Τα σημεία όπου έπεσαν νεκροί οι 24 του Πολυτεχνείου
Κάθε χρόνο, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, ανακύπτει και ανασύρεται η συζήτηση γύρω από το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης.
Ως απάντηση στους ανιστόρητους ισχυρισμούς, για τη μη ύπαρξη νεκρών, από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973».
Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, επιχειρείται στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη «γενεαλογία» του ζητήματος.
Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, Λεωνίδας, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας«Πολυτεχνείο ’73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες» , «η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη ‘ασυλία’, στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου».
Ως τώρα, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις.
Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.
Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.
Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις
1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).
3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.
4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».
5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).
11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.
12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.
17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ’ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.
23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.
24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.
* Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο ’73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).
Στον Καρλ Μαρξ αφιερώνεται ο τόμος 26 της Μαρξιστικής Σκέψης με αφορμή τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από τη γέννησή του στις 5 Μάη του 1818. Περιλαμβάνει κείμενα του ίδιου του Μαρξ και αναλύσεις σχετικές με το έργο του από Έλληνες και ξένους ερευνητές.
Το αφιέρωμα ξεκινά με κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και αντιπροσωπευτικά κείμενα του Μαρξ: μερικά από τα νεανικά ποιήματά του· η πολεμική του στην «Ιστορική σχολή του Δικαίου» όταν δημοσιογραφούσε στην Εφημερίδα του Ρήνου· η αποτίμησή του της εξέγερσης του Ιούνη του 1848 στο Παρίσι· οι διάσημες «Θέσεις για τον Φόιερμπαχ».
Ακολουθούν αναλύσεις μαρξιστών και άλλων προοδευτικών ερευνητών. Ο Φοίβος Σταύρος Μακρίδης παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Μαρξ, ο Χρήστος Αβραμίδης τον δημοσιογράφο Μαρξ και η Γιάννα Κατσιαμπούρα τη βιογραφία και τη συμβολή της γυναίκας του Τζένυ φον Βεστφάλεν. Ο Ερνέστ Μαντέλ συζητά τις κύριες θεωρητικές συνεισφορές του, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάλυσή του της καπιταλιστικής οικονομίας, ο Φρεντ Μόσλεϊ αναλύει τις λογικές βάσεις του Κεφαλαίου και ο Γκεόργκ Λούκατς διερευνά τις απόψεις του Μαρξ για την κλασική και την άνιση ανάπτυξη. Ακολουθούν άρθρα της Σάντια Σνάιντερ για την ανάπτυξη της πολιτικής σκέψης του Μαρξ στα διάφορα στάδιά της, της Άννας Ασλανίδη για το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, του Σίντνεϊ Χουκ για την πολεμική του Μαρξ στους «αληθινούς σοσιαλιστές» και των Σταύρου Σκεύου και Ηρακλή Χριστοφορίδη για τις απόψεις του Μαρξ για τη διαρκή επανάσταση.
Στην Ιωνία, τον τόπο που ο πολυταξιδεμένος Ηρόδοτος θεωρούσε ως το ωραιότερο μέρος της οικουμένης, άνθισε για πρώτη φορά το ελληνικό πνεύμα. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Τα λιμάνια της Ιωνίας, η Μίλητος, η Πριήνη, η Έφεσος, η Σμύρνη, ήταν από αμνημονεύτων χρόνων το σταυροδρόμι χερσαίων και θαλάσσιων δρόμων, γιατί πολλές από τις πόλεις αυτές υπήρξαν μινωικές και μυκηναϊκές αποικίες πριν επανεποικιστούν από Ίωνες και Αιολείς.
Σπουδαιότερη πόλη της Ιωνίας κατά τον 6ον αιώνα ήταν η Μίλητος, στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου, όπου μπορούμε να πούμε πως γεννήθηκε η φιλοσοφία. Σημαντική επίσης και μακροβιότερη ήταν και η Έφεσος. Τον 6ον αιώνα στα λιμάνια της Μιλήτου μπορούσες να συναντήσεις πλοία από όλες τις μεσογειακές πόλεις και ανθρώπους κάθε φυλής και γλώσσας.
Εκεί έφταναν έμποροι από τα βάθη της Μικρασίας και από πιο μακριά, κι από εκεί ξεκινούσαν πλοία για όλα τα λιμάνια της Μεσογείου και του Εύξεινου. Στην Ιωνία δεν συγκεντρώθηκε μόνο μεγάλος πλούτος αλλά και πάμπολλες πληροφορίες και γνώσεις. Η κοινωνία των ιωνικών πόλεων ήταν η πιο ανοιχτή κοινωνία της εποχής της, και το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη συσσώρευση πλούτου και γνώσεων, έβαλε τον σπόρο από τον οποίο άνθισε η Φιλοσοφία.
Καταρχάς να διευκρινίσουμε ότι αυτός ο τύπος κεφαλόδεσμου δεν φοριόταν μόνο από τους πόντιους αλλά κι από άλλους λαούς στην περιοχή του Πόντου και γενικά του Καυκάσου. Ο Δ.Η. Οικονομίδης, μελετητής της ποντιακής διαλέκτου και γενικά της ποντιακής λαογραφίας, αναφέρει ότι η ζήπκα (το παντελόνι και γενικά όλη η αντρική ποντιακή φορεσιά) φοριόταν από τους Λαζούς πολύ πριν φορεθεί από τους Έλληνες του Πόντου. Ακόμη λέει ότι πρώτοι οι Τούρκοι (μουσουλμάνοι) της περιοχής Τραπεζούντας υιοθέτησαν την φορεσιά αυτή και από αυτούς την πήραν οι χριστιανοί της περιοχής Σάντας και Κρώμνης και στην συνεχεία διαδόθηκε ως νεανική πολεμική στολή και σε κάποιες περιοχές ακόμη και ως γαμπριάτικη στολή.
Μια πολύ σημαντική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς στις 2 Δεκεμβρίου του 2017 , ώρα 7μ.μ στο Επιμελητήριο της πόλης (Στενημάχου 2). Για πρώτη φορά όλες οι απόψεις θα διατυπωθούν και θα κατατεθεί η ερμηνεία δύο κατεξοχήν έγκριτων ιστορικών που έχουν μελετήσει την περίοδο αυτή.
Η πρωτοβουλία για την εκδήλωση ανήκει στον δραστήριο «Όμιλο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό του ν. Κιλκίς» σε συνεργασία με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη. Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι:
–Ανδρέας Αγτζίδης, σ. δάσκαλος, αρθρογράφος-μελετητής της κατοχικής περιόδου και εμφυλίου
Οικογένεια νοσταλγών του Στάλιν στη Γεωργία. Στο βιβλίο της η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς δίνει χώρο και σε όσους δηλώνουν απογοητευμένοι με όσα έφερε η νέα εποχή του καπιταλισμού των ολιγαρχών και της ρωσικής μαφίας, και για τούτο συνεχίζουν να εξυμνούν το μεγαλείο της κομμουνιστικής αυτοκρατορίας.
ΣΒΕΤΛΑΝΑ ΑΛΕΞΙΕΒΙΤΣ
«Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου»
μτφρ.: Αλ. Δ. Ιωαννίδου εκδ. Πατάκης 2015, σελ. 682
Σε ένα κοινόβιο κάπου στην ΕΣΣΔ ζούσαν πέντε οικογένειες. Κάποια μέρα του 1937, μια μητέρα εκτοπίστηκε ξαφνικά στα γκουλάγκ – η ίδια αγνοούσε επί δεκαετίες γιατί. Είχε μια πεντάχρονη κόρη. Την ώρα που την έπαιρναν οι μυστικές υπηρεσίες, ζήτησε από τη γειτόνισσά της να αναλάβει το παιδί. Εκείνη όντως το έκανε, το μεγάλωσε σαν δικό της. Η εκτοπισθείσα επέζησε και επέστρεψε ύστερα από 17 χρόνια ξαναβρίσκοντας την κόρη της. Στη διάρκεια της περεστρόικα, όταν άνοιξαν οι φάκελοι των εγκλημάτων, αναζήτησε τους λόγους της εκτόπισής της. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Την είχε καταγγείλει η γειτόνισσά της για να πάρει ένα δωμάτιο παραπάνω στο κοινόβιο. Γύρισε στο σπίτι της και κρεμάστηκε.
«….A! Να μην ξεχάσουμε και τους μεταμοντέρνους. Το ξερατε εσείς ότι η Ιστορία είναι ένα αφήγημα που ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να το διαβάζει όπως θέλει;Τζάμπα τα μελετούσαμε τα Κεφάλαια τόσα χρόνια. Οικονομικές δομές, κοινωνικές τάξεις και πράσινα άλογα! Πολιτική και οικονομική Ιστορία; Πάλη των τάξεων; Très passé, χρυσό μου. Τώρα ασχολούμαστε με τις έμφυλες σχέσεις, την ιστορία του Αθλητισμού, την ιστορία των συναισθημάτων και άλλα παρόμοια….»
