-Mε αφορμή τη συζήτηση για το Μουσείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού

Το άρθρο αυτό αναρτάται με αφορμή τη συζήτηση για το Μουσείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας και τις προηγούμενες αψιμαχίες μεταξύ Καμένου και ΟΠΣΕ. Στις αψιμαχίες αυτές παρέμβηκαν ηλιθιωδώς κάποιοι από τους γνωστούς δικούς μας τοπικιστές που διαστρέφουν την ιστορία για ίδιον όφελος, αγνοώντας προκλητικά τη μεγάλη Γενοκτονία των Ελλήνων της καθ’ημάς Ανατολής. Μιλώντας μόνο για «ποντιακή γενοκτονία» στην πραγματικότητα προσβάλλουν και τον ίδιο τον Πόντο και τη σημαντική του ιστορία.

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για το ευρύτερο ζήτημα της ΜΗ ύπαρξης μεγάλων μουσείων για τον ελληνισμό της Ανατολής, έγραψε ο Στρατής Μπαλάσκας, με αφορμή τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας:

Για ένα Μουσείο του Ρωμαίϊκου της Ανατολής

του Στρατή Μπαλάσκας*

Η ιστορία γνωστή. Η γιαγιά στο τέλος της «Αιολικής Γης» του Ηλία Βενέζη στη βάρκα που την παίρνει μακριά από τα Κιμιντένια της ψάχνει να βρει μια γωνιά να ακουμπήσει το κεφάλι της. Τη δυσκολεύει ένας βόλος στο στήθος του παππού, «λίγο χώμα απ’ τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό, στο ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται. (!) Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου».

-Συνέδριο στην Άγκυρα για το Ποντιακό Ζήτημα στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα πραγματοποιείται στην Άγκυρα με θέμα : «Ο Νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά» στις 9 Απριλίου 2016.

Την διοργανώνει η «Πρωτοβουλία για την Ελευθερία Σκέψης της Άγκυρας» (Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) και η εφημερίδα «Newroz» .

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται  στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από  Τουρκία και Ελλάδα.

Στην Ημερίδα θα απευθύνουν χαιρετισμό οι : Fikret BAŞKAYA και  Sinan ÇİFTYÜREK 

Οι εισηγητές είναι οι εξής:

Ahmet DEMİREL: Οι Διασκέψεις για τον Πόντο στο Πρώτο Κοινοβούλιο

Attila TUYGAN : Από τη Μεταρρύθμιση στην Γενοκτονία

Baskın ORAN : Η  ριζική Εκκαθάριση των Ρωμιών από την Ανατολή, η Ανταλλαγή Πληθυσμών του 1923 από το Α μέχρι το Ω και η Ολοκλήρωση της το 1964

İsmail BEŞİKÇİ : Η Καταστροφή της Εγγύς Ανατολής και το Ποντιακό Ζήτημα 

-Να σώσουμε την προσφυγική περιουσία

Επιστολή-έκκληση του Βλ. Αγτζίδη προς τις προσφυγικές Ομοσπονδίες
ΟΠΣΕ-ΠΟΕ-ΠΟΠΣ-ΠΟΘΣ

Η πολιτική αλλαγή που συνέβη στον τόπο μας και η άνοδος στην εξουσία νέων πολιτικών δυνάμεων που δεν φέρουν τα βάρη του παλαιού καθεστώτος, δίνει στον προσφυγικό ελληνισμό τη δυνατότητα να διεκδικήσει αυτά που του στέρησαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες.

