Mια πολύ σημαντική έκδοση από τον γνωστό εκδοτικό οίκο Routledge ήρθε να προστεθεί στη διεθνή βιβλιογραφία για τα όσα συνέβησαν στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο της κυριαρχίας των Νεότοουρκων. Την έκδοση επιμελήθηκε ο σημαντικός Τούρκος ιστορικός Taner Aksam μαζί με δύο ημέτερους ιστορικούς της Έδρας Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ Θεοδόση Κυριακίδη και Κυριάκη Χατζηκυριακίδη.
Αφορά τον τόμο των Πρακτικών του Συνεδρίου που η Έδρα είχε διοργανώσει τον Μάιο 2019 με τίτλο: » Η Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις συνέπειές της (1908-1923)»
Η Έδρα σώζει την τιμή του ελληνικού πανεπιστημίου που ελάχιστο ενδιαφέρον έχει τα θέματα αυτά. Έχουν ήδη δημιουργηθεί σημαντικά επιστημονικά δίκτυα της Έδρας τόσο στην Ελλάδα όσο κυρίως και στο εξωτερικό. Ήδη η δραστηριοποίησή της αποφέρει σημαντικά, ποιοτικά αποτέλεσματα και έπονται στο εξής και άλλα παρόμοια.
Μακάρι να υπήρχε κρατικό ενδιαφέρον για όλα αυτά και μακάρι οι ιστορικές σχολές να μιμηθούν κατ’ ελάχιστον τη δράση αυτή.
ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ!
…Το πέρασμα στα μαθητικά και αργότερα στα φοιτητικά χρόνια από ακροαριστερές οργανώσεις αντί να βοηθήσει στην αριστερή προσέγγιση και κατανόηση της ιστορίας του παππού μου (μέλος του ρωσικού στρατού και αργότερα μπολσεβίκος) της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας της οικογένειάς μου αντίθετα την καταπίεσε κρύβοντάς την στα βάθη της ψυχής.
Για μένα και για πολλούς ήταν ένα ιδιαίτερο πρόβλημα να μπορούμε να κουβεντιάσουμε και να συνδέσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα και ότι ιστορικά αυτή σέρνει από πίσω της με την πολιτική μας ταυτότητα. Η στάση αυτή της Αριστεράς που διαπερνούσε και διαπερνά όλο το φάσμα της (κοινοβουλευτικής, εξωκοινοβουλευτικής, ανανεωτικής κ.λπ.) έδειχνε να στηρίζει αυτό που το εθνικό αστικό κράτος με βίαιο τρόπο προσπάθησε να επιβάλλει στους πληθυσμούς που έλκουν την καταγωγή από την καθ’ ημάς Ανατολή. Την λήθη, την πολιτισμική και πολιτιστική ομογενοποίηση. Μία ίδια τεράστια λευκή σελίδα υπάρχει στην επίσημη κρατική αλλά και στην αριστερή ιστοριογραφία. Και η σελίδα αυτή αφορά την ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής. Αυτό μου προκαλεί πόνο και θλίψη.
Θλίβομαι γιατί όσες φορές η Αριστερά με την ευρεία της έννοια έτυχε να καταπιαστεί με το θέμα έμεινε αγκυλωμένη σε μια παλιά ιδεοληψία αυτή του αλάνθαστου του Λένιν και της Σοβιετικής Ένωσης της πρώιμης περιόδου σχετικά με την στάση απέναντι στο κεμαλικό κίνημα, που στο κάτω κάτω της γραφής ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της τότε Σοβιετικής Ένωσης ήταν, όχι κανένα θέσφατο, και η αμφισβήτηση αυτής της στάσης δεν αποτελεί αμφισβήτηση της όλης επαναστατικής διαδικασίας. Συνέχεια →
Με αισιοδοξία και μύχιες προσδοκίες χαιρετίζουμε την ανακοίνωση υποψηφιότητας του Βλάση Αγτζίδη στη λίστα ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. O Βλάσης θα παραταχθεί συνειδητά μ’ έναν ιδεολογικό σχηματισμό που φιλοξενεί συχνά αρνητικές του Ζητήματός μας ρητορικές. Ή μήπως ο ιδεολογικός σχηματισμός που φιλοξενεί συχνά αρνητικές του Ζητήματός μας ρητορικές θα παραταχθεί με τον επιστημονικό λόγο του ιστορικού Αγτζίδη, του εμβριθούς μελετητή τηςΓενοκτονίας των προγόνων του;
Το Ζήτημά μας –εξόχως ευρωπαϊκό– ποτέ άλλοτε δεν είχε την ευκαιρία να εγκαταστήσει διαρκή «πρεσβευτική αρχή» στις Βρυξέλλες όσο τούτη τη φορά, με τη δυνητική παρουσία του Βλάση στο ευρωκοινοβούλιο.
Μια από τις λεπτομέρειες του ταξιδιού του Αλέξη Τσίπρα συνδέεται με την Παράκαμψη του πρωτοκόλλου για κατάθεση στεφανιού στο Μαυσωλείο του Μουσταφά Κεμάλ. Έως τώρα μόνο ο Ιρανός πρωθυπουργός παλαιότερα είχε απαιτήσει και είχε επιβάλλει την παραβίαση του Πρωτοκόλλου. Και αυτό γιατί ο κοσμικός εθνικιστής Κεμάλ δεν ήταν αποδεκτός από τους μουσουλμάνους θεολόγους.
Όμως η στάση του Αλ. Τσίπρα οφειλόταν σε μια προοδευτική αντίληψη σεβασμού κάποιων πανανθρώπινων κανόνων, όπως ότι δεν είναι δυνατόν να αποτίεται τιμή ένα ιστορικό πρόσωπο που βαρύνεται με σφαγές, εθνικές εκκαθαρίσεις. Ακριβώς γι αυτό, γίνεται εντελώς επίκαιρο ένα κείμενο που είχε γραφεί πριν από τρία περίπου χρόνια, με αφορμή την πρώτη επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία, όταν για να αποφύγει το Πρωτόκολλο επέλεξε να επισκεφτεί μόνο την Κωνσταντινούπολη:
«Ανεξάρτητα από τη διπλωματική αποτίμηση του ταξιδιού του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ένα γεγονός που έχει τεράστια συμβολική σημασία και ανατρέπει μια παράδοση της ελληνικής διπλωματίας που καλά κρατούσε από το 1922. Και η παράδοση αυτή συνδέεται με την -αληθινή ή όχι- εκδήλωση σεβασμού προς το αμφιλεγόμενο πρόσωπο του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, του Μουσταφά Κεμάλ πασά, ο οποίος έλαβε το προσωνύμιο «Ατατούρκ», δηλαδή «πατέρας των Τούρκων».
Για τους σύγχρονους Τούρκους ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν όντως Ατατούρκ, εφόσον συνεχίζοντας την πολιτική των Νεότουρκων εθνικιστών κατασκεύασε σχεδόν εκ του μηδενός ένα νέο έθνος. Όμως για τις μη μουσουλμανικές κοινότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αρμένιους, Έλληνες, Ασσύριους) υπήρξε ο μοιραίος άνθρωπος, ο οποίος επέφερε το οριστικό τέλος στην ύπαρξή τους. Η καταστροφή και η πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβρη του 1922 υπήρξε η τελευταία βίαιη πράξη που συνέβη συνειδητά από τον τουρκικό εθνικισμό υπό τα όμματα και την επιδοκιμασία του Κεμάλ.
Εκτός από όλα αυτά όμως, ο Μουσταφά Κεμάλ έδωσε την έμπνευση στο ναζιστικό κίνημα, που επικράτησε λίγα χρόνια αργότερα στην Ευρώπη και τελειοποίησε τις μεθόδους. Μέθοδοι που από το 1914 είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται δια χειρός Νεότουρκων επί των στοχοποιημένων μη μουσουλμανικών κοινοτήτων. Η πρόσφατη μελέτη του Stefan Ihring με τίτλο «Atatürk in the Nazi Imagination» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις του Harvard έδωσε τις τελικές απαντήσεις πάνω στα ερωτήματα αυτά.
Το άρθρο αυτό αναρτάται με αφορμή τη συζήτηση για το Μουσείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπραςκαι τις προηγούμενες αψιμαχίες μεταξύ Καμένου και ΟΠΣΕ. Στις αψιμαχίες αυτές παρέμβηκαν ηλιθιωδώςκάποιοι από τους γνωστούς δικούς μας τοπικιστές που διαστρέφουν την ιστορία για ίδιον όφελος, αγνοώντας προκλητικά τη μεγάλη Γενοκτονία των Ελλήνων της καθ’ημάς Ανατολής. Μιλώντας μόνο για «ποντιακή γενοκτονία» στην πραγματικότητα προσβάλλουν και τον ίδιο τον Πόντο και τη σημαντική του ιστορία.
Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για το ευρύτερο ζήτημα της ΜΗ ύπαρξης μεγάλων μουσείων για τον ελληνισμό της Ανατολής, έγραψε ο Στρατής Μπαλάσκας, με αφορμή τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας:
Για ένα Μουσείο του Ρωμαίϊκου της Ανατολής
του Στρατή Μπαλάσκας*
Η ιστορία γνωστή. Η γιαγιά στο τέλος της «Αιολικής Γης» του Ηλία Βενέζη στη βάρκα που την παίρνει μακριά από τα Κιμιντένια της ψάχνει να βρει μια γωνιά να ακουμπήσει το κεφάλι της. Τη δυσκολεύει ένας βόλος στο στήθος του παππού, «λίγο χώμα απ’ τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό, στο ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται. (!) Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου».
