-70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ

Της Βασιλικής Λάζου*

.

Η γερμανική επίθεση σηματοδοτεί στο πολιτικό επίπεδο, τη διαδικασία κατάρρευσης του μεταξικού δικτατορικού καθεστώτος. Εμφανής στην ηττοπάθεια της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας, τη ραγδαία επιδείνωση στο μέτωπο, τις κινήσεις των στρατηγών να συνθηκολογήσουν παρά την κατηγορηματική απαγόρευση, η κατάρρευση αυτή εντείνει το κενό εξουσίας.

.

Καθώς βασιλιάς και κυβέρνηση εγκαταλείπουν τη χώρα, ο ελληνικός λαός μένει μόνος του να αντιμετωπίσει την τριπλή κατοχή και τις κυβερνήσεις συνεργατών.

Η σκληρή καθημερινότητα και αβεβαιότητα που βίαια έχει επιβάλει η τριπλή κατοχή με τις στερήσεις, την πείνα και την έλλειψη ασφάλειας στην ύπαιθρο και την αδυναμία του κατοχικού κράτους να προστατέψει τους πολίτες του οδηγούν σε μία de facto απονομιμοποίηση του κράτους και προκαλούν έντονο πολιτικό προβληματισμό. Η απαξίωση αυτή συνδέεται με τη διάχυτη επιθυμία για αντίσταση, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ελληνικής ιστορίας όπως έχει επισημάνει ο ιστορικός Ν. Σβορώνος, για άσκηση δηλαδή βίας εναντίον του κατακτητή και των οργάνων του με σκοπό την αποτίναξη του ξένου ζυγού.

Αρχικά, μεμονωμένα άτομα και ομάδες κινητοποιούνται πραγματοποιώντας αυθόρμητες αντιστασιακές ενέργειες. Κομμουνιστές που δραπετεύουν από τη εξορία δημιουργούν τους πρώτους πυρήνες αντίστασης. Στα πλαίσια μίας σύνθετης πολιτικής πρωτοβουλίας, το ΚΚΕ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Με μεγάλο μέρος του αστικού κόσμου είτε να συνεργάζεται με τους κατακτητές είτε να ανήκει στους «απόντες» του εθνικού προσκλητηρίου, ενάντια στο συμβιβασμό και τη μοιρολατρία, επιδιώκει ευρεία πολιτική και κοινωνική συναίνεση και δίνεται σε έναν ολομέτωπο αγώνα που συσπειρώνει όλα τα λαϊκά στρώματα εφαρμόζοντας την πολιτική του ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου που έχει υιοθετήσει η Κομμουνιστική Διεθνής.

-Ρατσιστική, αντιπροσφυγική πρόκληση στη Θεσσαλονίκη απ΄ το «Ένεκεν»

Το   «Ένεκεν» το είχαμε αγκαλιάσει όσο μπορούσαμε με τις πολύ μικρές μας δυνάμεις. Μας φαινόταν κάτι σαν όαση μέσα στην ερημιά της Θεσσαλονίκης…. Όπως φαίνεται κάναμε για άλλη μια φορά λάθος. Γιατί όταν  ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια και φύγει το λούστρο του ντεμέκ «αντιεθνικιστικού», «αντιρατσιστικού» διανοουμενίστικου (με εισαγωγικά ή άνευ) λόγου, προβάλλει ο ξεφτιλισμένος αγράμματος εξυπνάκιας Νεοέλληνας, που είναι παράλληλα και  εμπαθής και ξερόλας .

Με μεγάλη θλίψη είδαμε την εκδήλωση που ετοιμάζουν για το πογκρόμ του Κάμπελ την Πέμπτη 23 Ιουνίου, στοχοποιώντας τους Πόντιους, με μοναδικό ομιλητή τον…. Όμηρο Ταχμαζίδη (ωωωωωχ!).

————————————————-

Αντί του δικού μας περαιτέρω σχολιασμού δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε (και μας κοινοποίησε) ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στον Γιώργο Γιαννόπουλο, εκδότη του «Ένεκεν» και νομίζουμε ότι λέει όλα όσα θα θέλαμε να πούμε και μεις.

Εμείς απλώς θα τους ξεφωνίζαμε λιγάκι παραπάνω.

Άραγε οι φωνακλάδες Πόντιοι της Θεσσαλονίκης, που αρέσκονται να τσακώνονται μεταξύ τους, όπως οι Γαλάτες στο ανυπότακτο χωριό, θα αφήσουν αναπάντητη αυτή τη ρατσιστική πρόκληση; 

Η επιστολή, όπως μας  κοινοποιήθηκε, είναι:

———————————————————————————————————————–

>> Έλαβα μια πρόσκληση-ενημέρωση από τον Γιωργο  Γιαννόπουλο, εκδότη του
>> περιοδικού ‘Ένεκεν» για μια εκδήλωση που θα γίνει την Πέμπτη μεθαύριο
>> 23-6-2011 με ομιλητή τον Όμ. Ταχματζίδη και θέμα «‘Πόντιοι» και Εβραίοι.
>> Μνήμη χωρίς παρελθόν. 80 χρόνια από τον εμπρησμό του Κάμπελ», όπου ευθέως
>> συνδέει τον αντισημιτισμό, αλλά και το αντιεβραϊκό πογκρόμ που έγινε στο
>> συνοικισμό του Κάμπελ, με τους Πόντιους.  Απάντησα με το παρακάτω
>> κείμενο: