Αλαβάνος – Καρατζαφέρης = 1-0

Για άλλη μια φορά ο Καρατζαφέρης απέδειξε ότι το κύριο χαρακτηριστικό του χώρου του είναι η ευκαιροσύνη, το επιφανειακόν και ο εντυπωσιασμός των αμαθών.

 Με αφορμή την αναφορά του Αλαβάνου στη Βουλή ότι η βία αναφέρεται ακόμα και στον Ύμνο προς την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού στη φράση «με τη βία μετράει τη γή», ο «σεύτελος Καρατζαφέρης« έσπευσε να αδράξει τη μεγάλη ευκαιρία -όπως νόμιζε- για να αποκαλύψει αυτός ο πατριώτης –που έχει καταφέρει να συσπειρώσει όλο τον εσμό των μεταξικών και των υπόλοιπων βασιλοχουντικών   (πλην των Νεοναζί της Χρυσής Αυγής, για να είμαστε δίκαιοι)- τον «εθνοπροδότη Αλαβάνο« γιατί «τόλμησε» να αλλοιώσει τον Εθνικό Ύμνο και την έκφραση «με τη βια μετράει τη γή», όπου η καρατζαφέρεια εκδοχή του «βια» ήταν «βιασύνη», «φούρια».

Τι ήθελε να μας πεί λοιπόν ο κύριος Καρατζαφέρης; Ότι η Μεγάλη Επανάσταση του 1821 δεν χρησιμοποίησε «βία», αλλά «λουλούδια και φούμαρα με φούρια»; 

Ο 40μηλοκόκκινος έγραψε περί αυτού: 

«Ασχέτως πως το χρησιμοποίησε ο Αλαβάνος.

Ναι, έτσι γνωρίσαμε την ελευθερία το 1821.
Με την την κόψη του σπαθιού την τρομερή και την βία που μετράει την γη.
Που είναι το κακό ?

Ας δούμε τι λέει σχετικά με την λέξη η Βικιπαιδεία :

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

Το ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερίαν γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό τον Μάιο του 1823 στην Ζάκυνθο και ένα χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το ποίημα συνδυάζει στοιχεία από τον ρομαντισμό αλλά και τον κλασικισμό. Οι στροφές που χρησιμοποιούνται είναι τετράστιχες ενώ στους στίχους παρατηρείται εναλλαγή τροχαϊκών οκτασύλλαβων και επτασύλλαβων. Το 1828 μελοποιήθηκε από τον Κερκυραίο Νικόλαο Μάντζαρο πάνω σε λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία. Από τότε ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές, αλλά και στα σπίτια των Κερκυραίων αστών και αναγνωρίστηκε στη συνείδηση των Ιονίων ως άτυπος ύμνος της Επτανήσου. Ακολούθησαν και άλλες μελοποιήσεις από τον Μάντζαρο (2η το 1837 και 3η το 1839-΄40), ο οποίος υπέβαλλε το έργο του στον βασιλιά Όθωνα (4η «αντιστικτική» μελοποίηση, Δεκέμβριος 1844).

Παρά την τιμητική επιβράβευση του μουσικοσυνθέτη Μάντζαρου με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρα (Ιούνιος 1845) και του Διονυσίου Σολωμού με Χρυσό Σταυρό του ίδιου Τάγματος (1849), το έργο (και ειδικά η πρώτη μελοποίησή του) διαδόθηκε μεν ως «θούριος», αλλά δεν υιοθετήθηκε ως ύμνος από τον Όθωνα. Ο Μάντζαρος το 1861 επανεξέτασε για 5η φορά το έργο, αυτή τη φορά σε ρυθμό εμβατηρίου κατά παραγγελία του υπουργού Στρατιωτικών.

Όταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ επισκέφθηκε την Κέρκυρα το 1865, άκουσε την εκδοχή για ορχήστρα πνευστών της αρχής της πρώτης μελοποίησης που έπαιζε η μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας και του έκανε εντύπωση. Ακολούθως με Βασιλικό Διάταγμα του Υπουργείου Ναυτικών (υπουργός Δ. Στ. Μπουντούρης) που το χαρακτήρισε «επίσημον εθνικόν άσμα» και διατάχθηκε η εκτέλεσή του «κατά πάσας τας ναυτικάς παρατάξεις του Βασιλικού Ναυτικού». Επίσης ενημερώθηκαν οι ξένοι πρέσβεις, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία στις περιπτώσεις απόδοσης τιμών προς τον βασιλιά της Ελλάδας ή την Ελληνική Σημαία. Από τότε θεωρείται ως εθνικός ύμνος της Ελλάδας.

