-Εκθέτωντας το ΚΚΕ

Είναι γνωστό ότι η ομάδα Παπαρήγα (σε ρόλο Στάλιν) και Μαίλη (σε ρόλο  Μπέρια) κατάφεραν να επικρατήσουν κατά των άλλων ομάδων, να εκδιώξουν από το Κόμμα κάθε άλλη φωνή και εν τέλει να είναι αυτοί οι διαχειριστές της σφραγίδας του ΚΚΕ. Είναι γνωστή επίσης η άποψή τους και τους όραμα τους: Μια Ελλάδα σαν την Τσεχοσλοβακία πριν την μόλυνση από τον ιό της ελευθερίας ή καλύτερα σαν τη Σοβιετική Ένωση πριν το θάνατο του Στάλιν.

Όλα αυτά καλά! Είναι ενδιαφέροντα και συζητήσιμα.

Όμως υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις «θεοσεβούμενων» οπαδών, που τη νέα γραμμή προσπαθούν να την περάσουν «δια πυρός και σιδήρου.» Χρησιμοποιώντας ψεύδη, πλαστογραφίες, συμμαχώντας με νεοναζί κ.λπ. Τέτοια είναι η περίπτωση ενός μέλους του ΚΚΕ, του Κώστα Χάρη, ο οποίος σε κείμενό του στην εφημερίδα «Εύξεινος Πόντος», τόλμησε να προσβάλλει βάναυσα τους Πόντιους από την ΕΣΣΔ. Ακριβώς γι αυτό προκλήθηκε ένα κύμα αντίδρασης με άρθρα που αποκάλυπταν τον αντιδραστικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα του κειμένου του Κ. Χάρη  και δημοσιεύτηκαν στην ίδια εφημερίδα. Εκτός από το δικό μου που ακολουθεί, άρθρα απέστειλαν οι Γιώργος Γρηγοριάδης, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων εκ  Σοχούμι και ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης. Αργότερα θα αναρτήσουμε και το κείμενο του Γρηγοριάδη.

Ανδρέας Ζαχαριάδης
(Πόντιος και Αριστερός με δυ’ ομάτια)
—————————————————————- 

Ο σύγχρονος ποντιακός δωσιλογισμός. Με αφορμή το άρθρο του  Κώστα  Χάρη

Διαβάζοντας το κείμενο του Κώστα Χάρη «ανιστόρητου» κατά δήλωσίν του στον «Εύξεινο Πόντο» αρ.φ. 181 εντυπωσιάστηκα πολύ. Και είναι αλήθεια ότι λίγες φορές εντυπωσιάζομαι από κείμενα. Ειδικά, όταν τα κείμενα τα έχουν γράψει κυριολεκτικά «ανιστόρητοι». Πόσο μάλλον όταν ο συγκεκριμένος αρθρογράφος είναι και ανεκδιήγητος. Και για να σας πω εξαρχής την άποψή, όπως τη διατύπωση σε μια σχετική συζήτηση σε ένα ιστολόγιο ενός σοβαρού και καλά ενημερωμένου οπαδού του ΚΚΕ: «Ο Κώστας Χάρης είναι ένας εμπαθής “θεοσεβούμενος” ανορθολογικός οπαδός του ΚΚΕ – που σίγουρα ζημιά κάνει στο Κόμμα του».

Ας διαβάσουμε και πάλι εκείνο τα συκοφαντικό, ανιστόρητο, ανεκδιήγητο, προβοκατόρικο, αντιλαϊκό και δωσιλογικό που έγραψε για τους συμπατριώτες μας Πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης: «Δεν είναι δυνατόν ορισμένοι απόγονοι των συνεργατών των γερμανικών δυνάμεων κατοχικών δυνάμεων από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που δεν έχουν καμιά ευθύνη για τις πράξεις των προγόνων τους, αλλά έχουν ευθύνη για την μεροληπτική κριτική και τη στρέβλωση της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού, να προσποιούνται τα θύματα εκείνης της εποχής, ενώ είναι γνωστά τα εγκλήματα που διέπραξε η Ρωσική εθνικιστική φασιστική οργάνωση (ΡΟΑ), στην οποία πάνω από 20.000 οργανωμένοι ελληνοπόντιοι στην Σοβιετική Ένωση (που με τις επιρροές τους ο αριθμός τους αυξάνει γεωμετρικά) που πολεμούσαν στην κατοχή τον κόκκινο στρατό και το σοβιετικό λαό….»

