-Ο Sener Levent και τα νεοελληνικά (Ελλάδα+Κύπρος) ιδεολογικά λαμόγια

Ποια τουρκοκυπριακά δικαιώματα

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 20.08.2018

Όμως να με συγχωρεί, εγώ είμαι Τουρκοκύπριος και δεν ξέρω ποια δικαιώματα πρέπει να μας δώσει και δεν μας δίδει η ελληνοκυπριακή πλευρά.

 

Διάβασα με ενδιαφέρον τη μετάφραση στα τουρκικά του άρθρου του Ελληνοκύπριου ιστορικού Γεώργιου Διονυσίου στον «Πολίτη». Παράλληλα με τις αξιόλογες ιστορικές αναφορές που κατέγραψε, υπάρχουν δύο πράγματα που έλκυσαν την προσοχή μου. Το πρώτο είναι το εξής: «Στην καρδιά του κυπριακού προβλήματος υπάρχει η επίμονη άρνηση των Ελληνοκυπρίων για αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη διακυβέρνηση». Το δεύτερο είναι το εξής: «Το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα μόνο εισβολής και κατοχής. Είναι ταυτόχρονα και πρόβλημα δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Η μόνη μέθοδος που δεν χρησιμοποίησε η ελληνοκυπριακή πλευρά για να πετύχει επανένωση του νησιού είναι η πλήρης αναγνώριση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων».

-Προς τα που βαδίζει η Τουρκία;

Νίκος Μιχαηλίδης: Τι προβλέπει το Σουλτανάτο του Ερντογάν

.
Οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές και ο τραγικός θάνατος δεκάδων συμπολιτών μας δικαιολογημένα έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας στο εσωτερικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στον περίγυρο μας έπαψαν να τρέχουν πολιτικές εξελίξεις που μας αφορούν και επηρεάζουν το μέλλον μας άμεσα. Στη μετεκλογική Τουρκία υπάρχει πλέον μια διαφορετική πολιτειακή πραγματικότητα που δεν θα ήταν υπερβολή να την ονομάσουμε κεκαλυμμένη δικτατορία.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και η κοινωνία αλλά και ο δημοκρατικός ακαδημαϊκός κόσμος αιφνιδιάστηκαν. Υπάρχει τεράστια σύγχυση και σοβαρό έλλειμμα πληροφόρησης καθώς και μεγάλος φόβος. Άλλωστε το σύστημα αυτό επιβλήθηκε διά της βίας, της νοθείας και εν μέσω απειλών και καλλιέργειας κλίματος φόβου και σοβινιστικού παροξυσμού.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του; Το νέο σύστημα παρέχει τρομακτικές υπερεξουσίες στον επικεφαλής του κράτους τις οποίες κανένας ηγέτης της Τουρκίας μέχρι σήμερα δεν διέθετε. Ούτε καν ο ιδρυτής της χώρας, ο δικτάτορας αξιωματικός του οθωμανικού στρατού Μουσταφά Κεμάλ. Στο σύστημα αυτό δεν υπάρχει πρωθυπουργός και ο ρόλος του υπουργικού συμβουλίου στη διακυβέρνηση της χώρας αλλάζει και υποβιβάζεται.

H Kύπρος και οι ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις

Could Turkey swing over to the Russian camp?
by Thierry Meyssan

…..Έτσι, η υφυπουργός Εξωτερικών, Βικτόρια Νούλαντ, προσπαθεί να προσφέρει τη Κύπρο στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν· ένα σχέδιο που είχε εκπονήσει μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 2015, όταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διέταξε την εξάλειψη του Τούρκου πρόεδρου.

Ασκώντας εκβιασμό στον Κύπριο πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, η κυρία Νούλαντ τον παρακάλεσε να δεχθεί το «ειρηνευτικό σχέδιο» της για τη Κύπρο: το νησί θα επανενωθεί και θα αποστρατιωτικοποιηθεί –δηλαδή θα στερείται του στρατού του-, ενώ το ΝΑΤΟ –δηλαδή τα τουρκικά στρατεύματα- θα εγκατασταθούν.

Με αυτό τον τρόπο, ο τουρκικός στρατός θα μπορεί να ολοκληρώσει την κατάκτηση του νησιού χωρίς μάχη. Σε περίπτωση που θα αρνιόταν αυτή την παράλογη συναλλαγή, ο πρόεδρος Αναστασιάδης μπορεί να διωχθεί από τη δικαιοσύνη της Νέας Υόρκης λόγο της συμμετοχής του ως δικηγόρος στις υποθέσεις της εταιρείας Imperium του Ρώσου φίλου του Leonid Lebedev· μια υπόθεση που αγγίζει τα 2 δισ δολάρια.

