Πόντος και Αριστερά

……. 'μώ τον νόμο σ' !

-Εμέν’ ηγεύ’ σα Εξάρχεια (Εμένα μου πρέπουν τα Εξάρχεια)

Από τη νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Διαμαντίδη (Κοσμέτες) που εκδίδεται με τίτλο «Το αχ, το υστερνόν«


Εμέν ‘κι΄πρέπ’ καλόγερος
πουλί μ’ σο΄Αγιον Όρος
εμέναν πρέπ’  σα Εξάρχεια
πουλί μ’ κουκουλοφορος.

Να ζώσκουμαι τρυγώνα μου
μολότοφ και γκαζάκια,
να σύρω ταουτεύ’-ατα
και καίω τα σοκάκια.

Ατοίν που σπέρνε αγράνεμους
ντο θέλ’νε να θερίζνε
και πολεμούνε με τα ΜΑΤ
τι νέοις να φοβερίζνε.

Οι νέοι πάντα αέτς είναι
το αίμαν-ατούν βράζει
κανένας νόμος ‘κ’ επορεί
το χούιν-ατούν ν’ αλλάζει.

Ποίος νέος ‘κι ογράσεψε
ν’ αλλάζ’ την κοινωνίαν;
Πάντα οι νέοι έγραφαν
με τ’ αίμαν Ιστορίαν.

Αρ’ για τ’ ατό όσον ντο ζω
πάντα νέος θα είμαι
κι αν αποθάνω σο ταφί μ’
ανάπαος θα κείμαι.

[‘κι, ‘κ‘=δεν (απ’ το ουκί), ταουτεύω=σκορπάω,  ατά=αυτά, ζώσκομαι=ζώνομαι, ατοίν=αυτοί, ντο=τι, αγράνεμους=άγριους άνεμους, αέτς=έτσι, ατούν=αυτών, χούι=συνήθεια, ογρασεύω=προσπαθώ , αρ’=έτσι, άρα, ταφί=τάφος, ανάπαος=ανήσυχος, μη αναπαυμένος]

.

.

Και μιας και τόφερε η στιγμή ΔΕΙΤΕ :

1) Μια παλιά ποντιακή εμπειρία:

-Καλοκαίρι του ‘87 στα Εξάρχεια…

2) Μια βραδυά στα Εξάρχεια αφιερωμένη στον Παύλο Σιδηρόπουλο:

-Αφιερωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο (στο Μπαράκι του Βασίλη)

3) Μια παμπροσφυγική συνέντευξη Τύπου στα Εξάρχεια:

-Οι προσφυγικές οργανώσεις για το βιβλίο Ιστορίας


07/04/2010 - Posted by | -Γραμματεία, -Ιδεολογικά, -Κίνημα, -Λαογραφία, -Στη γλώσσα μας, ΚΟΣΜΕΤΑΝΤ'

16 Σχόλια »

  1. όσο θα υπάρχει ρατσισμός, όσο θα υπάρχουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά όταν μιλάμε για ανθρώπινη ζωή, τότε κανένας δεκέμβρης δεν θα μείνει στην ιστορία…η υπόθεση της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ γιατί ο θάνατος είναι η φυσική κατάληξη ενός ανθρώπου, του αφγανού ρακοσυλλέκτη, φωτίζει περίτρανα την κενότητα της τότε δραστηριότητας της συντριπτικής πλειοψηφιάς αυτών που τότε το έπαιζαν αγανακτησμένοι και εξεγερμένοι…λυπάμαι διότι για μένα η ζωή του Γρηγορόπουλου και η ζωή του Αφγανού έχουν την ίδια ΑΞΙΑ και αξίζει την ίδια αντιμετώπιση από την επιλεκτική δυστυχώς σε μνήμη κοινή γνώμη…αυτά όλα με αφορμή την διατήρηση στην μνήμη των γεγονότων του δεκέμβρη…ευχαριστώ και με συγχωρήτε αν χαλάω το πνεύμα της ανάρτησης.