Επικίνδυνα παιχνίδια με την Ιστορία, της Βασιλικής Λάζου
Δε μας ήθελαν να μας πουν τίποτε καινουργιο εκεί στο Ταλίν της Εσθονίας. Καλά κάναμε και δεν πήγαμε. Το έργο, ή καλύτερα το σίριαλ, του αντικομμουνισμού το παρακολουθούμε εδώ και χρόνια. Με τις εξάρσεις και τις υφέσεις του, κατά που φυσάει ο άνεμος.
Ο κομμουνισμός, θα μας λέγαν, είναι ίδιος με το ναζισμό. Και οι δύο ιδεολογίες εγκαθίδρυσαν ολοκληρωτικά καθεστώτα. Και οι δύο άσκησαν πολιτική βία, κόκκινη ο πρώτος, μαύρη ο δεύτερος. Και οι δύο προκάλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Σε σταλινικά γκουλάγκ ή σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, λίγη σημασία έχει. Στάλιν και Χίτλερ, θα υποστήριζαν, εφάρμοσαν την ίδια ανελεύθερη πολιτική με ολέθρια αποτελέσματα για τους λαούς που εξουσίαζαν. Και ούτω καθεξής… Εξ ου και η εξίσωσή τους, ο κοινός ολοκληρωτισμός, και συνακόλουθα η καταδίκη τους. Στο όνομα –προς όφελος αν θέλετε– της (νεο)φιλελεύθερης δημοκρατίας, του μοναδικού συστήματος το οποίο εξασφαλίζει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών.
Εσθονία: Μνημείο τιμής στους ναζί που πολέμησαν ενάντια στη Σοβιετική Ενωση
«Δυστυχώς ο Κουτσούμπας (όπως και η ομάδα που ελέγχει σήμερα το ΚΚΕ) είναι τόσο μαρξιστής, όσο είναι φιλάνθρωπος ο Μιχαλολιάκος….»
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Βλ.Αγτζίδη με αφορμή την εισήγηση του Κουτσούμπα στο χρυσοφόρο όρος, αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια. Η προσπάθεια να πωληθούν χαντρούλες στους ιθαγενείς είναι ενδιαφέρουσα. Όμως λογικό είναι να επιφέρει και την αντίκρουση από τους γνωρίζοντες τις λεπτομέρειες εκείνης της εποχής
Ο Κουτσούμπας, οι Πόντιοι και ο άμοιρος Μαρξισμός….
την Επιτροπή Ιστορίας της Κ.Ε., γνωστότερος των οποίων είναι ο φίλτατος Αναστάσιος Γκίκας. Ο οποίος σ’ ένα βιβλίο που έγραψε κατά παραγγελία αφού αιτιολόγησε τις σταλινικές διώξεις (1937-1949) κατά των Ποντίων, αλλά και των άλλων μειονοτήτων, στο τέλος -αναφερόμενος στο Ποντιακό Ζήτημα- έγραψε με σαφήνεια ότι οι Πόντιοι με το κίνημα για την πολιτική τους χειραφέτηση, πρακτόρευαν ιμπεριαλιστικά συμφέροντα εις βάρος της Τουρκίας, η οποία αντιστάθηκε με το «εθνικοαπελευθερωτικό» κεμαλικό κίνημα. Με δύο λόγια, ο Γκίκας υποστήριξε ότι στην Ποντιακή Τραγωδία ο (ακροδεξιός, ρατσιστής, παρακρατικός δολοφόνος) Τοπάλ Οσμάν ήταν το θετικό στοιχείο και οι Πόντιοι (αντάρτες αλλά και άμαχοι) το αρνητικό. Οπότε δικαίως και νίκησαν οι κεμαλικοί…
Είναι τραγικό όταν χρησιμοποιείς ένα κακογραμμένο κείμενο για να συγκαλύψεις και να αποκρύψεις την αλήθεια.
Πριν δύο βδομάδες κάποιος φίλος μου έστειλε την παρακάτω παραπομπή από τα ιστορικά του Ριζοσπάστη . Το εν λόγω «ιστορικό» κείμενο δημοσιέυθηκε στο Ριζοσπάστη της 23ης Απριλίου 2017 και έχει τον βαρύγδουπο τίτλο:
Ο «καλός» κομμουνιστής (γιατί άραγε;), Αναστάσης Γκίκας, μέλος του τμήματος ιστορίας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αναλαμβάνει εργολαβικά να ξεσκεπάσει αυτούς που χύνουν «το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού» και τολμούν να μιλούν για διώξεις μειονοτήτων που όπως μας λέει «Ποτέ και καμιά δίωξη δεν υπήρξε στη Σοβιετική Ενωση με εθνικά κριτήρια. Τουναντίον, η ΕΣΣΔ υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης, φιλίας και ισότιμης συμβίωσης των 100 και πλέον εθνοτήτων που τη συναπάρτιζαν, καταπολεμώντας κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης, σοβινισμού, εθνικισμού, φυλετισμού κ.ο.κ.»Συνέχεια →
Η Σβετλάνα Αλιλούγεβα γεννήθηκε το 1926 και πέρασε τα νεανικά της χρόνια στο Κρεμλίνο, καθώς η δύναμη του πατέρα της Ιωσήφ Στάλιν μεγάλωνε μαζί με αυτήv της Σοβιετικής Ένωσης. Ογδόντα πέντε χρόνια αργότερα πέθανε μόνη στο αγροτικό Ουισκόνσιν των Ηνωμένων Πολιτειών, ως Λάνα Πίτερς.
Η Σβετλάνα προστατεύτηκε από τις πολιτικές της μαζικής λιμοκτονίας και των δολοφονιών που ο πατέρας της επέβαλε στους Σοβιετικούς πολίτες, αλλά δεν μπορούσε να προστατευτεί από την προσωπική τραγωδία. Έχασε σχεδόν όλους όσους αγαπούσε, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας της, η οποία αυτοκτόνησε, ενώ οι ανηλεείς εκκαθαρίσεις του πατέρα της είχαν θύματα θείους και θείες της, καθώς και τον αγαπημένο της, ο οποίος εξορίστηκε στη Σιβηρία. Συνέχεια →
Τουρκία 1η Μαΐου, οι εργάτες κι ο απόπατος της ιστορίας … !
Οι συνδικαλιστικές ενώσεις της Τουρκία αιτούνται κάθε χρονιά να τους επιτραπεί η πρόσβαση στην πλατεία Ταξίμ ώστε να τιμήσουν την εργατική Πρωτομαγιά και τη μνήμη για 34 εργάτες και εργάτριες που δολοφονήθηκαν την Πρωτομαγιά του 1977. Ελεύθεροι σκοπευτές από ξενοδοχείο Intercontinental. και την ταράτσα της εταιρίας ύδρευσης έριχνα σε 500.000 διαδηλωτές . Στο ξενοδοχείο Marmara το οποίο ήταν κλειστό για το κοινό βρίσκονταν αστυνομικοί και Αμερικανοί σύμβουλοι . Οι τραυματίες 136, ενώ καταγράφηκαν επισήμως 470 συλλήψεις.
Κάποιοι λένε ότι οι νεκροί ήταν 42. Το βέβαιο είναι τα περισσότερα θύματα τα προκάλεσε η επέμβαση της αστυνομίας. Συνέχεια →
Σεμινάριο για την διδασκαλία της Γενοκτονίας των Ελλήνων της οθωμανικής Ανατολής στο Σικάγο
Οι εκπαιδευτικοί σε μια αναμνηστική φωτογραφία με τον Γιώργο Μαυρόπουλο.
ΣΙΚΑΓΟ. Πενήντα περίπου εκπαιδευτικοί Μέσης Εκπαίδευσης από την περιοχή του Σικάγου, παρακολούθησαν ένα εργαστήριο-μάθημα σχετικά με την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τα χέρια των Οθωμανών Τούρκων.
Το εργαστήριο-ημερίδα διεξήχθη την Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017 στο χώρο του Εκπαιδευτικού Κέντρου του Μουσείου Ολοκαυτώματος του Ιλλινόις με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας για την Μικρά Ασία και τον Πόντο.
Διαβάσαμε στον τοπικό Τύπο το γεγονός ότι η δημοτική αρχή της πόλης συμπεριέλαβε τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής στις εκδηλώσεις για την επέτειο των 74 χρόνων από την εκτέλεση 40 πατριωτών από τους Γερμανούς ναζιστές κατακτητές το 1943 στον Σταθμό Κατερίνης.
Οι φίλοι του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν την αποχή και την πραγματοποίηση μιας δικιάς τους, ξεκομμένης, τιμητικής εκδήλωσης.
Παρέδωσαν έτσι την επίσημη εκδήλωση στους «επίσημους» φορείς, συμπεριλαμβανομένης και της Χρυσής Αυγής και αποχώρησαν, αφήνοντάς τους το πεδίο ελεύθερο.
(Παρατίθεται στη συνέχεια η ανακοίνωσή τους.)
Η εκτίμησή μας είναι ότι δεν θα έπρεπε να καμιά περίπτωση να αποχωρήσουν. Ότι θα έπρεπε να μετατρέψουν την εκδήλωση σε μια καταγγελία ενάντια στους υποκριτές της δημοτικής αρχής και τους χρυσαυγίτες νεοναζί, των οποίων οι πολιτικοί πρόγονοι διέπραξαν και αυτό το έγκλημα στο Σταθμό της Κατερίνης.
Και εκτός από αυτή την άμεση παρέμβαση, καλό θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας και οι τρεις βουλευτές που διαθέτει να πιέσουν την κυβέρνηση να θέσει εκτός νόμου τις νεοναζιστικές οργανώσεις…
Η εσωστρέφεια και η αδυναμία σύνδεσης με την κοινωνία είναι δυστυχώς η μεγάλη κληρονομιά των ακτιβιστών του 3% στο σημερινό πλειοψηφικό κυβερνών κόμμα της Αριστεράς.
Διαβάστε το αφιέρωμά μας για τη νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή:
Mια εξαιρετική πρωτοβουλία των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) για τη δημιουργία μιας ξεχωριστής ηλ-σελίδας υλοποιήθηκε.
Να την επισκεφθείτε και να περιπλανηθείτε στο ελληνικό γκουλάγκ, το μεγαλύτερο από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιούργησε η νεοελληνική «εθνικοφροσύνη»…
Η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ) συμμετέχει στο Money Show που λαμβάνει χώρα την Αθήνα από τις 7-9 Ιανουαρίου με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης αφιερωμένης στον Ποντιακό Ελληνισμό. Η εκδήλωση που έχει το γενικό τίτλο: «Ιστορία και Παράδοση του Ποντιακού Ελληνισμού» θα γίνει τη Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου 2017 στις 20.00 στο ξενοδοχείο Χίλτον των Αθηνών, στην αίθουσα «Τερψιχόρη Β’».Συνέχεια →
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν Έλληνας πρίγκιπας, στρατιωτικός και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1782 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Το 1810 κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, όπου στη μάχη της Δρέσδης έχασε το δεξί του χέρι. Τέλος, συμμετέσχε ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης με το βαθμό του υποστράτηγου.
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ελληνική ιστορία που σημάδεψε το μέλλον, υπήρξε ο Διχασμός του 1915 που κορυφώθηκε το 1916 με το περίφημο Ανάθεμα και τα Νοεμβριανά… Ο Διχασμός του 1915 υπήρξε ο πρώτος μεγάλης έντασης και βάθους ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, που καθόρισε τις συμπεριφορές της ελλαδικής πολιτικής ελίτ όλο το επόμενο διάστημα και σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το ιστορικό αυτό φαινόμενο προσεγγίζει από μαρξιστικής πλευράς το καλό περιοδικό Μαρξιστική Σκέψημε ένα πλήρες αφιέρωμα, απαραίτητο βοήθημα σε κάθε μελετητή εκείνης της εποχής. Εξ ημών στο αφιέρωμα συμμετέχει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης με ένα ενδιαφέρον κείμενο για το ρόλο του γερμανικού παράγοντα στην Εγγύς Ανατολή απ΄τα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 21
Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2016
Σε δυο σημαντικές ιστορικές επετείους αφιερώνεται ο νέος τόμος 21 της Μαρξιστικής Σκέψης, τα 100 χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό και τα 80 χρόνια από την Ισπανική Επανάσταση. Περιλαμβάνει ένα εκτενές μέρος πηγών και αναλύσεων για το πρώτο θέμα και μια εκτενή μονογραφία για το δεύτερο. Συνέχεια →
Το Νοέμβριο του 1946 λαμβάνει χώρα μία από τις περισσότερο άγνωστες σφαγές άμαχου πληθυσμού στον ελλαδικό χώρο, η οποία μάλιστα δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη. Η Ξηρόβρυση Κιλκίς, ένα χωριό 465 κατοίκων, στην πλειονότητα τους Πόντιοι πρόσφυγες και αριστεροί, βρέθηκε στο στόχαστρο ελληνικών παραστρατιωτικών οργανώσεων, εξαιτίας της πολιτικής ταυτότητας πολλών από τους κατοίκους της και της ενεργής τους συμμετοχής στην αντίσταση και στο αντάρτικο.
Στις 20 Νοεμβρίου λοιπόν, παραστρατιωτικοί εισέβαλαν στην Ξηρόβρυση και αφού μπλόκαραν τις δύο βασικές εξόδους του χωριού, επιδόθηκαν σε ένα πολύωρο όργιο δολοφονιών και καταστροφών.
Έκαψαν πάνω από 100 σπίτια, σκότωσαν 47 αμάχους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά και τραυμάτισαν πολλούς ακόμη. Η χωροφυλακή του Κιλκίς, ενώ επιβεβαιωμένα είχε πληροφορηθεί την επικείμενη επίθεση, φυσικά δεν έπραξε τίποτα συγκαλύπτοντας πλήρως το έγκλημα.
Στο εθνικό ζήτημα –ένα ζήτημα εξαιρετικά επίκαιρο λόγω της ακραίας όξυνσης των εθνικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης– αφιερώνεται ο νέος τόμος 19 της Μαρξιστικής Σκέψης. Περιλαμβάνει κείμενα επιφανών μαρξιστών αλλά και σύγχρονες αναλύσεις, που καλύπτουν ποικίλες πλευρές του θέματος: η μαρξιστική θεωρία για το έθνος, η εμπειρία της ΕΣΣΔ, τα απελευθερωτικά κινήματα των λαών, η καταπίεση των νέγρων, οι διακρίσεις σε βάρος των αυτόχθονων πληθυσμών στην Ινδία, τη Νότια Αφρική και αλλού, ο αντισημιτισμός.
Ο τόμος χωρίζεται σε δυο μέρη, ένα με πηγές και ένα με πρόσφατες αναλύσεις.
Στη μνήμη της Ακρίβως Σαλή – Κρίκη,
που σήμερα αποχαιρετήσαμε
.
Ήταν πρωτοχρονιά του 1948. Σαράντα πέντε Χαλκιδικιώτισσες ήταν έτοιμες για το μεγάλο ταξίδι προς ένα άγνωστο γι’ αυτές προορισμό. Απ’ την ταράτσα του παλιού καπνομάγαζου στην οδό Ολύμπου 2 της Θεσσαλονίκης, όπου τις είχαν φυλακίσει, έβλεπαν την Άνω πόλη.
.
Δεν ήξεραν αν και πότε θα ξαναγυρίσουν, αν έπρεπε να πάρουν μαζί τους ή να αφήσουν τ’ ανήλικα παιδιά τους… Κείνο που ήξεραν, ήταν αυτό που τους «σφύριξε» ο καλός Κρητικός φρουρός τους. Θα τις μετέφεραν από εκεί και θα τις πήγαιναν για …«αναμόρφωση». Ούτε που ‘ξεραν τη λέξη…
Μία συνταρακτική κινηματογραφική μαρτυρία της Στράτης (Ευστρατία) Λαγουτάρη-Dawood, η οποία έθεσε τις ιστορικές και καλλιτεχνικές της γνώσεις στην υπηρεσία της ιστορικής έρευνας. Η δημιουργός, καθοδηγούμενη από την ευγενική φιλοδοξία να υπηρετήσει την πατρίδα που τη γέννησε, πρόσφερε το πιο πολύτιμο δώρο: τη συνεισφορά της στην αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας, η οποία στην Ελλάδα θάβεται, δυστυχώς, πολύ συχνά για ανομολόγητους λόγους.Συνέχεια →
Σαν σήμερα, 2 Ιουνίου 1962 βάφτηκε στο αίμα η ειρηνική διαδήλωση των εργατών του εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής της πόλης Νοβοτσερκάσκ.
Καταλύτης των τραγικών αυτών γεγονότων ήταν η άθλια οικονομική κατάσταση στον «παράδεισο» της ΕΣΣΔ. Από τις αρχές της άνοιξης είχαν ήδη αρχίσει να παρατηρούνται ελλείψεις στο ψωμί και ο Χρουστσόφ τότε για πρώτη φορά αποφάσισε να αγοράσει σιτηρά από το εξωτερικό.
