-Πρόσφυγες και Επανάσταση στην Αθήνα

Το προσφυγικό πρόβλημα θα ξεκινήσει για την Ελλάδα με την έναρξη σχεδόν του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και θα πάρει μετά τη συνθήκη της Λωζάννης τεράστιες διαστάσεις.
.
Η Αθήνα για παράδειγμα, έπρεπε να στεγάσει κάπου 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Στο διάστημα 1923-1930 κατασκευάστηκαν οι συνοικισμοί του Bύρωνα, της Καισαριανής, της Νέας Ιωνίας, της Kοκκινιάς, του Υμηττού και του Ταύρου.
.
Από το 1936 μέχρι το 1940, δημιουργούνται ή ολοκληρώνονται οι οικισμοί των Λεωφόρων Αλεξάνδρας και Συγγρού, Νίκαιας, Δραπετσώνας, Ελληνικού, Ερυθρού Σταυρού, Στέγης Πατρίδος, της Νέας Φιλαδέλφειας, Νέας Σμύρνης, Νέας Kαλλικράτειας, Νέας Ερυθραίας, Δουργουτίου, Αγίου Ιωάννη Ρέντη και Αγίων
Αναργύρων Πειραιά.
.

Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για 12 μεγάλους και 34 μικρότερους προσφυγικούς οικισμούς, με ανύπαρκτες ή ελάχιστες υποδομές, ένα με τέσσερα χιλιόμετρα από την περίμετρο της παλιάς Αθήνας. Ο λόγος βασικά αυτής της χωροθετικής περιθωριοποίησης (πρακτικά, εκτός του αστικού ιστού), ήταν η ανάγκη να μην διαταραχθεί η ησυχία του σχεδόν ισάριθμου γηγενούς πληθυσμού.

 .

-Τα ολοκαυτώματα Πύργων κι Ερμακιάς Εορδαίας

Τα ολοκαυτώματα Πύργων κι Ερμακιάς Εορδαίας: άνοιξη 1944

του Θανάση Καλλιανιώτη
http://blogs.sch.gr/thankall/?p=1017

Ανακοίνωση του Θανάση Καλλιανιώτη, ιστορικού και Δρ. Ιστορίας ΑΠΘ, στην ημερίδα Πρόγραμμα Ελπίδα, η ιστορία της ενεργούς μνήμης της Ευρώπης. Εκείνοι που αντιστάθηκαν στο Χίτλερ. Προς τιμήν και σε μνήμη των θυμάτων του Ναζισμού, οργανωμένη από το Δήμο Χαϊδαρίου την 6^η Φεβρουαρίου 2014

————————— 

φωτογραφία δεξιά: Πρόσφυγας αντάρτης του ΕΛΑΣ Εορδαίας σε φωτογραφείο των Ιωαννίνων το Δεκέμβριο του 1944. Στην επίθεση εναντίον του ΕΔΕΣ συμμετείχαν και μονάδες ανταρτών της Δυτικής Μακεδονίας (Ιδιωτική Συλλογή οικογένειας Γαβριηλίδη)

Η σύνθεση των θυτών

Στις εκτελέσεις, δηώσεις και πυρπολήσεις των οικισμών Πύργοι κι Ερμακιά οι θύτες ήταν άνδρες πολυπολιτισμικοί, δύο θρησκειών και τεσσάρων εθνικοτήτων, όπως πιστοποιεί και η αναφορά αξιωματικού του ΕΛΑΣ για το ολοκαύτωμα του πρώτου οικισμού: «δεν έχει μείνει φυλή του Ισραήλ να μη σφάζει και να μη κατακρεουργεί έλληνες».[1] Απλούστερα αυτόπτης μάρτυρας χαρακτήρισε τα εχθρικά στρατεύματα «μαζώματα».[2]

Έτσι στο ολοκαύτωμα των Πύργων συμμετείχαν:

α) Γερμανοί άνδρες των SS και της Βέρμαχτ

β) Ιταλοί που είχαν προσχωρήσει δια της βίας ή εθελοντικά στον Άξονα μετά την συνθηκολόγηση της πατρίδας τους το φθινόπωρο του προηγούμενου έτους[3]

γ) μουσουλμάνοι εθελοντές από το Τουρκμενιστάν, αντίπαλοι των Ρώσων[4]

δ) μισθοφόροι Έλληνες του Ελληνικού Εθελοντικού Σώματος «Γεώργιος Πούλος» που έδρευε στην Πτολεμαΐδα και

ε) Έλληνες «Εθνικισταί» από τους περίγυρους οικισμούς, στα χωριά των οποίων είχαν επιτεθεί προηγουμένως οι αντάρτες του ΕΛΑΣ.[5]

-Διανοούμενοι, Μεταξάς και φασισμός

Μεταξύ ιδεολογίας και πραγματικότητας

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΓΙΑΤΖΗ*

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=27/10/2013&id=394330

Πολλοί διανοούμενοι δήλωσαν παρόντες στην «Πνευματική Επιστράτευση», σε πλαίσιο καθορισμένο από τη δικτατορία και με άξονες κοντινούς στις αναζητήσεις τους

Η απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου από τον Ι. Μεταξά, κωδικοποιημένη στο «Οχι», και σήμερα ακόμη προκαλεί αντιπαραθέσεις: είπε (ή γιατί είπε) το «Οχι» ο Μεταξάς; Μια «κεντροδεξιά» ερμηνεία, στηριγμένη στη ρήξη του Μεταξά με τους κατ’ αυτήν δήθεν ομοϊδεάτες του, βρήκε στο «Οχι» τον αντιφασισμό του. Μια αντίστοιχη «κεντροαριστερή» διακήρυξε ότι «το Οχι το είπε ο Λαός», εξαναγκάζοντας το δικτάτορα να εκφράσει παρά τη θέλησή του το λαϊκό αντιφασισμό.