    Σχόλιο από palalos | 07/04/2010

  2. Γεια σου «palale»
    Στην ουσία του σχολίου σου έχεις απόλυτο δίκιο.
    Η ζωή του οποιουδήποτε ανθρώπου έχει ακριβώς την ίδια αξία.
    Ασχέτως χρώματος , καταγωγής κλπ
    Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω οτιδήποτε επέτρεψέ μου μερικές σκέψεις.
    Η μη αντιδραση για τον θάνατο ενός κυνηγημένου από τις αμερικάνικες βομβες 15 χρονου αφγανού μετανάστη- ρακοσυλλέκτη μάλλον θα ήταν η ίδια και εάν ο ρακοσυλλέκτης ήταν ένας 15χρονος έλληνας.
    Πιστεύω δηλ. στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν τίθεται θέμα «ρατσισμού»
    Στην συγκεκριμένη περίπτωση, που ίσως δεν μάθουμε ποτέ ποιός και γιατί τοποθέτησε εκεί την βομβα, φαίνεται να λειτούργησε (πολύ κακώς) προς στιγμή η αίσθηση μιας «παράπλευρης απώλειας» μιας «αιτιολογημένης» (επίσης πολύ κακώς) δράσης. Αν συνυπολογίσουμε και την χρόνια υστερηση της αριστεράς να αντιλαμβάνεται και να παρεμβαίνει εγκαίρως στα πράγματα φτάσαμε δυστυχώς στο σημείο το παιδί να πάει στην κυριολεξία ακλαφτο.
    Έχει λοιπόν νόημα το σχόλιό σου φίλε μου, ορθά θέτεις το θέμα και δεν χαλάς κανένα πνεύμα.
    Όμως ο δεκέμβρης (με όλα τα καλά του και τα κακά του)δεν ήταν δήθεν, δεν το έπαιζε η συντριπτική πλειοψηφία αγανακτισμένοι και εξεγερμένοι (ίσως το αντίθετο)
    Όπως δεν θα είναι δήθεν και οι δεκέμβρηδες , οι μάηδες κλπ που θάρθουν…αν συνεχίσουμε ως χώρα στο μονοπάτι που μας έχουν βάλει …

    mumul

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 07/04/2010

  3. ι διότι για μένα η ζωή του Γρηγορόπουλου και η ζωή του Αφγανού έχουν την ίδια ΑΞΙΑ…

    φυσικά palalε …
    Και οχι μόνο για σενανε.. Για ολους μας τουλαχιστον οσους εχουμε ακομα ανθρωπιά ….
    Να μη σου πώ οτι η τραγωδια του Μικρου Αφγανου μας συγκινει ακομα πιο πολύ ..πιο βαθια πιο σκληρά..
    Μονο που δεν ξερουμε πια τι να πουμε και κυριως τι να κανουμε μπροστα στον παραλογισμό..

    Σχόλιο από Νοσφερατος | 07/04/2010

  4. μας συγκινει ακομα πιο πολύ ..=μας συγκλονιζει

    Σχόλιο από Νοσφερατος | 07/04/2010

  5. «Αν συνυπολογίσουμε και την χρόνια υστερηση της αριστεράς να αντιλαμβάνεται και να παρεμβαίνει εγκαίρως στα πράγματα φτάσαμε δυστυχώς στο σημείο το παιδί να πάει στην κυριολεξία ακλαφτο.»

    Εχει καταντησει αυτο να ειναι το βασικο αλλοθι πολλων-και εμου ενδεχομενως-. Περιμενουμε απο τα «πολιτικα σχηματα» να αντιδρασουν. Εχουμε εκχωρησει και την ευαισθησια μας ως πολιτες απ οτι φαινεται..

    Πολυ καλο το ποιημα!

    Σχόλιο από espectador | 07/04/2010

  6. είμαι υπέρ των εξεγέρσεων..δεν έχω καμία εμπιστοσύνη όμως στον έλληνα εξεγερμένο…εύχομαι και ελπίζω σε νέους «δεκεμβρηδες» ακομα πιο ουσιαστικούς και μαζικούς…ελπίδα για κάτι καλύτερο…μήπως και αλλάξει κάτι…καλημέρα τεμέτερα παιδία

    Σχόλιο από palalos | 08/04/2010

  7. Αγαπητέ espectador
    Δεν είσαι εκτός πραγματικότητας

    Καλά ημέρας «palale»

    mumul

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 08/04/2010

  8. Πάνω σε αυτό που έγραψε ο espectador…

    Όταν κατεβαίνει ο μέσος πιτσιρικάς στο δρόμο κουκουλωμένος με ένα μπουκάλι στο χέρι, τα καλέσματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ για ειρηνικές διαδηλώσεις φάνηκαν μάλλον αναχρονιστικά και εκτός πραγματικότητας, να μην πω defacto ρεφορμιστικά. Η αριστερά δεν μπόρεσε ούτε να πλαισιώσει, ούτε να καπηλευτεί, ούτε να καθοδηγήσει τις μάζες, κι έτσι έπαιξε κι έχασε… όπως κι η αναρχία, που μπορεί να γέμιζε με πέτρες τις τσέπες των πιτσιρικάδων, αλλά δεν πότιζε με φαιά ουσία το μυαλό τους, ώστε η πράξη τους να έχει πολιτικό περιεχόμενο και πρόταγμα.

