-Όταν ο Ομέρ συνάντησε τον Γατουλέα!!!!!

Με αφορμή την αντίδραση στη νεοναζιστική πρόκληση της «Χρυσής Αυγής« στην Νίκαια συναντηθήκαμε με τον ¨Γατουλέα» μιας και στο μπλογκ του «gatouleas.wordpress.com» ακολούθησε συνεπή αντιφασιστική πολιτική.  Περιπλανώμενοι όμως στις σελίδες του πέσαμε σε κάποια κείμενα «περίεργα» όπου η ανοχή προς τη θρησκευτική βαρβαρότητα και τη μεσαιωνική καθήλωση ξεπερνούσε τις ανοχές μας. Έτσι κάναμε μια κουβέντα, που έχει ένα κάποιο ιδεολογικό ενδιαφέρον.  Σας την παραθέτουμε γιατί, καλώς ή κακώς, η συσπείρωση ενάντια στην ανόδο της ακροδεξιάς θα μας φέρει σε επαφή σε απόψεις που από πρώτη ματιά φαντάζουν  παράδοξες και παραπέμπουν στον αντιδραστικό παλαιοελλαδικό ντεφετισμό, που πληρώθηκε πανάκριβα απ’ τους παππούδες μας και επι της ουσίας αναδείκνυε τον ανορθολογισμό που επικρατούσε στην αριστερά που άνθισε στην «μικρά πλην έντιμο Ελλάδα» 90 χρόνια πριν. Από την άλλη βεβαια, η αντιφασιστική ενότητα είναι η αναγκαία πορεία που πρέπει να διαβούμε όλοι μας τα χρόνια που έρχονται. Ίσως αυτή η ανάγκη να μας μάθει επιτέλους να συζητούμε εδώ, στο ακρότατατο σημείο των Βαλκανίων:

………………………………..
………………………………..

1. Ο/Η Πόντος και Αριστερά

   11 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:30 πμ

   Πρέπει όμως να μάθουμε πλήρως, χωρίς ταμπού και αποκρύψεις, το πως χρησιμοποίησε ο εθνικισμός το Ισλάμ για τη διάπραξη γενοκτονιών:

   https://pontosandaristera.wordpress.com/2011/06/08/islam-in-greece/ 

   Απάντηση
   • Ο/Η gatouleas

     11 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:54 πμ

     Η αριστερά αναγνωρίζει το «δικαίωμα» του εθνικισμού σε κοινωνικά κομμάτια που βρίσκονται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού.
     Έτσι έχει «αποδεχτεί» τον «Μαύρο» εθνικισμό απέναντι στο ρατσιστικό λευκό, τα εθνικά κινήματα πχ της Παλαιστίνης και της Β. Ιρλανδίας, αλλά το θρησκευτικό «εθνικισμό» που ενοποιεί καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα. Ολόκληρα αφρικανικά, ασιατικά και αραβικά έθνη (αλλά και κομμάτια του Αφροαμερικάνικου κινήματος στις ΗΠΑ), ασπάστηκαν τον Ισλαμισμό ως κοινωνικό συνεκτικό κρίκο.
     Η διαπίστωση αυτή, βέβαια, δεν είναι αξιακή, παρά μόνο κρίνεται κάθε φορά στις συγκεκριμένες συνθήκες.
     Στην Ελλάδα πχ διαφορετικά κοινωνικά στρώματα αγγίζει το Ισλάμ και διαφορετικά ο Καθολικισμός και η Σαϊντολογία. Όποιος θέλει να κάνει μια γενική θεολογική συζήτηση περί θρησκειών και για την φιλοσοφική αντιδραστικότητα τους, θα συμφωνήσω μαζί του aprori, αλλά είναι άλλο θέμα.
     Η επιμονή, μάλιστα, να υπερτονίζει τον «αντιδραστικό» χαρακτήρα του Ισλάμ στα Βαλκάνια και να «ξεχνά» ή να υποβαθμίζει το ρόλο της Ορθοδοξίας για την εθνοκάθαρση των τελευταίων δύο αιώνων καταντά – τουλάχιστον – υποβολιμαία. Μέχρι να δω ανακοίνωση που να ζητά το γκρέμισμα έστω ΜΙΑΣ από της χιλιάδες ΚΡΑΤΙΚΕΣ ελληνορθόδοξες εκκλησίες σε κάποια αθηναϊκή συνοικία (να πω πχ του Αγίου Παντελεήμονα;), θα προσπερνώ κάθε επιστημονικοφανή και δηθεναριστερίζουσα προσέγγιση περί Ισλάμ στην Ευρώπη.
     Όσο για το link που παραθέτεται, πέρα από κάποιες νηφάλιες προσεγγίσεις, περιλαμβάνει και ένα κομμάτι αναπαραγωγής του καθεστωτικού ελληνικού εθνικού μύθου από τον κ Αγτζίδη. Ούτε το ΓΕΣ, ο Βενιζέλος, ο Μεταξάς, ο Παπάγος, ο Γρίβας και ο Παπαδόπουλος μαζί δεν τόλμησαν να ωραιοποιήσουν τόσο τη συγκρότηση του «δημοκρατικού» ελληνικού έθνους.. και φυσικά δεν θα τις αντικρούσω σε ένα σχόλιο.
     Αφορούν τη διεθνιστική προσέγγιση όλου του μπλογκ μου..
     Φιλικά, πάντως, κατανοώ το βιωματικό χαρακτήρα της τοποθέτησης σας. Μια κάποια διέξοδο πάντως, κατά την προσωπική μου άποψη, θα μπορούσε ίσως να προκύψει μέσα από την προσέγγιση της του τουρκικού λαού και όχι της ενθάρρυνσης του ελληνικού εθνικισμού.
     Οι Πόντιοι «πρέπει» (όσο δύσκολο και να είναι) να βρουν διόδους διαλόγου με την Τουρκική κοινωνία και όχι με την Ελληνική. Όπως και οι Τούρκοι- Μακεδόνες πολίτες της Ελλάδας (αλλά και οι μετανάστες) «πρέπει» να βρουν τρόπο επικοινωνίας με τους Έλληνες.. κι όχι με την Αλβανία ή την Τουρκία.

     Απάντηση
2. Ο/Η Πόντος και Αριστερά

   11 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:20 μμ

   Γράφεις: “Οι Πόντιοι «πρέπει» (όσο δύσκολο και να είναι) να βρουν διόδους διαλόγου με την Τουρκική κοινωνία και όχι με την Ελληνική.”

   Θα περιοριστώ σ’ αυτό και όχι στο ζήτημα το πως αντιμετωπίζεις μια μεσαιωνική ιδεοληψία, γεμάτη διαχωριστικά στερεότυπα για τους ανθρώπους αλλά και για τα φύλα. Είναι μεγάλη η κουβέντα και ας μην την κάνουμε εδώ.

   Στην παραπάνω πρόταση που απομόνωσα, συμπυκνώνοντα πολλοί απ’ τους κυρίαρχους μύθους… Ας καταθέσω τη δική μας αντίληψη:

   1. Οι Πόντιοι είναι Έλληνες, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι το κακό. Με τον ίδιο τρόπο που οι Παλιστίνιοι είναι Άραβες!
   1α. Βίωσαν την οδύνη της ρατσιστικής βίας, τις αντιθέσεις που γέννησε η εποχή του εθνικισμού (που αντικατέστησε την εποχή του θρησκευτικού φονταμενταλισμού), τη γενοκτονία από τον μιλιταριστικό τουρκικό εθνικισμό, τη σταλινική τρομοκρατία και την απόρριψη και καταπίεση στη ψευτο”μητέρα-πατρίδα”

   2. Η ελληνική κοινωνία -με την εθνική έννοια του όρου- απαρτίζεται από όλες τις εθνοτοπικές ομάδες που υπάρχουν πραγματικά και αυτοναγνωρίζονται ως ‘Έλληνες”: Κρητικοί, Μωραϊτες, Ρουμελιώτες, νησιώτες, μικρασιάτες, καππαδόκες, (ελληνο)μακεδόνες, θεσσαλοί.

   3. Η ελλαδική κοινωνία αποτελείται από τους Έλληνες, τις αναγνωρισμένες μειονότητες και τους πρόσφατους μετανάστες. Είναι μια κοινωνία υπό διαμόρφωση…

   4. Οι Πόντιοι είναι εκείνη η ελληνική ομάδα που διατηρεί τις μεγαλύτερες σχέσεις με την τουρκική κοινωνία για παράδειγμα δες: https://pontosandaristera.wordpress.com/2009/05/07/5-5-2009/

   5. Οι σχέσεις με την τουρκική κοινωνία βαθαίνουν πολύ περισσότερο γιατί υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι -ελληνόφωνοι ως επί το πλείστον- στην Τουρκία, με τους οποίους αναπτύσσονται γνήσιες σχέσεις, όπως και με την αντιεθνικιστική τουρκική Αριστερά

   6. Η ελλαδική αντίληψη για την πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη μύθους και παρανοήσεις. Μόνο οι Πόντιοι και κάποιοι λίγοι ιστορικοί προσφυγικής καταγωγής έχουν μια σωστή αντίληψη και καταθέτουν αναλύσεις ταξικές και όχι μεταφυσικές για ότι συνέβη την περίοδο 1908-1923. Δεν είναι τυχάιο ότι έχουν τις ίδιες ερμηνείες και συνομιλούν ισότιμα με τους Τούρκους αντιεθνικιστές ιστορικούς, την άποψη των οποίων παρουσίασε ο “Δρόμος” σε ένα ιστορικό αφιέρωμα:

   http://www.e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=5278:%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE

   7. Νομίζω ότι για τη μεγάλη διαφορά αντίληψης που έχουμε για το ίδιο πράγμα, φταίει το γεγονός ότι στο “χώρο” δεν υπάρχει διάλογος και σεβασμός για τον διαφορετικό. Ότι αντιθέτως επικρατεί η λογική του κατόχου της εξ αποκαλύψεως αλήθειας, η οποία οδηγεί στον απόλυτο εγωισμό, στην περιφρόνηση του “άλλου” και εν τέλει στον ολοκληρωτισμό.

   Παρόλα αυτά είμαστε αισιόδοξοι, ότι η όξυνση των αντιθέσεων και η άνοδος της ακροδεξιάς θα μας φέρει πιο κοντά, ώστε τουλάχιστον να μπορούμε να συζητάμε….

   Ομέρ

   Απάντηση
   • Ο/Η gatouleas

     16 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:38 μμ

     Η καθυστέρηση της ανταπόκρισης μου, οφείλεται λίγο στη Νίκαια λίγο στο ποστ του Πολυτεχνείου, αλλά το περισσότερο στην αμηχανία μου!…
     Υπάρχουν κομμάτια που διαφωνώ μαζί σου αλλά δεν τους “αξίζει” ένα σχόλιο στο σχόλιο.. Χρειάζεται πιο αναλυτική – προσεκτική προσέγγιση. Όμως με καλύπτεις αρκετά στο 7ο σημέιο σου.
     Πράγματι υπάρχει ένας “διάλογος κωφών” στο “χώρο”, πράγματι η άνοδος της ακροδεξιάς θα μας φέρει μπροστα΄σε “πραγματικά” ζητήματα που θα μας φέρουν πιο κοντά.
     Εγώ, θα προσθέσω, και την οικονομική κρίση. Όταν η Κρίση μετατραπεί σε εθνικιστικό ανταγωνισμό ΚΑΙ στη γειτοινιά μας, όταν θα σφάζονται τα αφεντικα΄Τουρκίας – Ελλαδας για τα πετρέλαια και την κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή, θα φανούν αν οι διαφορές μας είναι “επί των κειμένων” ή θα διαμορφώσουν μια διαφορετική πολιτική συμμαχιών..