Για το ζήτημα της γενοκτονίας ή μη γενοκτονίας των μικρασιατών Ελλήνων από τους Τούρκους εθνοφασίστες..
του Ιωάννη Τζανάκου
Η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας δεν έγινε με έναν έγκυρο και στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο.
Καταρχάς θεωρώ πως ήταν μεγάλο λάθος και «κακή» ιδεολογικοποιητική πρακτική, υπαγόμενη στις «ανάγκες» του ελληνικού εθνικισμού, η ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος σε μια άμεση και λομπίστικου τύπου πολιτική διεργασία που είχε ως αποτέλεσμα την «αναγνώριση» της γενοκτονίας από την ελληνική βουλή.
Γιατί το λέω αυτό:
.
1) Ο προσδιορισμός μιας εγκληματικής πρακτικής τέτοιου τύπου (που γίνεται από κράτη, στρατούς κ.λπ) δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εθνικού μόνον ενδιαφέροντος, αλλά έχει ενδογενώς οικουμενικές διαστάσεις και επίσης λειτουργεί σε ένα δια-εθνικό πλαίσιο είτε όσον αφορά στην πολιτική μορφοποίηση της (δίκαιας ή υπερβολικής) απαίτησης της θιγείσας ομάδας είτε αφορά στην αναγνώριση του ίδιου του συμβάντος.
«Τώρα κλειδώθηκαν οι ταπεινοί για Πάντα»: 13 με 24 Σεπτέμβρη 1922
Ελένη Καρασαββίδου
«Τώρα κλειδώθηκαν οι ταπεινοί για Πάντα. Δίχως Ελπίδα, με τα ρούχα ποτισμένα χιόνι»
Νίκος Καρούζος
Υπάρχει μια ιστορία κι ένας Μύθος. Πως ο άνθρωπος που εξέφρασε όσο κανείς το συμπαντικό , το δίχως σύνορα κι εγκοπές του καιρού του, είναι αυτός που εφηύρε αυτό που έκανε με μιας ευκολότερες τις εγκοπές: το ψαλίδι. Ίσως ο μύθος ή η ιστορία του Ντα Βίντσι να θυμίζει πόσο τα πραγματικά αντικλείδια χρειάζονται εκεί όπου καμιά πόρτα δεν είναι υπαρκτή.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης αλλά και τον θάνατο της γιαγιάς, κι εγώ γράφω αυτό το κείμενο ταξιδεύοντας στην τόσο όμορφη σ’ έναν πλανήτη που αξίζει ν αγαπάμε συνολικά Αμερικάνικη ενδοχώρα.
Αλλά από το πουθενά, καθώς πλησιάζει η 13 του Σεπτέμβρη, η εικόνα της γιαγιάς ν’ ακούει τις ανακοινώσεις του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στην πιο παιδική από τις ηλικίες μου, βαθιά στα τέλη της δεκαετίας του 70, ήρθε σαν κρυφή εγκοπή να διακόψει την ροή του ορίζοντα, την συνέχεια μιας γεμάτης πράσινα νερά και λιβάδια από κισσό και κρυφές κοινωνικές αντινομίες (έτσι τις λέγαμε κάποτε) μα κι ανοιχτούς ορίζοντες, σε ένα διαρκώς επανερχόμενο και διαρκώς ακυρωμένο αύριο, εμπειρίας.
«Υπάρχει και συνευθύνη της Γερμανίας. Το Γερμανικό Ράιχ ήταν συνεργός», Γκρέγκορ Γκίζι εκπρόσωπος της Αριστεράς (Die Linke)
Ιδιαίτερη σημασία έχει η αναγνωριση από το γερμανικό κοινοβούλιο της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και αυτό γιατί η Γερμανία του Καϊζερ κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε σύμμαχος των Νεότουρκων και έκλεισε τα μάτια μπροστά την τρομερή σφαγή που διέπραξε ο σύμμαχός της και συγκάλυψε τον ένοχο… Το Ψήφισμα που πέρασε ξεκινά ως εξής κάνοντας έμμεση αναφορά και στις Γενοκτονίες των Ελλήνων της Οθ. Αυτοκρατορίας και των Ασσυρίων: «Η γερμανική βουλή τιμά τα θύματα των απελάσεων και τις σφαγές των Αρμενίων και των άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πάνω από εκατό χρόνια….»
Οι »άλλες χριστιανικές μειονότητες» ήταν οι Έλληνες της Ανατολής και οι Ασσύριοι
Αναδημοσιεύουμε τη σχετική είδηση: «Με το βλέμμα στην Αγκυρα και στις πιθανές αντιδράσεις της, το γερμανικό ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την Πέμπτη σχεδόν ομόφωνα ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
Με το κλεψίον αν εγίνουσον, οι πεντικοί πα αφεντάδες θα έσαν
.
Μιας και στην προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στις απατεωνιές και στις πλαστογραφίες των ακροδεξιών, ας αναλογιστούμε και τους «δικούς μας» απατεώνες και πλαστογράφους…
.
Αφορμή πήραμε από το πρόσφατο κείμενο στο e-Pontos του Ευθύμη Ευθυμιάδη – κατηγορηθέντος και καταδικασθέντος για συκοφαντίες και τραμοπουκισμούς- που προερχόταν από μια ομάδα που κατά τη δεκαετία του ’90 προσπάθησε να χειραγωγήσει τον χώρο με ποικίλες δράσεις που κυμαίνονταν από την τρομοκράτηση της αντίπαλης άποψης έως ανοιχτά εγκληματικές πράξεις, για τις οποίες ο εν λόγω καταδικάστηκε αμετάκλητα. (Δεξιά: το τρίκυκλο του Κοτζαμάνη)
.
Ένα ερώτημα που μας βασανίζει χρόνια είναι εάν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης -που παρόλα τα λάθη και τις ελλείψεις του, είχε πολύ σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος και στην καθιέρωση της 19ης του Μάη ως Ημέρας Μνήμης- έχει συνειδητοποιήσει πόσο πολύ κακό του έκαναν εν τέλει οι αχρείοι αυτοί τύποι που το μόνο που έχουν να πουλήσουν στους αφελείς είναι το όνομα το δικό του.
.
Τι κάνουν αυτοί οι τύποι της παρέας του Ευθυμιάδη; Ανακατασκευάζουν την πραγματική ιστορία σβήνοντας όσα πραγματικά στοιχεία δεν τους βολεύουν και εφευρίσκοντας ανύπαρκτα άλλα.
Το άρθρο είχε ως τίτλο Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες και αφορούσε τον τρόπο που το κράτος και η κοινωνία υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής περί το ΄22. Διαβάστε το μετά από αυτό το εισαγωγικό σχόλιο.
Το άρθρο είναι εξαιρετικό και από αυτή εδώ την αριστεροποντιακή γωνιά του διαδικτύου οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Κωστόπουλο…
Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας τύπος που ως μαθητής του Νακρατζά έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις αντιπροσφυγικού φανατισμού και προκατάληψης και έχει στοχοποιήσει δυσφημώντας με ακραίο τρόπο την προσφυγική μνήμη, να τολμά να αναδείξει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας (και εν μέρει της τότε παλαιοελλαδίτικης Αριστεράς του Πουλιόπουλου, της Φεντερασιόν και λοιπών ηλιθίων, που έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν πρόσφυγες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι- και οι Αρμένιοι που είχαν επιζήσει από τη Γενοκτονία του ’15);
Νομίζουμε ότι η ερώτηση έχει δύο πιθανές απαντήσεις:
Να έχει όντως εξελιχθεί ο Κωστόπουλος και από ένας φανατικός που στα ζητήματα αυτά μπορούσε να τα προσεγγίζει μόνο με το «ουγκ» και το θράσος του θύτη, να έχει ενσωματώσει μια διαλεχτική αντίληψη στον τρόπο που μελετά τα ιστορικά γεγονότα και να έχει αποφασίσει να παραδεχτεί ότι η τουρκική εξουσία έχει τεράστια ευθύνη για τις Γενοκτονίες που προκάλεσε και για τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από το 1911 και μετά, πολύ πριν το ΄19…
Να συνεχίζει να είναι ένας μονομερής και μονομανής τύπος, που το προσφυγικό το αντιμετωπίζει μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το μίσος που έχει για την «αστική Ελλάδα» και για να αιτιολογήσει τη σημερινή του άποψή για τους νέους πρόσφυγες ή οικονομικούς παράτυπους μετανάστες από τη Μέση και την Άπω Ανατολή.
Λίγες μέρες απομένουν μέχρι την πραγματοποίηση του αποφασιστικού συνεδρίου στην Άγκυρα με θέμα «Ο νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά». Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θα είναι το επίκεντρο των εισηγήσεων του συνεδρίου που θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο.
Όπως δήλωσε στο pontos-news.gr ο Βλάσης Αγτζίδης, «Είναι η πρώτη φορά που θα γίνει ημερίδα για το ποντιακό ζήτημα στην Τουρκία, και ειδικά στην Άγκυρα.
»Το μεγάλο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από Τουρκία και Ελλάδα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το φαινόμενο ότι σε αντίστοιχους δρόμους πορεύονται και σημαντικοί αριστεροί Τούρκοι ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες».Συνέχεια →
17+1 κουρδικές επαναστάσεις:
Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. Συνέχεια →
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα πραγματοποιείται στην Άγκυρα με θέμα : «Ο Νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά» στις 9 Απριλίου 2016.
Την διοργανώνει η «Πρωτοβουλία για την Ελευθερία Σκέψης της Άγκυρας»(Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) και η εφημερίδα «Newroz» .
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από Τουρκία και Ελλάδα.
Στην Ημερίδα θα απευθύνουν χαιρετισμό οι : Fikret BAŞKAYA καιSinan ÇİFTYÜREK
Οι εισηγητές είναι οι εξής:
Ahmet DEMİREL:Οι Διασκέψεις για τον Πόντο στο Πρώτο Κοινοβούλιο
Attila TUYGAN :Από τη Μεταρρύθμιση στην Γενοκτονία
Baskın ORAN :Η ριζική Εκκαθάριση των Ρωμιών από την Ανατολή, η Ανταλλαγή Πληθυσμών του 1923 από το Α μέχρι το Ω και η Ολοκλήρωση της το 1964
İsmail BEŞİKÇİ :Η Καταστροφή της Εγγύς Ανατολής και το Ποντιακό Ζήτημα Συνέχεια →
Κάλαντα προσφύγων καθώς οι πρόσφυγες τραγουδούν, παρά τον ξενιτεμό τους
Της Ναταλίας Σαμαρά-Γκαίτλιχ από την «ψαγμένη» πολύ καλή εφημερίδα δρόμου «Η Πατησίων ζει»
ο πόνος είναι πόνος και δεν κοιτά χρώμα, φυλή και πατρίδα
Γενοκτονία ή αιματηρή εθνοκάθαρση;
Πρόσφυγες ή μετανάστες; Όροι που διχάζουν απόψεις και καρδιές.
Όμως, πάντα θα υπάρχουν γιαγιάδες να ταΐζουν πεινασμένα μωρά, ένας φούρναρης να μοιράζει ψωμί, κάποιος βοσκός να προσφέρει γάλα, λησμονημένοι ακτοφύλακες να γίνονται παράδειγμα ανθρωπιάς.
Πάντα θα υπάρχουν ξεριζωμένοι και απελπισμένοι που θα ψάχνουν για καινούργια πατρίδα, μ’ έναν σβώλο χώμα από την πατρική γη, δεμένο στο μαντήλι, στο μέρος της καρδιάς (Ηλ. Βενέζη, «Αιολική Γη»).
Από το βιβλίο μου «Κάλαντα: Μνήμες Ιστορίας» ξεχώρισα κάλαντα του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Εδώ τα ευχετικά τραγούδια γίνονται θρήνοι για σκλαβωμένες πατρίδες, αιχμαλωσίες, εξορίες για συνανθρώπους που πεθαίνουν στους δρόμους, για προσφυγιά. Και η έκκληση για τον οβολό. Συνέχεια →
Αγωνιώδης έκκληση της Ένωσης Δήμων Νοτιο-Ανατολικής Τουρκίας προς Διεθνείς οργανισμούς , μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνή ΜΜΕ, δημοσιογράφους να επισκεφτούν την περιοχή και να παρέμβουν έτσι ώστε να σταματήσει η αιματοχυσία και η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2015.
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015, 20:00
Στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5, Αρσάκειο Μέγαρο, τηλ 2103249588)
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
–Πέπη Ρηγοπούλου (Καθηγήτρια στον τομέα Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Επικοινωνιακών Εφαρμογών & Τεχνολογίας του Καποδιστριακού Αθηνών),
–Μιμή Ντενίση (Ηθοποιός – Συγγραφέας),
–Βασίλης Μεϊχανετσίδης (Ιστορικός, μέλος της International Association of Genocide Scholars).
Τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της διαδικασίας μετασχηματισμού της (1908-1923) προκαλούσαν πάντα μια αμφιθυμία. Η συνειδητή άρνηση και η επιλεγμένη σιωπή καθόρισαν τις προτεραιότητες της ιστορικής επιστήμης, ακόμα και της τέχνης. Ο ελληνισμός της Ανατολής και η καταστροφή του δεν αποτέλεσαν μέρος των νεοελληνικών επιστημονικών προτεραιοτήτων.
Το βιβλίο αυτό εκφράζει την ανάγκη να παρουσιαστεί η διαδικασία μετάβασης από την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή του έθνους-κράτους και να αποσαφηνιστούν αδιερεύνητα στοιχεία της ιστορίας…..
….και «ο κούκος παρακούκισε»
(ρώσικη παροιμία που σημαίνει ότι κάποιος το παράκανε)
Ο διάλογος:
—————
–Λιάκος: Spieglein, Spieglein an der Wand, Wer ist die Schönste im ganzen Land?
–Καθρέφτης: Frau Königin, Ihr seid die Schönste im Land.
και ο μύθος:
—————
Θα αναρωτιέστε αγαπητοί φίλοι πώς μας ήρθε ο παραπάνω διάλογος. Μα από το παραμύθι που έχετε διαβάσει όλοι: Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι. Στο παραμύθι, λοιπόν, αυτό: η κακιά βασίλισσα είχε έναν μαγικό καθρέφτη, που όταν κοιταζόταν σ’ αυτόν και τον ρωτούσε: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι στον τοίχο πάνω τώρα, Ποια είναι η ωραιότερη σ’ ολόκληρη την χώρα;» («Spieglein, Spieglein an der Wand, Wer ist die Schönste im ganzen Land?»). Ο καθρέφτης απαντούσε: «Κυρία Βασίλισσα, εσύ είσαι η ωραιότερη στην χώρα.» («Frau Königin, Ihr seid die Schönste im Land.»).
Ακριβώς αυτό μας φαίνεται ότι συμβαίνει με τον Αντώνη Λιάκο και την ομάδα του (ο καθρέφτης του παραμυθιού), που πιστεύοντας ότι είναι οι κάτοχοι της ύψιστης, μοναδικής, ανεπανάληπτης ακαδημαϊκής ιστορικής γνώσης, αποφάσισαν επιτέλους να βάλουν την εκπαίδευση σε σωστά θεμέλια και να πλύνουν τόσο πολύ τον εγκέφαλο των Ελληνόπουλων, ώστε να τα παραδώσουν στη μέλλουσα ζωή σωστούς ακαδημαϊκούς πολίτες…
Για άλλη μια φορά ασχολούμαστε με τον μνημονιακό σύντροφο Λιάκο, επειδή έχουμε βαρεθεί τον ανορθολογισμό του Νεοέλληνα, είτε αυτός είναι ελληναράς είτε ανθελληναράς, και με το δεδομένο ότι ανέλαβε θεσμικό ρόλο για την αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος από τη μνημονιακή «συμμορία του συνωστισμού» που ελέγχει το μνημονιακό Υπουργείο Παιδείας, ως λάφυρο των εκλογών και ως επιβράβευση της υποστήριξης που δόθηκε προς τον Ηγεμόνα.
Σας θυμίζουμε τα παλιότερα κείμενά μας, για όσους θέλουν να διαμορφώσουν μια πληρέστερη εικόνα:
Η μεγάλη αλλαγή που έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια σε θέματα, όπως αυτά της Γενοκτονίας, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη από όλο αυτό το συνοθύλευμα της μεταμοντέρνας-σημιτικής αριστεράς που εκσπερματώνει από ηδονή μπρός στους Νεότουρκους και στον τουρκικό εθνικισμό.
Τώρα πια η κοινωνία μπήκε στο παιχνίδι της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης και αυτό αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού.
Είναι επιστημονική, λέει, η διάκριση μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης. Εννοείται! Τόσο επιστημονική όσο ήταν και η διάκριση μεταξύ τρόικας και «θεσμών», «παλαιού» που φεύγει και «νέου» που έρχεται κ.ο.κ.! Το υπονόησε ο Όργουελ πως η Νέα Γλώσσα θα ήταν αριστερής κοπής, αλλά εμείς δεν τον πήραμε στα σοβαρά. Έτσι το κατάπιαμε κι αυτή τη φορά, αμάσητο: άλλο γενοκτονία, άλλο εθνοκάθαρση!
Η κοινή λογική λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει εθνοκάθαρση χωρίς κάποια μορφή γενοκτονίας. Πως δεν είναι νοητό το ξεκαθάρισμα μιας περιοχής από τον επί χιλιετίες αυτόχθονα πληθυσμό (=εθνοκάθαρση) χωρίς τη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, εξόντωση ολόκληρου αυτού του πληθυσμού ή τμήματός του (=γενοκτονία). Συνέχεια →
Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.
Επειδή οι δηλώσεις των υπουργών δεσμεύουν μία χώρα στο διεθνές στερέωμα και δεν περιορίζονται σε επίπεδο πολιτικών συζητήσεων στη Βουλή όπως του Τατσόπουλου[1] ή σε ραδιοφωνική κουβέντα όπως της Ρεπούση[2], επιβάλλεται ο Υπουργός Παιδείας ή να ανακαλέσει ή να αποπεμθεί από την κυβέρνηση. Εξάλλου ο Ν. Φίλης μπορεί να στηρίξει τις όποιες ανιστόρητες παράνομες θέσεις του σε εθνικό – πολιτικό επίπεδο, που ναι μεν θα ακουστούν, αλλά δεν θα δεσμεύσουν ανά την οικουμένη ένα πολυπαθέστατο έθνος.
Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…
Επιτέλους, έστω και καθυστερημένα και έπειτα από πολλά χρόνια, αφού έπρεπε να γίνουν τα επεισόδια στην Πλατεία Συντάγματος, η ΠΟΕ αποφάσισε να καταγγείλει τη συμμετοχή των νεοναζί στις ποντιακές εκδηλώσεις.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ!!:
Ανακοίνωση από τη Ποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (ΠΟΕ):
«Εμείς, οι απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας, που βιώσαμε τη γενοκτονική πολιτική του κεμαλισμού, που αποτέλεσε το πρελούδιο του ναζισμού, καταδικάζουμε το χθεσινό αποτρόπαιο συμβάν και καταγγέλλουμε τη σχεδιασμένη και σκόπιμη προβοκάτσια που επισκίασε την συγκέντρωσή μας.
Ταυτόχρονα δηλώνουμε ρητά, πως ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ την παρουσία των βουλευτών του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγής, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, καθώς δεν είναι δυνατόν, ως θύματα γενοκτονίας, να επιτρέπουμε τον οποιοδήποτε συσχετισμό με οπαδούς του Ναζισμού.
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Με την αφέλεια που τον διακρίνει και την πονηρή συμπαράσταση της Σίας, έκανε το καλύτερο δώρο στη δεξιά και στην ακροδεξιά γι άλλη μια φορά. Με ανάμικτα συναισθήματα ακούσαμε τον Κασιδιάρη να σχίζει τα ιμάτιά του ως άλλος ένας υπερασπιστής των προσφύγων και να απειλεί το Ν. Φίλη με μηνύσεις. Διαβάσαμε και την καταγγελία των βουλευτών της Ν.Δ. που λίγους μήνες πριν ψήφισαν μνημονιακώς την αποβολή από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δηλαδή την εξόντωση, των γερόντων Ποντίων προσφύγων από την ΕΣΣΔ.
Γιατί τους δίνεις τέτοια όπλα;
Για τη σημασία και τον ορισμό της Γενοκτονίας παραπέμπουμε στο άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ο οποίος αναφέρει: Συνέχεια →
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο φύλλο του Δρόμουτου Σαββάτου 10 Οκτωβρίου 2015, δηλαδή την ίδια μέρα που σημειώθηκε η νεότερη και πιο αιματηρή επίθεση ενάντια σε διαδηλωτές στην Αγκυρα. Δημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Δρόμου αυτούσια την εισαγωγή και το άρθρο που αποκτά τραγική επικαιρότητα.
Του Ρακίπ Ζαράκολου
Μετάφραση: Κουήν Μινασιάν
Η βομβιστική επίθεση των τζιχαντιστών ενάντια σε συγκέντρωση της SGDF (Ομοσπονδία Ενώσεων Σοσιαλιστικής Νεολαίας) στην παραμεθόρια τουρκική πόλη Σουρούτς, στις 21 Ιουλίου 2015, είχε βαρύ τίμημα: 33 νέους ανθρώπους νεκρούς, πάνω από 100 τραυματισμένους βαριά ή ακρωτηριασμένους. Οι νέοι ετοιμάζονταν να δώσουν συνέντευξη Τύπου λίγο πριν μεταβούν στο γειτονικό Κομπάνι, την πόλη-σύμβολο της κουρδικής αντίστασης, για να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμησή του.*
Με αφορμή αυτό το απάνθρωπο μακελειό, ο Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής Ρακίπ Ζαράκολου δημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο στην αρμενική εφημερίδα Agos. Ο Ζαράκολου, γεννημένος το 1948, από νεαρή ηλικία υπέστη διώξεις λόγω των απόψεών του και της δράσης του για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των εθνικών μειονοτήτων στο τουρκικό κράτος. Φυλακίστηκε για πρώτη φορά το 1971 και έκτοτε συνελήφθη και δικάστηκε επανειλημμένα, συχνά για «αδικήματα» γνώμης. Η τελευταία φυλάκισή του ήταν το 2011-2012 με την κατηγορία της «συνεργασίας με Κούρδους τρομοκράτες».
Οι παππούδες σας μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους και έκαιγαν τους προσφυγικούς καταυλισμούς
Οι πατεράδες σας μας έλεγαν «εαμοβούλγαρους» και μας έσερναν για επιμόρφωση στα Μακρονήσια
Εσείς τους ξεπεράσατε όλους, ευλογώντας και
δοξάζοντας τους δολοφόνους μας
Αυτά μας ήρθαν αυθόρμητα στο νου, καθώς διαβάσαμε το κείμενο «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;» του Αντώνη Λιάκου στο ηλεκτρονικό περιοδικό της ομάδας του με τίτλο chronosmag.eu…. Πηγαίνετε να το διαβάσετε. Είναι απόλαυση (sic!) γιατί αποκαλύπτει το βάρβαρο πρόσωπο μιας αντιπροσφυγικής παλαιοελλαδίτικης αντίληψης της ιστορίας που σπάνια την βλέπεις να εκφράζεται τόσο απροκάλυπτα: http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html
Ίσως η τελευταία φορά που τόσο συμβολικά, αλλά και φυσικά, μας αποκαλύφθηκε ήταν το 1938, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς -αντικομμουνιστής, εθνικιστής και φασίστας- μετονόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.
Ο Λιάκος αποτελεί ίσως τον πιο χαρακτηριστικό τύπο αυτής της νοτιοβαλκανικής εκδοχής μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας, που με αυθαίρετο τρόπο ορίζει τις ιστορικές κατηγορίες και τις δίνει τέτοιο περιεχόμενο, ώστε να αιτιολογούνται οι εξαρχής ιδεοληπτικές προσλήψεις.
Το ένθετο «Δρόμοι της Ανατολής» που περιλαμβάνεται δύο φορές το μήνα στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» αποτελεί μια έξοχη και ποιοτική πρωτοβουλία που δείχνει το βαθμό ευαισθητοποίησης της Αριστεράς στα ζητήματα του ελληνισμού της Ανατολής. Αυτή ίσως να είναι η καλύτερη απάντηση στους μνημονιακούς Αρνητές της Γενοκτονίας που έχουν καταλάβει υπουργικούς θώκους και με τη στάση τους ρίχνουν για άλλη μια φορά νερό στο μύλο της εθνοπροδοτικής Ακροδεξιάς, επιτρέποντάς την να γίνεται τιμητής μιας πολύτιμης ιστορικής παρακαταθήκης του ελληνικού Λαού.
Παρουσιάζουμε το πρόσφατο αφιέρωμα των «Δρόμων της Ανατολής» και το εισαγωγικό του επιμελητή Στέργιου Θεοδωρίδη
Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω στη σελίδα στο fb του γνωστού ιστορικού Αντώνη Λιάκου.
.
Με θετική έκπληξη είδαμε ότι με αφορμή την επέτειο της 19ης Μαϊου είχε αναδημοσιεύσει το εξαιρετικό κείμενο του Ηρακλή Μήλλα πουπρωτοδημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Zaman στις 28 Απριλίου 2014 και αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα από το ηλεκτρονικό περιοδικό xronos.magazine, απ’ όπου το αναδημοσιεύσαμε και εμείς:
Για την επέτειο των σφαγών εναντίον των Ποντίων και των άλλων Χριστιανών (19 Μαίου) ένα συγκλονιστικό κείμενο του Ηρακλή Μήλλα, που θα μπορούσε να είναι στιγμές και από τη μετοικεσία των Μουσουλμάνων από τα Βαλκάνια στη Μ. Ασία, και των Χριστιανών από τη Μ.Ασία στην Ελλάδα. Η βίωση της στιγμής…
———————
.
Και για άλλη μια φορά συνειδητοποιήσαμε ότι ο ιστορικός που από μικρός φόρεσε τους παραμορφωτικούς φακούς ενός συμπλεγματικού νοτιοβαλκανικού τροτσκισμού, δύσκολα θα μπορέσει να ξεπεράσει τα στερεότυπα και να σταθεί νηφάλια απέναντι σε μια μεγάλη τραγωδία.
.
Στην ανιστορική -έως και ηλίθια- τοποθέτηση, δόθηκε μια εξαιρετικά ευγενική απάντηση από έναν σχολιαστή:
Το Κέντρο Ελληνο-Αρμενικών Μελετών διοργανώνει μια καλλιτεχνική εκδήλωση για να χρηματοδοτηθεί η έκδοση του πολύ σημαντικού βιβλίου του Λιούις Αϊνστάιν «Κωνσταντινούπολη 1915».
.
Το βιβλίο αναφέρεται στην Αρμενική Γενοκτονία, στην εκστρατεία της Καλλίπολης και στους διωγμούς των Ελλήνων (που άρχισαν το 1915 από την Ανατολική Θράκη) και των Εβραίων…..
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Zaman στις 28 Απριλίου 2014.
Όπως όλοι, έτσι κι εγώ αυτές τις μέρες διάβασα αυτά που δεν θα ήθελα να διαβάσω και άκουσα αυτά που δεν θα ήθελα να ακούσω σχετικά με τη γενοκτονία. «Φώτισαν» και πάλι την ιστορική και τη νομική πλευρά του γεγονότος. Παρουσίασαν στοιχεία και αποδείξεις. Υπερασπίστηκαν θέσεις και εκφράστηκαν αντιθέσεις. Λιγότεροι ήταν αυτοί που αναφέρθηκαν στην «οικονομική» πλευρά του θέματος, δηλαδή στην υφαρπαγή περιουσιών. Τώρα όλα αυτά θα τα ξεχάσουμε· του χρόνου πάλι!
