-Mια αριστερο_ποντιακή φωνή από το σημερινό Πόντο

Παρατίθεται η ομιλία στις εκδηλώσεις μνήμης που διοργάνωσε η ΠΟΕ στη Θεσσλονίκη στις 19-5-2019,  του Τούρκου υπηκόου Πόντιου ακτιβιστή Ιμπραήμ Γιαϊλαλί, που επέλεξε ως μικρό του όνομα αυτό των προγόνων του
«Γιάννης-Βασίλης»

———————————–

Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί: Ο Πόντος ζει.
Εμείς οι Έλληνες του Πόντου μετά την γενοκτονία καταφέραμε να διαφυλάξουμε την ύπαρξή μας

 

Αγαπημένα μου αδέλφια, με την ευκαιρία της επετείου της Γενοκτονίας του Πόντου, παρά τις μη επαρκείς καταδίκες των πολιτικών γενοκτονίας, τις πυρπολήσεις και τη λεηλασία της γης μας, θέλω να ξεκινήσω ενθυμούμενος τους αθάνατους ήρωες, τους αντάρτες με την γενναία καρδιά, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον λαό του Πόντου μέχρι το τελευταίο τους βόλι, την Ελένη Τσαούς, τον Βασίλειο Ανθόπουλο, τον Βασίλ Ουστά. Η μνήμη τους θα φωτίζει πάντα τον αγώνα μας. Αγαπημένα μου αδέλφια, θα ήθελα να σας πω ξανά πόσο υπερήφανος νιώθω που είμαι εγγονός της Ελένης Τσαούς, του Βασίλ Ουστά και του Κοτζά Αναστάση.

Αδέρφια μου, ο Πόντος είναι ένα τμήμα της Ελλάδος με ιστορία 2800 χρόνια. Αντιστάθηκε στις προσπάθειες εξαφάνισης της ταυτότητάς του και της αρπαγής των εδαφών του, αντιστάθηκε στην αφομοίωση, ακόμη και όταν ο Σουλτάνος Μεχμέτ, με την εκστρατεία του κατέστρεψε την Ελληνική Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Αν δει κάποιος την πρόσφατη ιστορία θα δει, όπως εγώ, ότι η αρχή της γενοκτονίας είναι το 1461. Από τότε ξεκίνησε μια πρωτοφανής περίοδος επίθεσης εναντίον της ύπαρξής μας, της γλώσσας μας, του πολιτισμού μας και της θρησκείας των Ελλήνων του Πόντου.

O τελευταίος Ακρίτας του Πόντου

Αναστάσιος Παπαδόπουλος (Κοτσά Αναστάς): Ένας άγνωστος αγωνιστής της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας
του Λάζαρου Παπαδόπουλου από τον «Δρόμο της Αριστεράς»

Η ζωή και η δράση του Αναστάσιου Παπαδόπουλου είναι ένα κομμάτι από το πάζλ των γεγονότων που διαδραματίστηκαν την περίοδο 1915-1922 στον Πόντο. Ο νεαρός οπλαρχηγός ήταν από τους πρωτοπόρους της Αντίστασης στα δύσκολα χρόνια της ποντιακής γενοκτονίας και πέρασε στην ιστορία και στο θρύλο ως Κοτσά Αναστάς (Μεγάλος Αναστάσης). Γεννήθηκε το 1896 στο χωριό Εντίκ Πουνάρ της Έρπαα (αρχαία Ηράκλεια) και ήταν γιος πολύτεκνης αγροτικής οικογένειας και εγγόνι ιερέα. Μεγάλωσε μέσα σε ένα ελληνορθόδοξο περιβάλλον και γαλουχήθηκε με τα νάματα και τα ιδανικά του ανθρωπισμού και της ελευθερίας. Από μικρός έδειξε ότι ήταν ατίθασος και δυναμικός χαρακτήρας, με σπάνιες όμως ευαισθησίες υπέρ των αδύναμων και των κατατρεγμένων.
Το 1915 επιστρατεύεται στον οθωμανικό στρατό και αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες στο Τάγμα Εργασίας που υπηρετούσε. Αντιλήφθηκε γρήγορα ότι τα τάγματα αυτά ήταν «τάγματα θανάτου», ένα καλοστημένο εργαλείο μεθοδικής εξόντωσης των Ελλήνων, κατά το πρότυπο της φοβερής σφαγής των Αρμενίων που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Καταφέρνει να δραπετεύσει και μαζί με άλλους φυγόστρατους χωριανούς του ανεβαίνει στο βουνό Τοπ-τσαμ. Με ξεκάθαρες πλέον τις αντιλήψεις του για ένοπλη αντίσταση απέναντι στην τουρκική βαρβαρότητα, εντάσσεται στη μικρή ανταρτική ομάδα του Καπετάν Γιακώβ (Ιάκωβου Καρατελίδη). Η ένοπλη αυτή ομάδα μεγάλωνε καθημερινά με την προσέλευση νέων φυγάδων από τα γύρω χωριά του Τοπ-τσαμ. Έτσι δημιουργήθηκε ένα αξιόμαχο αντάρτικο σώμα που ως κύριο στόχο είχε την αυτοάμυνα και την προστασία του ελληνικού πληθυσμού που ήταν έρμαιο των λεηλασιών, των εξευτελισμών και των εκτελέσεων.

