-Προς τα που βαδίζει η Τουρκία;

Νίκος Μιχαηλίδης: Τι προβλέπει το Σουλτανάτο του Ερντογάν

.
Οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές και ο τραγικός θάνατος δεκάδων συμπολιτών μας δικαιολογημένα έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας στο εσωτερικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στον περίγυρο μας έπαψαν να τρέχουν πολιτικές εξελίξεις που μας αφορούν και επηρεάζουν το μέλλον μας άμεσα. Στη μετεκλογική Τουρκία υπάρχει πλέον μια διαφορετική πολιτειακή πραγματικότητα που δεν θα ήταν υπερβολή να την ονομάσουμε κεκαλυμμένη δικτατορία.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και η κοινωνία αλλά και ο δημοκρατικός ακαδημαϊκός κόσμος αιφνιδιάστηκαν. Υπάρχει τεράστια σύγχυση και σοβαρό έλλειμμα πληροφόρησης καθώς και μεγάλος φόβος. Άλλωστε το σύστημα αυτό επιβλήθηκε διά της βίας, της νοθείας και εν μέσω απειλών και καλλιέργειας κλίματος φόβου και σοβινιστικού παροξυσμού.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του; Το νέο σύστημα παρέχει τρομακτικές υπερεξουσίες στον επικεφαλής του κράτους τις οποίες κανένας ηγέτης της Τουρκίας μέχρι σήμερα δεν διέθετε. Ούτε καν ο ιδρυτής της χώρας, ο δικτάτορας αξιωματικός του οθωμανικού στρατού Μουσταφά Κεμάλ. Στο σύστημα αυτό δεν υπάρχει πρωθυπουργός και ο ρόλος του υπουργικού συμβουλίου στη διακυβέρνηση της χώρας αλλάζει και υποβιβάζεται.

-Για την εξ ανατολών νεοναζιστική απειλή

Η Δύση, οι Έλληνες και η εξ ανατολών νεοναζιστική απειλή

.
Μιχαηλίδης Νίκος

.

Με την εισβολή και κατοχή της Συριακής πόλης Αφρίν το τουρκικό κράτος έθεσε σε εφαρμογή μια ναζιστικού τύπου πολιτική για την εθνική εκκαθάριση και εκδίωξη των κουρδικών κοινοτήτων από όλο το μήκος των συνόρων με την Συρία και μέχρι τον Ευφράτη ποταμό. Στο εσωτερικό η Τουρκία έχει ήδη καταστρέψει αρκετές κουρδικές πόλεις, ενώ σε άλλες κουρδικές περιοχές έχει εγκαταστήσει σουνίτες Άραβες και άλλους φιλικούς στο κράτος μουσουλμανικούς πληθυσμούς.

.

Αυτή η πολιτική βίας, εκτοπισμών και εθνοκάθαρσης, γνωστή στο τουρκικό κράτος από τις αρχές του 20ου αιώνα, στοχεύει στην αλλοίωση των δημογραφικών ισορροπιών στις κουρδικές περιφέρειες, στην αποσάθρωση της κοινωνικής βάσης που υποστηρίζει πολιτικά το φιλοκουρδικό HDP και στην πλήρη περιθωριοποίησή του. Έτσι το τουρκικό κράτος, αν τελικώς επιτύχει, θα έχει ξεφορτωθεί το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αντισυστημικό κίνημα που γεννήθηκε και γαλουχήθηκε στα σπλάχνα της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια και αμφισβητεί την τουρκική κρατική ιδεολογία και πολιτική, διεκδικώντας τον αληθινό εκδημοκρατισμό της Τουρκίας.

-Τουρκία: Ενός κακού μύρια έπονται…

Του Λεωνίδα Κουμάκη
Νομικός, Συγγραφέας. Μέλος του International Hellenic Association (IHA)

Η Τουρκική εισβολή στην Συρία η οποία ξεκίνησε με καταιγιστικούς βομβαρδισμούς στις 20 Ιανουαρίου 2018, «διαφημίστηκε» σαν μια επιχείρηση «λίγων ωρών ή το πολύ λίγων ημερών» του «πανίσχυρου», δεύτερου μεγαλύτερου στρατού του ΝΑΤΟ. Η επιχείρηση στόχευε στην κατάληψη του Αφρίν – σημαντικού Κουρδικού θύλακα της Βόρειας Συρίας.