Ισραήλ – Τουρκία : Γεωπολιτικά παιχνίδια υψηλού ρίσκου

Ισραήλ – Τουρκία : Γεωπολιτικά παιχνίδια υψηλού ρίσκου

Γιγαντιαίες αφίσες προπαγάνδας: Το Ισραήλ ζήτησε συγνώμη από την Τουρκία… 

 

-Υπάρχει τουρκικός κίνδυνος;

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Πρεβελάκη, καθηγητή της Σχολής Γεωγραφίας και Χωροταξίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης-Paris 1, για τα στρατηγικά σχέδια μιας ιμπεριαλιστικής Τουρκίας:

Επικίνδυνη Τουρκία

.

του Γιώργου Πρεβελάκη 

 .

Η σημερινή κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να ερμηνευθεί και με γνώμονα τις γεωπολιτικές απόψεις του Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως αναπτύσσονται στο Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας, το βιβλίο που δημοσίευσε το 2001.

 .

Συγκρατούμε τα εξής :

.

[1] Η Τουρκία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μεγάλη γεωπολιτική δύναμη. Aυτο-υποβαθμίστηκε εστιάζοντας στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, «σαν να προπονείται ο παλαιστής βαρέων βαρών να αντιμετωπίσει κατηγορίες μεσαίων βαρών» (σ. 235)

[2] Οι Μεγάλες Δυνάμεις χρησιμοποίησαν την Ελλάδα και την Συρία για να περιορίσουν τις τουρκικές φιλοδοξίες: «η Τουρκία, η οποία αφέθηκε να αγωνιστεί με μια κοντινή απειλή που την ενοχλεί, βρέθηκε ανίκανη να ανοίξει τους ορίζοντές της…σε μεγάλης κλίμακας και παγκόσμιας εμβέλειας πολιτικές» (σ. 237).

[3] Η Κύπρος έχει ζωτική σημασία για την Τουρκία,  λόγω της κεντρικής της θέσης σε γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δίκτυα: «ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα» (σ. 279).

Κύπρος: Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη;

Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων

Διαπραγματεύσεις ναι ή όχι;
Το ζήτημα είναι η αφετηρία, οι αρχές και οι προϋποθέσεις

Π. Ήφαιστος

 Οι αυτοκτονικές αφελείς και ασυνάρτητες γνώμες για τις διαπραγματεύσεις γύρω από το κυπριακό οργιάζουν. Επισκιάζουν το γεγονός αφενός ότι για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία που διασφαλίζεται από ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και αφετέρου ότι προϋπόθεση πολιτικής ελευθερίας είναι ανεξαρτησία του κράτους, οι δημοκρατικές αρχές και η απουσία κάθε εσωτερικής διαίρεσης των πολιτειακών θεσμών. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί πολιτειακή σχιζοφρένεια και πολιτικό μαζοχισμό.

Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.

-To ελλαδικό Βαθύ Κράτος και η Συνθήκη της Λωζάννης

Υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;

Ο όρος «Βαθύ Κράτος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον σκληρό εξουσιαστικό και ιδεολογικό  πυρήνα μιας χώρας, όπου η κυρίαρχη ιδεολογία, οι προσωπικές φιλοδοξίες για αστείρευτη διαχείριση εξουσίας, τα οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν ένα παράκεντρο δύναμης που επηρεάζει την μορφή της εξουσίας που ασκείται στη χώρα αυτή.

Το πιο εμφανές και κραυγαλέο «Βαθύ Κράτος» υπήρχε στην Τουρκία με τους κεμαλικούς και το στρατό, όπου, αφού δημιούργησαν τη χώρα και κατασκεύασαν το έθνος, στη συνέχεια ήλεγχαν αποφασιστικά το μόρφωμα που προέκυψε από το 1922. Το τουρκικό «Βαθύ Κράτος» αποτελεί την κορυφαία περίπτωση στο σύγχρονο κόσμο,  ύπαρξης εξουσιαστικού παρακρατικού μηχανισμού, το οποίο δημιουργήθηκε ως συνέχεια των Νεότουρκων και των μηχανισμών που διέπραξαν τις Γενοκτονίες κατά των χριστιανικών λαών της Ανατολής..