-Mια μαρτυρία από το αντάρτικο του Πόντου

ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ: ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣ Γ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ (ΤΖΟΛΟΒΕΚ)

του Χρήστου Κοζαρίδη

.

Πριν από λίγα χρόνια ο Ιωαννίδης Γεώργιος, γιός του Αναστάς Ιωαννίδη από το χωριό Παράδεισος Καβάλας, ήρθε στο ιατρείο κρατώντας στα χέρια του ένα τετράδιο.

.

«Είναι οι αναμνήσεις του πατέρα μου γιατρέ», μου είπε βαθειά συγκινημένος και επειδή ξέρω πως γράφεις βιβλία θεώρησα πως μόνο εσύ θα μπορούσες να το αξιοποιήσεις και να τιμήσεις όπως θα έπρεπε τον πατέρα μας. Συνέχισε να λέει πως «ήρθαν πολλοί γι’ αυτό το βιβλίο, άλλοι θέλησαν να πληρώσουν τον γέρο( έτσι τον χαρακτήριζε ο ίδιος), ήρθαν στρατιωτικοί, πολίτες διάφοροι, το διάβασαν αλλά ποτέ δεν είδαμε κάτι γραμμένο σε ένα περιοδικό σε μία εφημερίδα ή σε ένα βιβλίο».

.

Το πήρα στα χέρια μου συγκινημένος όχι για τα καλά του λόγια, αλλά επειδή για πρώτη φορά στα χέρια μου είχα μία προσωπική μαρτυρία καταγραμμένη από τον ίδιο για το αντάρτικο του Πόντου. Αν και δεν είμαι Πόντιος στην καταγωγή, ασχολούμαι περισσότερο με την συγγραφή βιβλίων για τη Θράκη λόγω καταγωγής, η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μου από το Γιώργη Ιωαννίδη, με ανάγκασε να δεχτώ και κατ’ επέκταση να ασχοληθώ με τις καταγραμμένες αναμνήσεις του Αναστάς ή Τζολοβέκ. Στο πρώτο ξεφύλλισμα του τετραδίου, που έγινε αυθημερόν έμεινα εμβρόντητος από την καθαρή γραφή του. Όπως με πληροφόρησε ο Γιώργης ήξερε να γράφει ελληνικά, τουρκικά και οθωμανικά. Σπάνιο για την εποχή του.

.

Αυτό το διαπίστωσα αμέσως ανατρέχοντας στις σελίδες του τετραδίου όπου και διαπίστωσα πως στις σελίδες 90, 98,99,127, είχε κείμενα στην οθωμανική γραφή, αμέσως από κάτω στην τουρκική γλώσσα με ελληνικούς χαρακτήρες και πιο κάτω εξηγούσε στα ελληνικά τα κείμενα αυτά.

.

