Πολυτεχνείο: Μια πρόταση «εορτασμού»

Ας κρατήσει ο καθένας τη δική του ερμηνεία για τη λαϊκή ή ταξική εξέγερση, για τον εργατικό ή φοιτητικό χαρακτήρα του Πολυτεχνείου. Ας αποδεχτούμε την ποικιλία σε δικαιώσεις και ματαιώσεις για όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ας μην ψάξουμε, φέτος, τα ντοκουμέντα για το ποιος ήταν πού και τι έκανε τότε. Άλλωστε, υπάρχει κι ο Δεκέμβρης του ’08, οι Πλατείες και πολλά ακόμα, όπου οι μνήμες είναι πιο νωπές. Ας δούμε για μια φορά ακόμα το χιλιοπαιγμένο βίντεο με το τανκ στην πύλη και κάποιος αναστεναγμός θα ακουστεί μάλλον στην οικογένεια, μικρό δείγμα ότι πράγματι «κάτι» συνεχίζεται.

Τέλος, οι νεότεροι, ας αναρωτηθούμε ξανά γι’ αυτούς τους -κοντά εξήντα πια- που περιδιαβαίνουν σκεπτικοί στην Πατησίων, συνήθως μόνοι ή σε ζευγάρια. Ούτε αποπολιτικοποίηση, ούτε γραφικότητα. Και ναι, η Ιστορία διδάσκει και η εξέγερση παραμένει επίκαιρη. Απλά, ίσως υπάρχει και κάτι πιο ενδιαφέρον. Να σκεφτόμασταν πώς θα «γιορτάσουμε» το Πολυτεχνείο σε ένα χρόνο από σήμερα. Πού θα είμαστε στις 17 Νοέμβρη του 2015. Και έπειτα να τοποθετήσει ο καθένας τον «εαυτό» του μέσα σε κάποια ερωτήματα.

Τι χώρα θα είναι η Ελλάδα; Μπορεί να γίνει και μικρότερη, ίσως με άλλα σύνορα; Μπορεί να γίνει απλά… χώρος; Και τι ρόλο θα παίξει αυτή τη φορά η Κύπρος στην Ιστορία; Είναι, όντως, κοντά ο πόλεμος στη γειτονιά μας ή… υπερβολές;
Αναδημοσίευση από : «Δρόμος της Αριστεράς»

-H εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973

Μια πολύ καλή ανάλυση για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου δημοσιεύτηκε στο μπλογκ anarchypress σε μέρη δύο. Αναδημοσιεύουμε το δεύτερο…

ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Ή  ΕΝΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ «ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ» ΣΧΕΔΙΟ

Με τον ερχομό του φθινοπώρου η «στροφή» του καθεστώτος αντί να εκτονώσει τα πράγματα οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα. Οι εκλογές προετοιμάζονται για τις αρχές του 1974. Αλλά οι λογαριασμοί γίνονται χωρίς τον ξενοδόχο που αυτή τη φορά γίνεται απειλητικότερος για το σύστημα.