Oι «κόκκινες» κατσαρόλες στους δρόμους της Αθήνας
Οι «cacerolazos» του Περισσού
Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ αρνήθηκε να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με τον Σύριζα, υποχρεώνοντάς τον με τον τρόπο αυτό να αναζητήσει τη συνεργασία των Ανέλ. Όχι μόνο αρνήθηκε η ηγεσία του ΚΚΕ να συμμετάσχει στην προσπάθεια διάσωσης του ελληνικού λαού από τα νύχια των δανειστών, αλλά πρωτοστατεί στην υπονόμευση της κυβέρνησης της Αριστεράς, τη στιγμή που τα προηγούμενα χρόνια κατηγορήθηκε ότι υπήρξε ανεκτικός με τη διακυβέρνηση της Δεξιάς και ότι κάποιες φορές λειτούργησε ως το μακρύ κατασταλτικό της χέρι. Βλέπε ΕΔΩ….
Έτσι, η πρώτη (μάλλον δεύτερη, γιατί προηγήθηκε η Ανταρσύα) αντι-αριστερή διαδήλωση οργανώνεται την Παρασκευή από το ΚΚΕ, φέρνοντας στο νου τις αντιδραστικές διαδηλώσεις με τις κατσαρόλες στη Χιλή ενάντια στον Αλιέντε. Τότε, φθινόπωρο του ’72, με διάφορες αφορμές και προσχήματα, διαδηλώσεις υποκινούμενες από την αντιπολίτευση διαδέχονταν η μία την άλλη, με αποκορύφωμα τα περίφημα «cacerolazos», τις διαμαρτυρίες των γυναικών που έβγαιναν στους δρόμους χτυπώντας τις κατσαρόλες τους. Και το κόμμα του Αλιέντε ήταν κάτι σαν τον σημερινό Σύριζα. Σύντομα οι «cacerolazos»πέτυχαν το στόχο τους. Ο Αλιέντε ανατράπηκε και η κυριαρχία της αποκρουστικής ακροδεξιάς σφράγισε τη μοίρα της Χιλής. Κάτι τέτοιο ονειρεύονται για την Ελλάδα οι ηγέτες του ΚΚΕ; Γνωρίζουμε από το Μεσοπόλεμο, ότι σε αντίστοιχες κοινωνικο-οικονομικές καταστάσεις κερδισμένη και νικήτρια βγαίνει η ρατσιστική ακροδεξιά και όχι η Αριστερά… Ελπίζουν ότι αυτοί θα την γλυτώσουν;
Τι προσπαθεί να πετύχει το ΚΚΕ
Με αφορμή την ανακωχή που έγινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιτίας της μοναχικής παρουσίας της Ελλάδας και της σκληρής πολιτικής των μαύρων δυνάμεων που ήθελαν τη χώρα ένα απλό προτεκτοράτο, η αντιπολίτευση στο εσωτερικό της Ελλάδας ξεκινά από το ΚΚΕ και oλοκληρώνει την κριτική που ασκείται από τις πολιτικές δυνάμεις που έφεραν τη χώρα σ’ αυτή την άθλια οικονομική κατάσταση. Γιατί, στην πραγματικότητα υπογράφτηκε μια ανακωχή και όπως είπε στο Bloomberg και ο οικονομολόγος της ING Carsten Brzeski: «Είναι απλά μια εκεχειρία – μια «κατάπαυση του πυρός και όχι μια συμφωνία ειρήνης». Μια εκεχειρία τεσσάρων μηνών «χωρίς μέτρα λιτότητας και χωρίς μέτρα ανάπτυξης» – μια εκεχειρία, επίσης, που άπαντες με πρωτεργάτη το ΚΚΕ επιμένουν να πυροβολούν απειλώντας να την ακυρώσουν εν τη γεννέσει της.»
Το ΚΚΕ προσπαθεί να περιφρουρήσει το χώρο του αρνούμενο την συμπαράταξη με την Αριστερά. Δεν ξέρουμε αν στα σοβαρά ονειρεύεται μια κοινωνία των γκουλάγκ -την οποία έτσι και αλλιώς θεωρεί ως μακροπρόθεσμο στόχο του- ή απλώς επιδιώκει την περιχαράκωση των οπαδών του σε ένα μεταφυσικό ανελαστικό σχήμα, που του εξασφαλίζει -έτσι νομίζει- την πολιτική του επιβίωση στο περιθώριο του συστήματος.