Ποιος είναι όμως ο Αναστάς Ιωαννίδης ή Τζολοβέκ. Γεννήθηκε στα 1896 στο μαχαλέ Κιρπιγικλάρ της κοινότητας Κουρού Κοκτζέ- (Kurugökçe) της περιφέρειας Σαμψούντας. Το χωριό βρίσκετε λίγα χλμ από τον παραλιακό δρόμο Σαμψούντας (Samsun)-Μπάφρας(Bafra). Ορεινό χωριό σκαρφαλωμένο σε μία πλαγιά του βουνού Κεμπζέν νταγ  της οροσειράς Canik Daĝları.

.

Από μικρός δούλευε μαζί με τα αδέλφια του στις δουλειές της οικογένειας, το μυαλό του όμως ήταν συνεχώς στο σχολείο και στο διάβασμα. Όταν ήταν στην Δ’ τάξη του σχολείου, ήρθε στο χωριό τους εκπρόσωπος από την μητρόπολη Σαμψούντας, που καλούσε τα παιδιά αν θέλουν να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους στα σχολεία της πόλης. Άρα το σχολείο του χωριού ήταν ένα κοινό Γραμματοδιδασκαλείο. Αυτός πήρε την απόφαση να πάει στην πόλη και μία νύχτα έφυγε κρυφά από το σπίτι του. Από μικρός έδειχνε πως ήταν ανήσυχο πνεύμα. Όταν οι αδελφοί του μετά από λίγες μέρες τον βρήκανε έξω από το σχολείο της πόλης και του ζήτησαν να επιστέψει στο χωριό και στα ζώα της οικογένειας αυτός τους αντέταξε πως θα επιστρέψει μόνο αν τον αφήσουν να παρακολουθεί τα μαθήματα έστω του τουρκικού σχολείου. Τα αδέλφια του δέχτηκαν σκεπτόμενοι μάλλον πως γρήγορα θα εγκατέλειπε το σχολείο. Όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο, όχι μόνο ολοκλήρωσε τις σπουδές του, αλλά παράλληλα έμαθε και τα ελληνικά αυτοδίδακτος.

.

-Στα Μαρμαρένια Αλώνια

Σε παλιότερο κείμενό μου είχα γράψει πως «Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου». Θα επανέρχομαι σε αυτή την ιδέα για να μην απογοητευόμαστε, διότι η απογοήτευση των ανθρώπων είναι ένα ζητούμενο της εκάστοτε εξουσίας καθώς οδηγεί στην παραίτηση και στην πολυπόθητη συναίνεση. Η απογοήτευση καθιστά τον άνθρωπο ανελεύθερο.

Όσον αφορά στην αδυναμία πρόβλεψης, θυμίζω πως οι γενικευμένες, μαζικές, και επιθετικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου ήταν κάτι που δεν το είχαν προβλέψει ούτε οι πολιτικοί ούτε εμείς. Επίσης, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως αυτές ακριβώς οι παρεμβάσεις θα οδηγούσαν στην παραίτηση του τότε πρωθυπουργού και στην απευθείας ανάθεση της πρωθυπουργίας σε έναν μη εκλεγμένο τεχνοκράτη. Αλλά και στο χώρο της επαγγελματικής πολιτικής κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει τη συμμαχία σε συγκυβέρνηση πολιτικών χώρων που αλληλοκατηγορούνταν ως ψεύτες, προδότες, φασίστες, και γομάρια. Η ίδια η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δεν είχε προβλεφτεί από κανέναν σοφό οικονομολόγο ή πολιτικό φιλόσοφο.
Μην ενδίδετε στην αιτιοκρατική ανάλυση της Ιστορίας. Η Ιστορία γράφεται εκ των υστέρων ως ορθολογική ανασυγκρότηση των επιλεγμένων γεγονότων, και μάλιστα γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.

Αναδημοσίευση από : Διογένης ο σκύλος

-Ποντιακό αντάρτικο. Ένα σπουδαίο αφιέρωμα στο ‘Έθνος» (14-5-2011)

Για το δικαίωμα στη Μνήμη και τη Γνώση

Ένα πολύ σημαντικό αφιέρωμα συνοδεύει το σημερινό σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας «Έθνος». Με τίτλο «Τα άγνωστα ντοκουμέντα του ποντιακού αντάρτικού» παρουσιάζεται μια από τις λαμπρές σελίδες της λαϊκής αντίστασης στο σκληρό τουρκικό εθνικισμό και  μιλιταρισμό….

