-Περί του ΙΣΛΑΜ

Περί  του ΙΣΛΑΜ

Η επανεμφάνιση  της σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ, κάνει επιτακτική την ανάγκη διερεύνησης του φαινομένου αυτού από ιστορικής πλευράς. Δημοσιεύουμε μια πρώτη προσέγγιση -περίληψη μιας ευρύτερης μελέτης- που δομείται σε τρία μέρη:

Α) ΙΣΤΟΡΙΑ [Η γέννηση του Ισλάμ, συνάντηση με τη Δύση (Βυζάντιο, Ισπανία), Σταυροφορίες εναντίον Τζιχάντ]

Β) ΑΠΟψΕΙΣ-ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ [βασικές απόψεις (οι άλλες θρησκείες, τζιχάντ, το ενιαίο έθνος…..), Γυναίκες και μειονότητες, Ισλάμ  και  οικονομία, Τα θετικά του Ισλάμ (μελέτη των αρχαίων σοφών)]

Γ)  ΣΗΜΕΡΑ [Το ριζοσπαστικό Ισλάμ]

Τα πρώτα δύο μέρη της περίληψης αυτής έχουν συμπεριληφθεί στη μελέτη: Βλάσης Αγτζίδης, Έλληνες του Πόντου. Η γενοκτονία από τον τουρκικό εθνικισμό, Αθήνα, εκδ. Ελληνικές Εκδόσεις, 2005.

Η κλιμάκωση της σύγκρουσης της χριστιανικής Δύσης με το Ισλάμ φέρνει και πάλι στην επιφάνεια τις ιστορικές σχέσεις των δύο μεγάλων αυτών κόσμων. Παρότι σ’ αυτή τη φάση η σύγκρουση αφορά κυρίως το φονταμενταλιστικό (ριζοσπαστικό), εν τούτοις ένα κύμα ισλαμικής «αφύπνισης» φαίνεται να συγκλονίζει τις μουσουλμανικές χώρες. Η αιρετική άποψη για τη σύγκρουση των πολιτισμών, που είχε διατυπώσει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Φυσικά, αποτελεί άλλο θέμα το αν η κλιμάκωση αυτή ακολούθησε το φυσικό νόμο ή αν προήλθε ως αποτέλεσμα της κυνικής αντίληψης  περί εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Γεγονός πάντως είναι, ότι η παρατήρηση του Χάντιγκτον, ότι υπάρχει ένα εκρηκτικό μίγμα εξαιτίας της έλλειψης οικονομικής ανάπτυξης των μουσουλμανικών χωρών, σε συνδυασμό με την ραγδαία δημογραφική ανάπτυξή τους και τη δημιουργία οργισμένων ανέργων νέων. Οι στρατιές αυτές των ανέργων πιστεύουν ότι θεολογικά κατέχουν την απόλυτη θεία αλήθεια μέσω του αυθεντικού θείου λόγου του Κορανίου, ενώ αντιθέτως οι «άπιστοι» δυτικοί, θεολογικά είναι ανεξέλικτοι, εφόσον δεν έχουν δεχθεί ακόμα το ισλαμικό μήνυμα. Το ίδιο το Κοράνι διδάσκει την ανωτερότητα των μουσουλμάνων: «Είστε ο ευγενέστερος λαός που γεννήθηκε ποτέ στον κόσμο» (Κοράνι, κεφ. 111)  Όμως, η πραγματική βάση της σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ, ανεξάρτητα από τη ιδεολογική χρήση που επιχειρούν διάφορα κέντρα, φαίνεται να είναι αφενός η μεγάλη διαφορά ανάπτυξης μεταξύ του  υπανάπτυκτου Τρίτου Κόσμου -ισλαμικού κατά πλειοψηφία- και της αναπτυγμένης και ευημερούσης Δύσης και αφετέρου η συμπεριφορά του Ισραήλ προς τους Άραβες της Παλαιστίνης και η παρατεινόμενη κατοχή της περιοχής.

Όπως και νάχει το ζήτημα, βρισκόμαστε μπροστά στην εξέλιξη μιας σφοδρής σύγκρουσης με άγνωστα αποτελέσματα για τις μελλοντικές ισορροπίες. Ο ελληνικός χώρος, βρίσκεται στα ανατολικά όρια της συνάντησης των δύο κόσμων και ιστορικά πλήρωσε βαρύτατα τη γειτνίαση αυτή με τον πληθυσμιακό και εδαφικό του περιορισμό. Ακόμα και το κυπριακό ζήτημα αποτελεί άλλο ένα οδυνηρό κατάλοιπο της συνάντησής μας με το Ισλάμ, άσχετα αν οι σύγχρονες εθνικές αντιλήψεις έχουν σκιάσει πλήρως τις θρησκευτικές διαστάσεις του θέματος αυτού. Η συνάντηση του ελληνισμού με το Ισλάμ, τόσο στην αραβική, αλλά κυρίως στην οθωμανική εκδοχή του, θα αποτελέσει αντικείμενο ενός ιδιαίτερου άρθρου.

Α) ΙΣΤΟΡΙΑ

-Η γέννηση του Ισλάμ

Η θρησκεία του Ισλάμ γεννήθηκε στις αραβικές ερήμους. Για πρώτη φορά οι Άραβες αναφέρονται σε ιστορικές πηγές τον 1^ο π.χ. αιώνα. Πριν την έλευση του Ισλάμ, στην  Αραβία υπήρχε ένας πολύμορφος πολιτισμός πολλών φυλών, που χαρακτηριζόταν από αντιθέσεις. Στον πολιτισμό αυτό συνυπήρχε το κοσμοπολίτικο με το πρωτόγονο και η ζωή της πόλης βρισκόταν πλάϊ με τον νομαδικό τρόπο ζωής. Κύρια θρησκευτικά αντικείμενα στην προϊσλαμική Αραβία ήταν οι πέτρες -κυρίως μαύροι βασαλτικοί λίθοι- οι οποίες θεωρούνταν κατοικίες θεών και ονομάζονταν «bet’ el», δηλαδή «οίκος του θεού». Εξ’ ου και οι βυζαντινοί του 5^ου αιώνα ονόμαζαν «βαίτυλους» τις πέτρες που προέρχονταν από τους μετεωρίτες. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι κατά τους τελευταίους προϊσλαμικούς αιώνες αναπτύχθηκε κάποια μορφή αραβικού μονοθεϊσμού. H επικοινωνία με τους χριστιανούς και τους εβραίους φαίνεται ότι δημιούργησε ένα πλαίσιο, μέσα στο οποίο εμφανίστηκαν οι μονοθεϊστες χανίφες (hanifes), οι οποίοι απέρριπταν την αρχαία λατρεία. Η λέξη Ιλ και Ιλάχ, με την οποία δηλώνεται ο θεός στις σημιτικές γλώσσες, είναι πανταχού παρούσα. Χανίφες υπήρχαν και στο συγγενικό περιβάλλον του «προφήτη» Μωάμεθ.

Κύρια τελετή των Αράβων πριν τη μουσουλμανική «αποκάλυψη» ήταν το ετήσιο προσκύνημα-συνάντηση σε ένα ιερό τόπο των διαφορετικών φυλών που συνδέονταν με κοινή θρησκεία. Άλλο ένα στοιχείο που θα ενσωματωθεί στο Ισλάμ θα είναι η τελετουργική αποχή από κάποιες πράξεις καθώς και η νηστεία μια ορισμένη εποχή του χρόνου. Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες στην Αραβική Χερσόνησο υπήρχαν δεκαπέντε χριστιανικές φυλές, καθώς και ομάδες ανάμικτων πληθυσμών χριστιανο-εβραϊκών πεποιθήσεων.

Ο ισλαμισμός διαδόθηκε τον 7^ο αιώνα στην Αραβία από τον Μωάμεθ. Ισλάμ σημαίνει «υποτάσσομαι». Το ισλαμικό ημερολόγιο ξεκινά από την ημερομηνία της μετανάστευσης (χίτζρα-hijrah ή Εγίρα στα ελληνικά) του Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα το 622 μ.χ. Ο πιστός της νέας θρησκείας, ο μουσουλμάνος, δέχεται να «υποταγεί στο θέλημα του Αλλάχ», του μοναδικού θεού, δημιουργού και αναμορφωτή του κόσμου. Το θέλημα του Αλλάχ εκφράζεται μέσω του θεόπνευστου Κορανίου. Κατά συνέπεια, η γλώσσα και το αλφάβητο του Κορανίου, είναι επίσης ιερά και θεόπνευστα. Η σαχάντα (shahadah)αποτελεί το μουσουλμανικό σύμβολο της πίστης: «Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του». Η διδασκαλία του Μωάμεθ θεωρείται ως η απόλυτη ολοκλήρωση. Ο σεϊχης Χαϊρί που αφοσιώθηκε στη διάδοση του Ισλάμ στη Δύση γράφει: «Δεν θα υπάρξει αλλαγή μετά τον Μωάμεθ, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω βελτίωση των όσων του αποκαλύφθηκαν, γιατί έχουν εφαρμογή και μπορούν να χρησιμοποιηθούν πάντοτε, από όλους και σε κάθε περίσταση».

(Το αποτύπωμα του ποδιού του Μωάμεθ, που φυλάσσεται στο μουσείο του Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη)

Ο Χριστιανισμός και ο Χριστός αναφέρονται σε 15 κεφάλαια του Κορανίου. Στόχος των αναφορών είναι ο τονισμός της διαφοράς της νέας θρησκείας με τη χριστιανοσύνη της Αραβικής Χερσονήσου. Ο Χριστός -ο οποίος αποκαλείται Ισά Ιμπν Μαριάμ (Ιησούς γιος της Μαρίας)- θεωρείται θνητός προφήτης, πρόδρομος του Μωάμεθ, «απεσταλμένος που περιμένει τον απεσταλμένο». Μια από τις αντιφάσεις του Κορανίου αφορά τη φύση του Χριστού. Ενώ θεωρείται θνητός (κεφ. 19), αναφέρεται ως δημιούργημα του θεού, αντίστοιχος με τον Αδάμ. (κεφ. 3)  Βασικό στοιχείο της κορανικής αντιχριστιανικής προσέγγισης είναι η σφοδρή κριτική του δόγματος της Αγίας Τριάδας.

Ο ισλαμισμός εξέφρασε παράλληλα και τον πρώϊμο αραβικό εθνικισμό. Η κοινωνική ανάγκη ενοποίησης των αραβικών φυλών σε έναν κράτος διευκόλυνε αποφασιστικά την επικράτηση του ισλάμ. Ο Μπέρναρντ Λιούις στην εξαιρετική μελέτη του για την ιστορία των Αράβων γράφει: «Ο Μωάμεθ αφύπνισε και επανακατηύθυνε τις υπολανθάνουσες δυνάμεις της αραβικής εθνικής αναβίωσης και επέκτασης».

Στην ισλαμική θρησκεία, ειδικά στην ορθόδοξη σουνιτική εκδοχή του, ο ανώτατος λειτουργός είναι ο χαλίφης.

Με την επέκταση του Ισλάμ, οι χαλίφες υιοθέτησαν πολλές από τις νοοτροπίες και τις δομές διακυβέρνησης των βυζαντινών.

Η προσχώρηση των Περσών στο νέο θρησκευτικό δόγμα έδωσε μεγάλη ώθηση στο ισλαμικό ρεύμα, σπάζοντας το αραβικό μονοπώλιο. Οι ειδωλολάτρες Πέρσες υπέστησαν μεγάλες διώξεις από το Ισλάμ. Πιθανότατα, η βίαιη αντιμετώπιση να ώθησε τους Πέρσες στο μαζικό εξισλαμισμό τους.

Το χαλιφάτο καταργήθηκε οριστικά από τον Μουσταφά Κεμάλ Πασά (τον επονομασθέντα Ατατούρκ) στις 3 Μαρτίου 1924. Η σύγκρουση με το Ισλάμ υπήρξε στρατηγική επιλογή του τουρκικού εθνικισμού.

–συνάντηση με τη Δύση (Βυζάντιο, Ισπανία)

Η ανάπτυξη του Ισλάμ υπήρξε ραγδαία. Το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο που προϋπήρχε είχε ως κύρια χαρακτηριστικά τη χριστιανική βυζαντινή παρουσία, κυρίως ελληνόφωνη, και τη ζωροαστρική περσική. Οι Χαλίφηδες, οι πολεμιστές της νέας θρησκείας, κατάκτησαν ταχύτατα τη Συρία, τη Μεσοποταμία (το σημερινό Ιράκ) και την Αίγυπτο. Η πλειονότητα του χριστιανικού πληθυσμού που μιλούσε διάφορες ντόπιες γλώσσες (σημιτικές διαλέκτους και αιγυπτιακά) ή ελληνικά, εξισλαμίστηκε και εξαραβίστηκε. Η Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε από τους Άραβες το 638 μ.χ. Μέχρι τότε ήταν μια κλασική χριστιανική πολιτεία, που κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες και Σύριους (Μελχίτες). Ο κατακτητής Χαλίφης Ουμάρ υπήρξε ανεκτικός και δίκαιος, με αποτέλεσμα η πόλη να διατηρήσει τον πολυεθνοτικό και πολυθρησκευτικό της χαρακτήρα. Κατά το διάστημα 634-646 μ.χ. όλα τα ελληνιστικά κέντρα της Μέσης Ανατολής είχαν καταληφθεί [Δαμασκός, Αντιόχεια, Έδεσσα (Ούρφα), Γάζα, Ιερουσαλήμ, Αλεξάνδρεια]. Το Ισλάμ κατέλαβε πολλές περιοχές της Νότιας Ευρώπης, όπως την Κρήτη, τη Μάλτα, τη Σαρδηνία, και τη Σικελία.

(Η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Άραβες το 904 μ.Χ. Μικρογραφία από το Χρονικό του Ιωάννη Σκυλίτζη)

Διακόσια χρόνια μετά το θάνατο του Μωάμεθ, το Ισλάμ είχε κατακτήσει μια τεράστια περιοχή που εκτεινόταν από την Ισπανία μέχρι τη βόρεια Ινδία. Η κατάκτηση της Ισπανίας άρχισε το 711 μ.χ. Η συνεργασία Αράβων και Βερβερίνων -οι οποίοι είχαν εξισλαμιστεί ομαδικά και είχαν αποδεχτεί την αραβική ανωτερότητα- βοήθησε αποφασιστικά για να επιτευχθεί η ισλαμική κυριαρχία στην Ισπανία. Το 732 ο μουσουλμανικός αραβικός στρατός πέρασε τα Πυρηναία. Στο Πουατιέ σταμάτησε η προέλασή τους, νικημένοι σε μια αποφασιστική μάχη από τον Κάρολο Μαρτέλ. Για επτακόσια χρόνια, οι Άραβες θα έχουν υπό την κυριαρχία τους την Ισπανία. Το 1492, οι χριστιανικές δυνάμεις κατέλαβαν την Γρανάδα. Οι τελευταίοι Μουσουλμάνοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία την περίοδο 1639-41.

Η μουσουλμανική επέκταση θα περιλάβει πολλές περιοχές στην Ανατολή. Έφτασε μέχρι  τη Σουμάτρα και την Ιάβα, τη Χερσόνησσο της Μαλαισίας και τμήματα των Φιλιππίνων. Συμπεριέλαβε επίσης περιοχές, όπως η Κεντρική Ασία και η Δυτική Κίνα (το σημερινό Ξιάνγκίγκ).

–Σταυροφορίες εναντίον Τζιχάντ

Η επανεμφάνιση του όρου «Σταυροφορία» και η ενσωμάτωσή του στους κώδικες που χρησιμοποιούν οι δύο μονομάχοι σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες του προέδρου Μπους από τη μια και το ριζοσπαστικό Ισλάμ από την άλλη, απαιτεί καλή γνώση των ιστορικών προϋποθέσεων. Ειδικά σήμερα που ο δρόμος για τους Αγίους Τόπους ταυτίζεται με τους δρόμους του πετρελαίου. Οι σταυροφορίες υπήρξαν η χριστιανική απάντηση στο μουσουλμανικό τζιχάντ, με τη διαφορά ότι επιδίωκαν την επανάκτηση των ιερών Τόπων των χριστιανών και όχι την επέκταση της πίστης με τη βία.

[Σεβάστεια Πόντου (βόρεια Μικρά Ασία). Μουσουλμανικό τέμενος οικοδομημένο πάνω σε ερείπια βυζαντινών κτισμάτων]

Η απρόσκοπτη προσπέλαση προς τους Αγίους Τόπους υπήρξε βασικό μέλημα των χριστιανών ηγετών πολύ πριν την εμφάνιση των Αράβων και του Ισλάμ. Κατά την προϊσλαμική εποχή, οι Βυζαντινοί διαρκώς μεριμνούσαν για την περιοχή συγκρουόμενοι κυρίως με την άλλη μεγάλη αυτοκρατορία της περιοχής, των ζωροαστρών Περσών. Η πρώτη μεγάλη εκστρατεία για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, έλαβε χώρα στις αρχές του 7^ου αιώνα. Το 614 μ.χ. οι Σασανίδες της Περσίας κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ, πυρπόλησαν το Ναό του Παναγίου Τάφου και απήγαγαν τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος κατάφερε να αντιμετωπίσει τους Πέρσες, να απελευθερώσει τους Άγιους Τόπους και να συντρίψει τελικά τα στρατεύματα των Σασανιδών.

Ο πρώτος Βυζαντινός αυτοκράτορας που κήρυξε Ιερό Πόλεμο κατά του Ισλάμ -με πολύ καθυστέρηση- ήταν ο Νικηφόρος Φωκάς. Έδωσε θρησκευτικό περιεχόμενο στον πόλεμο. Ως αντίβαρο της μουσουλμανικής ιδέας των μαρτύρων του Τζιχάντ, ανακήρυξε σε χριστιανούς μάρτυρες όσους σκοτώνονταν στη μάχη εναντίον του Ισλάμ. Την πολιτική τους αυτή δεν δέχτηκε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με την εξήγηση ότι η θανάτωση ανθρώπου αντίκειται στο χριστιανικό νόμο.

Στη Δύση, η ιδέα των Σταυροφοριών για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους εμφανίστηκε μετά τη Μάχη του Πουατιέ. Ειδικά από τον 9^ο αιώνα, τους Πάπες της Ρώμης απασχόλησε ο φόβος της εξάπλωσης του Ισλάμ και η ανάγκη κάποιας χριστιανικής αντίδρασης. Εκτός από το φόβο για την επιθετικότητα του Ισλάμ και την αλληλεγγύη των χριστιανών, οι Σταυροφορίες εξέφρασαν τις βαθύτερες επιδιώξεις του Καθολικισμού για επιβολή επί της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επίσης, έδωσαν κοινωνική και ιδεολογική διέξοδο στις φτωχές μάζες της Δύσης, καθώς και σε αρκετούς τυχοδιώκτες άρχοντες που επιζητούσαν λεία και νέα εδάφη. Ο φόβος της ισλαμικής επέκτασης ήταν τέτοιος στη Δύση, ώστε η ιδέα των Σταυροφοριών θα διατηρηθεί μέχρι τον 17^ο αιώνα.

Υπό την επίδραση της Reconquista, δηλαδή του κινήματος για ανάκτηση της Ισπανίας από τους μουσουλμάνους, είχε αναπτυχθεί στη δυτική Ευρώπη η ιδέα για βοήθεια προς τους χριστιανούς αδελφούς της Ανατολής. Οι εισβολές των μουσουλμανικών τουρκομανικών φυλών στη Μικρά Ασία και ειδικώτερα των Σελτζούκων Τούρκων, επηρέασαν τη λαϊκή θρησκευτική ζωή της Δύσης και προκάλεσαν συναισθήματα για εξαπόλυση Ιερού Πολέμου.

(Μικρογραφία αραβικού χειρογράφου με σκηνή κατάληψης εχθρικής πόλης από πολεμιστές του τζιχάντ)

Μετά τη μάχη του Ματζικέρτ το 1071, το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Η επέκταση των Σελτζούκων θα συνεχιστεί με την κατάκτηση της ελληνικής Αντιόχειας. Αφορμή για την οργάνωση της Α’ Σταυροφορίας, υπήρξε η πρόσκληση για στρατιωτική βοήθεια που απέστειλε ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός προς τον Πάπα Ουρβανό ΙΙ. Η κατάκτηση βυζαντινών περιοχών από τους Σελτζούκους Τούρκους είχε κάνει ανασφαλές το προσκήνυμα στους Αγίους Τόπους. Ο Ουρβανός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και ζήτησε από χριστιανούς πρίγκιπες να συμμετάσχουν στη Σταυροφορία, η οποία άρχισε το 1095. Αρχικά οι Σταυροφόροι απείλησαν την Κωνσταντινούπολη αλλά τελικά ο κίνδυνος αποσοβήθηκε. Με τη συμμετοχή ενός σώματος Βυζαντινών, το 1097 κατέλαβαν τη Νίκαια της Βιθυνίας που κατείχαν οι Τούρκοι, την οποία απέδωσαν στους Βυζαντινούς. Οι Τούρκοι υποχρεώθηκαν να αποσυρθούν στο εσωτερικό της Ανατολίας, ενώ ο Αλέξιος ανεκατέλαβε τη δυτική Μικρά Ασία.

Τον επόμενο χρόνο κατέλαβαν την Αντιόχεια και το 1099 οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και ίδρυσαν ένα χριστιανικό κράτος στην Παλαιστίνη και στις ακτές της Συρίας. Συνολικά δημιουργήθηκαν τέσσερα λατινικά κράτη στη Μέση Ανατολή. Τα κράτη αυτά  θα διατηρηθούν αρκετές δεκαετίες, μέχρις ότου ο σουλτάνος της Μοσούλης Ζάνγκι κηρύξει Τζιχάντ κατά των απίστων και καταλάβει την Έδεσσα.