«Υπάρχει και συνευθύνη της Γερμανίας. Το Γερμανικό Ράιχ ήταν συνεργός», Γκρέγκορ Γκίζι εκπρόσωπος της Αριστεράς (Die Linke)
Ιδιαίτερη σημασία έχει η αναγνωριση από το γερμανικό κοινοβούλιο της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και αυτό γιατί η Γερμανία του Καϊζερ κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε σύμμαχος των Νεότουρκων και έκλεισε τα μάτια μπροστά την τρομερή σφαγή που διέπραξε ο σύμμαχός της και συγκάλυψε τον ένοχο… Το Ψήφισμα που πέρασε ξεκινά ως εξής κάνοντας έμμεση αναφορά και στις Γενοκτονίες των Ελλήνων της Οθ. Αυτοκρατορίας και των Ασσυρίων: «Η γερμανική βουλή τιμά τα θύματα των απελάσεων και τις σφαγές των Αρμενίων και των άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πάνω από εκατό χρόνια….»
Οι »άλλες χριστιανικές μειονότητες» ήταν οι Έλληνες της Ανατολής και οι Ασσύριοι
Αναδημοσιεύουμε τη σχετική είδηση: «Με το βλέμμα στην Αγκυρα και στις πιθανές αντιδράσεις της, το γερμανικό ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την Πέμπτη σχεδόν ομόφωνα ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
Ένα πολύ σημαντικό αρχείο του ποντιακού ζητήματος, που βρισκόταν στην κατοχή της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε πρόσφατα (Δευτέρα 23 Μαϊου 2016) και τέθηκε στη διάθεση των ερευνητών.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Ιωάννη Αποστολίδη και στη συνέχεια ένα απόσπασμα από την ομιλία του νυν προέδρου της ΠΟΕ, δικηγόρου Χρήστου Τοπαλίδη:
Ένα πολύ ενδιαφέρον οργανώνει η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών. Το Διεθνές Επιστημονικό Συμπόσιο έχει ως αντικείμενο την «Ρωμαϊκή κυριαρχία στον Εύξεινο Πόντο» και βασικό στόχο την προσπάθεια μιας συνθετικής προσέγγισης των σύγχρονων συμπερασμάτων της ιστορικής και αρχαιολογικής επιστήμης. Έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν έγκριτοι ειδικοί επιστήμονες και ακαδημαϊκοί, από τις χώρες του παρευξείνιου χώρου και όχι μόνο. Την Επιστημονική Επιτροπή του Συμποσίου αποτελούν οι: Άγγελος Χανιώτης, Institute for Advanced Studies, Princeton, David Braund, University of Exeter και Ηλίας Κ. Πετρόπουλος, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Το Συμπόσιο θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 5 και 8 Μαΐου 2016. Οι εργασίες του θα γίνουν στις 6 και 7 Μαΐου 2016, στο ξενοδοχείο Coral (Λεωφόρος Ποσειδώνος 35, Παλαιό Φάληρο). Συνέχεια →
Το άρθρο είχε ως τίτλο Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες και αφορούσε τον τρόπο που το κράτος και η κοινωνία υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής περί το ΄22. Διαβάστε το μετά από αυτό το εισαγωγικό σχόλιο.
Το άρθρο είναι εξαιρετικό και από αυτή εδώ την αριστεροποντιακή γωνιά του διαδικτύου οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Κωστόπουλο…
Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας τύπος που ως μαθητής του Νακρατζά έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις αντιπροσφυγικού φανατισμού και προκατάληψης και έχει στοχοποιήσει δυσφημώντας με ακραίο τρόπο την προσφυγική μνήμη, να τολμά να αναδείξει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας (και εν μέρει της τότε παλαιοελλαδίτικης Αριστεράς του Πουλιόπουλου, της Φεντερασιόν και λοιπών ηλιθίων, που έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν πρόσφυγες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι- και οι Αρμένιοι που είχαν επιζήσει από τη Γενοκτονία του ’15);
Νομίζουμε ότι η ερώτηση έχει δύο πιθανές απαντήσεις:
Να έχει όντως εξελιχθεί ο Κωστόπουλος και από ένας φανατικός που στα ζητήματα αυτά μπορούσε να τα προσεγγίζει μόνο με το «ουγκ» και το θράσος του θύτη, να έχει ενσωματώσει μια διαλεχτική αντίληψη στον τρόπο που μελετά τα ιστορικά γεγονότα και να έχει αποφασίσει να παραδεχτεί ότι η τουρκική εξουσία έχει τεράστια ευθύνη για τις Γενοκτονίες που προκάλεσε και για τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από το 1911 και μετά, πολύ πριν το ΄19…
Να συνεχίζει να είναι ένας μονομερής και μονομανής τύπος, που το προσφυγικό το αντιμετωπίζει μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το μίσος που έχει για την «αστική Ελλάδα» και για να αιτιολογήσει τη σημερινή του άποψή για τους νέους πρόσφυγες ή οικονομικούς παράτυπους μετανάστες από τη Μέση και την Άπω Ανατολή.
Λίγες μέρες απομένουν μέχρι την πραγματοποίηση του αποφασιστικού συνεδρίου στην Άγκυρα με θέμα «Ο νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά». Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θα είναι το επίκεντρο των εισηγήσεων του συνεδρίου που θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο.
Όπως δήλωσε στο pontos-news.gr ο Βλάσης Αγτζίδης, «Είναι η πρώτη φορά που θα γίνει ημερίδα για το ποντιακό ζήτημα στην Τουρκία, και ειδικά στην Άγκυρα.
»Το μεγάλο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από Τουρκία και Ελλάδα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το φαινόμενο ότι σε αντίστοιχους δρόμους πορεύονται και σημαντικοί αριστεροί Τούρκοι ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες».Συνέχεια →
Με αφορμή την πρόσφατη αναθέρμανση των συγκρούσεων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ εξαιτίας της αζερικής επιθετικότητας και των δηλώσεων των Μεγάλων Αδελφών Ερντογάν και Νταβούτογλου, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Αρά Μαγκογιάν από την αρμενική εφημερίδα «Αζάτ Ορ».
Πενήντα χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το 1965 σε διαδήλωση στο Ερεβάν ακούγονται συνθήματα και για το Αρτσάχ
Αρτσάχ ή Ναγκόρνο Καραμπάχ – Η ιστορία και η εστία έντασης με το Αζερμπαϊτζάν
Του Αρά Μαγκογιάν*
Οι ευρείας κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις του διεφθαρμένου δικτάτορα Αλίεφ κατά του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) τη νύχτα της 1ης προς την 2α Απριλίου 2016, συσπείρωσαν και πάλι όλους τους Αρμενίους τόσο στην Αρμενία όσο και στη διασπορά, κατά του διαχρονικού εχθρού, του δεύτερου δηλαδή τουρκικού κράτους που προέκυψε μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, φέροντας το όνομα της ιρανικής επαρχίας Αζερμπαϊτζάν (Ατροπατηνή).
Δεν είναι η πρώτη φορά που στη χώρα μας εμφανίζονται τέτοιες «ιδέες». Δεν θα είναι και η πρώτη φορά που ο λαός μας θα απαντήσει όπως πρέπει, τοποθετώντας τις, μαζί με τους εκφραστές τους, στο περιθώριο. Η εμφάνιση και στη γειτονιά μας φασιστικών/ναζιστικών ομάδων[1] το τελευταίο διάστημα, πρέπει να μας αφυπνίσει και όλοι μαζί να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι τους.
Ανατρέχω, λοιπόν, στην ιστορία, και μάλιστα της γειτονιάς μας, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησα σε προηγούμενο άρθρο μου για τα γεγονότα της 25ης Μαρτίου του 1944 [2].
17+1 κουρδικές επαναστάσεις:
Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. Συνέχεια →
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα πραγματοποιείται στην Άγκυρα με θέμα : «Ο Νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά» στις 9 Απριλίου 2016.
Την διοργανώνει η «Πρωτοβουλία για την Ελευθερία Σκέψης της Άγκυρας»(Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) και η εφημερίδα «Newroz» .
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από Τουρκία και Ελλάδα.