Το σύνολο της πρώτης μελοποίησης του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» τυπώθηκε για πρώτη φορά σε 27 μέρη στο Λονδίνο το 1873, ένα χρόνο μετά το θάνατο του συνθέτη του. Ο αντισυνταγματάρχης ε.α. Μαργαρίτης Καστέλλης, πρώην διευθυντής Μουσικού Σώματος, διασκεύασε τον «Εθνικό Ύμνο» για μπάντα, κι αυτή η μεταγραφή (από την οποία απουσιάζει η σύντομη εισαγωγή) παίζεται από τις στρατιωτικές μπάντες ως σήμερα. Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι στα επτανησιακά μουσικά αρχεία σώζονται διασκευές του έργου για μπάντα χρονολογούμενες τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1840.

Το ποίημα «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές· από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως εθνικός ύμνος το 1865. Από αυτές μόνο οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσής του αποδίδονται ορθίως τιμές στρατιωτικού χαιρετισμού «εν ακινησία».

Χρησιμοποιείται επίσης ως εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 Ύμνος εις την Ελευθερίαν
(οι πρώτες στροφές του ποιήματος)

Μονοτονικό σύστημα

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
«έλα πάλι», να σου πει.
Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Πολυτονικό σύστημα (Όπως έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός)

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι,
ποῦ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.
Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
πικραμένη, ἐντροπαλή,
κ’ ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
ἔλα πάλι, νὰ σοῦ πῇ.
Ἄργιε νὰ ‘λθῃ ἐκείνη ἡ ‘μέρα,
καὶ ἦταν ὅλα σιωπηλά,
γιατὶ τἄσκιαζε ἡ φοβέρα
καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.

Ο  Νοσφεράτος  συμπλήρωσε:

«Δηλαδή ; δεν αναφερεται στη βια;

…επαναλαμβανω  :

”αν βεβαια θελετε την γνωμη βρε παιδια ..δεν χρειαζόταν καν να δούμε τον τονισμό
για κόψι μιλάει για σπαθί μιλάει για τρομερή μιλάει … ε γιατί θέλατε να μιλάει ; ε;

1. Για ..Μη βία;
   Τι μπορει να εννοουσε ο ποιητης
   Τρομερή βιασύνη; Το σπαθί (της κοψης του σπαθιου της τρομερής ) το επιασε μια τρομερή βιασυνη να μετρησει τη γή;”
2. Αλλά αν ειχαν λιγη τσιπα ολοι αυτοι οι δημοσιογραφοι της συμφοράς και πριν χασκογελασουν με την ..”γκαφα ” Αλαβανου ανοιγαν και κανενα σχολικό βιβλιο εστω ..θα ειμασταν στην κατασταση που είμαστε ..

Οι Καρατζαφερης Πρετεντερης κλπ επειδή φαινεται ειναι ακουστικοι τύποι και ερμηνευουν τα πάντα με ακουσματα
σκέφτηκαν : με βιά δεν ακουγεται;

1. αρα θα εννοει βιασύνη …

   Δεν ειναι οπτικοι τυποι βρε αδελφε τι να κανουμε ;

   (το κακό βεβαια ειναι οτι και η τεραστια πλειοψηφια των νεο-ελληνων ειναι και αυτοι ακουστικοι τύποι και η σχεση τους με τον τυπωμενο λόγο εναι μηδαμινη οπότε θα μεινουν με την εντυπωση οτι την κοτσάνα την ειπε ο Αλαβάνος ενώ την ειπε ο Καραζαφέρης(και οι δημοσιογραφοι της συμφοράς που του εδιναν δικιο)

   Και επιπλέον θα επικρατησει και η αποψη οτι ο Σολωμος ”δεν ηταν ακραιος” και ηταν οπαδός της ..Μη βιας .. Κατι σαν τον Γκαντι ισως ( στο πιο σοφτ)

   Μετά εχω δικιο οταν λεω οτι ο (ημιεγγραματος) ΕΘΝΟΛΑΙΚΙΣΜΟΣ
   εχει τόση σχεση με τον (εγραμματο) εθνικισμό οση η Οπερα με την σαπουνόπερα; «

Ο Καναλιώτης σχολίασε:

«Το πρωτότυπο είναι άτονο.