    Την επόμενη φορά λοιπόν ζητείται κίνημα με αντικαθεστωτικό λόγο, συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και σαφές πολιτικό περιεχόμενο να πλαισιώσει τους…εξεγερμένους!

    Μέχρι τότε ας απολαύσουμε την κρίση…

    Σχόλιο από Δημήτρης | 08/04/2010

  9. Αγαπητέ espectador
    Δεν είσαι εκτός πραγματικότητας
    ΜΕΓΑΛΕ mumul ΚΡΙΤΗ ΟΡΑΤΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ ΑΜΗΝ
    ——————-

    λάθος kiamul

    «ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ, ΟΡΑΤΩΝ ΤΕ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ» 🙂

    mumul

    Σχόλιο από kiamul | 08/04/2010

  10. Όποιος κι αν φύτεψε την βόμβα, σημασία έχει ότι σκότωσε έναν 15χρονο. Το γεγονός οτι αυτός ήταν Αφγανός απλώς κάνει χειρότερα τα πράγματα, καθώς εμείς οι Δυτικοί τον εξεριζώσαμε από το χωριό του και τον κάναμε να έλθει εδώ.

    Καλό το τραγούδι, άντε να το ακούσουμε και σε συναυλία.

    Σχόλιο από Σκύλος τ. Β.Κ. | 08/04/2010

  11. «…καθώς εμείς οι Δυτικοί τον εξεριζώσαμε από το χωριό του και τον κάναμε να έλθει εδώ.»

    Καλά! Μη νοιώθεις τόσο συνένοχος. Το σχήμα αυτό είναι μάλλον αστείο και τελείως εκτός πραγματικότητας: «Εμείς-οι δυτικοί ιμπεριαλιστές» VS «Αυτοί-οι καταπιεσμένοι και αδικημένοι του τρίτου κόσμου».

    Για φαντάσου ένας Κούρδος σε κάποιο χωριό του Καρς να μονολογεί «εμείς οι Δυτικοί τον εξεριζώσαμε από το χωριό του και τον κάναμε να έλθει εδώ.» μόνο και μόνο γιατί το τούρκικο κράτος είναι στο ΝΑΤΟ.

    Σχόλιο από Mατσουκάτες | 08/04/2010

  12. Ματσουκάτε, πολύ τσιτωμένο σε βλέπω 8)

    Ομέρ

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 08/04/2010

  13. Αν δεν κάνω λάθος, νομίζω τη συγκεκριμένη σιιτική αφγανική οικογένεια δεν την ξερίζωσε η αμερικανική παρέμβαση, αλλά ο εξτρεμισμός των σουνιτών ταλιμπάν.

    Σχόλιο από Ταλιμπανίδης | 08/04/2010

  14. Η δεξιά στροφή της αναρχίας Posted: 08 Απριλίου 2010 by ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ in 0

    Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα εκατοντάδες αναρχικοί έχουν διωχθεί, φυλακιστεί, στιγματιστεί, κάποιοι έχουν σκοτωθεί για την προώθηση των κοινωνικών αγώνων, όπως τους αντιλαμβάνονται. Από καθαρά περιθωριακό κίνημα το 70 και το 80, σχηματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 90 και γιγαντώθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Η σχεδόν γεωμετρική διεύρυνση του χώρου δεν συνοδεύτηκε από την αντίστοιχη εμβάθυνση. Ίσα – ίσα έγινε πιο χαλαρός. Στο σημείο αυτό άρχισαν τα προβλήματα που μπορούν να περιγραφούν ως μπαχαλοποίηση του χώρου όχι με την έννοια των μπαχάλων (πράξεων) τα οποία ενίοτε είναι από λογικά ως επιβεβλημένα, αλλά με την έννοια των μπάχαλων (ατόμων) που ενοποιούνται στη βάση των μπάχαλων πράξεων και τίποτε άλλο.