Ένα καλό σχόλιο που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο είναι το εξής και αφορά την αντεργατική στάση που ακολουθεί το ΚΚΕ, όταν έχει το ρόλο του εργοδότη:
«πριν το κκε ,κατεβασει προτασεις για καταργησεις μνημονιων και επαναπροσληψεις ολων των απολυμενων ..μηπως για αρχη εστω…να εδινε επιτελους μια απαντηση στους απολυμενους του 902..;;γιατι τουλαχιστον εκτιθεται….
Διάφορα κείμενά μας για το ΚΚΕ και τα ΚΝΑΤ, μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://pontosandaristera.wordpress.com/?s=%CE%9A%CE%9D%CE%91%CE%A4
11 Σχόλια »
Σχολιάστε
[Μια αριστεροποντιακή διαδικτυακή κολεχτίβα]
“Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;”
-”ΠΟΝΤΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ”: Ποιοί και Γιατί……….
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο:
«ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Η Διεθνής στα ποντιακά
(από την ΕΣΣΔ του Μεσοπολέμου)
Η Διεθνής (κ.ά) στα ποντιακά ,
όπως τραγουδήθηκε στην Ελλάδα,
σε απαγγελία μπάρμπα Γιάννη Ταμτάκου με συνοδεία didgeridoo
«Σαράντα Μήλα Κόκκινα» από τον Μάνο Κατράκη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
-H Λούξεμπουργκ, ο Πόντος και το εθνικό ζήτημα
Τα μνημεία των προσφύγων του ’22
Για τις διαφημίσεις της WordPress
ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ (Πόντος-Μικρά Ασία-ΕΣΣΔ)
Δρόμος της Αριστεράς
Ενα blog για τον Εμφύλιο
Σχόλια
παντελης ορφφανιδης στη -Φέσι το ελληνικόν… Βλάσης Αγτζίδης στη Οι περιπέτειες της ουκρανικής… Αφώτιστος Φιλέλλην στη -Πολυτεχνείο ’73: (όσο κ… Agtzidis Vlassis στη -Ο Φαλμεράιερ και η συνέχεια τ… Ανδρέας στη -Oι Έλληνες στο μαχνοβίτικο… Ανδρέας στη -Καλό ταξίδι παππού Γιώργ… Ανδρέας στη -Στο Σαλάτς του Κιλκίς και άλλ… Ανδρέας στη -Οι Ουϊγούροι, η Κίνα, ο παντο… kostas pagan στη -Περί κράτους. Η άποψη του Νίκ… kostas pagan στη Bye bye «Χρυσή Αυγή»!
Toυ Taner Akçam
Mόλις κυκλοφόρησε
Για τη Μνήμη και το Τραύμα
Σοβιετικός Μεσοπόλεμος
Οι δικοί μας Καυκάσιοι
Πόντος και Αριστερά 
εξέρτς, όντες εφέκεν τα τριαντάφυλλα σην Καισαριανή εβούρκωσαν τ’ομάτια’μ . (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=670927) Ατώρα αοίκα emails ντο πάνε κι έρχουνταν καλά κι είναι. Εκλώστεν εγυρτσεν τ’ απάν αυκά.Εμείς για τ’ ατόν εψηφισάμαν ατόν; Κι ξέρω δεν κι κι ξέρω. (εχάθα ασό site’σ άμα δεβάζω τ’ άρθρα σης)
το μίσος τους είναι κάτι το απίστευτο ΕΚΠΛΗΣΟΜΑΙ… εντός εισαγωγικών δηλαδή
δεν γνωριζω για κοκκινες κατσαρολες αλλα για κοκκινους βιομηχανους
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κανει τιποτε αλλο απο τα να συνεχιζει την πολιτικη των σαμαροβενιζελων εντος της ΕΕ για εναν καλυτερο καπιταλισμο
Ανακοίνωση ΣΕΒ σχετικά με τη μεταρρυθμιστική ατζέντα – λίστα του Υπουργείου Οικονομικών, 25/2/2015 25/2/2015 12:00:00 πμ
Η μεταρρυθμιστική ατζέντα της Κυβέρνησης, όπως αυτή καταγράφεται στη λίστα του Υπουργείου Οικονομικών, δημιουργεί προσδοκίες για την πολυπόθητη κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη. ‘Αλλωστε εμπεριέχει αρκετά από όσα δεν έγιναν και πολλά από αυτά που πρέπει να γίνουν. Αρκεί να υποστηριχθεί με σθεναρότητα και πίστη από το πολιτικό σύστημα, τους κοινωνικούς εταίρους και τους πολίτες.
Η αβεβαιότητα των τελευταίων μηνών στοίχισε ακριβά στους εργαζομένους, στις επιχειρήσεις, στα δημόσια έσοδα. Προέχει να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος με αποφασιστικότητα και ευθύνη. Η συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας δημιουργεί τις προϋποθέσεις να κοιτάξουμε μπροστά με ελπίδα και ρεαλισμό.
Ο ΣΕΒ υποστηρίζει ενεργά όλες τις μεταρρυθμίσεις που εμπεδώνουν ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον, απελευθερώνουν δημιουργικές δυνάμεις, στηρίζουν την υγιή επιχειρηματικότητα και δημιουργούν θέσεις εργασίας, βάζοντας τα θεμέλια για τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό με άξονες την παραγωγικότητα, τη γνώση, την εξωστρέφεια, την ποιότητα και την καινοτομία.
– See more at: http://www.sev.org.gr/online/viewNews.aspx?id=2591&mid=&lang=gr#sthash.zkjOCLIv.dpuf
kάποιες απλές ερωτήσεις από τον Νίκο Ζέρβα :
Κι εγω διαφωνω με πολλες απο τις υποχωρησεις που περιεχονται στη συμφωνια παρατασης! Αυτο ομως δε σημαινει, οτι θα κανω οτι μπορω να ριξω την κυβερνηση, γιατι δηθεν μας πουλησε!
Θελω λοιπον να θεσω μια ερωτηση στα μελη και στελεχη του ΚΚΕ:
1)ποσες συγκεντρωσεις διαμαρτυριας οργανωσαν εναντιον του Πασοκ ή της ΝΔ, μονοι τους, τα τελευταια 5 χρονια, οπως τωρα, (οχι αντιστοιχες μερες με συγκεντρωσεις της ΓΣΕΕ)?
2) εχουν ξανακανει εναντιον κυβερνησης 20 ημερων?
3) γιατι κανουν σαν τρελλοι, εναντιον της αριστερης κυβερνησης (δεν τους ειπε κανεις να μην την κριτικαρουν)!
Ας ασκησουμε λοιπον ολοι την κριτικη μας κι ας πιεσουμε, προκειμενου να πετυχουμε οτι καλυτερο μπορουμε απ την παρουσα κυβερνηση και ναστε σιγουροι οτι μπορουμε να πετυχουμε πολλα!
Nikos Zervas
ΣΟΪΜΠΛΕ-ΦΡΙΚΙΑ-ΚΚΕ: ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ!
ΑΠ’ ΤΙΣ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ…
Του ΣΤΑΘΗ*
Καλημέρα σας, πρέπει να παραδεχθώ ότι είμαι θύμα της εκπαίδευσής μου -ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον- τσίγκλαγε ο Δάσκαλος τους πιτσιρικάδες και τις πιτσιρίκες στο σχολείο μου και μας πέταγε όλους στα βαθειά,
για να μάθουμε εξ απαλών ονύχων ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται. Σκληρό ραβδί ο Δάσκαλος, δεν κώλωνε μπροστά στον πολυθρύλητο εύθραυστο ψυχισμό των παιδιών, αλλά από νωρίς τα μάθαινε πώς να αντιμετωπίσουν αυτά που αργότερα πολύ θα ήθελε να τα μάθει να κάνουν ή να είναι ο χωροφύλακας κι ο λοχίας, ο κύριος προϊστάμενος και ο θεός Κόνανος. Κι έτσι έμαθα να επιμένω ακόμα κι αν ξεχωρίζω, και αν ξεχωρίζω να ξεχωρίζω ταπεινά, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Υστερα μ’ έκανε και το ΚΚΕ σταχανοβίτη κι έτσι, αντί να απολαμβάνω σήμερα τα δεκατάκια μου, είπα να συνεχίσουμε την κουβέντα, διότι οι μέρες είναι και φορτωμένες και φορτισμένες. Μια γνώμη λοιπόν παραπάνω, εν προκειμένω της αφεντιάς μου, δεν θα βλάψει.
Η κυβέρνηση κάνει τα πρώτα της βήματα. Ούτε μαρς πάει, ούτε τσάμικο χορεύει, μάλιστα πλαγιοδρομεί, κάνει μπρος, κάνει και πίσω. Ο κόσμος, οι πολίτες παρακολουθούν και περιμένουν, οι εξ αυτών αριστεροί, εμείς – πολλοί ανυπομονούν, ερμηνεύουν, προδικάζουν και κάποιοι ήδη ανησυχούν. Θεμιτά όλα αυτά. Αλλωστε και εις ό,τι αφορά την κοινωνία και εις ό,τι αφορά ιδιαιτέρως την Αριστερά οι ανησυχίες, η κριτική, ο προβληματισμός είναι εκ των ων ουκ άνευ και τα σα εκ των σων! αλλέως πώς, στα οστεοφυλάκια.
Κάθε μέρα, αυτό το πυκνό σε τεκταινόμενα διάστημα, συμβαίνουν γεγονότα που πάνω απ’ το κεφάλι τους οι αητοί πετούν δεξιά κι άλλα γεγονότα που από πάνω τους οι αητοί πετούν ζερβά. Οταν, ας πούμε, ο κ. Βαρουφάκης ομιλεί για «δημιουργική αμφισημία» οι αητοί τρελαίνονται και γίνεται ο ουρανός τσίρκο. Δεν είναι το ίδιο όμως όταν η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου ομιλεί για αναζήτηση των ενόχων περί το Μνημόνιο. Ή όταν αναγγέλλει ότι θα εξετασθεί η νομιμότης του χρέους. Ή ότι θα προωθηθεί η διεκδίκηση των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων. Καμμιά «δημιουργική αμφισημία», καμμιά «ασάφεια». Θα μου πείτε, οι «ασάφειες» που επικαλείται ο κ. Βαρουφάκης είναι από χέρι προς θάνατον; Οχι απαραιτήτως. Αν, λόγου χάριν, η ασάφεια για το αφορολόγητο ως τις 12.000 ευρώ καθίσει απ’ τη δική μας πλευρά της πλάστιγγας κι όχι απ’ την πλευρά των «τριών θεσμών», τότε έχει καλώς. Αν όχι, τότε έχει πολύ κακώς.
Και αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα που τίθεται πλέον. Τι θα μπορέσει και πώς θα το καταφέρει η κυβέρνηση να εξασφαλίσει για τους Ελληνες στο δίμηνο 1 και στο δίμηνο 2 που μας μένουν έως την καταληκτική συμφωνία με τους Εταίρους. Και ακόμα περισσότερο: με αυτήν την καταληκτική συμφωνία, θα ανακτά η χώρα το Αυτεξούσιόν της και την Ασυλία της;
Το μόνον όπλο που διαθέτει η κυβέρνηση για να πετύχει αυτόν τον σκοπό είναι ο λαός. Η δύναμη του λαού. Ο οποίος δείχνει να εμπιστεύεται τις προθέσεις της και να αγωνιά για τις ικανότητές της.
Συνεπώς, η κυβέρνηση πρέπει να βγει απ’ την επικοινωνιακή πεπατημένη. Πρέπει να απευθύνονται οι υπουργοί κατευθείαν στον λαό. Να τον ενημερώνουν οι ίδιοι για τους στόχους, τους τρόπους, τα μέσα, τις δυσκολίες και τις επιτυχίες. Οι άλλοι προσπαθούσαν να κάνουν τον λαό συνένοχο, η κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας πρέπει να τον κάνει συμμέτοχο. Συνεπώς, υπεκφυγές
κι ευφημισμοί του στυλ «ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης» δεν έχουν θέση στο γλωσσάρι του ΣΥΡΙΖΑ, τη σκέψη και το ήθος του. Οπως και να ’χει, ο κόκορας δεν έχει ακόμα καλά-καλά λαλήσει, ούτε καν τα πρώτα νομοσχέδια δεν έχουν έρθει στη Βουλή, όμως Κυριακή κοντή γιορτή. Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται, η διακυβέρνηση πρέπει να αρχίσει.
Αν μη τι άλλο, για τον φόβο του ΚΚΕ! Το οποίον, προς δόξαν της επαναστατικής εγρήγορσης, πριν αλέκτορα φωνήσαι κατεβάζει τον λαό στο Σύνταγμα για να δείξει στους Γερμαναράδες ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, δεν μας τρομάζει εμάς η επιστροφή της ακροδεξιάς Δεξιάς. Εξάλλου, υπό μιαν έννοια η Δεξιά δεν έφυγε ποτέ, μιας κι αυτή η Αριστερά δεξιά είναι. Των μονοπωλίων, της διαπλοκής και της υποτέλειας. Μεγάλο το δίκιο σας, σύντροφοι, και τώρα που έχω δέκατα σάς το αναγνωρίζω. Μόνον κρατηθείτε λίγο, μην εκτιθέμεθα! Μην κακαρίζετε χαιρέκακα, αφήστε πρώτα να παλουκώνουν τους δεξιούς Συριζαίους οι Γερμαναραίοι στις γειτονιές και τα περάσματα κι ύστερα χτυπήστε επινίκιες τις κατσαρόλες της πικρής σας δικαίωσης. Ξέρατε εσείς, που δεν βάλατε πλάτη στην προσπάθεια να είναι τώρα όλα αλλιώς, ότι τίποτα σ’ αυτήν τη ζωή, πάρεξ τα βάσανα του καπιταλισμού, δεν οδηγούν στην έλευση του σοσιαλισμού. Και έτσι ήρθε ο καιρός. Μετά τις χιλιάδες τίμιες διαδηλώσεις των κομμουνιστών στο Σύνταγμα, να κάνουν οι επίγονοί τους και την πρώτη διαδήλωση κατσαρόλας. Αλίμονο…
https://itzikas.wordpress.com/2015/02/26/%CF%84%CE%BF-%CE%BA-%CE%BA-%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%B1/
Ο Γιώργος Ρούσης περιέγραψε πολύ καλά τι είναι σήμερα το μόρφωμα που φέρει το όνομα «KKE»:
– Η αντικατάσταση του μαζικού λενινιστικού κόμματος από μια σέχτα.
– Η αντικατάσταση της μετωπικής πολιτικής από τη λογική «το μοναστήρι να είναι καλά».
– Ο ρητός γενικός αποκλεισμός κάθε εκλογικής συνεργασίας.
– Η δυσφήμηση του οράματος της κομμουνιστικής χειραφέτησης, με την υιοθέτηση ότι η περίοδος του Στάλιν αποτέλεσε την πιο γνήσια σοσιαλιστική περίοδο του «υπαρκτού».
– Η πλήρης παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας και η ταύτιση της όποιας κριτικής σκέψης με εχθρική στάση.
– Η πλήρης απαξίωση της θεωρητικής δουλειάς και η αντικατάστασή της από τη θεωρητικοποίηση ειλημμένων πολιτικών αποφάσεων ως προσχήματα για την τεκμηρίωση αυτών των αποφάσεων.
…………
(«Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 7/4/2013)
Γράφει μεταξύ άλλων η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal:
…..
«Η Ελλάδα κέρδισε μέχρι στιγμής την ευκαιρία να αντικαταστήσει αυτά τα μέτρα με δικά της», υπογραμμίζει η αμερικανική εφημερίδα και καταλήγει:
«Για να ακολουθήσει, όμως, τον δικό της δρόμο πρέπει να πείσει το ΔΝΤ ότι οι πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου αποτελεσματικός τρόπος για να επιτευχθεί ο στόχος του προγράμματος, που είναι η διάσωση της κάνοντας την οικονομία της πιο ανταγωνιστική μέσα στο ευρώ. Τόσο το Ταμείο, όσο και το Βερολίνο εκφράζουν ηχηρούς σκεπτικισμούς…»….
