Πόντος και Αριστερά

……. 'μώ τον νόμο σ' !

-Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας σήμερα!

Kajsa Ekis Ekman: När eurokostymen inte passar


ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ  ΑΠΟ  ΣΟΥΗΔΙΑ : Εφημερίδα Dagens Nyheter : 

της Κάισα Έκις Έκμαν

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.

Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες;

Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο οριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι;  Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.

Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.  Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία.  Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο.  Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν.  Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση.

Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δ εν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν.  Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν.  Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.

Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη Σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα».  Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές.  Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους.  Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;

Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης!  Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε!  Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.

Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης.  Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες.  Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.

Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ενα ρούχο.  Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε.  Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη.  Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.  Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες επρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα.  Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία.  Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.

Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα.  Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων.  Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις

υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος.  Ένα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της.  Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο.  Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις.  Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008.  Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.

Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση.  Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.  Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει.  Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.

Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού.  Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες εβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο.  Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν.  Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν.

Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.  Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ».  Είναι στην ηλικία μου – 30 Χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όμως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον.  Κανείς τους δεν έχει παιδιά.  Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς.  Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως  δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων.  Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει.  Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη.  Το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη.  Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.

Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση.  Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει.  Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες.  Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία.  Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου.  Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που σημαίνει Εκουαδόρ.  Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία.  Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους.  Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ.

Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.

Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν.  Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου.

Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική.  Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης.  Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;


19/09/2011 - Posted by | -Αντίσταση, -Κρίση

7 Σχόλια »

  1. […] I will nevertheless remind Swedish speaking people to take a look at Kajsa Ekmans superb article in Dagens Nyheter from august “When the Euro-costume does not fit”. You can find it translated to Greek by a blogger at https://pontosandaristera.wordpress.com/2011/09/19/dagens-nyheter/ […]

    Πίνγκμπακ από Greek Crisis… again… « My days in Uppsala: | 23/09/2011

  2. Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 15 του βιβλίου «Η Γέννηση της Τραγωδίας» που έγραψε το 1872 ο Φρειδερίκος Νίτσε.

    «Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

    Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…

    Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

    Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

    Αυτή είναι η άποψη ενός μη Έλληνα στα τέλη του 19ου αιώνα. Παρακάτω η άποψη ενός Έλληνα την ίδια περίπου περίοδο:

    Τις ημύνθη περί πάτρης;

    Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

    Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’, τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.

    Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν ‘φούρνους με καρβέλια’, δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.

    Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

    Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

    Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

    Αλέξανδρός Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν….. Ο ίδιος έγραψε επίσης στο «Οι Έμποροι των Εθνών»:

    Η αργία εγέννησε την πενίαν.
    Η πενία έτεκεν την πείναν.
    Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν.
    Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν.
    Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν.
    Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.
    Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου»

    Σχόλιο από Ζωνιανίτης | 27/09/2011

  3. Πάνε το χρέος στο 190%!

    Λεηλασία! Εργαζόμενοι στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες πάσης φύσεως, συνταξιούχοι, νέοι, όλα γενικώς τα κοινωνικά στρώματα των Ελλήνων διακατέχονται από το βίαιο συναίσθημα ότι η πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου έχει ως στόχο τη λεηλασία των εισοδημάτων τους. Ουδέποτε στην ιστορία του ελληνικού κράτους υπήρξε ελληνική κυβέρνηση, η οποία να άσκησε πιο εφιαλτική πολιτική στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα εναντίον του ελληνικού λαού. Αλλεπάλληλες δέσμες μέτρων κατά ριπάς θερίζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες καταβαραθρώνοντας το βιωτικό επίπεδό τους και πετώντας τους στον κοινωνικό Καιάδα της φτώχειας, της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Ενα μαρτύριο που δεν έχει τέλος ζει η Ελλάδα.

    Θυσίες χωρίς κανένα νόημα είναι αυτό το βασανιστήριο στο οποίο υποβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου τον ελληνικό λαό από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου, και μάλιστα θριαμβευτικά. Πάνω από δέκα εκατοστιαίες μονάδες διαφορά της είχαν δώσει οι Ελληνες, γεμάτοι ελπίδες ότι θα έβγαζε τη χώρα από το τέλμα στο οποίο την είχε οδηγήσει η θλιβερή, ιδίως στο τέλος της, κυβέρνηση Καραμανλή.

    Αμείλικτοι είναι οι αριθμοί. Κανένας από τους θεμελιώδεις μακροοικονομικούς δείκτες δεν βελτιώνεται ουσιωδώς. Αντιθέτως, παρά την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, αρκετοί δείκτες επιδεινώνονται. Πρώτος και χειρότερος το δημόσιο χρέος. Αυτό που χρησιμοποίησε ως πρόσχημα ο Γ. Παπανδρέου για να υπαγάγει την Ελλάδα στο, κατά τη ρήση του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθεστώς «δημοσιονομικής κατοχής» μέσω του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ο πρωθυπουργός παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ (ή 127% με τις στατιστικές λαθροχειρίες που έκανε η κυβέρνηση) και όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ του χρόνου θα το έχει εκτοξεύσει μέσω του Μνημονίου στο ανατριχιαστικό ύψος του… 190%!!!

