-Oι πολιτικοί μας και ο …..περήφανος λαός!

Οι πολιτικοί πά εξέρνε πώς ο κοσμον έν αοίκος και άμον ντό θέλνε εφτάγνε και λέγνε ήντιαν θέλνε. Εύραν χωρίον παλλαλόν κι’εφτάγνε ποπαδικήν. Ποία να κρούγνε ς’ σό νού μ’ και ποίαν’ ανασπάλλω. Ο Παπαδόπουλον με τον Πατακόν και κάν πέντε έξ νομάτ’έτεροι παλλαλοί το 1967 τη χρονίας, σεπεπεπί του κομμουνιστικού κινδύνου, εγόμωσαν τά φυλακάς και τά εξορίας. Θ’έρχουσαν τεά οι κομμουνισταί να παίρνε τη κοσμί τ’οσπίτια και τά περιουσίας. Άμαν οι κομμουνισταί εχάσαν τη στράταν και εδελειάγαν ς’σή σκοτείαν και κι εφάνθαν,κι αέτς πά ερούξαν τά τράπεζας και επέραν τ’οσπίτια τουν και τά περιουσίας ατουν.

Ετότε ξάν ο κόσμον άμον ντ’εξέρνε: Ζήτω και ζήτω.

Εγόμωναν τά γήπεδα και τά πλατέας κι έτρεχαν οπίσ’ α’ σή παλλαλούς. Κι οι μαύροι οι κομμουνισταί έτρωαν τά στουρακέας. Επ’εκέι έρθεν ο γέρον ο Καραμαλής. Ξάν του γαηδουρί. Ο κόσμον ξάν απ’ οπισ’ ατ’ έτρεχεν. Τεά η Ελλάδα έτον ς’ σό χείλος του γκρεμού και καλά π’ επρόφτασεν εκείνος. (να μη επροφτάνεν) Θ’εχάμνες. Άμαν άμον ντό έρθεν εκείνος, η Ελλάδα εποίκεν έναν βήμαν εμπροστά. Α’ σού εγάμεσεν μας κι εκείνος οχτώ χρόνια, έρθεν ο σχωρεμένον ο Αντρέας. Εκείνος παρέλαβεν καμμένη γή. Άλλο πελλιάν. ‘Μώ σας ς’ αοίκον καμμένον γήν απάν πώς εφύτρωσαν ατόσα τσιτσιάκια. Και ντό τσιτσιάκα; Αμάραντα! Άς εδίναν κι εμέν έναν κομμάτ’ απ’ατό το καμμένον τη γήν. Άλλο ντ’ εθέλναν. Άσκεμα μη θ’έτον;

Επ’εκεί έρθεν ο αιώνιος βρυκόλακας,ο Μητσοτάκης. Ατός επαρέλαβεν άδεια ταμεία. Επ’εκείνα τ’ομάτια έχ ο λύκον να παίρ’άδεια ταμεία. Το λύκον είπαν ατον, αρνίν τρώς, κι εκείνος εκλώστεν είπεν ατς, ολάν ποδεδίζω τον θεόν εσουν, με το χάλι μ’ μη παίζετεν. Εγάμεσεν μας κι εκείνος τρία χρόνια ούς να γομώνομε ξάν τά ταμεία. Υστερνά εσμίαν η Νέα Δημοκρατία με το Κ.Κ.Ε. σην κυβέρνησην Τζανετάκη και ο  σχωρεμένον ο Φλωράκης (Έει μαύρε καπετάνιε) θ’εποίνεν κάθαρσην με το λύκον. Μώ Σας ντό κάθαρσην. Ατοίν καθάρισμαν εθέλναν. Αέτς πά εκαθάρτσαν εμας καλά,καλά. Άναυα ντ’εγάμεσαν τον κόσμον, εγάμεσαν και τό Κ.Κ.Ε. Και τον κόσμον π’εγάμεσαν η αλήθεια, ξάει κι τυριανίουμαι. Ο κώλος ατ’θέλει ατα. Ντ’ εγάμεσαν το Κ.Κ.Ε. εκείνο πολλά επειρίαξεν με ετότε. Άρα’σού εγέντον ντ’εγέντον ξάν εσμίαν ούλ εντάμαν με την κυβέρνησην του Ζολώτα και ξάν ο περήφανος λαός εγέντον κι άλλο περήφανος π’είχεν έναν πρωθυπουργόν εκατόν πέντε χρονών. Έει και γάμεμαν θέλετεν.