Απαντήσεις καθορισμένες από τη μεταπολεμική απαξίωση του φασισμού μάλλον επιβάλλουν πολυπλοκότερη θέαση της εποχής. Δύο στοιχεία αυτής της πολυπλοκότητας αναφέρονται εδώ.

Πρώτον, ότι η σημασία του φιλοβρετανικού προσανατολισμού της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου δεν πρέπει να υπερτονίζεται στην ερμηνεία του «Οχι». Είναι γνωστή, τονίζει ο Mark Mazower στη «Σκοτεινή Ηπειρο», η άποψη Βρετανών πολιτικών, όπως οι Τσόρτσιλ και Τσάμπερλεν, για το ασύμβατο μεσογειακών λαών-δημοκρατίας. Συνεπώς, η συμμαχία με τη Βρετανία δεν καθιστούσε αυτομάτως κάποιον αντιφασίστα. Εξάλλου, ο Γιώργος Σεφέρης, που λόγω θέσης κάτι παραπάνω γνώριζε, έγραφε στο «Χειρόγραφο Σεπ. ’41» ότι οι άνθρωποι του (φασιστικού κατ’ αυτόν) καθεστώτος δεν αναφέρονταν καν σε πόλεμο εναντίον του Αξονα, αλλά εναντίον ή της Ιταλίας ή των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων.

-Συνέδριο για το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά

Το Φόρουμ Κοινωνικής Ιστορίας διοργανώνει το διήμερο 27 (13.30 – 20.15) και 28 Σεπτεμβρίου 2013 (10.00 – 20.30) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα) επιστημονικό συνέδριο με θέμα “Το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου και η ελληνική κοινωνία. Ένα πείραμα εκφασισμού;”.

Πρόκειται για το τρίτο επιστημονικό συνέδριο που γίνεται με πρωτοβουλία του Φόρουμ μετά την επιτυχή διοργάνωση δύο ακόμη συναντήσεων, με θέμα τη δεκαετία του 1940 (“Η Εποχή των ρήξεων”, 2011) και το Μεσοπόλεμο (“Νέες Προσεγγίσεις στην ελληνική κοινωνία του Μεσοπολέμου”, 2012) αντίστοιχα.

 Η κατάλυση της δημοκρατίας το καλοκαίρι του 1936 από τον Ιωάννη Μεταξά αποτελεί ένα σημείο τομής στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Για χρόνια, τόσο στον ευρύτερο δημόσιο χώρο όσο και στο πλαίσιο της επιστημονικής κοινότητας, η αναφορά στο καθεστώς της 4^ης Αυγούστου περιοριζόταν στις, αναμφισβήτητα σκληρές, κατασταλτικές του πρακτικές, στην αναζήτηση των ιστορικών καταβολών του, και στη διερεύνηση των ισορροπιών ανάμεσα στο δικτάτορα, το βασιλιά και τη Βρετανία. Ως εκ τούτου, οι συγκεκριμένες μεθοδολογικές επιλογές έχουν αφήσει στην ουσία αδιερεύνητη τη σχέση του καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου με την ελληνική κοινωνία. Τα ζητήματα των κοινωνικών και πολιτισμικών αλλαγών που συμβαίνουν στη διάρκεια της δικτατορίας και η συνολικότερη πολιτική του καθεστώτος απέναντι στην ελληνική κοινωνία παραμένουν σχετικά άγνωστα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση το συνέδριο επιχειρεί μια «κοινωνική στροφή» στη μελέτη της περιόδου και επιδιώκει να θέσει νέα ερευνητικά ερωτήματα που να αφορούν εξίσου τις τομές, αλλά και τις συνέχειες που παρατηρούνται τόσο σε σχέση με τα προγενέστερα χρόνια του ελληνικού Μεσοπολέμου όσο και με τις ανατροπές που συντελούνται στη δεκαετία του ’40. Επιπλέον, αναπόφευκτα, αναζητούνται αναλογίες ανάμεσα στη δεκαετία του 1930 και τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

-Πόσο βλάκας μπορεί να είναι ένας Χρυσαβγίτης;

—————————————————————————————————————————————————————

ΜΙΑ  ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ  ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ και μια ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

H προσπάθεια ανακατασκευής της ιστορίας για να εξυπηρετήσει σύγχρονες απόψεις είναι γνωστή από παλιά και συναντιέται σε πολλούς και διαφορετικούς χώρους. Την έχουμε συναντήσει στο «Βιετνάμ» των Ιών, στο «Ντιεν Μπιεν Φου» του Άρειου Πάγου (έτσι είδαν κάποια στιγμή τη σχέση Ελλήνων-Μικράς Ασίας και οι δυό τους), στο «συνωστισμό» και το «Ζάλογγο» της Ρεπούση, στους «Σουλιώτες» του Καραμπελιά, στο «Κρυφό Σχολείο» των κάθε λογής εθνολαϊκιστών,  στα «σταλινικά» του Γκίκα της Επιτροπής Ιστορίας του ΚΚΕ κ.λπ. 