Η μουσουλμανική επιθετικότητα προκάλεσε την οργάνωση της δεύτερης Σταυροφορίας το 1147. Ο Μανουήλ Α΄Κομνηνός, φοβούμενος τη δράση του Ζάνγκι, διευκόλυνε με εφόδια και οδηγούς την προώθηση των στρατευμάτων στο Νότο. Η Σταυροφορία αυτή έληξε άδοξα μετά την αποτυχία των Σταυροφόρων να καταλάβουν τη Δαμασκό. Η άνοδος του Σαλαντίν -ένος Κούρδου πολεμιστή, ο οποίος βασίλευσε στην Αίγυπτο και ίδρυσε τη δυναστεία των Αγιουμπιδών- μαζί με την αδυναμία επέμβασης των λατινο-ελληνικών δυνάμεων κατά των μουσουλμάνων, δημιούργησαν αρνητικό περιβάλλον για τα λατινικά κράτη της Μέσης Ανατολής. Η σύμπραξη των Βυζαντινών με τους Λατίνους δέχτηκε θανάσιμο πλήγμα μετά τη μεγάλη ήττα τους στο Μυριοκέφαλο (1176) από τους Τούρκους. Τρία χρόνια αργότερα ο Σαλαντίν θα καταλάβει το Χαλέπι και το 1187 την Ιερουσαλήμ.

Η πτώση της Ιερής Πόλης συντάραξε τους Δυτικούς και προκάλεσε την Γ’ Σταυροφορία. Με ηγέτες τους βασιλείς της Γερμανίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, οι Σατυροφόροι έφτασαν στην Ανατολή. Κατενίκησαν τους Σελτζούκους, κατέλαβαν την Κύπρο αλλά απέτυχαν να καταλάβουν την Ιερουσαλήμ. Το μεγαλύτερο «επίτευγμα» της Σταυροφορίας αυτής ήταν η κατάληψη της Κύπρου, η οποία μετετράπη σε προκεχωρημένο φυλάκιο των Δυτικών και βάση για τις μελλοντικές τους σταυροφορίες και η οριστική της απόσπαση από τη βυζαντινή επικράτεια. Στην Κύπρο άρχισε μια μεγάλη περίοδος καταπίεσης του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού. Λίγο μετά το τέλος της Σταυροφορίας θα πεθάνει και ο Σαλαντίν, ένας από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του Τζιχάντ, του Ιερού Πολέμου κατά των απίστων.

Η τέταρτη Σταυροφορία θα πραγματοποιηθεί με τν υποκίνηση του πάπα Ιννοκέντιου Γ’. Οι Γάλλοι ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν. Η επαφή ων Σταυροφόρων με τους Βενετούς για τα ζητήματα της θαλάσσιας μεταφοράς τους, θα αποβεί μοιραία για τον ελληνισμό του Βυζαντίου. Οι Βενετοί θα προσπαθήσουν -και θα καταφέρουν τελικά- να στρέψουν αλλού τα στρατεύματα των Σταυροφόρων και να επιτύχουν την καταστροφή του βυζαντινού κράτους. Κατάφεραν να εκτρέψουν τη Σταυροφορία από τον προαποφασισμένο δρόμο, που προέβλεπε απόβαση στην Αίγυπτο, το μουσουλμανικό κέντρο ισχύος εκείνης της εποχής. Ο πάπας αντέδρασε στην εκτροπή αυτή, αλλά η απαγόρευσή του αγνοήθηκε. Τα βενετικά σχέδια ευνοήθηκαν από τις ενδοβυζαντινές έριδες. Ο Αλέξιος Γ’ Άγγελος είχε εκθρονιστεί από το θρόνο και συναυτοκράτορας, μαζί μετο πατέρα του, είχε ανακηρυχθεί ο γιοςτου Ισαάκιου Β’. Ο Αλέξιος ξεκίνησε το 1091 εκστρατεία πρόσκλησης μισθοφόρων για να τον βοηθήσουν να καταλάβει τον θρόνο. Σε επιστολή του προς τον κόμη Ροβέρτο της Φλάνδρας έγραφε ότι στην «Αγιότατη Αυτοκρατορία των Χριστιανών Ελλήνων… δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα. Εκτός από την Κωνσταντινούπολη, την οποία οι εχθροί μας απειλούν να την αποσπάσουν, εκτός εάν μας έλθει σύντομα βοήθεια από το Θεό και από τους πιστούς χριστιανούς Λατίνους… Γι αυτό σπεύσε με όλο το λαό σου, να καταβάλεις όλες σου τις δυνάμεις ώστε τέτοιοι θησαυροί να μην πέσουν στα χέρια τωνΤούρκων και των Πετσενέγκων…» Η Άννα Κομνηνή αναφέρει ότι ο Αλέξιος Άγγελος «ανέμενε μισθοφόρους από τη Δύση». Ο Β. Βασιλιέφσκι γράφει: «Ο βυζαντινός αυτοκράτορας δε δίστασε να αποκαλύψει μπροστά στα μάτια των ξένων όλο το βάθος του ονείδους, της ατίμωσης και της ταπείνωσης, στο οποίο είχε καταβυθιστεί η Αυτοκρατορία τωνΧριστιανών Ελλήνων.»

Έτσι, αγνοώντας πλήρως την απαγόρευση του πάπα για επίθεση κατά της Κωνσταντινούπολης, οι είκοσι χιλιάδες Σταυροφόροι κατέλαβαν τη μεγαλύτερη πόλη του τότε γνωστού κόσμου στις 13 Απριλίου του 1204 και την λεηλάτησαν χωρίς κανένα έλεος. Ο Γοδεφρείδος Βιλαρδουϊνος στο χρονικό του γράφει: «…οι υπόλοιποι που είχαν σκορπιστεί στην πόλη πήρανε πολλά λάφυρα. Τα λάφυρα ήταν τόσο πολλά που κανείς δεν ήξερε να πει πόσα, χρυσάφι και ασήμι και σκεύη και πολύτιμα πετράδια και μετάξια και γούνινα φορέματα από γκρίζο σκίουρο κι από ερμίνα, και όλα τα ακριβά πράγματα που βρέθηκαν ποτέ στη γη… από τότε που χτίστηκε ο κόσμος δεν πάρθηκαν τόσα λάφυρα από μια μόνο πόλη. Ο καθένας πήρε όποιο σπίτι ήθελε και υπήρχαν πολλά. Έτσι εγκαταστάθηκε ο στρατός των προσκυνητών και των Βενετών. Και μεγάλη ήταν χαρά για τα πλούτη και για τη νίκη που τους έδωσε ο Θεός. Γιατί εκείνη που ήταν φτωχοί βρεθήκανε σε πλούτη και πολυτέλεια.»

(«Οι σταυροφόροι πολιορκούν την Κωνσταντινούπολη το 1204». Ελαιογραφία του Tintoretto 1598-1605)

Η δημιουργία ενός νέου λατινικού κράτους, της Ρωμανίας, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, επέφεραν σκληρό χτύπημα στο μεσαιωνικό ελληνισμό, ο οποίος δεν θα καταφέρει ποτέ να ξεπεράσει τις πληγές του. Παράλληλα ολόκληρος ο ελλαδικός χώρος θα τεθεί υπό την κυριαρχία των δυτικών. Θα παραμείνουν όμως τρία ανεξάρτητα ελληνικά κράτη, το ένα στα Βαλκάνια, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, και τα άλλα δύο στη Μικρά Ασία, στη Νίκαια, όπου συνεχίστηκε η αυτοκρατορική διακυβέρνηση και η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Η Δ΄ Σταυροφορία είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τον χριστιανισμό. Οι Σταυροφόροι, για τα δικά τους βραχυπρόθεσμα συμφέροντα, κατέστρεψαν το μοναδικό χριστιανικό προπύργιο της Ανατολής που αντιστεκόταν στους μουσουλμάνους εισβολείς. Ψυχολογικά πλέον, οι Έλληνες τοποθετήθηκαν τελείως αντιδυτικά και κάθε ουσιαστική προσπάθεια επανένωσης των δύο εκκλησιών υπονομεύτηκε οριστικά.

Θα ακολουθήσουν και άλλες Σταυροφορίες, μικρές και μεγάλες, που θα εδραιώσουν τη λατινική παρουσία στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο σχεδόν μέχρι τον 16^ο αιώνα.

(Oθωμανικό νόμισμα)

-Β) ΑΠΟψΕΙΣ-ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

–βασικές απόψεις (οι άλλες θρησκείες, τζιχάντ, το ενιαίο έθνος…..)

Η ισλαμική πίστη συγκροτεί θρησκευτική κοινότητα (ουμά-ummah) στη βάση της εξουσιοδότησης που έχει λάβει από το θεό να διαδόσει στον πλανήτη τον αποκαλυπτικό του λόγο, μέσω του «ιερού πολέμου», του τζιχάντ (jihad). Όπως αναφέρει ένα ισλαμικό γλωσσάρι, «τζιχάντ» κατά λέξη σημαίνει «αγώνας (στο όνομα του Αλλάχ), πόλεμος για τον επονομαζόμενο «Ιερό Πόλεμο», για την επιβολή της αλήθειας και της δικαιοσύνης σε μια αμφίβολη κατάσταση». Εννοείται ότι σε «αμφίβολη κατάσταση» βρίσκονται όλες οι περιοχές και οι λαοί που δεν έχουν αποδεχτεί τη μουσουλμανική αποκάλυψη. Ο πόλεμος για την επικράτηση του Ισλάμ επιζητείται μέσα από τις σελίδες του Κορανίου: «Μην επιδιώκεται την ειρήνη, για να είστε οι κερδισμένοι» (Κοράνι, κεφ. 47, 35) Οι προτροπές για βία είναι συνήθεις στο Κοράνι: «Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε», (κεφ. 2) «Όταν συναντάται τους απίστους, κτυπάτε και σφάζετέ τους» (κοράνι, 47).

Με βάση τις μουσουλμανικές αντιλήψεις ο κόσμος χωρίζεται σε τρεις ζώνες: τη ζώνη του Ισλάμ (dar al-Islam), τη ζώνη της ειρήνης (dar as-soulh)και την εμπόλεμη ζώνη  (dar al-harb). H πίστη ότι όλοι οι μουσουλμάνοι ανήκουν στην ίδια κοινότητα οδήγησε στη διαμόρφωση ενός ισλαμικού εξισωτισμού, όπου ευνοούνταν η κυριαρχία των πιστών εις βάρος των οπαδών των άλλων θρησκειών. Σύμφωνα με το κήρυγμα του Μωάμεθ, οι «άπιστοι» που μένουν απαθείς στην «αποκάλυψή» του στιγματίζονται ως άνθρωποι που δεν σκέφτονται και παραλληλίζονται με τα κτήνη. Οι χριστιανοί και οι εβραίοι, παρότι αναγνωρίζονταν ως «λαοί της Βίβλου» (ahl al-kitab), ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν έναν κατα κεφαλήν φόρο, τον επονομαζόμενο τζιζιά (jizyah): «Πολεμήστε όσους δεν πιστεύουν… ακόμα και αν είναι λαοί της Βίβλου, μέχρι να αναγκαστούν να πληρώσουν κεφαλικό φόρο σαν αναγνώριση της υποταγής τους.» (Κοράνι, κεφ. 9, 29)

Το Ισλάμ απαιτεί από τους πιστούς του την πλήρη υποταγή: «Ο Αλλάχ αγόρασε από τους πιστούς του τη ζωή τους και τα πλούτη τους. Και τους έδωσε για αντάλλαγμα τους Κήπους του Παραδείσου. Θα πολεμήσουν, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν.» (Κοράνι, κεφ. 5)  Το κίνητρο που προσφέρει για το θάνατο είναι ιδιατέρως επιθυμητό. Στο κεφάλαιο (σούρα) 56 με τίτλο «Αυτό που έρχεται» ο Παράδεισος είναι ένας θαυμάσιος κήπος, όπου οι εκλεκτοί θα δοξάζουν εν ειρήνη τον Αλλάχ, τρώγοντας ξεσπέσια τροφή, ξαπλωμένοι σε μεταξωτά στρωσίδια παρέα με πανέμορφες γυναίκες, μαυρομάτες, άριστης αγνότητας και καθαρότητας. Το Κοράνι (κεφ. 37) αναφέρει: «Οι πιστοί δούλοι του θεού θα έχουν πολύτιμες ανταμοιβές. Θα έχουν γλυκούς καρπούς και θα είναι τιμημένοι στους κήπους των απολαύσεων, αναπαυόμενοι σε πολυθρόνες κι’ αντικρύζοντας ο ένας τον άλλον. Θα περνά από χέρι σε χέρι ένα κύπελλο με τρεχούμενο νερό, που θα είναι δροσερό και γλυκό για όσους πίνουν, και δε θα τους ερεθίζει και δε θα τους μεθά, και θα έχουν δίπλα τους παρθένες γυναίκες με μεγάλα λαμπερά μάτια, που θα μοιάζουν με μικρά καλοφυλαγμένα αυγά.»

Ο Μωάμεθ υπόσχεται στους πιστούς του ότι όλες τους οι επίγειες γυναίκες θα έχουνξαναπάρει την ομορφιά τους, αλλά τον τόνο στη ζωή τους θα δίνουν οι γαλανομάτες, τα ουρί: «Αυτές τις εταίρες που δεν τις έχει αγγίξει κανένας προηγουμένως, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, θα είναι μαζί τους μέσα σε όμορφες σκηνές.» (Κοράνι, Ο φιλάνθρωπος, 55, 54.)  Η μεταγενέστερη μουσουλμανική παράδοση προβλέπει ότι ο πιστός στον Παράδεισο θα έχει εβδομήντα, ειδικώς πλασμένες γι’ αυτόν, εταίρες, πάντα όμορφες με ανανεούμενη συνεχώς την παρθενικότητά τους. Επίσης, ο πιστός θα βρίσκεται στην κατάσταση της νεότητάς του, θα έχει το ύψος του Αδάμ, τη δύναμη εκατό ανδρών και η ερωτική του διάθεση θα αυξάνει συνεχώς.  Όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός της Άλωσης Σφρατζής, ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής στο λόγο που εκφώνησε προς τους στρατιώτες του, λίγο πριν την τελική έφοδο κατά της Κωνστατινούπολης, ανέφερε τα εξής: «Και εάν και εξ ημών τινές αποκτανθώσιν… καλώς οίδατε δια του ημετέρου κοράν τι φησίν ο προφήτης, ότι ο αποθανών εν καιρώ τοιούτω ολόσωμος εν τω παραδείσω μετά του Μωάμεθ αριστήσει και πιεί, και μετά παίδων και μετά γυναικών ωραίων και παρθένων εν τόπω χλοερώ και μεμυρισμένον άνθεσιν αναπαυθή, και εν λκουτροίς ωραιοτάτης λουσθή και εν εκείνω τω τόπω εκ θεού έξει ταύτα.» (Γεωργίου Ζώρα, «Αι τελευταίαι προ της Αλώσεως δημηγορίαι Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και Μωάμεθ του Πορθητού», Αθήνα, εκδ. Σπουδαστήριον Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1959)

Η αίσθηση της συμμετοχής στην ίδια κοινότητα χαρακτηρίζει το σύνολο της μουσουλμανικής κοινωνίας. Το συναίσθημα της ανωτερότητας των μουσουλμάνων αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό της θρησκείας αυτής. Το Ισλάμ θεωρεί ότι οι μη μουσουλμάνοι συγκροτούν κατώτερες κοινωνίες: «Θα φτάσει σύντομα η μέρα που οι άπιστοι θα εύχονται να ήταν μουσουλμάνοι» (Κοράνι, κεφ. 15)

Οι πνευματικές και υλικές πλευρές της ζωής αντιμετωπίζονται με ενιαίο τρόπο. Στο Κοράνι δεν διαχωρίζονται οι ηθικές επιταγές από τις νομικές διατάξεις. Έτσι ρυθμίζονται, εκτός από τις σχέσεις του ανθρώπου με το θείο, και οι καθημερινές, κοινωνικές σχέσεις. Το ισλαμικό Δίκαιο είναι γνωστό με το όνομα σαρία (Shariah). Κατά συνέπεια, το Ισλάμ δεν αποτελεί μόνο θρησκευτική αντίληψη αλλά και κρατική επέμβαση στις σχέσεις των ανθρώπων. Αυτή είναι και η θεμελιώδης διαφορά του από το χριστιανισμό.

(Σούφι σε τεκέ. Λεπτομέρεια από ελαιογραφία του Jean Leon Gerome)

Ο διαχωρισμός του θρησκευτικού από το κοσμικό στις μουσουλμανικές κοινωνίες δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Για παράδειγμα, στην Τουρκία ο διαχωρισμός που έγινε από τον Κεμάλ Ατατούρκ, ήταν αποτέλεσμα μιας ανώμαλης κοινωνικής και ιδεολογικής κατάστασης με αξεπέραστες έως σήμερα συνέπειες. Συγκεκριμένα, οι εθνικιστές, οι οποίοι είχαν εξοντώσει με γενοκτονίες τους χριστιανικούς λαούς, επεχείρησαν -αυτονομούμενοι από το ισλαμικό ιερατείο- να ενδυθούν, βιαίως και παραμορφωμένα, το αστικό ένδυμα των θυμάτων τους.

Oι αντιλήψεις αυτές, συνδυασμένες με την κοινωνική καταπίεση των μη μουσουλμάνων, οδήγησαν σε ραγδαία επικράτηση της νέας θρησκείας. Έναν μόλις αιώνα μετά το θάνατο του «προφήτη», ο ισλαμικός κόσμος απλωνόταν από την Ισπανία μέχρι την Κεντρική Ασία και την Ινδία.

-Γυναίκες και μειονότητες

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ισλαμικές απόψεις για τις γυναίκες και τις θρησκευτικές μειονότητες. Το Κοράνι, δεν είναι ιδιαίτερα σκληρό με τις γυναίκες. Προσφέρει σ’ αυτές προστασία, όπως στα ορφανά παιδιά και στα διανοητικά καθυστερημένα άτομα.

(Οι γυναίκες του Ισλάμ. ‘Εργο του Amadeo Presciosi 1816-1882)

Σαφώς τις θεωρεί υποδεέστερες από τους άντρες: «Οι άντρες είναι υπεύθυνοι για τις γυναίκες επειδή ο Αλλάχ έφτιαξε τον άντρα να υπερέχει από τη γυναίκα και επειδή οι άντρες ξοδεύουν την περιουσία τους για να υποστηρίξουν τις γυναίκες. Οι καλές γυναίκες έτσι είναι υπάκουες και δεν αποκαλύπτουν τα απόκρυφα σημεία  τους. Εκείνες που δε θα πειθαρχήσουν, προειδοποιείστε τες, βαλτε τες σε χωριστά κρεβάτια και χτυπήστε τες. Αν μετά σας υπακούσουν, συγχωρήστε τες. Ο Αλλάχ είναι Μεγάλος, Ύψιστος.» (Κοράνι, κεφ. 4, 34) Στην κατηγορία «απόκρυφα σημεία» περιλαμβάνονται το κεφάλι, οι αστράγαλοι και τα χέρια. Η πολυγαμία είναι θεσμοθετημένη στο Ισλάμ. Η απώλεια της παρθενιάς και η απιστία είναι θανάσιμα αδικήματα. Βασικό χαρακτηριστικό της ανδροκρατούμενης μουσουλμανικής κοινωνίας είναι η ζήλια και η καχυποψία για το γυναικείο φύλο. Ακραίο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης και προσπάθειας ελέγχου της γυναικείς σεξουαλικότητας είναι ο ευνουχισμός των κοριτσιών με την κλειτοριδεκτομή. Η μέθοδος αυτή επιβιώνει κυρίως μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής.

Όσον αφορά τις μειονότητες -που πολλές φορές ήταν πλειονότητα του κατακτημένου πληθυσμού- το Ισλάμ τις αντιμετωπίζει ως υποδεέστερες κοινωνικές ομάδες. Το παιδομάζωμα, υπήρξε μια συστηματική τακτική του αραβικού και του τουρκικού Ισλάμ κατά των χριστιανών και των εβραίων, σχεδόν μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Αρκετοί ερευνητές θεωρούν ότι η περιβόητη μουσουλμανική ανοχή ήταν «ένα κωδικοποιημένο σύστημα νόμιμης τυραννίας», η οποία δημιουργούσε για τις μειονότητες «μια φυλακή από την οποία έβγαινε κανείς μόνο αν είχε φτερά ή αλλαξοπιστούσε.» Το νομικό σύστημα των υποτελών δημιουργήθηκε από τον χαλίφη Ομάρ Β’. Σύμφωνα με αυτό οι ανήκοντες στις μειονότητες όφειλαν να πληρώνουν τον κεφαλικό φόρο, ως ένδειξη υποταγής στο Ισλάμ. Επίσης, η ιδιοκτησία της γης τους πέρασε στη μουσουλμανική κοινότητα. Για να την καλλιεργούν έπρεπε να πληρώνουν ειδικό φόρο. Ο Τζον Λαφίν, ένας από τους γνωστούς συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τη Μέση Ανατολή, γράφει: «Απαγορευόταν η ανέγερση νέων εκκλησιών, η αναστήλωση των παλιών και η χρησιμοποίηση θρησκευτικών συμβόλων, όπως ο σταυρός. Οι ντχιμμίς (τα προστατευμένα άτομα) έπρεπε να ζουν σε απομονωμένη περιοχή και σε φτωχόσπιτα. Γάμος, ερωτική επαφή με μουσουλμάνα και βλασφημία κατά του Ισλάμ, επέσυραν την ποινή του θανάτου. Οι μουσουλμάνοι δεν έπρεπε να συναναστρέφονται με του ντχιμμίς, στους οποίους δεν επιτρεπόταν να καταθέτουν στο δικαστήριο κατά μουσουλμάνου και δεν είχαν καμιά εξουσία πάνω του. Δεν επιτρεπόταν στους υποτελείς να φέρουν όπλα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή τους, ενώ διάφορα μέτρα ρύθμιζαν το χρώμα και το στιλ των φορεμάτων τους, επιβάλλοντας κακόγουστα και γελοία ενδύματα. Στους δρόμους ξεχώριζαν εύκολα και προκαλούσαν το χλευασμό. Για να διακρίνονται στα δημόσια λουτρά τους υποχρέωναν να φορούν ένα μικρό κουδούνι στο λαιμό. Μόνο οι μουσουλμάνοι μπ να έχουν άλογ αή καμήλες. Οι ντχιμμίς είχαν μόνο γαϊδούρια …Δεν έπρεπε να κάνουν κάτι που θα ενοχλούσε τους μουσουλμάνους, έτσι εκτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα σιωπηλά και δε μπορούσαν να θρηνήσουν δημόσια έναν προσφιλή τους εχθρό… Έπρεπε να σηκωθούν και να παραμείνουν όρθιοι μπροστά σε μουσουλμάνο, να του μιλούν με σεβασμό, να παραμερίζουν για να περάσει πρώτος και να βαδίζουν στο αριστερό του πλευρό -η ακάθαρτη πλευρά για τους μουσουλμάνους.«

Η αρνητική αντιμετώπιση των θρησκευτικών κοινοτήτων και η θεώρησή τους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας επιβιώνει μέχρι σήμερα στις χώρες που προήλθαν από τον παλιό μουσουλμανικό κόσμο. Αρκετές αρνητικές διακρίσεις διατηρήθηκαν από τα εθνικιστικά κινήματα που προσπάθησαν να κρατήσουν κάποια απόσταση από το Ισλάμ, όπως οι νεότουρκοι και οι κεμαλικοί στην Τουρκία, και οι μπααθιστές στον αραβικό κόσμο. Η μουσουλμανική υπεροψία χρησιμοποιηθήκε από τους Τούρκους εθνικιστές για την ολική εξόντωση των χριστιανικών κοινοτήτων με πρωτοφανείς γενοτονίες στις αρχές του 20ου αιώνα. Την ίδια μουσουλμανική υπεροψία χρησιμοποίησαν και οι μπααθικοί για την εδραίωση τις κυριαρχίας τους. Χαρακτηριστικός είναι ό λόγος που εκφώνησε ο πρόεδρος της Αιγύπτου Σαντάτ το 1972, κατά τον εορτασμό της επετείου γέννησης του Μωάμεθ: «Πιστεύουμε, όπως μας διέταξε ο Αλλάχ, ότι είμαστε έθνος εκλεγμένο πάνω απ’ όλα τα έθνη… Ο Αλλάχ μας διόρισε εκτελεστές της υψηλότερης των αποστολών».