Ο Μάντζαρος το τονίζει στο “ά” για λόγους αρμονίας.

Επί της ουσίας σημαίνει και τα δύο, γιατί επανάσταση χωρίς “σπαθί”, δίχως βία αλλά και χωρίς επιθυμία για γρήγορη ευτυχή κατάληξη δεν υπάρχει.

Το περιβάλλον που τοποθετεί ο ποιητής τη λέξη (σπαθί, κόψη, τρομερή) δίνει μάλλον προτεραιότητα στην έννοια “βία” όπως τονίζει και ο Νοσφεράτος «

Ο Μανιταρόβουνος παρουσίασε [ΕΔΩ]  το θέμα κι ανέβασε κι όλο τον Ύμνο προς την Ελευθερία του Σολωνού.

Ο Έφηβος έκανε ειδικό αφιέρωμα:

«Μεγάλη κουβέντα γίνεται αυτές της ημέρες για τον εθνικό μας ύμνο και την ιστορία.

Ο ΑΦΜ θέλει να αλλάξει τον εθνικό μας ύμνο και προτείνει άλλον επίκαιρο (λέει)
http://afmarx.wordpress.com/2009/03/31/new-hymnh/

άλλοι σχολιάζουν τον διάλογο Αλαβάνου – Καρατζαφέρη
http://les-malakies.blogspot.com/2009/04/blog-post_09.html

Ακούστηκαν σχόλια όπως 

ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
Και όπου βία να μπεί «άνθη»….  

https://pontosandaristera.wordpress.com/2009/04/08/8-4-2009/

Συμμετέχοντας και εμείς στο πανηγύρι (όχι θα το χάναμε) προτείνουμε τις ακόλουθες αλλαγές :

 

Να αντικατασταθεί το
«…ο καλόγερος Σαμουήλ άναψε το φυτίλι»
με το 
«…ο καλόγερος Σαμουήλ άναψε έναν μπάφο«

Να αντικατασταθεί το
«…η Δέσπω Μπότση μαζί με τις νύφες της κλείστηκαν στον πύργο του Δήμουλα και πολέμησαν του Αρβανίτες«
με το
«…η Δέσπω Μπότση μαζί με τις νύφες της κλείστηκαν στο πολυκατάστημα του Λαμπρόπουλου και ψώνιζαν ακατάπαυτα μέχρι που μηδένισε το όριο στις πιστωτικές τους κάρτες».

Να αντικατασταθεί το
«…ο Κωνσταντίνος Κανάρης στις 7 Ιουνίου του 1822 πυρπόλησε την Τουρκική ναυαρχίδα»
με το 
«…ο Κωνσταντίνος Κανάρης στις 7 Ιουνίου του 1822 συμμετέχοντας στο ‘ήχος και φως’ του τοπικού δήμου, έδωσε μια καταπληκτική παράσταση που την θυμούνται ακόμη και σήμερα.»

 Να αντικατασταθεί το
«…ο Σάκης Καράγιωργας πυροδοτούσε βόμβες κατά την διάρκεια της δικτατορίας της 21ης Απριλίου…»
με το
«…ο Σάκης Καράγιωργας πυροδοτούσε τα πυροτεχνήματα της Ανάστασης (αλλά και σε άλλες γιορτές),  καθ’ όλη την διάρκεια του πολιτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, έργο που είχε αναλάβει με ανάθεση…»

 και βεβαίως βεβαίως να επανέλθει ο Ρεπούσιος συνωστισμός αλλά για να καταλαβαίνουν τα παιδιά ως εξής :
» …στην Ν. Σμύρνη οι φίλαθλοι συνωστίζονται στους γκισέδες αναζητώντας κανένα εισιτήριο για τον αγώνα του Πανιωνίου…»