Όμως η κορυφαία πλαστογραφία, που έφερε στο φως ο μπλόγκερ Spy, ανήκει στη «Χρυσή Αυγή».  Γι αυτήν κάναμε το παρακάτω σχόλιο:

Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές ενδείξεις ότι η “Χρυσή Αυγή” απευθύνεται σε αμαθή ζώα είναι το παρακάτω κολάζ του “πυρήνα της Νυρεμβέργης” (ω ναι! στην πόλη που δικάστηκαν οι αυθεντικοί Ναζί για τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα  υπάρχει σήμερα πυρήνας Ελλήνων νεοναζί, μεταναστών -δακτυλοδεικτούμενων και απειλούμενων από τους Γερμανούς νεοναζί…..    Αυτός λοιπόν ο “πυρήνας” δημιούργησε και κυκλοφόρησε το παρακάτω:

-Μουσείο Ατατούρκ στην πόλη που εγκαταστάθηκαν τα θύματά του

Ο Ιωάννης Μεταξάς τώρα δικαιώνεται!!!!

Μετα τη νίκη του κατά του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1922, ο Τούρκος εθνικιστής-μιλιταριστής Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισε να τη γιορτάσει με το αίμα των αμάχων της Ιωνίας, Ελλήνων και Αρμενίων.

(Οι τρεις υπεύθυνοι της τελικής φάσης της γενοκτονίας στην Ανατολή: Μουσταφά Κεμάλ, Ινονού, Τοπάλ Οσμάν)

Όσα από τα θύματά του εθνικιστή δολοφόνου (που οι πολυεθνοτικοί μουσουλμάνοι, εθνικά ψευδο-τούρκοι, θα τον ονομάσουν ΑΤΑΤΟΥΡΚ γιατί τους κατασκεύασε ως έθνος και τους μετέτρεψε σε απογόνους των κεντροασιατών εισβολέων του 11ου αιώνα)  επέζησαν κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και ένα μέρος εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη.  Οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας εκείμη την εποχή δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα όσα συνέβησανστη Μικρά Ασία. Το αίμα των αθώων ουδόλως τους ενδιέφερε. Αντιθέτως, ο σφαγέας τους Μουσταφά ΚΕΜΑΛ πασά θα ανακηρυχτεί σε καλό τους φίλο. Έτσι:

–ο φασίστας-δολοφόνος Ιωάννης Μεταξάς θα τον λατρέψει με τον τρόπο του, μετωνομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου στη θεσσλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ (1938-1955) και θα χαρίσει στο τουρκικό κράτος το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και που ο Μεταξάς το αγόρασε από τον ιδιοκτήτη του με έξοδα του ελληνικού λαού,

Πόντιοι vs Χρυσή αυγή

Λάβαμε από την Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης  ( ΟΣΕΠΕ) το παρακάτω δελτίο τύπου-καταγγελία και το δημοσιεύουμε

Δελτίο τύπου 

Αξιότιµοι,
Κυρίες και Κύριοι

Με θλίψη διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες στα ελληνικά ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η νεοναζιστική οργάνωση «Χρυσή αυγή» στην Ελλάδα προετοιμάζει «εκδηλώσεις» μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Εμείς ως απόδημοι Πόντιοι Έλληνες , απόγονοι προσφύγων και μεταναστών έχουμε να δηλώσουμε τα παρακάτω: 

Αποτελεί ασέβεια , μέγιστη καταισχύνη και προσβολή προς τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου η διοργάνωση εκδηλώσεων αλλά και η παρουσία σε εκδηλώσεις Μνήμης των εκπροσώπων μιας ιδεολογίας που συνέλαβε, οργάνωσε και εκτέλεσε τις μεγαλύτερες γενοκτονίες που γνώρισε η ανθρωπότητα. 

Οι υμνητές αυτών που αιματοκύλησαν τα χωριά και της πόλεις της Ελλάδας και αυτών που μετονόμασαν την οδό Αποστόλου Παύλου της Θεσσαλονίκης στο όνομα του Κεμάλ Ατατούρκ δεν έχουν θέση στις εκδηλώσεις μας.

Ο δρόμος της Δημοκρατίας, της Εθνικής Αξιοπρέπειας, της Αδελφοσύνης των Λαών, της Αλήθειας και του σεβασμού προς την Ιστορική Μνήμη δεν έχει τίποτα κοινό με τον ρατσισμό και τον εθνικιστικό εξτρεμισμό που εκπροσωπούν αυτοί οι κύριοι.

Αποτελούν μελανή κηλίδα για τις εκδηλώσεις μας και ως εκ τούτου μας είναι αδιανόητη μια συμπόρευση που εκτός των άλλων δυσχεραίνει την ανάδειξη του Ποντιακού ζητήματος και της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην Διεθνή Κοινότητα.

Καλούμε όλους τους Έλληνες , Πόντιους και μη, να λάβουν μαζικά μέρος στις εκατοντάδες εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου που διοργανώνουν αυτήν την περίοδο τα εκατοντάδες Ποντιακά Σωματεία. 