    Ο αναρχικός χώρος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για αυτήν την εξέλιξη, καθώς τα τελευταία χρόνια προκειμένου να εξυπηρετήσει την αναπάντεχη μαζικοποίηση του, έκανε ενστικτωδώς αν όχι συνειδητά, αυτό που κάνουν όλοι οι πολιτικοί χώροι σε τέτοιες περιπτώσεις: Δεξιά στροφή. Βασικές αξίες της αριστεράς στην οποία παντού και πάντα εγγραφόταν η αναρχία για να μην πούμε ότι τις υπερασπιζόταν ακόμα και όταν τις εγκατέλειπε η αριστερά, υποχώρησαν μπροστά σε μια τηλεοπτικοποιημένη εκδοχή, αυτεκπληρούμενη και αυτεξυπηρετούμενη, στερεοτυπική, εύκολη. Αλλά και εκεί που ο αναρχικός χώρος (που δεν είναι γραφειοκρατικοποιημένος σαν την αριστερά) βρέθηκε και πάλι στην πρωτοπορία των αγώνων, όπως ο πρωτοβάθμιος συνδικαλισμός, κι εκεί ακόμα εμφανίστηκαν και μάλιστα με κνίτικο τρόπο ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και αποκλεισμοί, συχνά στα όρια του γελοίου.

    Παράλληλα ο αναρχικός χώρος, νεολαιίστικος ως επί το πλείστον διολίσθησε σε εφηβοσχολικές προσεγγίσεις της έννοιας της συλλογικότητας “η συλλογικότητά μου να είναι καλά και οι άλλοι να πά να γαμηθούν”, της αλληλεγγύης που έγινε “ομερτά”, της ανεκτικότητας που έγινε ανοχή σχεδόν στα πάντα. Έτσι, με φρίκη είδαμε επιθέσεις αναρχικών σε γκέι πάρτι με την αιτιολογία ότι εν μέσω κοινωνικού πολέμου δεν μπορούν να χορεύουν οι αδερφούλες. Είδαμε ακόμη και επιθέσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Όχι για να γίνουν οδοφράγματα, αλλά επειδή τα χρησιμοποιούν οι αλλοτριωμένοι μικροαστοί μεροκαματιάρηδες. Κι απ’ αυτό φτάσαμε στις αμερικανιές – οι μπάτσοι πρέπει να έχουν τρύπα στη μέση όπως τα ντόνατς που τρώνε- και στην υιοθέτηση στη lingo του χώρου κλασικών ναζιστικών σχημάτων όπως αυτό που θέλει τους μπάτσους και τους φασίστες να είναι “ασπόνδυλα”, δηλαδή μη άνθρωποι στους οποίους πιθανόν αναγνωρίζονται δικαιώματα ασπονδύλων αλλά όχι ανθρώπινα δικαιώματα. Η εμφάνιση αναρχοναζιστών οι οποίοι φυσικά είναι ναζί κανονικότατοι και όχι αναρχικοί ήταν το επόμενο βήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία V for Vendetta αποτέλεσε σημείο αναφοράς και για τους δύο χώρους, στη βάση του αντικοινοβουλευτισμού και της βόμβας.

    Είναι προφανές ότι η παραπάνω προσέγγιση πάσχει κατά το ότι προχωρά σε γενικεύσεις και στην α λα καρτ ανάδειξη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που δεν μπορούν να περιγράψουν ολόκληρο τον χώρο. Αλλά η γενίκευση και ο μανιχαϊσμός δεν είναι βασικά χαρακτηριστικά του χώρου στην Ελλάδα;

    Γιώργος Κυρίτσης

    http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=534226

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 10/04/2010

  15. Ένα καλό άρθρο του Κοροβέση:

    Εδώ Αριστερά, εκεί Αριστερά, (πού είναι η Αριστερά;)

    Του Περικλή Κοροβέση

    Η Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα, στο σύνολό της, κατά πόσο είναι μια ζώσα πραγματικότητα, αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας αυτής της κοινωνίας, και κατά πόσο είναι ένα ιστορικό κατάλοιπο του πάλαι ποτέ ένδοξου εαυτού της και απλά καταναλώνει από τα «έτοιμα», χωρίς να παράγει τίποτα καινούργιο; Ή εν πάση περιπτώσει, στο σημείο που παράγεται κάτι καινούργιο από την κοινωνία, αυτό κατά κανόνα ή είναι αδιάφορο ή ακόμα «εχθρικό» για την κλασική Αριστερά.

    Το ερώτημα θα μπορούσε να έμπαινε και για την ευρωπαϊκή Αριστερά, που έχει τις ρίζες της στη Σοσιαλδημοκρατία ή στα Κομμουνιστικά Κόμματα της Γ’ Διεθνούς.