-Ισλάμ  και  οικονομία

Η οικονομική καθυστέρηση του μουσουλμανικού χώρου αποτελεί μια από τις αιτίες της εμφάνισης του ριζοσπαστικού, εξτρεμιστικού Ισλάμ. Πολλές φορές στην επιχειρηματολογία μουσουλμάνων διανοούμενων, που δεν ανήκουν απαραίτητα στο χώρο των εξτρεμιστών, η Δύση θεωρείται ως αιτία της οικονομικής καθυστέρησης. Ειδικά οι Άραβες πιστεύουν βαθύτατα ότι η Δύση είναι υπεύθυνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Δε λαμβάνουν καθόλου υπόψη ότι η Δύση, ως χώρος υποδοχής εκατομμυρίων μεταναστών, έδωσε λύση στα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα των πληθυσμών αυτών, ούτε ότι μέσω της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης μεταφέρθηκε στο μουσουλμανικό κόσμο όλη η γνώση που συσσώρευσε ο δυτικός κόσμος για αιώνες. Επίσης, δεν υπολογίζεται το δεδομένο ότι η δυτική ανάπτυξη αναβάθμισε την αξία του πετρελαίου -ενός άχρηστου μέχρι τότε προϊόντος- σε πολύτιμο, ούτε ότι οι ενεργειακές ανάγκες της Δύσης, μετέτρεψαν τις άγονες περιοχές τους σε προσοδοφόρες.

Με μια  καλύτερη ανάγνωση πολλών παραγόντων, η αλήθεια για την αναπτυξιακή υστέρηση φαίνεται να είναι διαφορετική. Καταρχάς ο ισλαμικός κόσμος μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συγκροτούσε έναν αυτόνομο πολιτικό πόλο υπό την κυριαρχία των Οθωμανών και του Χαλιφάτου που έδρευε στην Κωνσταντινούπολη. Η οικονομική αποτελμάτωση προϋπήρξε της ανάπτυξης οικονομικών σχέσεων με τη Δύση.

Κατά συνέπεια, οι προϋποθέσεις για την οικονομική καθυστέρηση δημιουργήθηκαν εντός του μουσουλμανικού πολιτικού πλαισίου. Επιπλέον, η ίδια η φιλοσοφία του Ισλάμ οδήγησε στην οικονομική υπανάπτυξη. Και αυτό γιατί το Ισλάμ προήλθε και απευθυνόταν σε προκαταλιστικές μορφές οργάνωσης. Ο Μαξ Βέμπερ υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός δεν αναπτύχθηκε στο Ισλάμ επειδή η ιδεολογία που κυριαρχούσε ερχόταν σε αντίθεση με τον απαραίτητο ορθολογισμό. Βασικοί όροι που επιτρέπουν την πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου είναι απαγορευμένοι για το Ισλάμ. Ο δανεισμός χρημάτων με τόκο θεωρείται σοβαρό παράπτωμα. Ομοίως παραπτώματα θεωρούνται οι έμμεσοι φόροι σε αγαθά πρώτης ανάγκης και οποιαδήποτε πώληση για την οποία υπάρχει το στοιχείο της αβεβαιότητας ή του κινδύνου. Επίσης οι ισλαμικοί νόμοι για το εταιρικό δίκαιο και την κληρονομιά λειτουργούν εξίσου αντιπαραγωγικά. Οι νόμοι που ρυθμίζουν τη σύσταση των εταιρειών επιβάλλουν τη διάλυση της εταιρείας όταν πέθαινε ένας συνεταίρος. Επίσης, όσον αφορά την κληρονομιά, όλοι οι συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού, είχαν δικαιώματα σε τμήμα της περιουσίας. Οι απόψεις αυτές οδήγησαν κάποιους ηγέτες μουσουλμανικών χωρών (Λιβύη, Ιράν, Πακιστάν) να επεξεργαστούν  ένα ισλαμικό οικονομικό σύστημα που να συνδυάζει τις αξίες του Ισλάμ με τις σύγχρονες ανάγκες. Ο «τρίτος δρόμος» του Καντάφι στη Λιβύη εξέφρασε αυτές ακριβώς τις αντιλήψεις.

Ένα άλλος παράγοντας που οδήγησε στη σημερινή οικονομική υπανάπτυξη, είναι το γεγονός ότι τα κράτη του ισλαμικού κόσμου -από την Τουρκία μέχρι τις αραβικές χώρες-δημιουργήθηκαν και κυριαρχήθηκαν από αυταρχικές στρατιωτικές ελίτ, οι οποίες ενθάρυναν τη δημιουργία οικονομικών μονοπωλίων και διαμόρφωσαν μια κρατικοδίαιτη γραφειοκρατική τάξη, ως αντιστάθμισμα της έλλειψης αληθινών αστών.

–Τα θετικά του Ισλάμ (μελέτη των αρχαίων σοφών)

Η ισλαμική αρχιτεκτονική έδωσε σπουδαία δείγματα, όπως το Μαυσωλείο του Ταμερλάνου στη Σαμαρκάνδη, το Γαλάζιο Τέμενος στην Ιερουσαλήμ, το Τατζ Μαχάλ στην Ινδία, το ανάκτορο στην Αλάμπρα της Γρανάδας κ.ά.

Οι Άραβες μουσουλμάνοι μετέφεραν στην Ισπανία την τεχνογνωσία της Ανατολής. Η υδρολογική τεχνολογία (οι τεχνόμυλοι) ήρθε από τη Συρία και το η δημιουργία αρδευτικών καναλιών από το Ιράν.

Ο εξισλαμισμός των Περσών δημιούργησε τις βάσεις για την εμφάνιση μιας σημαντικής περσικής λογοτεχνίας, βασισμένης σε μια περσοαραβική γλώσσα.

(Αραβικά χειρόγραφα του 902 μ.Χ. με μεταφράσεις έργων του Απολλώνιου και του Αρχιμήδη σχετικά με τα παραβολικά κάτοπτρα)

Γύρω στον 8^ο μ.χ. αιώνα, αφού το αραβικό Ισλάμ ξεπέρασε την αρχική πρωτόγονη ορμή και την αναζήτηση λείας, με κέντρο την Αλεξάνδρεια συνέβη μια αραβική Αναγέννηση. Κατά την περίοδο των Αββασιδών Χαλιφώναξιοποιήθηκε η παλιότερη ελληνική σκέψη. Τα  αρχαία ελληνικά έργα άρχισαν να μεταφράζονται στην αραβική γλώσσα. Έργα των μεγάλων Ελλήνων μηχανικών όπως ο Κτησίβιος, ο Φίλων και ο Ήρων μελετώνται συστηματικά. Το ίδιο συμβαίνει και με τα έργα των Ελλήνων μαθηματικών και φιλοσόφων. Γνωμικά και απόψεις των Ελλήνων φιλοσόφων εντάχθηκαν στη μουσουλμανική παράδοση μέσω των Χαντίθ, δηλαδή των γραπτών ή προφορικών παραδόσεων που αφορούν λόγια και έργα των μωάμεθ και των συντρόφων του.

Η πνευματική παραγωγή του Ισλάμ, που βασίστηκε στην ελληνική κληρονομιά, τροφοδότησε την ακόμα καθυστερημένη καθολική Δύση με μια απαραίτητη γνώση. Έτσι, το αραβόφωνο Ισλάμ και οι ελληνόφωνοι Βυζαντινοί λόγιοι, που συνέχιζαν την ελληνική παράδοση, θα αποτέλεσουν τις δύο βάσεις για τη  μεγάλη Αναγέννηση της Δύσης.

Γ)  ΣΗΜΕΡΑ

–Το ριζοσπαστικό Ισλάμ

Μοχλός της «αφύπνισης» των μουσουλμανικών μαζών είναι οι ριζοσπάστες του Ισλάμ. Η αντιδυτική τους αντίληψη ριζώνει και μεγενθύνεται στις περιοχές καθαρών εθνικών συγκρούσεων, όπως η Παλαιστίνη και η Τσετσενία. Η αμφισβήτηση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων από αυταρχικά κράτη, ωθεί τους ηττημένους να βρουν καταφύγιο στο θρησκευτικό τους δόγμα και ειδικώτερα στην πιο επιθετική εκδοχή του. Ακριβώς αυτές οι εθνικές εστίες συγκρούσεων, επιτρέπουν στο επιθετικό Ισλάμ να σχηματοποιήσει τις παγκόσμιες αντιθέσεις και να τις εμφανίσει ως σύγκρουση των απίστων με τον κόσμο του Ισλάμ. Επιτρέπουν επίσης να προβάλλει ως μοναδική προοπτική για δικαίωση, την καταστροφή του «κακού» μέσω του Ιερού Πολέμου (Τζιχάντ). Το συναίσθημα της ήττας και της απόρριψης από τη μια, αλλά και της εκδίκησης και της δικαίωσης από την άλλη, διαχέεται σ’ ολόκληρο το μουσουλμανικό κόσμο. Με την ύπαρξη κατάλληλων κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα.

(Μελλόνυμφοι στη Σαουδική Αραβία)

Ο Χασάν Ελ Μπάνα, ιδρυτής του κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων, θεωρούσε θεμελιώδη αρχή τη θεώρηση ότι: «οι εβραίοι και οι δυτικοί δεν καταλαβαίνουν παρά μόνο μία γλώσσα, εκείνη του αίματος.» Στο βιβλίο του «Five Tracts» γράφει: «Εμείς πιστεύουμε ότι ο μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος να δώσει το πρόσωπό του, το αίμα του και τα αγαθά του, για να εκπληρώσει το χρέος του, δηλαδή να οδηγήσει την ανθρωπότητα με το φως του Ισλάμ και να υψώσει τη σημαία του ψηλά επάνων από το χώρο της γης.»

(Τούρκος ισλαμιστής-καμικάζι, που σκοτώθηκε το Νοέμβριο του ’06 στο Ιράκ, σε διπλή επιχείρηση αυτοκτονίας. Αναρτήθηκε στο ίντι)

Βασικός οδηγός δράσης του ριζοσπαστικού ισλαμικού κινήματος θεωρείται ότι είναι ένα βιβλίο, γραμμένο το 1964, του Σαγιέντ Κουντμπ -μέλους των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου- με τίτλο  «Ma‘alim fi–l tarik« (Ορόσημα). Τα κείμενα αυτά, που δημοσίευσε ο Γιώργος Καραμπελιάς στο βιβλίο του «Ισλάμ και παγκοσμιοποίηση», είναι ιδιατέρως αποκαλυπτικά της νέας επιθετικής ιδεολογίας που διαδίδεται ταχύτατα στον ισλαμικό κόσμο. Μεταξύ άλλων ο Κουντμπ αναφέρει: «…ο δυτικός κόσμος δε διαθέτει τίποτα που θα μπορούσε να πείσει την ίδια της τη συνείδηση ότι αξίζει τον κόπο να επιβιώνει και η «δημοκρατία» του ολοκληρώθηκε σαν αποτυχία… Χρειάζεται μια νέα ηγεσία που θα μπορεί ταυτόχρονα να συντηρεί και να αναπτύσσει τονυλικό πολιτισμό, τον οποίο κατέκτησε η ανθρωπότητα χάρις στην ευρωπαϊκή ευφυϊα της υλικής καινοτομίας, αλλά που παράλληλα θα μπορεί να προσφέρει στην ανθρωπότητα νέες, σταθερές, ολοκληρωμένες αξίες, καθώς και μια αυθεντική, θετική, ρεαλιστική πρόταση. Και όνο το Ισλάμ διαθέτει αυτές τις αξίες και αυτή τη μέθοδο… Ήρθε η ώρα του Ισλάμ… « (Καραμπελιάς, 93)

(Από διαδήλωση μουσουλμάνων φονταμενταλιστών στο Λονδίνο)

Το ίδιο το Κοράνι δίνει τη απαραίτητη βάση για την ανάπτυξη του ριζοσπαστικού Ισλάμ με τις αναφορές του ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί μέχρι να κυριαρχήσει η δικαιοσύνη (η ισλαμική εννοείται) και η πίστη στο μόνο θεό. (κεφ.  2)

[Αντιισλαμική συγκέντρωση στην Ολλανδία το 2007, με αφορμή την επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου. Στην συγκέντρωση συμμετείχαν η Vlaams Belang (το Φλαμανδόφωνο Κόμμα που επιδιώκει την απόσχιση της Φλάνδρας από το Βέλγιο), αλλά και αρκετοί Ευρωβουλευτές από το Front National και την Ιταλική Λίγκα του Βορρά.]

Στο κεφάλαιο του Κορανίου με τίτλο «Τα λάφυρα» αναφέρεται ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί «έως ότου παύσει ο πειρασμός και δε θα υπαρχει άλλη θρησκεία εκτός από την του μοναδικού θεού» (Νικολακάκης, 85) Οι ριζοσπάστες μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα τους ώστε, βασισμένοι στο Κοράνι, να εξισλαμίσουν τον δυτικό κόσμο. Ο Κουντμπ γράφει: «Σήμερα όλος ο κόσμος ζει σε μια κατάσταση ζαχιλίγια (προ-ισλαμικής άγνοιας)… Εμείς, χωρίς καμιά αμφιβολία, γνωρίζουμε κάτι το εντελώς καινούργιο που η ανθρωπότητα αγνοεί και δεν μπορεί να κατασκευάσει! Και αυτό το καινούργιο θα πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί στηνπράξη… Πώς όμως θα αρχίσουμε αυτή την ισλαμική ανάσταση; Θα πρέπει μια πρωτοπορία να αποφασίσει να προχωρήσει μέσα στη ζαχιλίγια που βασιλεύει πάνω σε ολόκληρη τη γη…»

(Στη Δύση αρχίζει να εμφανίζεται πλέον ένα έντονο ισλαμοφοβικό ρεύμα, που κινδυνολογεί και φοβίζει τους πολίτες με τις «προβλέψεις»  του -όπως αποτυπώνονται ειρωνικά στον παραπάνω χάρτη.)

Η αντιμετώπιση των Δυτικών όχι μόνο ως απίστων αλλά και ως εκμεταλλευτών του μουσουλμανικού κόσμου δεν αποτελεί μόνο προσέγγιση των ριζοσπαστών. Για παράδειγμα, Ο Σεϊχης Χαϊρί, που διαμένει στην Αγγλία, και θεωρείται ήπιων τόνων μουσουλμάνος ακτιβιστής γράφει: «Το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα, όλα του μουσουλμανικά εδάφη είχαν περάσει κάτω από την αρπάγη αόρατων κερδοσκοπικών ελέγχων των Δυτικών και προσφάτως, των Ιαπωνικών πολυεθνικών και πολυπρόσωπων οικονομικών υπηρεσιών, των οποίων τα κέντρα διοίκησης βρίσκονταν στη Γουόλ Στρίτ, στο Λονδίνο, στο Τόκιο και στη Φρανκφούρτη.»

(Σύγχρονο! Αλιεύτηκε στο διαδίκτυο. Δε γνωρίζουμε εάν αυτό το έγγραφο είναι πραγματικό ή αποτελεί δημιούργημα της δυτικής ισλαμοφοβίας)

Σοβαρή ώθηση στη διάδοση των ριζοσπαστικών ιδεών έδωσε η ισλαμική επανάσταση στο Ιράν και ο ακραίος λόγος του Χομεϊνί, ο οποίος στα τέλη του Μαρτίου του 1989, λίγο πριν το θάνατό του δήλωνε: «Ο Αλλάχ μας κατέστησε υπεύθυνους για την υπεράσπιση του Ισλάμ και οφείλουμε να ακολουθήσουμε τους κανόνες του τζιχάντ, επειδή η Ανατολή και η Δύση θέλουν να στερήσουν από τους μουσουλμάνους τις ελευθερίες τους.»

_____________________________________________

Π Α Ρ Α Ρ Τ Η Μ Α

Α) Από το φεμινιστικό περιοδικό «Σκούπα»

[ Ιούνιος / 2007]

ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΖΗΤΗΜΑ

Τεύχος 2, Ιούνης 1979, σελ.97

ΠΕΡΣΙΔΕΣ

Στις αρχές του περασμένου Μάρτη, λίγες μέρες μετά την επικράτηση του νέου καθεστώτος, οι Περσίδες κατέβηκαν στους δρόμους της Τεχεράνης. Τα αιτήματά τους για κοινωνική και πολιτική ισονομία, για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, για ελευθερία έκφρασης, για επαγγελματική κατοχύρωση, συμπυκνώθηκαν στην κραυγή τους κατά του «παραδοσιακού» τρόπου γυναικείας αμφίεσης, του τσαντόρ.

Ο μαζικός αυτός ξεσηκωμός των Περσίδων θέτει για μια ακόμη φορά το πρόβλημα της συμμετοχής των γυναικών σε στιγμές επαναστατικές, αποδεικνύει τη μοίρα των κατόπιν εορτής γυναικείων διεκδικήσεων κι επιβεβαιώνει την αυταπάτη της άνευ όρων «κοινής πάλης».  Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα εύγλωττο παράδειγμα για τον τρόπο παρουσίασης και-διαστρέβλωσης-από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάθε γυναικείας κινητοποίησης.

Η ιρανική επανάσταση δεν πρωτοφανέρωσε κάποιο άγνωστο ιστορικά φαινόμενο. Οι γυναίκες, απούσες στη διαμόρφωση των επιλογών κάποιου κινήματος, της στοιχειοθεσίας του, υπήρξαν έντονα παρούσες τη στιγμή της πάλης. Στο όνομα του «κοινού καλού» της πάλης κατά του κοινού εχθρού, της σύμπνοιας του κινήματος, της διαφύλαξης της ενότητάς του, οι γυναίκες αποδέχτηκαν τους όρους του παιχνιδιού κι ακολούθησαν τους κανόνες του: κάποιες διεκδικήσεις ονομάστηκαν κυρίαρχες, κάποια αιτήματα παραμερίστηκαν σαν δευτερεύοντα, κάποιες επιθυμίες δεν μπόρεσαν μήτε καν να εκφραστούν.

Η άφιξη του Αγιατολάχ Χομενεϊ στην Τεχεράνη από το Παρίσι στις 1 Φεβρουαρίου 1972

Ο αγώνας καθορίστηκε έξω από τις γυναίκες, και πραγματώθηκε με τη συμβολή τους. Τα γυναικεία αιτήματα θα βρουν κάποτε την επίλυσή τους, μόνο όχι τώρα. Όχι τη στιγμή των μεγάλων γεγονότων, των εντυπωσιακών αλλαγών. Ο συσχετισμός εξουσίας είναι προκαθορισμένος, ανελαστικός. Η πολιτική δεν αποκτά νέες διαστάσεις. Και οι γυναίκες αποσύρονται ηττημένες. Ο έξω κόσμος δεν είναι γι’ αυτές. Τα οδοφράγματα τους παραχωρήθηκαν σα στιγμιαίο προνόμιο, σα μια φευγαλέα αίσθηση ισοτιμίας. Έγκλειστες, θα έρχονται σε κάθε εθνική επέτειο αντιμέτωπες με την παραμορφωτική εικόνα της πάλης τους, που θα προσπαθεί να αλλοιώσει τη συλλογική τους μνήμη.

Η Ισλαμική Δημοκρατία επαγγέλθηκε την επαναφορά της παράδοσης. Κι εδώ δεν υπάρχει ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Το αίτημα «επιστροφή στην παράδοση» αποτελεί συχνά την «επαναστατική απάντηση» στις επιρροές του Δυτικού κόσμου, τις ξενόφερτες συνήθειες, την «αλλοίωση» κάποιων εθνικών χαρακτηριστικών.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η παράδοση ταυτίζεται με την τήρηση των αρχών του Ισλάμ όπως περιγράφονται στο Κοράνι. Περισσότερο  κώδικας συμπεριφοράς παρά ιερό βιβλίο, το Κοράνι είναι σαφές στην περίπτωση των γυναικών:

«οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες εξαιτίας των ιδιοτήτων που τους χάρισε ο Θεός εξυψώνοντας τους πάνω από αυτές, καθώς και γιατί οι άνδρες χρησιμοποιούν τα αγαθά τους για να προικίσουν τις γυναίκες. Οι ενάρετες γυναίκες είναι υπάκουες και υποταγμένες. Διατηρούν με φροντίδα κατά την απουσία του συζύγου τους αυτό που ο Θεός τις διέταξε να διατηρούν ανέπαφο. Θα τιμωρήσετε αυτές που φοβάστε πως δεν σας υπακούουν : Θα τις εξορίσετε σε κρεβάτια χωριστά, θα τις χτυπήσετε. Μόλις όμως σας υπακούσουν, θα πάψετε να τις τιμωρείτε. Γιατί ο Θεός είναι μεγάλος» (Σουράτ IV, 38).