17-5-2013

Με εκτίμηση

Ο Πρόεδρος                                                                      Ο Γεν. Γραμματέας

Ιωάννης Μπουρσανίδης                                                           Ηλίας T. Μαυρίδης

——————————————————————-

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

-Μπορεί ένας Πόντιος να είναι χρυσαυγίτης;;;;;

Η «Χρυσή Αυγή» και οι πρόσφυγες του ‘22

https://pontosandaristera.wordpress.com/2013/01/02/hrisi-avgi-3/

Να δεις τι σου ‘χω για μετά…

Λίγες μέρες πριν τις πανελλήνιες, η κυβέρνηση των τροϊκανών, των μνημονίων και των τοκογλύφων, που ξεπουλάει τη χώρα και ισοπεδώνει το λαό, αποφασίζει να ρίξει τη χαριστική βολή στον κόσμο του δημόσιου σχολείου…
…..

Στέκομαι δίπλα σ’ αυτή την απεργία, στο όνομα των δύο άνεργων γιων μου.

Στο όνομα των 2 εκατομμυρίων ανέργων.

Των 450.000 οικογενειών που δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο.

Των 3.000 αυτοκτονημένων.

Των εξαθλιωμένων συνταξιούχων.

Των πουλημένων ορυχείων, ναυπηγείων, δασών, παραλίων, λιμανιών και ελπίδων.

Στο όνομα  της κιμωλίας που ανάπνευσα τριάντα χρόνια στο δημόσιο σχολείο.

Νίνα Γεωργιάδου

Πηγή : http://www.alfavita.gr

-Μπορεί ένας Πόντιος να είναι χρυσαυγίτης;;;;;

Η «Χρυσή Αυγή» και οι πρόσφυγες του ‘22

του Βλάση Αγτζίδη

http://kars1918.wordpress.com/2012/11/30/xrisi_avgi-vs-prosfyges/

Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά φαινόμενα της εποχής που βιώνει η σημερινή Ελλάδα είναι η εμφάνιση –για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία- ενός νεοναζιστικού κόμματος, το οποίο επιχειρεί να καλύψει υπαρκτά κενά καλλιεργώντας ένα νέο λαϊκισμό, βασισμένο σε πρωτόγονα ένστικτα, καλύπτοντας τη νεοναζιστική ιδεολογική του προέλευση –όπως προκύπτει από τα βασικά αρχικά κείμενα της οργάνωσης. Παράλληλα, προέρχεται από τον πιο σκληρό αντιπροσφυγικό και τουρκοφιλικό πυρήνα του ελληνικού συντηρητισμού  (Επίστρατοι, Λαϊκό Κόμμα-Μοναρχία, Μεταξάς, Χούντα), που είχε εμφανιστεί στην Ελλάδα από την εποχή του Διχασμού.

Η παρουσία και η εδραίωση του νεοναζιστικού κόμματος στα πολιτικά πράγματα,  ευνοείται από:
-την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας,
-την ύπαρξη ενός κλεπτοκρατικού πολιτικού συστήματος,
-το λαϊκισμό των μεταπολιτευτικών δυνάμεων που ιδιοτελώς εκμεταλλεύτηκαν τον πόθο του ελληνικού λαού για οικονομική και πολιτική αλλαγή,
-την ανυπαρξία αξιόλογων και αξιόπιστων ισχυρών οικονομικών στρωμάτων,
-την ενσωμάτωση μεγάλου μέρους της Αριστεράς στο μεταπολιτευτικό σύστημα και την αποκοπή της από τις λαϊκές ανάγκες και ανησυχίες,
-τις ανεπάρκειες της Ευρώπης να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η «Χρυσή Αυγή», οι Ναζί και ο Αδόλφος Χίτλερ

-Αλήτη, ΨΕΥΤΗ Μιχαλολιάκο: «Κάτω τα χέρια από Πόντο και Μικρά Ασία»

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΜΟΝΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ (και αρκετούς ακόμη βέβαια…)

γιατί βρισκόμαστε στο απίστευτο εκείνο σημείο, όπου:

Οι απόγονοι των δολοφόνων του Ελληνισμού της Ανατολής να ομνύουν στη μνήμη των θυμάτων

Το ότι οι Νεοέλληνες έχουν κοντή μνήμη και ότι εύκολα μπορούν να τους δουλέψουν και να τους τουμπάρουν οι διάφοροι πονηροί και επιτήδειοι, το έχουν καταλάβει όλοι.  Ένας από τους τελευταίους που το πήρε είδηση είναι ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής, που τελευταία οσμίστηκε ψαχνό και σαν κοράκι όρμησε πάνω στον προσφυγικό ελληνισμό.

Τολμά να σκυλεύει στην προσφυγική Μνήμη αυτός που είναι ένας από τους κυριότερους πολιτικούς κληρονόμους των δολοφόνων του Λαϊκού Κόμματος, της μοναρχίας και του Ιωάννη Μεταξά:
–που δεν έστειλαν ούτε μια σφαίρα στους Πόντιους αντάρτες όταν έδιναν τον τίμιο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα,
–που απαγόρευσαν τους Ίωνες να εξοπλιστούν, να δημιουργήσουν ντόπιο μικρασιατικό στρατό και να κηρύξουν την Ανεξαρτησία της Ιωνίας και εν τέλει
–τους παρέδωσαν συνειδητά στο σπαθί των τσετών του Μουσταφά Κεμάλ πασά..

