-Mε αφορμή τη συζήτηση για το Μουσείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού

Το άρθρο αυτό αναρτάται με αφορμή τη συζήτηση για το Μουσείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας και τις προηγούμενες αψιμαχίες μεταξύ Καμένου και ΟΠΣΕ. Στις αψιμαχίες αυτές παρέμβηκαν ηλιθιωδώς κάποιοι από τους γνωστούς δικούς μας τοπικιστές που διαστρέφουν την ιστορία για ίδιον όφελος, αγνοώντας προκλητικά τη μεγάλη Γενοκτονία των Ελλήνων της καθ’ημάς Ανατολής. Μιλώντας μόνο για «ποντιακή γενοκτονία» στην πραγματικότητα προσβάλλουν και τον ίδιο τον Πόντο και τη σημαντική του ιστορία.

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για το ευρύτερο ζήτημα της ΜΗ ύπαρξης μεγάλων μουσείων για τον ελληνισμό της Ανατολής, έγραψε ο Στρατής Μπαλάσκας, με αφορμή τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας:

Για ένα Μουσείο του Ρωμαίϊκου της Ανατολής

του Στρατή Μπαλάσκας*

Η ιστορία γνωστή. Η γιαγιά στο τέλος της «Αιολικής Γης» του Ηλία Βενέζη στη βάρκα που την παίρνει μακριά από τα Κιμιντένια της ψάχνει να βρει μια γωνιά να ακουμπήσει το κεφάλι της. Τη δυσκολεύει ένας βόλος στο στήθος του παππού, «λίγο χώμα απ’ τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό, στο ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται. (!) Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου».

Advertisements