Έτσι η παράδοση, ο ισλαμικός νόμος, καλείται να καταπνίξει σαν απομεινάρια του τυρανικού σαχικού καθεστώτος, κάποια αιτήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, κάποιες απόπειρες ανατροπής της αυστηρής και άκαμπτης ιεραρχίας.

Η διατήρηση των «εθνικών» αξιών είναι η ίδια η αποδοχή της βίας που ασκείται σε βάρος των γυναικών Το Κοράνι απευθύνεται στους άντρες. Οι γυναίκες δεν ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων, αλλά αποτελούν ένα από τα πολύτιμα εκείνα αγαθά που συνθέτουν την αντρική περιουσία. Πολυγαμία σαν εξισορρόπηση της ανίερης πορνείας που μόλις απαγορεύτηκε, ανισότητα ακόμη και στις σωματικές ποινές για το ίδιο αδίκημα.

Η επιβολή του τσαντόρ δικαιολογήθηκε ως επαναφορά της παράδοσης που καταπατήθηκε. «Η γυναίκα είναι ένα ανθρώπινο ον κι όχι μια φτιασιδωμένη κούκλα», η επιστροφή της ισλαμικής περιβολής «δεν αποτελεί διαταγή, αλλά θρησκευτικό καθήκον». Λόγια του ίδιου του Χομεϊνί. Όμως το τσαντόρ συμβολίζει την εικόνα που έχει το Ισλάμ για τη γυναίκα. Δεν είναι το σύμβολο κάποιας εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά σύμβολο της γυναικείας μειονεξίας: γυναίκες ομοιόμορφες, μαυροντυμένες, περιορισμένες, σιωπηλές, παρούσες-απούσες.

Ο αγώνας των Περσίδων αποτέλεσε για καιρό την καθημερινή μέριμνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης κάθε απόχρωσης. Και χρησιμοποιήθηκε επάξια από όλες τις πλευρές. Εξογκώθηκε, προκειμένου να αποσιωπηθούν άλλα γεγονότα των πρώτων στιγμών της επικράτησης του νέου καθεστώτος. Αναφέρθηκε, για να υποστηρίξει κάποιους αντιισλαμικούς λίβελους από ανθρώπους που δεν είχαν ούτε έχουν σχέση με το πρόβλημα. Απέκτησε χαρακτηριστικά φολκλορικά, για να αμβλυνθούν τα ανατρεπτικά του στοιχεία. Θεωρήθηκε εξωτικός, αποτέλεσμα της γυναικείας  καταπίεσης από λαό βαρβαρικό, απολίτιστο, για να φανεί η «τρομακτική αντίθεση» με τη θέση που παραχωρείται στις γυναίκες του δυτικού κόσμου. Ονομάστηκε πρωτόγονος, ιδιότυπος, για να μη διαφανεί η παγκοσμιότητα της γυναικείας αμφισβήτησης. Χαρακτηρίστηκε ως μη πολιτικός, γιατί στις εκδηλώσεις έξω από τον έλεγχο και την κάλυψη των κομμάτων δεν αναγνωρίζεται ούτε ο παραμικρός πολιτικός χαρακτήρας. Καυτηριάστηκε σαν αγώνας μιας ελάχιστης μειοψηφίας, προκειμένου να υποστηριχθεί η σιωπηλή πλειοψηφία των συμμάχων ανδρών-γυναικών.

Aλί Χαμενεϊ. Ο πρωθυπουργός του Ιράν

Για άλλη μια  φορά επιστρατεύθηκαν  όλα τα κλασικά επιχειρήματα για να αποδειχθεί η αντεπαναστατικότητα της πάλης των γυναικών: ο αποπροσανατολισμός του κινήματος, η εθνική παράδοση και οι συνέπειές της, η περιφρούρηση της επανάστασης.

Η έκφραση τα γυναικείας αλληλεγγύης αντιμετώπισε την εχθρότητα, τη γελιοποίηση, προκάλεσε μια νέα προσπάθεια διαίρεσης των γυναικών σε προοδευτικές και αντιδραστικές, πολιτισμένες και υπανάπτυκτες, Ευρωπαίες και Ανατολίτισσες, γυναίκες με φερετζέ και γυναίκες χωρίς φερετζέ.

Οι γυναίκες είδαν για άλλη μια φορά τον αγώνα τους να παρερμηνεύεται, να χρησιμοποιείται, να γίνεται η αφορμή του ίδιου τους του χωρισμού. Είδαν μια διεκδίκηση συνολική να μετατρέπεται σε ενδυματολογική διαμάχη.

—————————————————————————–

Aπό το Θούριο του Ρήγα, όπου φαίνεται η προνεωτερική σημασία και χρήση του όρου «Τούρκος»……

«Να σφάξωμεν τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν»

.

Με την  ίδια σημασία χρησιμοποιεί τους όρους και ο Κορδάτος όταν αναφέρεται στην περίπτωση των Σουλιωτών στον ανταγωνισμό τους με τον Αλή πασά και στις διαμαρτυρίες που έκαναν οι «χριστιανοί και Τούρκοι αγρότες», ακόμα και στον ίδιο τον σουλτάνο, εκτός από τον πασά των Ιωαννίνων

Γ. Κορδάτου, Ιστορία της Ελλάδας,  τόμ. Α΄, σ. 408-409.

—————————————————————————–

ΕΛΛΕΙΨΗ  ΑΝΟΧΗΣ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

Μπαχάι Κοινότητα της Ελλάδας , Παρασκευή, 16 ΜΑΙΟΥ 2008

Συνελήφθησαν έξι Μπαχάι ηγέτες στο Ιράν στο ίδιο πρότυπο με τις θανάσιμες εκκαθαρίσεις των αρχών του 1980 Χθες συνελήφθησαν έξι Μπαχάι ηγέτες στο Ιράν και οδηγήθηκαν στις περιβόητες φυλακές Evin κατά τη διάρκεια μιας εκκαθάρισης που είναι δυσοίωνα παρόμοια με τα επεισόδια τη δεκαετία του ’80, όταν ένας σημαντικός αριθμός Ιρανών Μπαχάι ηγετών απήχθηκαν και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι έξι άνδρες και γυναίκες, όλοι τους μέλη της εθνικού επιπέδου ομάδας, η οποία μεριμνούσε για τα απολύτως απαραίτητα των Μπαχάι στο Ιράν, βρισκόντουσαν στα σπίτια τους την Τετάρτη το πρωί όταν πράκτορες του Υπουργείου Πληροφοριών πριν τους συλλάβουν, εισέβαλαν και ερεύνησαν εκτενώς κάθε σπίτι για σχεδόν πέντε ώρες. Το έβδομο μέλος της εθνικής συντονιστικής ομάδας είχε συλληφθεί στις αρχές Μαρτίου στο Mashhad αφού είχε κληθεί από το εκεί Γραφείο του Υπουργείου Πληροφοριών για ένα δήθεν ασήμαντο θέμα. «Διαμαρτυρόμαστε εντονότατα για τις συλλήψεις των αδελφών μας Μπαχάι στο Ιράν», είπε η Μερβάς Μαάνιαν, εκπρόσωπος Τύπου της Μπαχάι Κοινότητας της Ελλάδας. «Το μόνο τους έγκλημα είναι το πιστεύω τους στην Μπαχάι Πίστη». Είπε ότι «είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το πώς αυτή η εκκαθάριση παραπέμπει στις μαζικές συλλήψεις ή απαγωγές των μελών δύο εθνικών Μπαχάι διαχειριστικών συμβουλίων του Ιράν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 – οι οποίες οδήγησαν στην εξαφάνιση ή την εκτέλεση 17 ατόμων». «Οι επιδρομές κατά τις πρώτες πρωινές ώρες στα σπίτια αυτών των προεξεχόντων Μπαχάι ήταν καλά συντονισμένες, και είναι σαφές ότι αντιπροσωπεύουν μια υψηλού επιπέδου προσπάθεια να χτυπήσουν και πάλι τους Μπαχάι και να εκφοβίσουν την Ιρανική Μπαχάι κοινότητα γενικότερα», είπε η κα Μαάνιαν. Χθες συνελήφθησαν οι: κα Fariba Kamalabadi, ο κ. Jamaloddin Khanjani, ο κ. Afif Naeimi, ο κ. Saeid Rezaie, ο κ. Behrouz Tavakkoli, και ο κ. Vahid Tizfahm. Όλοι ζουν στην Τεχεράνη. Η κα Kamalabadi, ο κ. Khanjani, και ο κ. Tavakkoli είχαν συλληφθεί και στο παρελθόν και είχαν αφεθεί ελεύθεροι έπειτα από περιόδους που κυμαίνονταν από πέντε μέρες μέχρι και τέσσερεις μήνες. Η κα Mahvash Sabet, η οποία επίσης κατοικεί στην Τεχεράνη, συνελήφθη στο Mashhad, στις 5 Μαρτίου 2008. Η κα Sabet κλήθηκε στο Mashhad από το Υπουργείο Πληροφοριών, δήθεν με την αιτιολογία ότι έπρεπε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικές με τον ενταφιασμό ενός ατόμου στο Μπαχάι νεκροταφείο εκείνης της πόλης.  Στις 21 Αυγούστου 1980 και τα εννέα μέλη του Εθνικού Πνευματικού Συμβουλίου των Μπαχάι του Ιράν απήχθηκαν και εξαφανίστηκαν χωρίς κανένα ίχνος. Είναι σίγουρο ότι εκτελέστηκαν. Το Εθνικό Πνευματικό Συμβούλιο των Μπαχάι του Ιράν ανασυγκροτήθηκε σύντομα μετά από αυτό αλλά διαλύθηκε και πάλι με την εκτέλεση των οκτώ μελών του, στις 27 Δεκεμβρίου 1981.

Αρκετά μέλη των τοπικών Μπαχάι διαχειριστικών συμβουλίων, γνωστά ως Τοπικά Πνευματικά Συμβούλια, είχαν επίσης συλληφθεί και εκτελεστεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πριν η διεθνή κατακραυγή εξαναγκάσει την κυβέρνηση να επιβραδύνει τις εκτελέσεις των Μπαχάι. Από το 1979, περισσότεροι από 200 Μπαχάι έχουν θανατωθεί ή εκτελεστεί στο Ιράν, ενώ κανένας δεν έχει εκτελεστεί από το 1998.

Το 1983, η κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου όλους τους επίσημους Μπαχάι διαχειριστικούς θεσμούς και η Ιρανική Μπαχάι κοινότητα ανταποκρίθηκε με την διάλυση του Εθνικού Πνευματικού Συμβουλίου της, το οποίο είναι ένα αιρετό διαχειριστικό συμβούλιο, και όλων των περίπου 400 αιρετών διαχειριστικών συμβουλίων σε τοπικό επίπεδο. Επίσης οι Μπαχάι σε όλο το Ιράν ανέστειλαν σχεδόν όλες τις τακτικές οργανωτικές δραστηριότητες τους.

Η άτυπη εθνικού επιπέδου συντονιστική ομάδα, γνωστή ως οι Φίλοι, δημιουργήθηκε εν γνώση της κυβέρνησης για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των διαφόρων αναγκών της Μπαχάι κοινότητας των 300.000 μελών στο Ιράν, η οποία είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της χώρας.

Μπαχάι Κοινότητα της Ελλάδας

————————————————————–

Ισλάμ και αλήθειες περί Μωάμεθ, ειρήνης, και γυναικών

Μουσουλμάνοι αναγνώστες, προσοχή: αυτή η σελίδα περιλαμβάνει μόνο εδάφια Ισλαμικών κειμένων.

Καμία προσωπική άποψη του συγγραφέα δεν περιλαμβάνεται εδώ.Μη-Μουσουλμάνοι αναγνώστες: ιερά κείμενα του Ισλάμ που αποσπάσματά τους δίνονται παρακάτω είναι: το Κοράνι, οι ιερές Χαντίθ (διηγήσεις) των Σαχί Μπουχαρί και Σαχί Μουσλίμ, και η Σιράτ Ρασούλ Αλλάχ (βίος του Αγγελιοφόρου του Αλλάχ) των Μουχάμαντ ιμπν Ισχάκ, και αλ-Ταμπαρί.

Αποσπάσματα από μια ισλαμική ιστοσελίδα είναι σε μπλε χρώμα, και από τα ιερά ισλαμικά κείμενα σε πράσινο, αποδιδόμενα σε καθομιλούμενη νεοελληνική από το συγγραφέα. Οι δικές-μου φράσεις είναι σε μαύρο χρώμα, και τα επεξηγηματικά-μου σχόλια είναι σε αγκύλες και σε πλάγια γραφή [έτσι]. Άλλα παρενθετικά σχόλια (έτσι) ανήκουν στα πρωτότυπα ισλαμικά αποσπάσματα. Οι προσδιορισμοί «Προφήτης», «Αγγελιοφόρος», και «Απόστολος» αναφέρονται στον Μωάμεθ.

———————————————————

Διαβάζουμε στο Το Ισλάμ είναι Ειρήνη (http://www.islamispeace.org.uk) για τον χαρακτήρα του Μωάμεθ:

«Καθώς μεγάλωνε, ο Μωάμεθ (α.τ.δ.ε.)(*) έγινε γνωστός για τη φιλαλήθειά του, τη γενναιοδωρία, και την ειλικρίνειά του, κερδίζοντας τον τίτλο του αλ-Αμίν, του φερέγγυου. Ο Μωάμεθ (α.τ.δ.ε.) καλούνταν συχνά για να δικάσει ασυμφωνίες και για να συμβουλεύσει τους συντοπίτες-του, κατοίκους της Μέκκας.»

(*) Το (α.τ.δ.ε) είναι η μετάφρασή μου του αγγλικού (p.b.u.h.), δηλαδή του «peace be upon him», ήτοι: «ας του δίνεται ειρήνη», με το οποίο οι Μουσουλμάνοι ακολουθούν κάθε αναφορά στο όνομα του προφήτη-τους.

Ας δούμε μια έγκυρη άποψη επί του θέματος:

Μπουχαρί:Τ7Β67Α427 «[Ο Μωάμεθ είπε,] «Εις το όνομα του Αλλάχ, αν κάνω έναν όρκο και αργότερα βρω κάτι άλλο που είναι καλύτερο, τότε κάνω το καλύτερο και παραμερίζω τον όρκο-μου.»»

Και ορίστε τί απαίτησε ο Μωάμεθ για τους όρκους των άλλων:

Κοράνι 9:12 «Κι αν αυτοί [οι άπιστοι] σπάσουν τον όρκο-τους μετά τη συμφωνία και (απροκάλυπτα) κατηγορήσουν τη θρησκεία-σας [δηλ. το μουσουλμανισμό], τότε πολεμήστε με τους αρχηγούς των απίστων – ασφαλώς οι όρκοι-τους δεν αξίζουν – έτσι ώστε να σταματήσουν.»

Τα παρακάτω εδάφια από τα ιερά ισλαμικά κείμενα έχουν επίσης ενδιαφέρον:

Μπουχαρί:Τ4Β52Α270-271 «Ο Προφήτης είπε: «Ποιος είναι ικανός να σκοτώσει τον Ασράφ; [Επεξηγηματική σημείωση: ο Ασράφ ήταν ένας Εβραίος ποιητής που έγραψε κάποια πράγματα εναντίον του Μωάμεθ.] Είπε πράγματα προσβλητικά εναντίον του Αλλάχ και του Αποστόλου-του.» Ο Μασλάμα σηκώθηκε λέγοντας: «Ω Απόστολε του Αλλάχ! Θα ήθελες να τον σκοτώσω εγώ;» Ο Προφήτης απάντησε: «Ναι.» Ο Μασλάμα είπε: «Τότε επίτρεψέ μου να πω ότι θέλω [δηλ., ένα ψέμα].» Ο Μωάμεθ είπε: «Σου επιτρέπω.»»

Ταμπαρί 7:94 «Ο Ασράφ δεν υποψιάστηκε τίποτα το κακό, όταν ο Μασλάμα φώναξε: «Χτυπήστε τον εχθρό του Αλλάχ!» Έτσι τον χτύπησαν, και τα σπαθιά-τους έπεσαν πάνω-του. Ο Μασλάμα είπε: «Θυμήθηκα το μαχαίρι-μου και το άδραξα. Το έμπηξα στο κάτω μέρος του σώματός του. Τον τρύπησα προς τα κάτω μέχρι που έφτασα στα γεννητικά-του όργανα. Ο εχθρός του Αλλάχ έπεσε στο έδαφος.»»

Ισχάκ:368 «Φέραμε το κεφάλι-του στον Μωάμεθ τη νύχτα, χαιρετήσαμε τον Προφήτη καθώς προσευχόταν, και ρίξαμε το κεφάλι του Ασράφ μπροστά στα πόδια-του. Ο Προφήτης δόξασε τον Αλλάχ που ο ποιητής είχε σκοτωθεί, και μας συνεχάρη για την καλή δουλειά που κάναμε για τον Σκοπό του Αλλάχ. Η επίθεσή μας εναντίον του εχθρού του Αλλάχ έσπειρε τον τρόμο μεταξύ των Εβραίων, και δεν υπήρχε Εβραίος στη Μεδίνα που να μη φοβόταν για τη ζωή-του.»

Ταμπαρί 7:97 «Το πρωί μετά το φόνο του Ασράφ, ο Προφήτης διέταξε: «Σκοτώστε όποιον Εβραίο μπορείτε.»»

Ισχάκ:369 «Τότε ο Μασ’ούντ όρμησε πάνω στον Σουναϋνά, έναν από τους Εβραίους εμπόρους με τον οποίο η οικογένειά του είχε κοινωνικές κ’ εμπορικές σχέσεις, και τον σκότωσε. Ο αδερφός του Μουσουλμάνου διαμαρτηρήθηκε λέγοντας: «Γιατί τον σκότωσες; Αρκετό λίπος έχεις στην κοιλιά-σου από τη φιλανθρωπία-του.» Ο Μασ’ούντ απάντησε: «Μά τον Αλλάχ, αν ο Μωάμεθ με είχε διατάξει να σκοτώσω εσένα, αδερφέ-μου, θα σου είχα κόψει το κεφάλι.» Οπότε ο αδερφός-του είπε: «Όποια θρησκεία μπορεί να σε βάλει να κάνεις τέτοιο πράγμα είναι πραγματικά θαυμάσια!«»

Μπουχαρί:Τ4Β56Α826 «Ο Σαντ εξεμάνη και είπε (στον Ουμαΐγια): «Φύγε από κοντά-μου, γιατί έχω ακούσει το Μωάμεθ να λέει οτι θα σε σκοτώσει.» Ο Ουμαΐγια είπε: «Θα με σκοτώσει;» Ο Σαντ είπε: «Ναι.» Ο Ουμαΐγια είπε: «Μά τον Αλλάχ! Όταν ο Μωάμεθ λέει κάτι, ποτέ δεν λέει ψέμματα.»»

Ταμπαρί 7:101 «Ζήτησαν από τον Προφήτη την άδεια να σκοτώσουν τον Σαλλάμ. Τους την έδωσε.»

Ισχάκ:308 «Στα μισά του δρόμου προς τη Μεδίνα, ο Οκμπά [ένας απ’ τους αιχμαλώτους] κλήθηκε για να εκτελεστεί. [Επεξηγηματική σημείωση: καθώς οι άλλοι αιχμάλωτοι κρατούνταν με σκοπό τα λύτρα, ο Οκμπά ρώτησε το Μωάμεθ γιατί του φέρονταν σκληρώτερα από τους άλλους αιχμαλώτους.] Ο Προφήτης είπε: «Λόγω της εχθρότητάς σου προς τον Αλλάχ και τον Προφήτη-του.» «Και η μικρή-μου κόρη;» σπάραξε ο Οκμπά, «ποιος θα την περιποιηθεί;» «Η Φωτιά της Κόλασης», απάντησε ο Μωάμεθ. Εκείνη τη στιγμή αποκεφαλίστηκε. «Σιχαμένο υποκείμενο, [είπε ο Μωάμεθ] με περιγελούσες κ’ έλεγες πως οι ιστορίες-σου ήταν καλύτερες από τις δικές-μου. Ευχαριστώ τον Αλλάχ που σε σκότωσε και με παρηγόρησε.»»

Ταμπαρί 8:122/Ισχάκ:515 Ο Προφήτης έδωσε εντολή στον Ζουμπάιρ σχετικά με τον Κινανάχ, λέγοντας, «Βασάνισέ τον μέχρι να ξερριζώσεις και να εξάγεις ότι κατέχει.» Έτσι ο Ζουμπάιρ άναψε μια φωτιά στο στήθος του Κινανάχ, αναδεύοντάς τη με τη μασιά-του μέχρι που ο Κινανάχ ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος. Τότε ο Αγγελιοφόρος τον παρέδωσε στο Μασλάμα, που τον αποκεφάλισε.