Τι πίνεις και δε μας δίνεις βρε ανιστόρητε;  Ποιους εννοείς, βρε προβοκάτορα και συκοφάντη;

Δεν διαβάζεις ούτε τα κείμενα των συντρόφων σου ιστορικών, όπως αυτά του Αναστάση Γκίκα της Επιτροπής Ιστορίας του ΚΚΕ; Που αναφέρει ο Γκίκας τέτοιες ανοησίες βρε αμόρφωτε; Ξέρεις τι γράφει για τη στάση των Ποντίων της Σοβιετικής Ένωσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Που να ξέρεις βέβαια εκτός από την τύφλα σου. Διάβασε έστω και τώρα την άποψη του Γκίκα:

«Σημαντική ήταν η συμβολή των Ελλήνων κομμουνιστών –ιδιαίτερα των Ελλήνων νέων κομσομόλων- που πολέμησαν με απαράμιλλο ενθουσιασμό και θάρρος στα διάφορα πεδία των μαχών. Επίσης, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που το 1945 μπήκαν με τα τμήματα του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο γράφοντας μαζί με τα εκατομμύρια των συντρόφων τους τις τελευταίες σελίδες της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.

Ορισμένες αναφορές κάνουν λόγο ακόμα και για 13.000 Έλληνες που πολέμησαν στα μέτωπα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου μόνο από την Γεωργία. Ένας εξ αυτών, ο Λάζαρος Μέλικοφ (από την Τσάλκα της Γεωργίας), στις παραμονές του σοβιετοφιλανδικού πολέμου το 1939 έγραψε από το μέτωπο μια επιστολή στον φίλο του Χαράλαμπο Καρίμποφ, η οποία και έκλεινε ως εξής: «Εγώ υπερασπίζω τα σύνορα από τους φασίστες εχθρούς. Για τα σοβιετικά σύνορα δίνω και την ζωή μου.» Ήταν μέλος της Κοσμομόλ της διμοιρίας και όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλα μέλη της νεολαίας και του Κόμματος ρίχτηκε με αυτοθυσία στην πρώτη γραμμή κατά του φασισμού. Έπεσε μαχόμενος κατά την απελευθέρωση της Λευκορωσίας. Για τον ηρωισμό του τιμήθηκε με το μετάλλιο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου 1ης κατηγορίας.

Ανάμεσα στους Έλληνες της ΕΣΣΔ που διέπρεψαν στα πεδία των μαχών υπήρξαν και εννέα, στους οποίους απενεμήθη η ανώτατη τιμή του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης». Πρόκειται για τους Σπυρίδωνα Γεγκόροφ, Θεοφύλακτο Ζουμπάλοφ, Θεόδωρο Κοτάνοφ, Ηλία Μουρζά, Γρηγόριο Μπαχτσιβαντζή, Κωνσταντίνο Ταλάχ, Ηλία Ταχτάροφ, Γεώργιο Τσέλιο και Κωνσταντίνο Χάτζεφ…”.

Ψέματα και απατεωνιές

Γνωρίζουμε  ότι υπάρχουν ιστορικοί, όπως ο Βλάσης Αγτζίδης,  που έψαξαν το θέμα  των φιλοναζιστών εθελοντών και δεν βρήκαν ούτε ένα όνομα Ποντίου από την ΕΣΣΔ στα αντίστοιχα βιβλία. Το συγκεκριμένο θέμα δημοσιεύτηκε παλιότερα στον «Εύξεινο Πόντο» με τα πραγματικά στοιχεία, με πηγές και ονόματα ακόμα και μελών του ΚΚΕ που έχασαν τη ζωή τους κατά τις διώξεις του Στάλιν. Φαίνεται ότι ο Κώστας Χάρης δεν διαβάζει ούτε καν την εφημερίδα, από την οποία απαιτεί να δημοσιεύει τις αθλιότητές του.