Χάρυ Κλύν: Όταν ο λαός καταλάβει το ρόλο του ΚΚΕ θα πέσει το μεγαλύτερο γέλιο.
http://harryklynn.blogspot.gr/2015/03/blog-post_32.html
Η Προδοσία του Λαού
Διαβάζω άρθρο του Γ. Δελαστίκ, που δημοσιεύτηκε στο Έθνος, περί της πραγματικά άνω ποταμών δήλωσης του Δ. Κουτσούμπα (του γ.γ. του ΚΚΕ, για όσους δεν έχουν αντιληφθεί την παρουσία του και δεν θυμούνται τ’ όνομά του), σε εκδήλωση του κόμματος, την Τετάρτη στη Λάρισα. Παρόλο που σε γενικές γραμμές εκτιμώ τις απόψεις του Δελαστίκ και τον ίδιο για την έως τώρα στάση του, έρχομαι να αντιγνωμήσω έντονα με το συλλογισμό του, παίρνοντας μια θέση αιρετική, που πολλούς ίσως να τους εκπλήξει, ή πιθανώς άλλους να τους επιβεβαιώσει (το ξέραμε τι ρεφορμιστικό κάθαρμα είναι τούτος).
Το λοιπόν, διαφωνώ εξ ολοκλήρου με την ανάγνωση της Κυβέρνησης Τζαννετάκη ως «Προδοσία του Λαού», παρά το γεγονός πως δεν είμαι μέλος ή ψηφοφόρος του ΚΚΕ. Είχα ψηφίσει όμως τότε τον ενιαίο ΣΥΝασπισμό και μάλιστα τον ξαναψήφισα και μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ, επειδή σύμφωνούσα απόλυτα με τη στήριξη των κυβερνήσεων Τζαννετάκη και Ζολώτα. Ας θυμηθούμε όμως το σκηνικό της εποχής, εν τάχει: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, πνιγμένος στα οικονομικά κι ερωτικά σκάνδαλα (ας όψεται η μόνιμη σεξουαλική στέρηση της Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών και ο πατροπαράδοτος μικροαστισμός), παίζει το χαρτί της απλής αναλογικής, την ίδια περίπου εποχή που για πρώτη φορά η αριστερά κάνει ένα βήμα για να ξεπεράσει τα ιστορικά της σύνδρομα. Ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Λεωνίδας Κύρκος, έβαλαν τις βάσεις για μια πραγματική αλλαγή σ’ αυτήν την έρμη χώρα και προσέφεραν μια προοπτική στην Αριστερά, ακριβώς την εποχή που η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε με πάταγο. Βλέποντας ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη προηγείται στις δημοσκοπήσεις, ο Παπανδρέου σκαρφίζεται ένα εκλογικό σύστημα, που αφαιρούσε έδρες απ’ το πρώτο κόμμα, προς όφελος του τρίτου. Ο στόχος προφανής: Να μην εκλεγεί (για πρώτη φορά απ’ τη μεταπολίτευση) αυτοδύναμη κυβέρνηση, ώστε να υποχρεώσει το ΚΚΕ να κάνει κυβέρνηση με την αφεντομουτσουνάρα του κι έτσι να τον βγάλει λάδι, τόσο από πολιτικής, όσο κι από ποινικής απόψεως.
Η παγίδα καλά στημένη. Ήταν όμως τέτοια η μπόχα σήψης κι απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, μόλις δεκαπέντε χρόνια από την πτώση της Χούντας, που μονάχα με τη σημερινή πραγματικότητα θα μπορούσαν να συγκριθούν. Υπ’ αυτό το πρίσμα, οποιαδήποτε συνεργασία με το αίσχος του παπανδρεϊσμού, θα καταδίκαζε ηθικά την αριστερά, θα την καθιστούσε συνένοχο στα μάτια της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ο κόσμος ήταν στους δρόμους και κραύγαζε «Κάθαρση, Κάθαρση, ΚΑΘΑΡΣΗ». Πόσο επίκαιρο, πόσο καίριο αποδείχτηκε τούτο το αίτημα. Η παροχή ασυλίας στον Παπανδρέου για τα οικονομικά του εγκλήματα και το σύστημα κομματισμού και κατάχρησης δημόσιου χρήματος που εγκατέστησε, πάνω στο υπόβαθρο του παραδοσιακού κομματικού κράτους της Δεξιάς, αυτή ήταν που θα ισοδυναμούσε με αληθινή Προδοσία του Λαού. Οι δύο ιστορικοί ηγέτες της Αριστεράς, πήρανε τη γενναία απόφαση και προχώρησαν την πιο σπουδαία πολιτική παρέμβαση που έκανε ποτέ η αριστερά, μετά τον εμφύλιο. Στόχευε να κλείσει τις πληγές του εμφυλίου και ν’ αποδώσει δικαιοσύνη, καθαρίζοντας το απόστημα του παπανδρεϊσμού και βάζοντας τη χώρα σε νέα πορεία, ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως και να ελευθερώσει την Αριστερά από τον ρόλο της τσόντας του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση Τζαννετάκη δεν ήταν φτιαγμένη για να κυβερνήσει τη χώρα με κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο, δεν υπήρξε τέτοιου είδους συμφωνία. Ήταν μια υπηρεσιακή κυβέρνηση ειδικού σκοπού: Να παραπέμψει τα οικονομικά εγκλήματα στο ειδικό δικαστήριο, προκειμένου να μην παραγραφούν, βάσει του χουντικού νόμου «Περί Ευθύνης Υπουργών», ο οποίος προέβλεπε πως εάν διαλυόταν η βουλή που προέκυψε απ’ τις εκλογές του Ιούνη 1989, τότε όλα τ’ αδικήματα θα ξεπλένονταν οριστικά. Ο Λεωνίδας Κύρκος, αλλά πολύ περισσότερο ο Χαρίλαος Φλωράκης, αποδείχτηκαν ηγέτες με καλύτερη ποιότητα από την κομματική τους βάση. Λαβωμένος ο παπανδρεϊσμός κι όλο το σύστημα διαπλεκόμενων ΜΜΕ (κυρίως σε έντυπη μορφή, που κυριαρχούσε κείνη την εποχή), επιδόθηκαν σ’ έναν προπαγανδιστικό αγώνα ζωής ή θανάτου. Οι προσωπολάτρες και καλοταϊσμένοι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίζονταν πως ο Παπανδρέου δεν ήταν δυνατόν να δικαστεί, επειδή… ήταν ο Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ συμβόλιζε a priori το συμπαντικό καλό, άρα όποιος τολμούσε να το πειράξει, ήταν πρωτοξάδερφος του Νταρθ Βέηντερ, το λιγότερο. Ο κρυπτοφασισμός του παπανδρεϊσμού πέταξε τη μάσκα. Η κλοπή, η απάτη, η σήψη, η κατάπτωση, όλα θεμιτά κι αγγελικά πλασμένα, όταν επρόκειτο για τον… Πατερούλη Ανδρέα.
Σ’ εκείνο το σημείο, η βάση της Αριστεράς φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. Δεν στάθηκε ν’ αντιμετωπίσει ιδεολογικά την επίθεση του λαϊκισμού και του αυριανικού νεοφασισμού, παρά άρχισε ν’ αναμασά την προπαγάνδα του και ν’ αναπαράγει τα εμφυλιοπολεμικά κόμπλεξ που κατέτρυχαν την ίδια. Η ηθικολογία πήγε σύννεφο, η ίδια που διακατέχει σήμερα το κείμενο του Δελαστίκ. «Ω μον ντιε, το ΚΚΕ έκανε κυβέρνηση με τον Μητσοτάκη, λιποθυμώ!!». Έκαναν σαν κάτοικοι του αμερικάνικου Νότου, που έβλεπαν λευκή να παντρεύεται… αράπη. Η Αριστερά υπήρξε πάντοτε ουρά του ΠΑΣΟΚ κι αποδείχτηκε πως το ψάρι βρωμούσε πιότερο απ’ την ουρά κι όχι απ’ το κεφάλι. Οι νεόκοποι κι άκαπνοι κνίτες, σηκώθηκαν να πούνε προδότη τον καπετάν Γιώτη, τρομάρα τους. Ούτε μια στιγμή δεν τους πέρασε απ’ το νου, ότι εκείνος είχε περάσει δια πυρός και σιδήρου και μπορούσε πιθανώς να βλέπει λιγάκι πέρα απ’ τη μύτη του.