Επ’εκεί ξάν έρθεν ο Αντρέας ο σιδερένιον ατώρα. Σεράντα καλώδια είχεν απάν ατ’και πενήντα ηλεκτρικές συσκευές άμον το syper market Radio Athina, κι άμον το ΙΚΕΑ. Άλλο γαμετόν ξάν. Όλιον η Ελλάδα έτρεχεν οπίσ’ α’ σή Δήμητραν. Όντες επέθανεν ο σιδερένιον, εσέγκαν τον καταλληλότερον. Ατός κι κι αν κι’ έτον καταλληλότερος. Τά γκάλοπ επέγναν κι έρχουσαν, άμον τά παπόρια ς’ σήν Τραπεζούνταν. Εξέγκαν ετότε ς’ σό μεϊντάν το χρηματιστήριον. Ο περήφανον λαός ξάν εποίκεν το θάμαν ατ’. Όσον χασλούκ επέμνεν ατον και εκκλησίας παράν, επήαν άμον τά βούδια και εδώκαν ατο και η δουλεία εγέντον τσιριχτόν. Ετότε ο Κωστάκης άλλο τηδέν κι εύρεν να λέει κι όθεν εκάθουτον κι εσκούτον έλεν, η ανίκανη και κουρασμένη κυβέρνηση.

Νέ πρε ποίος ετον ανίκανος και ήλλιαμ νεγκασμένος. Ατοίν νεγκάσκουνταν καμμίαν; Απ’ατουνούς και ικανοί και άοκνοι ευρήουν ς’σόν κόσμον; Και το χάλ ντό είχαμε κι εκανείτον, έρθεν κι ο Κωστάκης από πάν κεκά. Έσνε πού έσνε άσκεμος, έρθες και με τη βρεχήν. Και ντό Κωστάκης. Άλλος κατακέφαλος. Σεμνότης και ταπεινότης. (το ..της όντες θα δεβάζετ’ ατο, τά χείλια σουν σπίξτ’ ατα, άμον τη κοσσάρας το φουσίν) Ατώρα τη κοσμί το γάμεμαν αέτς λέγν’ατο. Εκτός κι αν θέλ’ να λέει, εμείς θα γαμούμε σας σεμνά και ταπεινά και τηδέν κι θα εγροικάτεν. Χαλαρώστεν και μη σπίχκουσνετεν για να μη αράζνε έξ’ τ’ ηντέρια σουν.

Και πόσα κι άλλα να λέω και να γράφτω; Ποία να θυμούμαι και ποία ν’ανασπάλλω; Τελεμονήν κι’ έχνε.Για τ’ ατό πολλά φοράς καπνίζ’ το κιφάλι μ’, και γίνουμαι κακός. Πονώ αούτον τον κόσμον, αγαπώ ατον και τσιούζ’ ατον, π’ εποίκαν ατον αέτς. Άμαν τά κουσούρια μη φορτώνομ’ ατα’ όλια ς’ άλλς.Ο κόσμον έχ όλιον το πολλά του κουσούρ’. Ατόσα έσυρεν κι’ακήλ’κι εσέγκεν. Θα ερωτάτεν με εσείν ατώρα, εσύ πού λές τεεί έεις ακήλ’ντό εγροίξες. Θα λέγω σας. Εβούλιαξα, γιατί βαρέα λιθάρια εφορτώθα. Αέτς λέει κι ο Σεφέρης:

          ..βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες:

          Τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα

          Τούτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα

          Τούτες τις πέτρες,τη μοίρα μου.

          Πληγωμένος απ’το δικό μου χώμα

          Τυρανιγμένος απ’το δικό μου πουκάμισο

          Καταδικασμένος απ’τους δικούς μου θεούς.

          Τούτες τις πέτρες.

Aρ’ αοίκα πράματα παιδία. Έτοιμος έμνε να βάλλω έναν δωδεκάρ’ τον κόσμον για το σερσεριλούκν’ ατ’, άμαν το χέρι μ’ κι πάει. Ζατήμ όλιον τη ζωή μ’ αέτς εποίνα. Λέω, λέω, χολιάσκουμαι, βαρκίζω, κι επ’εκεί όλια ανασπάλ’ ατα. Κι’ άμον ντό έλεεν κι η γραία η Μελάνα, σπάνω τσερίγουμε,από πάνι μ’ τρώγω,τσερίζω τά λώματα μ’, κι επ’εκεί τερώ δεν κι γίνεται, κάθουμαι ξάν ράφτ’ ατα και φορώ ατα.

Καληνύχτα κόσμε. Καληνύχτα.

 

Ο    Κοσμέτες.

 

Για τον χαρακτήρα των Ελλήνων (έντονη περίπτωση των οποίων είναι οι Πόντιοι) δες στη περιγραφή των παπύρων της Οξυρύγχου         http://vescoukis.wordpress.com/