 

Άρχισαν μάλιστα να «μοιράζονται» τελεσίγραφα στην Αμερική να αποσυρθεί «αμέσως» από τον δεύτερο σταθμό της επίθεσης, το Μανμπίτζ, το οποίο θα ακολουθούσε μετά την «εκκαθάριση» του Αφρίν από τους κατά φαντασία Ερντογάν «τρομοκράτες».

 

Καθώς όμως περνούσαν οι ώρες και οι μέρες, έγινε φανερό πως οι Τουρκικοί σχεδιασμοί αποτελούσαν, αν και χειμώνας, όνειρα θερινής νύχτας. Δεκάδες φέρετρα άρχισαν να καταφθάνουν από την Συρία (επισήμως 31 νεκροί, ανεπίσημα 300 από κύκλους του ιμάμη Γκιουλέν), τα νοσοκομεία πλημμύρισαν από εκατοντάδες τραυματίες και οι Κούρδοι υπερασπιστές του Αφρίν άρχισαν να αναρτούν σε διάφορα μέσα μαζικής επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης εικόνες ή βίντεο από καταστροφές Τουρκικών αρμάτων μάχης και στρατιωτικών ελικόπτερων.

 

-Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις στο κουρδικό

17+1 κουρδικές επαναστάσεις:
Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις

 

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση.

-Όλα τα τριαντάφυλλα δεν είναι ίδια!

Mε αφορμή την τελευταία βομβιστικήεπίθεση στην Άγκυρα, τον τουρκο-κουρδικό πόλεμο, την σουλτανική μεγαλομανία των Ερντογάν-Νταβούτογλου και την προσπάθεια να δημιουργήσουν εκ νέου το Χαλιφάτο των σουνιτών, αλλά και την βάρβαρη πολιτική τους στο ζήτημα των προσφύγων,
αναρτoύμε ένα σχόλιο για την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην αιματοβαμμένη πόλη, την πάλαι ποτέ ‘Γκιαβούρ Ιζμίρ’.

 
Η αμήχανη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αυτό που θα περιμέναμε… Φάνηκε να είναι εγκλωβισμένος από την τουρκική επιθετική πολιτική, η οποία αφού έπνιξε στο αίμα τη Συρία, σήμερα χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα.

 Πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι το δώρο προς την τουρκική πλευρά, αλλά και τους διακινητές, το έκανε -σε μεγάλο βαθμό- η παράλογη και ιδεοληπτική πολιτική της εγωπαθούς ομάδας Χριστοδουλοπούλου και μέρους του λεγόμενου αντιρατσιστικού κινήματος, κυρίως του τροτσκιστικογενούς ή «αντεξουσιαστικού». Οντότητες που έχουν τεράστια ευθύνη για την ελλαδική-ευρωπαϊκή πλευρά του προσφυγικού δράματος, που οφείλεται στις προσδοκίες που καλλιέργησαν στους απόκληρους της Μέσης Ανατολής ..

Αυτά που παρατηρήσαμε στην επίσκεψη Τσίπρα είναι ότι είχε:

-Αντιδρώντας στη φασιστική καταστολή ενάντια στον κουρδικό λαό

Κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου στη Νέα Ερυθραία από την αναρχική ομάδα “Ρουβίκωνας”

Σε κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου προχώρησαν το μεσημέρι, μέλη της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας.

Τα μέλη της ομάδας εισέβαλαν αιφνιδιαστικά στο κτίριο που βρίσκεται επι της οδού Κ. Βάρναλη στη Νέα Ερυθραία και ανήρτησαν πανό που γράφει: «Αλληλεγγύη στους Τούρκους και Κούρδους Αγωνιστές».