Στην Ημερίδα θα απευθύνουν χαιρετισμό οι : Fikret BAŞKAYA καιSinan ÇİFTYÜREK
Οι εισηγητές είναι οι εξής:
Ahmet DEMİREL:Οι Διασκέψεις για τον Πόντο στο Πρώτο Κοινοβούλιο
Attila TUYGAN :Από τη Μεταρρύθμιση στην Γενοκτονία
Baskın ORAN :Η ριζική Εκκαθάριση των Ρωμιών από την Ανατολή, η Ανταλλαγή Πληθυσμών του 1923 από το Α μέχρι το Ω και η Ολοκλήρωση της το 1964
İsmail BEŞİKÇİ :Η Καταστροφή της Εγγύς Ανατολής και το Ποντιακό Ζήτημα Συνέχεια →
Mε αφορμή την τελευταία βομβιστικήεπίθεση στην Άγκυρα, τον τουρκο-κουρδικό πόλεμο, την σουλτανική μεγαλομανία των Ερντογάν-Νταβούτογλου και την προσπάθεια να δημιουργήσουν εκ νέου το Χαλιφάτο των σουνιτών, αλλά και την βάρβαρη πολιτική τους στο ζήτημα των προσφύγων,
αναρτoύμε ένα σχόλιο για την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην αιματοβαμμένη πόλη, την πάλαι ποτέ ‘Γκιαβούρ Ιζμίρ’.
Η αμήχανη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αυτό που θα περιμέναμε… Φάνηκε να είναι εγκλωβισμένος από την τουρκική επιθετική πολιτική, η οποία αφού έπνιξε στο αίμα τη Συρία, σήμερα χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα.
Πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι το δώρο προς την τουρκική πλευρά, αλλά και τους διακινητές, το έκανε -σε μεγάλο βαθμό- η παράλογη και ιδεοληπτική πολιτική της εγωπαθούς ομάδας Χριστοδουλοπούλου και μέρους του λεγόμενου αντιρατσιστικού κινήματος, κυρίως του τροτσκιστικογενούς ή «αντεξουσιαστικού». Οντότητες που έχουν τεράστια ευθύνη για την ελλαδική-ευρωπαϊκή πλευρά του προσφυγικού δράματος, που οφείλεται στις προσδοκίες που καλλιέργησαν στους απόκληρους της Μέσης Ανατολής ..
Αυτά που παρατηρήσαμε στην επίσκεψη Τσίπρα είναι ότι είχε: Συνέχεια →
Mια ενδιαφέρουσα δίκη έγινε στην Κρήτη με κατηγορούμενο το Γερμανό ιστορικό Ρίχτερ –που αθωώθηκε, μάλλον δικαίως σύμφωνα με το νόμο γιατί οι αναφορές του δεν προκαλούσαν διέγερση και μίσος- ο οποίος επί της ουσίας αιτιολόγησε τα εγκλήματα του ναζιστικού κατοχικού στρατού εις βάρος των Κρητικών που αντιστάθηκαν στην εισβολή. Ο ίδιος ιστορικός υποστηρίζει παράλληλα ότι δεν υπάρχει το παραμικρό οικονομικό χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα λόγω της Κατοχής, της λεηλασίας που υπέστη η χώρα αλλά και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Ουσιαστικά ο Ρίχτερ προσπαθεί να αποδείξει πόσο υπέφεραν οι κατακτητές από τους κατακτημένους, οι οποίοι με την απολίτιστη αντίστασή τους τους υποχρέωσαν να υιοθετήσουν τα φονικά αντίποινα.
Γενικά η εποχή μας είναι γεμάτη από αντιφάσεις, κοινωνικά προβλήματα που εκρηκτικά εμφανίζονται, ματαιωμένες προσδοκίες, κατάρρευση της ιδεαλιστικής εικόνας που είχε ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς για την πραγματικότητα. Η πτώση από τα ροζ ψεύτικα συννεφάκια στην αληθινή ζωή δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Παρόμοια δύσκολη είναι η προσαρμογή των κοινωνικών σχέσεων και ισορροπιών σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης.
Σ’ αυτή την περίεργη εποχή ο κάθε πονηρός επενδύει με τον τρόπο που πιστεύει ότι θα του αποφέρει κέρδος. Και όσο ποιο κυνικός και θρασύς είναι ο πονηρός , τόσο πιο έντονη κάνει την παρουσία του.
Και όπως καταλάβατε αγαπητοί φίλοι εννοούμε τους γραφειοκράτες του Περισσού, που υποδυόμενοι τον Λένιν και ακολουθώντας την φιλαγροτική πολιτική του που εκφράστηκε με το σύνθημά του «η γη στους αγρότες», έχουν φορέσει την φιλαγροτική ποδιά και οι αρχισυνδικαλιστές του τύπου Μπούτα, αλλά και οι ίδιοι πρωτοστατούν στις αγροτικές κινητοποιήσεις.
Κρύβουν όμως από τους αγρότες το ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ: Ότι το πολιτικό τους όραμα δεν είναι η πολιτική του Λένιν για τη γη, αλλά η πολιτική του Στάλιν. Δηλαδή η πολιτική της ΓΕΝΟKΤΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ…
Ας δούμε όμως τι έγινε στη Σοβιιετική Ένωση και πως εξοντώθηκε η αγροτική τάξη
Μόλις κυκλοφόρησε ο 19ος τόμος του περιοδικού Μαρξιστική Σκέψη με ένα αφιέρωμα στο εθνικό ζήτημα που ταλάνισε το 19ο και τον 20ο αιώνα και τώρα επανέρχεται απειλητικό σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Σημαντικό μέρος του τεύχους καταλαμβάνει ένα αφιέρωμα στις εθνικές κατακτήσεις των Ελλήνων της ΕΣΣΔ κατά την πρώτη μετεπαναστατική περίοδο, πριν τα σαρώσει όλα ο σταλινισμός.
Το Δελτίο Τύπου αναφέρει τα εξής:
«Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 19
Ιανουάριος-Μάρτιος 2016
Στο εθνικό ζήτημα –ένα ζήτημα εξαιρετικά επίκαιρο λόγω της ακραίας όξυνσης των εθνικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης– αφιερώνεται ο νέος τόμος 19 της Μαρξιστικής Σκέψης. Περιλαμβάνει κείμενα επιφανών μαρξιστών αλλά και σύγχρονες αναλύσεις, που καλύπτουν ποικίλες πλευρές του θέματος: η μαρξιστική θεωρία για το έθνος, η εμπειρία της ΕΣΣΔ, τα απελευθερωτικά κινήματα των λαών, η καταπίεση των νέγρων, οι διακρίσεις σε βάρος των αυτόχθονων πληθυσμών στην Ινδία, τη Νότια Αφρική και αλλού, ο αντισημιτισμός.
Ο τόμος χωρίζεται σε δυο μέρη, ένα με πηγές και ένα με πρόσφατες αναλύσεις.Συνέχεια →
Αφού αρχίσαμε με το προηγούμενο άρθρο για την χούντα και τα πεπρραγμένα της, ας δούμε και άλλη μια πλευρά η οποία δεν είναι τόσο γνωστή: τα οικονομικά σκάνδαλα και το οικονομικό βόλεμα των ημέτερων
Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους. Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς». Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους. Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Συνέχεια →
Το αλιεύσαμε από το μπλογκ του αξέχαστου allou-fun-marx
Οι επώνυμοι
Η πρώτη επέτειος του πραξικοπήματος γιορτάστηκε «δόξη και τιμή» με ειδική φιέστα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ήταν εκεί όλοι οι προσκυνημένοι καλλιτέχνες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γραμμής που (όσοι θυμούνται) προκαλούσαν θλίψη στην κοινή, αντιδικτατορική, γνώμη. Δεν βλάπτει να θυμόμαστε (αντιθέτως, βλάπτει να ξεχνάμε) και να σημειώσουμε πως τίποτα δεν τους δικαιολογεί, ούτε αν φοβήθηκαν, ούτε αν εκβιάστηκαν, ούτε φυσικά αν τους άρεσε να γλείφουν τους ισχυρούς:
Παρουσιαστής του προγράμματος ο πολύς Γιώργος Οικονομίδης.
Διευθυντές της ορχήστρας του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας οι κ.κ. Γιώργος Κατσαρός, Κώστας Κλάβας, Τάκης Αθηναίος, Τάκης Μωράκης και Ανδρέας Χατζηαποστόλου.