Ισχάκ: 676 «[Επεξηγηματική σημείωση: η Ασμά μπιντ Μαρουάν ήταν συγγραφέας και ποιήτρια. Έγραψε κριτικές εναντίον του Μωάμεθ, ζητώντας από τη φυλή-της να φυλάγεται από κείνον, ως εξής:] «Υπακούτε έναν ξένο που σας παρακινεί να δολοφονείτε για να πάρετε λάφυρα. Είστε άπληστοι. Δεν υπάρχει κανένας με αντρική τιμή ανάμεσά σας;» Ακούγοντας αυτές τις γραμμές ο Μωάμεθ είπε: «Δεν θα με απαλλάξει κανείς απ’ αυτήν τη γυναίκα;» Ο Ουμαΐρ, ένας ένθερμος Μουσουλμάνος, αποφάσισε να εκπληρώσει την επιθυμία του Προφήτη. Την ίδια εκείνη νύχτα γλίστρησε μέσα στο σπίτι της συγγραφέως καθώς εκείνη κοιμόταν περιτριγυρισμένη από τα μικρά παιδιά-της. Υπήρχε ένα πάνω στο στήθος-της. Ο Ουμαΐρ απομάκρυνε το μωρό που θήλαζε, και τότε έμπηξε το σπαθί-του στην ποιήτρια. Το επόμενο πρωί στο τέμενος, ο Μωάμεθ, που ήταν ενήμερος του φόνου, είπε: «Βοήθησες τον Αλλάχ και τον Απόστολό του.» Ο Ουμαΐρ είπε: «Είχε πέντε γιους· μήπως θα έπρεπε να αισθανθώ τύψεις;» «Όχι», απάντησε ο Προφήτης. «Ο φόνος-της είχε τόση σημασία όση δυο κατσίκια που κουτουλάνε τα κεφάλια-τους.»»

Μπουχαρί:Τ4Β52Α260 «Ο Προφήτης είπε: «Αν ένας Μουσουλμάνος απαρνηθεί τη θρησκεία-του, σκοτώστε-τον.»»

Μπουχαρί:Τ4Β52Α261 «Μια ομάδα από οκτώ άντρες […] σκότωσαν το βοσκό και πήραν τις καμήλες-του, κ’ έγιναν άπιστοι ενώ πρωτύτερα ήταν Μουσουλμάνοι. Όταν ο Προφήτης ειδοποιήθηκε από κάποιον που έσπευσε για βοήθεια, έστειλε μερικούς άντρες στο κατόπι-τους, και πριν ο ήλιος ανεβεί ψηλά, τους πιάσανε, κ’ έβαλε και τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια. Μετά έδωσε διαταγές για καρφιά που ήταν καυτά και τα πέρασε πάνω από τα μάτια-τους, και αφέθηκαν στη Χάρρα (δηλ. μια βραχώδη έκταση στη Μεδίνα). Ζήτησαν νερό, και κανείς δεν τους έδωσε να πιουν μέχρι που πέθαναν.»

———————————————————————

Από το δικτυακό τόπο Το Ισλάμ είναι Ειρήνη (http://www.islamispeace.org.uk/itm.php?id_top=34#1), περί της σχέσης μεταξύ Ισλάμ και τρομοκρατίας:

«Τα τελευταία χρόνια, πολλή προσοχή έχει δοθεί από τα μέσα ενημέρωσης στην απειλή του «Ισλαμικού Φονταμενταλισμού». Δυστυχώς, χάρη σε ένα μείγμα προκατειλημένων ρεπορτάζ στα μέσα ενημέρωσης και πράξεων μερικών παραστρατημένων Μουσουλμάνων, η λέξη «Ισλάμ» έχει γίνει σχεδόν συνώνυμη με την «τρομοκρατία». Εντούτοις, όταν κανείς εξετάσει την κατάσταση, η ερώτηση που θα έπρεπε να έρθει στο νου είναι: Προτρέπουν σε τρομοκρατία τα διδάγματα του Ισλάμ; Η απάντηση είναι: Ασφαλώς όχι! Το Ισλάμ απαγορεύει παντελώς τις τρομοκρατικές πράξεις που εκτελούνται από κάποιους παραπλανημένους ανθρώπους.

Το Ισλάμ προτρέπει σε ειρήνη, ευσπλαχνία, και συγχώρεση. Η δολοφονία αθώων ανθρώπων αντιβαίνει πλήρως προς τη διδασκαλία του Ισλάμ.»

Ας δούμε τώρα τί λένε το Κοράνι και τα άλλα ισλαμικά ιερά κείμενα επί του θέματος:

Κοράνι, 8:12 «Θυμηθείτε οτι ο Κύριός σας ενέπνευσε τους αγγέλους (με το μήνυμα): «Είμαι μαζί-σας: δώστε αντοχή στους Πιστούς: Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των Απίστων: τσακίστε τους λαιμούς-τους, και σακατέψτε τα ακροδάχτυλά τους.»»

Κοράνι 33:26 «Κ’ εκείνους από τους Ανθρώπους του Βιβλίου [δηλ. τους Εβραίους και τους Χριστιανούς] που τους βοήθησαν – ο Αλλάχ τους έριξε από τα φρούριά τους κ’ έσπειρε τον τρόμο στις καρδιές-τους. (Έτσι ώστε) κάποιους σκοτώσατε, κι άλλους πήρατε αιχμαλώτους.»

Ισχάκ:368 «Φέραμε το κεφάλι [του Ασράφ] στον Μωάμεθ τη νύχτα, χαιρετήσαμε τον Προφήτη καθώς προσεύχονταν, και ρίξαμε το κεφάλι του Ασράφ μπροστά στα πόδια-του. Ο Προφήτης δόξασε τον Αλλάχ που ο ποιητής είχε σκοτωθεί, και μας συνεχάρη για την καλή δουλειά που κάναμε για τον Σκοπό του Αλλάχ. Η επίθεσή μας εναντίον του εχθρού του Αλλάχ έσπειρε τον τρόμο μεταξύ των Εβραίων, και δεν υπήρχε Εβραίος στη Μεδίνα που να μη φοβόταν για τη ζωή-του.»

——————————————————–

Από το δικτυακό τόπο Το Ισλάμ είναι Ειρήνη, περί της σχέσης μεταξύ Ισλάμ και πολέμου:

«Πολλοί μη-Μουσουλμάνοι, όταν σκέφτονται για το Ισλάμ, φαντάζονται θρησκευόμενους μανιακούς μ’ ένα σπαθί στο ένα χέρι και το Κοράνι στο άλλο. Αυτός ο μύθος, που έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη την εποχή των Σταυροφοριών, είναι τελείως αστήρικτος. Πρώτ’ απ’ όλα, το Ιερό Κοράνι λέει ξεκάθαρα: «Ας μην υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία». Επιπλέον, το Ισλάμ διδάσκει οτι η πίστη ενός ανθρώπου πρέπει να είναι αληθινή και ειλικρινής, οπότε είναι κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να επιτευχθεί δια της βίας σε κανέναν. Καταλύοντας το μύθο οτι το Ισλάμ «διαδόθηκε με το σπαθί», ο (μη-Μουσουλμάνος) ιστορικός De Lacy O’ Leary έγραψε: «Η ιστορία κάνει ξεκάθαρο, εντούτοις, οτι ο μύθος των φανατικών Μουσουλμάνων που σάρωσαν τον κόσμο και διέδωσαν το Ισλάμ δια της ακμής της σπάθης-τους στις κατακτημένες φυλές είναι ένας από τους πιο φανταστικά γελοίους μύθους που δέχτηκαν ποτέ οι ιστορικοί.» (Το Ισλάμ στο Σταυροδρόμι, Λονδίνο, 1923, σ. 8).»

«Στα Αραβικά, η λέξη «τζιχάντ» σημαίνει την πάλη, τον αγώνα, και την προσπάθεια. Είναι μια κεντρική και πλατιά ισλαμική έννοια που κυρίως σημαίνει το να παλεύει κανείς εναντίον των κακών κλίσεων του εαυτού-του.

Το Ισλάμ δεν περιορίζεται στα όρια του ατόμου, αλλά προεκτείνεται στην πρόοδο της κοινωνίας και της ανθρωπότητας γενικότερα. Ένα άτομο δεν μπορεί να προοδεύει σε απομόνωση από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία ή στον έξω κόσμο. Επομένως (η λέξη τζιχάντ) σημαίνει επίσης τον αγώνα για την καλυτέρευση της ζωής στην κοινωνία και τον αγώνα ενάντια στην αδικία, καταπίεση, και τυραννία.

Η λέξη «τζιχάντ» εν γένει παρανοείται και κατά συνέπεια προκαλεί ισχυρή εναντίωση. Είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται συχνά στον τύπο, άμεσα ή έμμεσα, για να δηλώσει τον ιερό πόλεμο. Στην πραγματικότητα ο όρος «ιερός πόλεμος» καθιερώθηκε στην Ευρώπη κατά την περίοδο των Σταυροφοριών.  Πρόκειται για έννοια ξένη προς το ισλαμικό σύνολο ιδεών.  Ο πόλεμος δεν είναι «ιερός».»

Τωρα ας διαβάσουμε τί έχουν να πουν τα ιερά κείμενα του Ισλάμ για τον πόλεμο και το τζιχάντ. (Το «δώστε μάχη», παρακάτω, είναι μετάφραση της Αραβικής λέξης «τζιχάντ».):

Κοράνι, 2:190-193 «Και δώστε μάχη για τον Αλλάχ μ’ εκείνους που μάχονται εναντίον-σας, και μην ξεπεράσετε τα όρια, ασφαλώς ο Αλλάχ δεν αγαπάει εκείνους που ξεπερνούν τα όρια. Και σκοτώστε-τους όπου τους βρείτε, και διώξτε-τους από κει που σας έδιωξαν, [γιατί] ο διωγμός είναι χειρότερος από το φόνο. […] Και δώστε μάχη εναντίον-τους μέχρις ότου να μην υπαρχει πια διωγμός, και η θρησκεία να είναι μόνο για τον Αλλάχ.»

Κοράνι, 2:216 «Οι εχθροπραξίες σας ζητούνται, κ’ εσάς δεν σας αρέσουν. Είναι όμως δυνατόν να μην σας αρέσει κάτι που είναι καλό για σας, και να σας αρέσει κάτι που είναι κακό για σας. Αλλά ο Αλλάχ γνωρίζει, ενώ εσείς όχι.»

Κοράνι, 4:74 «Συνεπώς αφήστε εκείνους που μάχονται για τον Αλλάχ, που ανταλλάσσουν την επίγεια ζωή με την επουράνια· και σε όποιον μάχεται για τον Αλλάχ, είτε σκοτωθεί είτε νικήσει, Εμείς θα του δώσουμε μια πλούσια ανταμοιβή.»

Κοράνι, 4:89 «συνεπώς μην κάνετε φίλους μεταξύ αυτών [των υποκριτών, που εγκατέλειψαν το Ισλάμ] μέχρις ότου φύγουν (από τα σπίτια-τους) κατά τον τρόπο του Αλλάχ· αλλ’ αν γυρίσουν, τότε πιάστε-τους και σκοτώστε-τους όπου τους βρείτε, και μην κάνετε μεταξύ αυτών φίλους ή βοηθούς.»

Κοράνι, 8:15-16 «Ω πιστοί! όταν συναντήσετε τους απίστους στη μάχη, ποτέ μη στρέψετε τα νώτα-σας σ’ αυτούς. Αν κανείς στρέψει τα νώτα σ’ αυτούς μια τέτοια μέρα – εκτός αν πρόκειται για στρατηγική κίνηση του πολέμου, ή για υποχώρηση προς μια στρατιωτική μονάδα (δική-του) – στρέφει επάνω-του την οργή του Αλλάχ, και κατοικία-του είναι η Κόλαση.»

Κοράνι, 8:39 «Ώστε δώστε μάχη εναντίον-τους μέχρις ότου να μην υπαρχει πια διωγμός, και η θρησκεία να είναι μόνο για τον Αλλάχ.»

Κοράνι 8:65 «Ω Προφήτη, παρώτρυνε τους πιστούς να δώσουν μάχη. Αν υπάρχουν είκοσι αποφασισμένοι ανάμεσά σας θα κατατροπώσουν διακόσιους; αν υπάρχουν εκατό τότε θα σκοτώσουν χίλιους απίστους, γιατί αυτοί είναι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν.»

Κοράνι, 9:5 «Και όταν οι ιεροί μήνες περάσουν, τότε σφάξτε τους ειδωλολάτρες όπου τους βρείτε, και κάντε-τους αιχμαλώτους και πολιορκείστε-τους και κρυφτείτε και στήστε-τους ενέδρες, μετά αν μετανοήσουν και κάνουν συνέχεια προσευχές και πληρώνουν το φόρο για τους φτωχούς, αφήστε-τους το δρόμο ελεύθερο· ασφαλώς ο Αλλάχ συγχωρεί, είναι Φιλεύσπλαχνος.»

Κοράνι 47:4 «Επομένως, όταν συναντάτε τους απίστους (στη μάχη), τσακίστε τους λαιμούς-τους· αργότερα, όταν θα τους έχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε-τους γερά: μετά (είναι ώρα για) είτε γενναιοδωρία είτε λύτρα: μέχρις ότου ο πόλεμος τα φέρει όλα εις πέρας. Έτσι (διατάσσεστε): αλλά αν ήταν Θέλημα του Αλλάχ, ασφαλώς θα μπορούσε να τους τιμωρήσει (ο Ίδιος); αλλά (σας αφήνει να μάχεστε) για να σας δοκιμάσει.»

Κοράνι 61:4 «Ασφαλώς ο Αλλάχ αγαπάει όσους μάχονται για το Σκοπό-του σε παράταξη μάχης, σαν να ήταν μια στέρεη συμπαγής μάζα.»

Κοράνι 9:29 «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος-Του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους Ανθρώπους του Βιβλίου, [Χριστιανοί και Εβραίοι] μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κ’ αισθάνονται καθυποταγμένοι.»

Ισχάκ:587. «Η επίθεσή μας δεν θα είναι μια ασθενική, παραπαίουσα υπόθεση. Θα δώσουμε μάχη όσο ζούμε. Θα μαχόμαστε μέχρι να σε στρέψουμε στο Ισλάμ, να ζητάς ταπεινά καταφύγιο. Θα μαχόμαστε χωρίς να μας νοιάζει ποιον συναντάμε. Θα δώσουμε μάχη είτε αν καταστρέψουμε αρχαίες ιδιοκτησίες είτε νέα προνόμια. Έχουμε πετσοκόψει κάθε αντίπαλο. Τους έχουμε διώξει βίαια από μπροστά-μας υπό την ηγεσία του Αλλάχ και του Ισλάμ. Θα δώσουμε μάχη μέχρις ότου εγκαθιδρυθεί η θρησκεία-μας. Και θα τους λεηλατήσουμε, γιατί πρέπει να ντροπιαστούν.»

Ισχάκ:327 «Ο Αλλάχ είπε, «Ένας προφήτης πρέπει να σφάξει πριν να συλλέξει αιχμαλώτους. Ο κατασφαγμένος εχθρός διώχνεται από τη γη. Μωάμεθ, έχεις ζηλέψει τις επιθυμίες αυτού του κόσμου, τα καλά και τα λύτρα που οι αιχμάλωτοι θα φέρουν. Αλλά ο Αλλάχ επιθυμεί να σκοτωθούν για να κάνει φανερή τη θρησκεία.»»

Ισχάκ:576 «Μου άρεσε η τιμωρία που επιβλήθηκε στους απίστους. Το να τους σκοτώνεις ήταν γλυκύτερο από πιοτό. Καλπάσαμε ανάμεσά τους λαχανιάζοντας για τα λάφυρα. Με τη δυνατή φωνή του στρατού-μας, η ίλη του Αποστόλου προχώρησε στη σύρραξη.»

Ταμπαρί 9:69 «Οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Προφήτη. Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζύρηδες του Αγγελιοφόρου-Του. Πολεμούμε τον κόσμο μέχρι που να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Αγγελιοφόρο-Του έχει εξασφαλίσει τη ζωή-του και τα υπάρχοντά του από μας. Όσο για κείνον που δεν πιστεύει, θα τον πολεμήσουμε για πάντα για το Σκοπό του Αλλάχ. Ο φόνος-του είναι μικρό πράγμα για μας.»

Ισχάκ:300 «Μάχομαι στην υπηρεσία του Αλλάχ. Αυτό είναι ευλάβεια και καλή πράξη. Στον πόλεμο του Αλλάχ δεν φοβάμαι όπως θα φοβούνταν οι άλλοι. Γιατί αυτή η μάχη είναι δίκαιη, αληθινή, και καλή.»

Μπουχαρί:Τ4Β53Α386 «Ο Προφήτης-μας, ο Αγγελιοφόρος του Κυρίου-μας, μας διέταξε να σας πολεμήσουμε μέχρις ότου να προσκυνήσετε τον Αλλάχ και μόνον εκείνον, ή να μας πληρώσετε την Τζίζγια (φόρο υποτέλειας)· και ο Προφήτης-μας μας έχει πληροφορήσει οτι ο Κύριός μας λέει: «Όποιος ανάμεσά μας σκοτωθεί σαν μάρτυρας θα πάει στον Παράδεισο για να ζήσει μια πολυτελή ζωή που δεν έχει ξαναδεί όμοιά της, και όποιος επιζήσει θα γίνει ο αφέντης-σας.»»

Ισχάκ:208 «Όταν ο Αλλάχ επέτρεψε στον Απόστολό Του να δώσει μάχη, το δεύτερο Ακάμπα περιελάμβανε συνθήκες σχετικά με τον πόλεμο που δεν ήταν στην πρώτη πράξη υποταγής. Τώρα δεσμευτήκαμε σε πόλεμο εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας για τον Αλλάχ και τον Απόστολό Του. Μας υποσχέθηκε μια ανταμοιβή στον Παράδεισο για την πιστή-μας υπηρεσία. Δεσμευτήκαμε να πολεμήσουμε με πλήρη υποταγή στο Μωάμεθ ανεξάρτητα από το πόσο αντίξοες θα είναι οι συνθήκες.»

Μουσλίμ 20:4645 «…Αυτός (ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ) το έκανε αυτό και είπε: «Υπάρχει μια άλλη πράξη που ανυψώνει τη θέση ενός άνδρα στον Παράδεισο σε βαθμό κατά εκατό φορές (υψηλότερο), και η διαφορά μεταξύ του ενός βαθμού και του άλλου είναι ίση με το ύψος του ουρανού απ’ τη γη». Εκείνος (ο Αμπού Σα’ιντ) είπε: «Ποια είναι αυτή η πράξη;» Εκείνος [ο Μωάμεθ] απάντησε: «Τζιχάντ για τον Αλλάχ! Τζιχάντ για τον Αλλάχ!»»

—————————————-

Από το δικτυακό τόπο Το Ισλάμ είναι Ειρήνη, για την κατάσταση των γυναικών στο Ισλάμ:

«Πολλά εδάφια στο Κοράνι κάνουν ξεκάθαρο το οτι άνδρες και γυναίκες είναι ίσοι από την άποψη του Θεού. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ισλάμ, το μόνο πράγμα που διαχωρίζει τους ανθρώπους κατά την άποψη του Θεού είναι ο βαθμός της ορθής συμπεριφοράς-τους. Πολλοί εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν οτι ο Ισλαμικός Νόμος εγγυήθηκε, πάνω από 1400 χρόνια πριν, άγνωστα μέχρι τότε δικαιώματα στις γυναίκες.  Για παράδειγμα, η ισλαμική δικαιοσύνη δηλώνει ξεκάθαρα οτι οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν, να μορφώνονται, να κατέχουν περιουσία, να έχουν οικονομική ανεξαρτησία, να λειτουργούν επιχειρήσεις, και να λαμβάνουν ίση αμοιβή για ίση εργασία. Αυτά τα ίδια δικαιώματα δόθηκαν στις γυναίκες στην Ευρώπη και στην Αμερική πρόσφατα μόνον.

Η κύρια διαφορά στον τρόπο με τον οποίο αυτά τα δικαιώματα εμφανίστηκαν είναι επίσης σημαντική. Στην Ευρώπη τα δικαιώματα έγιναν μέρος του νόμου μόνον αφού οι γυναίκες έκαναν μεγάλους πολιτικούς αγώνες. Στο Ισλάμ, τα δικαιώματα δόθηκαν από το Θεό μέσω της αποκάλυψης. Δεν μπορούν να απαλειφθούν με κανενός την απόφαση.

Αν οι γυναίκες στο Μουσουλμανικό Κόσμο σήμερα δεν έχουν τα δικαιώματά τους κι αν κάποια συγκεκριμένη κοινωνία καταπιέζει τις γυναίκες, το κάνει παρά το Ισλάμ, κι όχι λόγω του Ισλάμ.»

Ιδού μερικά εδάφια από τα Ισλαμικά ιερά κείμενα:

Κοράνι 4:11 «Ο Αλλάχ (έτσι) σας καθοδηγεί όσον αφορά στα παιδιά-σας (κληρονομία): στον άνδρα, μερίδα ίση μ’ εκείνη δύο γυναικών· […] αν δεν υπάρχουν παιδιά, και οι γονείς είναι οι (μόνοι) κληρονόμοι, η μητέρα έχει το ένα τρίτο [άρα ο πατέρας παίρνει τα άλλα δύο τρίτα]· Αυτές είναι οι συμφωνημένες μερίδες που καθορίζονται από τον Αλλάχ· και ο Αλλάχ είναι Παντογνώστης, Πάνσοφος.»

Κοράνι 4:12 «[Προς τους άνδρες:] Σε ότι αφήνουν οι γυναίκες-σας, το μερίδιό σας είναι το μισό, αν δεν αφήνουν παιδί· […] Σε ότι αφήνετε εσείς [οι άνδρες], το μερίδιό τους είναι ένα τέταρτο, αν δεν αφήνετε παιδί· […] αλλά αν αφήνουν αυτές παιδί, τότε παίρνετε ένα τέταρτο· [και] αν αφήνετε εσείς παιδί, παίρνουν ένα όγδοο»

Κοράνι 2:282 [Περί κατάθεσης στο δικαστήριο:] «[…] πάρτε δύο μάρτυρες, ανάμεσα από τους δικούς-σας άνδρες, και αν δεν υπάρχουν δυο άνδρες, τότε έναν άνδρα και δυο γυναίκες της επιλογής-σας, για μάρτυρες, έτσι ώστε αν μια-τους κάνει λάθος, να τη διορθώνει η άλλη.»