Ισραήλ – Τουρκία : Γεωπολιτικά παιχνίδια υψηλού ρίσκου

Ισραήλ – Τουρκία : Γεωπολιτικά παιχνίδια υψηλού ρίσκου

Γιγαντιαίες αφίσες προπαγάνδας: Το Ισραήλ ζήτησε συγνώμη από την Τουρκία… 

 

«Το σιχαμένο πρόσωπο του Δράκουλα»

Αγωνιώδης έκκληση της Ένωσης Δήμων Νοτιο-Ανατολικής Τουρκίας προς Διεθνείς οργανισμούς , μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνή ΜΜΕ, δημοσιογράφους να επισκεφτούν την περιοχή και να παρέμβουν έτσι ώστε να σταματήσει η αιματοχυσία και η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2015.

Αριστεροκτονία και Νεολαιοκτονία

 Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο φύλλο του Δρόμου του Σαββάτου 10 Οκτωβρίου 2015, δηλαδή την ίδια μέρα που σημειώθηκε η νεότερη και πιο αιματηρή επίθεση ενάντια σε διαδηλωτές στην Αγκυρα. Δημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Δρόμου αυτούσια την εισαγωγή και το άρθρο που αποκτά τραγική επικαιρότητα.

Του Ρακίπ Ζαράκολου
Μετάφραση: Κουήν Μινασιάν 

Η βομβιστική επίθεση των τζιχαντιστών ενάντια σε συγκέντρωση της SGDF (Ομοσπονδία Ενώσεων Σοσιαλιστικής Νεολαίας) στην παραμεθόρια τουρκική πόλη Σουρούτς, στις 21 Ιουλίου 2015, είχε βαρύ τίμημα: 33 νέους ανθρώπους νεκρούς, πάνω από 100 τραυματισμένους βαριά ή ακρωτηριασμένους. Οι νέοι ετοιμάζονταν να δώσουν συνέντευξη Τύπου λίγο πριν μεταβούν στο γειτονικό Κομπάνι, την πόλη-σύμβολο της κουρδικής αντίστασης, για να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμησή του.*

Με αφορμή αυτό το απάνθρωπο μακελειό, ο Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής Ρακίπ Ζαράκολου δημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο στην αρμενική εφημερίδα Agos. Ο Ζαράκολου, γεννημένος το 1948, από νεαρή ηλικία υπέστη διώξεις λόγω των απόψεών του και της δράσης του για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των εθνικών μειονοτήτων στο τουρκικό κράτος. Φυλακίστηκε για πρώτη φορά το 1971 και έκτοτε συνελήφθη και δικάστηκε επανειλημμένα, συχνά για «αδικήματα» γνώμης. Η τελευταία φυλάκισή του ήταν το 2011-2012 με την κατηγορία της «συνεργασίας με Κούρδους τρομοκράτες».

-Ένας Ελληνο-βρετανός ήρωας ενάντια στον ισλαμοφασισμό

«Η υπόθεση των Κούρδων μας αφορά όλους»

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Στις 3 Μαρτίου, η Ελληνίδα Βασιλική Σκάρφιλντ θα γιόρταζε με τον Βρετανό αρχαιολόγο Κρις την επέτειο του γάμου τους, που τους χάρισε τέσσερα παιδιά, στο Μάνσφιλντ, μια βιομηχανική πόλη 85.000 κατοίκων, στην Αγγλία. Ομως το τηλεφώνημα που δέχτηκαν από δημοσιογράφο του Guardian εκείνο το μουντό πρωινό θα άλλαζε για πάντα το νόημα της επετείου στη συνείδησή τους. Ο 25χρονος γιος τους Κωνσταντίνος Ερικ Σκάρφιλντ είχε σκοτωθεί, μία μέρα νωρίτερα, στο συριακό χωριό Τελ Χάμες, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, μαχόμενος, στο πλευρό Κούρδων ανταρτών, τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Αυτές τις μέρες, η κυρία Βασιλική βρίσκεται στην Αθήνα για να προωθήσει την καμπάνια που έχει ξεκινήσει στην Αγγλία, στη μνήμη του γιου της: μια καμπάνια για την ενίσχυση των Κούρδων μαχητών που αποτελούν, στη συνείδησή της, «τον προμαχώνα του πολιτισμού απέναντι σε μια βαρβαρότητα που μας απειλεί όλους».

