-Οι «Μπάσταρδες της ΥΦΑΝΕΤ» στην παγίδα του εθνικισμού

Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα!

.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση διαβάσαμε πολύ προσφατα  στο σάιτ της Κατάληψης της ΥΦΑΝΕΤ στη Θεσσαλονίκη που φέρει την υπογραφή της ομάδας  «Μπάσταρδες με Μνήμη».

 .

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι το αντεξουσιαστικό πνεύμα ήταν κατ’ εξοχήν ουμανιστικό, τοποθετημένο εντελώς κατά των κρατών ως εξουσία ανεξαρτήτως διαχειριστή, εθνικού ή θρησκευτικού.  Ότι δεν ενοχοποιούσαν μαζικά πληθυσμούς, ότι δεν έκαναν καμιά εκχώρηση σε κανένα εθνικισμό ούτε και αποσιωπούσαν τις πρακτικές του ενός αναδεικνύοντας μόνο τα του άλλου.

 .

Δυστυχώς το κείμενο των «μπάσταρδων» κάνει αυτό ακριβώς το πράγμα, καθώς είναι απελπιστικά μονόπλευρο και προκατειλημμένο προς όφελος κάποιων εθνικισμών που καθόρισαν εξίσου -αν όχι και περισσότερο- τη μοίρα της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης, όπως ο ελληνικός.

.

Το κείμενο είναι μονομερές και συγκαλύπτει τη βία του τουρκικού και βουλγαρικού εθνικισμού που ήταν οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι που οι λαοί σύρθηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους και σε μια φοβερή δεκαετία που τελείωσε 10 χρόνια μετά, με τη σφαγή και την καταστροφή της Σμύρνης.

 .

Από το κείμενο -που παρατίθεται μετά το δικό μας σχολιασμό-  λείπουν βασικά στοιχεία ιστορίας, που μας εμποδίζουν να καταλάβουμε το πόσο τελικά είναι  αντεξουσιαστική και φεμινιστική η ματιά των συγγραφέων

 .

Να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι η κριτική μας είναι συντροφική και αφορά τα ιστορικά στοχεία του κειμένου, το οποίο ούτως ή αλλέως χαρακτηρίζεται από μια ευρηματική δομή. Να δηλώσουμε επίσης ότι συμφωνούμε απολύτως με την παρουσίαση της βίας της εξουσίας κατά του λαού και του κινήματος στα χρόνια που ακολούθησαν…

.

Ας πάμε όμως σ’ αυτά που διαφωνούμε: 

.

Πώς είναι δυνατόν να μιλάς για τη Θεσσαλονίκη και να αποκρύπτεις ότι υπήρξε η μήτρα του μιλιταριστικού, ρατσιστικού τουρκικού εθνικισμού, ότι εδώ αποφασίστηκε από τους Νεότουρκους -για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία- η οργανωμένη, κυνική και ψύχραιμη εξόντωση των διαφορετικών.  Ή ότι εδώ υπήρξε μεγάλη εστία του εθνικιστικού εβραϊκού σιωνισμού, που συγκρούστηκε κυρίως με την εβραϊκή αριστερά, αλλά και τους ορθόδοξους Εβραίους.

.

Όμως το βασικό στοιχείο της Θεσσαλονίκης του 1910 είναι η εκκίνηση μιας ακραίας εθνικιστικής διαδικασίας -με τους Νεότουρκους- που θα επιφέρει τις γενοκτονίες ολόκληρων λαών. Η σκληρή καταπίεση των χριστιανικών πληθυσμών θα υπάρξει σ’ όλη την έκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1910. Και ακριβώς αυτή τη ρατσιστική πολιτική που εκπόνησαν οι Νεότουρκοι στη Θεσσαλονίκη θα την ολοκληρώσουν και θα τη «βελτιστοποιήσουν» λίγες δεκαετίες αργότερα οι Ναζί του Αδόλφου Χίτλερ, τα αδελφάκια των πρωτοναζί  Νεότουρκων της Θεσσαλονίκης.

.

Οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν και κάτι άλλο το 1910:  Άρχισαν να μεταφέρουν Βόσνιους μουσουλμάνους στη σημερινή ελληνικήΜακεδονία με στόχο να την εκκαθαρίσουν βαθμιαία από τους χριστιανικούς πληθυσμούς και να πετύχουν τη δημιουργία ενός καθαρού τουρκικού κράτους, που τα εδάφη του θα βρισκόταν μεταξύ Θεσσαλονίκης και Κωσταντινούπολης.  Απλώς δεν πρόλαβαν. Τους πρόλαβε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος!

.

Δηλαδή όντως το 1910 συνέβησαν φοβερά πράγματα.  Αλλά όχι αυτά που υπονοεί η αφίσα!

 .

Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η πλήρης κυριαρχία του φασιστικού, μιλιταριστικού Νεοτουρκικού εγκληματικού κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος», το οποίο είχε κυριαρχήσει πραξικοπηματικά το 1908 (με τη βοήθεια και της παραμυθιασμένης και υπερτιμημένης Φεντερασιόν, π.χ. ο Μπεναρόγια συμμετείχε στην στρατιωτική προέλαση των Νεότουρκων προς την Κωσταντινούπολη).

 .

.

.

Ένα άλλο στοιχείο που αναδεικνυεται στην αφίσα και αποδεικνύει ότι εδώ δημιουργούνται νέοι μύθοι, είναι αυτά για τους  «αναρχοσοσιαλιστές της ΒΜΡΟ που οργάνωσαν την εξέγερση του Ίλιντεν ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία  και τον ελληνικό και βουλγάρικο εθνικισμό»….  Πάλι μακρυά από την πραγματικότητα είναι νυχτωμένοι οι συντάκτες του κειμένου!!!

 .

Ε όχι και «αναρχοσοσιαλιστές» οι εθνικιστές του ΒΜΡΟ! Γιατί να έχει χαθεί τόσο πολύ η σημασία των όρων;

 .

Το ΒΜΡΟ εξαρχής υπήρξε εθνικά βουλγαρικό και εξέφραζε τον εθνοφυλετισμό, ο οποίος διεκδικούσε να εγκαθιδρύσει μια βουλγαρική εθνική επικράτεια στη θέση της πολυεθνικής Μακεδονίας .  Χαρακτηριστικές είναι οι διατυπώσεις του Γκότσε Ντέλτσεφ του ιδρυτή και ιδεολογικού πατέρα του   ΒΜΡΟ, ο οποίος μιλά για την  “…  άνοδο του βουλγαρικού ήλιου της ελευθερίας πέρα από τη Μακεδονία…”  και αλλού διατρανώνει περήφανα το γεγονός ότι: «..δεδομένου ότι είμαστε Βούλγαροι»,  » ……κοινή Βουλγαρική πατρική γη».

.

Είναι αλήθεια ότι το βουλγαρικό κομιτάτο  επεδίωξε να κρύψει την εθνικιστική του πρόθεση και γι αυτό προέβαλε το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες«, εννοώντας βέβαια όλους τους κατοίκους της Μακεδονίας, ελληνόφωνους, βλαχόφωνους, σλαβόφωνους, αλβανόφωνους κ.λπ.  και όχι τους Σλαβομακεδόνες, όπως προσπαθούν να οικειοποιηθούν το σύνθημα αυτό οι σύγχρονοι Σλαβομακεδόνες εθνικιστές και αλυτρωτιστές.

.

Αλλά η πραγματικότητα των προθέσεων του VMRO ήταν άλλη και την περιγράφει με σαφήνεια ο Χρίστο Τατάρτσεβ, ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης: «Μιλήσαμε για πολύ ώρα [Σημ.: το 1893 στην Θεσσαλονίκη] για τους στόχους αυτής της οργάνωσης και τελικά καταλήξαμε σε αυτονομία της Μακεδονίας με προτεραιότητα στο Βουλγαρικό στοιχείο. Δεν μπορούσαμε να δεχτούμε την θέση της απευθείας ένωσης με την Βουλγαρία [Σημ.: Ανεξάρτητη χώρα με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου από το 1878] γιατί είδαμε ότι θα αντιμετωπίζαμε μεγάλες δυσκολίες με τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις φιλοδοξίες των γειτονικών μικρών χωρών [Σημ.: Σερβία και Ελλάδα] και της Τουρκίας. Πέρασε από τις σκέψεις μας ότι μια αυτόνομη Μακεδονία θα μπορούσε ευκολότερα να ενωθεί με την Βουλγαρία αργότερα ή στην χειρότερη περίπτωση να παίξει έναν ρόλο ενωτικό για μια ομοσπονδία Βαλκανικών λαών.»