Αυτών –δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και της φασιστικής του συμμορίας – που το 1938 μετωνόμασαν την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη των προσφύγων-θυμάτων του Μουσταφά Κεμάλ  σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ

Τολμάει ακόμα να μιλάει για τα θύματά μας από το σταλινισμό συνεπικουρούμενος από τον άλλο αλήτη, τον Μάκη Μαϊλη. Μόνο που δεν λέει ότι στο στόχαστρο του σταλινισμού βρέθηκαν πρώτα οι Πόντιοι μαζί με τους ελλαδίτες κομμουνιστές, ότι καταστράφηκε η σοβιετική ελληνική κοινωνία.

Μόνο που θυμήθηκε πολύ αργά και αυτή τη μεγάλη τραγωδία του νεότερου ελληνισμού!!!!!

Αποσιωπά συνειδητά το γεγονός ότι ο δικός του Πατερούλης, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς που μάλλον έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για τον Στάλιν,  είχε απαγορεύσει την είσοδο των καταδιωγμένων Ελλήνων από τον Στάλιν στην Ελλάδα. Μόνο όταν απελάθηκαν 25.000 γυναικόπαιδα το 1938-39 αναγκάστηκε να τα δεχτεί. Ότι τους είχε υπό επιτήρηση ως ύποπτους εθνικών φρονημάτων…

-ΦΑΚΕΛΟΣ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» : Οι δικοί μας «Γκρίζοι Λύκοι» !

ΦΑΚΕΛΟΣ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»

πατήστε ΚΛΙΚ

τάδε έφη SPY

-Για το απεχθές χρέος….

Στο τρίτο τεύχος του περιοδικού  «Μαρξιστική Σκέψη» υπάρχουν ενδιαφέροντα κείμενα. Ένα από τα πλέον χρήσιμα για την κατανόηση της σημερινής κρίσης και της ιστορικής συγκυρίας που ζει ο τόπος μας, είναι αυτό του Γιάννη Τόλιου που  αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια.

Ιδιατέρως σημαντικό είναι το αφιέρωμα με τίτλο «Μαρξισμός και θρησκεία», ένα επίκαιρο θέμα λόγω της έξαρσης του θρησκευτικού φανατισμού τις τελευταίες δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει κείμενα των Λένιν, Μπουχάριν, Τρότσκι, Λούξεμπουργκ, Λουνατσάρσκι, Λάνσμπερι και σύγχρονων μαρξιστών ερευνητών (Α. Γουντς, Π. Ζίγκελ, Π. Ντίξον, Ντ. Κρουτς, Ε. Αστερίου, Σ. Σέγιερς, Γ. Χίρσφελντ)….

Το “επαχθές” χρέος, μηχανισμός οικονομικής εκμετάλλευσης και εθνικής κηδεμονίας

του Γιάννη Τόλιου*

 Η έννοια του “επαχθούς/απεχθούς” χρέους και οι διεθνείς εμπειρίες από την “αθέτηση πληρωμών”

Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των εναλλακτικών “σεναρίων” αντιμετώπισης του ελληνικού δημόσιου χρέους, χρειάζονται ορισμένες αποσαφηνίσεις που έχουν σχέση με τις πολιτικές αντιμετώπισης του. Ειδικότερα στη διεθνή θεωρία και πρακτική υπάρχουν τρεις σχηματικά προσεγγίσεις για τη νομική φύση του δημόσιου χρέους και την αθέτηση πληρωμής του1.

-Η πρώτη των αγγλοσαξόνων θεωρητικών, αντιμετωπίζει το χρέος ως μια συνηθισμένη εμπορική πράξη και στις περιπτώσεις αδυναμίας πληρωμής εφαρμόζεται το πτωχευτικό δίκαιο με τις διάφορες μορφές αναδιάρθρωσης που καθορίζουν οι πιστωτές2.

-Η δεύτερη, θα λέγαμε η “κρατούσα”, θεωρεί ότι ένα κράτος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την πληρωμή χρέους επικαλούμενο την “κατάσταση ανάγκης” (state of necessity), η οποία υιοθετείται από την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ και αναφέρει ότι «ένα κράτος δεν μπορεί να κλείσει τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα δικαστήρια, να διαλύσει την αστυνομία, να παραμελήσει τις δημόσιες υπηρεσίες και να εκθέσει το λαό του σε συνθήκες χάους και αναρχίας, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους δανειστές του, αλλοδαπούς ή ημεδαπούς»3.

-Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ»

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΖΟΝΤΟΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΕΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

Του Κωστή Καρπόζηλου

Ο Ιωάννης Μεταξάς έβαλε τη σφραγίδα του στην εξέλιξη της νεοελληνικής Ιστορίας όταν στις 28 Οκτωβρίου του 1940 απέρριψε το τελεσίγραφο της φασιστικής Ιταλίας. Η πράξη αυτή έχει χρησιµοποιηθεί ως συγχωροχάρτι για τα έργα και τις ηµέρες του δικτατορικού του καθεστώτος. Τι οδήγησε σε εκείνη την απόφαση; Η προσωπική ιδιοτέλεια, η εξάρτηση από τη Μεγάλη Βρετανία, η πατριωτική έξαρση ή η επίγνωση των επιθυµιών του ελληνικού λαού; Η απάντηση, όπως συνήθως στην Ιστορία, δεν είναι µονοδιάστατη. Ο Μεταξάς, ο άνθρωπος που αρνήθηκε να συµµετάσχει στη Μικρασιατική Εκστρατεία και κατηγορήθηκε ως «προδότης», δύο δεκαετίες µετά δοξάστηκε ως ο «αρχιστράτηγος της ελληνικής νίκης». Ο θάνατος τον βρήκε στο πιο κρίσιµο σηµείο του πολέµου. Φήµες και διαδόσεις τον ήθελαν θύµα σκοτεινών συνωµοσιών.