Κοράνι 2:228 «και αυτές [οι γυναίκες] έχουν δικαιώματα παρόμοια με εκείνα που είναι εναντίον-τους, όπως είναι δίκαιο, και οι άνδρες είναι ένα βαθμό ανώτεροι απ’ αυτές· και ο Αλλάχ είναι Ισχυρός, Σοφός.»

Κοράνι 2:223 «Οι γυναίκες-σας είναι σαν ένα κομάτι καλλιεργημένης γης για σας· έτσι, πλησιάστε τη γη-σας όποτε και όπως θέλετε·»

Κοράνι 4:3 «Αν φοβάστε οτι δεν θα μπορέσετε να τα καταφέρετε δίκαια με τα ορφανά, παντρευτείτε γυναίκες της επιλογής-σας, δύο, ή τρεις, ή τέσσερις· αλλά αν φοβάστε οτι δεν θα μπορέσετε να είστε δίκαιος (μ’ εκείνες), τότε μόνο μία, ή (μια αιχμάλωτη) που είναι του δεξιού χεριού-σας, που θα είναι πιο κατάλληλη, ώστε να εμποδιστείτε από το να κάνετε αδικία.»

Κοράνι 4:24 [Ο άνδρας επιτρέπεται να πάρει γυναίκες σκλάβες εκτός γάμου] «Και όλες οι παντρεμένες γυναίκες (σας απαγορεύονται) εκτός από εκείνες (τις αιχμάλωτες) που είναι του δεξιού χεριού-σας. Αυτό είναι εντολή του Αλλάχ προς εσάς.»

Κοράνι 4:34 «Οι άντρες είναι οι συντηρητές των γυναικών γιατί ο Αλλάχ έκανε μερικούς ανώτερους από άλλους, και γιατί εκείνες ξοδεύουν από την περιουσία-τους· οι καλές γυναίκες είναι συνεπώς υπάκουες, που φυλάνε όσα δεν φαίνονται όπως ο Αλλάχ τα έχει φυλάξει· και (όσο για) εκείνες για τις οποίες φοβάστε μη σας εγκαταλείψουν, φοβερίστε-τις, και αφήστε-τις μόνες στους κοιτώνες και δείρετέ τις· τότε αν σας υπακούσουν, μη ζητήσετε κάποιον τρόπο εναντίον-τους· ασφαλώς ο Αλλάχ είναι Ύψιστος, Μεγάλος.»

Μπουχαρί:Τ1Β6Α301 «[Ο Μωάμεθ] είπε, «Ω γυναίκες! Να δίνετε ελεημοσύνη, γιατί έχω δει οτι η πλειοψηφία των κατοίκων της Φωτιάς της Κολάσεως ήσασταν εσείς (οι γυναίκες).» Εκείνες ρώτησαν: «Πώς έτσι, ω Απόστολε του Αλλάχ;» Και τους απάντησε: «Βρίζετε συχνά και είστε αγνώμονες στους συζύγους-σας. Δεν έχω δει κανέναν που να υπολείπεται σε νοημοσύνη και θρησκεία περισσότερο από σας. Ένας προσεκτικός, λογικός άντρας μπορεί να παρασυρθεί από κάποιες από σας.» Οι γυναίκες ρώτησαν: «Ω Απόστολε του Αλλάχ! Γιατί υπολειπόμαστε σε νοημοσύνη και θρησκεία;» Εκείνος είπε: «Δεν είναι η μαρτυρία δύο γυναικών ίση με τη μαρτυρία ενός άντρα;»  Απάντησαν καταφατικά.  Είπε: «Αυτό είναι το ελάττωμα στη νοημοσύνη-σας. Δεν είναι αλήθεια οτι μια γυναίκα δεν μπορεί ούτε να προσευχηθεί ούτε να νηστέψει κατά τις ημέρες της εμμήνου ρύσης-της;» Οι γυναίκες απάντησαν καταφατικά. Εκείνος είπε: «Αυτό είναι το ελάττωμα στη θρησκεία-σας.»»

Μουσλίμ 4:2127 [Η 9 ετών σύζυγος του Μωάμεθ, Αϊσά, περιγράφει πώς ο Μωάμεθ την χτύπησε στο στήθος-της – που όπως λέει «με έκανε να πονέσω» – επειδή τον ακολούθησε έξω από το σπίτι χωρίς την άδειά του.]

Ορίστε και η γνώμη ενός σημαντικού σοφού του Ισλάμ, του αλ-Γκαζάλι, για τις γυναίκες:

Αλ-Γκαζάλι [απόσπασμα από τον Ίμπν Ουαρράκ]: [ο ρόλος της Μουσουλμάνας γυναίκας είναι να] «μένει στο σπίτι και να ασχολείται με το ράψιμό της.  Δεν πρέπει να βγαίνει έξω συχνά, δεν πρέπει να είναι καλά πληροφορημένη, ούτε πρέπει να συνεννοείται με τους γείτονές της και μόνο να τους επισκέπτεται όταν είναι απολύτως απαραίτητο· πρέπει να περιποιείται τον άντρα-της… και να ζητεί να τον ικανοποιεί σε όλα… Η μόνη-της ανησυχία πρέπει να είναι η αρετή-της… Πρέπει να είναι καθαρή, και έτοιμη να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές ανάγκες του άντρα-της ανά πάσα στιγμή.»

http://www.foundalis.com/rlg/Islam_kai_eirini.htm

#####################################

Για τα ευρωπαϊκά σχολικά βιβλία καιτο ισλάμ:

http://www.islamonline.net/servlet/Satellite?c=Article_C&cid=1158658341671&pagename=Zone-English-Euro_Muslims%2FEMELayout

—————————————————————————————————————————

Δείτε: Ισλάμ, εκσυγχρονισμός και τρομοκρατία

καθώς και [ΕΔΩ]

—————————————————————————————————————————

http://www.youtube.com/watch?v=6-3X5hIFXYU

—————————————————————————————————————–

«Δεν διέσωσαν μόνον οι Άραβες τον ελληνικό πολιτισμό» (Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2009 09:37)

Για την Ελλάδα έγραφε, αλλά έμπλεξε στη συζήτηση για το Ισλάμ. Ο ιστορικός Συλβαίν Γκουγκενέμ, με τον «Αριστοτέλη στο Μον Σαιν-Μισέλ», που έγραψε για να δείξει τη συνεισφορά του βυζαντινού ελληνισμού στην Ευρώπη, έγινε «σάκος του μποξ»

Oργάνωσαν δύο συνέδρια εναντίον του. Στο ένα τoν κάλεσαν, αλλά ήταν μόνος εναντίον είκοσι «αντιπάλων», στο άλλο δεν τον κάλεσαν καν. Έγραψαν και βιβλίο εναντίον του (τίτλος: «Οι Έλληνες, οι Άραβες και εμείς») με δώδεκα άρθρα γνωστών Γάλλων διανοουμένων που τον κατακεραύνωναν, τόσο που ο εκδοτικός οίκος που το εξέδωσε το έδωσε πρώτα σε δικηγόρο να το διαβάσει. Ο Γάλλος πανεπιστημιακός Συλβαίν Γκουγκενέμ έγινε «σάκος του μποξ», όπως ο ίδιος λέει, αλλά διατηρεί την ψυχραιμία του. Ύστερα από έξι πολύ δύσκολους μήνες στους οποίους υποχρεώθηκε να σταματήσει και τη διδασκαλία, τώρα αρχίζει να ζει ξανά μια σχεδόν φυσιολογική ζωή· μέχρι και στα μαθήματά του επέστρεψε. Αξιοπρόσεκτο: το «έγκλημά» του έχει να κάνει με την Ελλάδα.

Καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Λυών, ο Συλβαίν Γκουγκενέμ υποστήριξε σε βιβλίο του κάτι, όπως φαίνεται, αιρετικό: ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός δεν μεταδόθηκε στη Δύση μόνο μέσω των Αράβων, μέσω δηλαδή των μεταφράσεων στα λατινικά που έγιναν από αραβικές μεταφράσεις των αρχαίων ελληνικών κειμένων, αλλά και απευθείας από τα ελληνικά αφού, αντίθετα με αυτό που γενικά υποστηρίζεται, η επαφή της Δύσης με τον ελληνικό κόσμο δεν διακόπηκε ποτέ, ο Μεσαίωνας δεν ήταν τόσο σκοτεινός όσο συνή θως τον θέλουμε, και μάλιστα οι Δυτικοί ήρθαν σε επαφή με την Ελλάδα με ποικίλους τρόπους: «σε πολιτικό επίπεδο, οι σχέσεις των δυτικών βασιλείων με το Βυζάντιο ήταν περισσότερο κακές παρά καλές, αυτό όμως δεν απαγόρευε τις πολιτιστικές επαφές. Όποιος ενδιαφερόταν για την ελληνική γλώσσα μπορούσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη ή στην Αντιόχεια, ενώ υπήρχαν και ορθόδοξοι μοναχοί που αποδεδειγμένα ταξίδεψαν στη Δύση. Ο Αναστάσιος, λ.χ., ταξίδεψε τον 10ο αιώνα στο Μον Σαιν Μισέλ, στα όρια Νορμανδίας και Βρετάνης, όπου και βρέθηκαν αργότερα μια δεκάδα χειρογράφων του έργου του Αριστοτέλη. Αργότερα, βέβαια, ιδίως μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, πολλοί ήταν οι Έλληνες λόγιοι που έφυγαν προς τη Δύση».

Το βιβλίο «Ο Αριστοτέλης στο Μον Σαιν-Μισέλ» περιγράφει αυτούς ακριβώς τους διαύλους Βυζαντίου και Δύσης, επισημαίνοντας ότι το όρος αυτό, ένας βράχος-νησί που βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα από τη στεριά και σήμερα τον επισκέπτονται ορδές τουριστών, ήταν ήδη από τον 10ο αιώνα πολιτιστικό κέντρο- ενδεχομένως όχι όσο το Τολέδο αλλά εν πάση περιπτώσει δραστήριο. Οι μεταφράσεις από τα ελληνικά έγιναν ενδεχομένως από τον Ιάκωβο της Βενετίας, μεταφραστή του Αριστοτέλη που πήγε εκεί τον 12ο αιώνα.

Γιατί όμως μια τέτοια άποψη προκάλεσε τόση πολεμική; «Αν το βιβλίο είχε γραφτεί πριν από δέκα χρόνια δεν θα υπήρχε καμία αντίδραση», λέει ο Συλβαίν Γκουγκενέμ. «Σήμερα, μέχρι και για τη «Γραμματική των Πολιτισμών» του Φερνάν Μπροντέλ λένε ότι είναι ισλαμοφοβικό και ρατσιστικό βιβλίο. Σύμφωνα με αυτή τη ρητορική δεν υπάρχουν «πολιτισμοί»- civilisation- αλλά μόνο κουλτούρες- cultures. Και αν δεχτούμε ότι υπάρχουν «πολιτισμοί» τότε δίνουμε έδαφος και στην κατά Χάντιγκτον «σύγκρουση των πολιτισμών»». Προσθέτει δε ότι «στο τέλος έφτασε να μου επιτίθεται και μερίδα της Εκκλησίας, επειδή μέσω του Βυζαντίου υποτίθεται ότι έδινα νέο βάρος στην Ορθοδοξία». Ο Συλβαίν Γκουγκενέμ δηλαδή, που είχε ως αρχική ιδέα να μιλήσει για την πολύπλευρη προσφορά του ελληνικού πολιτισμού στον ευρωπαϊκό, τόσο δηλαδή του αρχαίου όσο και του βυζαντινού, ενεπλάκη σε μια άλλου τύπου συζήτηση αιχμής αυτήν τη στιγμή στη Γαλλία.

Το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, της οποίας δεν αμφισβητείται η προσφορά, το πρόβλημα είναι όμως το Ισλάμ.

Υπάρχει μία ισχυρή τάση διανοουμένων να υπερασπίζεται σθεναρά τον ισλαμικό πολιτισμό και τη συνεισφορά του στη Δύση, ενώ ταυτόχρονα ενοχοποιείται η ευρωπαϊκή συμπεριφορά, καθώς από πολλούς αριστερούς διανοουμένους ζητείται από την Ευρώπη- τη Γαλλία εν προκειμένω- να ζητήσει συγγνώμη για την αποικιοκρατία ή για τη δουλεία. Παραδέχεται πάντως και ο ίδιος ότι αν δεν υπήρχε αυτή η συζήτηση, το ίδιο βιβλίο θα το είχε γράψει κάπως διαφορετικά.

«Έχουμε φτάσει σε υπερβολές», λέει. «Ο Ομπάμα είπε στο Κάιρο ότι η Ευρώπη οφείλει τη γραφή και την τυπογραφία στο Ισλάμ, πράγμα που είναι λάθος. Δεν υπήρχε άραγε γραφή στην Αθήνα, στη Ρώμη, αλλά και αλλού; Αλλά κανείς στη Γαλλία δεν αντέδρασε. Αν δεν υπερασπίζεσαι φανατικά το Ισλάμ, σήμερα είσαι φασίστας», λέει.

ΙΝFΟ

Συλβαίν Γκουγκενέμ, «Ο Αριστοτέλης στο Μον Σαιν-Μισέλ. Οι ελληνικές ρίζες της χριστιανικής Ευρώπης», μτφ. Φανή Μπούμπουλη, Φανή Γαϊδατζή, Εκδ.
Ολκός, σελ. 300,
τιμή: 24 ευρώ

Βυζάντιο και Αρχαία Ελλάδα

«Δεν μπορεί να απαντήσει κανείς εύκολα σε ποιο βαθμό το Βυζάντιο ήταν ελληνικό και σε ποιο δεν ήταν», λέει ο Συλβαίν Γκουγκενέμ σε σχετική ερώτηση των «ΝΕΩΝ». «Το βέβαιο είναι ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν γλώσσας ελληνικής, ότι ο κορμός των εδαφών της βρισκόταν στην Αρχαία Ελλάδα, την ευρωπαϊκή και την ασιατική, αλλά και ότι εκτεινόταν και πέρα από εκεί, στα βάθη της σημερινής Τουρκίας, στην Ιταλία και αλλού. Πήρε αρκετά πράγματα από τον ελληνικό κόσμο παρά τις μεγάλες διαφορές που σηματοδοτεί το πέρασμα στη χριστιανική θρησκεία. Ο χριστιανισμός και ο αρχαίος ελληνικός κόσμος βρέθηκαν σε συγκρουσιακή σχέση, αν και από τον 10ο και 11ο αιώνα οι Βυζαντινοί ανακαλύπτουν ξανά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Νομίζω ότι το χριστιανικό Βυζάντιο μπόρεσε να συμφιλιωθεί με την Αρχαία Ελλάδα όταν σταμάτησε να βλέπει την τελευταία ως ειδωλολατρική, και την είδε απλά ως κοσμική».

——————————————————————————————————————–

Κάποιες σκέψεις με αφορμή αυτό που έγραψε ένας σχολιαστής κάπου: «Το ότι στην Ελλάδα οι μουσουλμάνοι έχουν ελάχιστα δικαιώματα δε σας ενοχλεί, προφανώς, καθόλου..»

Aς προσπαθήσουμε να είμαστε ψύχραιμοι στην διερεύνηση γεγονότων και φαινομένων.

Κατ’ αρχάς η παραπάνω έκφραση δεν απηχεί την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα οι μουσουλμάνοι, στο πρόσωπο της μουσουλμανικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης που καλύπτεται από τη Συνθήκη της Λωζάννης χαίρει πλήρους αυτονομίας και απόλυτου σεβασμού των αντιλήψεων που χαρακτηρίζουν το ισλάμ. Έχει πολύ μεγαλύτερη ελευθερία απ’ αυτή που υπάρχει σε πολλές ισλαμικές χώρες. Για παράδειγμα οι κοινωνικοί κανόνες του  Κορανίου  (σαρία) είναι σεβαστοί στην Ελλάδα, εις βάρος του αστικού δικαίου και αυτό έχει δεχεί πολλές επικρίσεις, από κύκλους που θέλουν να περιωρίσουν την αυτονομία της μειονότητας και να επιβάλλουν κοσμικές  αρχές.

Απ΄την άλλη υπάρχει το θέμα με την πρόσφατη μουσουλμανική μετανάστευση από χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου (αραβικές, Ιράν, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Μπάγκλα Ντες). Αυτό είναι ένα φαινόμενο σε εξέλιξη που ακόμα βρίσκεται στην αρχή του. Θα δούμε πως θα καταλήξει.

Τα ζητήματα που προκύπτουν σχετίζονται με δύο διαφορετικούς άξονες. Α) Την ιδεολογική αντίληψη των Ελλήνων για το ισλάμ και β) την κοινωνική αλλαγή που προκαλείται με την έλευση των μουσουλμανικών πληθυσμών.

Κάθε ένας απ’ αυτούς τους άξονες θέλει ιδιαίτερη ανάλυση. Συνοπτικά:

—————————
Α) Ο ιδεολογικό άξονας
—————————

1. Η Ελλάδα έγινε έθνος-κράτος με μια εξέγερση των απόκληρων χριστιανών, καθοδηγούμενων από Διαφωτιστές, ενάντια σε μια ισλαμική απολυταρχική αυτοκρατορία, η οποία αποδέχονταν τους Λαούς της Βίβλου (χριστιανούς και εβραίους) μόνο για  λόγους φορολογικής απομύζησης. Δεν τους αναγνώριζε το δικαίωμα του πολίτη. (Αυτό θα αποδοθεί μόνο με το Τανζιμάτ, δηλαδή την οθωμανική περεστρόικα που θα ολοκληρωθεί με το Χάτι Χουμαγιούν-1856).

Δηλαδή στην παράδοξη ελληνική περίπτωση, η δημιουργία έθνους-κράτους βασίστηκε στη βίαιη επίλυση μιας προνεωτερικής θρησκευτικής αντίθεσης.  Για να αντιμετωπίσει τους Έλληνες επαναστάτες, ο σουλτάνος-χαλίφης  κήρυξε Τζιχάντ και προκάλεσε εκτεταμένες σφαγές αμάχων σ’ όλο τον οθωμανικό χώρο, από το Αϊβαλί έως τη Νάουσα τη Χίο και την Κάσσο. Μόνο ο σειχ-ουλ-ισλάμ της Πόλης κατάφερε να αποτρέψει (με τη ζωή του τελικά)  την έκδοση Φετφά με το οποίο ο Χαλίφης, δηλαδλη ο παγκόσμιος ανώτατος ηγέτης των μουσουλμάνων όλου του κόσμου,  διέταζε τη φυσική εξόντωση όλων των ελληνορθοδοξων Ρωμιών της Αυτοκρατορίας.

2. Ιστορικά το ισλάμ στον ελληνοορθόδοξο κόσμο επεκτάθηκε μέσω της κυρίαρχης τουρκικής εκδοχής, στερώντας του χώρο και εξισλαμίζοντας πληθυσμούς. Δηλαδή η σχέση των σύγχρονων Ελλήνων -οι οποίοι αποτελούν μετεξέλιξη των παλιών Ρωμιών στην εποχή της νεωτερικότητας- με το ισλάμ  εμπεριέχει το τραύμα.

3. Οι πρόσφατες γενοκτονίες (1914-1923)  που διεπράχθηκαν από τον τουρκικό εθνικισμό κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της νεοτουρκικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων της Ανατολής), έγιναν στο όνομα του ισλάμ.

Ακόμα και ο αντικληρικαλιστής Μουσταφά Κεμάλ, θα κηρύξει την περίοδο 1919-1922  Τζιχάντ (ιερό μουσουλμανικό πόλεμο)   «κατά των απίστων» για να αντιμετωπίσει τον ελληνικό στρατό που είχε αποβιβαστεί στη Σμύρνη, τους Πόντιους αντάρτες στο Βορρά και τους Αρμένιους στο μέτωπο του Καυκάσου.  Και να επιλύσει οριστικά το εθνικό ζήτημα της Αυτοκρατορίας με την «Τελική Λύση».

Επίσης και το πογκρόμ του ’55 στην Πόλη έγινε με θρησκευτικούς όρους, όπου οι πιστοί λούμπεν μουσουλμάνοι προκάλεσαν τη Νύχτα των Κρυστάλλων εις βάρος της ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής μειονότητας.

Δηλαδή, στο υποσυνείδητο των Ελλήνων και όχι μόνο των Μικρασιατών και Κωσταντινουπολιτών, υπάρχει ένας αντιισλαμισμός ως κατάλοιπο του τρόμου που προκάλεσε μια ισλαμική εξουσία και μια ταύτιση του ισλάμ με την τουρκική βία…

———————–
Β) Το κοινωνικό
————————

Οι κοινωνικές συνθήκες είναι αυτές που δημιουργούν το πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν ιδεολογίες αποκλεισμού και ειδικά στα φτωχότερα στρώματα.

Η έλευση, με τον χαοτικό αυτό τρόπο, ενός ακμαίου νεαρού πληθυσμού -σε μεγάλο βαθμό μουσουλμανικού- σαφώς περιθωριοποιεί τα φτωχά ελληνικά στρώματα τα οποία στην περίοδο κρίσης που διανύουμε εξαθλιώνονται με ταχύτατους ρυθμούς. Οι νέοι μετανάστες είναι διατεθημε΄νοι να ξεπουλήσουν την εργατική τους δύναμη πολύ φθηνότερα και χωρίς πολλές απαιτήσεις στα αφεντικά. Κάτι που η εργατική παράδοση των δυτικών χωρών δεν το επιτρέπει. Άρα αντικειμενικά λειτουργούν ως ανταγωνιστές στο πεδίο της εργασίας.

Αυτό το δεδομένο είναι και το πλέον επικίνδυνο, που ευνοεί τη διάδοση των ακροδεξιών απόψεων σε προλεταριακά στρώματα και δεν αντιμετωπίζεται βεβαία με τις ηθικιστικές κραυγές της Αριστεράς μας.

Είναι ένα αδιέξοδο που προσωπικά πολύ με ανησυχεί και με θλίβει.