Πολλά είναι τα εκκρεμή ζητήματα που εκκινούν από τα της διεκδίκησης της προσφυγικής περιουσίας και την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους Έλληνες της Μαριούπολης και φτάνουν έως την ένταξη της ιστορίας των Ελλήνων της Ανατολής στην εθνική συλλογική Μνήμη μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Η Ανταλλάξιμη Περιουσία

-Πρόσφυγες και Επανάσταση στην Αθήνα

Το προσφυγικό πρόβλημα θα ξεκινήσει για την Ελλάδα με την έναρξη σχεδόν του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και θα πάρει μετά τη συνθήκη της Λωζάννης τεράστιες διαστάσεις.
.
Η Αθήνα για παράδειγμα, έπρεπε να στεγάσει κάπου 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Στο διάστημα 1923-1930 κατασκευάστηκαν οι συνοικισμοί του Bύρωνα, της Καισαριανής, της Νέας Ιωνίας, της Kοκκινιάς, του Υμηττού και του Ταύρου.
.
Από το 1936 μέχρι το 1940, δημιουργούνται ή ολοκληρώνονται οι οικισμοί των Λεωφόρων Αλεξάνδρας και Συγγρού, Νίκαιας, Δραπετσώνας, Ελληνικού, Ερυθρού Σταυρού, Στέγης Πατρίδος, της Νέας Φιλαδέλφειας, Νέας Σμύρνης, Νέας Kαλλικράτειας, Νέας Ερυθραίας, Δουργουτίου, Αγίου Ιωάννη Ρέντη και Αγίων
Αναργύρων Πειραιά.
.

Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για 12 μεγάλους και 34 μικρότερους προσφυγικούς οικισμούς, με ανύπαρκτες ή ελάχιστες υποδομές, ένα με τέσσερα χιλιόμετρα από την περίμετρο της παλιάς Αθήνας. Ο λόγος βασικά αυτής της χωροθετικής περιθωριοποίησης (πρακτικά, εκτός του αστικού ιστού), ήταν η ανάγκη να μην διαταραχθεί η ησυχία του σχεδόν ισάριθμου γηγενούς πληθυσμού.

 .

Προσέγγιση στην ιστορική εμπειρία της Ανατολής (Πόντος, Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη)-Εκδηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ

 

 

Ενδιαφέρουσες ανοιχτές εκδηλώσεις-συζητήσεις διοργανώνει αυτό το Σαββατοκύριακο  ΣΥΡΙΖΑ σε Κιλκίς και Κατερίνη με θέμα:

 .

«Το θέμα των προσφύγων από τον  Α’ παγκόσμιο πόλεμο και το ζήτημα των Ποντίων με την ματιά της σύγχρονης Αριστεράς.   

.

Οι εθνικισμοί και οι Γενοκτονίες ως μέσο διαμόρφωσης των σύγχρονων κρατών»
– Προσέγγιση στην ιστορική εμπειρία της Ανατολής (Πόντος, Μ..Ασία, Ανατολική Θράκη)«

 .

Ο Μ Ι Λ Η Τ Ε Σ

.

-Κυριακή 19 Οκτωβρίου στο Μεσόβουνο: θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ

Τιμάμε τα 73 χρόνια από το α’ Ολοκαύτωμα (1941) του Μεσόβουνου
και τα 70 από το δεύτερο (1944):

Μεσόβουνο Κοζάνης: το Χωριό της Αντίστασης

διαβάστε τη συγκλονιστική  μαρτυρία στα ποντιακά του αυτόπτη μάρτυρα Αντώνη Παραστατίδη

-Γιατί δεν πάω στην Παναγία Σουμελά

Γιατί δεν πάω στην Παναγία Σουμελά

του «Houperin Asarcikli«

Πριν από μένα, μόνο μια γενιά Τζανών/Πετράντων γεννήθηκε στη σύγχρονη Ελλάδα. Όλες οι προηγούμενες γενιές των προγόνων μου, γεννήθηκαν στον Πόντο.
Στη σύγχρονη Ελλάδα βρίσκονται τα οστά και τα ταφία του πατέρα μου Βασιλείου και του πάππου μου Νικόλα. Τα οστά του λυκοπάππου μου Μανουήλ, του αρκοπάππου μου Γρηγορίου και όλων των υπολοίπων προπατόρων, βρίσκονται στον Πόντο.

