«Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα σε λοιδορήσουν και ύστερα θα σε πολεμήσουν… και τότε κέρδισες» (Γκάντι)
Στις 18/5/22 διοργανώθηκε από τον σύλλογο Ελευθερίου Κορδελιού ημερίδα με θέμα τον ποντιακό χορό. Ομιλητές με βάση τη σειρά παρουσίασης ήταν: Ν. Ζουρνατζίδης, Π. Καραλευθέρης, Κ. Μωυσίδης και Π. Μωυσιάδης. Τη συνάντηση αυτή την επιδίωκα εδώ και πολύ καιρό. Η συμμετοχή μου στην συγκεκριμένη ημερίδα ήταν για μένα μια τραυματική εμπειρία. Άκουσα τοποθετήσεις από τους δύο που εκπροσωπούσαν την ομάδα Παρυάρδη που πραγματικά δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν από κάποιον που είχε έστω και ελάχιστες γνώσεις της Ελληνικής παράδοσης. Το μεγάλο τους πρόβλημα απεδείχθη πως έχει συγκεκριμένο όνομα. Του φόρτωσαν όλα τα δεινά του ποντιακού χορού και παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως απόλυτους γνώστες που θα εξυγιάνουν τον χώρο.
Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ, όπως δεν το έκανα και άλλες φορές παρόλο που μου δόθηκε επανειλημμένα η ευκαιρία. Όμως οι εισηγήσεις αυτές τυπώθηκαν σε βιβλίο όπου γίνεται πολλαπλή αναφορά στο όνομα μου και πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου αλλά και την παράδοση των προγόνων μου από ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις.
Δεν θα μπω στη λογική να απαριθμήσω τις δραστηριότητές μου όσον αφορά τα ποντιακά. Και στο βιβλιαράκι που εκδόθηκε για την ημερίδα και στο διαδίκτυο υπάρχει το βιογραφικό μου για όσους ενδιαφέρονται. Αμφισβητώ τη «γνώση» και το ενδιαφέρον τους για την ποντιακή παράδοση. Αν τους ενδιέφερε πραγματικά θα με καλούσαν σε μία ημερίδα και θα λύναμε το πρόβλημα.
Ένα μέλος τους με δημοσίευση στην ποντιακή εφιμερίδα «Ελεύθερη γνώμη», με αποκάλεσε «Βερσάτσε του Πόντου» γιατί φορούσαν στο χορευτικό μου καρό πουκάμισο. Σε ανταπάντηση μου στην ίδια εφημερίδα: «Μεγάλο το λάθος σας κύριε Ιωσηφίδη να αναφέρεστε σε έναν άνθρωπο που γνωρίζετε πάνω από τριάντα πέντε χρόνια με αυτόν τον τρόπο, να τον καταδικάζετε και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό γίνεται από την ίδια ομάδα φίλων (είστε ο τρίτος), όταν μπορούσατε κάλλιστα να διοργανώσετε μία ανάλογη ημερίδα, όπου ευχαρίστως θα συμμετείχα. Άλλωστε, είναι κάτι που το κάνω αρκετά συχνά σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και του εξωτερικού». Η πρόσκληση έγινε πριν από περίπου 10 χρόνια. Απάντηση καμία.
Ο εν λόγω κύριος δεν έχει δει ούτε τις φωτογραφίες των ανταρτών που κυκλοφορούν και στο διαδύκτιο.
Ακολουθούν μια καταστροφική τακτική και το «ισχύς εν τη ενώσει» μάλλον δεν τους αφορά. Να υποθέσω πως δεν κατανοούν το πρόβλημα που θα προκύψει όταν διαγραφούν από την παράδοσή μας οι χοροί του Κεντρικού και Δυτικού Πόντου; Πώς θα αντιδράσουν οι απόγονοι των καταγόμενων από αυτές τις περιοχές;
Όταν κατέβηκαν στην Αθήνα σε μία ημερίδα που συνδιοργάνωσαν τρεις σύλλογοι στη Μεταμόρφωση (γύρω στους 20 θεατές) ήμουν παρών. Εγώ έχω ανέβει στην Μακεδονία πολλές φορές. Μάλιστα διοργανώσαμε με το σύλλογο «Κύκλος» δύο επιστημονικά συμπόσια στο ξενοδοχείο «Hyatt» με πολύ αξιόλογους επιστήμονες και δεν εμφανίστηκε κανείς τους να καταθέσει τις απόψεις τους. Αντί αυτού επιδίωξαν την αντιπαράθεση που διχάζει το χώρο.
Όταν άκουσα σε μία συνάντηση της επιτροπής χορού της ΠΟΕ στη Θεσ/νίκη, τις εισηγήσεις της ομάδας του Παρυάρδη, πήρα τηλέφωνο τον τότε Πρόεδρο τηςΠΟΕ κ. Χρ. Τοπαλίδη και του επισήμανα το πρόβλημα που πάει να δημιουργηθεί και έπρεπε να λυθεί από το δευτεροβάθμιο όργανο των Ποντίων πριν πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Παρά τα άλλα δύο τηλεφωνήματα που ακολούθησαν από μέρους μου να συναντηθούμε στη Λάρισα δεν κατέστη δυνατή η συνάντηση.
Mε αφορμή την επέτειο της έναρξης των σταλινικών διώξεων (Δεκέμβρης του 1937), αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό κείμενο του Θρ. Ευτυχίδη, ως απάντηση στις αντιλαϊκές γελοιότητες των νεο-σταλινικών
(ο τίτλος της ανάρτησης είναι δικός μας, και όπως έγραψε κάποιος στο f.b.: Τον τίτλο αυτό ο Γκίκας τον κέρδισε με την αξία του)
Μία απάντηση στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, για τις διώξεις των Ελλήνων στην πρώην ΕΣΣΔ
Είναι τραγικό όταν χρησιμοποιείς ένα κακογραμμένο κείμενο για να συγκαλύψεις και να αποκρύψεις την αλήθεια.
Πριν δύο βδομάδες κάποιος φίλος μου έστειλε την παρακάτω παραπομπή από τα ιστορικά του Ριζοσπάστη . Το εν λόγω «ιστορικό» κείμενο δημοσιέυθηκε στο Ριζοσπάστη της 23ης Απριλίου 2017 και έχει τον βαρύγδουπο τίτλο:
To κείμενο αυτό γράφτηκε τις μέρες του τραμπουκισμού του Μπουτάρη από ακροδεξιούς και ανεγκέφαλα φρικιά (τα οποία εντοπίζονται και στη δεξιά και στην αριστερά). Στη συνέχεια το κείμενο παράπεσε κάπως. Αλλά οι σύγχρονες εξελίξεις με την ακραία εξυπηρέτηση από την Ελλάδα των αμερικανικών σχεδιασμών για τα δυτικά Βαλκάνια, το έφερε ξανά στην επικαιρότητα. Και όταν λέμε «αμερικανικούς σχεδιασμούς για τα δυτικά Βαλκάνια» εννοούμε την άρον-άρον ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μέσα από μια απαράδεκτη ελληνική υποχώρηση που σχετιζόταν με την αποδοχή της εθνικιστικής σλαβομακεδονικής κατασκευής και την παράδοση του όρου «Μακεδόνας» εξ ολοκλήρου στους Σλαβομακεδόνες. Το θέμα αυτό το έθιξε ο Ανδρέας Ζαχαριάδης. Διαβάστε το.
Γνωρίζει άραγε κανείς τι κέρδισε η Ελλάδα στο καυτό μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων από την άκριτη αυτή υποστήριξη των αμερικανικών επιλογών; ———————————————————————
——————-
Την Παρασκευή 25 Μαϊου -λίγες μέρες μετά τους τραμπουκισμούς που υπέστη ο Γιάννης Μπουτάρης ως δήμαρχος της Θεσσαλονίκης- δέχτηκε στο γραφείο του τον Αλέξη Τσίπρα, που με την ιδιότητα του πρωθυπουργού της Ελλάδας τον επισκέφτηκε για να του εκφράσει την συμπαράστασή του.
Έκανε πάρα πολύ καλά ο Τσίπρας, δηλώνοντας προς τους ανεγκέφαλους τραμπούκους και τους καθοδηγητές τους ότι από εδώ και πέρα θα βρουν μπροστά τους τη δημοκρατική απάντηση. Μια απάντηση που ο δημοκρατικός ποντιακός λαός την έδωσε άμεσα καταγγέλοντας τους όσους επιτέθηκαν στον Μπουτάρη…Συνέχεια →
Αντιδράστε στις φασιστικές συμπεριφορές (είτε στόχος είναι ο Μπουτάρης, είτε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο)
Έναν από τους ελάχιστους πνευματικούς χώρους -το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο- που παραπέμπει έως τις μέρες μας στην παλιά πλουραλιστική Αριστερά χτύπησαν οι αναρχοφασίστες των Εξαρχείων. Κοινοί γελοίοι -πρακτοράκια του κώλου- και αμαθείς τραμπούκοι που υποδύονται τους κοινωνικούς επαναστάτες. Στην πραγματικότητα είναι το alter ego των χρυσαυγιτών.
Παρόμοιοι με αυτούς -μπορεί και οι ίδιοι- που τραυμάτισαν βαριά λίγους μήνες πριντην Αναστασία Τσουκαλά, μια κοινωνική επιστήμονα που είχε το θράσος να βρίσκεται στην περιοχή όπου οι ανεγκέφαλοι έκαναν την συνηθισμένη επαναστατική τους γυμναστική.
Για την επίθεση ο Σπ. Κακουριώτης έγραψε: « FAHRENHEIT 451: Οι επιθέσεις σε βιβλιοπωλεία προκαλούσαν πάντοτε αποστροφή στη συντριπτική πλειονότητα του «χώρου», στη μακρινή δεκαετία του ’80. Είτε για τη «Σύγχρονη Εποχή» του ΚΚΕ επρόκειτο είτε για την ακροδεξιά «Ελεύθερη Σκέψι». Όμως από τότε κύλησε πολύ νερό στους δρόμους των Εξαρχείων. Νέοι, βίαιοι και σκληρά αρρενωποί, τάχα μου αναρχικοί, ήρθαν να επιβάλουν τη δική τους «επιχείρηση αρετή», εκδιώκοντας όποιον απλώς δεν γουστάρουν (τους γκέι, τη Σώτη Τριανταφύλλου, τους πρεζέμπορους). Χτες, 31 Μάη είχε σειρά το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, ένα από τα ελάχιστα βιβλιοπωλεία στην περιοχή επικεντρωμένο στο πολιτικό βιβλίο –με έμφαση μάλιστα στις αναρχικές εκδόσεις: του «ανακαίνισαν» τη βιτρίνα, όπως γράφουν οι «άντρακλες». Το θερμόμετρο πλησιάζει επικίνδυνα τους 451 F…«
Τα όσα έγιναν στις 19 του Μάη στο Λευκό Πύργο, μακρυά από το χώρο της κεντρικής εκδήλωσης για τη Γενοκτονία, με την απαράδεκτη, φασιστικής εμπνεύσεως βιαιοπραγία κατά του δήμαρχου της πόλης αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πόσο ανίκανοι είναι αυτοί που διαχειρίζονται την πολιτική πορεία του ποντιακού ζητήματος.
–Κατ’ αρχάς, τι δουλειά είχαν στο Λευκό Πύργο; Όπου υπήρχε ένα πλήθος άσχετων και ανεξέλεγκτων ατόμων.