.

 Επίσης δείτε τι έλεγε ένα για την απάτη του μακεδονισμού ένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη των κομιτατζήδων, ο Βασίλ Τσακαλάρωφ από τη  Καστοριά:

«Αν και είχαμε πει να είμαστε κρυφά, παρ’ όλα αυτά όλοι μας κατάλαβαν, ακόμα-ακόμα και ο γραικομάνος παπάς Γκέρμαν ζήτησε να έρθει σε μας. Του επιτρέψαμε να έρθει. Αυτός ο αδελφός σε τέτοιο βαθμό είχε εξελληνιστεί, που άρχισε να μας μιλά και μια βουλγαρική λέξη έλεγε και δύο ελληνικές. Αναφερθήκαμε στο ζήτημα της εθνικότητάς του, αυτός προσπάθησε με κάθε τρόπο να μας αποδείξει ότι είμαστε Έλληνες! Αφού απέτυχε να παρουσιάσει τα στοιχεία που του ζητήσαμε, άρχισε να αναπτύσσει την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Μακεδόνα, ότι δεν είμαστε ούτε Έλληνες ούτε Βούλγαροι, αλλά είμαστε Μακεδόνες, χωρίς να σκεφτεί ότι στη Μακεδονία έχει και Τούρκους και Εβραίους και πολλά άλλα έθνη. Κάποιος που δεν γνωρίζει την ιστορία και αρχίσει να σου κάνει κήρυγμα για αυτήν είναι πολύ αστείο! Δεν θέλαμε να μπούμε σε περισσότερες διαμάχες μαζί του και γι’ αυτό τον σταματήσαμε».

Ωραίος  αναρχοσοσιαλισμός  συντρόφισες !!!!!

.

Επί πλέον, αυτό που δεν κατανοείται στη συγκεκριμένη προσέγγιση που αποτελεί προσφιλή αφήγηση των Σλαβομακεδόνων, Βούλγαρων και Ελλήνων εθνικιστών -ο καθένας για πάρτι του βέβαια- είναι ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία του 1903 ήταν διαφορετική απ’ αυτήν του 1821 και βρισκόταν σε ένα δρόμο εκδημοκρατισμού και απόδοσης ίσων δικαιωμάτων σε όλους τους λαούς. Η εξέλιξη αυτή ήταν απόρροια του Τανζιμάτ και ειδικά το νόμου Χάτι Χουμαγιούν που τέθηκε σε εφαρμογή το 1856.

.

Κατά συνέπεια ότι υπονόμευε τη διαδικασία εκδημοκρατισμού αντιπροτείνοντας εκ νέου τον εθνικισμό και τα εθνικά κράτη ως διάδοχο σχήμα, ήταν αντιδραστική πρόταση και εγκληματική για τους λαούς που η κυρίαρχη ελίτ τους  ΔΕΝ θα νικούσε και ΔΕΝ θα μπορούσε να εκκαθαρίσει εθνικά τον κατακτημένο χώρο. Η αντιδραστική δύναμη εκείνης της εποχής ήταν ο νεοφανής βουλγαρικός εθνικισμός ο οποίος υπονόμευσε με τη Μεγάλη Ιδέα του παμβουλγαρισμού την εσωτερική οθωμανική διαδικασία εκδημοκρατισμού και ενίσχυσε τις πλέον αντιδραστικές ρατσιστικές μιλιταριστικές δυνάμεις στο εσωτερικό του οθωμανικού στρατού ως αντίβαρο.

.