Εκεί δηλαδή που διάφοροι λαοί, από αρχαιοτάτων χρόνων, αναμίχθηκαν, ζυμώθηκαν, πολέμησαν, παντρεύτηκαν, γέννησαν και πλήθυναν.
Από τον αρχαιοελληνικό αποικισμό, την εξάπλωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Ελληνιστική εποχή, τη Ρωμαϊκή επέκταση, τον εκχριστιανισμό και τη μετεξέλιξη σε Ελληνορωμαϊκή Αυτοκρατορία, την ημετέρα Ρωμανία.

Στο πέρασμα τόσων αιώνων, προστέθηκαν πολλοί στο έθνος των Ρωμαίων και πολλοί επίσης αποκόπηκαν απ` αυτό. Κύριο χαρακτηριστικό η ορθόδοξη πίστη. Horom μας έλεγαν οι Αρμεναίοι κι αυτό έλεγαν επίσης οι παππούδες μας: «Εμείς Ορωμαίοι είμες».

Τέκνα μαρτύρων και ομολογητών, στο διάβα των αιώνων, μάτωσαν, δεινοπάθησαν, πιέστηκαν, αλλά άντεξαν. Δεν «μανίχαιψαν», δεν «αρμένεψαν», δεν «τούρκεψαν», δεν «προτεστάντεψαν». Παρέμειναν Ρωμιοί. Περήφανοι, άκαμπτοι, αλύγιστοι και πραγματικοί κληρονόμοι της Ρωμανίας, της ψυχής και των συμβόλων της.
Ένα από τα σύμβολα αυτά, ίσως το σημαντικότερο, είναι η Μονή της Παναγίας Σουμελά. Η Μονή που γνώρισε μεγάλη άνθηση από τα μέσα του 19ου αιώνα, με τις κτιριακές προσθήκες και την ευνοϊκότερη αντιμετώπιση θρησκευτικών δραστηριοτήτων των «απίστων» από τις αρχές, μετά τις μεταρρυθμίσεις.

-Για την αληθινή ελληνοτουρκική φιλία

από: http://epontos.blogspot.gr/2014/04/Pontos17.html

 

Δείτε τα δικά μας, για τη συνάντηση Ποντίων από τις δύο χώρες και όσων μοιράζονται την μουσική απόλαυση που προσφέρει ο ποντιακός πολιτισμός:

 

-ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ της ΤΟΥΡΚΙΑΣ

-Vahit Tursun: Ένας ελληνόφωνος γράφει στην “Radikal”

-Ömer Asan. Μια συνέντευξη

-To ελλαδικό Βαθύ Κράτος και η Συνθήκη της Λωζάννης

Υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;

Ο όρος «Βαθύ Κράτος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον σκληρό εξουσιαστικό και ιδεολογικό  πυρήνα μιας χώρας, όπου η κυρίαρχη ιδεολογία, οι προσωπικές φιλοδοξίες για αστείρευτη διαχείριση εξουσίας, τα οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν ένα παράκεντρο δύναμης που επηρεάζει την μορφή της εξουσίας που ασκείται στη χώρα αυτή.

Το πιο εμφανές και κραυγαλέο «Βαθύ Κράτος» υπήρχε στην Τουρκία με τους κεμαλικούς και το στρατό, όπου, αφού δημιούργησαν τη χώρα και κατασκεύασαν το έθνος, στη συνέχεια ήλεγχαν αποφασιστικά το μόρφωμα που προέκυψε από το 1922. Το τουρκικό «Βαθύ Κράτος» αποτελεί την κορυφαία περίπτωση στο σύγχρονο κόσμο,  ύπαρξης εξουσιαστικού παρακρατικού μηχανισμού, το οποίο δημιουργήθηκε ως συνέχεια των Νεότουρκων και των μηχανισμών που διέπραξαν τις Γενοκτονίες κατά των χριστιανικών λαών της Ανατολής..

Το ερώτημα για τα καθ’ ημάς είναι εάν υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;

Τουρκικής μορφής σκληρό «Βαθύ Κράτος»  θα δημιουργηθεί μόνο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -και κυρίως μετά τον Εμφύλιο- ως μια σύνθεση εξαρτημένων πολιτικών δυνάμεων από τους Αμερικανούς -διαδόχους των Βρετανών στην κυριαρχία της χώρας- των δωσίλογων της Κατοχής, αλλά και των παλιών συντηρητικών, φιλομοναρχικών, παλαιοελλαδικών και αντιπροσφυγικών κέντρων του Μεσοπολέμου.

Σημαντικά ίχνη Βαθέος Κράτος θα εντοπίσουμε και την εποχή του Διχασμού (1915), όταν τα παράκεντρα εξουσίας  ελεγχόμενα από τον Ιωάννη Μεταξά και Γεώργιο Στρέιτ, θα επιβάλλουν τη φιλογερμανική ατζέντα στο Μονάρχη και θα εκδιώξουν τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο και θα συγκροτήσουν τα φασιστικού τύπου τάγματα εφόδου που έμειναν γνωστά ως «Επίστρατοι» και έπνιξαν στο αίμα την Αθήνα το 1916 εκτελώντας εν ψυχρώ Βενιζελικούς και Μικρασιάτες πρόσφυγες.

-Tα κείμενά μας για τη Μικρασιατική Καταστροφή

91 χρόνια  πριν, το δράμα της Ανατολής βρέθηκε στην κορύφωσή του. Οι ξενόδουλες κυβερνήσεις της Ελλάδας (κυρίως δεξιές μοναρχικές, αλλά κι οι βενιζελικές) υποταγμένες στους ξένους αφέντες επέτρεψαν να κυριαρχήσει στην Ανατολή μια από τις πιο αιματοβαμμένες εκδοχές του ρατσιστικού-μιλιταριστικού εθνικισμού: ο κεμαλισμός.  Καμιά σφαίρα δεν θα φτάσει από την Ελλάδα στους αντάρτες του Πόντου, γιατί το απαγόρευσαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές. Θα απαγορευτεί στους Μικρασιάτες να δημιουργήσουν δικό τους στρατό για να προστατεύσουν την πατρίδα τους και να  αντισταθούν στους κεμαλιστές. Οι ξενόδουλοι-εξαρτημένοι  κυβερνήτες της Ελλάδας θα απαγορεύσουν τον ίδιο το λαό να σώσει τον εαυτό του ένοπλα. Τον παρέδωσαν με πλήρη συνείδηση για το τι θα ακολουθούσε  σε μια ακραία δολοφονική εθνικιστική μηχανή, αυτή του Μουσταφά Κεμάλ. Τη Σμύρνη την εγκατέλειψαν χωρίς να ρίξουν μια τουφεκιά, έστω για την τιμή των όπλων.

Γιουσουφακια βέβαια του κεμαλικού εθνικισμού και της παλαιοελλαδίτικης ξενοδουλείας υπήρξε και η ανόητη, επίσης ξενόδουλη, ψευτοαριστερά των Πουλιόπουλου-Μπεναρόγια, που ακολούθησε τότε μια δωσιλογική πολιτική. Αντί να προσπαθήσει να συμφιλιώσει τους λαούς της Μικράς Ασίας και να  οργανώσει ένοπλα τις χριστιανικές και μουσουλμανικές μάζες, ενάντια σε κάθε εθνικισμό, δημιουργώντας σοβιέτ στα μικρασιατικά χωριά και τις πόλεις έπαιξε το ρόλο της πέμπτης φάλαγγας-χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία βέβαια βέβαια- και του υποστηριχτή της κεμαλικής νίκης και κατά συνέπεια της βίας ενάντια στις άτυχες μειονότητες. Αυτή η στάση δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.  Είναι ένας απλός και γνήσιος αντιλαϊκός δωσιλογισμός.

 Όμως η βασική ευθύνη βαραίνει τη Δεξια της Ελλάδας, τον Ιωάννη Μεταξά προσωπικά, το θεσμό της μοναρχίας, αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που εγκατέλειψε το εγχείρημα της απελευθέρωσης των απειλούμενων ελληνικών, αρμενικών, ασσυροχαλδαϊκών και κιρκασιανών πληθυσμών στα χέρια των δεξιών ντεφετιστών,  των εθνικών απατεώνων-δολοφόνων του Λαϊκού Κόμματος.