Η δική μου σχέση με τη γενοκτονία είναι διαφορετική. Όχι με τον θάνατο· μου έρχεται στον νου εκείνο το πρώτο βήμα. Οι πρώτες στιγμές που οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους. Κάποια μέρα κάποιοι χτυπάνε την πόρτα σας και σας λένε «ετοιμαστείτε, αύριο φεύγετε». Φτιάχνετε στα γρήγορα έναν μπόγο. Τι θα βάζατε μέσα; Κάποια ρούχα, κι αν υπάρχουν χρήματα και κοσμήματα, ή το κέντημα της γιαγιάς που λέγατε πως πάντοτε θα το έχετε κοντά σας; Τις οικογενειακές φωτογραφίες, τις κούκλες που παίζατε μικρή κι εκείνη τη σβούρα, τι θα τα κάνετε; Θα πρέπει να πάρετε οπωσδήποτε και κάτι φαγώσιμο μαζί. Όμως πόσων ημερών φαγητό μπορεί κανείς να κουβαλήσει!
Δεκάδες οι εκδηλώσεις ζωντανής Μνήμης από φορείς, συλλόγους κλπ με την ευκαιρία της 19ης Μαΐου ημέρας Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Ανάμεσα στις άλλες ξεχωρίζουμε τις παρακάτω : στις Σέρρες, στην Κατερίνη και το Κιλκίς
Ο Δρόμος της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 9 Μαΐου, φιλοξενεί ένα ενδιαφέρον οκτασέλιδο αφιέρωμα. Με την ευκαιρία των 100 χρόνων από την Γενοκτονία των Αρμενίων από τον τουρκικό εθνικισμό, θα παρουσιαστούν μια σειρά άρθρα Αρμενίων, Τούρκων και Ελλήνων διανοουμένων σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.
Οι τίτλοι και οι συγγραφείς των άρθρων του αφιερώματος:
Αρμενική Γενοκτονία ή η ηθική διάσταση της Μνήμης του Λουκά Αξελού
Μνήμες της Ανατολής της Κουήν Μινασιάν
Η μάχη της Καλλίπολης της Άντζελα Γκιζιτριάν
Στον αγαπητό φίλο Γιολντάς, Χράντ του Σαρκίς Σεροπιάν
Η Περίοδος της Γενοκτονίας από το 1915 σημαίνει ταυτόχρονα την Αρπαγή της Περιουσίας των Χριστιανών του Sait Çetinoğlu
Οι καρτ ποστάλ που συγκλόνισαν τον κόσμο του Μάικ Τσιλιγκιριάν
Αναφορά στην Αρμενική Γενοκτονία του Σήφη Κασσεσιάν
Το ιστορικό της Άρνησης του Χάικ Κασαρτζιάν
Η Αρμενική Γενοκτονία, το Ζήτημα της Ανατολής και η νεοελληνική αλλοτρίωση του Βλάσση Αγτζίδη
Στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο. Μην τον χάσετε.
Μια σημαντική πρωτοβουλία παίρνει η εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράςς». Καθιερώνεται, όπως μαθαίνουμε, ένα μηνιαίο (αρχικά) αφιέρωμα που θα επιγράφεται «Δρόμοι της Ανατολής»και θα ασχολείται με την Ιστορία και τον Πολιτισμό των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Διαβάζουμε από τηνσχετική σελίδα στο facebook:
«Ο Δρόμος της Αριστεράς θέλοντας να φωτίσει τις έτσι και αλλιώς πολλές λευκές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας, καθιερώνει ένα μηνιαίο ειδικό μονοσέλιδο αφιέρωμα για την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Ανατολής. «Οι δρόμοι της Ανατολής» ( Anadolu yolları) θα προσπαθούν να φέρουν στην επιφάνεια την τύχη που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής, την ιστορική τους εμπειρία, τον πολιτισμό τους, ζητήματα που έχουν τύχει στη χώρα μας εκτεταμένης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης. Ζητήματα που έμοιαζαν να χάνουν την ουσία τους στη μέγγενη διάφορων ιδεολογικών δίπολων, «αριστερά – δεξιά » , “εθνικό-εθνικιστικό”, “κράτος – εκκλησία” ή που χρησιμοποιήθηκαν ή αποσιωπήθηκαν ποικιλοτρόπως από τους νικητές εντός κι εκτός Ελλάδας.
Σίγουρα πολλοί θα αναρωτηθούν ποια είναι η ανάγκη να ανοίξουμε σήμερα μια τέτοια συζήτηση μέσα από τις σελίδες του Δρόμου.…
Πιστεύουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε την Ιστορία μας, το πώς αντιλαμβανόμαστε το παρελθόν μας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος εκείνης της λαϊκής συνείδησης που είναι αναγκαία για την αμφισβήτηση του παρόντος και την ποιοτική αλλαγή του μέλλοντος. Άλλωστε «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη»Συνέχεια →
Η ανάπτυξη του εθνικισμού του 19ου αιώνα επηρεάζει και το χριστιανικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με την επιρροή της πρωτοπορίας της αστικής τάξης αρχίζει και διαμορφώνει την ιδεολογία ότι οι Ρωμιοί ανήκουν στο ελληνικό έθνος. Στην πραγματικότητα ο μακρινός Πόντος έχει ελάχιστη επικοινωνία με την Ελλάδα, που απόκτησε την ανεξαρτησία της μετά το 1821. Η διαδικασία κρίσης ταυτότητας του 19ου και 20ού αιώνα υπήρξε η περίοδος διαμόρφωσης και του σύγχρονου Ελληνισμού. Η αιτία είναι η δημιουργία μιας νέας αυτογνωσίας με νέα δεδομένα. Αποτέλεσμα της κρίσης αυτής είναι η μεταμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας σε μια πολιτική ταυτότητα.
Ο Φατίχ Ακίν έχει στο ενεργητικό του δύο συνταρακτικές ταινίες, το «Μαζί ποτέ» (2004) και «Στην άκρη του ουρανού» (2007), το απολαυστικό «Soul Kitchen» (2009) κι ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τις μουσικές της Κωνσταντινούπολης, το «Crossing the bridge». Ο 42χρονος τουρκικής καταγωγής Γερμανός σκηνοθέτης βρέθηκε στην Αθήνα για την πρεμιέρα της νέας του ταινίας «The Cut – Η μαχαιριά», που αρχίζει να προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη από τη «Rosebud». Η «Κ» μίλησε με τον Φατίχ Ακίν λίγο πριν από τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας με αφορμή διήμερο αφιέρωμα στο έργο του.
– Υστερα από πολλές περιπέτειες η ταινία «The Cut» προβάλλεται και στην Ελλάδα. Δυσκολίες στην παραγωγή, απειλές εναντίον σας, απόσυρση από τις Κάννες. Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί συνέβησαν όλα αυτά;
Το Πολιτειακό Κοινοβονούλιο της Νοτίου Ντακότας των Η.Π.Α. αναγνωρίζει τις Γενοκτονίες Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων/Αραμαίων
.
Επιμ. Δρ. Βασιλείου Θ. Μεϊχανετσίδη
.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Νοτίου Ντακότας (South Dakota) σε πρόσφατο Ψήφισμά της (υπ’ αριθ. HCR 1009), το οποίο ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία 51 υπέρ, έναντι 17 κατά, αναγνώρισε επίσημα τις Γενοκτονίες Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων/Αραμαίων, σύμφωνα με πληροφορίες του διεθνούς αγγλόφωνου αρμενικού ειδησεογραφικού πρακτορείου asbarez.com.
Με αφορμή τις εκδηλώσεις Μνήμης για το Ολοκαύτωμα και την ομιλία της πρέσβειρας του Ισραήλ στα Γιάννενα ο Φίλιππος Γεωργουσόπουλος απέστειλε την παρακάτω επιστολή, την οποία κοινοποίησε και στα Μέσα. Πιστεύοντας ότι θέτει κάποια καίρια ζητήματα την αναδημοσιεύουμε παρακάτω.
.
Τη δική μας άποψη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζι, τις Γενοκτονίες των μη μουσουλμανικων κοινοτήτων της Ανατολής από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, καθώς και τη συνάφεια των ιδεολογιών των δυνάμεων αυτών του ολέθρου, που προκάλεσαν τις μεγάλες αυτές ανθρωπιστικές τραγωδίες, την έχουμε παρουσιάσει εδώ: https://pontosandaristera.wordpress.com/2008/07/01/abravanel/
Στέργιος Θεοδωρίδης & Βλάσσης Αγτζίδης απαντούν στα ερωτήματα μας!
2 άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τον Ποντιακό χώρο και την παράδοση είναι οι Βλάσης Αγτζίδης και Στέργιος Θεοδωρίδης. Είναι υποψήφιοι με το ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές στο Κιλκίς και τη Β’ Αθήνας αντίστοιχα. Τους συναντήσαμε και τους ζητήσαμε να τοποθετηθούν σε θέματα που αφορούν άμεσα τον Ποντιακό Ελληνισμό!
.
e-Pontos.gr: Έχετε ασχοληθεί και οι δύο με τον πολιτισμό και την ιστορία των Ελλήνων του Πόντου, τη διάσωση και τη διάδοση του. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό.
.
Στ. Θεοδωρίδης: Ίσως εκείνο το «άντε, καλή πατρίδα» κάθε που ο παππούς Αντώνης άναβε το στριφτό τσιγάρο με τον γείτονά του, εκείνο το μηνών παιδί της γιαγιάς Αλεξάνδρας που το παράτησε χειμωνιάτικα στο ποτάμι, καθώς χτυπούσαν το χωριό της, ίσως κι ο ιδρώτας ενός αργόσυρτου ποντιακού χορού…
Πώς θα σας φαινόταν εάν σε συνέδριο για τη Γενοκτονία των Εβραίων συμμετείχε ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ; Σίγουρα θα σας σόκαρε….
Κι όμως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε συνέδριο που διοργανώνει στη Γαλλία η «Διεθνής Επιστημονική Επιτροπή για την Αρμενική Γενοκτονία», υπό τον τίτλο: « Le génocide des Arméniens de l’Empire ottoman dans la Grande Guerre 1915-2015«. Στο Συνέδριο θα επιχειρηθεί η διερεύνηση των ιστορικών αλλά και κοινωνιολογικών μελετών για το πλαίσιο εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η Γενοκτονία των Αρμενίων.
Είναι γνωστό ότι Γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί μέρος της Γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών λαών που πραγματοποίησαν οι Νεότουρκοι σωβινιστές. Την ίδια μοίρα είχαν οι Ασσυροχαλδαίοι και οι Έλληνες της Ανατολής, με διαφορετικούς τρόπους η κάθε μία. To ιστορικό πλαίσιο όμως είναι ίδιο. Ίδιος είναι ο θύτης, ίδιοι είναι και οι λόγοι για τους οποίους από το 1911 στοχοποιήθηκαν οι χριστιανικές κοινότητες της Ανατολής….
Θεωρούσαμε ότι αυτή η θέση που έλαβε τη μορφή επίσημης απόφασης του International Association of Genocide Scholars (IAGS), ήταν πλέον κοινά αποδεκτή και αποτελούσε τη βάση οιαδήποτε προσέγγισης του πλαισίου της Γενοκτονίας.
Κι όμως, φαίνεται ότι οι Αρμένιοι της Γαλλίας δεν την αποδέχονται, επιμένοντας στην αντιδραστική και αντιιστορική θέση της μοναδικότητας της Γενοκτονίας, περιφρονώντας τους άλλους λαούς που είχαν την ίδια τύχη με αυτούς.
Είναι η μόνη εξήγηση για την προσβολή που έκαναν στα θύματα των Ελλήνων της Ανατολής, καλώντας τη Σία Αναγνωστοπούλου, μια γνωστή Αρνήτρια της Γενοκτονίας, να παρουσιάσει το σχετικό θέμα. Στο Πρόγραμμα του Συνεδρίου αναγράφεται: «Les Grecs ottomans. Sia Anagnostopoulou, professeure d’histoire, université Panteion, Athènes.»
Άραγε οι διοργανωτές αγνοούσαν την ύπαρξη των σοβαρών ιστορικών που μελέτησαν το θέμα αυτό;
Γιατί επέλεξαν την τάση τών Αρνητών της Γενοκτονίας;Συνέχεια →
Καιρό θέλαμε να κάνουμε αυτή την ανάρτηση που αναδεικνύει την υποκρισία και το βαθύτατο αμοραλισμό μιας τάσης που ενυπάρχει στην αριστερά και αποτελεί έως σήμερα το θεματοφύλακα της παραδοσιακής αντιδραστικής στάσης κατά της προσφυγιάς του 1922 και των αιτημάτων που θέτει σήμερα η κοινωνία των προσφυγικών οργανώσεων….
.
Στο πλαίσιο του του 3ου Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5 του Οκτώβρη του 2014, έγινε μια εκδήλωση με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στη Γάζα που υπήρξαν αποτέλεσμα της σκληρής επίθεσης και καταστολής που εξαπέλυσε ο ισραηλινός στρατός:
.
.
Αυτό που μας εντυπωσίασε στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι ότι με ιδιαιτέρως μεγάλη ευκολία χρησιμοποιείται ο όρος «γενοκτονία» τόσο από τη Σία Αναγνωστοπούλου, όσο και από τον εκπρόσωπου του Δικτύου, τη στιγμή και οι δυό (Σία+Δίκτυο) ανήκουν στην ομάδα των Αρνητών της Γενοκτονίας που διέπραξε ο τουρκικός μιλιταριστικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών ομάδων της Ανατολής (Αρμενίων, Ελλήνων Ασσυρίων).
.
Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;
.
Ή συμβαίνει ακριβώς αυτό που βλέπουμε παντού ολόγυρα στο νεοελληνικό μίζερο κόσμο μας: Είναι απλώς υποκριτές! Φτηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στο πίτουρο… Συνέχεια →
Ενδιαφέρουσες ανοιχτές εκδηλώσεις-συζητήσεις διοργανώνει αυτό το Σαββατοκύριακο ΣΥΡΙΖΑ σε Κιλκίς και Κατερίνη με θέμα:
.
«Το θέμα των προσφύγων από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και το ζήτημα των Ποντίων με την ματιά της σύγχρονης Αριστεράς.
.
Οι εθνικισμοί και οι Γενοκτονίες ως μέσο διαμόρφωσης των σύγχρονων κρατών» – Προσέγγιση στην ιστορική εμπειρία της Ανατολής (Πόντος, Μ..Ασία, Ανατολική Θράκη)«
Ιούνιος 1914, ο Γάλλος αρχαιολόγος Φελίξ Σαρτιώ (Félix Sartiaux), ενώ εργαζόταν σε ανασκαφές στην περιοχή στη Μικρά Ασία, έγινε μάρτυρας του πογκρόμ που κατέληξε στον πρώτο διωγμό Ελληνικού πληθυσμού από την Φώκαια. 100 χρόνια αργότερα, χάρη σε μία σύμπτωση ο Χάρης Γιακουμής θα φέρει στο φώς τις φωτογραφίες που καταγράφουν τα γεγονότα.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τους σκηνοθέτες Ανιές Σκλάβου και ΣτέλιοΤατάκη και τον ιστορικό τέχνης Χάρης Γιακουμή
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, 20:00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Σίνα 31)
Κυριακή 9 Νοεμβρίου, 16:00 στον Κινηματογράφος Δαναός (Λ. Κηφισίας 109)
Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά και γαλλικά με ελληνικούς και γαλλικούς υπότιτλους.
Ο 19ος αιώνας σε παγκόσμιο επίπεδο υπήρξε η περίοδος της μετάβασης από τα πολυεθνικά κράτη στα έθνη-κράτη με την ιδεολογία της Γαλλικής Επανάστασης. Ως συνέπεια αυτής της τάσης, άρχισαν να εμφανίζονται έθνη-κράτη και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σε συνθήκες καταπίεσης και διωγμών άρχισαν να επαναστατούν οι λαοί της Βαλκανικής και παράλληλα το αραβικό έθνος στις περιοχές του Λιβάνου, της Συρίας, της Υεμένης, της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας. Ιδιαίτερα, η απόκτηση ανεξαρτησίας από τους βαλκανικούς λαούς και η συρρίκνωση της Αυτοκρατορίας είχε εξοργίσει όλους και περισσότερο τους Ενωτικούς (του Κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος»). Είχε εμφανιστεί ένας μιλιταριστικός εθνικισμός, που είχε υιοθετήσει ριζοσπαστικούς και βίαιους τρόπους για τη λύση των ζητημάτων που ανάφερα. Καθ’ όσον έρχονταν στρατιωτικές ήττες και χάνονταν εδάφη, για να σωθεί το κράτος έπρεπε να δημιουργηθεί στη βάση του ρατσιστικού, μιλιταριστικού εθνικισμού ένα αίσθημα «ανωτερότητας». Το αίσθημα αυτό, όπως έγραφε ο Husein Tzahit στην εφημερίδα «Tanin», διατυπωνόταν ως εξής: «Το τουρκικό Έθνος (millet) είναι το κυρίαρχο έθνος και έτσι θα μείνει για πάντα».
Για άλλη μια φορά ο Τάσος ο Κωστόπουλος ξαναχτύπησε…. Ξέρετε, αυτός που λίγα χρόνια πριν μας είχε χαφιεδίσει στους Τούρκους εθνικιστές. Σήμερα λοιπόν το πρωί λίγο πριν τις 9.00 ξαναχτύπησε στο ρ/σ «‘Κόκκινο». Καλεσμένος από ένα δημοσιογράφο -μονοπολιτισμικών απόψεων γιατί δεν ενδιαφερόταν να ακούσει την άλλη άποψη- έβγαλε και πάλι τη γνωστή χολή για τους Πόντιους, αμφισβήτησε τη Γενοκτονία, έκανε κριτική στο αντιρατσιστικό από μια αντιποντιακή ρατσιστική σκοπιά.
Το είχε ξανακάνει λίγες μέρες πριν σε κείμενο στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών», όπου η αντιδραστική φιλοκεμαλική προσέγγιση και ο αντιποντιακός ρατσισμός, συνυπήρχαν με σωστές διαπιστώσεις, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για να διαστρεβλωθεί η ιστορική πραγματικότητα και να θολώσει το ζήτημα δημιουργώντας σύγχυση και αγνωστικισμό…. Και όλα αυτά με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο».
Ο ΠΟΜΑΚΟΣ ΗΡΩΑΣ «ΓΚΙΑΟΥΡ ΙΜΑΜ»! 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1920!
Το 1920 οι λαοί της Μικράς Ασίας γνώριζαν καλά ότι το κεμαλικό κίνημα στην Τουρκία είναι συνέχεια του Νεοτουρκικού κινήματος και ότι έτσι δεν θα αντέξει καμιά άλλη γλώσσα ή διαφορετική εθνική ταυτότητα. Οι Πομάκοι, όταν αντιλήφθηκαν πόσο επικίνδυνο ήταν για αυτούς το κίνημα του Κεμάλ Μουσταφά, προσπάθησαν να ξεσηκωθούν. Αρχηγός τους ήταν ένας Πομάκος ιμάμης, τον οποίο οι Τούρκοι υποτιμητικά αποκάλεσαν «Γκιαούρ Ιμάμ».