Το θέμα αυτό έχει τεράστια ιδεολογική και πολιτική σημασία. Οι 20.000 αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό του συνολικού ελληνοποντιακού πληθυσμού της Σοβιετικής Ένωσης ειδικά αν πάρουμε υπόψη και την αβανταδόρικη διάθεση του Κώστα Χάρη που μιλά για «γεωμετρικές αυξήσεις»  πλησιάζει το σύνολο του πληθυσμού.

Το στοιχείο αυτό το έφερε κάποιος, μάλλον ακροδεξιών απόψεων, ονόματι Ιάκωβος Χοδροματίδης.  Μόνο που δεν δίνειι ΚΑΜΙΑ παραπομπή για τα στοιχεία αυτά. Ο συγκεκριμένος ιστοριοδίφης φαίνεται ότι έχει παραβιάσει πλήρως και ολοκληρωτικά στην περίπτωση των Ποντίων της ΕΣΣΔ κάθε ιστορική μέθοδο που αποτελεί προαπαιτούμενο. Αυτό που κάνει και αναπαράγεται ασυστόλως από διάφορους ανιστόρητους και ανεκδιήγητους τύπους, είναι ότι δίνει και νούμερα και ονόματα, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πιθανόν να τα άκουσε από κουτσομπολιά και να τα χρησιμοποίησε για να εντυπωσιάσει με τις γνώσεις του. Το ζήτημα είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΗΓΕΣ.

Νομίζω ότι τα κείμενα αυτά του Χονδροματίδη είναι γραμμένα στο πόδι, έχοντας απλώς μια ατεκμηρίωτη εντύπωση. Και μόνο ο αριθμός 20.000 που παραθέτει είναι αποκαλυπτικός της απάτης.  Και αν περιοριστούμε στις σοβιετικές περιοχές που κατέλαβαν οι Ναζί, η απάτη γίνεται αμέσως αντιληπτή. Όποιοι γνωρίζουν την ΕΣΣΔ το κατανοούν αμέσως.

Όσον αφορά αυτά που βρήκαν οι δικοί μας ιστορικοί για το επίμαχο θέμα, δηλαδή ότι ΔΕΝ υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ένα όνομα σοβιετικού Ποντίου στις δημοσιευμένες λίστες των φιλοναζιστών εθελοντών, είναι γεγονός. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα υπήρχαν περιπτωσιακά συνεργάτες. Θα ήταν παράδοξο να μην υπήρχαν. Και να υπήρχαν τέτοιοι εθελοντές (το να μην υπήρχε ούτε ένας θα ήταν αφύσικο γεγονός), θα ήταν ελάχιστοι και πάντως δεν έχουν εντοπιστεί στα αρχεία που χρησιμοποιεί ο Χονδροματίδης

Έχουν γράψει σοβιετικοί ιστορικοί για τηνπατριωτικήστάση των Ποντίων της ΕΣΣΔ και το ίδιο υποστηρίζει και ο Γκίκας.  Εξάλλου και εξαρχής, με τις γνώσεις που έχουμε, η Κριμαία ήταν ένας χώρος που εξαιρείται.. Ο Καύκασος επίσης εξαιρείται, αφού ποτέ δεν έφτασαν εκεί οι Ναζί  και είναι γνωστό ότι εκατοντάδες σοβιετικοί Πόντιοι του Καυκάσου έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας ενάντια στο φασισμό μέσα από τις γραμμές του Κόκκινου Στρατού ή ως αιχμάλωτοι στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Άρα οι “μόνοι’ ύποπτοι βρίσκονται σε δύο περιοχές:

– στη Νοτιοανατολική Ουκρανία και

-στη Νοτιοδυτική Ρωσία. Όμως εκεί, στην περιοχή του Κρασνοντάρ ιστορικά ήταν η έδρα των Ποντίων κομμουνιστών…..

