δεν γνωρίζανε
»»γρι ελληνικά »»
και που εγκαταστάθηκαν σε Ναυπακτία ,Αγρίνιο κλπ
μετά την επανάσταση.
248. Φώτω Τζούκαινα, χήρα 43
5. Δεσπούλα, γυνή του 18
98. Ανδριάνα Π. Ντζάμου, χήρα 20
338. Αθανασία Δράκαινα , χήρα 35
310. Αικατερίνα Βλάχα 45
261. Αγγελική, γυνή του 30
42. Σόφω Κοντούλη, πενθερ., χήρα
296. Πηνελόπη, θυγ.
342. Ελένη, γυνή του 32
174. Χάϊδω, γυνή του 30
311. Τασά Φυλάκτω 25
84. Δημήτρω, μητέρα του 70
85. Δέσπω Σίταινα, Τζαμαλή χήρα 50
290. Αικατερ. Μάρκου Αγρίμη, χήρα 30
76. Μητέρα του, Ζωΐτσα 60
299. Χρύσω, γυνή του 25
312. Δέσπω Γ. Κολιούκα, χήρα 45363. Μαρούλα, γυνή του
144. Μηλιά, γυνή του 30
245. ΚίτσοΠρίφταινα Μαρία, χήρα 45
151. Κυριακούλα, γυνή του 30
374. Γεωργούλα, γυνή του 30
224. Ζαχάρω Ιω. Σίχα, χήρα 45
174. Χάϊδω, γυνή του 30
397. Φώτω, θυγ. 2
415. Αρχόντω Π. Μπατούση 35
443. Κρυστάλλω, γυνή του 50
Τελικά το να μην γνωρίζανε γρι ελληνικά οι Σουλιώτισσες
αποκλείεται γιατί
α]τα βαφτιστικά τους ονόματα ήταν ούτως η άλλως ελληνικα-ελληνικης ρίζας.
β]Τα περισσοτερα από τα επώνυμα τους ήταν ελληνικά-ελληνικής ρίζας
γ]Γιατί
τα γυναικεία ονοματα μετατρέπονταν
με το χαρακτηριστικό ελληνικό -»ω»
πχ Ασήμω,Δέσπω,Σοφω κλπ
πράγμα που γινότανε σε όλο τον ελλαδικό χώρο
[ ακόμα και στη Κρήτη]
δ]Η Γυναίκα στο Σούλι
έπαιρνε πολλές φορές ως επώνυμο το όνομα η επώνυμο του άνδρα
πχ Αθανασία Δράκαινα [Αθανασία ,η γυναίκα του Δράκου]
όπως επίσης γινότανε σε όλη την Ελλάδα [ακόμα και στη Κρήτη ]
Αυτά όλα οι υποτιθέμενες
»»αλλόγλωσσσες Σουλιώτισσες»»
που δεν μιλάγανε
»»γρί ελληνικά»’ και οου δεν είχανε καμία επαφη ,γλωσσική η πολιτισμική
με τον ελληνισμο-ρωμιοσύνη
Αλλά αποκλείεται να μην μιλάγανε οι γυναίκε στο Σούλι γρι ελληνικά γιατί…
ο Μπαλτσιώτης
αναφέρει μεταξύ άλλων για τη Τσαμουριά.
»’Although the langue-vehiculaire of the area was Albanian, a much higher status was attributed to the Greek language, even among the Muslims themselves»
Δηλαδή οτι στη λεγόμενη Τσαμουριά
ακόμα και οι μουσουλμάνοι της περιοχής , μιλάγανε και τα ελληνικά.
Ο Βόλντκαμφ αναφέρει και αυτός πριν 2 αιώνες
»’Οι Τσάμηδες ,άνδρες και γυναίκες , εκτός απο τα αλβανικά εκφράζοντε με άνεση και στα απλοελληνικά».
Εδώ ο Βόλντκαμφ αναφέρει και αυτός ότι στη Τσαμουριά
,άνδρες και γυναίκες μάλιστα
μιλάνε και τα απλοελληνικά
και μάλιστα με ΑΝΕΣΗ .
Ο Περαιβός ,πριν 2 αιώνες αναφέρει και αυτός μεταξύ άλλων για τους μουσουλμάνους της Τσαμουριάς….
»»….. αλλά και μετά την απλοελληνικήν, εκφράζονται όμως ορθώς άνδρες τε και γυναίκες και μάλιστα όσοι κατοικούν τα πέριξ της Παραμυθίας. »»
Βλέπουμε δηλαδή οτι αναφέρει οτι όλοι οι Τσάμηδες,ανδρες και γυναίκες μιλάγανε
έκτος από τα αλβανικά
και τα απλοελληνικά
αλλά ότι ειδικά οι μουσουλμάνοι της Παραμυθιάς
και των κοντινών σε αυτή χωριών
μιλούσανε »’ορθώς» μάλιστα
,άνδρες και γυναίκες μάλιστα .
Ο Γουίλλιαμ Εατον αναφέρει και αυτός πριν 2 αιώνες , μεταξύ άλλων ….
»» Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Παραμυθιάς
και της επαρχίας της
είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική …..»»’
΄Αρα και αυτός με μία δόση υπερβολής ίσως ,
αναφέρει ότι οι Αλβανοτσάμηδες της επαρχίας Παραμυθιάς
δηλαδή της ανατολικής Τσαμουριάς ήταν τουλάχιστον δίγλωσσοι είχανε δηλαδή ως μητρική γλώσσα και τα ελληνικά.
Αυτά ακριβώς αναφέρουν και οι
Αραβαντινός ,Γουντχαουζ,Χριστοβασίλης,Κουτσονίκαςκλπ
Επιγραμματικά.