    Ναι, 70 εκατοστιαίες μονάδες θα έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος μέσα σε τρία μόλις χρόνια πρωθυπουργίας του ο Γ. Παπανδρέου! Φρικιαστικό! Ιδίως αν το συγκρίνει κανείς με το γεγονός ότι στα 16 ολόκληρα προηγούμενα χρόνια, από το 1993 έως το 2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος κυμαινόταν, λίγο πάνω-λίγο κάτω, από το 100% του ΑΕΠ, με μέγιστες τιμές το 115% του Κ. Καραμανλή και το 111% του 1993. Τότε που ο κατά τα άλλα «νοικοκύρης» Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της εφιαλτικής πρωθυπουργίας του είχε εξακοντίσει το χρέος στο 111% του ΑΕΠ από το 69% που του το είχε παραδώσει ο «σπάταλος» Ανδρέας Παπανδρέου!

    Ούτε το έλλειμμα μειώνει ουσιαστικά η πολιτική της κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Θυμάστε τι μας έλεγε ο πρωθυπουργός όταν υπέγραψε το Μνημόνιο; Οτι δήθεν το 2012 το έλλειμμα θα ήταν κάτω από 3%. Τι λέει σήμερα το ΔΝΤ; Οτι το 2012 το ελληνικό έλλειμμα θα είναι τουλάχιστον… 7%. Παρόλα δηλαδή τα μέτρα οικονομικής εξόντωσης του ελληνικού πληθυσμού, δεν θα πέσει ούτε καν… μία (!) εκατοστιαία μονάδα από φέτος που υπολογίζεται κάτω από 8%.

    Γδέρνει και τους πιο φτωχούς τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου, μειώνοντας στις 5.000 ευρώ το αφορολόγητο. Θέλει να εισπράττει φόρους ακόμη και από τους γέροντες που παίρνουν σύνταξη 450 ευρώ, ακόμη και από τους νέους που δουλεύουν σε φαστφουντάδικα με 400 ευρώ τον μήνα! Απίστευτη κοινωνική βαρβαρότητα. Μειώνει διαρκώς τους μισθούς στον δημόσιο τομέα η κυβέρνηση. Μειώνει συνεχώς τις συντάξεις. Η «κινεζοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας είναι ο στόχος της πολιτικής της. Φτώχεια και κακομοιριά τύπου δεκαετίας του 1960, για όσους τις γνώρισαν…

    Μόνιμος ο φόρος στα ακίνητα που επέβαλε ο Γ. Παπανδρέου και απειλεί ότι θα κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν τον πληρώνει. Τον παρέτεινε αρχικά έως το 2014 – και αφότου δηλαδή ο ίδιος θα έχει απομακρυνθεί από την εξουσία, έτσι ώστε να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να συγκρουστεί με τους ξένους επικυρίαρχους της ΕΕ για να τον καταργήσει.

    Μόνιμος και ο νέος φόρος δεύτερης φορολόγησης του ήδη φορολογημένου ολόκληρου εισοδήματος όλων των Ελλήνων, αυτός με το ψευδώνυμο «έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης», όπως με οργουελικό σαδισμό τον ονόμασαν οι επιτελείς της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος…

    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792

    Σχόλιο από Ζωνιανίτης | 27/09/2011

  4. Ο εφιάλτης τους είμαστε εμείς και βασίζονται στο φόβο που σπέρνουν τα κατευθυνόμενα MME.Αλλά δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια πέραν της άρνησης να πληρώσουμε οτιδήποτε και να συμμετάσχουμε στα σχέδια τους.Η ώρα της προσωπικής ευθύνης ήρθε για όλους όσους θέλουν να γίνουν ανάχωμα στα εφιαλτικά τους σχέδια.

    Σχόλιο από maria chandrinou | 30/09/2011

  5. ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
    ———————————————————

    Η πρώτη άποψη (σχόλιο από bloggs)

    Αυτή την εποχή το σύστημα προσπαθεί να λύσει έναν γρίφο με βάση τα συμφέροντά του.

