-Π & Α ..χίλιες και δύο νύχτες

Με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε η 1η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του «Πόντος  και Αριστερά» στις 19 Μαρτίου 2009. Παρευρέθησαν σε ειδικό συνεδριακό χώρο (Χίλιες και δύο νύχτες) αντιπρόσωποι από όλη την Ελλάδα καθώς και γνωστοί- άγνωστοι μπλόγκερς. Ακολουθήθηκε μια σφικτή διαδικασία υπό τους ήχους του μουσικού σχήματος «Άνεμος, γη και θάλασσα».

Ο Παντελής Παυλίδης με τις εφτά λύρες του κράτησε την διαδικασία καθώς επίσης κι  ο Παναγιώτης Καπερνέκας με τους αυλούς του. Η Αλίκη Μαρκαντωνάτου με την αρχαία λύρα και το ακορντεόν το ίσο για τυχόν παρεκτροπές .

Μετά το πέρας των εργασιών ακολούθησαν τα ψηφίσματα και οι ψηφοφορίες με… τον γνωστό ποντιακό τρόπο.

Οι ψηφοφορίες ενίοτε ήταν μυστικές όπως φαίνεται κι από τις φωτογραφίες.

Παρών και ο γνωστός ρουφιάνος και καταδότης  του διαδικτύου από την σέχτα του «Έφηβου» επί το έργον .

Χορηγός επικοινωνίας: ο «Έφηβος»

Ιδεολογικός ινστρούχτορας:  ο «Νοσφεράτος».

Άλλα φρούτα: «Σαράντα μήλα κόκκινα»

Στην επιλογή των κομματιών….. ο (αιώνιος)  Έφηβος!

 Ο Καναλιώτης ανέλαβε την κριτική παρουσίαση:

«…ακούσαμε μουσική από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μουσική από την Κάρπαθο, από την Ικαρία, από τον Πόντο και τέλος μουσική που έχει εμπνευστεί και δουλέψει το συγκρότημα σαν δική του δημιουργία.

Δεν θα σταθώ στη μουσική από Κάρπαθο και απο την Ικαρία. Δεν την γνωρίζω και αν πω αυτό που ένοιωσα, δηλαδή ότι ο ήχος δεν ήταν δεμένος ή ότι απλά προσπαθούσαν να το διεκπεραιώσουν, ίσως να είμαι άδικος. Άλλωστε πολλοί από το μαγαζί χόρευαν και γλεντούσαν με αυτόν τον ήχο άρα ο υποφαινόμενος «κριτικός τέχνης» μπορεί να είναι μάπας σε αυτό και απλά ούτε καν Κρητικός (που δεν είναι άλλωστε).

Στα Ποντιακά έδειχνε ο ήχος δεμένος. Το άκουσμα ήταν όμως διαφορετικό από τον ήχο, που με καταράστηκε ένας που με μισούσε πριν πολλά χρόνια να ακούω παρ’ ότι δεν είμαι Πόντιος. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα που είναι η διαφορά από τα άλλα ποντιακά που ακούω (όταν με δένουν και μου βάζουν τα ηχεία στο αυτί κάποιοι «φίλοι»). Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι το μέτρο δεν ήταν έτσι όπως παίζεται συνήθως, αλλά αυτό που άκουγα ήταν καλύτερο, για τα αυτιά μου, από το γνωστό. Μπορούσα να το ακούσω ευχάριστα και χωρίς να με δέσουν.

Αλλά η μουσική από Κάρπαθο, Ικαρία και Πόντο ήταν μόλις 5-6 τραγούδια.

Τα περισσότερα κομμάτια που ακούσαμε από τους «Άνεμος, Γη και Θάλασσα» ήταν δικές τους εργασίες και ασκήσεις (κομμάτια) πάνω σε αιώνια όργανα, πολλά άγνωστα σε μένα. Αυτά θα τα δείτε και στα videos.