Όταν όχι στο Σούλι
αλλα στην ίδια την Τσαμουριά
όχι μόνο οι χριστιανές
αλλά
ακόμα και οι μουσουλμάνες γυναίκες-Αλβανοτσάμισες
μιλάγανε [και] τα ελληνικά είτε ως δευτερη γλώσσα είτε ως διγλωσσία [επαρχία Παραμυθιάς κυρίως ]
και μάλιστα με ΑΝΕΣΗ οι περισσοτερες ,
έχουμε πέρα των παραπάνω
ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει ότι φράσεις όπως
»’Οι σουλιώτισσες δεν μιλάγανε γρι ελληνικά και ήταν παντελώς αλβανόφωνες »’
‘είναι απλά κενές περιεχομένου και δυστυχώς αναπραγωγη του αλβανικου εθνικισμου
Λίγα λόγια για τους λιγοστούς χριστιανούς της Τσαμουριάς.
Οι λιγοστοι χριστιανοί Τσάμηδες που ζουν ως σημερα στη Τσαμουριά αποκαλούν και αποκαλούσανε τον εαυτό τους ως
Τσάμη
Αρβανίτη
Ελληνα
Γρεκό
ενώ αποκαλούν τους μουσουλμάνους της περιοχής
ως
Αλβανοτσάμηδες και Τουρκοτσάμηδες η σκέτο Τουρκους,
οι οποίοι με τη σειρά τους αποκαλούσαν τον εαυτό τους ως
Τσάμη
Τούρκο
Σκιπεταρο-Αλβανό
Ας δούμε και τον ετεροπροσδιορισμό από τους υπόλοιπους Ηπειρώτες.
»Οι υπόλοιποι χριστιανοί [τηςΗπειρου]
αποκαλούν τους χριστιανούς Τσάμηδες
ως Ελληνοτσάμηδες.»
[Kretsi, Γεωργία. Verfolgung und Gedächtnis στην Αλβανία . Harrassowitz, 2007. ISBN 978-3-447-05544-4 , σ. 283.]
Βλέπουμε επομένως οτι
τόσο οι ίδιοι
όσο και οι υπόλοιποι Ηπειρώτες
δεχονταν την ελληνικότητα τους
και τους χαρακτηριζαν ως τέτοιους
»Στην Ελλάδα, oι μουσουλμάνοι Τσάμηδες
αναφέρθηκαν με διάφορα ονόματα από διαφορετικούς συγγραφείς. Ονομάζονταν Αλβανοτσάμηδες [14] και Τουρκαλβανοί (Τουρκαλβανοί]
[15] ή Τουρκοτσάμηδες»
[14[ Kretsi, Γεωργία. Verfolgung und Gedächtnis στην Αλβανία . Harrassowitz, 2007. ISBN 978-3-447-05544-4 , σ. 283.
15 Λεξικό Μπαμπινιώτη]
Εκτος αυτού αν οι χριστιανοί Τσάμηδες ήταν »Αλβανοί»
δεν θα αποκαλούσανε ως Αλβανοτσάμηδες μόνο τους μουσουλμάνους,
αλλά και τον εαυτό τους.
Σε ότι αφορά το 1913-14
και τους χριστιανούς Τσάμηδες-Ελληνοτσάμηδες της Θεσπρωτίας
»Οι ντόπιοι ομιλητες της αλβανικής δεν μοιράστηκαν τις εθνικές ιδέες των μουσουλμάνων αλβανόφωνων γειτόνων τους, ενώ αντιθέτως παρέμειναν προσανατολισμενοι στον ελληνισμο και αναγνωρίζαν τους εαυτους τους ως Έλληνες.»’
[Μπαλτσιώτης]
Βλέπουμε οτι όπως λέει ο Μπαλτσιώτης [ και οχι κανένας εθνικιστής]
αυτοί »παρέμειναν προσανατολισμένοι» στον ελληνισμό
και αυτοπροσδιορίζονταν μάλιστα ως τέτοιοι.
Κατάριψη του παραμυθιού της αλβανικού εθνικισμού
οτι εθνοτητα=γλώσσα.
»Οι μουσουλμάνικες κοινότητες της Ηπειρου που ομιλουσαν ελληνικά
όπως στις πόλεις Γιάννενα και Παραμυθιά και μερικοί στις πόλεις της Πάργας και της Πρέβεζας μοιράστηκαν την ίδια διαδρομή κατασκευης ταυτότητας με τους μουσουλμάνους αλβανόφωνους.
[Baltsiotis. The Muslim Chams of Northwestern Greece. 2011.]
Kαι εδω αποδεικνυεται ότι η κύρια γλώσσα στην επαρχία Παραμυθιάς
ακόμα και μεταξυ των Μουσουλμάνων ,δηλαδή των Αλβαοτσάμηδων
ηταν τα ελληνικά.
Επίσης αποδεικνύετε οτι η αλβανική ταυτότητα αγκαλιάστηκε λιγότερο η περισσοτερο
από όλους τους μουσουλμάνους της Τσαμουριάς
ανεξαρτήτως αλβανοφωνίας ,ελληνοφωνίας η διγλωσσίας,
αλλά και τους περισσοτερους μουσουλμάνους της Ηπειρου παρότι
η πλειοψηφεια των τελευταίων ηταν ελληνόφωνοι .
Για τις φουστανελες και για την ομοιοτητα τους με τους αρχαιοελληνικους κιονες θα μας πειτε ποτε τιποτα;Αντε γιατι πολυ υπομονη εχουμε κανει εμεις οι Αρβανιτες και κατωτικοι ολα αυτα τα χρονια.Περηφανοι που ειμαστε Κρητικοι(ασχετα αν τα Σφακια εποικιστηκαν απο Αρβανιτες)Περηφανοι που ειμαστε Ποντιοι(ασχετα αν στο Τσαμπασιν φορουσαν φουστανελες γιατι φαινεται ηταν Αρβανιτοχωρι)ΑΛΛΑ ΑΜΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΛΒΑΝΟΣ!Εννοια σας ομως ΑΝΑΤΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΡΑΓΟΛΕΒΑΝΤΙΝΟΙ….Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ.
Τελικα οι γνωστοί »»’Τουρκαλβανοι»»
ηταν απλά και μόνο,…….”’εξισλαμισμενοι Αλβανοί”’;;;;;;
Τουρκοι εγκαταστάθηκαν ναι η οχι , σε ορισμένες περιοχές της Αλβανίας
και ιδιως σε κάθε πόλη της ;;;
Εγινα ποτέ κάποια ανταλλαγή πληθησμών μεταξυ Αλβανίας και Τουρκίας και δεν το ξέρουμε;;;;
Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι Τούρκοι;;;;
Ειναι γνωστο οτι ένα μερος των προγονων
των 2 γνωστοτερων Αλβανων,
του Χοτζα και του Αλη Πασα,
ειχανε έρθει απο την Ανατολία δηλαδή είχανε τουρκική καταγωγή …..
Τα ιδια πάνω κάτω ισχύουν και για αρκετους Τουρκοτσάμηδες-Aλβανοτσάμηδες
και για αρκετους Κοσσοβάρους.
Για ποιο λόγο στην κεντρικη Αλβανία και το Κοσσοβο
πριν λίγες μέρες οι Αλβανοί πανηγυρισανε την εκλογική νίκη του Ερντογάν ;;;;
Μα είναι απλό ….
Γιατί σε αυτές τις περιοχές
είχανε [και συνεχιζουν να έχουν σε μικρότερο βαθμό ]
[και] τουρκική εθνική συνείδηση λόγω της μεικτής αλβανοτουρκικής καταγωγής τους.
Τι εγινε στην κεντρικη Αλβανια
πριν 104 χρόνια ;;;;
Ενώ λοιπόν είχε ηδη υψωθει η αλβανική σημαία στην Αυλώνα ,
στην κεντρική Αλβανία συνεβησαν τα παρκάτω ……αξιοπερίεργα.
¨” Στις 12 Οκτωβρίου 1913 ο Εσάτ πασάς συγκρότησε στο Δυρράχιο
τη λεγόμενη «Γερουσία τής κεντρικής Αλβανίας» ,
ως αντίβαρο στην κυβέρνηση τής
Αυλώνας. …..¨¨¨
Εδω βλεπουμε οτι οι περισσοτεροι κατοικοι της κεντρικης Αλβανιας
δεν θελανε να ενταχθουν
σε μια ανεξαρτητη Αλβανια
οπως ειχε αυτη ανακυρυχθει μολις στην Αυλωνα
και για αυτό αυτονομησανε την περιοχη τους.
Τι όμως πραγματικά επιδιώκανε θα φανει παρακάτω.
¨¨Το κύριο αίτημά τους ήταν η απομάκρυνση τού «γκιαούρη» ηγεμόνα Wied
και η εγκατάσταση στον αλβανικό θρόνο μουσουλμάνου πρίγκιπα.
Το σύνθημά τους ήταν
«Dum babën» (στη διάλεκτο τής κεντρικής Αλβανίας σημαίνει «Θέλουμε τον πατέρα
μας», δηλ. τον σουλτάνο””….
Εδω βλεπουμε
οτι όχι μόνο δεν θέλανε να ζησουν σε ένα ανεξαρτητο κράτος
αλλά οτι θελανε μάλιστα
για αρχηγο του κρατους τους
τον Οθωμανο αυτοκρατορα
τον οποιο μάλιστα αποκαλουσανε ”’μπαμπα”” οπως κάνανε όλοι οι Τουρκοι τα χρόνια εκείνα .
¨
¨¨Οτιδήποτε σχετιζόταν με το ανεξάρτητο αλβανικό κράτος, οι ισλαμιστές το θεω-
ρούσαν βέβηλο προς τη θρησκεία τους.
Σε κάθε περιοχή, πόλη ή χωριό που καταλάμ-
βαναν,
κατέβαζαν την αλβανική σημαία
και ύψωναν την τουρκική.¨¨
Δηλαδη τα αισθματα τους ηταν τοσο εντονα Οθωμανικα
ωστε να κατεβαζουν την αλβανικη σημαια
και να υψωνουν την τουρκικη ,ακουσον άκουσον.
¨¨¨¨Από την πρωτεύουσα τού κράτους,το Δυράχιο ,
στην οποία κυμάτιζε η τουρκική σημαία,
απηύθυναν χαιρετισμό στον σουλτάνο,¨¨¨
Δηλάδη οι κατοικοι της κεντρικης Αλβανιας ,
υψωσανε την τουρκικη σημαια
στο Δυρραχιο κανοντας το πρωτευουσα του κρατους τους
και μάλιστα απυθυναν χαιρετισμο στον Σουλτανο
τον οποίο θέλανε αρχηγό τους
οπως είδαμε παραπάνω.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ
Click to access GRI-2016-17641.pdf
Μια πολύ ορθή παρατήρηση για τις απαρχές αυτής της συμμαχίας
Ο Aλβανος διανοουμενος Σαμι Φρασερη στο βιβλιο του »’Sqiperia c’ka qene» αναφερει.