Τραγουδιστές και ηθοποιοί που έπαιξαν σε εθνικοχουντικά σκετς: Ρένα Βλαχοπούλου, Φώτης Δήμας, Μαρινέλλα, Γιάννης Βογιατζής, Κώστα Βουτσάς, Γιάννης Πουλόπουλος, Νινή Τζάνετ, Νίκος Σταυρίδης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Σώτος Παναγόπουλος, Τρίο Γκρέκο, Νάντια Κωνσταντοπούλου, Ρένα Ντορ, Τζένη Βάνου, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού, Τώνης Μαρούδας, Γιώργος Ζαμπέτας και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με το γνωστό… Βατερλό του. Συνέχεια →
Τα βασανιστήρια υπήρξαν το σήμα κατατεθέν κάθε αντιλαϊκής εξουσίας. Από την Ελλάδα του Εμφυλίου, όπου οι νικητές κατακρεουργούσαν τους αντιπάλους τους με την κατηγορία του «κομμουνιστή» έως τη Σοβιετική Ένωση, όπου οι σταλινικοί έκαναν το ίδιο σε αντίπαλους και μη, με τις κατηγορίες του «τροτσκιστή» ή του «εθνικιστή» ή πολλών άλλων.
Ειδικά στη Σοβιετική Ένωση, την τραγική μοίρα την είχε όλη η ελληνική κομμουνιστική ηγεσία που συνελήφθη τον Δεκέμβριο του 1937. Οι άνθρωποι που πίστεψαν ότι συμμετέχουν στη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, βασανίστηκαν άγρια για να ομολογήσουν τα όσα ανυπόστατα ήθελαν οι βασανιστές τους. Και στη συνέχεια, από τον Φλεβάρη του ’38, εκτελούνταν ως «εχθροί του λαού». Μαζί με τους ντόπιους Έλληνες κομμουνιστές (Πόντιους και Μαριουπολίτες), την ίδια τραγική μοίρα είχαν και τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ για να σωθούν από τις διώξεις στην Ελλάδα… Επίσης, χιλιάδες αθώοι απλοί πολίτες θα έχουν την ίδια μοίρα. Θα δολοφονηθούν ή θα σταλούν στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Όλα αυτά αποτελούν έως σήμερα μια Λευκή Σελίδα στην ιστορία τόσο της Αριστεράς όσο και του νεότερου ελληνισμού.
Παρακάτω έχουμε άλλη μια ανάρτηση που πρέπει να δούν οι καλοπροαίρετοι που είναι εγκλωβισμένοι στο Μαϊλο-Παπαρηγικό ΚΚΕ.
Είναι ζωγραφιές κρατουμένων στα Γκουλάγκ, που παριστούν τα φριχτά βασανιστήρια που υπέβαλαν στους πολίτες τα τέρατα της NKVD και της GPU
Рисунки из ГУЛАГа. Полная версия. Слабонервным не смотреть
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης άρχισαν να λειτουργούν από τις αρχές της δεκαετίας του ’20 για να υποδεχτούν πρώτα τους αναρχικούς και τα μέλη της αριστερής αντιπολίτευσης. Συνέχεια →
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015, 20:00
Στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5, Αρσάκειο Μέγαρο, τηλ 2103249588)
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
–Πέπη Ρηγοπούλου (Καθηγήτρια στον τομέα Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Επικοινωνιακών Εφαρμογών & Τεχνολογίας του Καποδιστριακού Αθηνών),
–Μιμή Ντενίση (Ηθοποιός – Συγγραφέας),
–Βασίλης Μεϊχανετσίδης (Ιστορικός, μέλος της International Association of Genocide Scholars).
Τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της διαδικασίας μετασχηματισμού της (1908-1923) προκαλούσαν πάντα μια αμφιθυμία. Η συνειδητή άρνηση και η επιλεγμένη σιωπή καθόρισαν τις προτεραιότητες της ιστορικής επιστήμης, ακόμα και της τέχνης. Ο ελληνισμός της Ανατολής και η καταστροφή του δεν αποτέλεσαν μέρος των νεοελληνικών επιστημονικών προτεραιοτήτων.
Το βιβλίο αυτό εκφράζει την ανάγκη να παρουσιαστεί η διαδικασία μετάβασης από την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή του έθνους-κράτους και να αποσαφηνιστούν αδιερεύνητα στοιχεία της ιστορίας…..
«Γειά σας και καλή αντάμωση ως νικητές!» Μια εξαιρετική ιδέα ιστορικής καταγραφής που ξεκίνησε μετά την έκδοση του βιβλίου «Θυμόμαστε, Διδασκόμαστε, Προχωράμε!» Μια ιδέα αφιερωμένη στη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην Κεντρική Μακεδονία, στη δράση του Ηλία Μεταλλίδη και όλων των ανώνυμων πρωταγωνιστών μιας ολόκληρης εποχής.
Με το 3τομο που διαφήμιζε το «Βημα», ούτε η Βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας να ήταν ο Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ… Της ξένης αυτής μοναρχικής δυναστείας που επιβλήθηκε επί του ελληνικού λαού για να ελέγχει το νοτιοβαλκανικό τους προτεκτοράτο. Μια δυναστεία βαμμένη με το αίμα του ελληνικού λαού, που τολμά έως σήμερα να θέλει να τονίσει την παρουσία της στην ελληνική πολιτική ζωή. Και από κοντά οι διάφοροι σφουγκοκωλάριοι και αυλοκόλακες, οι οποίοι ευελπιστούν να τους πετάξουν κάποιο διαφημιστικό κοκαλάκι. Σαν τους νυν ιδιοκτήτες της πρώην έντυπης βασιλείας του Λαμπράκη.
Συνένοχοι σ’ αυτή την αθλιότητα και οι υπάλληλοι του συγκροτήματος, οι οποίοι δεν είχαν το σθένος να κάνουν αυτό που έκαναν οι εργαζόμενοι στην «Ελευθεροτυπία» , όταν και εκεί επιχειρήθηκε από τους Γκλύξμπουργκ το αντίστοιχο ξέπλυμα, έναντι ουκ ευκαταφρόνητου ποσού. Θυμηθείτε την ανάρτηση: «Μπράβο στους δημοσιογράφους της «Ελευθεροτυπίας»«
Κακώς βέβαια μας κάνει εντύπωση, εφόσον κατά την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής το «δημοκρατικό » ΕλεύθεροΒήμα υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο τους κατακτητές ενάντια στον ελληνικό λαό…. ενώ κατά την πρόσφατη περίοδο υπήρξε η καταφυγή κάθε απολογητή του σημιτικού καθεστώτος, φωλιά των αναθεωρητών του ιστορικού παρελθόντος (που κάποιοι εξ αυτών γλυκοκοιτάζουν τώρα, επιβραβευόμενοι, στον ΣΥΡΙΖΑ) και κάθε λαμόγιου που λεηλάτησε την περιουσία του ελληνικού λαού!
Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζεται αυτή η αντιδημοκρατική πρόκληση:
Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ είναι μια φίρμα που κατά καιρούς (από την εποχή του ΣΕΚΕ) ελέγχεται από διάφορες ομάδες, οι οποίες συνήθως διαγράφουν η εξαφανίζουν τους προηγούμενους, καθώς και τους ανταγωνιστές τους. Στη σύγχρονη εποχή τη φίρμα κατέχει η ομάδα Μαίλη-παπαρήγα που τώρα έχει ανεβάσει στο θώκο του Γ.Γ. τον Δ. Κουτσούμπα. Το μαϊλειο λοιπόν ΚΚΕ γιόρτασε την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης στη θεσσαλονίκη με τον τρόπο που το περιγράφει ο Παντέλογλου.
Ε, όχι μια ομιλία για τον Οκτώβρη του 1917, όσα είπε η Αλέκα Παπαρήγα σε αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (7.11.2015)
του Κώστα Παντέλογλου
Σε μια αίθουσα που ο στολισμός της κάθε άλλο παρά παρέπεμπε σε εκδήλωση για την Οκτωβριανή Επανάσταση (ο στολισμός ήταν μόνο ΚΚΕ) η Αλέκα Παπαρήγα υποτίθεται πως αναφέρθηκε, διαβάζοντας μ’ ένα τρόπο επίπεδο, στο θέμα: «Οκτώβρης 1917. Η πορεία προς την νίκη. Διδάγματα – Συμπεράσματα».
Κάθε άλλο! Μια αναφορά στα προβλήματα του ΚΚΕ, όπως τα αντιλαμβάνεται η Μαΐλεια πλευρά, ήταν όσα διάβασε η Αλέκα Παπαρήγα – το 1905, η επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, και εκείνη του Οκτώβρη, δεν την απασχόλησαν συγκεκριμένα· δεν έκανε συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης, ώστε να συνάγει διδάγματα, να καταλήξει σε συμπεράσματα.
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Με την αφέλεια που τον διακρίνει και την πονηρή συμπαράσταση της Σίας, έκανε το καλύτερο δώρο στη δεξιά και στην ακροδεξιά γι άλλη μια φορά. Με ανάμικτα συναισθήματα ακούσαμε τον Κασιδιάρη να σχίζει τα ιμάτιά του ως άλλος ένας υπερασπιστής των προσφύγων και να απειλεί το Ν. Φίλη με μηνύσεις. Διαβάσαμε και την καταγγελία των βουλευτών της Ν.Δ. που λίγους μήνες πριν ψήφισαν μνημονιακώς την αποβολή από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δηλαδή την εξόντωση, των γερόντων Ποντίων προσφύγων από την ΕΣΣΔ.