-Tι σημαίνει το Κομπάνι!

Το Κομπάνι είναι πλέον ελεύθερο.

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους εκδιώχθηκαν από την περιοχή της πόλης. Ένα ενδιαφέρον σχόλιο σ’ ένα επίσης ενδιαφέρον άρθρο του Γ. Λέβερινκ, επιχειρεί να δώσει μια επιπλέον ερμηνεία στη σύγκρουση:

Το σχόλιο:

 «Στο κείμενο αναφέρεται ότι «είναι η συμβολική νίκη της δημοκρατίας έναντι του αυταρχισμού· του πλουραλισμού επί του φασισμού· της ελευθερίας πάνω στην καταστολή»..

Όλα αυτά είναι όντως έτσι! Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα…

Είναι η καθαρή νίκη του διαφωτισμού πάνω στον κοσμοπολίτικο ιδεαλισμό (στην προκειμένη περίπτωση ισλαμικής κοπής), η επικράτηση του μοντέλου του έθνους-κράτους επί του υπερεθνικού καθώς και της εθνικής ταυτότητας επί της αεθνικής οικουμενικότητας…

Β.Α.

…και το κείμενο: 

Το Κομπάνι ελεύθερο!

-Οι γυναίκες ενός ηρωικού λαού… που περιφρόνησε η επίσημη Ελλάς

 —————————————————————————————–

…γιατί όμως να γκρινιάζουμε;  

–Η επίσημη Ελλάς δεν ήταν αυτή που παρέδιδε ως σφάγια στους Κεμαλικούς τους Ίωνες τον Σεπτέμβρη του ’22;

–

-Mπράβο Ταγίπ…

Ο Ερντογάν ξηλώνει το δολοφονικό Βαθύ Κράτος….

Ένα μήνα μετά τις σκληρές καταδίκες των μελών της παρακρατικής οργάνωσης «Εργκενεκόν», ξεκινά η δίκη 100 στρατηγών για το πραξικόπημα που είχαν οργανώσει το 1997 εις βάρος του πρώην πρωθυπουργού Νετσμετίν Ερμπακάν. Η εξέλιξη αυτή είναι πρωτοφανής στην πολιτική ιστορία της εθνικιστικής Τουρκίας.

Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα να τα βάλεις με τους δημιουργούς του πιο αιμοβόρου και γενοκτονικού κράτους που εμφανίστηκε στην περιοχή μας. Που εισήγαγαν την πρακτική της Γενοκτονίας των μειονοτήτων στην καθημερινή πρακτική της εξουσίας. Που εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους και λεηλάτησαν τις περιουσίες τους.  Αυτοί ακριβώς οι συμμορίτες, με κορυφαίους τους Νεότουρκους και τον Ατατούρκ,  υπήρξαν οι δημιουργοί της σύγχρονης εθνικιστικής Τουρκίας πάνω στα ερείπια της ισλαμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που οι ίδιοι διέλυσαν και κατέστρεψαν.

Οι απογόνοι εκείνης της εθνικιστικής συμμορίας, επέζησαν ως Βαθύ Κράτος. Τους είδαμε να οργανώνουν τα Σεπτεμβριανά στην Κωσταντινούπολη το 1955 και να εξοντώνουν τους άμαχους ελληνοκύπριους το 1974. Τους είδαμε να υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας με τη μορφή της «Εργκενεκόν», οργανώνοντας τη δολοφονία του πατριάρχη, αμφισβητώντας τα ελληνοτουρκικά σύνορα, διεκδικώντας το μισό Αιγαίο και ετοιμάζοντας τις αντι-ελληνικές τους προβοκάτσιες. Είναι οι ίδιοι που από τη δεκαετία του ’90 και με τη «βοήθεια» διάφορων ανόητων ελλαδιτών Ποντίων, φασιστικοποίησαν τις πόλεις του Πόντου για να σταματήσουν τις πολιτιστικές προσπάθειες των ελληνοφώνων για ανάδειξη και καταξίωση του ποντιακού πολιτισμού που ακόμα -και εις πείσμα Τούρκων και Ελλαδιτών- επιβιώνει σ’ εκείνη τη μακρινή γωνιά της σημερινής Τουρκίας..