»’Οι Αλβανοι υποδουλωθεντες στους Τουρκους γινανε συνεργατες τους»
»Μαζι με αυτους
επετιθοντο κατα των αλλων εθνων
,απεγυμνωνων ,ελεηλατουν,και επεστρεφον στην Αλβανια καταφορτοι λαφυρων»
»Εκατονταδες χρονια εζησαν ετσι οι Αλβανοι»
Στο σημερινό αλβανικό κράτος ,
όπως υπήρχανε [και υπάρχουν ως σημερα] οι Τουρκαλβανοί έτσι υπήρχανε και οι Ελληνοαλβανοί.
2 χαρακτηριστικές περιοχές Ελληνοαλβανών
Λιούντζη και Ζαγοριά
Η περιοχη της Λουντζης ειναι μια τετοια χαρακτηριστικη περιοχη ανθρωπων μεικτης καταγωγης
Βρισκετε μεταξυ Αργυροκαστρου και Τεπελενιου και φυσικά δεν συμπεριλαμβάνεται στη λεγόμενη μειονοτικη ζώνη.
Ας δουμε λιγα στοιχεια από το βιβλίο
Published in R. King, N. Mai, S. Schwandner-Sievers (eds.), The New Albanian Migration.
Brighton-Portland, Sussex Academic Press (2005), p. 173-194.
Click to access de_Rapper_2005a.pdf
Λιγα χαρακτηριστικα αποσπασματα απο την παραπανω εργασια …….
¨¨¨¨ Είναι επίσης γνωστό ότι, σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων, και
πίσω στους Οθωμανικούς χρόνους, οι ονομασίες «Έλληνες» και «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» ήταν σε μεγάλο βαθμό
συνώνυμο騨¨¨
Γιατί άραγε μόνο σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων ίσχυε σχεδόν πάντα το Ορθόδοξος = Ελληνας=Γραικός
και οχι ας πούμε στην Βουλγαρία και τη Σερβία;;;;;;;
Θα φανεί παρακάτω το γιατί
Συνεχίζει ο συγγραφέας….
¨¨¨¨Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, στη ξενιτειά οι περισσότεροι δήλωσαν Έλληνες:
αναμνήσεις από το κουρμπέτ που δείχνουν ότι στην Κωνσταντινούπολη οι Lunxhots
ζώντας μαζί με άλλους ορθόδοξους χριστιανούς από την Ελλάδα και πηγαίνοντας στις ίδιες
εκκλησίες ήταν μέρος της ελληνικής μειονότητας εκεί.
Και στην Αμερική, φάνηκε ευκολότερο,
να δηλώσουν τους εαυτούς τους ως Έλληνες και όχι ως Αλβανοί.¨¨
Δηλαδή στο Αμέρικα αντι αν δηλώνουν »Αλμπάνιας»
δηλώνανε Γκρικς.
Συνεχιζει ο συγγραφέας ….
¨¨¨¨Μέχρι το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα
οι Lunxhots κινήθηκαν μεταξύ δύο ακραίων θέσεων όσον αφορά την εθνοτική υπαγωγη
Από τη μία πλευρά, υπήρξαν όσοι εντάχθηκαν στο αλβανικό εθνικό κίνημα,
και προσπάθησαν να διαδώσουν ένα συναίσθημα της ύπαρξης Αλβανών
Lunxhéri……
Από την άλλη πλευρά ήταν εκείνοι που
επέμεινε στην ελληνικότητα των Lunxhots και αντιτάχθηκαν στην ανάπτυξη μιας
Αλβανική εθνική ταυτότητα μεταξύ των χριστιανών¨¨»’
Καθόλου τυχαίες οι λέξεις ΕΠΕΜΕΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ
και ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΑΛΒΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ……
Αρα στην περιοχή προυπύρχε ελληνικότητα και όχι αλβανικότητα .
Συνεχίζει ο συγγραφέας …
¨¨¨¨Το 1913 και πολλές οικογένειες εγκατέλειψαν την περιοχή
κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο,
να αποφύγουν να γίνουν πολίτες του νέου Αλβανικού κράτους.
Αυτοί οι άνθρωποι καλούνται απο την αλβανικη προπαγανδα ως ¨¨φιλογκρεꨨ
Δηλαδη πολλοί ανθρωποι αναχωρησαν γιατι ακριβως ασθλανονταν Ελληνες και ηρθαν στην Ελλαδα.
Παρολα αυτα ο ελληνισμοςβτης περιοχης
απασχολησε τα αλβανικα καθεστώτα οπως θα φανεί παρακάτω.
Συνεχίζει ο συγγραφέας….
¨¨¨¨¨¨Λόγω των αναχωρήσεων των »»φίλογκρεκ» το 1914
και της πολιτικής αλβανισμού που ανέλαβε
το αλβανικό κράτος από τη δημιουργία του, …»’
Κάπως έτσι εξαλβανίστηκε συνειδησιακά η περιοχή.
Συνεχίζει ο συγγραφέας….
¨¨¨¨ Ακούμε σήμερα
από τους ίδιους τους Λουντζιώτες οτι
«Το 1945 δημιουργήθηκε μια μουσουλμανική ζώνη ασφαλείας μεταξύ Δροπολης και Λουντζης
για να σταματήσει Ελληνισμός της Λιουντζης .
Εκείνη την εποχή, ο κίνδυνος εξελληνισμού ήταν πραγματικός στο Lunxheri ».
Στο χωριό Këllëz ανεφεραν «η Lunxheri περιβάλλεται από μια μουσουλμανική ζώνη ασφαλείας από τον Enver
Hoxha, ο οποίος ήταν ο ίδιος μουσουλμάνος ».¨¨¨¨
Δηλαδη ακομα και το καθεστως Χοτζα
προσπαθησε μεσω εποικισμων
να σιγουρέψει την συνειδησιακή αλλοίωση της περιοχής
μεσω της αποκοπής της απο τις υπολοιπες νοτιότερες ,και αναγνωρισμενες ως μειονοτικές περιοχές
Συνεχζει ο συγγραφέας….
