Mια προσπάθεια κατανόησης κάποιων σημερινών πραγμάτων

Τι κάνουμε σήμερα;

Της Πέπης Ρηγοπούλου.

Οδοιπόρε μόνος δρόμος είναι

Τα βήματα σου κι άλλο τίποτε.

Οδοιπόρε, δεν έχεις δρόμο

Μόνος δρόμος είναι η πορεία σου.

………………………………………….

Οδοιπόρε δεν έχεις άλλο δρόμο

                                 Παρά μονάχα τα αυλάκια του αφρού στη θάλασσα

Machado   

Τι κάνουμε  σήμερα;

Τι κάνουν, τι κάνουμε σήμερα όλοι κι όλες εμείς που στηρίξαμε  με ανιδιοτέλεια στο πλαίσιο ενός απελευθερωτικού οράματος τον ΣΥΡΙΖΑ,  δίνοντας ένα τράτο σε πρόσωπα και πράγματα  που δεν μετρήσαμε με  μεζούρες, χωρίς να έχουμε  διαβάσει κριτικά το ανεφάρμοστο πρόγραμμά του, χωρίς να έχουμε λάβει υπ’ όψιν  ότι επειδή μύριζε εξουσία  τον είχαν περιβάλει ήδη άνθρωποι της  εξουσίας παντός καιρού;  Και τον στηρίξαμε   όχι  μόνο για να πάρει την εξουσία, σε μια ώρα άωρη όπως αποδείχθηκε  τοις πράγμασι, αλλά  ακόμα πιο πολυάριθμοι  για να την επιβεβαιώσει με εκείνο το ΟΧΙ, το ασαφές ως προς το τί, που μύριζε τακτικισμό, έναν τακτικισμό αποτυπωμένο στο βλέμμα αυτών που το πρότειναν,  αλλά που ακόμα κι έτσι πολεμήθηκε από παντού για να κερδίσει μεταξύ μας έναν σεβασμό ερήμην των προθέσεων αυτών που το είχαν εισηγηθεί;  Γιατί  ξέραμε ήδη  εκείνον  τον  δραματικό Ιούνιο του 2015 ότι οι διαφορές μεταξύ πρότασης Γιουνκέρ και Σύριζα δεν ήταν μεγάλες, ξέραμε ήδη δηλαδή  ότι, τύποις, η διαμάχη γινότανε για τον Φ.Π.Α. στα μακαρόνια, αφού ακόμα και  αυτά δεν είχαν αφήσει οι δανειστές στην ησυχία  της χαμηλής τιμή τους.

Το όχι της κατάφασης