Μ-π

————————————————————————————–

Στην Ομόνοια βασιλεύει και ο νόμος του Ισλάμ

Στην Ομόνοια, όπου λειτουργούν αυτοδιαχειριζόμενα τζαμιά, συγκεντρώνονται αναλφάβητοι πρόσφυγες που παρασύρονται εύκολα από εξτρεμιστές προσκείμενους θρησκευτικά στους Ταλιμπάν. Στο πολιτιστικό κέντρο (τζαμί) των Αφγανών, επιχειρούν διαρκώς να παρέμβουν, για να ανατρέψουν το υπάρχον καθεστώς».

Η καταγγελία είναι του προέδρου της αφγανικής κοινότητας, Μοχάμεντ Γιουνούς, και δεν σταματάει εκεί. Αυτό συμβαίνει, παρατηρεί, γιατί το ελληνικό κράτος δεν φρόντισε να ενημερωθούν οι μετανάστες για τους νόμους που ισχύουν. Αυτό πιστεύει ότι μπορεί να εξελιχθεί πολύ επικίνδυνα και επικαλείται την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, την οποία αποδίδει σε υπερσυγκέντρωση κυρίως παράνομων μεταναστών, οι οποίοι ληστεύουν και αρκετούς μετανάστες, δηλαδή την πιο ευάλωτη ομάδα.

Ο νόμος του Ισλάμ (σαρία) έχει επιβληθεί στους μουσουλμάνους που κινούνται γύρω από την Ομόνοια. Με εγκλήματα «τιμής» που βασίζονται στο εθιμικό δίκαιο και αυτό (το δίκαιο) στην ερμηνεία που δίνει ο καθένας στο λόγο του Μωάμεθ. Οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι, όμως, ζητούν να μην εφαρμόζεται σαρία στη χώρα μας, γιατί ακόμη και το οργανωμένο έγκλημα καλύπτεται με ισλαμικό μανδύα.

Στην περιοχή είναι συνηθισμένο φαινόμενο τα μαχαιρώματα, οι συγκρούσεις οπλισμένων εθνοτικών ομάδων, ειδικά ύστερα από κλοπές στην πραμάτεια που στήνουν στα πεζοδρόμια οι μετανάστες. Πράξεις εκδίκησης χαρακτηρίζονται από αστυνομικές πηγές τα περιστατικά βίας όταν νυχτώνει στα στενά γύρω από την πλατεία, τα οποία μερικοί από τους συλληφθέντες χαρακτηρίζουν «τιμωρία που επιβάλλει η παράδοση των χωρών τους».

Δύο νεαροί είχαν έλθει πριν από δύο χρόνια από το Βόρειο Ιράκ για να βρουν την αδελφή τους και την έπνιξαν στον Κορινθιακό. Είχε κατηγορηθεί για μοιχεία και τα αδέλφια της την έψαχναν για να επιβάλουν την ποινή.

Βραδυφλεγής βόμβα

Ο Ναΐμ Ελγαντούρ, πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδας, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιεί:

«Οι μουσουλμάνοι μετανάστες είναι άνεργοι, πεινασμένοι και δεν μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τόσα ένσημα. Δέχονται πολλών μορφών πιέσεις. Αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα. Εντοπίσαμε τα προβλήματα και ενημερώσαμε τις αρχές. Αν συμβεί οτιδήποτε, θα ευθύνεται η κυβέρνηση».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι μουσουλμάνοι μετανάστες στη χώρα μας υπολογίζονται σε 750.000 και δεν μπορούν να ελέγξουν τα τζαμιά, που υπερβαίνουν τα 100. Επίσημος ιμάμης δεν υπάρχει και τα χρέη του εκτελεί ο κάθε μπογιατζής ή σερβιτόρος. Η Μουσουλμανική Ενωση, επισημαίνει, «προσπαθεί από χρόνια να ανακόψει το δρόμο φανατικών στοιχείων που σκοπεύουν να διαταράξουν την ειρηνική συνύπαρξή μας. Σε όλες τις μουσουλμανικές κοινότητες ακούγονται ακραίες φωνές να μην έχουμε καμία επαφή με τους χριστιανούς». Αποκαλύπτει ότι στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις χώρες, έχουν μεταφερθεί ουαχαμπίτες. Ανθρωποι φανατικοί, που δεν εργάζονται και ζουν από τα τζαμιά. Αρκετοί πληρώνονται με μισθούς από την Ευρωπαϊκή Ενωση Ισλαμιστικών Οργανώσεων. Εχουν ιδρύσει ισλαμιστικό κέντρο στην Αθήνα. «Μιλούν σε όλα τα τζαμιά και προσπαθούμε να τους απομονώσουμε», τονίζει ο κ. Ελγαντούρ.

Η Ενωση Μουσουλμάνων ζητεί να κλείσουν τα παράνομα τζαμιά και να μετατραπεί κάποιο εγκαταλειμμένο κτήριο της νομαρχίας σε τζαμί που να λειτουργεί υπό κρατική ομπρέλα, ώστε να υπάρχει έλεγχος.

Εκφράζει μεγάλη ανησυχία, γιατί φοβάται ότι από τη μία μεριά ακραίες ομάδες, φανατικοί ακροδεξιοί, και ισλαμιστές από την άλλη μπορούν να ταράξουν την κοινωνική ειρήνη. Κι αν οι μουσουλμάνοι ξεσηκωθούν, δεν μπορούν να τους συγκρατήσουν, γιατί είναι απελπισμένοι, άνεργοι και πιστεύουν πως αν σκοτωθείς υπερασπιζόμενος το δίκιο σου, θα πας στον παράδεισο. Γι’ αυτό όσοι ζητούν την εφαρμογή της σαρίας πρέπει να μεταναστεύσουν σε χώρες όπου εφαρμόζεται».

«Σαν μαφία»

«Γκανγκστερισμούς» χαρακτηρίζει τα εγκλήματα για λόγους εκδίκησης, που σημειώνονται στην Αθήνα, η Αιγύπτια Αμάνι Μπαρακάτ, που σπούδασε στο παλαιότερο θρησκευτικό Πανεπιστήμιο «Αζάρ». Υποστηρίζει πως «η σαρία δεν μπορεί να εφαρμόζεται από ανθρώπους του δρόμου» και διευκρινίζει ότι «όλα αυτά θυμίζουν αμερικανική μαφία και πρέπει να επιβληθεί θανατική ποινή».

Θυμάται ότι στην Αίγυπτο, όταν μια παρέα νεαρών καταδικάστηκαν σε θάνατο γιατί βίασαν μια κοπέλα, αισθάνθηκε ότι το άξιζαν.

Δέχεται τη θανατική ποινή για αποδεδειγμένα εγκληματικές πράξεις, όχι όμως και για γυναίκες που διέπραξαν μοιχεία. Σήμερα, πιστεύει, δεν μπορεί να εφαρμόζεται σαρία σε καμία κοινωνία, γιατί δεν υπάρχει κοινωνική προστασία και δικαιοσύνη. Ορισμένοι, λέει χαρακτηριστικά, αναγκάζονται να κλέψουν επειδή πεινούν. Δεν είναι δυνατό να τους κόψεις το χέρι. *

Η σαρία

Ο λόγος του Μωάμεθ καθορίζει τη συμπεριφορά των μουσουλμάνων. Στο περιεχόμενο του Κορανίου είναι καταγεγραμμένη η σαρία, που προβλέπει σκληρή τιμωρία για κάθε αδίκημα. Ομως, πράξεις βίας και εκδίκησης που αποκαλύπτονται καθημερινά από το αστυνομικό δελτίο φανερώνουν τη στρεβλή εφαρμογή του ισλαμικού νόμου στην Ελλάδα.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=01/11/2010&id=219088

————————————————————————————

http://e-rooster.gr/07/2009/1459

————————————————————————————-

Τα δεινά των χριστιανών του Ιράκ / του Ουίλιαμ Νταλρίμπλ Νοέμβριος 27 2010

Iraq’s disappearing Christians are Bush and Blair’s legacy

© The Guardian

Όταν ο Τζορτζ Μπους (George W Bush) έστειλε τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ, το 2003, πίστευε πως θα αντικαθιστούσε το Σαντάμ Χουσεΐν (Saddam Hussein) με μια γαλήνια, φιλοαμερικανική αραβική δημοκρατία, που φυσιολογικά θα στρεφόταν για υποστήριξη στη χριστιανική δύση. Επτά χρόνια αργότερα, στην πραγματικότητα φαίνεται πως αυτό που πέτυχε ήταν να δημιουργήσει ένα εκτεταμένο χώρο εθνοκάθαρσης και θρησκευτικών διωγμών για τις φιλοϊρανικές δυνάμεις, και να οδηγήσει την πλειοψηφία της χριστιανικής μειονότητας του Ιράκ στην διαφυγή στο εξωτερικό.

Τις τελευταίες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες κλιμάκωσης των επιθέσεων κατά των χριστιανών του Ιράκ. Οκτώ μέρες μετά την επίθεση κατά της μεγαλύτερης ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας τη Βαγδάτης, με αποτέλεσμα το θάνατο άνω των 50 προσευχομένων, οι τρομοκράτες πυροδότησαν πάνω από 14 βόμβες στα χριστιανικά προάστια της πόλης, με 4 τουλάχιστο νεκρούς και 30 τραυματίες. Ακολούθως, το «ισλαμικό κράτος του Ιράκ» (ISI), μια μετωπική οργάνωση της «αλ κάιντα», προανήγγειλε νέο κύμα επιθέσεων κατά των χριστιανών: «όπου τους βρούμε… Θα ανοίξουμε για αυτούς τις θύρες της καταστροφής και ποτάμια αίματος».

Πριν επιτεθεί ο Μπους ο πρεσβύτερος (George H. W. Bush) για πρώτη φορά κατά του Σαντάμ, εν έτει 1991, υπήρχαν 2 εκατομμύρια χριστιανοί στο Ιράκ. Ήταν μια ανθηρή μειονότητα που αποτελούσε ελάχιστα κάτω από το 10% του πληθυσμού της χώρας, και η επιτυχία της εκπροσωπούνταν από το κύρος του Ταρίκ Αζίζ (Tariq Aziz), του χριστιανού υπουργού εξωτερικών του Σαντάμ. Με υψηλή εκπαίδευση και ανήκοντες στη μεσαία τάξη, οι χριστιανοί βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στη Μοσούλη, τη Βασόρα και ιδίως τη Βαγδάτη, που ήταν τότε η πόλη με τους περισσότερους χριστιανούς στη Μέση Ανατολή.

Από τους 800,000 χριστιανούς που απέμεναν στη χώρα όταν ο «Ντούμπια» εξαπολύσει τον αμερικανικό στρατό κατά του Σαντάμ για δεύτερη φορά, τα δύο τρίτα έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Το 2006, απήχθη ένας ιερέας, που βρέθηκε αργότερα αποκεφαλισμένος και ακρωτηριασμένος· πολλοί ακόμα ιερείς δολοφονήθηκαν και δεκαπέντε χριστιανικές εκκλησίες βομβαρδίστηκαν. Ιρακινοί πρόσφυγες με πληροφορούν πως οι χριστιανές απάγονταν και βιάζονταν συστηματικά, κάτι που αγνοούνταν συστηματικά από τα ΜΜΕ.

Η χριστιανική κοινότητα του Ιράκ συγκαταλέγεται στις αρχαιότερες του κόσμου: σύμφωνα με την παράδοση, το χριστιανισμό στη Μεσοποταμία τον κήρυξε πρώτος ο απόστολος Θωμάς και ο ξάδερφός του Θαδδαίος, λίγο μετά τη Σταύρωση. Στη σύνοδο της Νικαίας του 325, όπου κατοχυρώθηκε το «πιστεύω», η Μεσοποταμία διέθετε περισσότερους επισκόπους-εκπροσώπους από την δυτική Ευρώπη. Αργότερα, η περιοχή μεταβλήθηκε σε καταφύγιο χριστιανών που οι ορθόδοξοι Βυζαντινοί θεωρούσαν αιρετικούς, σαν τους Μανδαίους, την τελευταία γνωστική σέκτα του κόσμου, που θεωρούν εαυτόν ακολούθους του Ιωάννη του Βαπτιστή· και την «εκκλησία της ανατολής», το νεστοριανισμό, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετάγγιση της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, των μαθηματικών, των φυσικών επιστημών, της αστρονομίας και της ιατρικής στον ισλαμικό κόσμο αρχικά, στα πανεπιστήμια της μεσαιωνικής Ευρώπη στη συνέχεια.

Όταν κατέρρευσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι θρησκευτικές μειονότητες άρχισαν να μετακινούνται προς χώρους όπου θεωρούσαν πως μπορούσαν να γίνουν πλειοψηφία, ενώ όσοι διαπίστωσαν πως αποτελούσαν ισχνές μειοψηφίες, εγκατέλειψαν όλως διόλου την περιοχή, και κατέφυγαν σε τόπους σαν τις ΗΠΑ και την Αυστραλία, όπου η ιστορία βάραινε λιγότερο. Σήμερα οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής αριθμούν περί τα 10 εκατομμύρια, και πασχίζουν να επιβιώσουν ανάμεσα σε 190 εκατομμύρια μη-χριστιανούς. Την τελευταία εικοσαετία, τέσσερα τουλάχιστο εκατομμύρια χριστιανοί εγκατέλειψαν την πατρογονική γη, και κατέφυγαν στη δύση για να ξεκινήσουν εκεί μια νέα ζωή.

Η αιμορραγία τους επιταχύνθηκε μετά τις ατυχείς, τυχοδιωκτικές περιπέτειες των αγγλοαμερικάνων στον ισλαμικό κόσμο στη συνέχεια της 11ης Σεπτεμβρίου, ιδίως όταν ο Μπους χρησιμοποίησε τη λέξη «σταυροφορία», πράγμα που πολυάριθμοι μουσουλμάνοι εξέλαβαν ως αποκάλυψη μιας ευρύτερης συνωμοσίας με σκοπό τον εκχριστιανισμό του μουσουλμανικού κόσμου. Το αποτέλεσμα ήταν πως οι δύο εισβολές που προτίθεντο να εξαλείψουν την τρομοκρατία, στην πραγματικότητα είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα και ριζοσπαστικοποίησαν ολόκληρη την περιοχή.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Καμάλ Σαλιμπί (Kamal Salibi), καθηγητή του αμερικανικού πανεπιστημίου της Βηρυτού, οι χριστιανοί δεν αντέχουν άλλο: «υπάρχει ένα αίσθημα τέλους εποχής στη Μέση Ανατολή» μου δήλωσε. «Κυριαρχεί το αίσθημα πως 14 αιώνες διαρκούς προσπάθειας για επαγρύπνηση, γνώση, έξυπνη διπλωματία, ορθή πρόγνωση των εξελίξεων, είναι αρκετοί. Οι ‘Αραβες χριστιανοί διακρίνονται για την υψηλή τους κατάρτιση, την καλή τους μόρφωση. Τώρα, νιώθουν πως απλά ήρθε η ώρα να συνεχίσουν τη ζωή τους κάπου αλλού».

Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία εμφανίζεται ως ρεαλιστική η πιθανότητα της εξάλειψης του χριστιανισμού από το Ιράκ: την περασμένη εβδομάδα, ο Μάικλ Γιουάς (Michael Youash) του «σχεδίου για βιώσιμη δημοκρατία στο Ιράκ» (ISDP) προειδοποίησε πως σύντομα «ίσως να πάψουν να υπάρχουν χριστιανοί στο Ιράκ». Με δεδομένη τη ρητά εκπεφρασμένη χριστιανική πίστη των δύο αρχιτεκτόνων της εισβολής στο Ιράκ, του Μπους και του Τόνι Μπλερ (Tony Blair), είναι μάλλον ειρωνικό πως η πιο μακραίωνη κληρονομιά που θα αφήσουν στην περιοχή πιθανότατα να είναι πως δημιούργησαν το περιβάλλον εκείνο που οδήγησε στην εξάλειψη του χριστιανισμού σε μια από τις αρχαιότερες κοιτίδες του, κάτι στο οποίο απέτυχαν πριν απ’ αυτούς οι ‘Αραβες, οι Μογγόλοι και οι Οθωμανοί εισβολείς….

---

Ο William Dalrymple είναι συγγραφέας

http://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=6503&LID=1

Δημοσιεύτηκε στον Guardian:

Baghdad church siege leaves 52 dead.Christian survivors tell how gunmen taunted them as ‘infidels’

http://www.guardian.co.uk/world/2010/nov/01/baghdad-church-dozens-dead

http://www.guardian.co.uk/world/video/2010/nov/01/baghdad-church-raid-iraq-video

—————————————————————————————————————-

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

«Το βίντεο δείχνει τον ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ του νεομάρτυρα Ευγενίου στη Ρωσία.Πρόκειται για Χριστιανό 19 ετών στρατιώτη που αιχμαλωτίστηκε απο τους Τσετσένους,οι οποίοι του ζήτησαν να γίνει Μουσουλμάνος για να σώσει τη ζωή του.Ο Ευγένιος αρνήθηκε και τον αποκεφάλισαν.

Το βίντεο είναι συγκλονιστικό και θέλει ψυχικά αποθέματα για να το δει κάποιος χωρίς να κάνει..εμετό διότι ούτε πρόβατο δεν σφάζουν έτσι….»

http://www.pentapostagma.gr/2010/11/blog-post_9245.html

—————————————————————————————————————-

 -εμείς και το ισλάμ

-Συζητώντας για την (παράνομη) ισλαμική μετανάστευση

—————————————————————————————————————-

Οι Ισλαμικές πολιτοφυλακές – Συνέντευξη με την Τικρά Φάηζαλ

Με αφορμή τις συνεχιζόμενες συζητήσεις στο μπλόγκ (αλλά και στην παρέα έξω) για το Ισλάμ, τον Αραβικό κόσμο, το φονταμενταλισμό και τη μαντήλα, δημοσιεύω τη συνέντευξη της Τικρά Φαηζάλ, όπως μπορεί να τη διαβάσει κανείς στο εξαιρετικό βιβλίο “Ιρακινές Αντιστάσεις – Ενάντια στην κατοχή, τον Ισλαμισμό, τον καπιταλισμό”,των εκδόσεων Στάσει Εκπίπτοντες. Αυτή είναι η πρώτη από δύο συνεντεύξεις (η δεύτερη θα ανέβει σε ξεχωριστό post λόγο οικονομίας χώρου) οι οποίες υπάρχουν στο βιβλίο και τις οποίες μας έστειλε ο υπεύθυνος των εκδόσεων Σπύρος Κ., τον οποίο και ευχαριστώ.  risinggalaxy

***

Οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές -που οι κατοχικές δυνάμεις ανέχονται, εκχωρώντας τους μάλιστα ένα τμήμα της διατήρησης της τάξης και του κοινωνικού ελέγχου και οι οποίες συχνά συνδέονται με κυβερνητικά κόμματα- προσπαθούν να επιβάλλουν τις αξίες τους στην ιρακινή κοινωνία. Οι γυναίκες που εργάζονται, που σπουδάζουν, που έχουν μία δημόσια δραστηριότητα, είναι ένας από τους κύριους στόχους τους. Ωστόσο το 2004 στο πανεπιστήμιο της Βασόρας, οι φοιτητές, αγόρια και κορίτσια, αψήφησαν τους πολιτοφύλακες και διοργάνωσαν ένα νικηφόρο απεργιακό κίνημα, για να τους εκδιώξουν από το πανεπιστήμιο και να διατηρήσουν ένα χώρο ελευθερίας για τις φοιτήτριες. Μία από τις πρωτεργάτριες του κινήματος, η Τικρά Φάηζαλ, 24 ετών, εξηγεί πώς εξελίχθηκε ο αγώνας.

ΠΟΙΕΣ ΒΟΜΒΕΣ; ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΒΟΜΒΑ!

Συνέντευξη με την Τικρά Φάηζαλ

Ο πόλεμος και η κατοχή επηρέασαν έντονα τη ζωή των φοιτητών;

Βεβαίως, υποφέραμε όλοι εξαιτίας τους. Δεν υπάρχει τίποτα πια στα καταστήματα, δεν υπάρχει ηλεκτρικό, δεν υπάρχουν δουλειές, δεν υπάρχει ελευθερία. Στη Βασόρα, βλέπω τις κατοχικές δυνάμεις κάθε μέρα στο δρόμο. Όταν έφτασαν, πραγματικά φοβούνταν τον τοπικό πληθυσμό, κυρίως οι Αμερικάνοι. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με τα αγγλικά στρατεύματα, που έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Προσπαθούν να είναι σε επαφή με τον κόσμο, να βοηθούν τα παιδιά, να μοιράζουν νερό, επειδή δε θέλουν να πέσουν θύματα απόπειρας δολοφονίας.

Αυτό αποτελεί μεγάλη διαφορά σε σχέση με τα αμερικανικά στρατεύματα, που δε σέβονται τις γυναίκες, ούτε τους ηλικιωμένους και που μας μισούν. Πάρα πολλοί άνθρωποι δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή κινούνταν, οι ίδιοι ή τα οχήματά τους, κοντά στους Αμερικάνους.

Πώς δημιουργήθηκε η Επιτροπή φοιτητικής οργάνωσης;

Με τον πόλεμο, τα περισσότερα κτίρια του πανεπιστημίου καταστράφηκαν από τις βόμβες και οι ένοπλοι ισλαμιστές μπήκαν δια της βίας στο πανεπιστήμιο.

Τα περισσότερα από τα ιδρυτικά μέλη είχαν ήδη βρεθεί αντιμέτωπα μ’ αυτούς τους ισλαμιστές. Έτσι, καθώς χρειαζόμασταν μία οργάνωση για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή και να αγωνιστούμε για την ελευθερία μας, συγκαλέσαμε μία συνάντηση και συζητήσαμε με ποιον τρόπο θα οργανωθούμε.

Με την ιδρυτική ομάδα λίγο ή πολύ ήδη γνωριζόμασταν και λίγο αργότερα προστέθηκαν και άλλα άτομα, γιατί ήξεραν ποιοι ήμασταν και μας εμπιστεύονταν. Ξεκινήσαμε οκτώ άτομα και τώρα είμαστε εκατόν ογδόντα, μοιρασμένοι στις δύο πανεπιστημιουπόλεις –η μία βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και η άλλη πιο μακριά– και σε όλες τις σχολές. Ο αριθμός μας εξακολουθεί να αυξάνει σταθερά.