Γιατί τους δίνεις τέτοια όπλα;
Για τη σημασία και τον ορισμό της Γενοκτονίας παραπέμπουμε στο άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ο οποίος αναφέρει: Συνέχεια →
Το Σάββατο 24/10/15 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσόβουνου, το δημ. διαμέρισμα και ο Δήμος Εορδαίας διοργανώνουν ομιλία-συζήτηση για το Ολοκαύτωμα που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί Ναζί το ’41 (και επανέλαβαν το ’44). Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο «Σπίτι Παιδιού» Μεσόβουνου, ώρα 6.30 μ.μ
Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται στο γεγονός, αλλά και στη συγκρότηση της προσφυγικής κοινότητας μετά το ’22:
(Ιστορικά της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας 7-9-2014)
Στις 30 Αυγούστου του 1949 στα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων υπήρχε η είδηση πως το ύψωμα Κάμενικ στο Γράμμο, το τελευταίο προπύργιο του Δημοκρατικού Στρατού, καταλήφθηκε από τον Εθνικό Στρατό. Ήταν το στρατιωτικό τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, της σκληρότατης αυτής αναμέτρησης που είχε ξεκινήσει το 1946 και είχε στοιχίσει τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων.
Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει κάποιους μήνες νωρίτερα. Από τέλη Μαρτίου 1949 ο ΔΣΕ έπαψε να υπάρχει ως υπολογίσιμη δύναμη στην Πελοπόννησο. Την ίδια τύχη ακολούθησαν από τα μέσα Μαΐου 1949 οι δυνάμεις του στη Στερεά Ελλάδα παρά τις επιτυχίες τους στην Καρδίτσα και το Καρπενήσι. Ως το καλοκαίρι του 1949, ο κύριος όγκος του ΔΣΕ περιοριζόταν με μικρές εξαιρέσεις στις εστίες που αυτός κατείχε επί των βορειοδυτικών συνόρων της χώρας, στους ορεινούς όγκους του Βίτσι και του Γράμμου. Ελεύθερες από στατικά καθήκοντα φύλαξης και διατήρησης της τάξης και απαλλαγμένες από απειλές στα μετόπισθεν ή κινδύνους αντιπερισπασμών, όλες σχεδόν οι μονάδες εκστρατείας του Εθνικού Στρατού προσανατολίστηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση για την πραγματοποίηση της τελικής φάσης του επιχειρησιακού σχεδίου με την κωδική ονομασία «ΠΥΡΣΟΣ»: την κατάληψη των ορεινών αυτών περιοχών, την καταστροφή των δυνάμεων του ΔΣΕ που τις κατείχε και το σφράγισμα των ελληνοαλβανικών συνόρων. Συνέχεια →
Το ένθετο «Δρόμοι της Ανατολής» που περιλαμβάνεται δύο φορές το μήνα στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» αποτελεί μια έξοχη και ποιοτική πρωτοβουλία που δείχνει το βαθμό ευαισθητοποίησης της Αριστεράς στα ζητήματα του ελληνισμού της Ανατολής. Αυτή ίσως να είναι η καλύτερη απάντηση στους μνημονιακούς Αρνητές της Γενοκτονίας που έχουν καταλάβει υπουργικούς θώκους και με τη στάση τους ρίχνουν για άλλη μια φορά νερό στο μύλο της εθνοπροδοτικής Ακροδεξιάς, επιτρέποντάς την να γίνεται τιμητής μιας πολύτιμης ιστορικής παρακαταθήκης του ελληνικού Λαού.
Παρουσιάζουμε το πρόσφατο αφιέρωμα των «Δρόμων της Ανατολής» και το εισαγωγικό του επιμελητή Στέργιου Θεοδωρίδη
Άνοιξη του ’65 (μην ήταν το ’66); Ανηφορίζοντας με τα πόδια για τη «Δόμνα», αντιλαμβανόμαστε, στο ύψος του Πύργου του Τριγωνίου, ότι η ταβέρνα έχει καταληφθεί. Πλησιάζοντας, ακούμε μια πολυμελή και όχι τόσο παράφωνη χορωδία να τραγουδά την «Bandiera rossa».Επειτα, όμως, από το τετράστιχο
Bandiera rossa la trionferà (τρις) Evviva il comunismo e la libertà,
ακολουθούσε ο παραποιημένος στίχος
Evviva Lenin, Evviva Mao e Lin Piao κ.λπ. κ.λπ.
Αναστροφή πορείας και παίρνουμε την κατηφόρα: «Μας πρόλαβαν οι Κινέζοι», λένε οι Λαμπράκηδες εξ ημών, προσθέτοντας τα καθοδηγημένα κοσμητικά για τα παιδιά που ακολουθούσαν την «Αναγέννηση».
Ήταν η πρώτη φορά που ζούσα μια διάσπαση της Αριστεράς, αν και όχι στα ίσια, καθώς στη Φιλοσοφική οι μαοϊκοί δεν διέθεταν ούτε κλάσμα της δύναμης που είχαν στο Πολυτεχνείο. Στα δεξιοκρατούμενα ίσαμε το ’65 συμβούλια Φιλοσοφικής και Ινστιτούτων Ξένων Γλωσσών ήδη οι λοιπές αριστερές δυνάμεις (ναι, Λαμπράκηδες, τροτσκιστές κ.λπ.) είχαν πάρει το πάνω χέρι χάρη στη συμμαχία με τους ΕΔΗΝίτες (ή μάλλον το αντίστροφο).
Στη μελέτη του Norbert Elias Ναζισμός και γερμανικός χαρακτήρας (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) διερευνάται
πώς οδηγήθηκε ο γερμανικός λαός από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα.
—————————————————————-
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα όλο και περισσότερα βιβλία εκδίδονται με θέμα την άνοδο και την πτώση του Χίτλερ και του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματός του, και γενικότερα την εμφάνιση του φασιστικού φαινομένου στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Η διεύρυνση του ακροδεξιού και νεοναζιστικού χώρου στην Ελλάδα και αλλού, καθώς επίσης η συντριπτική οικονομική και πολιτική υπεροχή της Γερμανίας στην Ευρώπη, έχουν αναζωπυρώσει για τα καλά τη συζήτηση για παρόμοια φαινόμενα, συζήτηση η οποία δεν δείχνει να κοπάζει.
Πώς και γιατί κατέρρευσε ο πολιτισμός της Γερμανίας, ανοίγοντας τον δρόμο σε μια ανείπωτη βαρβαρότητα με δεκάδες εκατομμύρια θύματα, τόσο στον πόλεμο όσο και με τις μαζικές εκτελέσεις;
Την Τετάρτη 20 Μαΐου, 19:30 η Δημοτική Παράταξη «Ενεργοί Πολίτες για την Ανατροπή στο Περιστέρι», οργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον αγωνιστή Ευγένιο Χαραλαμπίδη (1907-1948), Πρώτο Λαϊκό Δήμαρχο Περιστερίου (1944), που δολοφονήθηκε από το μετεμφυλιακό κράτος…
Δεκάδες οι εκδηλώσεις ζωντανής Μνήμης από φορείς, συλλόγους κλπ με την ευκαιρία της 19ης Μαΐου ημέρας Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Ανάμεσα στις άλλες ξεχωρίζουμε τις παρακάτω : στις Σέρρες, στην Κατερίνη και το Κιλκίς
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
Στον Καρλ Μαρξ αφιερώνεται ο τόμος 26 της Μαρξιστικής Σκέψης με αφορμή τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από τη γέννησή του στις 5 Μάη του 1818. Περιλαμβάνει κείμενα του ίδιου του Μαρξ και αναλύσεις σχετικές με το έργο του από Έλληνες και ξένους ερευνητές.
Σπουδαιότερη πόλη της Ιωνίας κατά τον 6ον αιώνα ήταν η Μίλητος, στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου, όπου μπορούμε να πούμε πως γεννήθηκε η φιλοσοφία. Σημαντική επίσης και μακροβιότερη ήταν και η Έφεσος. Τον 6ον αιώνα στα λιμάνια της Μιλήτου μπορούσες να συναντήσεις πλοία από όλες τις μεσογειακές πόλεις και ανθρώπους κάθε φυλής και γλώσσας.
