-Ο χρυσαυγιτισμός στα Βαλκάνια

Οι autochtonous του μίστερ Μπιν  και μια εξαιρετική συνέντευξη του Αλβανού Fatos Lubonja!

του Ά. Κουιράκη (*)

Η πρόσφατη χαζοπρόκληση των εθνικιστών Αλβανών υπό τα χειροκροτήματα του πρωθυπουργού της χώρας ξανάφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της κυριαρχίας των ακροδεξιών – αλυτρωτικών απόψεων σε κάποιες από τις ελίτ που κυβερνούν τον μετακομμουνιστικό κόσμο. Στην Ελλάδα ευτυχώς το φαινόμενο αυτό κατεστάλη εγκαίρως με την παραπομπή στη δικαιοσύνη των ηγετών της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Προς το παρόν φαίνεται να επικρατεί νηφαλιότητα. Τα κατάλοιπα της ακροδεξιάς πολιτικής είναι μάλλον αστειότητες τύπου «Στόχος» καθώς και εκφράσεις περιθωριακών ανεγκέφαλων τύπων, χωρίς αυτή η διαπίστωση να προκαλεί τον εφησυχασμό, μιας και «επιφανείς» κυβερνητικοί θήτευσαν παλιότερα στο βούρκο της χουντικής ακροδεξιάς. Το θέμα αυτό το αναπτύξαμε και εμείς από παλιά και άλλοι ακόμα περισσότερο,

-Εγέρθουτου: Ένας μαυρούκος που υποδύεται τον Άριο….

Ο ….   Εγέρθουτου

Ο νέος φύρερ, ο αρχηγός Μιχαλολιάκος απαίτησε από τους δημοσιογράφους να σηκωθούν για να υποδεχτούν την αφεντομουτσουνάρα του.

Η ελληνική εκδοχή του νεοναζισμού δημιουργεί σκηνικό που θυμίζει μάλλον παρωδία….

Βέβαια θα μας κατακρίνετε και θα μας κατηγορήσετε που προβάλαμε έτσι τους «μαυρούκους», οι οποίοι είναι περήφανοι, ανθρώπινοι και λογικοί, σε αντίθεση με τον «δικό μας» φύρερ….

Αλλά τι να κάνουμε;

Η διαδικασία είναι γνωστη και την περιγράφει άριστα ο Μπρεχτ  στο «Αγάπη για την πατρίδα. Μίσος για τους πατριδοκάπηλους»  όταν γράφει: «“Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.”

 Tέλος πάντων!

Η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί περιπτωσάρα (όπως και όσοι την επάνδρωσαν) και οι ψηφοφόροι της αποτελούν μάλλον κι αυτοί κλινική περίπτωση, μιας και στην ελληνική πολιτική ζωή ο φασισμός και ο ναζισμός ποτέ δεν κατάφεραν να ριζώσουν. Και όταν επηρέασαν πολιτικά τα πράγματα, είχαμε τα πραξικοπήματα, τις χούντες, τις μεγάλες εθνοπροδοσίες και το δωσιλογισμό. Η εμφάνιση αυτού του νέου φαινομένου κάνει και πάλι επίκαιρη  την εξαιρετική μελέτη του Βίλχεμ Ράιχ  «Η ΜΑΖΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ».

Ας δούμε προς τον παρόν την πρώτη παρωδία του νέου δράματος:

-Moρφή και περιεχόμενο

Ο κ. Κόινερ παρατηρούσε ένα πίνακα που έδινε σε μερικά αντικείμενα μια πολύ ιδιότυπη μορφή.

Κι ο κ. Κόινερ είπε: Μερικοί καλλιτέχνες όταν μελετούν τον κόσμο την παθαίνουν όπως και πολλοί φιλόσοφοι. Καθώς μοχθούν για την μορφή, τους ξεφεύγει το περιεχόμενο.

Κάποτε δούλευα σ’ ένα κηπουρό.

Μια μέρα μου δίνει ένα ψαλίδι και μου λέει να κλαδέψω μια δάφνη. Τη δάφνη την είχαν μέσα σε μια γλάστρα και την δάνειζαν σε διάφορες εκδηλώσεις. Γι’αυτό κι έπρεπε νάναι στρογγυλή σαν σφαίρα. Άρχισα αμέσως να κλαδεύω τα αγριόκλαδα, παιδευόμουν ώρες ολόκληρες μα δεν κατάφερα τίποτα.

Πότε κλάδευα την μια πλευρά περισσότερο, πότε την άλλη. Όταν στο τέλος κατόρθωσα να την στρογγυλέψω, η σφαίρα είχε γίνει μικρή σα σβώλος.

Ο κηπουρός μου είπε απογοητευμένος. Καλά. Βλέπω την σφαίρα. Που είναι όμως η δάφνη;

«Ιστορίες του κ. Κόυνερ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ

-Η νοσφεράτεια επικαιρότητα του Μπρεχτ

«Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.”

                                                            

               

-Αγάπη για την πατρίδα

(μίσος για τους πατριδολάτρες)                

Ο κ. Κόινερ δεν τόκρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα.

Έλεγε: «Παντού μπορεί να πεινάσω.«

-Σοφή στους σοφούς είναι η στάση

Κάποτε επισκέφτηκε τον κ. Κ. ένας καθηγητής της φιλοσοφίας κι άρχισε να του μιλάει για τη σοφία του. Μετά από λίγη ώρα ο κ. Κ. είπε στον καθηγητή: Κάθεσαι ενοχλητικά, μιλάς ενοχλητικά, σκέφτεσαι ενοχλητικά.