Πιστεύω ότι ο τίτλος «Άνεμος, Γη και Θάλασσα» ανταποκρίνεται σε αυτό που ακούς. Ακούς τον άνεμο την θάλασσα και την γη. Ακούς τον ήχο του έρωτα από την αρχή της γέννησης του. Τον ήχο του θρήνου από την ημέρα που υπήρχαν τα πολυφωνικά της Ηπείρου. Το ήχο της ζωής στα επαναλαμβανόμενα μοτίβο και στα κρουστά.

Πολλές οι ερωτήσεις που δεν έχω απάντηση πάνω στα όργανα :
Ποιο είναι το όργανο που παίζει ο Παναγιώτης Καπερνέκας στην αρχή του πρώτου βίντεο που ακούγεται σαν κανονάκι; (όχι σαν, ίδιος ήχος με κανονάκι είναι). Επίσης ο ίδιος φυσάει ένα μικρό σαν «piccolo φλάουτο με ράμφος» πνευστό στο επόμενο μουσικό κομμάτι που μου είναι άγνωστο σαν όργανο και έχει ήχο θρακιώτικης γκάιντας!!!
Επίσης η Αλίκη Μαρκαντωνάτου και ο Παντελής Παυλίδης παίζουν διάφορες λύρες. Κάποιες αρχαίες λύρες κάποιες από Κάρπαθο, από Ικαρία, από Πόντο κλπ.

Ο ιδιαίτερος ήχος που επεξεργάζονται και παράγουν και στην συνέχεια παίζουν οι «Άνεμος, Γη και Θάλασσα» είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη καθαρά Psychedelic rock.

Δεν θα ασχοληθώ εδώ με το τι είναι ψυχεδέλεια και τι ψυχεδελικό ροκ. Μπορώ όμως να πω στα γρήγορα ότι ψυχεδέλεια είναι μια σύνθετη λέξη που αποτελείται από τις λέξεις ψυχή και δήλος(= φανερός / ευδιάκριτος).
Psychedelic rock είναι μια μουσική τάση που άρχισε την δεκαετία του 60 στην Αγγλία και στην Αμερική και τα μουσικά της θέματα ήταν από Garage rock, folk rock, blues, και Rāga όπου ήταν μουσική παρμένη από τους ινδιάνους κλπ….
Psychedelic rock είναι πολλά κομμάτια των Pink Floyds των Doors του Jimmy Hendrix και πάρα πολλών της εποχής του Woodstock.
Ο Ravi Shankar είχε περίοπτη θέση στα φεστιβάλ εκείνης της εποχής για την μουσική του.
Ο Paul McCartney και o John Lennon ταξίδεψαν αρκετά για να ανακαλύψουν την ψυχεδέλεια στην πηγή τους (μέχρι την Ελληνική Αράχωβα έφτασαν ).

Εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένος που άκουσα ζωντανά την συγκεκριμένη μουσική εκείνο το βράδυ. Νότες στιβαρές που υπηρετούσαν το δυτικό πεντάγραμμο, όμως δουλεμένες έτσι με πολλές εβδόμες και πολλά ημιτόνια ώστε να προσομοιάζει το βυζαντινό Νη Πα Βου Γα Δι Κε Ζω.Ο ήχος ήταν πρωτόλειος, συνεκτικός, ακέραιος.
Μια μελωδία που επαναλαμβάνεται. Ένα μοντέρνο rondo με αρχαίες ρίζες που παίζεται από σημερινούς μουσικούς που χρησιμοποιούν πατροπαράδοτα όργανα.

Το συμπέρασμα είναι ένα και αιώνιο. Η μελωδία για να σε «στείλει» δεν θέλει μαγκιές. Απλά πράγματα θέλει.

Οι «Άνεμος, Γη και Θάλασσα» (αυτό που άκουσα) είναι ένα τρίο που δίνει ζωή στα όργανα που παίζουν. Έχουν συνοχή στα δικά τους κομμάτια. Προτείνουν ήχο που είναι στην πρωτοπορία της μουσικής σκηνής σήμερα.»