    1. Η Ελλάδα δεν πρέπει να πάει σε πλήρη πτώχευση και έξοδο από το ευρώ, όχι γιατί τους νοιάζει η Ελλάδα, αλλά διότι αυτό θα ήταν καταστροφή γι’ αυτούς, τις τράπεζές τους και την Νέα Τάξη Πραγμάτων τους, της οποίας το ευρώ αποτελεί βασικό project και σκαλοπάτι για τις επομενες κινήσεις τους (Ευρωπαική Διακυβέρνηση κ.λπ.). Αναφέρομαι φυσικά σε Αμερικάνους, Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς κ.λπ.
    Μία λύση με κούρεμα του Ελληνικού χρέους 50-60% χωρίς έξοδο από το ευρώ είναι το μη χείρον βέλτιστον γι αυτούς σε αυτή την φάση.

    2. Επειδή όμως το κούρεμα του Ελληνικού χρέους θεωρείται (και είναι) πιστωτικό γεγονός, οι σημερινοί κάτοχοι CDS (λέγε με Σόρος και σία) θα πάνε ταμείο για να εισπράξουν κάποιες δεκάδες ΔΙΣεκατομμύρια ευρώ. Προσέξατε ότι το τελευταίο καιρό ο «κύριος» Σόρος (και «σύμβουλος» του ΓΑΠ) προτείνει δήθεν ως μόνη λύση την πτώχευση της Ελλάδας;;;; !!!!

    3. Ομως αυτοί που θα πληρώσουν τα CDS, δηλαδή τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, είναι κυρίως Αμερικανικές τράπεζες, διότι αυτές κυρίως εκδίδουν CDS. Μεταξύ άλλων, αυτός είναι και ο λόγος που ο Ομπάμα σκίζεται να μην πτωχεύσει η Ελλάδα και στέλνει τον Γκάιτνερ στην Ευρώπη να τραβήξει αυτιά. Τα ποσά που θα πρέπει να πληρώσουν για CDS οι τράπεζες των ΗΠΑ είναι τέτοια που είναι πολύ πιθανόν κάποιες από αυτές να καταρρεύσουν οικονομικά, παρασύροντας σε ντόμινο και άλλες. Αυτό θα ήταν καταστροφή για τις ΗΠΑ.

    4. Αρα για να επιτευχθεί το 1 (δηλ. το κούρεμα του χρέους = πιστωτικό γεγονός) αλλά και να μην συμβεί το 3 (δηλ πιστωτικό γεγονός = Πληρωμή CDS = κατάρευση τραπεζών ΗΠΑ) μία πολύ βολική λύση για τις ΗΠΑ και το σύστημα γενικά θα ήταν ένας ΠΟΛΕΜΟΣ !!!!, αφού η έναρξη πολέμου είναι γεγονός που ακυρώνει την νομική ισχύ των CDS, άρα και την πληρωμή τους. Ενας πόλεμος που θα αποφασίσουν οι ΗΠΑ ανάβοντας πράσινο φως στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Φυσικά μιλάμε για πόλεμο που θα διαρκέσει όσο θέλουν οι ΗΠΑ να διαρκέσει.

    5. Στην περίπτωση όμως που το σύστημα κάνει αυτά, δηλαδή κούρεμα μεν του χρέους μας αλλά πακέτο με σύντομο πόλεμο για την μη πληρωμή των CDS, τα διεθνή λαμόγια που είναι κάτοχοι των CDS δεν θα βγάλουν μεροκάματο… Και πρόκειται για την «αφρόκρεμα» του διεθνούς αεριτζήδικου κεφαλαίου (Σορος, Πόλσον κ.λπ.). Κάπως πρέπει το σύστημα να «ταίσει» και αυτά τα φτωχά παιδάκια… Αυτοί το μεροκάματό τους θα το πάρουν από πούλημα κοψοχρονιά Ελληνικών δημοσίων επιχειρήσεων, και τεραστίων εκτάσεων δημόσιας γης – φιλέτων. Σημειώστε ότι μετά την πτώχευση της Αργεντινής ο Σόρος βρέθηκε ξαφνικά ιδιοκτήτης τεραστίων εκτάσεων στη Γη της Παταγωνίας. Είναι τυχαίο ότι ενώ όλο το καλοκαίρι ο ΓΑΠ έκανε κανώ, τώρα ξαφνικά τρέχουν γρήγορα να βγάλουν στο σφυρί το πρώτο πακέτο δημοσίων επιχειρήσεων και ακίνητα της Κτηματικής Eταιρίας του Δημοσίου;;;

    ———————————————————

    Και η δεύτερη άποψη από επίσημη πηγή, η οποία μάλλον επιβεβαιώνει τα παραπάνω.

    «Ένας οικονομικός Αρμαγεδώνας ύψους 2 τρισεκατομμυρίων ευρώ θα πλήξει την ευρωζώνη, μόλις η Ελλάδα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την οικονομική ένωση του ευρώ και επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα». Αυτή είναι η πρόβλεψη του STRATFOR, του γνωστού κέντρου στρατηγικών ερευνών των ΗΠΑ, με ισχυρή επιρροή σε όλη την πολιτικοστρατιωτική ελίτ της Ουάσιγκτον.