-Γιατί κάποιοι διέσπασαν την ενιαία εκδήλωση και έφυγαν από την πλατεία της Αγίας Σοφίας;
–Γιατί δεν υπήρχε σωστή περιφρούρηση; Ενώ τους ήταν γνωστό ότι διάφορα πολιτικά καθάρματα σαν τον Βελόπουλο που από μέρες είχαν στοχοποιήσει τον Μπουτάρη διαδίδοντας ψέματα ότι τάχα έδωσε άδεια σε μια ομάδα ΛΟΑΤΚΙ να πραγματοποιήσουν παράλληλα ένα διασπαστικό (ως προς τον δικό τους χώρο) Gay Parade;
–Δεν γνώριζαν ότι πολύ πιθανόν η εκδήλωση των ΛΟΑΤΚΙ να είχε κάποια στοιχεία προβοκάτσιας, εφόσον μια από τις οργανώτριες δυνάμεις ήταν η αντιποντιακή «Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό»;
–Δεν τους ήταν γνωστό τι είχε γίνει το 2015 με την είσοδο των Χρυσαυγιτών στην εκδήλωση στο Σύνταγμα και τον ξυλοδαρμό του Κουμουτσάκου;
Kαι πώς το διαχειρίστηκαν στη συνέχεια; Με μια άνευρη ανακοίνωση ; Πιστεύοντας ότι σύντομα θα ξεχαστεί.
Σκέψεις για τους νεοέλληνες συμπαραστάτες των Τούρκων πραξικοπηματιών
του Θεόφραστου Μαγκαντανίδη
Ο όρος «πολιτικός πρόσφυγας» παραπέμπει σε κάτι θετικό. Σε έναν άνθρωπο που αγωνίζεται για τις ιδέες του και διώκεται για αυτές από τους σκληρούς, αυταρχικούς και αντιδραστικούς εξουσιαστές.
Αριστεροί επαναστάτες είναι οι πραγματικοί πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία. Και όχι εθνικιστές στρατιωτικοί, επίδοξοι πραξικοπηματίες
Αριστεροί επαναστάτες είναι οι πραγματικοί πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία. Και όχι εθνικιστές στρατιωτικοί, επίδοξοι πραξικοπηματίεςΣτην Ελλάδα έως τώρα «πολιτικούς πρόσφυγες» διέθετε μόνο η Αριστερά. Είτε στο πρόσωπο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών Ναζί που λίγο μετά πήραν μέρος στον Εμφύλιο και βρέθηκαν μακρυά από την πατρίδα τους για δεκαετίες, είτε στο πρόσωπο των διαφόρων αριστερών που καταδιώκονταν από σκληρά καθεστώτα, όπως της Τουρκίας (Κούρδοι και Τούρκοι αγωνιστές), του Ιράν κ.λπ.
Έως τώρα, δεξιό πολιτικό πρόσφυγα δεν είχαμε γνωρίσει ώστε οι δικοί μας ημέτεροι δεξιούληδες και τα γιουσουφάκια τους να νοιώσουν κι αυτοί «συμπαραστάτες αγωνιστών¨.
Μήπως οι Πόντιοι (κυρίως οι «οργανωμένοι»), είναι μόνο για χορούς και πανηγύρια; Μόνο για «ντίβριμ-ντίβριμ», που έλεγε και ο μεγάλος Ερμής Μουρατίδης.
Γιατί πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις το γεγονός ότι η μεγάλη ομοσπονδία των Ποντίων, η ΠΟΕ κατάφερε με χίλια ζόρια και γλύφοντας τον Μαρινάκη να διοργανώσει ένα φεστιβάλ ποντιακών χορών στον Πειραιά, όμως δεν κατάφερε (γιατί δεν την ένοιαζε φυσικά) να διαμαρτυρηθεί για την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα με μια συμβολική φυσική παρουσία στο Σύνταγμα τη στιγμή της άφιξής του στην Ελλάδα.
Αρκέστηκε μόνο και μετά τα πανηγύρια του Πειραιά σε μια έκκληση του προέδρου της προς την ελληνική κυβέρνηση να θέσειτο ζήτημα της Γενοκτονίας στον σουλτάνο. Μα έτσι γίνεται ο αγώνας; Έτσι κατάφεραν οι Εβραίοι και οι Αρμένιοι να καταξιώσουν τις δικές τους γενοκτονίες;
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε και διαμορφώθηκε ως ρεύμα στην ελλαδική πολιτική ζωή την εποχή των μνημονίων, ως αντίδραση στην χρεωκοπία που επέφερε το βρωμερό και διεφθαρμένο καθεστώς των ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία. Η βάση του υπήρξε το παλιό ΚΚες και ο Ρήγας Φερρραίος αλλά σύντομα συσπείρωσε πολλές άλλες τάσεις, κάποιες εκ των οποίων βρίσκονταν σε θανάσιμο ανταγωνισμό μεταξύ τους: διαγραμμένους του ΚΚΕ, «φυγάδες» του ΠΑΣΟΚ, μαοϊκούς, τροτσκιστές, φρικιά, σοσιαλδημοκράτες, βηταπανελλαδικάριους κ.λπ.
Εμφανίστηκε σαν ένα ρεύμα που εμπεριείχε τα πάντα, που εξέφρασε τον πόθο του λαού και υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα. Εκείνη την εποχή όλα φαίνονταν αντιστρέψιμα. Και αυτή την αντιστροφή επαγγέλθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που η πραγματικότητα δεν επέτρεπε να γίνουν πράξη οι ονειροφαντασίες. Έτσι, βαθμιαία και επώδυνα ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε από τα ροζ συννεφάκια στην σκληρή πραγματικότητα. Και όντως κατάφερε να προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό και να προσπαθήσει να βάλει τις βάσεις για τη μετεξέλιξή του από ένα μέτωπο αντιφατικών πολιτικών δυνάμεων σε ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό κόμμα. Ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρει.
Date obolum Belissario – Ανοιχτή επιστολή με αφορμή το συνέδριο της ΔΙΣΥΠΕ
του Γιάννη Αποστολίδη
«>
Δώστε τον οβολό σας στον ένδοξο αλλά ατυχήσαντα Βελισσάριο! Δώστε κάτι στους λαμπρούς αλλά ατυχήσαντες (στα ποντιακά πράγματα) ηγέτες του οργανωμένου ποντιακού χώρου…
Μια ακόμα έστω και φευγαλέα παρουσία ενός έστω και μικρού και ασήμαντου σωματείου στο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, είναι κι αυτό κάτι για τον Γιώργο Παρχαρίδη, συμβάλλει κάπως στο να περισωθεί η υστεροφημία του… Μια απουσία σωματείου, έστω της πεντάρας, από το ίδιο Συνέδριο, κάτι είναι για τον Ανέστη Οσεπίδη, τώρα που μετρά τους φίλους του… Και ούτε οι παρουσίες ούτε οι απουσίες είναι αδιάφορες για τον Ιβάν Σαββίδη, που και ο ίδιος σίγουρα περιμένει το Συνέδριο για να κάνει ταμείο…
Η αποθέωση του ανορθολογισμού και της ανοησίας θα συμβεί το Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Αυγούστου 2017, κάπου στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης. Η ψευτο-ΔΙΣΥΠΕ που υποδύεται (όπως και το ΠΑΣΠΕ) τον εκπρόσωπο τον όπου γης ποντιακό ελληνισμό θα πραγματοποιήσει το τάχα μου 8ο παγκόσμιο συνέδριο ποντιακού ελληνισμού.
Κατ’ αρχάς είναι προσβολή ο αριθμός «8ο«. Γιατί τα προηγούμενα 7 ήταν όντως παγκόσμια και και καθόλου μαϊμού όπως αυτό.
Από την άλλη, η μόνη ομοσπονδία που θα πάρει μέρος είναι η απαξιωμένη ελλαδίτικη ΠΟΕ (υπάρχει και η ΠΟΠΣ, αλλά και η Ομοσπονδία Παλιννοστούντων), της οποίας ήδη τα 9 από τα 19 μέλη του Δ.Σ. αποχώρησαν καταγγέλοντας την παντελή έλλειψη δημοκρατικού πνεύματος, αλλά και αντίστοιχης ευφυίας. Όλα τα κείμενά μας για την ΠΟΕ μπορείτε να τα βρείτε πατώντας ένα κλικ ΕΔΩ
ΚΑΜΙΑ ποντιακή ομοσπονδία του εξωτερικού ΔΕΝ θα πάρει μέρος. Άρα ποιό παγκόσμιο συνέδριο θα πραγματοποιήσουν οι εναπομείνατες στην ΠΟΕ, δηλαδή στη μια από τις τρεις ελλαδικές ομοσπονδίες; Συνέχεια →
Είναι τραγικό όταν χρησιμοποιείς ένα κακογραμμένο κείμενο για να συγκαλύψεις και να αποκρύψεις την αλήθεια.
Πριν δύο βδομάδες κάποιος φίλος μου έστειλε την παρακάτω παραπομπή από τα ιστορικά του Ριζοσπάστη . Το εν λόγω «ιστορικό» κείμενο δημοσιέυθηκε στο Ριζοσπάστη της 23ης Απριλίου 2017 και έχει τον βαρύγδουπο τίτλο:
Ο «καλός» κομμουνιστής (γιατί άραγε;), Αναστάσης Γκίκας, μέλος του τμήματος ιστορίας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αναλαμβάνει εργολαβικά να ξεσκεπάσει αυτούς που χύνουν «το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού» και τολμούν να μιλούν για διώξεις μειονοτήτων που όπως μας λέει «Ποτέ και καμιά δίωξη δεν υπήρξε στη Σοβιετική Ενωση με εθνικά κριτήρια. Τουναντίον, η ΕΣΣΔ υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης, φιλίας και ισότιμης συμβίωσης των 100 και πλέον εθνοτήτων που τη συναπάρτιζαν, καταπολεμώντας κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης, σοβινισμού, εθνικισμού, φυλετισμού κ.ο.κ.»Συνέχεια →
Για άλλη μια χρονιά οι ψευτοαντιρατσιστές της συγκεκριμένης Κίνησης επέλεξαν την ημέρα της επετείου να προσβάλλουν τη μνήμη των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της Ανατολής, δημοσιεύοντας για πολλοστή φορά το στημένο ρατσιστικό κείμενο του ανεκδιήγητου Νακρατζά.
Λειτουργώντας ως τα γιουσουφάκια των δολοφόνων ολοκληρώνουν με την προσβλητική τους συμπεριφορά το έγκλημα της γενοκτονίας που διέπραξαν οι ακραίοι Τουρκοι εθνικιστές.
Με τον τρόπο τους αυτό αποκαλύπτονται και αποδεικνύουν ότι ούτε αντιρατσιστές είναι ούτε και αντιεθνικιστές. Αυτοί, μαζί με τους υπόλοιπους αρνητές της Γενοκτονίας εκφράζουν τη μια απεχθή πλευρά και από την άλλη οι Χρυσαυγίτες, οι οποίοι -μαζί με τον εσμό των εθνολαϊκιστών- προσπαθούν να οικειοποιηθούν τη Γενοκτονία, για την οποία συνυπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί τους πρόγονοι.
Και οι δυό είναι απεχθείς και απαιτούν από εμάς συστηματική και σκληρή αντιπαράθεση Συνέχεια →
Ο Μαρινάκης ως μέγας παρχαριδο-χορηγός υπό την αγοραία
ευλογία της Παναγίας Σουμελά
Ως το τελευταίο σκαλοπάτι του αυτοεξευτελισμού του λεγόμενου οργανωμένου ποντιακού χώρου μπορεί να θεωρηθεί η φιέστα που ετοιμάζει στις 21-5-2017 η παρέα του Μαρινάκη στον Πειραιά, έχοντας ως καλεσμένους μαϊντανούς τους δύο ψευτο-προέδρους (Παρχαρίδη και Τανιμανίδη). Καθώς και διάφορους παρατρεχάμενούς τους (ΠΟΕ, Πόντιοι Εκπαιδευτικοί κ.λπ.) Και βεβαίως, όλη αυτή την παράξενη παρέα θα κληθεί να ευλογήσει, ως περιφερόμενη αγοραία αξία, η αυθεντική εικόνα της Παναγίας Σουμελά…. [Είναι πολλά τα λεφτα βλέπεις στον Πειραιά. Ενώ για τους καημένους ποντιακούς συλλόγους που ονειρεύονται αντίστοιχη ευλογία, αρκεί ένα φτηνό αντιγραφο].Συνέχεια →
Άλλο ένα κείμενο καταπέλτης για τους άθλιους της ΠΟΕ
Με ένα εξαιρετικό κείμενο ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης στηλιτεύει τα κακώς κείμενα σε μια από τις ομοσπονδίες του ποντιακού ελληνισμού, η οποία δυστυχώς ελέγχεται από μια μικρή ομάδα επαγγελματιών συνδικαλιστών και πλαισιώνεται από αρκετούς σφουγγοκωλάριους. Το κείμενο του Ασλανίδη έρχεται να συμπληρώσει με τον τρόπο του ένα παλιό δικό μας για τις εκλογές του 2010, που είχε ως τίτλο Ένα ποντιακόν κουίζ’ !
———————————
Φτάνει πια…
Του Νίκου Ασλανίδη
Στις τελευταίες εκλογές της ΠΟΕ, την ώρα της εκλογικής διαδικασίας μια κυρία με ρώτησε εάν είμαι αυτός που έκανε τις εκπομπές «Αληθινά Σενάρια «. Της απάντησα θετικά και μου εκμυστηρεύτηκε πως τις παρακολουθούσε πάντα και μάλιστα είχε κλάψει με τις εκπομπές για τον Πόντο. Πριν φύγει, με ρώτησε εάν ήμουν υποψήφιος και της απάντησα θετικά. «Καλά, γιατί δεν είσαι στο χαρτί;», με ρώτησε. Της εξήγησα ότι όλοι οι υποψήφιοι είμαστε στο «χαρτί» και οι ψηφοφόροι βάζουν σταυρό σε όσους επιθυμούν. «Όχι πούλιμ’ κι είσαι σο χαρτόπον», επέμενε η κυρία. Πιστεύοντας ότι δεν κατάλαβε την εκλογική διαδικασία, επέμενα και τότε έβγαλε ένα χαρτάκι από την τσέπη της, όπου υπήρχαν κάποια ονόματα. Ήταν η » γραμμή» που της έδωσαν… Συνέχεια →
Με έκπληξη παρατηρούμε αυτές τις μέρες την κινητοποίηση πλήθους περίεργων Νεοελλήνων, χέρι-χέρι με τη Ν.Δ. αλλά και ευρωπαίους τύπου Φερχοφσταντ, να προσπαθούν να πείσουν την ελληνική κυβέρνηση να μην κάνει το αυτονόητο σε μιλιταριστές, επίδοξους πραξικοπηματίες.
Και το αυτονόητο σ’ αυτή την περίπτωση για κάθε δημοκρατικό πολίτη που απεχθάνεται τα φασιστικά πραξικοπήματα, τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό είναι να πιέσει προς την άμεση απέλαση.
Και εδώ μιλάμε για μετόχους στο τουρκικό Βαθύ Κράτος που πάντα ήταν ο στρατός στην κεμαλική Τουρκία και πάντα στόχευε τον ελληνικό κόσμο. Αυτό το Βαθύ Κράτος έκανε την εισβολή στην Κύπρο, αυτό επεξεργάστηκε τη θεωρία των Γκρίζων Ζωνών στο Αιγαίο και τα σχέδια εισβολής και πολεμικής σύγκρουσης με την Ελλάδα. Συνέχεια →
Στην ταινία «Το μέλλον», που προβάλλεται στους κινηματογράφους, μια πενηντάχρονη καθηγήτρια Φιλοσοφίας σε παρισινό λύκειο βρίσκεται αντιμέτωπη με ανατροπές στη ζωή της, όταν ο άνδρας της την εγκαταλείπει για μια νεότερη γυναίκα, η μητέρα της πεθαίνει και ο εκδοτικός οίκος που έβγαζε τα παιδαγωγικά εγχειρίδιά της αποφασίζει να μην τα επανεκδώσει, κρίνοντάς τα αντιεμπορικά με τους νέους όρους της αγοράς. Η ταινία θίγει πολλά αλληλένδετα θέματα.
Ενα από αυτά είναι το κοντράστ βιωμάτων και αντιλήψεων ανάμεσα στη μεσήλικη εκπαιδευτικό, στρατευμένη κομμουνίστρια στα νιάτα της, και έναν νεαρό που υπήρξε ο αγαπημένος μαθητής της και δραστηριοποιείται τώρα, με μια ομάδα γάλλων και γερμανών ομοφρόνων του, στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η διαφορά αυτών των αντιεξουσιαστών από τους δικούς μας. Αντί προπαρασκευών για επιδρομές σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, μελέτη κλασικών και σύγχρονων στοχαστών. Αντί συνθημάτων μίσους, συζήτηση και ήρεμη ανταλλαγή απόψεων με την «αστικοποιημένη» καθηγήτρια. Οι νέοι αυτοί μπορεί να απέρριπταν την εξουσία, όχι όμως τον πολιτισμό. Δεν ισχυρίζομαι ότι το δείγμα ήταν αντιπροσωπευτικό. Αναρωτήθηκα όμως αν μια ταινία που θα παρουσίαζε με παρόμοιο τρόπο έλληνες αντιεξουσιαστές θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιο άλλο είδος από τον κινηματογράφο του φανταστικού.Συνέχεια →
Eυτυχώς οι Κρητικοί μας προσπέρασαν (σε μειωμένο IQ)
Επιτέλους, οι Κρητικοί ξεπέρασαν τους Πόντιους με την πρόσκληση που απηύθυνε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών στον Νίκο Λυγερό και τον έχρισε κεντρικό ομιλητή στο 8ο συνέδριό τους (έγινε στις 5 Αυγούστου). Εκεί ο Λυγερός τους δίδαξε τα πορίσματα μιας ευφυούς γεωστρατηγικής πολιτικής, που προέκυψε από την ανάλυση του κονταροχτυπήματος του ερωτοχτυπημένου Ερωτόκριτου…
Είμαστε σίγουροι ότι ήδη οι (ερωτοχτυπημένοι) Κρητικοί έγιναν σοφότεροι!
Βέβαια, αρκετά πιο πριν είχε χτυπήσει το καμπανάκι ο Μακάριος Δρουσιώτης με το άρθρο του: Ένας γάιδαρος με υψηλό IQ. Αλλά ποιός διαβάζει και ποιόν νοιάζουν τα στοιχεία;;; Αυτά είναι για τους προκατειλημμένους. Συνέχεια →
Οι επερχόμενες εκλογές στην ΠΟΕ -τη μεγαλύτερη ομοσπονδία των Ποντίων της Ελλάδας- καθώς και η ένταση που χαρακτηρίζει την προεκλογική περίοδο, φέρνουν στην επιφάνεια παθογένειες και υστερήσεις πολύ γνωστές στους παροικούντες.
Προβλήματα που είχαν φανεί ξεκάθαρα από το 2010, όταν εισήχθησαν στις εκλογές τα σκονάκια, οι γραμμές, οι αποκλεισμοί και ο επιθετικός λόγος κατά συμπατριωτών. Στο κείμενο αποχώρησης από την ΠΟΕ του ιστορικού συλλόγου των Αργοναυτών-Κομνηνών περιγράφονται όλες εκείνες οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάπτωση. Και λίγο αργότερα, με αφορμή τις εκλογές στη ΔΙΣΥΠΕ και τη μη εκλογή του Γιωρίκα στην ηγεσία, άρχισε το γαϊτανάκι των δικαστικών αμφισβητήσεων -κατά το παράδειγμα της παλιότερης δοκιμασμένης τανιμανιδικής πρακτικής- για να καταλήξουμε ως ανέκδοτο στη σημερινή ψευτοΔΙΣΥΠΕ.
Μέχρι σήμερα ο Γιωρίκας, που έχει αποχωρήσει από την προεδρία της ΠΟΕ και αρκέστηκε στην προεδρία της ψευδώνυμης ΔΙΣΥΠΕ, κρατά σφιχτά τα γκέμια από το παρασκήνιο. Παρότι οι οπαδοί του τέως προέδρου έχουν ενδυθεί την προβιά του προβάτου, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο λύκος που επέπεσε και κατέστρεψε το μεγαλύτερο εγχείρημα του ελλαδικού ποντιακού ελληνισμού έχει όνομα και λέγεται Γιωρίκας Παρχαρίδης.
Για το ζήτημα της γενοκτονίας ή μη γενοκτονίας των μικρασιατών Ελλήνων από τους Τούρκους εθνοφασίστες..
του Ιωάννη Τζανάκου
Η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας δεν έγινε με έναν έγκυρο και στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο.
Καταρχάς θεωρώ πως ήταν μεγάλο λάθος και «κακή» ιδεολογικοποιητική πρακτική, υπαγόμενη στις «ανάγκες» του ελληνικού εθνικισμού, η ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος σε μια άμεση και λομπίστικου τύπου πολιτική διεργασία που είχε ως αποτέλεσμα την «αναγνώριση» της γενοκτονίας από την ελληνική βουλή.
Γιατί το λέω αυτό:
.
1) Ο προσδιορισμός μιας εγκληματικής πρακτικής τέτοιου τύπου (που γίνεται από κράτη, στρατούς κ.λπ) δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εθνικού μόνον ενδιαφέροντος, αλλά έχει ενδογενώς οικουμενικές διαστάσεις και επίσης λειτουργεί σε ένα δια-εθνικό πλαίσιο είτε όσον αφορά στην πολιτική μορφοποίηση της (δίκαιας ή υπερβολικής) απαίτησης της θιγείσας ομάδας είτε αφορά στην αναγνώριση του ίδιου του συμβάντος.
Γενικά πιστεύαμε ότι τις μεσαιωνικές συνήθειες και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις ενάντια στο ανθρώπινο Σώμα τις είχαμε αφήσει πίσω…
Όμως η εμφάνιση ενός συντηρητικού και φανατικού ισλαμισμού που επηρεάζει «στο όνομα του Προφήτη» ακόμα και τις ενδυματολογικές συνήθειες των γυναικών, ξαναέφερε στην επιφάνεια το ερώτημα για τα όρια της φιλελεύθερης Ευρώπης, της ανοχής αλλά και της αντιμετώπισης του σκοταδισμού. Συνέχεια →
Με το κλεψίον αν εγίνουσον, οι πεντικοί πα αφεντάδες θα έσαν
.
Μιας και στην προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στις απατεωνιές και στις πλαστογραφίες των ακροδεξιών, ας αναλογιστούμε και τους «δικούς μας» απατεώνες και πλαστογράφους…
.
Αφορμή πήραμε από το πρόσφατο κείμενο στο e-Pontos του Ευθύμη Ευθυμιάδη – κατηγορηθέντος και καταδικασθέντος για συκοφαντίες και τραμοπουκισμούς- που προερχόταν από μια ομάδα που κατά τη δεκαετία του ’90 προσπάθησε να χειραγωγήσει τον χώρο με ποικίλες δράσεις που κυμαίνονταν από την τρομοκράτηση της αντίπαλης άποψης έως ανοιχτά εγκληματικές πράξεις, για τις οποίες ο εν λόγω καταδικάστηκε αμετάκλητα. (Δεξιά: το τρίκυκλο του Κοτζαμάνη)
.
Ένα ερώτημα που μας βασανίζει χρόνια είναι εάν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης -που παρόλα τα λάθη και τις ελλείψεις του, είχε πολύ σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος και στην καθιέρωση της 19ης του Μάη ως Ημέρας Μνήμης- έχει συνειδητοποιήσει πόσο πολύ κακό του έκαναν εν τέλει οι αχρείοι αυτοί τύποι που το μόνο που έχουν να πουλήσουν στους αφελείς είναι το όνομα το δικό του.
.
Τι κάνουν αυτοί οι τύποι της παρέας του Ευθυμιάδη; Ανακατασκευάζουν την πραγματική ιστορία σβήνοντας όσα πραγματικά στοιχεία δεν τους βολεύουν και εφευρίσκοντας ανύπαρκτα άλλα.
Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω σ’ ένα ακροδεξιό μπλογκ που επιγράφεται «Σκεφτόμαστε ελληνικά«… Ας παρακάμψουμε όμως το γεγονός ότι η ελληνική σκέψη όπως μας κληρονομήθηκε από την παλιά ελληνική γραμματεία είναι η αποθέωση του ουμανισμού και του ορθού λόγου (με ολίγον Επίκουρο) και όχι οι υστερικές κραυγές του καπηλευτών του.
Έτσι λοιπόν πέσαμε πάνω σε μια δημοσίευση, όπου ο πάπας (της Ρώμης) φιλά σύμφωνα με τους μπλόγκερ:
«το χέρι του Ντέιβιντ Ροκφέλερ.ΤΟΥ ΑΡΧΙΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ και εκ των αρχηγών του διεθνους Σιωνισμου και Ν. Τάξης Πραγμάτων…..
Ο φακός, δίπλα απαθανάτισε και τα υπόλοιπα κουμάσια Χένρι Κίσινγκερ και John Rothschild! «
Είναι όμως έτσι;
Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι Ρότσιλντ, Κίσιγκερ και Ροκφέλερ;
Με αφορμή τις συζητήσεις που (ξανα)φούντωσαν για τα ισλαμικά σύμβολα και τη δυνατότητα ένταξής τους στο σύγχρονο ελληνικό αξιακό σύστημα, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο για τον ηθικισμό που κομίζει το ισλάμ και εν πολλοίς τον έχει ξεπεράσει η Δύση που γεννήθηκε από τονΔιαφωτισμό.
Ο Pierre Manent, με το βιβλίο του Situation de France, προσπαθεί να εντάξει το απειλητικό Ισλάμ στα πλαίσια του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου. Στα απόνερα των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Γαλλία, οι διανοούμενοί της πασκίζουν να αναμετρηθούν με τις σύγχρονες προκλήσεις- ίσως πουθενά αλλού τόσο παραγωγικά όσο στο Γαλλικό Εξάγωνο.
Η Ευρώπη ζει στον αστερισμό της «δύσης» των ατομικών δικαιωμάτων της, ως ατομικών. Όταν διαρραγεί ο Παράδεισος του ατομικιστικού φιλελευθερισμού, κοχλάζει η Κόλαση.
Παραθέτω: «Θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα, χρόνια πριν, μ’ έναν καθηγητή ιστορίας στη Σορβόννη. Στις αρχές του Μεσαίωνα, μου είχε εξηγήσει, το ζήτημα της ατομικής κρίσης σχεδόν δεν ετίθετο· πολύ αργότερα, με τον Ιερώνυμο Μπος για παράδειγμα, εμφανίστηκαν αυτές οι τρομοκρατικές αναπαραστάσεις όπου ο Χριστός διαχωρίζει την ορδή των εκλεκτών από τη λεγεώνα των καταραμένων· όπου οι διάβολοι σέρνουν τους μη μετανοημένους αμαρτωλούς προς τα μαρτύρια της κολάσεως.
Ο «Ολυμπιακός» δημιουργήθηκε ως μια ομάδα των «ιθαγενών», των «ντόπιων» Πειραιωτών (παλιότεροι έποικοι από Μωριά και Κυκλάδες κυρίως), σε μια εποχή που ο Πειραιάς είχε περικυκλωθεί κυριολεκτικά από τις συνοικίες των προσφύγων (Ποντίων, Ιώνων, Καππαδοκών) της Μικρασιατικής Καταστροφής. Οι συγκρούσεις ήταν καθημερινές με αποκορύφωση τη σκληρή ρήξη των προσφύγων με τους Μωραϊτες του Πειραιά και κυρίως με τους Μανιάτες. Αρκετά γρήγορα όμως επήλθε μια σχετική ειρήνευση και οι πρόσφυγες αγκάλιασαν τον Ολυμπιακό.
Το χαρακτηριστικότερο πρόσωπο αυτής της συνάντησης υπήρξε ο Νίκος Γόδας . Γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και η Μικρασιατική Καταστροφή τον «έστειλε» μαζί με την οικογένεια του πρώτα στην Μυτιλήνη, μετά στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά όπου και ρίζωσαν…. Ο Γόδας θα ενταχθεί στην Αριστερά, όπως το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων του Πειραιά, θα πάρει μέρος στην Εθνική Αντίσταση και μετά τα Δεκεμβριανά, κατά την περίοδο της σκληρής τρομοκρατίας που άσκησε η αγγλόδουλη κυβέρνηση ενάντια στην Εθνική Αντίσταση, ο Νίκος Γόδας συνελήφθη με ανυπόστατες κατηγορίες. Δικάστηκε από τα απαράδεκτα τρομοκρατικά Έκτακτα Στρατοδικεία. Μάρτυρες κατηγορίας ήταν δύο αδέλφια, Μανιάτες, ασφαλίτες και συνεργάτες των Γερμανών κατά την περίοδο της Κατοχής, τους Λουκά και Δημήτρη Κασιδιάρη (που μένανε στα Μανιάτικα του Πειραιά). Ο Νίκος Γόδας καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε ζητώντας ως τελευταία χάρη να φορά κατά την υπέρτατη στιγμή της εκτέλεσης τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Αυτή τη φανέλα λοιπόν οι Αδριανόπουλος, Κυριακού, Θεοδωρίδης, ΠΑΕ Ολυμπιακός… την βρώμισαν σήμερα με μνησικακία και ρατσισμό που παραπέμπει ευθέως τόσο στο νεοναζισμό του Κασιδιάρη όσο και στο μίσος των παλαιοελλαδιτών «ιθαγενών» του Μεσοπολέμου ενάντια στους ‘τουρκόσπορους πρόσφυγες’.
Απλώς οι τότε »ανεπιθύμητοι τουρκόσποροι» σήμερα έγιναν «φιλοξενούμενοι Ρωσοπόντιοι!!! Συνέχεια →
O τίτλος «Εφημερίς της Κυβερνήσεως» χρησιμοποιούνταν εδώ και περίπου 183 χρόνια, από το 1833.
Όμως, στο ΦΕΚ που κυκλοφόρησε λίγες ημέρες πριν (23-2-2016) αναγράφεται πλέον «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», αντί για «Εφημερίς της Κυβερνήσεως» όπως στο αμέσως προηγούμενο φύλλο της 21ης Φεβρουαρίου.
Διαβάζοντας τη νέα γελοία, ανιστόρητη και συμπλεγματική άποψη της Σίας Αναγνωστοπούλου : «….Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός, επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία» το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε είναι να καταφύγουμε στον Ρούντι μήπως και πάρουμε κάποιες απαντήσεις για την απύθμενη αυτή ανοησία:
Η αναγνώριση της δομικής ανεπάρκειας πρώτο καθήκον για όποιον ενδιαφέρεται για μια διαφορετική πορεία
Είναι αναγκαίο να κατανοηθεί το γεγονός της χρεοκοπίας της Αριστεράς, όσο οδυνηρή κι αν είναι η διαπίστωση αυτή για τους αριστερούς ανθρώπους και να περιγραφούν οι σημερινοί όροι της χρεοκοπίας, σε σχέση με τη στάση της στο νέο καθεστώς που έχει επιβληθεί μέσα από τη «μνημονιακή θεραπεία».
…..που ‘χει τις σφαίρες σταυρωτά, τ’ αυτόματο στη μέση 😉
Με αφορμή τις δηλώσεις του Φίλη τα είδαμε όλα και απ’ όλους: Χαζομάρα, εμπάθεια, νταβατζιλίκι. Δύο όμως ήταν αυτά που μας προκάλεσαν αλγεινη εντύπωση. Το πρώτο είχε να κάνει με την υιοθέτηση από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής των προσφυγικών προβληματισμών και την εξαιρετικά αργή αντίδραση στο φαινόμενο αυτό των Ποντίων συνδικαλιστών και το δεύτερο ή επιμονή κάποιων, με κυρίαρχο τον Τάσο Κωστόπουλο, να προσπαθούν να εξευτελίσουν το προσφυγικό κίνημα και τα αιτήματά του.
«Το άρθρο αυτό, που δημοσιεύεται στο ειδησεογραφικό σάιτ ΗuffingtonΡost.gr, γράφτηκε με αφορμή ένα πρώτο αντιδραστικό κείμενο του Τ. Κωστόπουλου στην Εφ.Συν., και πριν το επόμενό του, όπου για άλλη μια φορά τα κάνει όλα αχταρμά -είτε από άγνοια, είτε από συνειδητή πρόθεση διαστρέβλωσης- προκειμένου να περάσει μια περιφρονητική άποψη προς το κίνημα Μνήμης των προσφύγων του ’22.
Τα εμπρηστικά καλέσματα για «Μαύρο Δεκέμβρη» μέσα κι έξω απ τις φυλακές είναι λανθάνουσα και αδιέξοδη αντίδραση στην εξουσιαστική βαρβαρότητα και δεν είναι σε καμία περίπτωση «Τιμή» τής μνήμης τού δολοφονημένου αδερφού μας Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Τα γεγονότα τού Δεκέμβρη τού 2008 δέν είχαν καμμία πρόταση για ένα καλύτερο Κόσμο παρά μόνο το αυτοκαταστροφικό «μήνυμα» τής χαράς τής καταστροφής.
Η μεγάλη αλλαγή που έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια σε θέματα, όπως αυτά της Γενοκτονίας, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη από όλο αυτό το συνοθύλευμα της μεταμοντέρνας-σημιτικής αριστεράς που εκσπερματώνει από ηδονή μπρός στους Νεότουρκους και στον τουρκικό εθνικισμό.
Τώρα πια η κοινωνία μπήκε στο παιχνίδι της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης και αυτό αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού.
Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.
Επειδή οι δηλώσεις των υπουργών δεσμεύουν μία χώρα στο διεθνές στερέωμα και δεν περιορίζονται σε επίπεδο πολιτικών συζητήσεων στη Βουλή όπως του Τατσόπουλου[1] ή σε ραδιοφωνική κουβέντα όπως της Ρεπούση[2], επιβάλλεται ο Υπουργός Παιδείας ή να ανακαλέσει ή να αποπεμθεί από την κυβέρνηση. Εξάλλου ο Ν. Φίλης μπορεί να στηρίξει τις όποιες ανιστόρητες παράνομες θέσεις του σε εθνικό – πολιτικό επίπεδο, που ναι μεν θα ακουστούν, αλλά δεν θα δεσμεύσουν ανά την οικουμένη ένα πολυπαθέστατο έθνος.
Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…
Η προσπαθεια της ανύπαρκτης και διαλυμένης ΠΟΕ να δηλώσει την παρουσία της, οι εμπρηστικές δηλώσεις των αντιπάλων της, της ΠΟΠΣ με αφορμή τις δηλώσεις του Φίλη, οδήγησαν στον πλήρη εκτραχηλισμό και στη κυριαρχία των φασιστών και των χουντικών και στην απενοχοποίηση όλων αυτών που έχουν ακριβώς την ίδια ιδεολογία με τους Τούρκους Γκρίζους Λύκους.
Οι δικοί μας λοιπόν Γκρίζοι Λύκοι, οι χρυσαυγίτες και οι χουντικοί, έκαναν πάρτι το σημερινό απόγευμα της ντροπής στο Σύνταγμα, προκαλώντας επεισόδια….
Έτσι τιμάμε τη Γενοκτονία; Με κραυγές ηλιθίων και τραμπουκισμούς ακροδεξιών; Χωρίς την παραμικρή περιφρούρηση;
Οι ηθικές ευθύνες των διοργανωτών είναι τεράστιες, γιατί ακριβώς ήταν γνωστό ότι στις ποντιακές εκδηλώσεις παρεισφρύουν φασιστικά στοιχεία εκμεταλλευόμενα τη χαλαρότητα και τον κάλπικο εθνικισμό που εύκολα κάποιοι ποντιοπατέρες καλλιεργούν.
Τεράστια ευθύνη γι αυτή την κατάσταση έχει βέβαια και η Αριστερά, η οποία περιφρόνησε εκχώρησε σε άλλους ένα πολύ σημαντικό ιστορικό ζήτημα και ένα κίνημα Μνήμης των πολιτών… Συνέχεια →
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Με την αφέλεια που τον διακρίνει και την πονηρή συμπαράσταση της Σίας, έκανε το καλύτερο δώρο στη δεξιά και στην ακροδεξιά γι άλλη μια φορά. Με ανάμικτα συναισθήματα ακούσαμε τον Κασιδιάρη να σχίζει τα ιμάτιά του ως άλλος ένας υπερασπιστής των προσφύγων και να απειλεί το Ν. Φίλη με μηνύσεις. Διαβάσαμε και την καταγγελία των βουλευτών της Ν.Δ. που λίγους μήνες πριν ψήφισαν μνημονιακώς την αποβολή από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δηλαδή την εξόντωση, των γερόντων Ποντίων προσφύγων από την ΕΣΣΔ.
Γιατί τους δίνεις τέτοια όπλα;
Για τη σημασία και τον ορισμό της Γενοκτονίας παραπέμπουμε στο άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ο οποίος αναφέρει: Συνέχεια →
Οι παππούδες σας μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους και έκαιγαν τους προσφυγικούς καταυλισμούς
Οι πατεράδες σας μας έλεγαν «εαμοβούλγαρους» και μας έσερναν για επιμόρφωση στα Μακρονήσια
Εσείς τους ξεπεράσατε όλους, ευλογώντας και
δοξάζοντας τους δολοφόνους μας
Αυτά μας ήρθαν αυθόρμητα στο νου, καθώς διαβάσαμε το κείμενο «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;» του Αντώνη Λιάκου στο ηλεκτρονικό περιοδικό της ομάδας του με τίτλο chronosmag.eu…. Πηγαίνετε να το διαβάσετε. Είναι απόλαυση (sic!) γιατί αποκαλύπτει το βάρβαρο πρόσωπο μιας αντιπροσφυγικής παλαιοελλαδίτικης αντίληψης της ιστορίας που σπάνια την βλέπεις να εκφράζεται τόσο απροκάλυπτα: http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html
Ίσως η τελευταία φορά που τόσο συμβολικά, αλλά και φυσικά, μας αποκαλύφθηκε ήταν το 1938, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς -αντικομμουνιστής, εθνικιστής και φασίστας- μετονόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.
Ο Λιάκος αποτελεί ίσως τον πιο χαρακτηριστικό τύπο αυτής της νοτιοβαλκανικής εκδοχής μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας, που με αυθαίρετο τρόπο ορίζει τις ιστορικές κατηγορίες και τις δίνει τέτοιο περιεχόμενο, ώστε να αιτιολογούνται οι εξαρχής ιδεοληπτικές προσλήψεις.
Γύρω από την 2η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Ποντιακής Νεολαίας στη Θεσσαλονίκη που θα γίνει από την Παρασκευή 2 έως την Κυριακή 4 Οκτωβρίου ξαναπαίζεται η φαρσοκωμωδία με τους Νεοέλληνες αυτόκλητους «προστάτες» του ποντιακού ελληνισμού. Ο φόβος μπας και τα πρόβατα ξυπνήσουν και χάσουν τον έλεγχο του κοπαδιού τους οδηγεί για άλλη μια φορά να σαμποτάρουν κάποιες προσπάθειες που επιχειρούν να ξεμπλοκάρουν το ποντιακό κίνημα. Και ακριβώς για να αποδείξουν ότι κάτι κάνουν, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τις παλιές βλακείες του Ν. Φίλη, για τις οποίες ΟΥΔΕΝ ΕΠΡΑΞΑΝ την εποχή που γίνονταν. (Εννοούμε την «αγωνιστική» επιστολή που έστειλε η ΔΙΣΥΠΕ παγκόσμια οργάνωση-φάντασμα των 2.5 Ομοσπονδιών στον Ν. Φίλη)
Μπορεί ο Πάνος Καμμένος να αγόρασε έναν από τους τόμους του «Κεφάλαιου» του Κάρολου, όμως η φύση των ΑΝ.ΕΛ. παραμένει αναλλοίωτη: είναι «φωλιά» όπου επιβιώνουν πολύ άνετα και φυσικά, ακροδεξιές και ρατσιστικές απόψεις. Και δεν χρειάζεται να πάμε στον Δ. Καμμένο, ούτε πολύ περισσότερο στον εκ Πατρών Νικολόπουλο -που ήδη έχει αναλάβει β’ πρόεδρος της Βουλής εκ μέρους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ- που ήταν ο πρώτος που κίνησε την διαδικασία
ακύρωσης της Δίκης των Εξ και προσπάθησε να ηρωοποιήσει τον κύριο ένοχο της Μικρασιατικής Καταστροφής, τον Δημήτριο Γούναρη.
Αρκεί να δούμε τους βουλευτές επικρατείας στις πρόσφατες εκλογές όπου στην τρίτη θέση φιγουράρει το όνομα του κ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΣΟΦΙΑΝΙΔΗ, για τον οποίον ο Τάσος Σιδηρόπουλος, γραμματέας έως πρόσφατα της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης, έγραψε:
Υβρις των ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού
του Τάσου Σιδηρόπουλου
τ. Γεν. Γραμματέα της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης.
Με έκπληξη διαβάσαμε τους υποψήφιους Επικρατείας που επέλεξε ο κ. Καμμένος. Το τρίτο κατά σειρά πρόσωπο έφερε το όνομα «Χριστόφορος Σοφιανίδης» και δηλωνόταν ότι προερχόταν από την «ποντιακή ομογένεια». Προφανώς η επιλογή αυτή αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων των Ποντίων. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι που θα μπορούσαν να διαπράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί ο κ. Σοφιανίδης είναι γνωστός για τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του θέσεις, που εμπεριέχουν και έναν περίεργο ανθελληνισμό. Συνέχεια →
του Τάσου Σιδηρόπουλου
τ. Γεν. Γραμματέα της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης.
Με έκπληξη διαβάσαμε τους υποψήφιους Επικρατείας που επέλεξε ο κ. Καμμένος. Το τρίτο κατά σειρά πρόσωπο έφερε το όνομα «Χριστόφορος Σοφιανίδης» και δηλωνόταν ότι προερχόταν από την «ποντιακή ομογένεια». Προφανώς η επιλογή αυτή αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων των Ποντίων. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι που θα μπορούσαν να διαπράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί ο κ. Σοφιανίδης είναι γνωστός για τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του θέσεις, που εμπεριέχουν και έναν περίεργο ανθελληνισμό. Έγραφε σε ένα παραληρηματικό του κείμενο («Βυρωνικοί Παλμοί», ’99): «Οι ελλαδικές κυβερνήσεις μας έπεισαν για το γεγονός ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη εθνική συγγένεια προς το αλβανικό και εν γένει το ξένο στοιχείο… Οι ελλαδίτες κυβερνήτες έσπευσαν να συμπαρασταθούν στα αδέλφια τους, αλβανόφωνους του Κοσόβου…και κατόπιν προσχηματικής πίεσης των ‘συμμάχων’ είναι έτοιμοι να φέρουν τουλάχιστον άλλους 10.000 Αλβανούς στην Ελλάδα…» Για τον κ. Σοφιανίδη, η ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται περισσότερο «για τα αλβανόφωνα αδέλφια τους». Γράφει: «Η κυβέρνηση, οι υπουργοί εξωτερικών, δημόσιας τάξης και άλλοι κινήθηκαν αστραπιαία και με αδελφική στοργή, ώστε τα αλβανόφωνα αδέλφια τους και οι υπόλοιποι αλλοεθνείς να αισθάνονται όπως στο σπίτι τους».
«Ακρίδες στη φυτεία»
Και αν ο κ. Σοφιανίδης ξεκίνησε την υστερική ξενοφοβική και ρατσιστική του ρητορεία θέτοντας στο στόχαστρό του τους Αλβανούς, σήμερα, με την ένταση που έχει λάβει το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, διεύρυνε κατά πολύ τη στόχευσή του και «βελτίωσε» την επιχειρηματολογία του. Σε πρόσφατη προκήρυξη που προφανώς έχει γραφεί από τον ίδιο και υπογράφεται από ελάχιστους περιθωριακούς φορείς, διαβάζουμε: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “νόμιμοι μετανάστες”. Παραβίασαν ενσυνείδητα κάθε έννοια νομιμότητας και συνόρων, μπήκαν παράνομα και εκβιαστικά, εποικίζοντας την Ελλάδα (και την Ευρώπη), εξαπλωνόμενοι όπως οι ακρίδες σε μια ελκυστική και αφύλακτη φυτεία…..
«Από το 1990 εκατοντάδες χιλιάδες αλλοεθνείς κυκλοφορούν ήδη σαν “έλληνες” με τη λυσσαλέα σύμπραξη μειοψηφικών αριστεριζόντων μορφωμάτων εντός και εκτός Βουλής. Ετσι, στις τελευταίες δημοτικές και βουλευτικές εκλογές ψήφιζαν από κοινού δημάρχους και βουλευτές, που εξυπηρετούν περαιτέρω την αποδόμηση του ελλαδικού κράτους, διαχέοντας και προωθώντας την βαρβαρική ισλαμιστική ιδεολογία στην Ελλάδα ως δήθεν δικαίωμα των εκατομμυρίων καθ’ όλα παράνομων εποίκων (λαθρομεταναστών)….
Ο μόχθος και οι κόποι των πολιτών δεν πάνε για τον λαό και την χώρα αλλά για παρασιτισμό και αλλοτρίωσή της από αλλογενείς εποίκους. Αλωνίζουν ανεξέλεγκτα με την υπόθαλψη του ψευτοπροοδευτικού παρακράτους των επιδοτούμενων “ανθρωπιστών-προαγωγών”, που πρόσκεινται κυρίως στα πιο πάνω κομματικά μορφώματα (πολιτικάντηδες, υπάλληλοι ΜΚΟ, έποικοι “ισλαμοσυνδικαλιστές”, διάφοροι περιπλανώμενοι ιατροί με τριτοκοσμικές αδυναμίες, οι κατ’ επάγγελμα “αντιρατσιστές” κλπ). Το παρακράτος αυτό χρωστά εν γένει την βίωσή του στους φόρους των ελλήνων πολιτών, τους οποίους συκοφαντεί και κατηγορεί για “ξενοφοβία”, εκθειάζει και αποκρύπτει την ισλαμιστική απειλή και βαρβαρότητα, μοχθεί να πείσει την κοινωνία ότι “ακρίδες και φυτεία” συμβιώνουν δημοκρατικά, δυσφημίζει διεθνώς την Ελλάδα ως χώρα με δήθεν “φασιστική απειλή” (!). Ομως, ο μόνος υπαρκτός φασισμός, που συντηρείται παρασιτικά στην Ελλάδα, είναι η δικτατορία της λαϊκίζουσας, ψευτο-επαναστατικής έως προδοτικής μειοψηφίας, συνασπισμένης σε ψευτο-προοδευτικά κομματικά μορφώματα, που από δεκαετίες είναι γαντζωμένα στο σώμα του ελλαδικού κατεστημένου, του χρεωκοπημένου από κοινού….»
Αυτόν τον άνθρωπο, που με τις απόψεις του ακυρώνει και αμφισβητεί όλη τη δημοκρατική και ανθρωπιστική παράδοση του ποντιακού ελληνισμού, επέλεξε ο κ. Καμένος να αναδείξει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των ΑΝ.ΕΛΛ. Η επιλογή αυτή αποτελεί την ύψιστη προσβολή για τον Ποντιακό Ελληνισμό, ο οποίος ιστορικά υπέστη βία και Γενοκτονία από εθνικιστικές και ρατσιστικές εξουσίες, οι οποίες μας θεωρούσαν ως «Ακρίδες στη φυτεία» και γι αυτό μας εξόντωσαν.
Τάσος Σιδηρόπουλος
Πρώην Γεν. Γραμματέας της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης.
Ένα παλιό κείμενο που ξέπεσε και σχετίζεται με τις χαζομάρες του «δικού μας» υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου
———————————————————————————————————————–
«Με αδίκησαν όσο ελάχιστους ανθρώπους. Παρέμεινα στη φυλακή δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα, απολύτως άδικα. Βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σήμερα, έξω, ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο του κ. Παρασκευόπουλου.
Διατηρώ την εμπιστοσύνη μου στην ελληνική Δικαιοσύνη και θέλω να πιστεύω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψη του δημάρχου Θεσσαλονίκης», τόνισε ο κ. Παπαγεωργόπουλος στις πρώτες δηλώσεις μετά την αποφυλάκισή του….» Συνέχεια →
Η επιγραφή, που έχει αρκετά μέτρα μήκος, βρίσκεται στην βάση ενός μεγάλου ψηφιδωτού, που κοσμεί την εκκλησία της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο. Το ψηφιδωτό καλύπτει την κόγχη που βρίσκεται πάνω από την εικόνα της Παναγίας και η επιγραφή τοποθετήθηκε σε τέτοιο σημείο ώστε να μην περνάει απαρατήρητη. Η ανάγνωση του λιτού κειμένου που πληροφορεί τους ανυποψίαστους πιστούς για την θεοσέβεια των δύο πολιτικών ανδρών ξαφνιάζει και προκαλεί.
Ο πρώτος ήταν το αγαπημένο παιδί της Νέας Δημοκρατίας και ο δημοφιλής δήμαρχος της Θεσσαλονίκης.
Ο δεύτερος ήταν λαμπρό αστέρι του σοσιαλιστικού στερεώματος, υποψήφιος αρχηγός του κόμματος και παρ’ ολίγον πρωθυπουργός της χώρας. Και οι δύο χειροκροτήθηκαν και λατρεύτηκαν από τους πολιτικούς οπαδούς των κομμάτων τους. Και οι δύο είναι μπλεγμένοι σε δικαστικές περιπέτειες για σοβαρά, οικονομικής φύσεως, αδικήματα.
Τους χωρίζει η γεωγραφική απόσταση των φυλακών που φιλοξενούνται.
Τους ενώνει η κομψή επιγραφή της Παναγίας Σουμελά.
Με αφορμή τα γεγονότα στο Σύνταγμα στις 19 του Μάη
Μια είδηση που δημοσιεύτηκε στον Τύπο για την επίσημη εκδήλωση για τη γενοκτονία, που διοργάνωσαν οι ποντιακοί φορείς στο Σύνταγμα, μας προκάλεσε μεγάλη απορία. Η είδηση έλεγε:
«Ένταση επικράτησε στο Σύνταγμα αργά το απόγευμα την Τρίτη στην πορεία που διοργανώθηκε με αφορμή τον εορτασμό της 19ης Μαΐου, που ανακηρύχθηκε επίσημα το 1994 από την ελληνική Βουλή ως Ημέρα Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Στο Σύνταγμα έφτασε και δεύτερη πορεία αριστεριστών και τουρκικών οργανώσεων, που γινόταν με αίτημα την απελευθέρωση Τούρκων πολιτικών κρατουμένων, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση και μικροσυμπλοκές. Οι συμμετέχοντες στην πορεία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου μόλις τους αντιλήφθηκαν, άρχισαν να φωνάζουν αντιτουρκικά συνθήματα, ενώ οι συμμετέχοντες στη δεύτερη πορεία ανταπάντησαν με υβριστικά συνθήματα.
Η ένταση εκτονώθηκε όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα ΜΑΤ, χωρίς να χρειαστεί να επέμβουν…«
Η απορία μας προέκυψε από το γεγονός ότι και οι δυό πορείες είχαν τον ίδιο στόχο: το αυταρχικό και φασιστικό τουρκικό κράτος. Η φυσική εξέλιξη θα ήταν να πορευτούν μαζί… Και όμως έγινε το αντίθετο.Γιατί άραγε;
Την απορία μας την έλυσαν κάποιοι αυτόπτες μάρτυρες από την πλευρά των διαδηλωτών που δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση από χρυσαυγίτες που είχαν εισχωρήσει στην ποντιακή διαδήλωση, η οποία δεν διέθετε την παραμικρή περιφρούρηση:
Ένα από τα πολλά σημεία που ο Νεοέλληνας δεν μπορεί να περηφανευτεί, είναι η σχέση του με την ιστορική Μνήμη. Ένα μπάχαλο υπάρχει μέσα στο μυαλό του, ως αποτέλεσμα μιας προβληματικής παλαιοελλαδοκεντρικής εθνικής μυθολογίας από τη μια που έχει προκαλέσει η Δεξιά και μιας λοβοτομής που του έχει προκαλέσει επίσης η κοντόφθαλμη Αριστερά. Έτσι λοιπόν το κλασικό ρητό του λαού για κάποιον που τα έχει μπερδέψει εντελώς μέσα στο μυαλό του, είναι η έκφραση: «Τι γουδί, τι μουνί;» (ας συγχωρήσουν οι καλές μας φίλες τη αναφορά στη σεξιστική παράδοση!) Ακριβώς σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει το παρακάτω σκίτσο της «Αυγής», που όσον αφορά τα καθ’ημάς, μπορεί επαξίως να διεκδικήσει ως εφημερίδα το χρυσό βραβείο της ναρκισιστικής αντιπροσφυγικής ημιμάθειας.
Το παρακάτω ποστ από το e-Pontos.gr, σχολιάζει το νέο ατόπημα:
———————————————————————————–
Αντιπροσφυγικό και απαράδεκτο σκίτσο από την εφημερίδα «Αυγή»! – Άτοπες συγκρίσεις του ’22 με το σήμερα...
Bρήκαμε πολύ ενδιαφέρον το παρακάτω κείμενο του Κ. Βαξεβάνη για την αθλιότητα που επικρατεί σε κάποιους κύκλους της ελληνικής επαρχίας. Βέβαια, το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη… Όμως εμάς μας θύμισε πραγματικές καταστάσεις στον δικό μας «οργανωμένο» χώρο. Πιθανότατα, κάποιος εκ των αναγνωστών μας να βρει στο άρθρο εντυπωσιακές ομοιότητες. Εάν βέβαια στη θέση «ελληνική επαρχία» βάλει τον όρο «οργανωμένο ποντιακό κίνημα», όπου «Σχολή» τις περίφημες «Ομοσπονδίες μας» και όπου «περιβάλλον της Σχολής» τα περιβάλλοντα των προέδρων, που αναζητούν ρόλο και παίρνουν υπόσταση από την προσκόλληση στον «πρόεδρο» και τις ξεφτιλισμένες μικροεξουσίες που τους δίνει αυτή η προσκόλληση.
Όποιος νομίζει πως η ελληνική επαρχία είναι όσα απεικονίζουν οι έγχρωμες φωτογραφίες του καλοκαιριού κάνει λάθος. Η επαρχία είναι σκληρή, στενή και δεν συγχωρεί. Μεγάλωσα σε ένα μεγάλο χωριό της Λέσβου με ιστορία, σπουδαίους ανθρώπους αλλά και ένα τσούρμο λεβεντομαλάκες. Αμόρφωτοι, βίαιοι άνθρωποι, που επέλεγαν τη βία όχι για να αντριευτούν αλλά για να κρυφτούν πίσω της. Για να κρύψουν τα συμπλέγματα, τη δειλία τους και την μειονεξία τους.
Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ αρνήθηκε να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με τον Σύριζα, υποχρεώνοντάς τον με τον τρόπο αυτό να αναζητήσει τη συνεργασία των Ανέλ. Όχι μόνο αρνήθηκε η ηγεσία του ΚΚΕ να συμμετάσχει στην προσπάθεια διάσωσης του ελληνικού λαού από τα νύχια των δανειστών, αλλά πρωτοστατεί στην υπονόμευση της κυβέρνησης της Αριστεράς, τη στιγμή που τα προηγούμενα χρόνια κατηγορήθηκε ότι υπήρξε ανεκτικός με τη διακυβέρνηση της Δεξιάς και ότι κάποιες φορές λειτούργησε ως το μακρύ κατασταλτικό της χέρι. Βλέπε ΕΔΩ….
Έτσι, η πρώτη (μάλλον δεύτερη, γιατί προηγήθηκε η Ανταρσύα) αντι-αριστερή διαδήλωση οργανώνεται την Παρασκευή από το ΚΚΕ, φέρνοντας στο νου τις αντιδραστικές διαδηλώσεις με τις κατσαρόλες στη Χιλή ενάντια στον Αλιέντε. Τότε, φθινόπωρο του ’72, με διάφορες αφορμές και προσχήματα, διαδηλώσεις υποκινούμενες από την αντιπολίτευση διαδέχονταν η μία την άλλη, με αποκορύφωμα τα περίφημα «cacerolazos», τις διαμαρτυρίες των γυναικών που έβγαιναν στους δρόμους χτυπώντας τις κατσαρόλες τους. Και το κόμμα του Αλιέντε ήταν κάτι σαν τον σημερινό Σύριζα. Σύντομα οι «cacerolazos»πέτυχαν το στόχο τους. Ο Αλιέντε ανατράπηκε και η κυριαρχία της αποκρουστικής ακροδεξιάς σφράγισε τη μοίρα της Χιλής. Κάτι τέτοιο ονειρεύονται για την Ελλάδα οι ηγέτες του ΚΚΕ; Γνωρίζουμε από το Μεσοπόλεμο, ότι σε αντίστοιχες κοινωνικο-οικονομικές καταστάσεις κερδισμένη και νικήτρια βγαίνει η ρατσιστική ακροδεξιά και όχι η Αριστερά… Ελπίζουν ότι αυτοί θα την γλυτώσουν;
Μάνος Δούκας: Ένας ρατσιστής εκπαιδευτικός από τη Μυτιλήνη
Το ότι ο ρατσισμός -και δη ο αντιπροσφυγικός- υπήρξε το χαρακτηριστικό της ακροδεξιάς είναι γνωστό από το Μεσοπόλεμο, όταν οι δεξιοί παρακρατικοί έκαιγαν τις παράγκες των προσφύγων και οι δημοσιογράφοι τους απαιτούσαν να επιβληθούν στους πρόσφυγες να φορούν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους ξεχωρίζουν από τους καθαρόαιμους «Έλληνες»…
Γνωστό είναι επίσης ότι σήμερα, που για πρώτη φορά από την εποχή της Ελεύθερης Ελλάδας και της ΠΕΕΑ, υπάρχει αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, αυτοί που πρωτίστως και λυσσασμένα την εχθρεύονται και την υπονομεύουν είναι οι «σύντροφοι» του ΚΚΕ. Επίσης γνωστό είναι ότι οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ, προσπαθούν να γκετοποιήσουν το χώρο τους και να αλλοτριώσουν τα πρόβατά τους (μέλη και οπαδούς), ξαναγυρίζοντας πίσω, στις πιο αυταρχικές και αντιλαϊκές παραδόσεις του κινήματος. Επί πλέον έχουν αποφασίσει για πρώτη φορά μετά το 1935 (όταν υιοθετήθηκε η γραμμή των αντιφασιστικών Λαϊκών Μετώπων στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς) ότι «τέρμα πια τα λαϊκά μέτωπα. Εμπρός για τη σοσιαλιστική επανάσταση». Και αυτό τη στιγμή που ανακηρύσσουν σε άγιο του ελλαδικού κομ. κινήματος τον Νίκο Ζαχαριάδη, πατέρα της άποψης των Λαϊκών Μετώπων και των σταδίων.
Όμως κάποιοι από αυτούς, εκτός από εμμονικοί αντιΣΥΡΙΖΑ, είναι και αντιπόντιοι ρατσιστές. Ή τουλάχιστον τους λείπει παντελώς το κριτήριο για να κατανοήσουν που σταματά το χιούμορ και που αρχίζει ο ρατσισμός και η στοχοποίηση πληθυσμιακών ομάδων.
Πρόσφατη απόδειξη αυτής της διαπίστωσης αποτελεί το κείμενο -απλοϊκό και κινδυνολογικό- ενός συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, υπ. δημοτικού συμβούλου στη Μεταμόρφωση Αττικής. Και αυτός ο άνθρωπος τυχαίνει να είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και του ΔΣ Ε΄ ΕΛΜΕ. Συνέχεια →
Το εξτρεμιστικό ισλάμ χτύπησε με τον πιο βάρβαρο τρόπο στην καρδιά της Ευρώπης. Στο όνομα του Ισλάμ και της υπεράσπισης του «προφήτη», ακραίοι ισλαμιστές επιτέθηκαν σε μια από τις πιο φωτεινές εκφράσεις του νεωτερικού δυτικού κόσμου, το σατυρικό περιοδικό CHARLIE HEBDO.
Καιρός είναι που γράφουμε -ματαίως- για την προσπάθεια των Ποντίων να δημιουργήσουν ένα δευτεροβάθμιο όργανο στην Ελλάδα και για την υπονόμευση της προσπάθειας από μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα. Μια προσπάθεια που απέτυχε και κατέρρευσε παταγωδώς, έστω και αν οι συνδικαλιστές που την διοικούν περηφανεύονται για το αντίθετο. Τελευταίο σύμπτωμα της αγιάτρευτης κρίσης η παραίτηση του Λάζαρου Κουμπουλίδη. Μέσα από το κείμενό του προβάλουν όλα τα μοιραία και καταστροφικά πρόσωπα, που ευθύνονται για την κατάπτωση: Παρχαρίδης– Γεωργιάδης – Αντωνιάδης και βέβαια και αυτοί που σέρνονται κυριολεκτικά γύρω από αυτούς τους απίστευτους τύπους.
Η τελευταία παραίτηση του Λάζαρου Κουμπουλίδη από το Δ.Σ. είναι το τελευταίο κερασάκι στην τούρτα. Δημοσιεύουμε παρακάτω την επιστολή, η οποία τα λέει όλα:
.
Του Λάζαρου Κουμπουλίδη, δικηγόρου, μέλος του Δ.Σ. της ΠΟΕ ως αντιπροσώπου της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας.
Καιρό θέλαμε να κάνουμε αυτή την ανάρτηση που αναδεικνύει την υποκρισία και το βαθύτατο αμοραλισμό μιας τάσης που ενυπάρχει στην αριστερά και αποτελεί έως σήμερα το θεματοφύλακα της παραδοσιακής αντιδραστικής στάσης κατά της προσφυγιάς του 1922 και των αιτημάτων που θέτει σήμερα η κοινωνία των προσφυγικών οργανώσεων….
.
Στο πλαίσιο του του 3ου Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5 του Οκτώβρη του 2014, έγινε μια εκδήλωση με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στη Γάζα που υπήρξαν αποτέλεσμα της σκληρής επίθεσης και καταστολής που εξαπέλυσε ο ισραηλινός στρατός:
.
.
Αυτό που μας εντυπωσίασε στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι ότι με ιδιαιτέρως μεγάλη ευκολία χρησιμοποιείται ο όρος «γενοκτονία» τόσο από τη Σία Αναγνωστοπούλου, όσο και από τον εκπρόσωπου του Δικτύου, τη στιγμή και οι δυό (Σία+Δίκτυο) ανήκουν στην ομάδα των Αρνητών της Γενοκτονίας που διέπραξε ο τουρκικός μιλιταριστικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών ομάδων της Ανατολής (Αρμενίων, Ελλήνων Ασσυρίων).
.
Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;
.
Ή συμβαίνει ακριβώς αυτό που βλέπουμε παντού ολόγυρα στο νεοελληνικό μίζερο κόσμο μας: Είναι απλώς υποκριτές! Φτηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στο πίτουρο… Συνέχεια →
Η ύψιστη προσβολή του αγώνα που έδωσε ο ελληνικός λαός ενάντια στη φασιστική επίθεση των Ιταλών τον Οκτώβρη του ’40, ξεφτυλίζεται με την χρησιμοποίηση πλαστών δεδομένων και την κατασκευή ανύπαρκτων ηρώων .
Ακριβώς σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και ο μύθος του ιστορικά ανύπαρκτου Κωνσταντίνου Κουκίδη. Η ιστορία της μυθολογίας και της απάτης είναι πλέον πασίγνωστη… Παρόλα αυτά, οι ανόητοι, οι ανυπέρθετα ημιμαθείς συνεχίζουν την εξαπάτηση. Τελευταίο κρούσμα στο ενημερωτικό σάιτ του Σάββα Καλεντερίδη.
Φαίνεται ότι αφού υιοθέτησe τα αντιπροσφυγικά ψεύδη του Πρωτοπαδάκη και την πλαστογραφία ενάντια στον ελληνισμό της Ανατολής που επιχειρεί η παλαιοελλαδίτικη ακροδεξιά, ήρθε η σειρά να δώσει σάρκα και οστά στον ανυπόστατο Κουκίδη, προσβάλλωντας με το χειρότερο τρόπο τους αληθινούς ήρωες του ’40 και της Εθνικής Αντίστασης….
Στη προκειμένη περίπτωση η απάτη εκσυγχρονίστηκε και βελτιώθηκε.Ο Κουκίδης απέκτησε και φωτογραφία. Μόνο που η φωτογραφία αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τον Κουκίδη. Βρίσκεται σ’ ένα παλιό άλμπουμ για την Αθήνα υπό τον υπότιτλο «Αθάνατος Εύζωνας«. Οι «δικοί μας» αντικατάστησαν την πραγματική λεζάντα με το «Ο εύζωνας Κωνσταντίνος Κουκίδης«. ΕΛΕΟΣ!!!
Η προσπάθεια κάθαρσης των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, που ξεκίνησε με την μεθόδευση μέσω Αρείου Πάγου για ακύρωση της Δίκης των 6, συνεχίζεται με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο. Έτσι είδαμε άλλο ένα κείμενο του εγγονού του πρωθυπουργού της Καταστροφής (Πέτρος Πρωτοπαδάκης) σ’ ένα ιστολόγιο που ανέλαβε από παλιά τη βρωμοδουλειά, να εξωραϊσει τους ενόχους, να υπενθυμίσει το δίκαιο του Ιωάννη Μεταξά περί «αποικιοκρατικού μικρασιατικού πολέμου» και να θολώσει τα νερά. Το επιχείρημα αυτού του άρθρου ήταν ιδιαιτέρως απεχθές, εφόσον προσπαθούσε να πείσει ότι εκείνη η δολοφονική και ανίκανη κυβέρνηση έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να σώσει τους Μικρασιάτες.
Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής, ο στρατός και η Αρμοστεία, αναχώρησαν με τα πλοία του ελληνικού στόλου πριν μπουν τα τουρκικά στρατεύματα στη Σμύρνη, υπό τις κατάρες των Ελλήνων που εγκαταλείπονταν αβοήθητοι.
Οι autochtonous του μίστερ Μπιν και μια εξαιρετική συνέντευξη του Αλβανού Fatos Lubonja!
του Ά. Κουιράκη (*)
Η πρόσφατη χαζοπρόκληση των εθνικιστών Αλβανών υπό τα χειροκροτήματα του πρωθυπουργού της χώρας ξανάφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της κυριαρχίας των ακροδεξιών – αλυτρωτικών απόψεων σε κάποιες από τις ελίτ που κυβερνούν τον μετακομμουνιστικό κόσμο. Στην Ελλάδα ευτυχώς το φαινόμενο αυτό κατεστάλη εγκαίρως με την παραπομπή στη δικαιοσύνη των ηγετών της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Προς το παρόν φαίνεται να επικρατεί νηφαλιότητα. Τα κατάλοιπα της ακροδεξιάς πολιτικής είναι μάλλον αστειότητες τύπου «Στόχος» καθώς και εκφράσεις περιθωριακών ανεγκέφαλων τύπων, χωρίς αυτή η διαπίστωση να προκαλεί τον εφησυχασμό, μιας και «επιφανείς» κυβερνητικοί θήτευσαν παλιότερα στο βούρκο της χουντικής ακροδεξιάς. Το θέμα αυτό το αναπτύξαμε και εμείς από παλιά και άλλοι ακόμα περισσότερο,
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
Έναν από τους ελάχιστους πνευματικούς χώρους -το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο- που παραπέμπει έως τις μέρες μας στην παλιά πλουραλιστική Αριστερά χτύπησαν οι αναρχοφασίστες των Εξαρχείων. Κοινοί γελοίοι -πρακτοράκια του κώλου- και αμαθείς τραμπούκοι που υποδύονται τους κοινωνικούς επαναστάτες. Στην πραγματικότητα είναι το alter ego των χρυσαυγιτών.
–Κατ’ αρχάς, τι δουλειά είχαν στο Λευκό Πύργο; Όπου υπήρχε ένα πλήθος άσχετων και ανεξέλεγκτων ατόμων.
διοργανώσει ένα φεστιβάλ ποντιακών χορών στον Πειραιά, όμως δεν κατάφερε (γιατί δεν την ένοιαζε φυσικά) να διαμαρτυρηθεί για την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα με μια συμβολική φυσική παρουσία στο Σύνταγμα τη στιγμή της άφιξής του στην Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε και διαμορφώθηκε ως ρεύμα στην ελλαδική πολιτική ζωή την εποχή των μνημονίων, ως αντίδραση στην χρεωκοπία που επέφερε το βρωμερό και διεφθαρμένο καθεστώς των ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία. Η βάση του υπήρξε το παλιό ΚΚες και ο Ρήγας Φερρραίος αλλά σύντομα συσπείρωσε πολλές άλλες τάσεις, κάποιες εκ των οποίων βρίσκονταν σε θανάσιμο ανταγωνισμό μεταξύ τους: διαγραμμένους του ΚΚΕ, «φυγάδες» του ΠΑΣΟΚ, μαοϊκούς, τροτσκιστές, φρικιά, σοσιαλδημοκράτες, βηταπανελλαδικάριους κ.λπ. 
ποντιακού ελληνισμού.
Με ένα εξαιρετικό κείμενο ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης στηλιτεύει τα κακώς κείμενα σε μια από τις ομοσπονδίες του ποντιακού ελληνισμού, η οποία δυστυχώς ελέγχεται από μια μικρή ομάδα επαγγελματιών συνδικαλιστών και πλαισιώνεται από αρκετούς σφουγγοκωλάριους. Το κείμενο του Ασλανίδη έρχεται να συμπληρώσει με τον τρόπο του ένα παλιό δικό μας για τις εκλογές του 2010, που είχε ως τίτλο 
θετικά και μου εκμυστηρεύτηκε πως τις παρακολουθούσε πάντα και μάλιστα είχε κλάψει με τις εκπομπές για τον Πόντο. Πριν φύγει, με ρώτησε εάν ήμουν υποψήφιος και της απάντησα θετικά. «Καλά, γιατί δεν είσαι στο χαρτί;», με ρώτησε. Της εξήγησα ότι όλοι οι υποψήφιοι είμαστε στο «χαρτί» και οι ψηφοφόροι βάζουν σταυρό σε όσους επιθυμούν. «Όχι πούλιμ’ κι είσαι σο χαρτόπον», επέμενε η κυρία. Πιστεύοντας ότι δεν κατάλαβε την εκλογική διαδικασία, επέμενα και τότε έβγαλε ένα χαρτάκι από την τσέπη της, όπου υπήρχαν κάποια ονόματα. Ήταν η » γραμμή» που της έδωσαν… 
Με έκπληξη παρατηρούμε αυτές τις μέρες την κινητοποίηση πλήθους περίεργων Νεοελλήνων, χέρι-χέρι 
Και το αυτονόητο σ’ αυτή την περίπτωση για κάθε δημοκρατικό πολίτη που απεχθάνεται τα φασιστικά πραξικοπήματα, τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό είναι να πιέσει προς την άμεση απέλαση.