»»Για παράδειγμα, για να μιλήσουν τα οικογενειακά τους ιστορικά, τα πράγματα γίνονται πολύ λιγότερο σαφεις:
Πχ η μετατοπιση από τη μια εθνική ταυτότητα σε μια άλλη δεν είναι σπάνια ,
Έτσι, πολλές οικογένειες αναγνωρίζουν μια ελληνική καταγωγή λίγες γενιές πριν……¨¨¨¨
Δηλαδη παροτι αισθανοντε σημερα Αλβανοι
κανουν συχνα λογο για προγονους Αλβανους και Ελληνες
η για ελληνικη ριζα της οικογενειας …..
Και καταληγει ο συγγραφεας
»’Όλα είναι σαν να χτίστηκε η εθνότητα σε αυτη την
αντίφαση, να είσαι ταυτόχρονα Αλβανός και Έλληνας»»…..
Ακριβως αυτο ….
και Ελληνες και Αλβανοι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ερευνητής Αραβαντινός
ανέφερε ότι στα χωριά της Λουντζερίας
[Κρίνα Κεστοράτι ,Κακοζι,Δοξάτες,Τρανοσίστα,Σαρακινιστα.Στεγοπουλα,Λάμποβο,Λέκλα κλπ]
μιλιότανε και οι δύο γλώσσες ,πράγμα που σήμερα εχει μεταβληθει σε αμιγή αλβανοφωνία μετα τον αυθαίρειτο ορισμό της λεγόμενης »’μειονοτικής ζώνης»»
των 99 αμιγως ελληνοφωνων χωρίων
και την απαγόρευση της ομιλίας της ελληνικής λαλιάς εκτος αυτών των χωριών.
Ετσι όλοι όσοι ηταν δίγλωσσοι βλεπε Λουντζερία
μετεβλήθηασαν μέσα σε 4 γενιές σε αμιγώς αλβανόφωνους ,πράγμα που όπως είδαμε παραπάνω μετέβαλε σταδιακά και την συνείδησή τους.
Η ελληνική εθνική συνείδηση φαίνεται και από όσα αφορούν της περιοχή της Ζαγοριάς γετονική της Λιούντζης .
Μια γειτονικη της Λιουντζης περιοχη
με παρομοιο με αυτη παρελθον ηταν αυτη της Ζαγοριάς.
Ας δουμε ενα υπομνημα που εστειλαν οι κατοικοι της το 1913
και ενα γραμμα ενος Ζαγορισιου πριν 5 γενιες στους χωριανους του
και θα καταλαβουμε πολλα για το παρελθον των περιοχων αυτων.
..Στις 16 Ιουνίου 1913, οι αντιπρόσωποι των «τμημάτων Ρίζης και Ζαγοριάς» έστειλαν ένα υπόμνημα προς τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Χρησιμοποιούν ιστορικά, γεωγραφικά και εθνολογικά επιχειρήματα για να τεθούν τα σύνορα «της Ελληνικής Ηπείρου και της Αυτονόμου Αλβανίας, της οποίας σχεδιάζεται η δημιουργία».
Μεταξύ άλλων αναφέρονται και στο φαινόμενο της διγλωσσίας (που με το καθεστώς του Τζάτζη , επι Χοτζα μεταβλήθη σε αποκλειστική αλβανογλωσσία): «Η στενότης των σχέσεων μετά των Αλβανών εισήγαγε την χρήσιν εκτός της Ελληνικής και της Αλβανικής γλώσσης … το εξαγώμενον εκ της χρήσεων της αλβανικής γλώσσης εις τα βόρεια της Ηπείρου καταπίπτει προ της πραγματικότητος της Εθνικής συνειδήσεως των χριστιανών».
Παρακάτω, προχωρούν στην έκδοση ψηφίσματος μέσω του οποίου ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να εξοπλίσει και να εκπαιδεύσει όλους τους άνδρες από 20 – 40 ετών και μάλιστα τα χωριά τους θα αναλάβουν όλα τα έξοδα. Οι αντιπρόσωποι αυτών των περιοχών εξέλεξαν πενταμελή επιτροπή
για να τηλεγραφήσει τις αποφάσεις τους στον Ελευθέριο Βενιζέλο:
1. Ντίλιος Κ. Βασίλειος, εκ Λαμπόβου
2. Χαρίτος Πέτρος, εκ Νίβανης
3. Χατζηβασιλείου Θωμάς, εκ Μικράς Τσέτας Λαμπόβου
4. Μαρκόπουλος Θεοδώσιος, εκ Λέκλης
5. Γιάσσου Αναστάσιος, εκ Σέπερης….
Ενα ακομα τρανταχτο παραδειγμα για το πως καποιοι πρωην »μη Αλβανοι»
εξελιχθηκαν σε Αλβανοι
με κινητρα ομως ιδιοτελη τις περισσοτερες φορες….
»»Από ένα γράµµα που προέρχεται από τον αποδηµούντα στην Tolosa της Αµερικής, Μ. Μάρκο από το Τόποβο και στέλνεται στον πατέρα του, βλέπουµε ότι στις αρχές του 20ου αι.
οι Ζαγορίσιοι ως προς τη συνείδηση ήταν διηρηµένοι σε δύο στρατόπεδα.
Χαρακτηριστικό του γράµµατος είναι το παρακάτω …..
