-Το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού και η Berlinale 2007

Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα της Ange-ta από το Ντίσελντορφ. Ίσως να έχει και συμβολική σημασία, γιατί προέρχεται από ένα χώρο ιδιαιτέρως ευαίσθητο σε ζητήματα αναθεώρησης της Ιστορίας. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου η αναθεώρηση θεωρείται πράξη εκσυγχρονισμού και επιβραβεύεται από πλήθος έντιμων -κατά τα άλλα- πολιτών. Ακόμα και από μέρος του κινήματος, το οποίο στον εθνο-λαϊκισμό απαντά με την υποστήριξη τέτοιας πολιτικής διαχείρισης της Ιστορίας, που στην Ευρώπη μόνο οι φιλοΝΑζί ιστορικοί τολμούν.

 «Με αφορμή τη θύελλα που έχει ξεσπάσει για το βιβλίο της ΣΤ’ δημοτικού, θεώρησα αναγκαίο να γράψω δύο ελάχιστα λόγια και στο δικό μου μπλόγκ, μιας και έχω ήδη πάρει θέση σε άλλα μπλόγκ.
Αφορμή πήρα από την άκρως πολιτικοποιημένη φετινή Berlinale 2007.

 Όταν όλος ο κόσμος μιλάει για την Ιστορία, εμείς στην Ελλάδα θέλουμε να την θάψουμε και μάλιστα με τρόπο αλγεινό!

Δείτε, πως κρίνει η Welt το μεγαλύτερο (ή το δεύτερο μεγαλύτερο) ευρωπαϊκό κινηματογραφικό γεγονός, την Berlinale 2007:

Στην Berlinale 2007, θα μπορούσε κανείς να βρει όλα τα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα:

Η μαζική σφαγή των Αρμενίων («το σπίτι των κορυδαλλών»), η κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας («υπηρέτησα τον Άγγλο βασιληά»), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης («ο παραχαράκτης»), ο β’ παγκόσμιος πόλεμος («Γράμματα από Iwo Jima»), η έναρξη του ψυχρού πόλεμου («ο καλός Γερμανός»), η συνέχιση του ψυχρού πόλεμου («ο καλός βοσκός»), η ουγγρική επανάσταση («τα παιδιά της δόξας»), οι δικτατορίες στην Ν. Αμερική («το έτος που οι γονείς μου πήγαν διακοπές»), το Απάρτχάϊτ («Goodbye Bafana»), η αρχή της Aids-πανδημίας («ο μάρτυρας»), η ισραηλιτική κατάληψη του Λιβάνου («Beaufort»).

Θα περίμενε κανείς η ελληνική κυβέρνηση να επιδιώκει με κάθε μέσον που διαθέτει την αναγνώριση της σφαγής και της γενοκτονίας τόσο των Ποντίων, όσο και την σφαγή των Ελλήνων κατά τη Μικρασιατική καταστροφή από τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ, όπως το κατάφεραν για τη δική τους ιστορική μνήμη οι Αρμένιοι.

Θα έπρεπε, αλλά δεν γίνεται. Όχι μόνο δεν γίνεται κάτι τέτοιο, αλλά επιχειρείται και η άνανδρη διαγραφή της εθνικής μας συμφοράς από την νεώτερη ιστορία μας.
Επειδή έτσι παρήγγειλε η Αυτοκρατορία! Και έτσι όπως πορευόμαστε εμείς σα λαός, μου φαίνεται, ότι απλώς αλλάξαμε ζυγό. Από τον ζυγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περάσαμε πολύ εύκολα στο ζυγό της Σημερινής Αυτοκρατορίας.

Σημειωση 1: Οι δύο παραπάνω εικόνες είναι δύο αθώες σκηνές από το έργο των αδελφών Ταβιάνι, το σπίτι των κορυδαλλών.

Σημείωση 2: Για το βιβλίο της στ δημοτικού έχουν γράψει μεταξύ άλλων, εκτός από την παραπάνω παραπομπή στο μπλόκ «Πόντος και Αριστερά» , και » ο Ροΐδης«, Κρατύλος, roosters, BFO και o Μόρφος. (σ.τ.μ. και ο Πάνος στην Καλύβα)

Σημείωση 3: Με τον όρο «Σημερινή Αυτοκρατορία», δεν εννοώ την Αμερικανική με την στενή έννοια, αλλά την σημερινή τάξη πραγμάτων, έτσι όπως την περιγράφουν οι δύο ιταλοί διανοούμενοι Negri και Hardt, στο βιβλίο «Αυτοκρατορία». Ας διαβάσουμε τα λόγια τους για την έννοια της «Αυτοκρατορίας»: Και τα ισχυρότερα των εθνικών κρατών δεν πρέπει πλέον να θεωρούνται ως ανώτατες και κυρίαρχες αρχές, ούτε εκτός ούτε εντός των εθνικών τους συνόρων.

……
 

Πρώτα απ όλα η έννοια της Αυτοκρατορίας προϋποθέτει ένα καθεστώς το οποίο ουσιαστικά περικλείει την χωρική ολότητα, ή μάλλον κυβερνά όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Δεν υπάρχουν εδαφικά σύνορα που να περιορίζουν την εξουσία της. Η εξουσία της δεν έχει όρια.
Κατά δεύτερον, η έννοια της Αυτοκρατορίας παρουσιάζεται όχι ως ένα ιστορικά προσδιορισμένο καθεστώς που σχηματίζεται μέσα από κατακτήσεις, αλλά μάλλον ως μία τάξη πραγμάτων που στην ουσία αναστέλλει την ιστορία και μ αυτόν τον τρόπο παγώνει την υφισταμένη τάξη πραγμάτων εις τους αιώνας.
…..
Κατά τρίτον η εξουσία της Αυτοκρατορίας λειτουργεί σε όλους τους καταγραφείς της κοινωνικής τάξης, εκτεινόμενη ως τα βάθη του κοινωνικού βίου.
…
Δεν ρυθμίζει μόνο την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, αλλά αποσκοπεί να εξουσιάζει άμεσα την ανθρώπινη φύση.
Τέλος, μολονότι η πρακτική της βαπτίζεται συνεχώς στο αίμα, η έννοια της Αυτοκρατορίας είναι πάντοτε αφιερωμένη στη ειρήνη. Μία διηνεκής και καθολική ειρήνη εκτός της ιστορίας.

—————————————————–

Τη στιγμή που οι νεοέλληνες ιστοριογράφοι Σιωπούν για τις γενοκτονίες των λαών της Ανατολής -καλύπτοντας, για ακατανόητους λόγους, τις ρατσιστικές πρακτικές του τουρκικού εθνικισμού- οι Γάλλοι τιμούν με επίσημο τρόπο τη μνήμη του δολοφονημένου Χραντ Ντινκ .