Ακριβώς γι αυτό η λεγόμενη «επανάσταση του Ίλιντεν» υπήρξε μια αντιδραστική χριστιανική εξέγερση ενός όχι καλά κρυμμένου βουλγαρικού εθνικισμού… που υπονόμευσε τις διαδικασίες εκδημοκρατισμού. Η μόνη επανάσταση που θα μπορούσε να είναι αποδεκτή από το επαναστικό κίνημα, ω! συντρόφισες της ΥΦΑΝΕΤ, θα ήταν μια καθαρά ταξική επανάσταση ΚΑΙ ΟΧΙ εθνική, όπως αυτή του Ίλιντεν!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, την πιο θετική στάση εκείνη την εποχή την κράτησαν οι Έλληνες και η Ελλάδα. Κατ’ αρχάς οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υποστήριξαν όσο κανείς άλλος τη διαδικασία εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού της Οθωμανικής  Αυτοκρατορίας, ως ένα μέσο προστασίας των πληθυσμών από τη διαίρεση και την  τυφλή εθνικιστική βία που αναπόφευκτα θα ξεσπούσε όταν άρχιζαν οι εθνικές συγκρούσεις. Ακριβώς γι αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο -εκφράζοντας μια υπερεθνική προνεωτερική οικουμενικότητα- θα αντιδράσει σφοδρά στη διαδικασία της εθνικής διαίρεσης και της ανάπτυξης του εθνικισμού και θα εκδόσει το 1872 ειδική Συνοδική Καταδίκη του Εθνοφυλετισμού (ρατσισμού), όπου ο «φυλετισμός» χαρακτηρίζεται αίρεση και οι πιστοί καλούνται να τον καταπολεμήσουν. Η  εγκύκλιος αυτή θα ενοχλήσει σφόδρα όλους τους εθνικιστές της περιοχής, τους Βούλγαρους, τους Ρουμάνους αλλά και τους ελλαδικούς Έλληνες, οι οποίοι παρανόμως (με βάση το εκκλησιαστικό δίκαιο)  είχαν κηρύξει το 1833 το Αυτοκεφάλο της Ελλαδικής Εκκλησίας.

.

Ακόμα και η Ελλάδα ως έθνος-κράτος, μετά την ήττα του 1897 που την προκάλεσαν λίγοι θερμόαιμοι αξιωματικοί της Αθήνας, ακολούθησε την ήπια πολιτική αποφυγής εντάσεων και ενίσχυσης του εσωτερικού εκδημοκρατισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

.

Όλη αυτή την πορεία την υπονόμευσε ο βουλγαρικός εθνικισμός, που κάποιοι σήμερα τον θεωρούν «αναρχοσοσιαλιστικό»,  ο οποίος θα πυροδοτήσει ως αντίδραση τον ακραίο τουρκικό εθνικισμό και θα βάλει την περιοχή μας σε μια διαδικασία διαρκών πολέμων, εντάσεων, σφαγών, ανταλλαγών πληθυσμών.

.

Σήμερα αποκρύπτεται ο αχρείαστος δολοφονικός ρόλος του βουλγαρικού εθνικισμού εκείνης της εποχής, που έπνιξε στο αίμα από το 1904 τις περιοχές των αβοήθητων και εγκαταλειμμένων  Ελλήνων της Ανατολικής Ρωμυλίας (Αγχίαλος, Στενήμαχος, Φιλιππούπολη….), η ιστορία των οποίων έχει εξοβελιστεί από τη σύγχρονη μνήμη.

.

Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και στην οθωμανική Μακεδονία, προκαλώντας την αντίδραση του ελληνικού εθνικισμού με τον Μακεδονικό Αγώνα. Και το ίδιο έκανε με τις σφαγές των άμαχων μουσουλμανικών  πληθυσμών στις περιοχές που κατάκτησε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 .

Πόσο εντυπωσιακό θα ήταν το κείμενο εάν έλεγε όλη την αλήθεια και δεν παρουσίαζε την Ελλάδα και ειδικά τη Θεσσαλονίκη ως παγκόσμια πρωτοτυπία όσον αφορά τις μειονότητες, τους «άλλους», τους πολιτικά ή κοινωνικά διαφορετικούς από το κυρίαρχο μοντέλο.

.

Πόσο καλύτερα θα ήταν εάν το κείμενο των «μπασταρδισών της ΥΦΑΝΕΤ» έλεγε την αλήθεια. Ότι δηλαδή, από τη στιγμή που  επικράτησε ο εθνικισμός ως εργαλείο διαμόρφωσης των μεταοθωμανικών συνθηκών, όποιος καταλάμβανε τη Θεσσαλονίκη θα την μετέτρεπε σε εθνική πόλη και θα ακολουθούσε την παραδοσιακή πολιτική του έθνους-κράτους: Καταξίωση του κυρίαρχου και απαξίωση των διαφορετικών.