Το ερώτημα για τα καθ’ ημάς είναι εάν υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;

Τουρκικής μορφής σκληρό «Βαθύ Κράτος»  θα δημιουργηθεί μόνο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -και κυρίως μετά τον Εμφύλιο- ως μια σύνθεση εξαρτημένων πολιτικών δυνάμεων από τους Αμερικανούς -διαδόχους των Βρετανών στην κυριαρχία της χώρας- των δωσίλογων της Κατοχής, αλλά και των παλιών συντηρητικών, φιλομοναρχικών, παλαιοελλαδικών και αντιπροσφυγικών κέντρων του Μεσοπολέμου.

Σημαντικά ίχνη Βαθέος Κράτος θα εντοπίσουμε και την εποχή του Διχασμού (1915), όταν τα παράκεντρα εξουσίας  ελεγχόμενα από τον Ιωάννη Μεταξά και Γεώργιο Στρέιτ, θα επιβάλλουν τη φιλογερμανική ατζέντα στο Μονάρχη και θα εκδιώξουν τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο και θα συγκροτήσουν τα φασιστικού τύπου τάγματα εφόδου που έμειναν γνωστά ως «Επίστρατοι» και έπνιξαν στο αίμα την Αθήνα το 1916 εκτελώντας εν ψυχρώ Βενιζελικούς και Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Ελεύθεροι Κατακτημένοι

«..Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα.
Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει.
Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα
πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε…»

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Αλκίνοου Ιωαννίδη

-Πραξικόπημα στη Λευκωσία

ΚΥΠΡΙΑΚΗ KΑΤΑΣΤΡΟΦΗ – Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι αποφάσεις του Eurogroup είναι ομόφωνες. Η συγκατάθεση της κυπριακής και της ελληνικής κυβέρνησης και των δύο Υπουργών Οικονομικών σε αυτές είναι πράξη εσχάτης προδοσίας.

Οι Κύπριοι πολίτες και οι πολιτικές δυνάμεις, αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας οφείλουν να δράσουν άμεσα κάνοντας ότι μπορούν για να σταματήσουν την επικύρωση αυτών των μέτρων από την κυπριακή Βουλή, απαιτώντας την καθαίρεση του Αναστασιάδη και την προκήρυξη νέων εκλογών και δημοψηφίσματος……………………….
Προειδοποιήσαμε επανειλημμένως τους Κύπριους πολίτες και πολιτικούς ότι η εκλογή του Αναστασιάδη, εκπροσώπου των μεταλλαγμένων Εφιαλτών της ΕΟΚΑ Β’ και του «Ναι» στο σχέδιο Ανάν, μπορούσε να οδηγήσει στο τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού ελληνισμού. Δυστυχώς δεν εισακουσθήκαμε. ‘Εστω και σήμερα, οι Κύπριοι πολίτες πρέπει να ξυπνήσουν άμεσα και να συγκεντρωθούν στη Λευκωσία, εμποδίζοντας την Βουλή να επικυρώσει τις αποφάσεις. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Κινδυνεύουν όχι να μην μπορούν να σώσουν το κράτος τους. Κινδυνεύουν να μην έχουν κράτος για να σώσουν.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ολόκληρο το άρθρο :

-Οι Τούρκοι, το Κυπριακό και οι Νεοέλληνες…. Με αφορμή το θάνατο του Νεοκλή Σαρρή

Με αφορμή το θάνατο του Κωσταντινουπολίτη Νεοκλή Σαρρή, ομότιμου καθηγητή κοινωνιολογίας της ιστορίας στο Πάντειο, αναδημοσιεύουμε τούτο το άρθρο του ως φόρο τιμής για έναν άνθρωπο  που γνώρισε πολύ καλά τόσο τον τουρκικό εθνικισμό –και ως θύμα και ως μελετητής– και τα εγκλήματα που διέπραξε κατά των λαών, όσο και τον ανόητο ελλαδικό χώρο, που διαρκώς ζούσε αυταπατώμενος μέσα στις ψευδαισθήσεις του, πιστεύοντας ότι αποτελεί τον ομφαλό του κόσμου.

Οι Πόντιοι οφείλουν στο Νεοκλή Σαρρή την ιδέα για τη θέσπιση ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία την 19η Μαίου (ημέρας του 1919, που αποβιβάστηκε ο Μουσταφά  Κεμάλ στη Σαμψούντα για να οργανώσει το εθνικιστικό του κίνημα κατά των λαών της Ανατολής).