    Το STRATFOR βασίζει την ανάλυσή του σε αυτό που και παλαιότερα είχε υποστηρίξει σε ανάλυση, η οποία είχε δημοσιευθεί ολόκληρη στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ : Ότι η Ελλάδα είναι «εκ γενετής» ελλειμματική χώρα μετά τον Β’ Π.Π., η οποία στηριζόταν από τις ΗΠΑ και την Δύση, λόγω της κρίσιμης γεωστρατηγικής ανάγκης που υπήρχε να αναχαιτιστεί η Σοβιετική Ένωση και να μην περιέλθει η χώρα στην σοβιετική σφαίρα επιρροής.

    Αναφέρεται και πάλι στους δύο βασικούς άδηλους πόρους που στήριζαν και εξακολουθούν να στηρίζουν εν πολλοίς την Ελλάδα, την εμπορική ναυτιλία και τον τουρισμό, οι οποίοι, σε συνδυασμό με την υψηλής σημασίας γεωστρατηγική της θέση, της εξασφάλιζαν οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, αλλά τώρα αυτό το περιβάλλον έχει εκλείψει.

    Αναφέρει συγκεκριμένα ότι το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου» έκανε «μη αναγκαία την στήριξη της Ελλάδας και συνεπώς την κατεύθυνση κεφαλαίων προς την ελληνική οικονομία». Από εκεί και πέρα, η εμπορική ναυτιλία έχει πληγεί γιατί έχει χάσει ένα βασικό όπλο: Την ναυπηγική βιομηχανία που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Και τελειώνει υποστηρίζοντας ότι δεν αρκεί ο τουρισμός για να επιβιώσει οικονομικά ένα κράτος.

    Η ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “Η Ελλάδα δεν μπορεί να διασωθεί αν δεν έχει μία σταθερή προσφορά κεφαλαίων από το εξωτερικό, τα οποία δεν θα είναι υποχρεωμένη να επιστρέψει. Και πάλι δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να επανεκκινήσει την οικονομία της και να βγάλει από πάνω της το χρέος της, γιατί απλά είναι πάρα πολύ μεγάλο. Για να επιβιώσει το ευρώ θα πρέπει να “πετάξουν” την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης”.

    Σε ό,τι αφορά το συνολικό κόστος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, το επιμερίζει ως εξής:

    «Η ευρωζώνη πρέπει να προετοιμαστεί για τρία πράγματα:

    – Να δαπανήσει κάπου 400 δισ. ευρώ για να κλείσει το κενό που θα δημιουργήσει η απουσία της Ελλάδας από το το ευρώ.

    – Να διατεθούν 800 δισ. ευρώ για να στηριχθούν οι τράπεζες που έχουν δανείσει την Ελλάδα, αλλά και τα τραπεζικά ιδρύματα που έχουν δανείσει αυτούς που έχουν δανείσει την Ελλάδα. Εκτός αυτό πρέπει να υποστηριχθούν με άμεσες ενέσεις ρευστότητας οι τράπεζες των ασθενών οικονομιών Πορτογαλίας, Ιταλίας, Ισπανίας και πιθανόν της Γαλλίας.

    – Σε μεγαλύτερο κίνδυνο είναι η Ιταλία, που χρειάζεται από μόνη της «ενέσεις» ρευστότητας επιπλέον 800 δισ. ευρώ για μια τριετία».

    Το STRATFOR επαναλαμβάνει την ιστορική αναδρομή που έχει κάνει για την Ελλάδα, ξεκινώντας από την εποχή πριν την επανάσταση του 1821: «Όταν η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της στις αρχές της δεκαετίας του 1800, η δύναμη ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο χρησιμοποίησε την Ελλάδα εναντίον των Τούρκων. Αργότερα, οι Αμερικανοί έπαιξαν έναν παρόμοιο ρόλο, υποστηρίζοντας την Ελλάδα ενάντια στους Σοβιετικούς. Και στις δύο περιπτώσεις τεράστιοι όγκοι κεφαλαίων ήρθαν στην Ελλάδα για την υποστήριξή της. Τώρα όμως εχθρός δεν υπάρχει. Εχθρός που να δικαιολογεί δηλαδή την υποστήριξη της Ελλάδας».

    Η ανάλυση είναι σε αρκετά σημεία σωστή, η ιστορική της αναδρομή δεν απέχει από την πραγματικότητα, αλλά σε κάποια κρίσιμα σημεία έχει λάθη: Πρώτον η ελληνική εμπορική ναυτιλία, ουδέποτε βασίστηκε ιδιαίτερα στη ναυπηγική βιομηχανία.

    Μπορεί η εν λόγω βιομηχανία να ήταν σημαντική για την χώρα και να έχει πληγεί σήμερα λόγω αύξησης του κόστους των ναυπηγήσεων, ειδικά μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ που γέμισε τον πλανήτη με χαμηλού κόστους ναυπηγεία και εν συνεχεία με την είσοδο αρχικά της Νότιας Κορέας και εν συνεχεία της Κίνας στις ναυπηγήσεις.

    Η ελληνική ναυτιλία προσφέρει σήμερα στο εθνικό ΑΕΠ περισσότερα απ’ ό,τι πριν είκοσι χρόνια. Ο τουρισμός το ίδιο. Σε ό,τι αφορά την γεωστρατηγική σημασία, είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει ο «μεγάλος εχθρός», η Σοβιετική Ένωση, αλλά… πολλοί μικρότεροι!

    Για τις ΗΠΑ η ύπαρξη της Ελλάδας στην σφαίρα επιρροής της είναι σχεδόν το ίδιο κρίσιμη με το παρελθόν και θα γίνει πιο κρίσιμη με την έναρξη της παραγωγής των πεδίων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και νότια της Κρήτης. Η Ρωσία θέλει την Ελλάδα όσο το δυνατόν πιο κοντά της για μια σειρά λόγων και η Κίνα επίσης θέλει να έχει πόδι στην Ελλάδα.

    Η παρούσα οικονομική κατάσταση είναι αποτέλεσμα εσωτερικών πολιτικών διεργασιών. Η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί σήμερα να είναι περισσότερο πιθανή από την παραμονή σε αυτήν, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από αυτούς που επικαλείται το STRATFOR.

    Σχόλιο από Ζωνιανίτης | 03/10/2011

  6. «Το βλέμμα ενός εκτός Ελλάδας Ελληνα»

    Του Βασίλη Μαχιά 05/07/2011

    Εγκατέλειψα την Ελλάδα προ εφταετίας. Τις καλές εποχές δηλαδή. Ολυμπιακοί, ευρωπαϊκό, Eurovision και καφάσια οι άδειες σαμπάνιες στη Μύκονο. «Που πας;», με ρωτούσαν απορημένοι οι φίλοι μου. «Πουθενά δεν θα βρεις καλύτερα!». Τώρα πια η στάση τους έχει αλλάξει. «Μη τυχόν και γυρίσεις! Καλά είσαι εκεί. Δεν παλεύεται εδώ η κατάσταση.».

    Όχι, ουδεμία αίσθηση διορατικότητας είχα για τα δεινά που έμελε να ακολουθήσουν. Προφήτης δεν είμαι, πόσο δε μάλλον σοφός. Πολύ απλά δεν είχα «δόντι», κομματικό μέσο, γνωριμίες ή οικογενειακή επιχείρηση. Αλλά ούτε και τη διάθεση να ανταγωνιστώ αυτούς που τα είχαν. Με λίγα λόγια, καμία τύχη. Είχα ανάγκη από ένα σύστημα που να… …προστατεύει τον πολίτη από την ανομία. Ένα σύστημα που να αποδέχεται ως αλήθεια το αυτονόητο, να επιβραβεύει το άριστο και να απορρίπτει τον παραλογισμό. Τα κουβαδάκια μου, δηλαδή, και σε άλλη παραλία!

    Θα μου πείτε τώρα, δικαίως, «τι δουλειά έχεις εσύ να εκφέρεις άποψη για τα τεκταινόμενα; Τι σε κόφτει; Αφού είσαι αμέτοχος, δεν σε αγγίζουν ούτε το μεσοπρόθεσμο, ούτε οι οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων.» Οι πιο παθιασμένοι θα βιαστούν να με κρίνουν. «Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες. Δεν κάθεσαι στα αυγά σου εκεί στο Λονδίνο και άσε μας εμάς να κάνουμε ό,τι νομίζουμε.» Σωστό, εν μέρει. Αλλά επειδή ακριβώς είμαι αμέτοχος διαθέτω και το εξής πλεονέκτημα. Βλέπω τα πράγματα αποστασιοποιημένος από πάθη και συγκινησιακές φορτίσεις. Με ψυχρή λογική. Κι έτσι λογικά και ψυχρά επιθυμώ να εκφράσω την ακόλουθη απορία προς άπαντες αγανακτισμένους. Μα, αλήθεια, πραγματικά δεν γνωρίζετε ποιοι τα φάγανε τα λεφτά; Δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ποιοι είναι οι κλέφτες, οι ψεύτες κι οι λωποδύτες; Θέλετε να τους ξετρυπώσετε, το γνωρίζω, μα πολύ φοβάμαι πως ψάχνετε σε λάθος κρυψώνες.

