-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (3)

 Η  ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

 Μετά τη δημοσίευση του άρθρου της Χρ. Κουλούρη υπέρ του βιβλίου Ιστορίας της 6ης δημοτικού, δημοσιεύουμε το απόσπασμα -που αφορά τον ελληνισμό της Ανατολής- από το Κείμενο Διαμαρτυρίας, που συντάχθηκε απ΄τον δικτυότοπο Αντίβαρο (με έδρα του διαχειριστή το Λονδίνο). Το Κείμενο στέλνεται στον πρωθυπουργό, τους αρχηγούς των κομμάτων, στους βουλευτές, τον πρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ.ά. Παρόλα τα λάθη ή τις ελλείψεις που μπορεί να έχει το Κείμενο αυτό, εν τούτοις αποτελεί  αντίδραση της ίδιας της κοινωνίας και μια απόδειξη  ότι η Κοινωνία των Πολιτών λειτουργεί.

Περισσότεροι από 7.500 πολίτες -έως σήμερα- το έχουν υπογράψει

(…πάνω από 135 καθηγητές πανεπιστημίου, πάνω από 900 εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων) 

………………………………………………………………………..

«Σας στέλνω αυτή την επιστολή, για να εκφράσω την δυσαρέσκειά μου για το νέο βιβλίο Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού……. 

Γιατί…………………….

Εξωραΐζεται η Οθωμανική αυτοκρατορία με όλες τις μεθόδους απόκρυψης της ιστορικής αλήθειας, όπως την αποσιώπηση, παραποίηση, παρερμηνεία κ.λπ (σελ. 18-25)

 (Τουρκομάνος εισβολέας στη Μικρά  Ασία. Οι «δικοί μας» κονκισταδόροι!)

Οι Έλληνες εμφανίζονται να συμβιώνουν αρμονικότατα με τους κατακτητές λησμονώντας βιασμούς, γενοκτονικής φύσεως ολοκληρωτικές σφαγές (πχ σφαγή της Χίου), παλουκώματα, εγκλήματα, λεηλασίες, ταπεινώσεις, εξισλαμισμούς, παιδομαζώματα, εξορίες, σκλαβοπάζαρα, το καβάλημα να περάσει ο αφέντης Μουσουλμάνος το ποτάμι. Αποκρύπτεται ότι οι ραγιάδες, όπου γης, βασανίζονται και υποφέρουν. Ο όρος «γενίτσαρος» απουσιάζει ολοκληρωτικά.

Χαρακτηριστικό είναι το εξής απόσπασμα που παρατίθεται στο βιβλίο ως ιστορική πηγή: «Ο ντε Μπρεβ πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη (1590-1606), προς το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄ «Οι Σουλτάνοι όταν κατακτούν ένα βασίλειο ή μια επαρχία διατηρούν θαυμαστή τάξη. Όσο για το λαό, αφήνεται να ζει σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του. Διατηρεί τα αγαθά του και έχει θρησκευτική ελευθερία» (σελ. 19). Η ερώτηση που ακολουθεί την πηγή επιχειρεί να διαμορφώσει τη συνείδηση των μαθητών: «με ποιο τρόπο αντιμετωπίζουν οι Σουλτάνοι τις κατακτημένες περιοχές σύμφωνα με την πηγή»;  

Η εικόνα τον Οθωμανών είναι εν γένει εξιδανικευμένη εκτός από ιδιώτες εισπράκτορες των φόρων: «Η οθωμανική Πύλη αναγκάζεται να παραχωρήσει την είσπραξη των φόρων σε ιδιώτες και όχι σε υπαλλήλους του κράτους. Οι ιδιώτες αυτοί συχνά παραβιάζουν το νόμο, αδικούν τους υπηκόους και πλουτίζουν σε βάρος τους» (σελ.30), λες και εκτός από επιτήδειους «ιδιώτες» κατά τα άλλα επρόκειτο για εξευγενισμένη διοίκηση. Η απόπειρα να αθωωθεί το οθωμανικό σύστημα εξουσίας είναι ευδιάκριτη και στο πιο αγύμναστο νου…

 

(Στάθης, «Eλευθεροτυπία») 

……………………………………………………………………………………………

Αποσιωπάται η γενοκτονία των Χριστιανικών πληθυσμών και εκμηδενίζεται η ιστορική διάσταση της Μικρασιατικής Καταστροφής:  (Κεφάλαιο: Μικρασία: Εκστρατεία και καταστροφή, σελ. 100-105)

 «Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…»  (Μαρία Ρεπούση, Ιστορία ΣΤ’ δημοτικού. Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια», Αθήνα, ΟΕΔΒ, 2006, σελ. 100)

    [Τimes του Λονδίνου. Για την επίσημη απόφαση των Νεοτούρκων (1911)  να εξοντώσουν τους χριστιανούς της Αυτοκρατορίας]

Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην – πρωτοφανή για τη σύγχρονη Ιστορία – καταστροφή της Σμύρνης και στη σφαγή του χριστιανικού της πληθυσμού (ελληνικού και αρμενικού), ούτε φυσικά στις επίσημες αποφάσεις του 1911 των Νεότουρκων εθνικιστών για εξόντωση των χριστιανικών κοινοτήτων. Φυσικά δεν υπάρχει και καμιά αναφορά στις γενοκτονίες των χριστιανικών λαών (Ελλήνων της Ανατολής, Αρμενίων και Ασυροχαλδαίων) που άρχισαν το 1914, ούτε στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο που σχετίζεται με τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των Νεότουρκων εθνικιστών και των Γερμανών συμμάχων τους. Καμιά επίσης αναφορά δεν υπάρχει για τα Σεπτεμβριανά κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης ή για τις σταλινικές διώξεις κατά των πολυάριθμων Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης…

 (σελ. 103, από το επίμαχο βιβλίο)

 Ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες δεν ξεριζώνονται από τον τόπο που γεννήθηκαν και έδρασαν, αλλά απλώς «συνωστίζονται στο λιμάνι»! Αυτή η εντυπωσιακή υποβάθμιση της εικόνας των θλιβερών γεγονότων του 1922 ακρωτηριάζει την ιστορία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και αποτελεί προσβολή για όλους τους πρόσφυγες της περιόδου.

Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ όχι μόνο εξαγνίζεται για τα εγκλήματά του, αλλά εξιδανικεύεται ο ιστορικός του ρόλος μέχρι του σημείου να παρουσιάζεται στο βιβλίο ως «ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα(!!) των Τούρκων και μετέπειτα πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας» (σελ. 100)………………   

 http://www.antibaro.gr/upografes.php

   (Κερασούντα. Το μνημείο προς τιμήν του Τοπάλ Οσμάν, σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου και εντολοδόχου του Κεμάλ στη περιοχή)

Δείτε: 

Τα απομνημονεύματα μιας Αναθεωρήτριας

——————————

από το  http://tomati.net

——————————

Comment by ΜΡ | March 12, 2007

  

(Σωτήρης Σόρογκας, Φύλλα από σκουριασμένο τενεκέ)