Η απάτη του Χονδροματίδη είναι απολύτως προφανής

Τελικά φαίνεται ότι το φαινόμενο του δωσιλογισμού ήταν πολύ μικρότερο σ’ αυτούς, σε σχέση με αυτό που συνέβη στην κυρίως Ελλάδα…

 

Το ταξικό στοιχείο

Επίσης ένα άλλο δεδομένο που επικαλούνται όσοι θέλουν να δικαιολογήσουν τις σταλινικές διώξεις και να επιβραβεύσουν τον Πατερούλη Στάλιν για τα αντιλαϊκά εγκλήματα που διέπραξε αναφέρουν ότι οι Πόντιοι της ΕΣΣΔ ταξικά ήταν κουλάκοι δηλαδή μεγαλογαιοκτήμονες ή έμποροί και εν γένει «αντισοβιετικά στοιχεία». Ουδέν ψευδέστερον τούτου!

Την εποχή των διώξεων (μετά το 1937) δεν υπήρχε ίχνος αστικού, δεξιού, μενσεβικικικού, αναρχικού ή τροτσκιστικού ρουθουνιού. Στην ηγεσία των Ελλήνων της ΕΣΣΔ βρίσκονταν (μέχρι το 1937) φανατικοί σταλινιστές κομμουνιστές. Οι παλιές πολιτικές ομάδες, αριστερές και δεξιές, είχαν εγκαταλείψει τη σοβιετική επικράτεια απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’20. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τ’έμέτερον μενσεβίκος, ο Γιάννης Πασαλίδης. Η ηγεσία των ελληνικών κοινοτήτων ήταν πλέον οι πιστοί κομματικοί Έλληνες (Πόντιοι, Μαριουπολίτες, μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ).

Η ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική) τελείωσε το 1928 και οι νέπμαν (αληθινοί ή ψεύτικοι) μαζί με ένα μεγάλο μέρος των μπολσεβίκων (τροτσκιστές, μπουχαρινικοί, ζηνοβιεφικοί, καμενεφικοί) είχαν εξοντωθεί ολοκληρωτικά έως το 1939.

Το πολιτικό τοπίο του 1937 δεν είχε καμιά σχέση με το 1928 και πολύ περισσότερο με το 1921.

Άλλοι σταλινιστές απολογητές των αντιλαϊκών εγκλημάτων γράφουν: «..οι διώξεις ήταν προληπτικές επιχειρήσεις με στόχο κοινωνικές και εθνικές ομάδες που την κρίσιμη στιγμή δεν θα συστρατεύονταν με τον Κοκκινο Στρατό”.

Η θέση αυτή ξεπερνά σε κυνικότητα και “πρωτοτυπία” την λογική περί συλλογικής ευθύνης που είχαν οι Ναζί και μετέτρεψαν σε κόλαση την Ελλάδα. Η θέση αυτή είναι πολύ πιο “προχωρημένη”, εφόσον η μαζική, τυφλή καταστολή προηγείται της πράξης. Αντιθέτως, με τη λογική των Ναζί, η μαζική, τυφλή καταστολή έπεται!

Οπότε πως επιτρέπουμε να διαδίδονται τέτοιες αντιλαϊκές, ρατσιστικές συκοφαντίες από τον οποιονδήποτε φιλοσταλινιστή  τύπου Κώστα Χάρη;

Η δική μου άποψη είναι ότι σε θέματα τέτοια, δωσιλογισμού και αντίστασης, όσοι θεωρούμε ότι ανήκουμε στην Αριστερά, πρέπει να είμαστε ακριβείς και να προστατεύουμε το λαό από τους συκοφάντες.