    Ας σας δώσω εγώ λοιπόν μερικά παραδείγματα (συγχωρέστε μου τις γενικεύσεις, προφανώς και υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις):

    . Κλέφτες είναι οι χρυσοί ολυμπιονίκες μας που αφού μας χάρισαν την ψευδαίσθηση εθνικής ανάτασης τσεπώνοντας ταυτόχρονα τα πλουσιοπάροχα πριμ της πολιτείας, αποδείχτηκαν στην πλειοψηφία τους ντοπέ. Τσάμπα τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν μπροστά στις κάμερες. Ο Έλλην φορολογούμενος πλήρωσε!

    . Κλέφτες, όπως αποδεικνύεται, είναι οι πρόεδροι των ομάδων σας τους οποίους αποθεώνετε τις Κυριακές μεσημέρια διότι «στήνουν» παιχνίδια, ξεπλένουν βρώμικο χρήμα και ζημιώνουν τόσο το κράτος (ΟΠΑΠ) όσο και όσους δοκιμάζουν την τύχη τους παίζοντας στοίχημα.

    . Κλέφτες επίσης οι ιδιοκτήτες καμπόσων νυχτερινών μαγαζιών όπου χρόνια ολόκληρα αφήνατε μηνιάτικα και δώρα (πάλε ποτέ) για μια ζεμπεκιά, για το καλό το πρώτο τραπέζι, για φιστίκια, αλκοόλ και γαρούφαλλα. Αποδεδειγμένες οικονομικές ατασθαλίες, εκτεταμένη φοροδιαφυγή, παραβίαση αδειών λειτουργίας κλπ.

    . Κλέφτες αρκετοί από τους εθνικούς τροβαδούρους μας που ξέχασαν ή αμέλησαν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Με πρώτο και καλύτερο βέβαια τον τραγουδιστή-αηδόνι, σύζυγο νυν βουλευτού και πρώην υπουργού. Μα, με ψίχουλα θα ασχολούμεθα τώρα κύριε δικαστά;

    . Κλέφτης ο ταξιτζής που με χρεώνει διπλά και τριπλά για μία κούρσα αεροδρόμιο-Κολωνό κάθε φορά που επισκέπτομαι την Αθήνα. Λόγω κάποιας περίεργης σύμπτωσης μάλιστα το «καπέλο» αποδεικνύεται πάντα υψηλότερο τις φορές που παραδέχομαι πως ζω μόνιμα έξω. Αθάνατη Ελληνική φιλοξενία! Για απόδειξη δε ούτε ερώτημα.

    . Κλέφτες οι μοναχοί που επιδίδονται σε business εκατομμυρίων με ξιπασμένους πολιτικούς καλώντας σας ταυτόχρονα σε προσευχή και νηστεία. Κατά τα άλλα, τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του θεού τω θεώ.

    . Κλέφτες και οι παπάδες που τσεπώνουν αδήλωτα τρακοσάρια «για την εκκλησία» από γάμους και βαφτίσια. Και ο δίσκος φυσικά να γυρίζει.

    . Κλέφτης ο καφετζής στην Πλάκα στης Κρήτης που αρνείται πεισματικά να χτυπήσει στην ταμιακή του το φραπεδάκι που παραγγέλνω για την παραλία.

    . Κλέφτης και ο εφημεριδοπώλης στο διπλανό χωριό της Ελούντας για τον ίδιο λόγο.

    . Κλέφτες οι εφοριακοί που κάνουν τα στραβά μάτια στους φοροφυγάδες.

    . Κλέφτες οι αστυνομικοί που χρηματίζονται για να παρέχουν προστασία σε άλλους κλέφτες.

    . Κλέφτες όσοι παίρνουνε άδεια από την σημαία γιατί πληρώνονται χωρίς να παράγουν.

    . Κλέφτες όσοι ζητάνε διευκολύνσεις και ρουσφέτια για «το παιδί που ζορίζεται στο στρατόπεδο» και «την θυγατέρα με τα τέσσερα μάστερ που θέλει να δουλέψει στην τοπική ΔΕΚΟ».

    . Κλέφτες οι δημόσιοι υπάλληλοι που την κοπανάνε από το γραφείο στις 12:30. Κλέφτες και οι συνάδελφοί τους που τους χτυπάνε την κάρτα. Αλλά είπαμε: μεταξύ κατεργάρηδων αλληλεγγύη..

    . Κλέφτες οι υπάλληλοι δήμων και νομαρχιών που εκδίδουν μεν τιμολόγια αλλά πλαστά.

    . Κλέφτες οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων γιατί πολύ απλά αυθαιρέτησαν.

    . Κλέφτες και οι μηχανικοί που παραβαίνουν τους όρους δόμησης για να βγάλουν παραπάνω τετραγωνικά ως υπερυψωμένα υπόγεια και ημιυπαίθριους.

    . Κλέφτες οι επίορκοι δικαστές και οι φίλοι τους δικηγόροι που εμπλέκονται σε κυκλώματα.