    Αν η Χιλή, για να εφαρμόσει την οικονομική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, όπως αυτή υπαγορεύτηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα, χρειάστηκε έναν αιμοσταγή δικτάτορα, τον Πινοσέτ, εμείς στην Ελλάδα, για να εφαρμόσουμε την ίδια πολιτική, δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε καμιά δικτατορία. Απλά ψηφίζουμε την κυβέρνηση που θα την πραγματοποιήσει, άσχετα από το τι έλεγε προεκλογικά. Η ιστορική Σοσιαλδημοκρατία, εδώ και καιρό, είναι το πτώμα του παλιού εαυτού της που έθαψε μαζί της και τα όσα σημαντικά είχε προσφέρει. Η σημερινή κυβερνητική Σοσιαλδημοκρατία είναι ένας επικίνδυνος «Φρανκενστάιν». Από τα κόμματα της Γ’ Διεθνούς απομένουν δύο που έχουν κρατήσει το προφίλ του παρελθόντος και έχουν μια μικρή, αλλά σταθερή παρουσία. Αυτά της Ελλάδας και της Πορτογαλίας. (Τα υπόλοιπα έχουν πάρει αποστάσεις από το τριτοδιεθνιστικό μοντέλο, χωρίς εντούτοις να έχουν βρει μια καινούργια φυσιογνωμία, και κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας). Η πολιτική των εναπομεινάντων Κ.Κ. είναι αυτοσκοπός και συνίσταται στο να ενισχυθεί ο «υποκειμενικός φορέας». Δηλαδή η ισχύς του κομματικού μηχανισμού. Επιλέγουν εκείνες τις παρεμβάσεις που θα ενισχύσουν τον μηχανισμό, αποφεύγοντας όλες τις ενέργειες που δεν φέρνουν οφέλη. Και εδώ μπορούμε να διαπιστώσουμε μια «επιχειρηματική» λογική. Το σύνθημα «ΚΚΕ ισχυρό» τα αποσαφηνίζει όλα.

    Αν πάμε τώρα πέραν αυτών των δύο σχημάτων της Αριστεράς, Σοσιαλδημοκρατικά ή Κομμουνιστικά, και αναζητήσουμε την άλλη Αριστερά, θα την ψάχνουμε για καιρό. Μπορεί να υπάρχει ως υπόσχεση και ως δυνατότητα, αλλά αυτό απέχει πολύ από την παρουσία μιας συγκροτημένης πολιτικής δύναμης, που μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες που θα μετρήσουν. Τι μένει λοιπόν; Το κίνημα που ξεσπά αυθόρμητα και από το πουθενά, παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, όπως π.χ. ο Δεκέμβρης του 2008. Αλλά αυτό δεν προβλέπεται με ακρίβεια. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το συνδικαλιστικό κίνημα, που δεν έχει πια καμιά αυτονομία και ασκεί κατά κανόνα κυβερνητική πολιτική.

    Αυτά τα ξέρουν καλά οι κυβερνώντες. Και λειτουργούν σαν ολιγάρχες με τη συμμαχία των ΜΜΕ. Και γι’ αυτό παίζουν μονότερμα. Οι καναπέδες δεν βγαίνουν ποτέ από το σπίτι τους. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν ο Μανώλης Γλέζος υπέκυπτε στη δολοφονική επίθεση της Αστυνομίας με τα τοξικά αέρια; Σίγουρα μια μεγαλειώδης κηδεία, επικήδειοι και στεφάνια όλων των κομμάτων, διάφορα άρθρα με τη ζωή και το έργο του. Την άλλη μέρα η ζωή θα κυλούσε κανονικά. Οπως έγινε και την επομένη της απόπειρας. Πουθενά δεν είδαμε συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες ενάντια στη χρήση των τοξικών αερίων. Οπως σωστά επισημαίνει ο Θανάσης Τεγόπουλος («Κ.Ε.» 7.3.10), το πιο σημαντικό εκείνη την ώρα δεν ήταν η ιστορία της ζωής του, αλλά η δήλωση του ίδιου του Μανώλη από το φορείο που τον μετέφερε στον «Ευαγγελισμό»: «Στο πρόσωπό μου χτύπησαν έναν πολίτη». Τι έκαναν αλήθεια οι άλλοι πολίτες, που, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν τους ζητήθηκε τίποτα άλλο από το να προστατέψουν τον εαυτό τους από τα επικίνδυνα τοξικά και να επιβάλουν την απαγόρευσή τους.

    perkor29@gmail.com

    Πηγή: «Ελευθεροτυπία»

    Σχόλιο από Ματσουκάτες | 15/04/2010


Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Αρέσει σε %d bloggers: