-Μια καλή ανάλυση των αναρχικών για τα συλλαλητήρια

Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Α΄)

Είναι εθνικιστικό το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία;

Η επαναφορά στο προσκήνιο του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος και ο «Μαύρος Κύκνος»(*) του ογκώδους συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία, μας υποχρεώνει να τοποθετηθούμε συνολικά για τα εν λόγω ζητήματα.

Και τα ζητήματα που ανοίγονται είναι πράγματι πολλά και ευρεία. Θεωρούμε, πως είναι μια καλή ευκαιρία ξεκαθαρίσματός τους από την πλευρά μας, καθώς η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμης σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο συλλαλητήριο, ας πούμε ευθύς εξ αρχής πως το θεωρούμε περισσότερο εθνικού παρά εθνικιστικού χαρακτήρα και πως ως τέτοιο θα το προσεγγίσουμε. Πολύ περισσότερο, δε, όταν είναι φανερό, για όσους θέλουν να το δουν, πως πίσω από τον εθνικό χαρακτήρα υποκρύπτονται βαθιές  κοινωνικές διεργασίες που σχετίζονται άμεσα με τον οικονομικής υφής εξανδραποδισμό της τελευταίας δεκαετίας.

-Αντιδρώντας στη φασιστική καταστολή ενάντια στον κουρδικό λαό

Κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου στη Νέα Ερυθραία από την αναρχική ομάδα “Ρουβίκωνας”

Σε κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου προχώρησαν το μεσημέρι, μέλη της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας.

Τα μέλη της ομάδας εισέβαλαν αιφνιδιαστικά στο κτίριο που βρίσκεται επι της οδού Κ. Βάρναλη στη Νέα Ερυθραία και ανήρτησαν πανό που γράφει: «Αλληλεγγύη στους Τούρκους και Κούρδους Αγωνιστές».

«Οχι άλλοι νέοι νεκροί ήρωες και καπηλεία…..»

του Κάιν (Παναγιώτης Παπαδόπουλος)

«Οχι άλλοι νέοι  νεκροί ήρωες και καπηλεία…..

Τα εμπρηστικά καλέσματα για «Μαύρο Δεκέμβρη» μέσα κι έξω απ τις φυλακές είναι λανθάνουσα και αδιέξοδη αντίδραση στην εξουσιαστική βαρβαρότητα και δεν είναι σε καμία περίπτωση «Τιμή» τής μνήμης τού δολοφονημένου αδερφού μας Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Τα γεγονότα τού Δεκέμβρη τού 2008 δέν είχαν καμμία πρόταση για ένα καλύτερο Κόσμο παρά μόνο το αυτοκαταστροφικό «μήνυμα» τής χαράς τής καταστροφής.

-Η Πάντειος και οι 200 (;) μαλάκες «αντεξουσιαστές»….

Επανάσταση ;  Ναι! Αλλά για ποιόν;

[Από τον Χαμί Νατζάφι στους άτυχους (σοβιετο) Πόντιους]

Ποιός δεν θυμάται το 15χρονο αφγανόπουλο, που έπεσε θύμα του αυτονομαζόμενου «Επαναστατικού Αγώνα» και του ανορθολογισμού κάποιων αυτοχρισμένων επαναστατών, τάχα υποστηρικτών τόσο των μεταναστών όσο και των προλετάριων. Μόνο που τα πραγματικά τους θύματα έως τώρα ήταν ένα 15χρονο αφγανόπουλο, οι τρεις της Marfin και μια ομάδα Ποντίων προλετάριων, προσφύγων από το Καζαχστάν.

Την Πέμπτη, 7 Ιουνίου 2012, κάποιοι Πόντιοι πρόφυγες από την τ. ΕΣΣΔ τιμούσαν τα 40ήμερα ενός αγαπημένου προσώπου που είχαν χάσει. Έκλειναν τον κύκλο του 40ήμερου θρήνου  με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν να κάνουν, μ’ ένα μνημόσυνο. Ο χώρος της δεξίωσης ήταν κοντά στη Πάντειο, σε μια ποντιακή ταβέρνα και αυτοί έτυχε λόγω του  πένθους να φορούν όλοι μαύρα, άντρες, γυναίκες, παιδιά…

Βρέθηκαν όμως σε λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Όπως ακριβώς οι δολοφονημένοι της Μαρφίν και o  Χαμί Νατζάφι

Στην Πάντειο γινόταν μια εκδήλωση για τον Επαναστατικό Αγώνα. Κάποια στιγμή, κάποιοι ενημέρωσαν τους συμμετέχοντες ότι κάπου έξω Χρυσαυγίτες δέρνουν μικρεμπόρους μετανάστες. Και μιας και οι υποστηρικτές του «Επαναστατικού Αγώνα» θεωρούν τον εαυτό τους ως υποστηρικτή του προλεταριάτου και αναγνωρίζουν ως τέτοιο το παραβατικό μικρεμπόριο, εφόρμησαν να «την πέσουν» στους Χρυσαυγίτες. Μόνο που οι Χρυσαυγίτες είχαν γίνει καπνός απ’ την περιοχή…  Κι οι μόνοι μαυροφορεμένοι στον περίγυρο της Παντείου ήταν  οι άτυχοι οι Πόντιοι από την πρώην ΕΣΣΔ.

Η αμάθεια, ο φανατισμός, η στερεοτυπική σκέψη, ο τσαμπουκάς, το νταβατζιλίκι και  η περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής έκαναν έξαφνα την εμφάνισή τους, στο πρόσωπο των αγανακτισμένων «αντεξουσιαστών» που αναζητούσαν «χρυσαυγίτες».  Ο κάθε άνθρωπος με τα μαύρα για αυτούς τους ημίτυφλους ήταν και ένας χρυσαυγίτης.

Φορώντας κράνη και κρατώντας στυλιάρια , επιτέθηκαν με μανία στους ανυποψίαστους ανθρώπους, στέλνοντας τρεις στο νοσοκομείο.

Πέτυχαν διάνα τους στόχους τους -έστω και ανάποδα-  εάν ήθελαν αυτό, που μια προκήρυξη κάποιων απ’ αυτούς έλεγε παλιότερα: «Το στρατηγικής ση­μασίας ζήτημα για εμάς είναι το πώς με τις ενέργειές μας θα διαρρήξουμε τις κοινωνικές σχέσεις που συντηρούν αυτό τον κόσμο. «

Η  ανάποδη σκέψη, ο μιλιταρισμός στα κείμενα και τα μυαλά διαφόρων που υποδύονται τους αυθεντικούς  εκπροσώπους των προλετάριων, αλλά αδυνατούν να διακρίνουν τον αληθινό προλετάριο, ήταν εκεί εκείνη τη στιγμή!!!

-Ένας αλλιώτικος Χριστός

(…..στο πνεύμα των ημερών…..)

.

επιμέλεια: Σάρα Χαλκίδη

.

Παρίσι 1878: O  Κropotkin επισκέπτεται το studio του Ρώσου γλύπτη   Mark Antokolski μαζί με τον συγγραφέα Ιβαν Τουργκενιεφ.

.

.

Kαι οι δύο είναι θαυμαστές του. Ο γλύπτης μόλις έχει ολοκληρώσει το άγαλμα του « Ο Χριστός ενώπιον του λαού».

«Είναι πασίγνωστη η εντυπωσιακή ομορφιά του αγάλματος του Χριστού– αναφέρει ο Κροπότκιν.

.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η ασυνήθιστη θλίψη στο πρόσωπο του Χριστού , καθώς στέκει μπροστά στον όχλο που κραυγάζει: «Σταύρωσον αυτόν!»

.

Συγχρόνως εντυπωσιάζει η δύναμη της μορφής του Χριστού ,ιδίως αν το δεις από πίσω , μοιάζει με υγιή, γεροδεμένο χωρικό δεμένο με σκοινιά.

 .

-Κοίταξε τον τώρα από πάνω , μου είπε ο Τουργκένιεφ. Θα δεις στο κεφάλι του μεγάλη δύναμη, μεγάλη απείθεια.

.

Και ο Τουργκένιεφ ζήτησε από τον Αντοκόλσκι μία σκάλα ,για να δω  το κεφάλι από πάνω. Ο Αντοκόλσκι φέρνει προσκόμματα , αλλά ο Τουργκένιεφ επέμεινε: Πρέπει να το δει είναι επαναστάτης. 

.

-Οι «Μπάσταρδες της ΥΦΑΝΕΤ» στην παγίδα του εθνικισμού

Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα!

.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση διαβάσαμε πολύ προσφατα  στο σάιτ της Κατάληψης της ΥΦΑΝΕΤ στη Θεσσαλονίκη που φέρει την υπογραφή της ομάδας  «Μπάσταρδες με Μνήμη».

 .

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι το αντεξουσιαστικό πνεύμα ήταν κατ’ εξοχήν ουμανιστικό, τοποθετημένο εντελώς κατά των κρατών ως εξουσία ανεξαρτήτως διαχειριστή, εθνικού ή θρησκευτικού.  Ότι δεν ενοχοποιούσαν μαζικά πληθυσμούς, ότι δεν έκαναν καμιά εκχώρηση σε κανένα εθνικισμό ούτε και αποσιωπούσαν τις πρακτικές του ενός αναδεικνύοντας μόνο τα του άλλου.

 .

Δυστυχώς το κείμενο των «μπάσταρδων» κάνει αυτό ακριβώς το πράγμα, καθώς είναι απελπιστικά μονόπλευρο και προκατειλημμένο προς όφελος κάποιων εθνικισμών που καθόρισαν εξίσου -αν όχι και περισσότερο- τη μοίρα της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης, όπως ο ελληνικός.

.

Το κείμενο είναι μονομερές και συγκαλύπτει τη βία του τουρκικού και βουλγαρικού εθνικισμού που ήταν οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι που οι λαοί σύρθηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους και σε μια φοβερή δεκαετία που τελείωσε 10 χρόνια μετά, με τη σφαγή και την καταστροφή της Σμύρνης.

 .

Από το κείμενο -που παρατίθεται μετά το δικό μας σχολιασμό-  λείπουν βασικά στοιχεία ιστορίας, που μας εμποδίζουν να καταλάβουμε το πόσο τελικά είναι  αντεξουσιαστική και φεμινιστική η ματιά των συγγραφέων

 .

Να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι η κριτική μας είναι συντροφική και αφορά τα ιστορικά στοχεία του κειμένου, το οποίο ούτως ή αλλέως χαρακτηρίζεται από μια ευρηματική δομή. Να δηλώσουμε επίσης ότι συμφωνούμε απολύτως με την παρουσίαση της βίας της εξουσίας κατά του λαού και του κινήματος στα χρόνια που ακολούθησαν…

.

Ας πάμε όμως σ’ αυτά που διαφωνούμε: 

.

«Φυλετικός αναρχισμός» ή «Λοβοτομώντας τους πιτσιρικάδες»!

Με μεγάλη έκπληξη ενημερωθήκαμε από το indymedia για το πρόγραμμα ιδεολογικής διαπαιδαγώγισης (Κύκλος Αυτομόρφωσης) του Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια), το οποίο βρίσκεται όπως φαίνεται υπό τον απόλυτο ιδεολογικό έλεγχο της ψευδώνυμης Αντιεθνικιστικής Κίνησης του Νακρατζά.

Το Νοσότρος είναι ένας κοινωνικός χώρος με πλούσια πολιτιστική προσφορά και ενδιαφέρουσα πολιτική δράση. Όμως, όπως φαίνεται, στο ιδεολογικό επίπεδο κυριαρχείται ολοκληρωτικά από απόψεις που κυμαίνονται μεταξύ ενός περίεργου «φυλετικού αναρχισμού» και ενός ανοιχτού ρατσισμού.

Χαρακτηριστικά είναι τα θέματα που προτιμήθηκαν στο πλαίσιο του Κύκλου Αυτομόρφωσης:

–«Ο Φαλμεράγιερ και η εθνική καταγωγή των Ελλήνων«, ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Νάσος Θεοδωρίδης (12/1/2012)

–«Η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι τραγικές για τους κατοίκους συνέπειες της κατάρρευσής της«. Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Αμπντουλχαλίμ Ντέντε (19/1/2012),

-«Η ιστορία της Ελλάδας από εβραϊκή σκοπιά». Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και κάποιος από το Terminal 119 (26/1/2012).

   Ας τα ψιλο-σχολιάσουμε τώρα!

(21-15)=6 ή… το αδιέξοδο της ατομικής τρομοκρατίας!

Καλώς ήρθες 1887 !

Στις 8 Μάρτη του 1887 εκτελέστηκε από όργανα του τσαρικού καθεστώτος ο Αλέξανδρος Ουλιάνοφ, οπαδός της ατομικής τρομοκρατίας και αδελφός του μετέπειτα αρχηγού των μπολσεβίκων Βλαδίμηρου Ίλιτς Λένιν. Αιτία υπήρξε η συμμετοχή του στην προετοιμασία δολοφονικής απόπειρας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου του Γ’.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Εκτός από το χρόνο που πέρασε, άλλαξαν και οι ιεραρχήσεις. Ο θεσμικός ρόλος του τσάρου εξισώθηκε όπως φαίνεται με το θεσμικό ρόλο του πρώτου τυχαίου αστυνομικού που έτυχε να περιπολεί στα Εξάρχεια…