Πώς θα αντιδρούσε ο Μεταξάς στην επικείµενη γερµανική επίθεση; Πόσο απείχε από το να είναι ο έλληνας Πετέν; Σήµερα, συχνά µέσα από υπόγειες διαδροµές, πυκνώνουν οι φωνές που επιδιώκουν την αποκατάσταση της «παρεξηγηµένης ιστορικής προσωπικότητας» και προβάλλουν την ανάγκη διοίκησης της χώρας από «έναν ισχυρό άνδρα».

Στο πλαίσιο αυτό η επανεξέταση του καθεστώτος Μεταξά και της ιστορικής απόφασης του ΟΧΙ δεν αφορά αποκλειστικά το παρελθόν.

Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ «ΟΧΙ» 

-Βελόπουλος και Λάος: Ζήλεψαν τη δόξα του Μανιαδάκη

Τα ακροδεξιά θρασίμια, κληρονόμοι  μιας δεξιάς εθνοπροδοτικής πολιτικής στη Μικρά Ασία και στην Κύπρο ξαναχτύπησαν.

Αυτή τη φορά στο στόχαστρο έβαλαν το Μανώλη Γλέζο και την Εθνική Αντίσταση….

Επειδή η Ύβρις είναι πολύ μεγάλη, ανάλογη των αντίστοιχων αρνητών και αναθεωρητών της δικιάς μας ιστορίας, αναδημοσιεύουμε από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ένα σχετικό άρθρο.

.

 

Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη..

Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΣ Κ. ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΗΤΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Την προσεχή Τετάρτη η Αθήνα γιορτάζει την 67η επέτειο της απελευθέρωσής της από τη γερμανική κατοχή.

Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας χαρακτηρίστηκαν πρώτοι παρτιζάνοι της Ευρώπης για το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη. Ο ΛΑΟΣ όμως περί άλλα τυρβάζει.Υποτίθεται ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου τιμά και εμπνέεται από τον αγώνα της εθνικής αντίστασης και ξεχωρίζει ως μια από τις κορυφαίες ηρωικές πράξεις το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό από το βράχο της Ακρόπολης το βράδυ της 30ής Μαΐου 1941. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, που έφεραν σε πέρας το παράτολμο εγχείρημα, έχουν εδώ και δεκαετίες καταγραφεί ως ήρωες της σύγχρονης ιστορίας.

…edo einai ellada re!

…..Ama de sas aresei re, na pate piso sta goulag sas.

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε πρόσφατα σ’ ένα ακροδεξιό παλαιοελλαδοκεντρικό ιστολόγιο. Αφορμή για άλλη μια φορά είναι η αθώωση των Εξι, τα μικρασιατικά και η πολιτική της Ελλάδας τότε. Βασική θέση του ιστολογίου αυτού είναι η κλασική ακροδεξιά εθνικόφρων άποψη ότι «Τι δουλειά είχαμε εμείς στη Μικρά Ασία; Τα θέλαμε και τα πάθαμε και υπεύθυνος είναι ο Βενιζέλος που μας έστειλε εκεί, στη Σμύρνη. Βέβαια ο πονηρός την είχε μυριστεί τη δουλειά και έκανε εκλογές για να λουστούν άλλοι την ήττα».

Βέβαια την ίδια ώρα χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα τη γνωστή βενιζελική αφίσα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών.  Να είναι η υποκρισία και η πλαστογραφία ίδιον των ακροδεξιών; Who knows ;

Την κλασική θέση της ακροδεξιάς για τη Μικρά Ασία,  ιστορικά τηνδιατύπωσε από το 1915 ο μεσσίας του συγκεκριμένου χώρου Ιωάννης Μεταξάς. Με τη θέση αυτή και το «Οίκαδε» κέρδισαν της εκλογές οι Λαϊκοί του Γούναρη το Νοέμβριο του 1922 (και μετά έστειλαν τους στρατιώτες που προέρχονταν από την παλαιά Ελλάδα, τις Νέες Χώρες, την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία) πέραν της Αλμυράς Ερήμου και τους έθεσαν ως σφαχτάρια υπό τη διοίκηση του Χατζηανέστη.

Αυτά όλα τα έχουμε περιγράψει κατά καιρούς.  Ενδιαφέρον έχει η συζήτηση, αλλά και οι απόψεις των σχολιαστών. Είναι αλήθεια ότι ο οικοδεσπότης ήταν ευπρεπής. Όμως κάποιοι άλλοι ήταν σκέτα  γαϊδουράγκαθα. Από έναν τέτοιο (τον 18, η αρίθμηση δική μας) προέρχεται η ρήση που χρησιμοποιήσαμε: «...edo einai ellada re….Ama de sas aresei re, na pate piso sta goulag sas.»     