Αυτούς τους ακροδεξιούς Τούρκους συμμορίτες σταμάτησε ο Ταγίπ Ερντογάν. Δεν έχει σημασία εάν ο Ερντογάν εκφράζει μια άλλη εξουσιαστική αντίληψη. Η ουσία αυτή τη στιγμή είναι ότι προσπαθεί να καταστρέψει  τις δυνάμεις του κακού -κι ας είναι αυτό για ίδιον όφελος! Ότι προσπαθεί να καταστρέψει τις δυνάμεις που προκάλεσαν τις Γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών, των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων. Που προσπάθησαν να μετατρέψουν σε εθνικά Τούρκους τους Κούρδους. Που εν τέλει τα κατάφεραν και κατασκεύασαν ένα ψεύτικο έθνος, τους σύγχρονους Τούρκους.

-Η Τουρκία ξαναγυρνά στο Μεσαίωνα….

TAKE ACTION!

Sign a petition to free prisoners of opinion

Δύο πρόσφατες συλλήψεις, του Ragip Zarakolu (ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδρυτής του εκδοτικού οίκου Belge) και της Büşra Ersanlı (καθηγήτρια πολιτικών επιστημών  και  συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά στην Κωνσταντινούπολη), μας θυμίζουν ότι η Τουρκία συνεχίζει να είναι μια χώρα με ελεγχόμενη δημοκρατία, όπου παραμένει ακόμα ζητούμενο η ελευθερία της  ακαδημαϊκής έκφρασης και η επιστημονική έρευνα.

Όσον αφορά τους δύο πρόσφατα συλληφθέντες, νομίζουμε ότι είναι καθήκον όλων των προοδευτικών πολιτών αυτής της χώρας να ζητήσουν την άμεση απελευθέρωσή τους.

Ας δούμε όμως κάποια πράγματα για τους δύο συλληφθέντες:

.

 Ragip Zarakolu

Η τουρκική αστυνομία συνέλαβε Ραγκίπ Zarakolu στις 28 Οκτωβρίου του 2011, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης κλίμακας ανθρωποκυνηγητού  στην Κωνσταντινούπολη εναντίον Κούρδων και ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο γιος του, Ντενίζ  Zarakolu, εκδότης του Belge,  είχε συλληφθεί  στις 4 Οκτωβρίου. Ο  Zarakolu είναι από τους γνωστούς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,  διευθυντής στου εκδοτικού οίκου Belge Publishing και πρόεδρος της Ένωσης Εκδοτών για την Ελευθερία.  Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και για την καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων στην Τουρκία, όπως της Αρμενικής Γενοκτονίας. Στον εκδοτικό οίκο bElge είχε εκδοθεί το 1996 το βιβλίο «Pontoς Kulturu» του γνωστού συγγραφέα Omer Asan.

.

Buṣrā Ersanlı

Την ίδια μέρα με τον Zarakolu, στις 28 Οκτωβρίου 2011, με το ίδιο ανθρωποκυνηγητό, συνελήφθη η καθηγήτρια Buṣrā Ersanlı, μια εξειδικευμένη στο συνταγματικό δίκαιο και μέλος του Συμβουλίου Ειρήνης και(BDP), Κόμμα της Δημοκρατίας της ενδο-κόμμα συνταγματικής επιτροπής, τέθηκε υπό κράτηση μαζί με δεκάδες άλλους. Η Ersanlı έγραψε εκτενώς για την ιστορία της τουρκικής γραφής από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Επρόκειτο παραστεί σε συνέδριο με θέμα «αμφιλεγόμενα θέματα στην Ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας» στο Πανεπιστήμιο Bilgi της Κωνσταντινούπολης στις 29 Οκτωβρίου2011.