Προσωπικά, λαμβάνω μέρος στη διοίκηση της Επιτροπής και ασχολούμαι κυρίως με τα προβλήματα των φοιτητριών. Είμαι το μοναδικό κορίτσι που συμμετέχω στη διοίκηση και υπάρχουν μόνο είκοσι στην Επιτροπή. Δεν είναι ικανοποιητικό το ποσοστό, αλλά αυτή είναι πάνω κάτω η αναλογία των κοριτσιών στο πανεπιστήμιο.

Πώς ξεκίνησε το φοιτητικό κίνημα;

Οι ιρακινοί φοιτητές λατρεύουν τα πικ-νικ, αλλά με τον πόλεμο πάνε αυτά. Οι φοιτητές τεχνολογιών, λοιπόν, αποφάσισαν να οργανώσουν ένα πικ-νικ, καθώς δεν άντεχαν άλλο τη μελαγχολία και το φόβο. Παρά τον κίνδυνο να δεχθούν επίθεση, πήγαν σε ένα παρκάκι στο κέντρο της Βασόρας. Τα αγόρια άκουγαν μουσική από ένα κινητό τηλέφωνο και χόρευαν, ενώ τα κορίτσια απλώς κάθονταν.

Όμως, ένας φοιτητής, που είχε σχέση με την ομάδα του Μοκτάντα αλ Σαντρ, ειδοποίησε τους ισλαμιστές, που κατέφτασαν με μία ένοπλη ομάδα. Καθώς μισούν τους φοιτητές, τους πήραν τις φωτογραφικές τους μηχανές, τα κινητά τους και οδήγησαν με το ζόρι κάποιους φοιτητές στα γραφεία τους, μέχρι να έρθει η οικογένειά τους να τους πάρει. Επιπλέον, χτύπησαν μία κοπέλα, χριστιανή, η οποία έπεσε σε κώμα για δύο μήνες και σκότωσαν ένα φοιτητή.

Μόλις τα μάθαμε αυτά στην Επιτροπή, αποφασίσαμε να αντιδράσουμε. Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει. Συντάξαμε προκηρύξεις και οργανώσαμε ένα διήμερο διαμαρτυριών. Εγώ ήμουν υπεύθυνη για τη διοργάνωση στην πανεπιστημιούπολη που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και ο σύντροφός μας ο Φαρίς επιφορτίστηκε με την άλλη. Οργανώσαμε συναντήσεις στις αίθουσες υποδοχής του πανεπιστημίου. Οι περισσότεροι φοιτητές ήταν μαζί μας, γιατί δεν άντεχαν άλλο την παρουσία των ισλαμιστών μέσα στις σχολές. Πρέπει να πω ότι ήταν συνέχεια παρόντες, ακόμη και στο εστιατόριο του πανεπιστημίου, όπου εμπόδιζαν τα κορίτσια και τα αγόρια να τρώνε μαζί. Κι έτσι, αυτή τη φορά, οι φοιτητές αποφάσισαν να αντιδράσουν.

Την πρώτη μέρα μείναμε μέσα στο πανεπιστήμιο. Οι ισλαμιστές προσπάθησαν να μας αποτρέψουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τη δεύτερη μέρα λοιπόν καθώς ήμασταν πολύ περισσότεροι, αποφασίσαμε να βγούμε έξω, και να πάμε να διαδηλώσουμε έξω από την έδρα του κυβερνήτη. Οι κοπέλες φοβόντουσαν, εξαιτίας των απειλών των ισλαμιστών, που είχαν πράγματι αιχμαλωτίσει κάποιες κοπέλες. Προτίμησαν να παραμείνουν μέσα στο πανεπιστήμιο, εκτός από μία μικρή ομάδα, που ακολούθησε διακριτικά την πορεία από μακριά. Μείναμε δύο κοπέλες, εγώ και μία μουσουλμάνα, να διαδηλώνουμε μαζί με τα αγόρια, να φωνάζουμε συνθήματα για την ελευθερία και κατά της παρουσίας του Ισλάμ μέσα στο πανεπιστήμιο.

Όταν φτάσαμε μπροστά από τα κυβερνητικά κτίρια, οι ισλαμιστές μάς επιτέθηκαν, ρίχνοντάς μας δακρυγόνα. Για κάμποσα λεπτά δε βλέπαμε τίποτα, πονάγαμε πολύ, όμως δε διασκορπιστήκαμε. Ένας φοιτητής υπέφερε ιδιαιτέρως εξαιτίας των αερίων, αλλά δεν κουνήθηκε. Συνεχίσαμε να φωνάζουμε: «Κάτω το πολιτικό Ισλάμ!» και αρχίσαμε να εκθέτουμε τις διεκδικήσεις μας: την τιμωρία των εγκληματιών και την αποχώρηση των ισλαμιστών από το πανεπιστήμιο. Πώς μπορούμε να μελετήσουμε, όταν περιβαλλόμαστε συνεχώς από ενόπλους;

Η κυβέρνηση, που στην αρχή μας είχε αγνοήσει, έστειλε δυνάμεις ασφαλείας για να μας προστατεύσουν. Αλλά μεταξύ τους υπήρχαν και ισλαμιστές! Αυτοί ήταν που μας επιτέθηκαν με πυροβόλα όπλα. Ένας φοιτητής έσπασε τη μύτη του. Αυτή τη φορά αναγκαστήκαμε να φύγουμε, όμως λίγο αργότερα επιστρέψαμε. Τελικώς, μπορέσαμε να μπούμε για να εκθέσουμε τις διεκδικήσεις μας και η διαδήλωση ολοκληρώθηκε εκεί. Μετά από αυτά, οι ισλαμιστές εξαφανίστηκαν από το πανεπιστήμιο και η ασφάλεια αποκαταστάθηκε.

Και ποιες συνέπειες είχαν αυτά για εσένα;

Με απειλούσαν διαρκώς. Ήξεραν ότι ήμουν κομμουνίστρια και αυτό δεν μπορούσαν να το αποδεχθούν. Ένας από αυτούς με πήγε με το ζόρι στα γραφεία τους και με απείλησαν, εμένα και την οικογένειά μου. Μερικές μέρες μετά τις διαδηλώσεις, τα έβαλαν με τον πατέρα μου. Τον έβαλαν στη φυλακή τους και προτού τον αφήσουν να φύγει, τον απείλησαν, για να τον κάνουν να μου απαγορεύσει να πηγαίνω στο πανεπιστήμιο. Μια άλλη φορά, χρειάστηκε να επιστρέψω σπίτι μου, αντί να πάω στη σχολή, επειδή με ακολουθούσαν αρκετά άτομα.

Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, καθώς δεν μπορούσα να πάω στο μάθημα, όπως ήθελα. Κάποιοι από τους καθηγητές, επίσης, είναι υποστηριχτές του πολιτικού Ισλάμ και εμπόδισαν τον προβιβασμό μου στην επόμενη τάξη. Αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο και απέναντι στους άλλους συντρόφους, που ήταν γνωστοί από την επιτροπή. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που με οδηγεί να πάω του χρόνου στη Βαγδάτη, για να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες. Εξαρτάται και από την κατάσταση της επιτροπής αφού, αν με είχε ανάγκη, θα έμενα εδώ.

Υπάρχει και στη Βαγδάτη επιτροπή τέτοιου είδους;

Ναι, αλλά η σημασία της είναι πιο περιορισμένη σε σχέση με αυτή της Βασόρας. Γι’ αυτό θέλουμε να ετοιμάσουμε μία συνδιάσκεψη προοδευτικών φοιτητών, για να δημιουργηθούν οργανωτικές επιτροπές φοιτητών παντού στο Ιράκ. Τέτοιες υπάρχουν ήδη στη Σουλεϊμανίγια και στο Κιρκούκ . [1]

Ποιες είναι οι βασικές ανάγκες
της Επιτροπής φοιτητικής οργάνωσης;

Τα χρήματα, πολύ απλά για την εκτύπωση υλικού και για την οργάνωση αυτής της συνδιάσκεψης. Η ζωή είναι πολύ ακριβή για τους φοιτητές. Οι περισσότεροι φοιτητές μένουν μαζί με τους γονείς τους και δεν έχουν κανένα έσοδο, ούτε καν χαρτζιλίκι. Γι’ αυτούς που έρχονται από μακριά, δεν υπάρχουν κατοικίες, ούτε δωμάτια ούτε μεταφορικά μέσα. Επομένως, είναι αδύνατο να μένει κανείς μόνος του, πολύ περισσότερο αν πρόκειται για κοπέλα. Ακόμη κι αν είναι παντρεμένοι, οι φοιτητές μένουν μαζί με την πατρική τους οικογένεια.

Συναντήσαμε προβλήματα στην εκτύπωση των προκηρύξεών μας. Κάθε φορά που πηγαίναμε να δούμε έναν τυπογράφο, μας έλεγε ότι του είχε τελειώσει το μελάνι ή ότι είχε κλείσει. Τελικώς, ένας νεαρός τυπογράφος μας άφησε να περάσουμε διακριτικά μέσα και έκλεισε από πίσω μας τα παραθυρόφυλλα. Μας εξήγησε ότι η γυναίκα του ήταν φοιτήτρια, ότι κι αυτή είχε υποφέρει από τους ισλαμιστές κι ότι ήταν διατεθειμένος να μας βοηθήσει, υπό την προϋπόθεση να μην πούμε ποιος ήταν. Μας αποκάλυψε πως οι ισλαμιστές είχαν περάσει και τους απείλησαν ότι θα βάλουν φωτιά στα τυπογραφεία τους, αν τύπωναν οτιδήποτε για λογαριασμό μας. Αυτός ο νεαρός μας τα τύπωσε όλα στη μισή τιμή! Όταν επιστρέψαμε με τις τυπωμένες προκηρύξεις, όλοι έπεσαν από τα σύννεφα.

Αποκομίσατε κάτι από τη διεθνή αλληλεγγύη;

Όχι. Λάβαμε πολλά μηνύματα υποστήριξης, αλλά όχι χρήματα. Ό,τι κάνουμε, είναι από αυτά τα λιγοστά που διαθέτουμε εμείς. Όμως, για να οργανώσουμε αυτήν την εθνική συνδιάσκεψη, χρειαζόμαστε περίπου 50.000 δολάρια, καθώς θα πρέπει εμείς να καταβάλλουμε τα έξοδα για το ταξίδι, τη στέγαση, τη σίτιση και, κυρίως, για την ασφάλεια, δηλαδή για σωματοφύλακες. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από την υποστήριξη των φοιτητών όλου του κόσμου, για να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας . [2]

Ποιοι ακριβώς είναι οι ισλαμιστές;

Κατά κύριο λόγο, είναι παλιοί φοιτητές, πιο μεγάλοι από εμάς, συχνά είναι πάνω από τριάντα ετών. Έχουν σχηματίσει μία ένοπλη οργάνωση, την οποία οι φοιτητές μισούν. Φορούν βρώμικα ρούχα, γιατί θεωρούν πως το Ισλάμ πρεσβεύει ότι δεν ωφελεί σε τίποτα να έχει κανείς μια καλή εμφάνιση. Οι πιο επικίνδυνοι έρχονται από το Ιράν, ή εκπαιδεύτηκαν εκεί, και η προπαγάνδα που πωλούν τυπώνεται εκεί. Είναι σιίτες.

Πρέπει να πω ότι στη Βασόρα οι σουνίτες είναι πιο φιλειρηνικοί. Κάποιες σουνιτικές ομάδες μάς υποστηρίζουν, και ορισμένα μέλη τους, μάλιστα, έφυγαν απ’ αυτούς για να ενταχθούν σε μας.

Και εσύ, είσαι σιίτισσα ή σουνίτισσα;

Η οικογένειά μου υποτίθεται ότι είναι σιίτες. Πάνω απ’ όλα όμως, είμαστε κομμουνιστές. Η γιαγιά μου μοίραζε κομμουνιστικές προκηρύξεις. Ο θείος μου ήταν κομμουνιστής ποιητής. Ο πατέρας μου βοηθούσε αγωνιστές κομμουνιστές να περνάνε παράνομα από τη Βασόρα στη Σουλεϊμανίγια, στο Βορρά. Και εγώ, ξεκίνησα ως μέλος του ιρακινού Κομμουνιστικού Κόμματος. [3]

Όταν, όμως, είδαμε ότι το κόμμα αυτό άρχισε να υποστηρίζει τους ισλαμιστές, μείναμε άφωνοι. Το Κομμουνιστικό-Εργατικό Κόμμα του Ιράκ ήρθε και βρήκε τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν γνωστός αγωνιστής, και του πρότειναν να ενταχθεί σε αυτούς. Αυτό έκανα κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι. Πρέπει να πω ότι στη Βασόρα, το ένα από τα δύο τοπικά παραρτήματα του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράκ μετονομάστηκε σε «Ισλαμικό Κομμουνιστικό Κόμμα»! [4] Δεν τους απομένει πια παρά να βάψουν την πρόσοψή τους πράσινη…

Μεταξύ των κομμουνιστών που ήξερα, κάποιοι πράγματι έγιναν ισλαμιστές. Ένας παλιός σύντροφος με ρώτησε γιατί δε φόραγα hijab [5] … Στο Κομμουνιστικό-Εργατικό Κόμμα βρήκα αυτά που πάντοτε έψαχνα, την ελευθερία, έναν μοντέρνο τρόπο ζωής, ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι τόσο παραδοσιακό… Ούτως ή άλλως δεν αντιπροσωπεύει τίποτα πια, μόνο που έχει την υποστήριξη των ισλαμιστών.

Τι αντιπροσωπεύει το Κομμουνιστικό-Εργατικό Κόμμα στη Βασόρα;

Το υποστηρίζουν πολύ οι εργάτες. Είχε έρθει πολύς κόσμος στη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς, εργάτες, νέοι, φοιτητές, γυναίκες και πολλοί άστεγοι, οι οποίοι έχουν καταλάβει τα παλιά κυβερνητικά κτίρια. Ο Αμπτουλκαρίμ, ένας σύντροφος, οργανώνει μαζί τους τακτικά διαμαρτυρίες, ώστε να αποκτήσουν πραγματικές κατοικίες. Είναι πολύ δραστήριος. Εκείνη την ημέρα, μου πήρε συνέντευξη ένας κουρδικός τηλεοπτικός σταθμός.

Πριν από τη συνέντευξη μου μιλούσες για το γάμο σου…

Ναι! Παντρεύομαι σε μερικές εβδομάδες. Ο σύντροφός μου αγωνίζεται στο πλευρό του Κομμουνιστικού-Εργατικού Κόμματος του Ιράκ από το 1995. Έμεινε επτά χρόνια στη φυλακή, στο Αμπού Κραήμπ, εξαιτίας αυτής του της ενασχόλησής. Είχε καταδικασθεί σε θάνατο, αλλά η οικογένειά του πλήρωσε για να μετατραπεί η ποινή του σε ισόβια κάθειρξη. Ευτυχώς απελευθερώθηκε, όπως όλοι οι κρατούμενοι, λίγο πριν τον πόλεμο, όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν αποφάσισε να αδειάσει τις φυλακές. Αυτός είναι, βέβαια, ο άλλος λόγος που θα ήθελα να πάω στη Βαγδάτη…

Δε φοβάσαι τις βόμβες στη Βαγδάτη;

Ποιες βόμβες; Εγώ είμαι η βόμβα!

Σημειώσεις:

[1] Σχεδόν ταυτόχρονα με τα γεγονότα που περιγράφει η Τικρά Φάηζαλ, οι φοιτητές των δύο αυτών πόλεων του βορείου Ιράκ ξεκίνησαν ένα απεργιακό κίνημα, αντιτιθέμενοι στο ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου. Σε αυτήν την περιοχή, που ελέγχεται από την «Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν», η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας έχει προχωρήσει πιο πολύ σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα, καθώς άρχισε την επομένη της εξέγερσης του 1991. 

 [2] Από τότε που έγινε αυτή η συνέντευξη, δημιουργήθηκε το Συνδικάτο των προοδευτικών φοιτητών. Είναι μέλος της Ομοσπονδίας των εργατικών συμβουλίων και συνδικάτων του Ιράκ.

 [3] Άλλοτε ένα από τα πιο ισχυρά, εκτός του ανατολικού μπλοκ, κομμουνιστικά κόμματα, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ιράκ συμμάχησε με την μπααθική εξουσία, μέχρι που είδε τα μέλη του να σφαγιάζονται συστηματικά και να καταδιώκονται, χωρίς, ωστόσο, αυτό να προκαλεί προβλήματα στις καλές σχέσεις που είχε το Ιράκ με την ΕΣΣΔ. Το κόμμα αυτό συνέχισε να υπάρχει, με τη μορφή παρανόμων δικτύων που βρίσκονταν στην εξορία. Το 2003 επέλεξε να υποστηρίξει την αμερικανική επίθεση και να συμμετέχει στην πρώτη προσωρινή κυβέρνηση. Το συνδικάτο που προωθούσε, η Ιρακινή Ομοσπονδία Εργαζομένων, εξελίχθηκε στο επίσημο κρατικό συνδικάτο, παρόλο που η εκλογική συμμαχία του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράκ με τον πρώην πρωθυπουργό Ιλιάντ Αλάουι, τον επονομαζόμενο και Αμούστακο Σαντάμ, ήταν μία παταγώδης αποτυχία, παρά την υποστήριξη της αμερικανικής διοίκησης. 

 [4] Αυτό το κόμμα δεν είναι το μόνο παρακλάδι του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράκ που πέρασε στο στρατόπεδο του ριζοσπαστικού Ισλάμ. To Κομμουνιστικό Κόμμα του Ιράκ-Πλαίσιο Βάσης (Cadre de base), που κλείνει τις ανακοινώσεις του με θρησκευτικές φράσεις, έχει ως κύρια δραστηριότητά του την αναζήτηση μίας εθνικής συμμαχίας με τους μπααθικούς και τους ισλαμιστές. Στον αντίποδα, πολλοί αγωνιστές επέλεξαν, όπως και η Τικρά Φάηζαλ, να προσχωρήσουν στο κοσμικό Κομμουνιστικό-Εργατικό Κόμμα του Ιράκ.

 [5] Mαντήλα, που καλύπτει τα μαλλιά. Η επιβολή του hijab στις μουσουλμάνες αποτελεί προτεραιότητα για τους ακραίους ισλαμιστές. 

—————————————————————————————————————-

Το Ισλάμ φάινεται ότι ασκεί γοητεία σε κάποιες τάσεις του  δυτικοευρωπαϊκού εθνικο-σοσιαλισμού:

’Το Άρειο Δόγμα για τον Αγώνα και την Νίκη’’

“ Τους ονομάζετε τρομοκράτες εγώ λέω ότι είναι μαχητές της ελευθερίας. Και θέλω να εμφυτεύσω το ίδιο συναίσθημα για τον Ιερό Πόλεμο στις καρδιές των δικών μας ανθρώπων στην Λευκή φυλή , όπως αυτοί έχουν για τον πατέρα τους που τον ονομάζουν Αλλάχ. Δεν πιστεύω ότι ήταν αυτοί που μας επιτέθηκαν. Αν και ακόμα το έκαναν όπως εσείς λέτε δεν με ενδιαφέρει καθόλου ! ”

August Kreis ηγέτης της Ε/Σ οργάνωσης Aryan Nations.

» Το αγνό αυθεντικό Ισλάμ της αναγέννησης , το οποίο αναγνωρίζει την πρακτική του τζιχάντ ως καθήκον , είναι η μόνη ικανή δύναμη να πολεμήσει και να καταστρέψει την ατιμία , την αλαζονεία , τον υλισμό της Δύσης …

Για την δύση τίποτα δεν είναι σεβαστό εκτός από τους Σιωνιστές , τον Σιωνισμό την απάτη του αυτοαποκαλούμενου ολοκαυτώματος και τα είδωλα που η δύση και οι λακέδες της λατρεύουν ή προσποιούνται ότι λατρεύουν όπως η δημοκρατία. Θέλουν και απαιτούν να εγκαταλείψουμε την αγνότητα του αυθεντικού Ισλάμ και να υποταχθούμε μπροστά σε αυτούς και τα είδωλα τους , να δεχθούμε να μας δαμάσουν με το αντιθρησκευτικό «Ισλάμ» που αυτοί και οι αποστάτες λακέδες τους δημιούργησαν.

Αυτός θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος δεκαετιών μπορεί και περισσότερο και εμείς ως μουσουλμάνοι πρέπει να σχεδιάσουμε τα πράγματα ανάλογα. Πρέπει να επικυρώσουμε την πρακτική του Ιερού Πολέμου να λάβουμε μέρος στην μάχη για την απελευθέρωση των εδαφών μας από τους άπιστους.

Ο Ιερός Πόλεμος είναι το καθήκον μας …»

David Myatt.

Ο φιλόσοφος , συγγραφέας , ποιητής , αγρότης και πολιτικός ακτιβιστής Ντέιβιντ Βούλσταν Μάυατ ( σήμερα Αμπντούλ Αζίζ Ιμπν Μάυατ ) γεννήθηκε το 1950 στην Αφρική , γιος Βρετανού διπλωμάτη. Το 1967 επέστρεψε στη Βρετανία, όπου σπούδασε Φυσική και αναμίχθηκε με την Ε/Σ πολιτική και φυλακίστηκε δυο φορές.

http://mavroskrinos.blogspot.com/2009/02/julius-evola.html

 

————————————————————————————————

 

Η ελληνική λαϊκή μούσα και το Ισλάμ κατά την εποχή της οθωμανικής
κυριαρχίας
Γρηγόριος Παλαμάς, Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, Μάρτιος‐Απρίλιος 2004, έτος
87ο
, τεύχος 802ο
, Θεσσαλονίκη 2004.
Αγγελική Γρ. Ζιάκα, Δρ. Ιστορίας των Θρησκειών
Université de Strasbourg, Marc Bloch

 

http://users.auth.gr/ziaka/pdf/La%20litterature%20populaire.pdf

 

——————————————————————-