.

–Εάν τη Θεσσαλονίκη την καταλάμβαναν οι Βούλγαροι θα την μετέτρεπαν με τη βία σε βουλγαρική πόλη.

.

–Εάν τη Θεσσαλονίκη την καταλάμβαναν οι Σέρβοι θα την μετέτρεπαν με τη βία σε σερβική πόλη.

.

–Εάν η Θεσσαλονίκη και η Κεντρική Μακεδονία γινόταν Εβραϊκό Κράτος, όπως επεδίωξαν οι Εβραίοι σιωνιστές χωρίς επιτυχία, θα την μετέτρεπαν με τη βία σε εβραϊκή πόλη.

.

–Εάν η Θεσσαλονίκη παρέμενε στα χέρια των Νεότουρκων θα την μετέτρεπαν σε καθαρή τουρκική πόλη και κάπου στην Αττική θα υπήρχε ο προσφυγικός συνοικισμός της  Νέας  Θεσσαλονίκης κατά τον τύπο της Νέας Σμύρνης…

.

–Τελικά η Θεσσαλονίκη έπεσε στα χέρια των Ελλήνων, χάρη στον ελληνόφωνο μουσουλμάνο Ηπειρώτη Ταχσίν πασά, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη και παράξενη ιστορία

 .

Τελικά, πόσο διαφορετική είναι η πραγματική ιστορία από τη φαντασιακή πρόσληψη του παρελθόντος, η οποια επιπλέον είναι και πολύ εξουσιαστική  -γιατί αποδέχεται τις ερμηνείες των άλλων εξουσιαστών αντί να σταθεί εξίσου εχθρικά απέναντί τους.

 .

 Ας δούμε τώρα τo κείμενο των «μπασταρδισών της ΥΦΑΝΕΤ»:

.

.

Θεσσαλονίκη 1912-2012: Εκατό χρόνια, ελλάδας, πατριαρχίας, καπιταλισμού είναι αρκετά

 

Διωγμοί βούλγαρων και μουσουλμάνων το 1910-1922/ γκρέμισμα μιναρέδων/ κάψιμο των λαβυρινθοειδών πρόσφορων για εξεγέρσεις γειτονιών με την πυρκαγιά του 1917/ στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στην Καλαμαριά το 1922/ πογκρόμ Κάμπελ το 1931/ χαφιέδες και παρακρατικοί 3Ε του μεσοπολέμου/ κυνηγητό και εξορίες κομμουνιστών και αρχειομαρξιστών/ ιδιώνυμο Βενιζέλου το 1929/ αδιαφορία και συναίνεση για την εξόντωση 45.000 εβραίων κατοίκων της πόλης/ τάγματα ασφαλείας τη δεκαετία του ‘40/δολοφονία Λαμπράκη το 1963/ χούντα και αντιπαροχή/

.

Αρρενωπότητες Γκάλη-Γιαννάκη-Ζαγοράκη και των άλλων παιδιών/ εμετικά φασιστοσυλλαλητήρια για το Μακεδονικό στις αρχές του ’90/ ληστρική εκμετάλλευση Βαλκανίων/ σεξιστικά σκυλάδικα-ελληνάδικα-λαδάδικα/επισφάλεια και ανεργία/ μαύρη εργασία/ εκμετάλλευση μεταναστών-στριών/trafficking/ βιασμοί και κακοποίηση γυναικών/ φραπεδούπολη/ μικρομίζεροι, αρχοντοχωριάτες, εθνικοπατριώτες και θρησκόληπτα χαϊβάνια των Παπαγεωργόπουλου-Ψωμιάδη-Άνθιμου/ δολοφονία Τόνυ Όνουα το 2007/ κυριλοποίηση και ψευτογκλαμουριά/ ματσοκαγκουριά και χουλιγκανισμός/ εμπορευματοποίηση της ιστορίας από Μπουτάρηδες/ γκρέμισμα καστρόπληκτων και gentrification συγγρού με βαλαωρίτου/ εθελοντές και ΜΚΟ που εκτός από τις τσίχλες και τις αφίσες τώρα σας φταίνε και οι μετανάστες…πίσω και σας φάγαμε.