»’Σας παρακαλώ όπως αφήσετε τον Ελληνικό φανατισµόν,»’
Αρα μεχρι τοτε στο χωριο τους υπηρχε »ελληνικος φανατισμος» δηλαδη εντονη Γραικική συνειδηση.
Τους παρακινουσε ομως να τον εγκαταλειψουν τον »ελληνκό φανατισμό»’
και εξηγουσε τους λογους
»»….αφήσετε την Μεγάλην Ιδέα, διότι δεν µας δίδει ψωμι….»»»
Αυτα ακριβως ηταν σε πολες περιπτωσεις τα κινητρα που κανανε πολλους διγλωσσους χριστιανους ,
στις Αμερικες και τις Ρουμανιες,
να το ριξουν στον Αλβανισμο.
Ενα ακομα γραμμα,
των Κατωλαμποβιωτων αυτη τη φορα
την ιδια περιοπου εποχη.
..Κάποιοι- Κατωλαµποβίτες στα µέσα Σεπτεµβρίου του 1910 έστειλαν επιστολή534 στον πρόξενο Αργυροκάστρου Χαλκιόπουλο, στην οποία ανέφεραν ενδιαφέροντα ζητήµατα όπως:
«-προ δέκα µηνών οι φατρίες προελθούσες εξ ατοµικών λόγων ανήλθαν µέχρι του σηµείου ώστε εξερράγη αγώνας τροµερός που αποβλέπει στην εξόντωση µας, αγώνας ζωής ή θανάτου…κατά της πατρίδας …….
-εµείς οι άµοιροι παιδείας, τελείως παρασυρθήκαµε αφ’ενός µεν υπό επιτηδείων προσώπων, αφ’ετέρου δε καταπιεσθήκαµε υπό της άλλης µερίδας
Η αλλη μεριδα ειναι οσοι ειχαν εναγκαλησθη τα αλβανικο εθνικο κινημα …
Συνεχίζουν….
»’…..τόσο ώστε απελπισθέντες πλέον και µη ευρίσκοντας άλλη διέξοδο, διότι θελή- σαµε να έλθοµε σε συνεννόηση µε το εθνικό µας κέντρο
Εδω βλεπουμε οτι ως εθνικο κεντρο εννοουσανε την Ελλαδα.
Παρακατω αναφερουν κατι πολυ ενδιαφερον
»Μη νοµίζετε ότι ο Ντίλιος έχει συναίσθηση εθνισµού …..»’
Εδω αναφερουν για εναν συντοπιτη τους οτι δεν εχει συναισθηση εθνισμου και εξηγουν το λογο…
»»»…….όταν ανακηρύχθηκε το οθωµανικό σύνταγµα περιφερόνταν διάφορα χωριά Λιούντζης υπέρ του αλβανισµού…..»»’
Εδω απλα αποδεικνυεται οτι στην σε μεγαλο ποσοστο διγλωσση ,
τα χρονια εκεινα , Λιουντζη
δεν μπορει να υπηρχε »αλβανικη εθνικη συνειδηση»,οπως φάνηκε παραπάνω ,
γιατι αν υπηρχε
ο Ντιλιος ,
δεν θα γυριζε στα χωρια της
για την διακυρυτει,
δεν θα υπηρχε δηλαδη αναγκη για κατι τετοιο.
Κατι χαρακτηριστικο ειναι η διατηρηση επωνυμων σε οπουλος κσι ακης αλλα στην αλβανοποιημενη μορφη -οπουλι ,-ακ ,
κατι που συμβαινει ως σημερα στην νοτια Ιταλια
με επωνυμα ανθρωπων ελληνικής καταγωγής
σε καταληξεις οπως
άκης(-ace, -acci,-achi,-aci), -όπουλος(-opolli,-opulo,-opullo,-pollo κτλ), -εας( -ea), -ούδης(-oudi), -άς (à), -ιώτης(iotti,-iota,-iatti,-otto), -αίος(-eo), -ανός(-anò)
Ενω για τη γλωσσα της περιοχης εχουμε τα παρακατω.
»»Ως προς το θρήσκευµα όλοι οι κάτοικοι ήταν και είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και ως προς την γλώσσα µιλούσαν την αλβανική παραφθαρµένη και λιγότερο την ελληνική µέχρι που µετά το 1913 περιορίστηκε τόσο πολύ που εγκαταλήφθηκε …
Η µη σωστή χρήση της αλβανικής γλώσσας939 στην περιοχή της Ζαγοριάς, όπως και στις γύρω αλβανόφωνες περιοχές…..»’
939. Vasil Bici, Ceshtje te dygjuhesise ne shkollat e pakicave, σελ. 70
Δηλαδή μιλουσανε και ελληνικά ενω τα αλβανικά τα μιλούσανε παρεφθαρμένα.
Βεβαια και αυτοί γίνανε αλβανοφωνοι μετα το 1913.
Αλλωστε το βιβλο αυτό του Αλβανου συγγραφέα
αναφέρεται οπως λεει και ο τιτλος του
στους διγλωσσους της Αλβανιας
συμπεριλαμβανοντας σε αυτούς
τους κατοικους της Ζαγοριας και άλλων περιοχων
Αρβανίτες δηλαδή διγλωσσους ελληνικής καταγωγής και για αυτό ελληνικής συνείδησης
είχαμε και σε λιγοστά χωρια στο σημερινό μακεδονικό χώρο .