    . Κλέφτες οι συνδικαλιστές που παραλύουν το κράτος, μας κόβουν το ρεύμα και ζημιώνουν όσους επιθυμούν να δουλέψουν.

    . Κλέφτες οι εκπαιδευτικοί που λαμβάνουνε μαύρα από ιδιαίτερα.

    . Κλέφτες οι δημοσιογράφοι που κουβαλούν μετρητό αγνώστου προελεύσεως σε πλαστικές σακούλες απορριμμάτων.

    . Κλέφτες οι καθηγητές πανεπιστημίου που διορίζουν παιδιά και εγγόνια στις σχολές τους με αδιαφανείς διαδικασίες. Αν δεν κοιτάξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.

    . Κλέφτες αυτοί που πωλούν τενεκέδες λάδι παραγωγής τους χωρίς να δηλώνουν το επιπλέον εισόδημα.

    . Κλέφτες γιατροί και φαρμακοποιοί που στήνουν εισπρακτικές εταιρίες στην πλάτη των ασθενών γράφοντάς τους αχρείαστα φάρμακα που ασφαλώς κάποιος εν τέλει πρέπει να πληρώσει (τα ασφαλιστικά ταμεία γι’ αυτούς που αναρωτιούνται).

    . Κλέφτες οι νοικοκύρηδες που διατηρούν ανασφάλιστες οικονόμους και στερούν πόρους από τα ταμεία.

    . Κλέφτες οι αιώνιοι φοιτητές γιατί καταναλώνουν κρατικούς πόρους κωλοβαρώντας.

    Κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες. Μιάμιση σελίδα κλέφτες (ενδεικτικά).

    Συμπέρασμα; Κλέφτες υπάρχουν πολλοί. Αλλά εσείς βεβαίως δεν ανήκετε σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Ούτε και που πήρε το μάτι σας κάτι ύποπτο, κάτι ανάρμοστο γύρω σας τόσα χρόνια. Όχι, εσείς είστε όλοι τα θύματα μίας μεγάλης πλεκτάνης. Μιας αμερικανοσιωνικής συνομωσίας ενάντια στο ταλαίπωρο Ελληνικό έθνος που αρνείται να καταναλώσει κουτόχορτο αντιστεκόμενο στα αντιλαϊκά σχέδια των πολυεθνικών. Κούνια που μας κούναγε! ΚΛΕΦΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ! ΕΓΩ, ΕΣΥ, Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΑΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ!
    Την αγανάκτησή σας λοιπόν δεν την συμμερίζομαι. Το αίσθημα αδικίας σας δεν το καταλαβαίνω. Για ένα πράγμα μονάχα εξακολουθώ να αναρωτιέμαι. ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΣΑΣ ΜΩΡΕ ΈΛΛΗΝΕΣ; Έχουμε καταντήσει οι ψωμοζήτουλες της Ευρώπης εξαρτώντας την επιβίωση μας από λεφτά άλλων. Και όταν αυτοί μας τα δίνουν (ναι, με τόκο βεβαίως – κι εμείς το ίδιο θα κάναμε), εμείς τους ζητάμε και τα ρέστα. Απαιτούμε. Εκβιάζουμε. Θεωρούμε πως μας έχουν ανάγκη. Πως μας οφείλουν χρέος μεγάλο επειδή κάπου κάποιοι κάποτε σε αυτόν τον τόπο παρήγαγαν πολιτισμό. Επειδή τότε εκείνοι κοιμόντουσαν ακόμα στις σπηλιές με τα αγρίμια. Οι εποχές άλλαξαν Έλληνες και εμείς αμελήσαμε να επιβιβαστούμε στο τρένο του χρόνου.
    Ας πάρουμε μερικά μαθήματα από το παράδειγμα άλλων πραγματικά υπερήφανων λαών, όπως οι Ιάπωνες λόγου χάρη. Ξεφυλλίζω μία εκ των μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδων στη Μ. Βρετανία λίγες εβδομάδες μετά την ανυπολόγιστη τραγωδία που χτύπησε το νησί τους. Ολοσέλιδη καταχώρηση υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον Ιάπωνα πρωθυπουργό. Αναφέρεται στην οικονομική βοήθεια που προσέφερε ο Βρετανός φορολογούμενος στο δοκιμαζόμενο έθνος του. «Από τα βάθη της καρδιάς μας σας ευχαριστούμε για την αμέριστη συμπαράσταση σας τούτες τις δύσκολες ώρες. Ο Ιαπωνικός λαός δεν ξεχνά. Θα ορθοποδήσουμε. Θα ανταποδώσουμε. Ευχαριστούμε.»
    Ευχαριστούμε. Έτσι απλά. Αντρίκια. Λακωνικά. Εμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε πως τα λεφτά που μας δανείζουν οι ξένοι ξεφυτρώνουν ως μάννα εξ’ ουρανού. Δίχως κόπο. Δίχως ιδρώτα. Δίχως δουλειά. Έχουμε καταντήσει τόσο εγωπαθείς που αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως τα λεφτά δεν ανήκουν σε αόρατους αιμοδιψείς τραπεζίτες, πως δεν είναι παρά οι οικονομίες νοικοκυριών και συνταξιούχων, οι καταθέσεις τους, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών τους ταμείων, οι φόροι που έχουν πληρώσει στο κράτος τους. Και κάτι ακόμα: αρνούμαστε να δεχθούμε πως έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέξουν τι θα τα κάνουν. Ακόμη και να τα κάψουν, που λέει ο λόγος, έχουν δικαίωμα παρά να τα δανείσουν σε εξυπνάκηδες κομπιναδόρους αρχοντοχωριάτες που πλαστογραφούνε στατιστικές προκειμένου να κοροϊδέψουν τους αγαθούς και τους αδαείς. Τους εαυτούς μας κοροϊδεύουμε Έλληνες. Κανέναν άλλον. Ξεχάσαμε το ευχαριστώ. Απαξιώσαμε το φιλότιμο. Γίναμε αγνώμονες. Αχάριστοι.
    Την λύση φίλοι μου δεν θα τη βρείτε στους δρόμους και στις αγανακτισμένες πορείες. Η λύση είναι (ακόμα) στα χέρια σας. Μπροστά στα μάτια σας. Αντισταθείτε στην ανομία. Καταδικάστε την παρανομία ακόμη κι αν αυτή είναι μέσα στο σπίτι σας. Καταγγείλτε τον κλέφτη ακόμα κι αν αυτός είναι ο αδερφός σας. Περιθωριοποιείστε τον καταχραστή ακόμη κι αν τυγχάνει να είναι συνάδελφός σας (που μάλλον θα είναι εδώ που τα λέμε). Τιμωρήστε τον φοροδιαφυγά. Μην ψωνίζετε το παραμικρό από όσους δεν εκδίδουν αποδείξεις. Επιβραβεύστε τον τίμιο, τον σωστό, τον νομοταγή επαγγελματία. Μα, πάνω απ’ όλα ΑΛΛΑΞΤΕ! Τους γύρω σας και τον εαυτό σας. Διαφορετικά κάντε την αγανάκτησή σας κορνίζα πάνω από το τζάκι να την βλέπουνε τα παιδιά μας και να την φτύνουν.