 Το ποντιακό αντάρτικο υπήρξε ένα μεγαλειώδες αγροτικό επαναστατικό κίνημα της Μικράς Ασίας με έντονα εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά. Συγκροτήθηκε ως αντίδραση στην πολιτική της Γενοκτονίας, που είχε αποφασίσει η εθνικιστική εξουσία που οργάνωσε  μετά από πραξικόπημα το Κομιτάτο «Ένωση και Πρόοδος». Η πολιτική της Γενοκτονίας είχε αρχίσει να υλοποιείται  συστηματικά από το 1914.

Για τις προθέσεις των Νεότουρκων εθνικιστών του «Ένωση και Πρόοδος» και την τεχνητή προσπάθεια δημιουργίας μονοεθνικού κράτους, αλλά και έθνους, ο Τούρκος ιστορικός Ahmet Oral γράφει:

«Μετά από εντολή του Ταλαάτ πασά, που ο ίδιος ήταν πομακικής-αθιγγανικής καταγώγής, συγκροτήθηκε η επιτροπή των τριών διδακτόρων (δρ. Μπαχαεντίν Σακίρ, δρ. Ζιγιά Γκιοκάλπ και ο δρ. Ναζίμ), οι οποίοι συνέταξαν σχετική έκθεση. Το πρόγραμμα αυτό μετά από κάποιες μικρές τροποποιήσεις εξελίχθηκε στην επίσημη ιδεολογία της Ρεμπουπλικανικής Τουρκίας σύμφωνα με την οποία: «Για να γίνουν οι Τούρκοι Έθνος, έπρεπε να κατασχεθούν οι περιουσίες και τα κεφάλαια απ’ τους Ρωμιούς, οι οποίοι θα έπρεπε να εξοριστούν. Για να φτάσουμε στη χώρα του Τουράν και να ενωθούμε μ’ αυτήν, οι Αρμένιοι λόγω των γεωγραφικών ζωνών που ζούν αποτελούν σοβαρό εμπόδιο. Στις περιοχές αυτές απαιτείται η κατάσχεση των περιουσιών τους και η εκκαθάριση των ίδιων. Για τη δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας απαιτείται επειγόντως ο εξισλαμισμός των Αλεβιτών. Οι δε Κούρδοι που είναι εγκατεστημένοι σε μια εκτεταμένη ζώνη και διαθέτουν μαχητικό χαρακτήρα, θα πρέπει στη ροή του χρόνου να αφομοιωθούν και να απορροφηθούν μέσα στο τουρκικό στοιχείο.»

-Ζήτωσαν οι Πόντιοι Μουτζαχεντίν!!!…

-Έϊ Καρδασλάρ

Παρουσιάζουμε τρία σημαντικά έγγραφα που έχουν σχέση με τις  κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες των Ποντίων εκεί που οι καιροί θέλησαν να βρεθούν. Στις γειτονιές του κόσμου…

Το πρώτο έγγραφο που ξεκινάει με το «Γιονάνισταντα Μπουλουμάν Πόντος Μουτζαχιδλερινέ» είναι μια προκήρυξη-πίνακας της «Αδελφότητος Αγωνιστών του Πόντου» – «Πόντος Μουτζαχιδλερί Δζεμιετί» εγγραφής νέων μελών στο σωματείο που όπως μας πληροφορεί το εξώφυλλο του  καταστατικού του είναι » Σωματείον Ανεγνωρισμένον» το δε καταστατικόν «Εγκριθέν δια της υπ’αριθμ’ 3229 και υπό χρονολογίαν 10 Ιουλίου 1924   αποφάσεως Πρωτοδικείου Αθηνών».

* Αξιοσημείωτο είναι ότι η προκήρυξη-κάλεσμα είναι γραμμένη στην τουρκική γλώσσα με ελληνική γραφή. Προφανώς οι ιδρυτές της «Αδελφότητος» είναι τουρκόφωνοι  αντάρτες προερχόμενοι από τον Δυτικό Πόντο