Ανεξάρτητα εάν κάποιος συμφωνεί η διαφωνεί με την ημερομηνία αυτή, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει το θετικό της προσπάθειας που έγινε  πριν από 2 δεκαετίες για να ανατραπεί η κυρίαρχη παλαιοελλαδική  ιδεολογία που εξαφάνιζε την παράμετρο «Έλληνες της Ανατολής»

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Tου ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ*

ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ

Δύο χρόνια μετά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η Άγκυρα πίστευε ότι είχε «λύσει» το κυπριακό πρόβλημα και πως ήταν ζήτημα χρόνου η ελληνική πλευρά να το «χωνέψει».

Σειρά είχαν το πλέγμα των υπολοίπων ζητημάτων που θεωρούσαν ότι ήταν σε εκκρεμότητα, δίδοντας άμεση προτεραιότητα στο Αιγαίο, για το οποίο κάτω από το πρόσχημα της χάραξης της υφαλοκρηπίδας του (στο οποίο με τον χρόνο προστέθηκαν και οι θεωρίες των «γκρίζων» ζωνών) υπέβοσκε η ίδια με την Κύπρο στοχοθεσία:

-«Πες τα Χριστόφια» ή «η ιερή (υποκριτική) αγανάκτηση»…

Με έκπληξη είδαμε την «ιερή αγανάκτηση» στην Ελλάδα και την Κύπρο με αφορμή κάποιες απλούστατες και κοινότυπες αλήθειες που είπε ο πρόεδρος της Κύπρου. Η ίδια «ιερή αγανάκτηση» εκφράστηκε τόσο από δημοκράτες και ευαίσθητους πατριώτες όσο και από απολογητές του πραξικοπήματος, χουντικούς  και εοκαβίτες.

Και τι είπε ο άνθρωπος; Το αυτονόητο:

«Και πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν το πικρό παρελθόν των τελευταίων 40 ετών… πρέπει να διδαχθούμε από αυτά αλλά και να κοιτάξουμε μπροστά, να λύσουμε το πρόβλημα… δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από τις ειρηνικές διαπραγματεύσεις των δύο κοινοτήτων και φυσικά την εμπλοκή των τριών εγγυητριών δυνάμεων που όλες έχουν διαδραματίσει αρνητικό ρόλο στις εξελίξεις στην Κύπρο, στην οποία στην πραγματικότητα και οι δύο ούτως αποκαλούμενες μητέρες-πατρίδες εισέβαλαν». (σ.τ.σ η μια αποτυχημένα και η άλλη επιτυχημένα!!!)

-Στο όνομα του Κεμάλ!

Σεπτεμβριανά, 1955: Η Κωνσταντινούπολη στις φλόγες

του Στέλιου Ελληνιάδη

Οι καταστροφές που προκάλεσε ο όχλος, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, ήταν τρομακτικές. Στόχος: Εβραίοι, Αρμένιοι και -με τη μερίδα του λέοντος- Έλληνες. 4.348 επιχειρήσεις, χίλια σπίτια, 110 ξενοδοχεία, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 αθλητικά κέντρα, 21 εργοστάσια και 73 εκκλησίες με σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, ιερά σκεύη και εικόνες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας καταστράφηκαν εν μέρει ή ολοσχερώς. Η Πόλη έχανε οριστικά ένα μεγάλο μέρος από την σπουδαία πολιτιστική της κληρονομιά. 

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αντνάν Μεντερές, βασικός υπεύθυνος του πογκρόμ, το οποίο πραγματοποιήθηκε με τους μηχανισμούς του κόμματός του, απέδωσε την ευθύνη στους κομμουνιστές με την κατηγορία ότι οργάνωσαν τα επεισόδια κατ’ εντολήν της Κομμουνιστικής Διεθνούς για να σαμποτάρουν το ΝΑΤΟ!

-Κύπρος ’74: Aχρείοι ακροδεξιοί ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του χουντικού πραξικοπήματος που άνοιξε την πόρτα στους νατοϊκούς τους συντρόφους, τους Τούρκους στρατηγούς.

-Kύπρος ’74: Δεν Ξεχνώ (ούτε τους χουντικούς πραξικοπηματίες, ούτε τους Τούρκους εισβολείς)

ο

Οι σειρήνες ήχησαν στις 08:20 το πρωί της Τετάρτης σε όλες τις ελεύθερες πόλεις της Κύπρου, καθώς σήμερα συμπληρώνονται τόσα πολλά χρόνια από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Στο κοιμητήριο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία τελέστηκε (σημείωση: η ανάρτηση αφορά τους εορτασμούς του 2009) το επίσημο μνημόσυνο όσων έπεσαν στη διάρκεια του πραξικοπήματος, προασπιζόμενοι την Κυπριακή Δημοκρατία και τον πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’.