-“Τι να κάνουμε με το Μνημόνιο”: Συνάντηση – Συζήτηση bloggers

Μετά από πρωτοβουλία που ανέλαβε το “Κανάλι”, συναντήθηκαν χτες, Σάββατο 9 Απριλίου 2011, μερικοί bloggers ώστε να συμμετάσχουν σε πολιτική συζήτηση με θέμα “Τι να κάνουμε”. Μαζί μας ήταν και οι ανεξάρτητοι βουλευτές της αριστεράς Θοδωρής Δρίτσας και Σοφία Σακοράφα.

 

Το ότι ανταποκρίθηκαν όλοι όσοι καλέστηκαν, είναι δείγμα των καιρών που αναδεικνύουν και μάλιστα έντονα την ανάγκη όλων μας για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.

Οι bloggers που παραβρέθηκαν ανήκαν πολιτικά στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και αντιπροσωπεύθηκαν σχεδόν όλες οι τάσεις της. 

Η συνάντηση που διήρκεσε 5 ώρες, ανέδειξε για μια ακόμη φορά τον έντονο υποκειμενισμό των απόψεων μέσα στο κίνημα αλλά και την ώριμη πλέον αναγκαιότητα να βρεθεί κοινός λόγος ώστε να μπορεί να μετουσιωθεί σε κοινή πράξη.

Επί τέλους η αριστερά πρέπει να σηκώσει τα μάτια από τον ομφαλό της και να κοιτάξει μπροστά, βάζοντας μερικά κεντρικά και ουσιαστικά θέματα που θα την ενώσουν κατ’ αρχήν σε αντίσταση από την ανελέητη και εφ’ όλης της ύλης επίθεση του κεφαλαίου και μακροπρόθεσμα στο χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας που δεν θα είναι δομημένη στην ανάπτυξη των περιβόητων “αγορών” αλλά θα κοιτάει κατάματα τις ανάγκες του ίδιου του ανθρώπου.

 

Στου …Καναλιώτη, απ’ την Κατερίνα

στο τσαρδί του Καναλιώτη απ’ την Πεντανόστιμη

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση με πολιτικό περιεχόμενο απ’ τον Παπαιωάννου

 

Το παρακάτω κείμενο του Herr K,  αναφέρεται ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ  παραμέτρους της συζήτησης:

Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους

Posted by Herr K.

Το ιδιαίτερα φιλόξενο Κανάλι μάς κάλεσε το περασμένο Σάββατο να ακούσουμε την – καθόλου “ξύλινη” – ανεξάρτητη βουλευτή Σ. Σακοράφα, το Συριζαίο βουλευτή Θ. Δρίτσα και αρκετούς ιστολόγους σε μια συζήτηση με θέμα “Τι να κάνουμε” η οποία κατά κύριο λόγο εστιάστηκε στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (“ΕΛΕ”).

Η πρόταση για ΕΛΕ του δημοσίου χρέους πρωτοδιατυπώθηκε το 2010 από την “Πρωτοβουλία Οικονομολόγων” (Λαπαβίτσα), η δε Σ. Σακοράφα την προέβαλε στη Βουλή και εκτός. Λεπτομέρειες στην επίσημη ιστοσελίδα.

Οι ομιλητές εξήγησαν ότι προσβλέπουν στον κινηματικό χαρακτήρα της ΕΛΕ, εν ολίγοις θέλουν να αποτελέσει η πρόταση για ΕΛΕ λαϊκό αίτημα. Στο ερώτημα ποιος θα τη διενεργήσει, αν τελικά γίνει, τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα. Ασαφές επίσης ήταν τι θα γίνει αν το χρέος αποδειχτεί νομότυπο ( αν η απάντηση είναι ότι τότε θα επικαλεστούμε το μη κοινωνικά αποδεκτό του χρέους, τίθεται το ερώτημα, προς τι λοιπόν ο λογιστικός έλεγχος; )

Από τη συζήτηση προέκυψαν δύο επιχειρήματα υπέρ της ΕΛΕ: Πρώτον, ο παιδαγωγικός της χαρακτήρας: μέσα από το αίτημα να ελεγχθεί το πώς συνομολογήθηκε το δημόσιο χρέος, η κοινωνία αποκτά λόγο για την πρόσφατη ιστορία της – και η γνώση της εθνικής ιστορίας είναι απαραίτητη, όπως τόνισε κατά τη συζήτηση ο σύντροφος της ΠΑΣΑ. Δεύτερον, η ΕΛΕ μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των λαών που πλήττονται από το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος τους.

Εχει ασκηθεί κριτική κατά της ΕΛΕ, ότι αποτελεί ρεφορμιστικό αίτημα. Οι εμπνευστές της δεν το αρνούνται, τονίζοντας ότι δεν είναι κάτι αντι-συστημικό. Συμφωνώ κι εγώ μαζί τους. Το να προσπαθείς να αποδείξεις ότι κάτι είναι παράνομο με τους ίδιους τους κανόνες του συστήματος που το γέννησε, σίγουρα δεν είναι αρνητικό.

Βέβαια, στις παρακάτω κριτικές υπάρχουν στοιχεία που πρέπει να διερευνηθούν. Κριτική Γατουλέα (μέσω Μανιταριού) και κριτική Δ. Καζάκη. Ενα σημαντικό σημείo είναι ότι μια υποτελής κυβέρνηση ή ένας πρωθυπουργός κύριο μέλημα του οποίου είναι η καριέρα του εκτός της χώρας δεν μπορούν να συναινέσουν σε παρόμοιο αίτημα.

Ανεξαρτήτως αυτού, θα έλεγα σχηματικά ότι αν το αίτημα για ΕΛΕ είναι ενδοσυστημικό, τότε καλώς διατυπώνεται – καταρχήν. Αν είναι φιλο-συστημικό, τότε κακώς.

Ενδέχεται βέβαια οι εξελίξεις – μία ταχεία αναδιάρθρωση χρέους – να καταστήσουν τη σχετική συζήτηση άνευ αντικειμένου.

 

KAI META….. KORTSOPON,  (άχρι πρωίας!!!)