-ΕΔΑΔ: H Γενοκτονία και η «δικαιοσύνη» των συνενόχων…

Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, μετά το τέλος της ανθρωποσφαγής στην Ανατολή  την περίοδο
1914-1923 έγραψε:
«Με την ένοχη συμμετοχή δύο μεγάλων δυνάμεων της Δύσεως,
της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά τα έτη 1914-1918,
εσφάγη από τους Νεότουρκους ολόκληρον έθνος, το Αρμενικόν και εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων απεσπάσθησαν βιαίως των εστιών τους και απέθανον εις την εξορία.
Με την ένοχη συμμετοχή των συμμαχικών Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσεως κατά τα έτη 1919-1922, το εθνικό κίνημα των Τούρκων υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, συνεπλήρωσε το έργο των Νεοτούρκων«.

Η διαπίστωση αυτή επανήλθε ξανά στη θύμισή μας μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) που δικαίωσε έναν Τούρκο εθνικιστή (εθνικοσοσιαλιστή καλύτερα), που είχε ζητήσει να μπορεί να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ενάντια στον πολιτισμικό αγαθό που είχε κερδίσει έως τώρα η Ευρώπη: την υπεράσπσιη της Μνήμης των θυμάτων από τους απογόνους των δολοφόνων. Επίσης το δικαστήριο ξεχωρίζει τη Γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, θεωρώντας ότι είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη. Σύμφωνα λοιπόν με το νομικό πολιτισμό της Ευρώπης -όπως εκφράζεται από το ΕΔΑΔ- υπάρχουν γενοκτονημένοι α’  διαλογής και γενοκτονημένοι για πέταμα (που συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουν στους απογόνους των δολοφόνων και τους πληρωμένους συμπαραστάτες τοτυς ότι υπέστησαν γενοκτονία)!!! Η απόφαση αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι εκείνη η συνενοχή των δυτικών της περιόδου 1914-1923 συνεχίζεται και σήμερα με τον ίδιο κυνικό τρόπο….

 Η είδηση, όπως μεταδόθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι η εξής:

ΕΔΑΔ: Δεν είναι ποινικό αδίκημα η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων 

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά ενός ανθρώπου και η καταδίκη του επειδή αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, απεφάνθη σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαιώνοντας έναν Τούρκο που είχε καταδικαστεί στην Ελβετία.

«Η ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος να συζητούνται ανοιχτά ευαίσθητα θέματα που μπορεί να δυσαρεστήσουν είναι μια από τις θεμελιώδεις πτυχές της ελευθερίας της έκφρασης», υπενθυμίζουν οι δικαστές του Στρασβούργου, οι οποίοι κατά συνέπεια καταδίκασαν την Βέρνη για παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης του ενάγοντα.

Η απόφαση αυτή ωστόσο δεν είναι οριστική. Οι ελβετικές αρχές έχουν στην διάθεσή τους τρεις μήνες για να την αμφισβητήσουν, ζητώντας μια νέα εξέταση της υπόθεσης αυτής, κάτι το οποίο δεν είναι ωστόσο βέβαιο ότι θα δεχθεί το ΕΔΑΔ.

Στο δικαστήριο αυτό προσέφυγε ο πρόεδρος του τουρκικού Κόμματος Εργασίας (EMEP) Ντογού Περιντσέκ, μιας μικρής οργάνωσης της αριστεράς. Ο ίδιος είχε καταδικαστεί από την ελβετική δικαιοσύνη το 2007 στην καταβολή προστίμου επειδή «υποκινούμενος από ρατσιστικά κίνητρα, αρνήθηκε την γενοκτονία των Αρμενίων σε τρεις περιστάσεις, κατά τη διάρκεια συνεδρίων που έγιναν στην Ελβετία το 2005».

Ο Ντογού Περιντσέκ είχε χαρακτηρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων «διεθνές ψέμα» και είχε αρνηθεί, σχετικά με τις σφαγές και τους εκτοπισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων το 1915, την πρόθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την διάπραξη γενοκτονίας.

Δικαστήριο της Λωζάννης είχε θεωρήσει ότι οι δηλώσεις του Ντογού Περιντσέκ δεν είχαν κίνητρο να προκαλέσουν μια συζήτηση ιστορικού ενδιαφέροντος.

Από την πλευρά τους οι ευρωπαίοι δικαστές υπογράμμισαν σήμερα ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα να αποφανθούν όσον αφορά την πραγματικότητα των σφαγών που υπέστησαν οι Αρμένιοι το 1915, ούτε όσον αφορά την καταλληλότητα του χαρακτηρισμού τους ως «γενοκτονία».

Οι ίδιοι παρατήρησαν εξάλλου ότι η χρήση του όρου «γενοκτονία» για να θιγούν τα γεγονότα αυτά δεν συγκεντρώνει την ομοφωνία. Εξάλλου ο ενάγων, «ο οποίος δεν αμφισβήτησε ποτέ τις σφαγές και τους εκτοπισμούς κατά την διάρκεια των ετών αυτών», «δεν εξέφρασε περιφρόνηση απέναντι στα θύματα», επισήμαναν επίσης.

Ως εκ τούτου ο Περιντσέκ «δεν σφετερίστηκε του δικαιώματός του να συζητάει ανοιχτά θέματα, που κρίνονται ως ευαίσθητα και ικανά να δυσαρεστήσουν», σημείωσαν οι ευρωπαίοι δικαστές.

Το Δικαστήριο διευκρίνισε εξάλλου ότι θα πρέπει «να διαχωριστεί σαφώς η υπόθεση αυτή από αυτές που αφορούν στην άρνηση των εγκλημάτων του Ολοκαυτώματος», που διαπράχθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς, «ιστορικά γεγονότα, ενίοτε πολύ συγκεκριμένα, όπως η ύπαρξη θαλάμων αερίων», τα οποία έχουν εξάλλου «καταδειχθεί σαφώς από διεθνές δικαστήριο».