.

Η πολυεθνική Φεντερασιόν, οι αναρχοσοσιαλιστές της ΒΜΡΟ που οργάνωσαν την εξέγερση του Ίλιντεν ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία  και τον ελληνικό και βουλγάρικο εθνικισμό, οι αναρχικοί βαρκάρηδες των αρχών του 20ου αιώνα, η αρχειομαρξίστρια Ωραιοζήλη Λεβή που πρόδωσε την μεγαλοαστική καταγωγή της, τα κόκκινα σχολεία του μεσοπολέμου, οι εξεγερμένοι και οι εξεγερμένες του Μάη του ’36, ο μπαρμπα-Γιάννης Ταμτάκος, οι λαμπράκηδες και η γενιά του 114, οι αυτόνομοι εργατικοί και φοιτητικοί αγώνες στα τέλη του ’70, η άγρια νεολαία της προξένου κορομηλά, του ντορέ και της ναυαρίνου του ’80 και του ’90, οι καταληψίες των 00’s, οι εξεγερμένοι και οι εξεγερμένες του 2008 και οι αναδυόμενες αυτοοργανωμένες συνελεύσεις γειτονιών οπλίζουν τη μνήμη και τις δράσεις μας για την αναρχία και τον κομμουνισμό, ενάντια στο τρίπτυχο των συστημάτων εξουσίας: φύλο, φυλή και τάξη.

.

Μπάσταρδες με μνήμη

.

.

Και αν οι συντρόφισες απ’ την ΥΦΑΝΕΤ έψαχναν παλιούς  αναρχικούς, ας μην τους αναζητούν στους «βαρκάρηδες» που τους διεκδικούν σήμερα Βούλγαροι και Σλαβομακεδόνες εθνικιστές και στήνουν αγάλματα σε ανάμνησή τους. (Αλήθεια, πόσο παράξενο είναι να ήσουν αναρχικός και να σε διεκδικούν με πάθος οι πρώην σταλινικοί και νυν ακραίοι εθνικιστές στα Σκόπια και στη Σόφια!)

.

 .

Αν θέλουν να βρουν την ιστορία αυθεντικών επανασταστών, αναρχικών ή κομμουνιστών, με αγώνες μαζικούς, ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία των ζωντανών πληθυσμών που ζουν γύρω τους. Ας παραπέμψουν -εάν έχουν ξεπεράσει τα αντιπροσφυγικά αντιποντιακά συμπλέγματα- στους Μαχνοβίτες Πόντιους αναρχικούς και στην αριστερή παράδοση που έφεραν το ’22 στην ελληνική (πια) Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη οι Ποντοκαυκάσιοι, οι προοδευτικοί Μικρασιάτες και Κωσταντινουπολίτες. Και φυσικά στο εργατικό κίνημα που ανάπτυξαν όλοι μαζί, πρόσφυγες και ντόπιοι, Έλληνες και Εβραίοι, που είχε ως κορυφαία στιγμή το Μάη του ’36…  Και ας μην ξεχνούν οι συντρόφισες ότι η Ωραιοζήλη Λεβή δε συλλήφθηκε ούτε σε εβραϊκή ούτε σε «ντόπια» γειτονιά, αλλά στην προσφυγική γειτονιά της Αγίας Φωτεινής όπου λειτουργούσε το αρχειομαρξιστικό «Κόκκινο Σχολείο».

.

Εμείς χαρίζουμε στις συντρόφισες το άρθρο:

.

-Oι Έλληνες στο μαχνοβίτικο κίνημα

.

Καθώς και την εξαιρετική απαγγελία του «Ύμνου της Κομμουνιστικής Διεθνούς» στα ποντιακά του μπαρμπα Γιάννη Ταμτάκου – πρόσφυγα Μικρασιάτη από τις Φώκαιες της Ιωνίας και θύμα της Γενοκτονίας που οι Νεότουρκοι  την εμπνεύστηκαν και την οργάνωσαν στη μήτρα του τουρκικού εθνικισμού,  την  Θεσσαλονίκη της περιόδου 1908-1912:

.