Αναφερει για τα 3 αρβανιτικα χωρια της Φλωρινας ο Παυλος Μελας στην τελευταια του εκθεση
¨¨¨…¨….και Λεχοβο ,καθ αμιγως ελληνοαλβανικα ,ειναι πιστα και αφοσειωμενα προς ημας…¨¨
Βλεπουμε οτι τα χαρακτηριζει »»ελληνοαλβανικα»»
και αναφερει και των αρχηγο τους τον Ζηση Δημουλιο που ηταν εχθρος με τους Βουλγαρους και τους Βουλγαροφρονες της περιοχης και συμμαχησε με το σωμα του Μελα…
Ενω παρακατω αναφερει ¨¨¨¨….Ολοι Τουρκοι και Τουρκαλβανοι κατοικοι ειναι ……¨¨¨¨
Και τα χαρακτηριστικο ειναι οτι τα χωρια αυτα
δεν ζουσαν εντος ελληνοφωνου περιβαλλοντος
για να πει κανεις οτι επειδη περιβαλονταν απο ελληνοφωνους , ετσι εξελληνιστηκανε,
αλλα κυριως απο Σλαβοφωνους .
Οποτε η συνειδηση τους δεν ηταν απορια καποιου»» εξελληνισμου»’ απο τον περιγυρο
η απο καποιο εθνος κρατος που δεν υπήρχε τέτοιο στη περιοχή
αλλα την ειχανε λογω της ελληνικής τους καταγωγής .
Αλλωστε πολλα χωριᨨ¨ελληνοαλβανων¨¨¨-διγλωσσων Ελλήνων
της Κορυτσας αυτή τη φορά
[περιοχής που συνόρευε με τα χωριά αυτά και τα τεκτενόμενα της περιοχής ]
κλαψανε-θρηνησανε για τον Παυλο Μελα.
¨¨Ζονιες βαν ε για θανε
Καπεταν Παυλο Μελανε
Ε βρανε Ζονιε ε βρανε
Καπεταν Παυλο Μελανε κλ𨨨¨
Οι Αρβανίτες
ηταν ειναι και θα ειναι Ελληνες
οπου και αν κατοικουν και οσο και αν εχουν προσπαθησει να τους αλλαξουν τη συνείδηση.
Γράφει μεταξυ αλλων ο διοικητης Ηπειρου Τσιμπρής στις 3 Σεπτεμβριου
προς τους Γερμανους
3 βδομαδες δηλαδη
μετα απο την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Αρβανιτικου Φαναριου
απο τους Αλβανοτσαμηδες και κατοχικους …..
«……Κανένας χριστιανός δεν μπορεί πλέον να
πάει σε κέντρα όπως η Ηγουμενίτσα, η Παραμυθιά και οι Φιλιάτες, γιατί ξέρει
ότι στο δρόμο τον περιμένει ο θάνατος»
Μιλάμε απλά για μια τοπική κοινωνια
μαζικά σχεδον ταυτισμένη
με τους Ταγματασφαλίτες ενόπλους της περιοχής
Αλλά πριν εμφανιστεί ο ΕΔΕΣ η ο ΕΛΑΣ περιοχή
Ανωτέραν Διοίκησιν Χωροφυλακής Ηπείρου
Γραφείον Εμπιστευτικού
Εις Ιωάννινα
«Περί της εν Θεσπρωτία καταστάσεως και των ληπτέων μέτρων»
[…] η κατάστασις εν Θεσπρωτία από τις 14-1-42…..
Κατά τας πληροφορίας της υπηρεσίας μου απολύτως εξακριβωμένας οι διάφοροι κακοποιοί, οι εκτελεσταί καταρτισθέντων σχεδίων τόσον εν Θεσπρωτία όσον και εν Αλβανία
θα συνεχίσωσιν το βδελυρόν έργον των δολοφονιών και εγκλημάτων εν γένει μέχρις επιτεύξεως ορισμένου επιδιωκομένου σκοπού, της προσαρτήσεως της Τσαμουρίας.»»
Ειχε δηλαδη ηδη αρχισει το »βδελυρο εργο των δολοφονιων και εγκλημάτων»’
Απο ποιούς και απο πότε δηλαδη;;;
Απο το 1942…
Για ποιο λογο;;;;
Για την Μεγαλη Αλβανια δηλαδη οπως λεει ,δηλτην »προσαρτηση της Τσαμουριάς στην Αλβανίας».
Σας θυμίζει κάτι ;;;;
Αλλα ποιο 1942;;;;;
Ηδη από τον πόλεμο του 1940 ειχανε αρχίσει αυτά……
Πολλοί Τουρκοτσάμηδες της Θεσπρωτιας πέρασαν λαθραία τα σύνορα, ώστε να συμμετέχουν σε ένοπλα στρατιωτικά σώματα, τα οποία θα πολεμούσαν στο πλευρό των Ιταλών.
»»Ο τοποτηρητής Τζακομόνι, σε μυστικό υπόμνημα του προς τον υπουργό Αλβανικών Υποθέσεων, γράφει μεταξύ των άλλων …
“…Από την άλλη προετοιμάζω αλβανικά στοιχεία, εξακριβωμένα θαρραλέα, ειδικά Τσαμουριώτες, τα οποία θα έχουν ως αποστολή να εισέλθουν κρυφά στο ελληνικό έδαφος και εκεί, την ώρα που θα επιτεθεί ο στρατός μας, θα διαπράξουν με τη βοήθεια των πέρα από τα σύνορα φίλων τους τις παρακάτω πράξεις: καταστροφή τηλεγραφικών και τηλεφωνικών συρμάτων, εξάλειψη των φυλακίων…»»»
Γράφει η καθηγήτρια Ελευθερία Μαντά μεταξύ άλλων.
»’Η συνεργασία των Τσάμηδων με τις ιταλικές δυνάμεις χρονολογείται από την πρώτη περίοδο του πολέμου…
Περίπου χίλιοι εξ αυτών [1.000]
ήταν μεταξύ των πρώτων που συνοδεύουν τους Ιταλούς που εισήλθαν στην Θεσπρωτία ….
Μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, ,
ομάδες οπλισμένων Τσάμηδων
συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό και εισήλθαν στις περιοχές της Θεσπρωτίας ως απελευθερωτές.
Αυτή η πρώτη σύντομη περίοδο της ιταλικής παρουσίας στην Ήπειρο αποτέλεσε μια πρόγευση του τι επρόκειτο να ακολουθήσει:
Φιλιάτες, Ηγουμενίτσα, Μούρτος κάηκαν, σπίτια και καταστήματα αλλα και χωριά λεηλατήθηκαν,
δολοφονίες καταγράφηκαν, οι οποίες θεωρούνται ως πράξεις εκδίκησης για κτηματικές διαφορές .
[Μαντά ,/The_Cams_of_Albania_and_the_Greek_State_1923-1945].
Ενώ πέρα από όσους Τουρκοτσάμηδες
προέλασαν απο το έδαφος της Αλβανίας μαζί με τον ιταλικό στρατό ,
υπήρξε ένοπλη δράση ,
και όσων Αλβανοτσάμηδων …..μείνανε πίσω στη Θεσπρωτία
και οι οποίοι»βαρέσαν» πισώπλατα τους Ελληνες.
»’Παράλληλα περίπου 300 – 400 Αλβανοτσάμηδες χωρικοί ,δημιούργησαν ομάδες ατάκτων χτυπώντας τις ελληνικές δυνάμεις που υποχωρούσαν,
προξενώντας σε αυτές απρόβλεπτες απώλειες9 ενώ στα τέλη Νοεμβρίου, κατά την ελληνική αντεπίθεση, συμπολέμησαν στο πλευρό των ιταλικών δυνάμεων (βλ. την περίπτωση των κατοίκων της Κώτσικας10).»
[9. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.
10. Ιωάννης Π. Πέγκας, Πλεσίβιτσα, Αθήνα 2006, σ. 161]
Αναφέρεται στο βιβλίο του Σπύρου Τσουτσουμπή το εξης για το καλοκαιρι του 1944
»’Λίγες βδομάδες πριν τα γεγονότα στη Παραμυθιά ,ένας τοπικός αρχηγός του ΕΛΑΣ,
διακυρηξε σε ένα γκρούπ ντόπιων ΕΛΑΣιτών μεταξυ άλλων…..
»»Δεν μας νοιάζει τι θα κάνουν [ο ΕΔΕΣ] , με αυτούς ,[σσ εννοεί τους Τουρκοτσάμηδες]
και θα είμαστε ειλικρινά ευτυχείς αν τους σφάξουν όλους »’91……
91 DAH/Mavroskotis Archive/File3/132/II/24 regiment/Ανακοινωσης προς τα οικογένειας των εκτελεσμένων της Παραμυθιάς του Φαναρίου ,της Δραγκόμης και όλης της Τσαμουριάς,
προς τους Ηπειρώτες και όλον τον ελληνικό λαό.
Οταν Ελασιτης ντόπιος,
αναφερει αυτες τις σκληρες κουβεντες προς ντόπιους
καταλαβαινουμε τι ειχε προηγηθει
και οτι τελικα
οι Τσάμηδες [δυστυχως για αυτους] οπως εστρωσαν ειτσι κοιμηθηκαν.
Σι ντο στρως ντo φλες που λεμε και οι αρβανίτες.
Αν δεν τους εδιωχνε ο Εδες θα τους εδιωχνε ο Ελας
οπως εκανε εναντια σε μαι Λεγεωνα Βλαχορουμανων προδοτων
ο Αρης και οι Μαυροσκουφηδες.
Σε ότι αφορά το μέγεθος της συνεργασίας κατα τη κατοχή
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, τα ειδικά δικαστήρια για τη συνεργασία αυτη καταδίκασαν 2.106 Τσαμηδες .
Σύμφωνα με τον υπολοχαγό Colonel Palmer της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στην Αλβανία, 2.000-3.000 συνεργάστηκαν με οργανωμένο τρόπο,
ενώ μια έκθεση της Πανηπειρωτικης Επιτροπής του ΕΑΜ κατονομάζει 3.200 Τσάμηδες συνεργάτες των Γερμανων.
[8]
7. Frei 2006 : 483
8. Ethnologia Balkanica . 6 . 2002.
Oυτε η Μαντα ουτε ο Τσουτσουμπης
ουτε προφανως η Πανειπηρωτικη Επιτροπη του ΕΑΜ ειναι τιποτα….»μοναρχοφασιστες»’.
Συγνωμη να ζητησουν και οι δυο μεριες και οχι μονο Η Ελλαδα.
Ας δούμε όμως και την βαρύνουσα άποψη του ΚΚ Αλβανίας για αυτούς.
»»Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο, χαρακτηρίστηκαν ως «εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας
και επίσης διώκονται σε κάποιο βαθμό. [32] [93] Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]»
[[6a]Mπαλτσιωτης,Οι μουσουλμανοι Τσαμηδες της βορειοδυτικης Ελλαδας 2011
[93] Kretsi, Georgia (2002). «Ethnologia Balkanica». Εφημερίδα για τη Νοτιοανατολική Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογία . 6 : 171-195.]
Οταν οι ίδιοι οι Αλβανοί του μεταπολεμικού καθεστώτος
τους αποκαλούσανε ως »εγκληματίες πολέμου»
και ως »δολοφόνους των Ελληνων»
τα λόγια απλά περιτεύουν.
Συντροφια Αλβανοι ξυπνατε και σταματηστε να τρωτε το κουτοχορτο που σας ταιζουν …..