-1 Νοεμβρίου 1920: οι μοιραίες εκλογές που έκριναν την ιστορία

Την 1η Νοεμβρίου του ’20 έγιναν οι εκλογές που καθόρισαν το μέλλον του ελληνισμού της Ανατολής.

Στην Ελλάδα συγκρούστηκαν οι δυνάμεις που ήταν υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στο μεταπολεμικό (του Α’ παγκοσμίου πολέμου) σκηνικό και της απελευθέρωσης των Ελλήνων της ανατολής που είχαν ήδη γευθεί από το 1914 την πολιτική Γενοκτονίας του τουρκικού εθνικισμού, και απ’ την άλλη οι μοναρχικές δυνάμεις της Μικράς πλην Εντίμου που πολιτεύθηκαν με το σύνθημα «Μικρά πλην έντιμος Ελλας» και πρότειναν ως λύση του Μικρασιατικού Ζητήματος το «Οίκαδε«. Δηλαδή να γυρίσουν τα παιδιά τους πίσω εγκαταλείποντας τους Έλληνες της Ανατολής στο έλεος των εθνικιστών του Μουσταφά Κεμάλ πασά.

-Το ύστατο «ΟΧΙ» ενός μικρού ανθρώπου…

«Μικρό Άνθρωπο» ονόμασε τον Ιωάννη Μεταξά ο ακροδεξιός και προσφυγομάχος σύντροφός του Γεώργιος  Βλάχος (της «Καθημερινής«)  όταν αρνήθηκε να αναλάβει την αρχιστρατηγία του ελληνικού στρατού της Μικράς Ασίας, με αποτέλεσμα αυτή να δωθεί στον ανίκανο και προβληματικό  Χατζηανέστη. Ο Χατζήανέστης διέπραξε τα γνωστά απαράδεκτα στρατιωτικά λάθη στο μέτωπο με αποτέλεσμα την νίκη των τουρκικών εθνικιστικών στρατευμάτων του Μουσταφά Κεμάλ και την ολοκλήρωση των Γενοκτονιών των χριστιανικών λαών.  Ο Μεταξάς, άριστος στρατιωτικός, έχοντας την ίδια αντιμικρασιατική άποψη με το ΣΕΚΕ συνήργησε στην τρομερή Ήττα. Ήδη από το 1915, είχε συμβάλλει αποφασιστικά στην κατεύθυνση αυτή. Τη στιγμή που η περιοχή μας βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα, επέλεξε την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του γερμανικού ιμπεριαλισμού προσπαθώντας πάσει θυσία να κρατήσει την Ελλάδα ουδέτερη.

-Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς

Πέρασαν ήδη 87 (2009) χρόνια από τη σφαγή των χριστιανών (Ελλήνων και Αρμενίων) της Σμύρνης.

Το φετινό μας αφιέρωμα βασίζεται σε  μια παρέμβαση του φίλου «Κιλκισιώτη» σε μια σχετική συζήτηση, όπου απαντά σε κάποιον που εκφράζει την παραδοσιακή αντίληψη της παλαιοελλαδικής αριστεράς, ότι στη Μικρά Ασία οι Έλληνες έκαναν ιμπεριαλισμό στο πλαίσιο μιας «υπερπόντιας εκστρατείας».

Η σφαγή και η πυρπόληση της Σμύρνης από τους νικητές κεμαλικούς εθνικιστές, υπήρξε η ύστατη στιγμή μιας μεγάλης ιστορικής διαδικασίας περάσματος από την εποχή των πολυεθνικών αυτοκρατοριών στην εποχή των εθνών-κρατών με όχημα τους κάθε λογής εθνικισμούς. Η Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς να συμμετάσχει στη διαδικασία αυτή. Αντίθετα, εξαιτίας των εσωτερικών αντινομιών και συγκρούσεων επέτρεψε το εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του επωνομασθέντος Ατατούρκ, να ολοκληρώση την εθνοκάθαρση, να πνίξει την Ανατολή στο αίμα και να εγκαθιδρύσει ένα μιλιταριστικό αυταρχικό κράτος…

-Εκλέχτηκε ο πρώτος Έλληνας πράσινος (φιλο.μεταξικός) ευρωβουλευτής

Όταν τα σκάνδαλα παράγουν σκάνδαλα

Είναι πλέον γεγονός: Η καπηλεία του ονόματος της οικολογίας συνδυασμένη με την απέχθεια του κόσμου απέναντι σ’ ένα βρωμερό και δυσώδες πολιτικό σύστημα,  δημιούργησε ένα νέο μόρφωμα κάτι σα Φρανκεστάιν τζούνιορ μέχρι στιγμής. Πολλά καταμαρτυρούν στο κόμμα αυτό. Από παλιούς των Οικολόγων-Εναλλακτικών μέχρι το Νάνο Βαλαωρίτη. Όμως το γεγονός είναι ένα: Η Ελλάδα διεθέτει πλέον τον πρώτο πρασινο ευρωβουλευτή της που θαυμάζει κάποιες πλευρές της πολιτικής του δικτάτορα-φασίστα Ιωάννη Μεταξά, χωρίς να το ομολογεί μήπως και χάσει καμιά ψήφο από τους αφελείς ψηφοφόρους.