    Σχόλιο από Ζωνιανίτης | 03/10/2011

  7. ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

    Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις
    27 Ιουνίου 2011
    E-006139/2011

    Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
    προς την Επιτροπή
    Άρθρο 117 του Κανονισμού
    Andreas Mölzer (NI)

    Θέμα: Κερδοσκοπία του έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του

    Απάντηση/απαντήσεις

    Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατηγορήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι απέκτησε μια περιουσία εκμεταλλευόμενος εμπιστευτικές πληροφορίες για την ελληνική δυσχερή θέση. Κατά το έτος 2009, η συντηρητική κυβέρνηση αγόρασε τις συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (Credit Default Swaps) στην αξία του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, οι οποίες πωλήθηκαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στον Παπανδρέου με κέρδος σχεδόν 30 εκατομμυρίων ευρώ, επομένως σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία το πρόβλημα στη χρηματοπιστωτική αγορά δεν ήταν γνωστό, ενώ στα παρασκήνια ήδη γίνονταν διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για πακέτο ενίσχυσης. Η πώληση των συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης, μέσω της οποίας η ελληνική χρεοκοπία μπορεί να μετατραπεί σε κερδοφόρα επιχείρηση, πραγματοποιήθηκε στην καλύτερη στιγμή για τον αγοραστή και στη χειρότερη για τον πωλητή. Λόγω των πακέτων στήριξης, αυτές οι συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης θα αποκτούσαν στο μεταξύ αξία 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επομένως, ο Παπανδρέου επωφελείται όσο η Ελλάδα δεν εξυγιαίνεται.

    1. Γνωρίζει η Επιτροπή της ΕΕ τις εν λόγω κατηγορίες;

    2. Πώς αντέδρασε ή θα αντιδράσει η Επιτροπή απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες;

    3. Εάν δεν έχει αντιδράσει, ποιες αντιδράσεις προβλέπονται;

    4. Πώς θα αποτραπούν μιμητές σε άλλες χώρες, οι οποίοι από τη θέση ισχύος τους επηρεάζουν σημαντικά τη διαχείριση των χρεών;

    http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2011-006139+0+DOC+XML+V0//EL

    Σχόλιο από Ζωνιανίτης | 06/10/2011


Σχολιάστε

« Προηγούμενη | Επόμενη »