Ενα από αυτά είναι το κοντράστ βιωμάτων και αντιλήψεων ανάμεσα στη μεσήλικη εκπαιδευτικό, στρατευμένη κομμουνίστρια στα νιάτα της, και έναν νεαρό που υπήρξε ο αγαπημένος μαθητής της και δραστηριοποιείται τώρα, με μια ομάδα γάλλων και γερμανών ομοφρόνων του, στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η διαφορά αυτών των αντιεξουσιαστών από τους δικούς μας. Αντί προπαρασκευών για επιδρομές σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, μελέτη κλασικών και σύγχρονων στοχαστών. Αντί συνθημάτων μίσους, συζήτηση και ήρεμη ανταλλαγή απόψεων με την «αστικοποιημένη» καθηγήτρια. Οι νέοι αυτοί μπορεί να απέρριπταν την εξουσία, όχι όμως τον πολιτισμό. Δεν ισχυρίζομαι ότι το δείγμα ήταν αντιπροσωπευτικό. Αναρωτήθηκα όμως αν μια ταινία που θα παρουσίαζε με παρόμοιο τρόπο έλληνες αντιεξουσιαστές θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιο άλλο είδος από τον κινηματογράφο του φανταστικού.
Μέχρι σήμερα ο Γιωρίκας, που έχει αποχωρήσει από την προεδρία της ΠΟΕ και αρκέστηκε στην προεδρία της ψευδώνυμης ΔΙΣΥΠΕ, 
Η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας δεν έγινε με έναν έγκυρο και στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο.
Όμως η εμφάνιση ενός συντηρητικού και φανατικού ισλαμισμού που επηρεάζει «στο όνομα του Προφήτη» ακόμα και τις ενδυματολογικές συνήθειες των γυναικών, ξαναέφερε στην επιφάνεια το ερώτημα για τα όρια της φιλελεύθερης Ευρώπης, της ανοχής αλλά και της αντιμετώπισης του σκοταδισμού. 
Παραθέτω: «Θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα, χρόνια πριν, μ’ έναν καθηγητή ιστορίας στη Σορβόννη. Στις αρχές του Μεσαίωνα, μου είχε εξηγήσει, το ζήτημα της ατομικής κρίσης σχεδόν δεν ετίθετο· πολύ αργότερα, με τον Ιερώνυμο Μπος για παράδειγμα, εμφανίστηκαν αυτές οι τρομοκρατικές αναπαραστάσεις όπου ο Χριστός διαχωρίζει την ορδή των εκλεκτών από τη λεγεώνα των καταραμένων· όπου οι διάβολοι σέρνουν τους μη μετανοημένους αμαρτωλούς προς τα μαρτύρια της κολάσεως. 
Με αφορμή τις δηλώσεις του Φίλη τα είδαμε όλα και απ’ όλους: 
Τα γεγονότα τού Δεκέμβρη τού 2008 δέν είχαν καμμία πρόταση για ένα καλύτερο Κόσμο παρά μόνο το αυτοκαταστροφικό «μήνυμα» τής χαράς τής καταστροφής.
Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.
Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…
Οι δικοί μας λοιπόν Γκρίζοι Λύκοι, οι χρυσαυγίτες και οι χουντικοί, έκαναν πάρτι το σημερινό απόγευμα της ντροπής στο Σύνταγμα, 
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Γύρω από την 
Μπορεί ο Πάνος Καμμένος να αγόρασε έναν από τους τόμους του «Κεφάλαιου» του Κάρολου, όμως η φύση των ΑΝ.ΕΛ. παραμένει αναλλοίωτη: είναι «φωλιά» όπου επιβιώνουν πολύ άνετα και φυσικά, ακροδεξιές και ρατσιστικές απόψεις. Και δεν χρειάζεται να πάμε στον Δ. Καμμένο, ούτε πολύ περισσότερο στον εκ Πατρών Νικολόπουλο -που ήδη έχει αναλάβει β’ πρόεδρος της Βουλής εκ μέρους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ- που ήταν ο πρώτος που κίνησε την διαδικασία
ένοχο της Μικρασιατικής Καταστροφής, τον Δημήτριο Γούναρη
Με έκπληξη διαβάσαμε τους υποψήφιους Επικρατείας που επέλεξε ο κ. Καμμένος. Το τρίτο κατά σειρά πρόσωπο έφερε το όνομα «Χριστόφορος Σοφιανίδης» και δηλωνόταν ότι προερχόταν από την «ποντιακή ομογένεια». Προφανώς η επιλογή αυτή αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων των Ποντίων. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι που θα μπορούσαν να διαπράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί ο κ. Σοφιανίδης είναι γνωστός για τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του θέσεις, που εμπεριέχουν και έναν περίεργο ανθελληνισμό. 
ένα παραληρηματικό του κείμενο («Βυρωνικοί Παλμοί», ’99): «Οι ελλαδικές κυβερνήσεις μας έπεισαν για το γεγονός ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη εθνική συγγένεια προς το αλβανικό και εν γένει το ξένο στοιχείο… Οι ελλαδίτες κυβερνήτες έσπευσαν να συμπαρασταθούν στα αδέλφια τους, αλβανόφωνους του Κοσόβου…και κατόπιν προσχηματικής πίεσης των ‘συμμάχων’ είναι έτοιμοι να φέρουν τουλάχιστον άλλους 10.000 Αλβανούς στην Ελλάδα…» Για τον κ. Σοφιανίδη, η ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται περισσότερο «για τα αλβανόφωνα αδέλφια τους». Γράφει: «Η κυβέρνηση, οι υπουργοί εξωτερικών, δημόσιας τάξης και άλλοι κινήθηκαν αστραπιαία και με αδελφική στοργή, ώστε τα αλβανόφωνα αδέλφια τους και οι υπόλοιποι αλλοεθνείς να αισθάνονται όπως στο σπίτι τους».
Και αν ο κ. Σοφιανίδης ξεκίνησε την υστερική ξενοφοβική και ρατσιστική του ρητορεία θέτοντας στο στόχαστρό του τους Αλβανούς, σήμερα, με την ένταση που έχει λάβει το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, διεύρυνε κατά πολύ τη στόχευσή του και «βελτίωσε» την επιχειρηματολογία του. Σε πρόσφατη προκήρυξη που προφανώς έχει γραφεί από τον ίδιο και υπογράφεται από ελάχιστους περιθωριακούς φορείς, διαβάζουμε: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “νόμιμοι μετανάστες”. Παραβίασαν ενσυνείδητα κάθε έννοια νομιμότητας και συνόρων, μπήκαν παράνομα και εκβιαστικά, εποικίζοντας την Ελλάδα (και την Ευρώπη), εξαπλωνόμενοι όπως οι ακρίδες σε μια ελκυστική και αφύλακτη φυτεία…..
«Από το 1990 εκατοντάδες χιλιάδες αλλοεθνείς κυκλοφορούν ήδη σαν “έλληνες” με τη λυσσαλέα σύμπραξη μειοψηφικών αριστεριζόντων μορφωμάτων εντός και εκτός Βουλής. Ετσι, στις τελευταίες δημοτικές και βουλευτικές εκλογές ψήφιζαν από κοινού δημάρχους και βουλευτές, που εξυπηρετούν περαιτέρω την αποδόμηση του ελλαδικού κράτους, διαχέοντας και προωθώντας την βαρβαρική ισλαμιστική ιδεολογία στην Ελλάδα ως δήθεν δικαίωμα των εκατομμυρίων καθ’ όλα παράνομων εποίκων (λαθρομεταναστών)….
«Με αδίκησαν όσο ελάχιστους ανθρώπους. Παρέμεινα στη φυλακή δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα, απολύτως άδικα. Βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σήμερα, έξω, ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο του κ. Παρασκευόπουλου.
να πιστεύω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψη του δημάρχου Θεσσαλονίκης», τόνισε ο κ. Παπαγεωργόπουλος στις πρώτες δηλώσεις μετά την αποφυλάκισή του….» 
«Ένταση επικράτησε στο Σύνταγμα αργά το απόγευμα την Τρίτη στην πορεία που διοργανώθηκε με αφορμή τον εορτασμό της 19ης Μαΐου, που ανακηρύχθηκε επίσημα το 1994 από την ελληνική Βουλή ως Ημέρα Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ αρνήθηκε να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με τον Σύριζα, υποχρεώνοντάς τον με τον τρόπο αυτό να αναζητήσει τη συνεργασία των Ανέλ. Όχι μόνο αρνήθηκε η ηγεσία του ΚΚΕ να συμμετάσχει στην προσπάθεια διάσωσης του ελληνικού λαού από τα νύχια των δανειστών, αλλά πρωτοστατεί στην υπονόμευση της κυβέρνησης της Αριστεράς, τη στιγμή που τα προηγούμενα χρόνια κατηγορήθηκε ότι υπήρξε ανεκτικός με τη διακυβέρνηση της Δεξιάς και ότι κάποιες φορές λειτούργησε ως το μακρύ κατασταλτικό της χέρι. Βλέπε 
Έτσι, η πρώτη (μάλλον δεύτερη, γιατί προηγήθηκε η Ανταρσύα) 
Το εξτρεμιστικό ισλάμ χτύπησε με τον πιο βάρβαρο τρόπο στην καρδιά της Ευρώπης. Στο όνομα του Ισλάμ και της υπεράσπισης του «προφήτη», ακραίοι ισλαμιστές επιτέθηκαν σε μια από τις πιο φωτεινές εκφράσεις του νεωτερικού δυτικού κόσμου, το σατυρικό περιοδικό 
Καιρός είναι που γράφουμε -ματαίως- για την προσπάθεια των Ποντίων να 
δημιουργήσουν ένα δευτεροβάθμιο όργανο στην Ελλάδα και για την υπονόμευση της προσπάθειας από μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα. Μια προσπάθεια που απέτυχε και κατέρρευσε παταγωδώς, έστω και αν οι συνδικαλιστές που την διοικούν περηφανεύονται για το αντίθετο. Τελευταίο σύμπτωμα της αγιάτρευτης κρίσης η παραίτηση του Λάζαρου Κουμπουλίδη. Μέσα από το κείμενό του προβάλουν όλα τα μοιραία και καταστροφικά πρόσωπα, που ευθύνονται για την κατάπτωση: Παρχαρίδης – Γεωργιάδης – Αντωνιάδης και βέβαια και αυτοί που σέρνονται κυριολεκτικά γύρω από αυτούς τους απίστευτους τύπους.
Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;
Η προσπάθεια κάθαρσης των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, που ξεκίνησε με την μεθόδευση μέσω Αρείου Πάγου για ακύρωση της Δίκης των 6, συνεχίζεται με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο. Έτσι είδαμε άλλο ένα κείμενο του εγγονού του πρωθυπουργού της Καταστροφής (Πέτρος Πρωτοπαδάκης) σ’ ένα ιστολόγιο που ανέλαβε από παλιά τη βρωμοδουλειά, να εξωραϊσει τους ενόχους, να υπενθυμίσει το δίκαιο του Ιωάννη Μεταξά περί «αποικιοκρατικού μικρασιατικού πολέμου» και να θολώσει τα νερά. Το επιχείρημα αυτού του άρθρου ήταν ιδιαιτέρως απεχθές, εφόσον προσπαθούσε να πείσει ότι εκείνη η δολοφονική και ανίκανη κυβέρνηση έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να σώσει τους Μικρασιάτες.
της ακροδεξιάς πολιτικής είναι μάλλον αστειότητες τύπου «Στόχος» καθώς και εκφράσεις περιθωριακών ανεγκέφαλων τύπων, χωρίς αυτή η διαπίστωση να προκαλεί τον εφησυχασμό, μιας και «επιφανείς» κυβερνητικοί θήτευσαν παλιότερα στο βούρκο της χουντικής ακροδεξιάς. Το θέμα αυτό 
Πόντος και Αριστερά 