Μια πολύ σημαντική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς στις 2 Δεκεμβρίου του 2017 , ώρα 7μ.μ στο Επιμελητήριο της πόλης (Στενημάχου 2). Για πρώτη φορά όλες οι απόψεις θα διατυπωθούν και θα κατατεθεί η ερμηνεία δύο κατεξοχήν έγκριτων ιστορικών που έχουν μελετήσει την περίοδο αυτή.
την Επιτροπή Ιστορίας της Κ.Ε., γνωστότερος των οποίων είναι ο φίλτατος Αναστάσιος Γκίκας. Ο οποίος σ’ ένα βιβλίο που έγραψε κατά παραγγελία αφού 
Οι συνδικαλιστικές ενώσεις της Τουρκία αιτούνται κάθε χρονιά να τους επιτραπεί η πρόσβαση στην πλατεία Ταξίμ ώστε να τιμήσουν την εργατική Πρωτομαγιά και τη μνήμη για 34 εργάτες και εργάτριες που δολοφονήθηκαν την Πρωτομαγιά του 1977. Ελεύθεροι σκοπευτές από ξενοδοχείο Intercontinental. και την ταράτσα της εταιρίας ύδρευσης έριχνα σε 500.000 διαδηλωτές . Στο ξενοδοχείο Marmara το οποίο ήταν κλειστό για το κοινό βρί
Mια εξαιρετική πρωτοβουλία των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) για τη δημιουργία μιας 
ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την Πέμπτη σχεδόν ομόφωνα ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
έχει ως αντικείμενο την «Ρωμαϊκή κυριαρχία στον Εύξεινο Πόντο» και βασικό στόχο την προσπάθεια μιας συνθετικής προσέγγισης των σύγχρονων συμπερασμάτων της ιστορικής και αρχαιολογικής επιστήμης. Έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν έγκριτοι ειδικοί επιστήμονες και ακαδημαϊκοί, από τις χώρες του παρευξείνιου χώρου και όχι μόνο. Την Επιστημονική Επιτροπή του Συμποσίου αποτελούν οι: Άγγελος Χανιώτης, Institute for Advanced Studies, Princeton, David Braund, University of Exeter και Ηλίας Κ. Πετρόπουλος, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Το Συμπόσιο θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 5 και 8 Μαΐου 2016. Οι εργασίες του θα γίνουν στις 6 και 7 Μαΐου 2016, στο ξενοδοχείο Coral (Λεωφόρος Ποσειδώνος 35, Παλαιό Φάληρο). 
Ένα εξαιρετικό άρθρο του καλού μας φίλου Τάσου Κωστόπουλου δημοσιεύτηκε χθές στην Εφ.Συν (η οποία «έθαψε» την είδηση για 
Πενήντα χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το 1965 σε διαδήλωση στο Ερεβάν ακούγονται συνθήματα και για το Αρτσάχ
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. 
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα πραγματοποιείται στην Άγκυρα με θέμα : «Ο Νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά» στις 9 Απριλίου 2016.
και μίσος- ο οποίος επί της ουσίας αιτιολόγησε τα εγκλήματα του ναζιστικού κατοχικού στρατού εις βάρος των Κρητικών που αντιστάθηκαν στην εισβολή. Ο ίδιος ιστορικός υποστηρίζει παράλληλα ότι 
Σ’ αυτή την περίεργη εποχή ο κάθε πονηρός επενδύει με τον τρόπο που πιστεύει ότι θα του αποφέρει κέρδος. Και όσο ποιο κυνικός και θρασύς είναι ο πονηρός , τόσο πιο έντονη κάνει την παρουσία του.
ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς». Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους. Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. 
Η πρώτη επέτειος του πραξικοπήματος γιορτάστηκε «δόξη και τιμή» με ειδική φιέστα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ήταν εκεί όλοι οι προσκυνημένοι καλλιτέχνες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γραμμής που (όσοι θυμούνται) προκαλούσαν θλίψη στην κοινή, αντιδικτατορική, γνώμη. Δεν βλάπτει να θυμόμαστε (αντιθέτως, βλάπτει να ξεχνάμε) και να σημειώσουμε πως τίποτα δεν τους δικαιολογεί, ούτε αν φοβήθηκαν, ούτε αν εκβιάστηκαν, ούτε φυσικά αν τους άρεσε να γλείφουν τους ισχυρούς:
Τραγουδιστές και ηθοποιοί που έπαιξαν σε εθνικοχουντικά σκετς: Ρένα Βλαχοπούλου, Φώτης Δήμας, Μαρινέλλα, Γιάννης Βογιατζής, Κώστα Βουτσάς, Γιάννης Πουλόπουλος, Νινή Τζάνετ, Νίκος Σταυρίδης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Σώτος Παναγόπουλος, Τρίο Γκρέκο, Νάντια Κωνσταντοπούλου, Ρένα Ντορ, Τζένη Βάνου, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού, Τώνης Μαρούδας, Γιώργος Ζαμπέτας και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με το γνωστό… Βατερλό του. 
Ειδικά στη Σοβιετική Ένωση, την τραγική μοίρα την είχε όλη η ελληνική κομμουνιστική ηγεσία που συνελήφθη τον Δεκέμβριο του 1937. Οι άνθρωποι που πίστεψαν ότι συμμετέχουν στη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, βασανίστηκαν άγρια για να ομολογήσουν τα όσα ανυπόστατα ήθελαν οι βασανιστές τους. Και στη συνέχεια, από τον Φλεβάρη του ’38, εκτελούνταν ως «εχθροί του λαού». Μαζί με τους ντόπιους Έλληνες κομμουνιστές (Πόντιους και Μαριουπολίτες), την ίδια τραγική μοίρα είχαν και τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ για να σωθούν από τις διώξεις στην Ελλάδα… Επίσης, χιλιάδες αθώοι απλοί πολίτες θα έχουν την ίδια μοίρα. Θα δολοφονηθούν ή θα σταλούν στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την 
«Γειά σας και καλή αντάμωση ως νικητές!» Μια εξαιρετική ιδέα ιστορικής καταγραφής που ξεκίνησε μετά την έκδοση του βιβλίου «Θυμόμαστε, Διδασκόμαστε, Προχωράμε!» Μια ιδέα αφιερωμένη στη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην Κεντρική Μακεδονία, στη δράση του Ηλία Μεταλλίδη και όλων των ανώνυμων πρωταγωνιστών μιας ολόκληρης εποχής.
Κακώς βέβαια μας κάνει εντύπωση, εφόσον κατά την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής το «δημοκρατικό » ΕλεύθεροΒήμα υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο τους κατακτητές ενάντια στον ελληνικό λαό…. ενώ κατά την πρόσφατη περίοδο υπήρξε η καταφυγή κάθε απολογητή του σημιτικού καθεστώτος, φωλιά των αναθεωρητών του ιστορικού παρελθόντος (που κάποιοι εξ αυτών 
Κάθε άλλο! Μια αναφορά στα προβλήματα του ΚΚΕ, όπως τα αντιλαμβάνεται η Μαΐλεια πλευρά, ήταν όσα διάβασε η Αλέκα Παπαρήγα – το 1905, η επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, και εκείνη του Οκτώβρη, δεν την απασχόλησαν συγκεκριμένα· δεν έκανε συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης, ώστε να συνάγει διδάγματα, να καταλήξει σε συμπεράσματα.
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Το Σάββατο 24/10/15 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσόβουνου, το δημ. διαμέρισμα και ο Δήμος Εορδαίας διοργανώνουν ομιλία-συζήτηση για το Ολοκαύτωμα που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί Ναζί το ’41 (και επανέλαβαν το ’44). Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο «Σπίτι Παιδιού» Μεσόβουνου, ώρα 6.30 μ.μ
Στις 30 Αυγούστου του 1949 στα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων υπήρχε η είδηση πως το ύψωμα Κάμενικ στο Γράμμο, το τελευταίο προπύργιο του Δημοκρατικού Στρατού, καταλήφθηκε από τον Εθνικό Στρατό. Ήταν το στρατιωτικό τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, της σκληρότατης αυτής αναμέτρησης που είχε ξεκινήσει το 1946 και είχε στοιχίσει τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων. 
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα όλο και περισσότερα βιβλία εκδίδονται με θέμα την άνοδο και την πτώση του Χίτλερ και του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματός του, και γενικότερα την εμφάνιση του φασιστικού φαινομένου στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Η διεύρυνση του ακροδεξιού και νεοναζιστικού χώρου στην Ελλάδα και αλλού, καθώς επίσης η συντριπτική οικονομική και πολιτική υπεροχή της Γερμανίας στην Ευρώπη, έχουν αναζωπυρώσει για τα καλά τη συζήτηση για παρόμοια φαινόμενα, συζήτηση η οποία δεν δείχνει να κοπάζει.