Η συνέντευξη του Τρεμόπουλου στα «Νέα» ήταν αποκαλυπτική των θέσεων και της νοοτροπίας ενός ανθρώπου που έχει κανονικότατα γραμμένη την πραγματική Ιστορία και που δεν έχει εκείνες τις στοιχειώδεις αρχές της πολιτικής  οικολογίας, της περιφρόνησης δηλαδή της εξουσίας και της στολής. Για τον Τρεμόπουλο η στρατιωτική στολή του Μουσταφά Κεμάλ πασά είναι μάλλον ερωτικό στοιχείο που προάγει την αγάπη μεταξύ των λαών. Δείχνει να γοητεύεται απο τη στρατιωτική στολή, που σ’ έναν φυσιολογικό αριστερό πολίτη δημιουργεί απέχθεια. Για τον Τρεμόπουλο, οΑτατούρκ δεν είναι ένας μιλιταριστής, εθνικιστής, ρατσιστής   που βάσισε την πολιτική του στην καταπίεση του λαού του και στην εθνική εκκαθάριση των διαφορετικών, αλλά ο «λατρεμένος γείτονας», που δείχνει το δρόμο και πρέπει να του αφιερώσουμε και πάλι –κατά το πρότυπο Μεταξά- έναν δρόμο στην πόλη όπου εγκαταστάθηκαν τα  θύματά του. Τύφλα νάχει ο Ψωμιάδης!!!!!!

-Τα ΟΧΙ του Μεταξά

Σκεφτόμασταν να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο μ’ ένα αφιέρωμα διαφορετικό. Να παρουσιάσουμε όλα τα «Όχι» που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στην πολυκύμαντη ζωή του. Γενικά φαίνεται ότι ήταν ο άνθρωπος των ΟΧΙ… 

Έμεινε όμως γνωστός μόνο για το μοναδικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου και αυτό σίγουρα τον αδικεί.

Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ποια «ΟΧΙ» εννοούμε.

(Πάρτε μια γεύση από το δικό μας The Metaxaς Project ) :

-Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… !

Να αντισταθούμε στον αναθεωρητισμό

Ζούμε σε μια εποχή που ο αντιπροσφυγικός  αναθεωρητισμός εμφανίζεται με μοναδικό θράσος. Απ΄τη μια, η Ακροδεξιά υποδύεται έναν άλλο ρόλο και αρχίζει να καπηλεύεται την ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής, δηλαδή των μέχρι χθες απόβλητων αντιπάλων της. Απ΄την άλλη επανεμφανίζεται με το παλαιό  αντιπροσφυγικό της πρόσωπο: Τόλμησαν να ζητήσουν στις μέρες μας κάτι που ούτε ο δικτάτορας Μεταξάς το αποτόλμησε την εποχή της παντοδυναμίας του –ούτε καν και η Χούντα: την αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ.

-Οι πρόσφυγες, η ακροδεξιά και … οι άλλοι

Μια ενδιαφέρουσα παρέμβαση μας έστειλε ο φίλος «Κιλκισιώτης». Αναφέρεται στην παραδοσιακή αντιπροσφυγική στάση της Ακροδεξιάς,  καθώς και στην ελλαδική κοινωνία «όπου οι βασικές πολιτικές της δυνάμεις -από την επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής- χαρακτηρίζονταν από ένα βαθύ και γνήσιο φιλο-ατατουρκισμό, καθώς και από ένα ρατσιστικό αντιμικρασιατικό πνεύμα .«

-Ο Καραμανλής, ο Κουκοδήμος και ο Μουσταφά Κεμάλ

Πρέπει να τιμούν οι Νεοέλληνες  τον Ατατούρκ;

Στο τέλος της επίσκεψής του στην Τουρκία  ο Κωστας Καραμανλής, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κατέθεσε στεφάνι στο Μαυσωλείο του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του μετονομασθέντος Ατατούρκ (πατέρα των Τούρκων). Και έγραψε στο Βιβλίο Επισκεπτών κάτι που θύμιζε τις παλιότερες, βραχύβιες προσπάθειες των Ελ. Βενιζέλου και Ατατούρκ για εμπέδωση της ελληνοτουρκικής φιλίας.

-Καλό ταξίδι μπαρμπα-γιάννη…

Γιάννης Ταμτάκος (1908-2008 )

Πέθανε ο Μικρασιάτης αγωνιστής λίγο πριν κλείσει τα εκατό του χρόνια. Γεννήθηκε στη Φώκαια της Ιωνίας. Έγινε πρόσφυγας στα 6 του χρόνια λόγω των πρώτων διωγμών. Επέστρεψε και πάλι στην πατρίδα του το 1918 για να την εγκαταλείψει οριστικά με την Μικρασιατική Καταστροφή του ’22.

-ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΠΕ ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

28 ΟΧΤΩΒΡΗ 1940:  ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΠΕ ΤΟ «ΟΧΙ»

M’ αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο της «Ανασύνταξης» 

« θα ρίξουμε μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων»

«Στις 28 Οκτώβρη 1940 στις 5.30 το πρωί πολυάριθμες ιταλικές φασιστικές δυνάμεις επιτίθενται σε όλο το μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων , από τις βουνοκορφές του Γράμμου ως τις παραλιακές ακτές του Ιονίου Πελάγους (Ιόνιο ως τη λίμνη Πρέσπα), προηγήθηκε εντατική προπαρασκευή πυροβολικού και σφοδρός βομβαρδισμός της αεροπορίας τους.