.
Στην προσπάθειά τους οι Πομάκοι είχαν συμμάχους τους μουσουλμάνους Τσερκέζους (Κιρκασίους) και τον αρχηγό τους, Αχμέτ Ανζαβούρ. Ο Ανζαβούρ γύριζε τα χωριά των Τσερκέζων καλώντας τα να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων. Η επανάσταση των Πομάκων και των Τσερκέζων επικεντρώθηκε στην περιοχή των Δαρδανελίων.
.
Στις αρχές του 1920, ο Πομάκος Καρά Αχμέτ μάζεψε χρήματα από τα πομακικά χωριά της περιοχής για την οργάνωση των ανταρτών. Ο κεμαλιστής Χαμδή Μπέη, ο οποίος είχε συγκεντρώσει στρατό και κλεμμένα πολεμοφόδια από τους Γάλλους, τον φυλάκισε στην πόλη Μπίγκα (ελλ. Πηγές). Ο Χαμδή Μπέη φερόταν βάναυσα προς τους Πομάκους και τους πίεζε να … προσφέρουν φαγητό και ρούχα στους κεμαλιστές στρατιώτες του.
Τόσο στην Αρμενία όσο και στη διασπορά θα πραγματοποιηθούν ποικίλες εκδηλώσεις για την επέτειο της Γενοκτονίας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ
«Ο φόβος του αρμενικού ζητήματος έχει διαμορφωθεί και εμπεδωθεί μέσα στην τουρκική κρατική κουλτούρα». Εκατό χρονια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων συμπληρώνονται το 2015, έτος-ορόσημο για τους Αρμενίους, που θα καθορίσει τις νέες κατευθύνσεις της δράσης για διεθνή αναγνώριση και προβολή, την αποκατάσταση του δικαίου και την άρση των συνεπειών της Γενοκτονίας.
«Σ’ αυτό τον αγώνα για δικαιοσύνη τα 1.500.000 θύματα της Αρμενικής Γενοκτονίας στέκονται δίπλα μας»«Θα ασχοληθούμε με την αρμενική κοινωνία και ιδιαίτερα τη νέα γενιά, να της δοθεί ακριβής και επαρκής πληροφόρηση για το ιστορικό γεγονός της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τα αίτια και τις συνέπειές της, και να αναπτύξουμε νέους μηχανισμούς διατήρησης και μετάδοσης της μνήμης. θα δώσουμε βαρύτητα στη συνεργασία με τα σχολεία τόσο της Αρμενίας όσο και της διασποράς». Συνέχεια →
Ηταν «ένα Αουσβιτς εν ροή», κατά τον πανεπιστημιακό Πολυχρόνη Ενεπεκίδη. Το σχέδιο αφανισμού του ποντιακού ελληνισμού έλαβε χώρα grosso modo μεταξύ 1914-22, ως αποτέλεσμα και συνέπεια του τουρκικού εθνικισμού και ως κρίσιμη πτυχή της «τελικής επίλυσης» του «τουρκικού προβλήματος των μειονοτήτων».
«Σημαντική ήταν η συν-ευθύνη της Γερμανίας και της Αυστρίας, στη σύλληψη και την εκτέλεσητης πρώτης φάσης του γενοκτονικού σχεδίου» Β.Θ.Μ.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου γενοκτονικού σχεδίου και γεγονότος, το οποίο είχε σκοπό και στόχο την καταστροφή του συνόλου των οθωμανικών ελληνικών πληθυσμών, και ευρύτερα των οθωμανικών χριστιανικών πληθυσμών. Συνεπώς, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μέρος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μιλάμε με τον δρα Βασίλειο Θ. Μεϊχανετσίδη, μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Μελετητών Γενοκτονίας (IAGS).
– Εθνική εκκαθάριση;
«Ενώ η γενοκτονία συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς (ποινικού) δικαίου, ο όρος εθνοκάθαρση χρησιμοποιείται ως γενική ονομασία (generic term) για να περιγράψει ένα σύνολο εγκλημάτων, όπως π.χ. τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας. Με άλλα λόγια, ο όρος εθνοκάθαρση δεν έχει λάβει ρητή νομική αναγνώριση, αν και επιμέρους στοιχεία της πρακτικής αυτής ορίζονται και τιμωρούνται από το διεθνές ή το εθνικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, τα γεγονότα κατά των Ελλήνων του Πόντου και ευρύτερα κατά των Οθωμανών Ελλήνων νομικώς στοιχειοθετούν το έγκλημα της γενοκτονίας, μπορούν όμως να περιγραφούν και ως εθνοκάθαρση».
Παρατηρώντας τις εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης και διαβάζοντας τις ανακοινώσεις των κομμάτων, αλλά και των ποντιακών συλλόγων ακόμα, βρήκαμε ως την ουσιαστικότερη και την πιο ψαγμένη, απ’ όλες που κυκλοφόρησαν τις μέρες αυτές, την ανακοίνωση ενός νέου κεντροαριστερού κόμματος που φέρει το όνομα «Κοινωνία Αξιών». Η ανακοίνωση απηχεί απολύτως το πνεύμα της πατριωτικής κεντροαριστεράς που γνωρίσαμε στο παρελθόν και έπαψε να έχει ισχυρό λόγο από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Ανακαλύψαμε την ανακοίνωση στο PontosWorld http://pontosworld.com/index.php/pontus/news/1322-2014-05-18-10-30-58?hitcount=0 και θεωρήσαμε καλό να την μοιραστούμε μαζί σας…
Μήνυμα για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1914-1923) αποτελεί τμήμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που διέπραξαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί. Η άγνωστη αυτή σελίδα της ευρωπαϊκής ιστορίας αποτελεί παράλληλα και μία από τις πλέον δραματικές σελίδες στην ιστορία του σύγχρονου ελληνισμού.
Οι Έλληνες του Πόντου, όπως και της υπόλοιπης Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης , ξεριζώθηκαν βίαια από την πατρογονική γη, στην οποία δημιούργησαν έναν σπουδαίο και μακραίωνο πολιτισμό. Οι επιπτώσεις του διωγμού ήταν οι τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινα θύματα, υλικά αγαθά, αλλά και σε κοιτίδες του ελληνισμού σε μια περιοχή με σημαντική γεωπολιτική σημασία.
Mε αφορμή τον θάνατο της Sano Halo(Ευθυμία Βαρυτιμίδου) αναδημοσιεύουμε από το e-Pontos μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε η κόρη της Thea Halo στον Khatchig Mouradian, Αρμένιο δημοσιογράφο της αρμενικής εφημερίδας Aztag του Λιβάνου το 2004.
19η Μαΐου, Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
«Αφιερώνω αυτή τη συνέντευξη στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων Ασσυρίων και Ποντίων που πέθαναν στην Τουρκία, πριν από σχεδόν έναν αιώνα, ακριβώς την ίδια εποχή που ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι βάδιζαν προς το θάνατο τους».
«Η μνήμη είναι ο μόνος δρόμος προς το σπίτι μας», είπε ο Αμερικανός συγγραφέας Terry Tempest William.
Η Σάνο Χάλο με τη κόρη της Θεία
Aztag : Μιλάτε συχνά για «την αποκλειστικότητα του πόνου».
Σε μια συνέντευξη είχατε πει: «Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι ακτιβιστές του 20ου αιώνα, οι οποίοι εργάστηκαν τόσο σκληρά για να γνωστοποιηθεί η γενοκτονία των Αρμενίων σε όλο το κόσμο, παρέλειψαν να αναφέρουν τους πάσχοντες συντρόφους τους».
Κατά τη γνώμη σας, ποιος είναι ο λόγος αυτής της παράλειψης;
Θεία Χάλο : Έχω πολλές επαφές με τους Αρμενίους, μεγάλη αγάπη και φιλία μαζί τους.
Ήταν μια αρμενική οικογένεια που έσωσε τη μητέρα μου όταν βρέθηκε άπορη και μόνη της στο Ντιγιαρμπακίρ. Την προστάτεψαν σαν να ήταν κόρη τους.
Η θεία μου επίσης ήταν Αρμένισσα. Γι ‘αυτό αισθάνομαι μεγάλη συγγένεια με τον αρμενικό λαό.
Γι ‘αυτό, ενοχλήθηκα πολύ όταν ανακάλυψα την παράβλεψη της γενοκτονίας των Ποντίων και των Ασσυρίων από πολλούς Αρμενίους ιστορικούς και ακτιβιστές. Ουσιαστικά δεν ήταν απλώς μια παράλειψη, αλλά ένα πραγματικό σχέδιο αποκλεισμού και άρνησης.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας έχει χαρακτηριστεί ως μια «ανταλλαγή πληθυσμών», αν και οι ιστορικοί γνωρίζουν ότι τη στιγμή της ανταλλαγής το 1923, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας είχαν ήδη δολοφονηθεί.
Για όσους καλοπροαίρετους αγνοούν, θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι ο Μάκης Μαϊλης αποτελεί τον νέο Μέγα Τιμονιέρη της ιστορίας του ένδοξου ΚΚΕ -κάτι σαν τον Σουσλόφ και λίγο παραπάνω, στο αλήστου μνήμης ΚΚΣΕ- ο οποίος έχει γράψει με ένα νέο επαναστατικό και πρωτοπόρο τρόπο την ιστορία του πλανήτη… Στο πλαίσιο αυτό, υλοποιώντας την μαϊλική κομματική γραμμή ο σύντροφος Αναστάσης Γκίκας εκ Πάρου ορμώμενος απέδειξε ότι καλώς ο Στάλιν κατακρεούργησε τους Πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης (κομμουνιστές και άλλους, μεταξύ τους και τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ -αλλά αυτό δεν το λέει ο πονηρούλης!!!).
Απέδειξε λοιπόν ο απίστευτος ότι τους κατακρεούργησε καλώς το 1937-1938 γιατί τη περίοδο της γερμανικής Κατοχής (1941-1944) συνεργάστηκαν -λέει- με τους κατακτητές. Μια θέση που μόνο οι νεοέλληνες νεοναζί σύντροφοι (;) του Γκίκα υποστηρίζουν. Παράλληλα ο Γκίκας στο βιβλίο του -που είχε την τιμητική του από έναν μεγάλο και ένδοξο ως παλιό, ποντιακό σύλλογο της αττικής Καλλιθέας- υποστήριξε και απέδειξε ότι ο Τοπάλ Οσμάν είχε το δίκιο κατά τα περίεργα εκείνα χρόνια. Αυτός ήταν ο εθνικοαπελευθερωτής και ο επαναστάτης, ενώ αντιθέτως οι Πόντιοι αντάρτες ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού…. Φαίνεται ότι οι σύντροφοι Πόντιοι του εν λόγω συλλόγου δεν διάβασαν το βιβλίο του Γκίκα έως το τέλος. Τους αρκούσε ότι έσωζε την τιμή του σταλινισμού ξεμπροστιάζοντας τα θύματα, τους σοβιετικούς Πόντιους, ως αντεπαναστάτες εθνικιστές που «καλά έπαθαν ότι τους άξιζε».
Άλλη μια έκδοση στο όνομα του Μάκη Μαΐλη κυκλοφόρησε τις προπασχαλινές μέρες του 2014 από την «Σύγχρονη Εποχή» – υποτίθεται πως διαπραγματεύεται το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα από το 1950 έως το 1967.
Σε αντίθεση με τους ποικιλώνυμους «αντιρατσιστές και αντιεθνικιστές» της περίεργης χώρας μας, που είναι στην πραγματικότητα ΚΑΙ ρατσιστές ΚΑΙ εθνικιστές ως ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, ο Πόντος και ο ποντιακός πολιτισμός εμπεριέχουν τον ουμανισμό και μεταφέρουν ένα ξεκάθαρο αντιρατσιστικό μήνυμα.
Ένα μήνυμα που αφορά όλες τις κατευθύνσεις, τόσο τους Αρνητές όσο και κάποιους χρήσιμους (στους Αρνητές) ηλίθιους του «δικού μας» οργανωμένου χώρου, αλλά και κάποιους που συνειδητά επενδύουν στην ξενοφοβία για να μεταφέρουν αλλού το πραγματικό κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό πρόβλημα…
Ξαναδιαβάστε:
ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ: Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό
Η ρατσιστική επίθεση που δέχεται ο ποντιακός χώρος από ένα περίεργο σύνολο ανθρώπων -κυρίως διαμορφωμένων στο ιδιόμορφο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης- μας υποχρεώνει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία της και τα σκοτεινότερακίνητρα.
.
Το γεγονός ότι η επίθεση αυτή δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό εθνολαϊκισμό -ο οποίος κατά το Μεσοπόλεμο εξέφρασε έντονα το αντιπροσφυγικό συναίσθημα- αλλά από τον λεγόμενο“αντιρατσιστικό” χώρο, μας υποχρεώνει να ερευνήσουμε τις διαδικασίες εισόδου σ’ αυτόν των ρατσιστικών κριτηρίων.
.
Οι Πόντιοι, ως η πλέον διακριτή προσφυγική ομάδα- αποτέλεσαν στόχο διακρίσεων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες μέσα από τη γενικευμένη γελοιοποίησή τους. Με την έλευση των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ το ρατσιστικό κλίμα θα ανζωπυρωθεί και ο “Ρωσοπόντιος“ θα γίνει ο νέος στόχος του Νεοέλληνα ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών Ποντίων).
.
Με αφορμή τον εθνολαϊκισμό που θα σαρώσει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λόγω των γιουγκοσλαβικών εξελίξεων και του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού, ο νέος ρατσιστικός στόχος θα είναι εκ νέου οι Πόντιοι. Το φαινόμενο “Ψωμιάδη” θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους Πόντιους από τους “χρήσιμους ηλίθιους”. Κανείς βέβαια δεν θα πει ότι και οι αντίπαλοί του, η Βούλα Πατουλίδου και ο Σαχίνης του ΚΚΕ ήταν επίσης Πόντιοι. Επίσης, όπως γράψαμε παλιότερα: “η εμφάνιση ενός μαζικού ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος έχει προκαλέσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά πλήθους, φαινομενικά διαφορετικών, δυνάμεων…”
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
αψιμαχίες αυτές 
που πάνε. Για να θυμούνται. (!) Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου».
Αλλά από το πουθενά, καθώς πλησιάζει η 13 του Σεπτέμβρη, η εικόνα της γιαγιάς ν’ ακούει τις ανακοινώσεις του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στην πιο παιδική από τις ηλικίες μου, βαθιά στα τέλη της δεκαετίας του 70, ήρθε σαν κρυφή εγκοπή να διακόψει την ροή του ορίζοντα, την συνέχεια μιας γεμάτης πράσινα νερά και λιβάδια από κισσό και κρυφές κοινωνικές αντινομίες (έτσι τις λέγαμε κάποτε) μα κι ανοιχτούς ορίζοντες, σε ένα διαρκώς επανερχόμενο και διαρκώς ακυρωμένο αύριο, εμπειρίας.
ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την Πέμπτη σχεδόν ομόφωνα ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
Ένα εξαιρετικό άρθρο του καλού μας φίλου Τάσου Κωστόπουλου δημοσιεύτηκε χθές στην Εφ.Συν (η οποία «έθαψε» την είδηση για 
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. 
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα πραγματοποιείται στην Άγκυρα με θέμα : «Ο Νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά» στις 9 Απριλίου 2016.
Κάλαντα προσφύγων καθώς οι πρόσφυγες τραγουδούν, παρά τον ξενιτεμό τους
Αγωνιώδης έκκληση της Ένωσης Δήμων Νοτιο-Ανατολικής Τουρκίας προς Διεθνείς οργανισμούς , μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνή ΜΜΕ, δημοσιογράφους να επισκεφτούν την περιοχή και να παρέμβουν έτσι ώστε να σταματήσει η αιματοχυσία και η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2015.
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την 
–
του Βασίλη Ξυδιά
Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.
Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…
Επιτέλους, έστω και καθυστερημένα και έπειτα από πολλά χρόνια, αφού έπρεπε να γίνουν τα επεισόδια στην Πλατεία Συντάγματος, η ΠΟΕ αποφάσισε να καταγγείλει τη συμμετοχή των νεοναζί στις ποντιακές εκδηλώσεις.
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω στη σελίδα στο fb του γνωστού ιστορικού Αντώνη Λιάκου.
Antonis Liakos
Η ανάπτυξη του εθνικισμού του 19ου αιώνα επηρεάζει και το χριστιανικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με την επιρροή της πρωτοπορίας της αστικής τάξης αρχίζει και διαμορφώνει την ιδεολογία ότι οι Ρωμιοί ανήκουν στο ελληνικό έθνος. Στην πραγματικότητα ο μακρινός Πόντος έχει ελάχιστη επικοινωνία με την Ελλάδα, που απόκτησε την ανεξαρτησία της μετά το 1821. Η διαδικασία κρίσης ταυτότητας του 19ου και 20ού αιώνα υπήρξε η περίοδος διαμόρφωσης και του σύγχρονου Ελληνισμού. Η αιτία είναι η δημιουργία μιας νέας αυτογνωσίας με νέα δεδομένα. Αποτέλεσμα της κρίσης αυτής είναι η μεταμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας σε μια πολιτική ταυτότητα.
Μια «μαχαιριά» για τη μειοψηφία
«The Cut – Η μαχαιριά», που αρχίζει να προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη από τη «Rosebud». Η «Κ» μίλησε με τον Φατίχ Ακίν λίγο πριν από τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας με αφορμή διήμερο αφιέρωμα στο έργο του.
Διάβασα με προσοχή τη σχετική ομιλία σας, και θα ήθελα να σας κάνω κοινωνό ορισμένων σκέψεών μου, οι οποίες, είμαι βέβαιος, απηχούν και άλλους:
Πώς θα σας φαινόταν εάν σε συνέδριο για τη Γενοκτονία των Εβραίων συμμετείχε ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ; Σίγουρα θα σας σόκαρε….
Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;
Του Attila Tuygan.
Το 1920 οι λαοί της Μικράς Ασίας γνώριζαν καλά ότι το κεμαλικό κίνημα στην Τουρκία είναι συνέχεια του Νεοτουρκικού κινήματος και ότι έτσι δεν θα αντέξει καμιά άλλη γλώσσα ή διαφορετική εθνική ταυτότητα. Οι Πομάκοι, όταν αντιλήφθηκαν πόσο επικίνδυνο ήταν για αυτούς το κίνημα του Κεμάλ Μουσταφά, προσπάθησαν να ξεσηκωθούν. Αρχηγός τους ήταν ένας Πομάκος ιμάμης, τον οποίο οι Τούρκοι υποτιμητικά αποκάλεσαν «Γκιαούρ Ιμάμ».
Για όσους καλοπροαίρετους αγνοούν, θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι ο 
Πόντος και Αριστερά 