 Ελπίζοντας ότι θα είμαστε χρήσιμοι σε κάποιους συντρόφους μας, θυμίζουμε στην ανάρτησή μας αυτή μερικά απ’ τα άρθρα που έχουμε ανεβάσει για το θλιβερό αυτό ζήτημα, που ακόμα διχάζει την ελλαδική κοινωνία, προκαλώντας μεγάλη αμηχανία στους προσφυγικούς  πληθυσμούς (Πόντιους, Μικρασιάτες, Ανατολικοθρακιώτες) που ακόμα βιώνουν το ρατσισμό και την απόρριψη -αυτή τη φορά σε επίπεδο ιστορικής ερμηνείας και καθεστωτικής ιδεολογίας.

-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

-Κεμάλ Ατατούρκ, ο δολοφόνος!

-Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς

-Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!

…για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας

-88 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή

-1 Νοεμβρίου 1920: οι μοιραίες εκλογές που έκριναν την ιστορία

-Το ύστατο “ΟΧΙ” ενός μικρού ανθρώπου…

-Μια αριστεροποντιακή κηδεία!!!

Άιντε, και στα δικά μας σύντροφοι!

 

Ο Καναλιώτης έγραψε:

                           

-Μήτσος Παρτσαλίδης: ο πρώτος κόκκινος δήμαρχος

Ο Μήτσος Παρτσαλίδης υπήρξε μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα.  Το 1934 εξελέγη δήμαρχος στην πόλη των καπνεργατών, την Καβάλα και έτσι υπήρξε ο πρώτος «κόκκινος» δήμαρχος. Το αφιέρωμα αυτό βασίζεται:
-σε ένα κείμενο του Φ. Γκερλεκτσή που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μνήμη» του Συλλόγου Μικρασιατών ν. Καβάλας,
-σε κείμενο του Κώστα Παλούκη από το καλό ιστολόγιο http://raskolnikovgr.blogspot.com/ και
-σε κείμενο του ιστορικού Νίκου Ε. Καραγιαννακίδη….

Προσφυγική η πρώτη «κόκκινη» Δημοτική αρχή της Καβάλας και της χώρας

του Φάνη Γκερλεκτσή

Είναι ευρύτερα γνωστό ότι η Καβάλα ανέδειξε «τον πρώτο κομμουνιστή Δήμαρχο της Ελλάδας» και ότι ήταν για πολλές δεκαετίες ένα από τα «κάστρα» του εργατικού και επανα-στατικού κινήματος της χώρας και των Βαλκανίων. Αν και στα θέματα αυτά τον βαρύνοντα λόγο τον έχουν οι ιστορικοί, αξίζει κι ένα περιοδικό έντυπο των απογόνων των προσφύγων της Μικράς Ασίας, όπως η «Μνήμη», να καταπιαστεί με πλευρές του θέματος. Όχι μόνον επειδή ακατάλυτοι δεσμοί δένουν τον κάθε γόνο καβαλιώτικης προσφυγικής οικογένειας, και μάλιστα μικρασιατικής, με εκείνη την εποχή και τους αγώνες της, αλλά και γιατί πρόσφυγες ήταν κυρίως οι εργάτες και μικροεπαγγελματίες που έδωσαν τη μάχη για την «κατάληψη» της δημοτικής αρχής του μεγαλύτερου βιομηχανικού κέντρου ανάμεσα στην Θεσσαλονίκη και την Πόλη και πρόσφυγες υπέστησαν τις συνέπειες. Ο Παρτσαλίδης, εκτός από κομμουνιστής που ήταν την εποχή εκείνη, ήταν κι ο πρώτος πρόσφυγας που έγινε Δήμαρχος μεγάλης πόλης.

-Η κρίση από τη σκοπιά του προσφυγικού ελληνισμού

Ένας φίλος μας έστειλε ένα  πολύ καλό κείμενο τoυ Κωσταντινουπολίτη, καθηγητή στο ΕΜΠ Νίκου  Ουζούνογλου, που εκφράζει τον ελληνισμό της Ανατολής (που συνετρίβη από τις ίδιες δυνάμεις που οδήγησαν στη σημερινή κρίση), δημοσιεύτηκε στο Ενημερωτικό Δελτίο του Νέου Κύκλου Κωνσταντινουπολιτών (Ιούλιος 2011). Το αναδημοσιεύουμε:

 Η παρατεταμένη  κρίση που βρίσκεται η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήταν αναμενόμενη εδώ και πολλά χρόνια αφού όλες  οι προϋποθέσεις για να έλθει είχαν ετοιμαστεί από τις πολιτικές ηγεσίες που κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες.  Εδώ και πολλά χρόνια έχει εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε όραμα  και βούληση για ανάπτυξη και δημιουργία από τις πολιτικές ηγεσίες. Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες η  όλη οικονομική ιδεολογία βασίστηκε στον συνεχή  δανεισμό από το εξωτερικό,  σε συνδυασμό με την διαφθορά που ενορχηστρώθηκε με την συνεργασία πολιτικών των κυβερνώντων κομμάτων που είχε σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρίσκεται στο επίπεδο της διαφθοράς μεταξύ των πρώτων χωρών παγκοσμίως. Αν δει κανείς την διεθνή  αξιολόγηση του επιπέδου της  διαφοράς βλέπει την χώρα μας δυστυχώς με τον δείκτη 3.5 να έπεται από το Μαλαούι με αντίστοιχο δείκτη 3.4 (http://en.wikipedia.org/wiki/Corruption_Perceptions_Index). Με την διασπάθιση των δημόσιων πόρων, κυρίως κάνοντας κατάχρηση της πραγματικής εξωτερικής απειλής,  σπαταλήθηκε ποσό περίπου 150 δισεκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 1996-2004. Η αναποτελεσματική  αξιοποίηση των πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. το Υπουργείο Υγείας είχε μόλις 10% απορροφητικότητα από τα κονδύλια της Ε.Ε. επειδή δεν είναι δυνατή η εφαρμογή διαδικασιών που εμπεριέχουν διαφθορά και έτσι χάθηκαν τεράστια ποσά  σε όφελος της Υγείας).

Σε όποιες δε περιπτώσεις υπήρξε απορρόφηση Κοινοτικών κονδυλίων,  με την κακοδιαχείριση που ακολουθήθηκε, προέκυψαν καταστροφικά αποτελέσματα  για τον παραγωγικό δυναμικό της χώρας σε πολλούς τομείς και πρωτίστως στην αγροτική βιομηχανία. Με τις παράλογες επιδοτήσεις ο αγροτικός τομέας οδηγήθηκε σε κατάρρευση.  Βέβαια όλα αυτά συνδυάστηκαν με την παλινόρθωση του παλαιοκομματικού συστήματος και την εγκατάλειψη ουσιαστικής πολιτικής δράσης για την επίλυση των ζωτικών ζητημάτων του τόπου. Κορυφαία εκδήλωση του παλαιοκομματισμού είναι ο νεποτισμός και το κυλιόμενο κλειστό σύστημα της οικογενειοκρατίας που δεν περιορίζεται σε τρεις δυναστείες αλλά και σε πολλές μικρότερες με έντονο τοπικιστικό χαρακτήρα. Οι αιτίες αυτές  έχουν  οδηγήσει στην ζοφερή κατάσταση στην χώρα  που το παρών πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι αδυνατεί να ανταπεξέλθει.

-Γενοκτονίες στο όνομα του Ισλάμ

Το αφιέρωμά μας αυτό γίνεται με  αφορμή ένα συνέδριο με θέμα «ΤΟ  ΙΣΛΑΜ  ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ»  που διοργανώνεται στις 11 Ιουνίου:  «Θα οργανωθεί συνέδριο με θέμα ¨Το Ισλάμ στην Ελλάδα (İslam in Greece). Στο συνέδριο που θα οργανωθεί στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 2011 θα τεθούνε θέματα όπως η συμβίωση των μουσουλμάνων με τις κοινωνίες στις Ευρωπαϊκές χώρες, οι κατασκευές τζαμιών στις πόλεις της Ευρώπης, καθώς και η ανεκτικότητα έναντι των μουσουλμανικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους..»

 Η σφαιρική γνώση  για τις σχέσεις αυτές είναι πολύ σημαντική για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις με σίγουρο και μόνιμο τρόπο. Η αξιοπρεπής  ένταξη των μουσουλμάνων μεταναστών στη σύγχρονη Ελλάδα, η αναγκαία διευκόλυνση τους  για τη δημιουργία νόμιμων λατρευτικών χώρων προϋποθέτει την πλήρη γνώση, επειδή καμιά αληθινή σχέση δεν μπορεί να βασιστεί σε μύθους και πλάνες. Είναι ανάγκη να υπάρχει η  γνώση, ώστε να προκύπτει αβίαστα η διάκριση μεταξύ του Ισλάμ ως μονοθεϊστικής θρησκείας και της χρήσης του από τον τουρκικό εθνικισμό για να να αντιμετωπιστεί ριζικά η ισλαμοφοβία και η ρατσιστική ακροδεξιά. Πιστεύουμε ότι η συγκάλυψη και η ωραιοποίηση οδηγούν στην ενίσχυση των ρατσιστικών στερεοτύπων.

Βασικός πυλώνας των γνώσεων αυτών είναι η συνειδητοποίηση:

α) ο σύγχρονος ελληνισμός -ως μετεξέλιξη της ελληνορθόδοξης Ρωμιοσύνης στην εποχή  των εθνών-  διαμορφώθηκε αποκλειστικά και μόνο σε αντιπαράθεση με το τουρκικό Ισλάμ

β) Μέχρι το 1922, ακόμα και με το πογκρόμ της Πόλης του 1955, το Ισλάμ χρησιμοποιήθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό ως το ιδεολογικό εργαλείο για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών και τη βίαιη μεταφορά του κεφαλαίου των χριστιανικών αστικών στρωμάτων σε μουσουλμανικά αντίστοιχα, που δημιούργησε αποκλειστικά ο τουρκικός στρατός.

-Περί Ποντίων…Πιλάτων

Ασελγώντας στην  προσφυγική Μνήμη

Ως γνωστόν, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου αποφάσισε με 3 έναντι 2 ψήφων να απαλλάξει επί της ουσίας τους υπευθύνους της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Δηλαδή αυτούς που:
–ΕΘΕΣΑΝ ΕΚΤΟΣ της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής το Ποντιακό Ζήτημα,
–δεν απέστειλαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ σφαίρα στους Πόντιους αντάρτες και
–παρέδωσαν τους ελληνικούς πληθυσμούς της Ανατολής αφοπλισμένους στους τσέτες του Κεμάλ,
η  Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (η νέα ΠΟΠΣ δηλαδή) εξέδωσε ανακοίνωση -μνημείο υποκρισίας, απόκρυψης της αλήθειας και αμοραλισμού–  όπου λίγο πολύ απάλλασσε και η ίδια τους ενόχους μεταθέτοντας το βάρος στον …..(ανώνυμο) Διχασμό και στη γενικόλογη θέση ότι όλοι είχαν κάποιο μερίδιο ευθύνης.

Για την ΠΟΕ δεν υπάρχουν ονόματα   διαχειριστών της εξουσίας, συγκεκριμένες πολιτικές, πράξεις αντιδραστικές.

Μια θλιβερή ανακοίνωση στη γραμμή: «Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»!

Η ανακοίνωση ανέπτυσσε και ανέλυε θέσεις που συνιστούν  αντιπροσφυγική αθλιότητα, που καλλιέργησαν πολλοί , αλλά είχε  εκστομίσει δημοσίως  ο  Γ. Παρχαρίδης, ως πρόεδρος της ΠΟΕ πριν τις εκλογές –και απ’ ότι φαίνεται πρόεδρος και για τρίτη φορά  των άβουλων προβάτων που συγκροτούν το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών του.

Επιμένει με την ανακοίνωση στην απόφαση που από την πρώτη στιγμή πήρε η ομοσπονδία του, όταν πριν από δύο χρόνια ξεκινούσε η αναψηλάφηση της υπόθεσης από τον κ. Μ. Πρωτοπαπαδάκη: «Είναι ένα θέμα καθαρά νομικό. Δεν θέλαμε να παρέμβουμε καθόλου, για να μην επηρεάσουμε με οποιονδήποτε τρόπο τη διαδικασία». («ΤΑ ΝΕΑ» – Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010 )

Θα προτείναμε ο κος Πρόεδρος να απευθυνθεί σε αυτούς, τις….. «Ενώσεις και τα Σωματεία των προσφύγων και λοιπών αλυτρώτων Ελλήνων» (όπως και στους απογόνους των θυμάτων) και να τους πεί ότι η διοίκηση της μεγαλύτερης εν Ελλάδι ομοσπονδίας Ποντίων θεωρεί ότι θέμα:

«..Είναι ένα θέμα καθαρά νομικό. Δεν θέλαμε να παρέμβουμε καθόλου, για να μην επηρεάσουμε με οποιονδήποτε τρόπο τη διαδικασία..» .

Σε αυτούς οφείλει μιαν απάντηση…σε κανέναν άλλον…

(κλικ για να μεγαλώσει η φωτογραφία από την εφημερίδα της εποχής)

-Το δάκρυ του Ιχσάν Τεβφίκ Κιρτσά

ΤΟ  ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΙΧΣΑΝ ΤΕΒΦΙΚ  ΚΙΡΤΣΑ

του Ηλία Ακριτίδη geminlis@hotmail.gr

Αυτοσχέδιος κοινωνικός παρατηρητής  ευπαθής  στα ανθρώπινα δεινά, δικά μας και ξένα,  αισθάνομαι τον αχό μιας αέρινης ξωτικής νοσταλγίας που έρχεται απ την εκείθεν πλευρά του Αιγαίου, στοιχειώνει τους γύρω μου, διαποτίζει τις καθημερινές αντιδράσεις και πολλές φορές μονοπωλεί τις τρικυμισμένες συζητήσεις στις συντροφιές μου.

ΜΕΣΟΒΟΥΝΟ (ΚΡΕΜΙΤΣΑ) ΙΟΥΝΙΟΣ 2010 Οι οργανοπαίχτες άρχισαν να παίζουν έναν μακρόσυρτο λυπητερό σκοπό  φερμένο ίσως από την περιοχή του Αμπές της Σεβάστειας του Πόντου. Ο στίχος που συνήθως τραγουδούσαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας πάνω στον σκοπό αυτό ήταν:

Μάνα σταυρόν ‘κι θα ευρίκ’ς //σ΄ερήμον το ταφόπο μ’ // μόνον τα ξεροχόρταρα // θα δείκνε σε τον τόπον ///

[ Μάνα σταυρό δεν θα βρεις// στον έρημο τον τάφο μου//μόνο μερικά ξεροχόρταρα// θα σε δείχνουν το μέρος του τάφου]

-Άρης Αλεξάνδρου

…ένας ρωσοπόντιος ήτανε και αυτός! 

Γιος του Βασίλη Βασιλειάδη, Έλληνα από την Τραπεζούντα και της Πολίνας Άντοβνα Βίλγκεμσον, εσθονικής καταγωγής, ο Αριστείδης Βασιλειάδης, που αργότερα αυτοονομάστηκε Άρης Αλεξάνδρου, γεννημένος το 1922 στο Λένινγκραντ (Aγία Πετρούπολη), ήρθε με τους γονείς του το 1928 και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη, και λίγο αργότερα στην Αθήνα.

  Επιστροφή

Έτσι που γυρίσαμε

γυαλίζουνε οι ράγιες στο σκοτάδι