Ποιος δικαιώθηκε άραγε από την Ιστορία; Γνωρίζω φυσικά πως την Ιστορία γράφουν οι νικητές και δυστυχώς για τη χώρα, νικητής εκείνης της πολιτικής αναμέτρησης αναδείχτηκε ο παπανδρεϊσμός, για να μας οδηγήσει με σταθερά τρεμμάμενο χέρι στα χρόνια του Σιμήτη, ο οποίος πραγματικά ροκάνισε τα θεμέλια της χώρας, σαν τους καλικάντζαρους του μύθου, που όμως κανένας αγιασμός υδάτων δεν θα μπορούσε πια να τους σταματήσει. Έτσι η Ιστορία των νικητών κατέγραψε το «Βρώμικο ’89» ως τη δήθεν προδοσία του λαού, όπου λαός ίσον Αντρέας. Αν όμως οι κομμουνιστές, ψηφοφόροι και στελέχη, είχαν στηρίξει την απαλλαγή της χώρας από τη συμμορία Παπανδρέου, σήμερα δεν θα βρισκόμασταν πτωχευμένοι, υπό κηδεμονία και μ’ ένα πολιτικό σύστημα σαπισμένο σε βάθος. Αν έβαζαν πλάτη στο κλείσιμο της εμφυλιακής υστερίας, τώρα δεν θα υπήρχαν στο προσκήνιο Βορίδηδες, να μας απειλούν με ανωμαλία, προ της καθυστερημένης κατά δυο δεκαετίες επέλασης της Αριστεράς προς την εξουσία. Αν τα παιχνίδια του ΠΑΣΟΚ με τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα δεν του ‘χανε περάσει, σήμερα δε θα μας είχε βάλει στο Αγγλικό δίκαιο ο αρχιμάγειρος της ατιμωρησίας, Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος εκείνη την εποχή αναδείχτηκε ως ιδιαίτερα χρήσιμος και πολυμήχανος, με τεχνογνωσία στο συνταγματικό ξέπλυμα κι έτσι το ’90 βρέθηκε στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ.
Αντίθετα, η σημερινή στάση της σεχταριστικής ηγεσίας του ΚΚΕ, αποτελεί προδοσία των λαϊκών αγώνων, ιστορικού μεγέθους, που έχει φτάσει να χαρακτηριστεί από κάποιους -ίσως υπερβολικά, αλλά όχι παντελώς αβάσιμα- ως «Δεύτερη Βάρκιζα». Αυτό είναι κατά τη δική μου γνώμη το πολιτικό σφάλμα που το ΚΚΕ εντέλει θα πληρώσει ακριβά, ίσως και μέχρι διάλυσης. Εκείνο στο οποίο προφανώς ποντάρουν, για να εξαπολύσουν την αντεπίθεσή τους, είναι μάλλον η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο δηλαδή σενάριο της «Αριστερής Παρένθεσης», που απεργάζονται οι ολετήρες μας, προκειμένου να ενσκήψουν δριμύτεροι στο εγγύς μέλλον, ξεπλυμένοι και δικαιωμένοι. Η επιλογή αυτή της ηγεσίας του ΚΚΕ, να συνταχθεί με τον εσμό των νεοφιλελέ και των φασιστών, που απ’ τις 26 του μήνα θα φάνε τα λύσσακά τους για να μην επιτρέψουν στην Αριστερά να κυβερνήσει, αποτελεί ουσιαστικά συμμαχία προδοσίας, καθώς δεν είναι μονάχα οι πράξεις που προκαλούν αποτέλεσμα, αλλά και οι ηθελημένες παραλείψεις. Θέλω να πιστεύω, ότι οι κομμουνιστές θα επιδείξουν επιτέλους την απαιτούμενη ωριμότητα, ώστε να μην επιβραβεύσουν με τη στήριξή τους, τέτοιου είδους οπορτουνιστικά στρατηγήματα, παίζοντας μπιλιάρδο στις πλάτες της εργατικής τάξης, με διακύβευμα τις ζωές μας.
http://otto-great-chaos.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html